Είναι κάπως παράξενη η ερώτηση...
Ερώτηση:
Εσείς, υπάρχουν στιγμές που φοβόσαστε τους λογισμούς σας? Με την ευχούλα φεύγουν σε σας οι λογισμοί αμέσως? Όταν λέω λογισμούς μην πάει το μυαλό σας σε κάτι πονηρό
Συντονιστής: Συντονιστές


Υπάρχουν στιγμές που με στεναχωρούν οι λογισμοί μου. Όσο για τον φόβο δεν νομίζω να έχω συνειδητοποιήσει το βάρος και το βάθος των συνεπειών τους. Άλλες φορές τους φοβάμαι, άλλες όχι. Ανάλογα με την πνευματική εμπειρία (του καθενός μας) αντιλαμβάνεσαι/όμαστε τους λογισμούς. Όπως λέει και ο Αποστόλης "αν έχεις πνευματικό υπόβαθρο μπορείς να ξεχωρίσεις ποιοί λογισμοί είναι βλαπτικοί και ποιοί όχι".smarti έγραψε:Εσείς, υπάρχουν στιγμές που φοβόσαστε τους λογισμούς σας?
Ξεκινώντας την ευχή αντιλαμβάνομαι να καθαρίζει η σκέψη μου. Το όνομα του Χριστού είναι θαυματουργό! Η επιμονή όμως και του άλλου σκάει γαϊδαρο. Δεν περνάει δευτερόλεπτο και άντε πάλι από την αρχή!Με την ευχούλα φεύγουν σε σας οι λογισμοί αμέσως?
aposal έγραψε:Αν υπάρχει κάποιο πνευματικό υπόβαθρο μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει ποιοί λογισμοί είναι βλαπτικοί και ποιοί όχι. Οι πρώτοι χρειάζονται αγώνα για να μην αναπτυχθούν και οδηγήσουν σε πράξεις.



Η προσευχή ΕΙΝΑΙ το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει ο άνθρωπος στον αγώνα που δίνει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ποιότητα (θέρμη) της προσευχής είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να ανιχνευθεί σε κάποιον "πρωτάρη" στον πνευματικό αγώνα. Όσο περισσότερο αγώνα δίνουμε, τόσο περισσότερο προσεγγίζουμε τον Κύριό μας και τόσο πιο θερμή γίνεται η προσευχή. Κι εκώ αρχικά το "οπλο" μας ήταν ένα απλό τυφέκιο (Μ1) στην πορεία μετατρέπεται σε πολυβόλο και εν συνεχεία σε bazooka.Μ.Δ.Κ. έγραψε:Ο φόβος των πονηρών σκέψεων είναι από τον Καταραμένο, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις πονηρές σκέψεις...τότε πιο άνετα τις πολεμούμε και τις εξαλείφουμε με την προσευχή και την εγρήγορση, και αν το κατορθώσουμε επιτυγχάνουμε καθαρότητα καρδιάς, πρώτο και σημαντικό βήμα για τον πνευματικό αγώνα μας. Αυτός είναι και ό λόγος που ο Πονηρός, μας εμφυτεύει είτε το φόβο είτε ακόμα και την απελπισία ή την απογοήτευση, επειδή κάναμε ή κάνουμε πονηρές ή βλάσφημες σκέψεις, δηλαδή επιδιώκει να μας αφοπλίσει εξ' αρχής να μην αγωνιστούμε, με την προσευχή για την καθαρότητα του νου και της καρδιάς μας.
Μ.Δ.Κ. έγραψε:Σημαντικό είναι ότι η συχνότητα των πονηρών σκέψεων αποτελεί, ενδεικτικό τρόπο να εκτιμήσουμε την καθαρότητα της ψυχής μας.

