Λογισμοί.

[smarti]

Υποπίαζε το σώμα σου και προσέυχου συνεχώς και θα βρείς ειρήνη λογισμών.

Βάδιζε την στεννη και τεθλιμένη οδό και θα σωθείς .

Πατέρες

Ευχαριστώ πολύ Γιώργο για τα λόγια των Πατέρων!!

[Savas]

Η ευχή και η προσευχή είναι τα όπλα, εξυπακουέται βεβαια τήρηση νηστειών και ότι επιτρέπει στον αγώνα ο πνευματικός.

[pan]

.......
<<Ενας χριστιανός ζούσε με πίστι στόν Θεό καί μέ αδιάκοπο πόλεμο εναντίον τών διαφόρων παθών. Καθημερινά μέ τή θερμή του προσευχή καί μέ τήν μετάνοια αντλούσε τήν θ. Χάρι πού τόν ενίσχυε σέ αναρίθμητες προσβολές τού κακού, δαιμονικές φαντασίες καί αισχρές σκέψεις. Τελικά πάντοτε έπαιρνε τό στεφάνι τής νίκης. Αποτελούσε ένα διαρκές θαύμα τού θείου ελέους>>
Ωρισμένες όμως φορές μιλούσε απροκάλυπτα γιά τό άτομό του:
<< Αντιμετωπίζοντας ένα αστείρευτο χείμαρρο εσωτερικών πειρασμών έπρεπε νά στρέφω τούς πνευματικούς οφθαλμούς στά έγκατα τής ψυχής μου καί νά ελέγχω τίς κινήσεις τών παθών. Έτσι συνήθισα στήν αδιάλειπτη εσωτερική επαγρύπνησι καί στήν νοερά προσευχή. Πάντοτε ευχαριστώ τόν Κύριο γιά τήν θ. Χάρι πού μέ σώζει από τίς δόλιες επιθέσεις τών αοράτων εχθρών. Μέ τήν βοήθεια τού Θεού τούς κατατροπώνω, ενώ στά πρώτα μου χρόνια μέ νικούσαν μέ τήν μοχθηρία καί τήν πονηρία τους >>

Απόσπαζμα γιά τούς λογισμούς καί όχι μόνο απο το βιβλίο γιά τον Αγιο Ιωάννη της Κρονστανδης. Δίνη απαντήσεις σε πολλά θέματα.

[panagiotisspy]

Υπάρχει σε πολλούς χριστιανούς η γνώμη και η πεποίθηση ότι κάθε κακιά σκέψη ή επιθυμία, έχει μια και μοναδική πηγή, τον εχθρό της ψυχής του κάθε ανθρώπου.
Δεν είναι τα πράγματα πάντα ακριβώς έτσι, ούτε ισχύει αυτό σε κάθε περίπτωση. Διότι από την ψυχή και το νου του κάθε ανθρώπου, αναβλύζουν και εκπορεύονται κυρίως οι πονηρές σκέψεις και επιθυμίες. Αυτές αυξάνοται ή μειώνονται ανάλογα με την καρδιακή καθαρότητα.
Ο ρόλος του καταραμένου εδώ, είναι ότι ορισμένες φορές - όχι όλες - ανάλογα το πως εκτιμά την κατάσταση σε σχέση με τον κάθε άνθρωπο, του ''ψιθυρίζει'' αυτά που είναι για κακό της ψυχής του - και όχι μόνο- και περιμένει έπειτα την αντίδραση, αν δηλαδή ο άνθρωπος θα φάει το δόλωμα ή όχι. Πράγματι συμβαίνει αυτό, πολύ περισσότερο συμβαίνει, ανάλογα με την καθαρότητα της ψυχής του, ο κάθε άνθρωπος '' να γεννά ο ίδιος'' σκέψεις πονηρές, ακάθαρτους λογισμούς, από το χωράφι της ψυχής του, που ενδεχομένως περιέχει λύματα από βόθρους, αγκάθια και τριβόλια.
Οι περισσότερο έμπειροι στον πνευματικό αυτό αγώνα διακρίνουν το πότε η σκέψη είναι δική τους - και ανησυχούν- και πότε όχι, οπότε απλά αδιαφορούν - είναι το φάρμακο-, εκτός φυσικά από ειδικές περιπτώσεις.
Σημαντικό είναι ότι η συχνότητα των πονηρών σκέψεων αποτελεί, ενδεικτικό τρόπο να εκτιμήσουμε την καθαρότητα της ψυχής μας. Και επίσης σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι πονηρές σκέψεις δεν προέρχονται πάντα και όλες από τον Καταραμένο αλλά από εμάς τους ίδιους.
Ο φόβος των πονηρών σκέψεων είναι από τον Καταραμένο, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις πονηρές σκέψεις, τις πονηρές πράξεις πρέπει να φοβόμαστε, διότι κανείς δεν καταδικάστηκε ποτέ ( νομίζω) για τις σκέψεις, παρά μόνο για τις πράξεις που έκανε. Αν δεν έχουμε τέτοιου είδους φόβο των πονηρών σκέψεών μας – αφού δεν υπάρχει λόγος-, τότε πιο άνετα τις πολεμούμε και τις εξαλείφουμε με την προσευχή και την εγρήγορση, και αν το κατορθώσουμε επιτυγχάνουμε καθαρότητα καρδιάς, πρώτο και σημαντικό βήμα για τον πνευματικό αγώνα μας. Αυτός είναι και ό λόγος που ο Πονηρός, μας εμφυτεύει είτε το φόβο είτε ακόμα και την απελπισία ή την απογοήτευση, επειδή κάναμε ή κάνουμε πονηρές ή βλάσφημες σκέψεις, δηλαδή επιδιώκει να μας αφοπλίσει εξ' αρχής να μην αγωνιστούμε, με την προσευχή για την καθαρότητα του νου και της καρδιάς μας.
Μην φοβόμαστε τις οποιεσδήποτε πονηρές σκέψεις δικές μας ή όχι, να φοβόμαστε αν δεν αγωνιζόμαστε να τις διώξουμε με την προσευχή και τα άλλα όπλα της αγίας πίστεώς μας, και καταντήσουν τελικώς πονηρές πράξεις.

+1
Από τις πιό ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις που έχω διαβάσει τελευταία.
Ετσι είναι κατά τη γνώμη μου.
Δεν πρέπει όλα να τα φορτώνουμε αλλού, αυτό θα ήταν δικαιολογία, χρειάζεται για όλα η καλή μέριμνα και η σωστή διάκριση.