agioreiths έγραψε: Άλλο πράγμα είναι να στηρίξω τον ή την σύζυγό μου και άλλο να προσπαθώ να κάνω κατήχηση.Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα. Είναι Κυριακή πρωί και ο ένας θέλει να πάει να εκκλησιαστεί ενώ ο άλλος θέλει να χουζουρέψει και να σηκωθεί με την ησυχία του για να πιει το καφεδάκι του. Και αν υποθέσουμε πως υπάρχει ανεκτικότητα στις επιλογές και δεν δημιουργούνται προστριβές τότε έχει καλώς.Αν όμως οι επιλογές του ενός ή του άλλου δημιουργουν εντάσεις τότε τι γίνεται. Παράδειγμα δεύτερον. Είναι μέρες νηστείας και ο ένας προετοιμάζεται για Θ.Κοινωνία και ο άλλος ζητάει σαρκική επαφή, τότε τι γίνεται.Αυτή τη λίστα μπορώ να τη συνεχίσω επι μακρόν και μη θεωρείτε πως είναι εύκολα αυτά τα μικρά ή μεγάλα ζητήματα στην αντιμετώπισή τους.Το να διδάσκω τους συνανθρώπους μου με το παράδειγμά μου και να τους στηρίζω με λόγια ψυχωφέλιμα είναι άλλο και το να ζω με κάποιον άνθωπο ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση είναι αδιάφορος με τα πιστεύω μου αν όχι αρνητικός ας αναλογιστούμε ποσο σοβαρό είναι και τι δύναμη ψυχής χρειάζεται.
Σε μια οικογενεια πρεπει να υπαρχει κοινη πορεια.Η ανεκτικοτητα μεχρι σημειου που να μην ερχεται αντιθετη με το νομο του Θεου.
Υπαρχει ενα προγραμμα στο φαγητο και κοινη ωρα δειπνου μετα προσευχης,η ο καθενας τρωει οτι του αρεσει,οποτε του αρεσει και οταν του αρεσει? Γυριζουν τα παιδια η ,οι συζυγοι στο σπιτι οποτε τους αρεσει ?
Φερνουν στο σπιτι οποιον θελουν και οποτε θελουν? κανουν γιορτη οταν ο αλλος εχει διαγωνισματα η κανει υπερωριες δουλειας?
Ξοδευουν χρηματα ο καθενας οσα θελει και οπου θελει ? πανε διακοπες ο καθενας οποτε θελει και με οποιον θελει ?
Αυτος που χουζουρευει την Κυριακη το πρωι ,πως ξυπναει καθε μερα να παει στη δουλεια ? αν χουζουρευε αντι για δουλεια ,δεν θα του/της λεγαμε τιποτα για να μην δημιουργηθουν προστριβες ? αν το παιδι μας θελει να χουζουρεψει την Δευτερα το πρωι αντι να παει σχολειο, θα το αφησουμε?
Για να αντιμετωπισουμε μια απο τις παραπανω καταστασεις ,αν προεκυπτε, θα αποφευγαμε την προσπαθεια ευρεσεως λυσεως για να μην δημιουργηθουν προστριβες? Πως και μεχρι ποιου σημειου θα προσπαθουσαμε ? πως και μεχρι ποιου σημειου προσπαθουμε η ακομα και αγωνιζομαστε οταν κατι ειναι πολυ σπουδαιο,πολυ πολυτιμο στη ζωη μας ?
Ειναι η οικογενεια "εν οικω Εκκλησια " ,η ειναι ατακτη συμβιωση ατομων?
Φερνεις το παραδειγμα οτι ο ενας θελει να ετοιμαστει για κοινωνια και ο αλλος θελει (προφανως χωρις αναβολη ) σεξουαλικη επαφη.
Και τι γινεται αδελφε μου αν ο ενας εχει μια παθηση και δεν μπορει να ανταποκριθει σεξουαλικα και ο αλλος θελει σεξ χωρις αναβολη ?
Ενα απλο παραδειγμα, μια παθηση αρκετα κοινη,οπως ο διαβητης.
Τι γινεται τοτε ? πως θα αποφυγουμε τις προστριβες ?
Συμφωνω οτι οταν ο ενας συζυγος ειναι αδιαφορος ,η ακομα χειροτερα
εχθρικος,υπαρχει μεγαλο προβλημα .Τοτε σηκωνεις σταυρο.Και ειναι βαρυτερος ο σταυρος οταν υπαρχουν παιδια.
Αλλα δεν μας υποσχεθηκε ποτε ο Χριστος οτι η πορεια μας στην Βασιλεια Του θα ηταν ευκολη. Μας υποσχεθηκε οτι θα μας βοηθα να σηκωνουμε το σταυρο μας. Θα τον κανει ελαφροτερο.
Καμμια φορα αυτο που σημερα φαινεται δυσκολο ,αποδεικνυεται εν καιρω ευκολο.Φτανει να ειναι συμφωνο με το θελημα του Κυριου.
