Που είναι τα όρια;

[dionysisgr]

Σου απαντησα Χρηστο, αλλα θες και το παραπανω,
γιατι εισαι απαιτητικος νους, εκ φυσεως και καταβολης.

Και καλα κανεις.

Ειπαμε, οτι θα απολογηθεις για το ταδε η το δεινα. Αυτο αρκει.
Εχουμε κοσμικο αρχοντα; Kανουμε υπακοη κατα το κοσμικο σε αυτον.

Οσον αφορα το αλλο, που αναφερεις, η απαντηση ειναι οτι μετεχουμε στα του κοσμου, οντες αμετοχοι.

Ασκουμε τα χρειωδη, και δεν χειραγωγουμαστε υπ'αυτων, αλλα: "ανω σχωμεν τας καρδιας",
και πασαν την ζωην ημων Χριστω τω Θεω παραθωμεθα.

"..και μη συσχηματιζεσθε τω αιωνι τουτω, αλλα μεταμορφουσθε τη ανακαινωσει του νοος..",
μας εντελλει ο μεγας Αποστολος των εθνων Παυλος.

[eortologio_gr]

...μετεχουμε στα του κοσμου, οντες αμετοχοι...

Μεγάλος λόγος και τεράστια η μάχη. Ισως αδυσώπητη.

Προσωπικά, οριοθετούμαι και λαμβάνω γραμμή πλεύσης κατα την Εξομολόγηση. Εκεί που κρίνονται οι πράξεις μου με το Ορθόδοξο πνεύμα του Εξομολογητή. Εκεί που Αυτός προσαρμόζει την ηθική διαβώση μέσα σε πνεύμα Ορθόδοξης Αγάπης. Δεν χρειάζομαι κατι περισσότερο. Δεν προσδοκώ τίποτε περισσότερο απο τον εαυτό μου.

Χρ.

[aposal]

Πρέπει να είναι κάποιος πολύ προχωρημένος πνευματικά ώστε να ξέρει σε κάθε περίπτωση τι πρέπει να κάνει. Επειδή εγώ δεν ανήκω σ' αυτήν την κατηγορία, αλλά με γεμίζουν πολλές απορίες, επιλέγω την μόνη σίγουρη και ασφαλή λύση: Ρωτάω τον πνευματικό μου και μετά κάνω ό,τι μου πει.

[ψυχουλα]

Πραγματι αυτο σκεφτομουν κι εγω οτι η αυτοεκτιμηση ειναι ορος ψυχολογιας την οποια αγαπω πολυ και ειναι παρεξηγημενη.
Ειναι τελειως διαφορετικο ενας ανθρωπος που εχει ταπεινωση γνωριζοντας τη ματαιοτητα του εγωισμου και του κοσμου αυτου και διψα η καρδια του να καταφερει να βρεθει κοντα στον Κυριο εστω και σαν το τελευταιο μυρμηγκακι στη Βασιλεια του απο ενα ανθρωπο που αυτοκαταστρεφεται.
Αν φερουμε στο μυαλο μας νοερα τους αγιους μας που ειχαν την αρετη της ταπεινωσης πουθενα δε θα δουμε καποιον αναξιοπρεπη ή ρημαγμενο.
Επισης οι αγιοι περασαν πολλα και ανηκουστα μαρτυρια αλλα ο Κυριος δεν επετρεψε καμια αγια να πειραχτει στην αξιοπρεπεια και τιμη της και αυτο λεει πολλα.
νομιζω οτι η αυτοεκτιμηση ειναι οχι απλως δεκτη αλλα αναγκαια οχι ως εκτιμηση των ικανοτητων μας και του εγω μας αλλα ως αγαπη που οφειλουμε σε ολα τα κτισματα του Κυριου και αρα και σε εμας που ειμαστε και εμεις δημιουργηματα Του. Λενε οτι δε μπορει να αγαπας τους αλλους αν δεν αγαπας τον εαυτο σου και αυτο ειναι πιστευω και χριστιανικη αληθεια με την εννοια οτι αγαπαμε τον εαυτο μας ως μερος του θαυματος της δημιουργιας στα πλαισια του σεβασμου προς τον Κτιστη και Δημιουργο, αγαπαμε τον εαυτο μας ως μια ψυχη που ειναι περηφανη για την θεϊκή της καταγωγη και σκοπο εχει να ταπεινωσει και να περιφρονησει το προσκαιρο ωστε να εξυψωθει και να ενωθει με το θειο.

[Gewrgiosgr]

Χαίρετε εν Κυρίω αδελφοί! Να αγαπήσουμε την περιφρόνηση και την σιωπή και να μην θέλουμε να έχουμε γνώμη για όλα.και όπως λένε οι πατέρες .Αδελφοί κοπιάσωμεν ινα των ουρανίων απολάυσωμεν.προσοχή προσευχή και μελέτη χρειαζεται.

[vivika]

Ίριδα την ίδια απορία έχω κι εγώ αυτές τις μέρες...


Διάβασα όλες τις απαντήσεις, και πραγματικά σας ευχαριστώ όλους για τις μεστές νοημάτων απαντήσεις σας.

Αν κατάλαβα καλά λοιπόν όταν δούμε τα πράγματα μέσα από το πρίσμα της αγάπης προς τον Θεό ή καλύτερα ακόμα αν τα βιώνουμε μέσα από την αγάπη μας για Αυτόν, έχοντας ως παράδειγμα τη δική Του θυσία για τη δική μας σωτηρία, δεν τίθεται θέμα ορίων.
Όπως διάβασα και κάπου αλλού πρόσφατα η ταπείνωση διώχνει τον εγωισμό (http://www.zoiforos.gr/index.php?option ... Itemid=165).

Κάτι που άκουσα επίσης πρόσφατα (ελπίζω να κάνω σωστά που το γράφω αν όχι ας διαγράψει ο διαχειριστής το σχετικό σχόλιό μου) και ίσως βοηθήσει κάποιον που απλά διαβάζει τούτη την ιστοσελίδα και που θα βρεθεί στη δύσκολη εκείνη στιγμή που απαιτούνται άμεσες κινήσεις/ αντιδράσεις και που ο χρόνος δεν επιτρέπει επικοινωνία με πνευματικό είναι, πριν απαντήσει να πει το 'Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ και Λόγε του Θεού, ελέησόν με'.

[LOCKHEART]

Τα πράγματα ειναι απλά και ο Διονύσης έδω την πραγματική διάσταση στο θέμα με διάκριση μέσα απο την Ορθοδοξη πνευματικότητα αλλά και την κοινωνική εκδήλωση που έχουμε μέσα στην ζωή.

Η κοινωνική-κοσμίκη εκδήλωση που έχουμε στην ζωή δεν αναιρεί την πνευματική όπως ανέφερε και ο panagiotisspy εξάλλου η κοινωνική μας ζωη ειναι η αρένα που θα δοκιμάσουμε τα πνευματικά ακόμα και οι μοναχοί εκτός απο τους ασκητές ζούνε σε κοινώβια για να δοκιμάζουν τα πάθη μεσα απο συμεριφορές.

Ειπαμε και τελικα καταλήγουμε η ταπείνωση ειναι εσωτερική κατάσταση της καρδιάς και οχι κάτι που συνδέεται με κάτι το εξωτερικό. Η διάκριση ειναι η μεγαλύτερη αρετή και το μεγαλύτερο "οπλο" όταν έχουμε να κάνουμε με κοινωνία και ανθρώπους ο στόχος μπορεί να ειναι ο ίδιος αλλα οι διαδρομές μπορεί να αλλάζουν προς τέρψην τηνς διάκρισης και της αγάπης.

Για μένα πολύ σημαντικό ειναι εκτός απο την ψυχή μας να μπορέσουμε να σώσουμε και άλλους με την ευρήτερη έννοια να μεταδόσουμε το μύνημα μέσα απο την στάση και την αγάπη εκεί ειναι η ουσία.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μπορεί να εκτροχιαστούμε αν δεν θεμελιώσουμε σωστά της πνευματικές μας νίκες ο εγωισμός και η κενοδοξία παραμονεύουν να αρπάψουν φωτιά και να μας οδηγήσουν την απώλεια.

Ειμαστε άνθρωποι σε κοινωνία με συνείδηση δεν μπορεί ολα να ισχύουν για ολους ένας πνευματικός πχ σε 10 ανθρώπους με το ίδιο πάθος θα πει τελείως διαφορετικά πράγματα σε όλους διότι υπάρχουν συνιστόσες που καλείται να αναλύσει όπως η προσωπικότητα του ανθρώπου, οι συνθήκες με τις οποίες ζει , το ποσοστό μόλυνσης απο το πάθος , η αιτιοκρατία του πάθους κλπ. Για να μην φωνάζει και ο Αποστολος ο πνευματικός ειναι η αρχή και το τέλος το θεωρώ αυτονόητο απο κεί και περα μεσα απο ειλικρείνια και αγαπη θα βρίσκουμε τις λύσεις προς το καλύτερο όλων .

Το θέμα δεν ειναι να δείχνεις την αρετή διοτι αυτό μπορεί να εμπεριέχει και εγωισμό αλλα να την έχεις κατακτήσει

[filotas]

Έτσι είναι Σπύρο, το θέμα δεν είναι να δείχνεις ότι έχεις μια αρετή, αλλά να την έχεις πραγματικά και να ασκείσαι σ' αυτή. και στην περίπτωσή μας όποιος έχει αγάπη και ταπείνωση, δεν δείχνει ότι έχει αγάπη και ταπείνωση, αλλά πράττει με αγάπη και ταπείνωση. Το αποτέλεσμα μπορεί πολλές φορές να είναι το ίδιο, όμως για το παντογνώστη Θεό μετρά και η προαίρεση.

[aposal]

Σπύρο είσαι άψογος!

[irida]

Ως τωρα στη ζωη μου οταν ειχα προβληματα στις σχεσεις μου με τους συνανθρωπους μου αντδρουσα επιθετικα και εγωιστικα. Τωρα δεν θελω καθολου μα καθολου να το κανω αυτο. Στην προσπαθεια μου αυτη λοιπον γεννηθηκαν αυτα τα ερωτηματικα που σας εθεσα παραπανω ζητωντας την βοηθεια σας και που τοσο προθημα μου δωσατε και σας ευχαριστω γι αυτο. Το ξερω πως εχω πολυ δρομο ακομα και πολυ ψαξιμο και αγωνα, και παρολο που διαβασα τις αποψεις σας και μερικα σημεια ηταν αρκετα διαφωτιστικα, εξακολουθω να νοιωθω μπερδεμενη και προβληματισμενη...