Μέσα στο μοναστήρι υπήρχαν πολλές εκθέσεις, αλλά δυστυχώς δεν επιτρεπόταν να βγάλουμε φωτογραφίες. Το σεβαστήκαμε και έτσι έβγαλα μόνο αυτά που επιτρεπόταν. Σκέφτομαι να γράψω και από κάτι για τον καθένα (θάψιμο) εννοώ αλλά φοβάμαι μήπως αδικήσω κανέναν και έτσι λέω να το αφήσω.
Παιδιά η Θεία Λειτουργία ήταν πάρα πολύ ωραία, δεν υπήρχαν πουθενά φώτα και επικρατούσε μία τόσο ωραία γαλήνη...ήταν τόσο όμορφα όλα. Προσπαθούσα μέσα στο σκοτάδι να δω έστω και κάτι με το που μπηκαμε στο Ναό αλλα δεν βλεπαμε τιποτα..ευτυχως που με προειδοποιήσε και ο Δημήτρης για το σκαλοπάτι που υπάρχει μέσα γιατί θα έτρωγα μεγάλη βουτιά...να εισαι καλα Δημήτρη! Καποια στιγμη αναψαν τα φώτα και βρεθήκαμε μπροστα σε ένα θέαμα από παλιά πέτρα και πανέμορφες αγιογραφιες σε κάθε γωνια και ΄υψος του Ναού. ιερά λείψανα για προσκύνημα.Μεγάλη συγκίνηση!! Πριν συνεχίσω την αφήγηση ήθελα να σα πω μέσα στο σκοτάδι που ,ημασταν κάποιες σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου. Ενδιάμεσα θα βάζω και φωτογραφιες για να μην καθυστερώ.
Την ώρα που καθόμασταν μέσα στο σκοτάδι.και αυτό ήταν για μένα αυτό που μου άρεσε από όλα πιο πολύ εκτός της παρέας βεβαίως...σκέφτηκα ή ενιωσα μάλλον αυτό το πράγμα που..σκέφτηκα...αυτή η ηρεμία αυτή η λιτότητα...αυτή η γαλήνη που υπάρχει, τι κάνουμε εμείς εκει έξω στο κόσμο...τρέχουμε μάταια να δουλέψουμε να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για ζώη , να βολέψουμε τα παιδάκια μας, να έχουμε τα ντουλάπια μας γεμάτο φαγητά..και βεβαίως πολλών ειδών για να μην πάθουν τιποτα τα παιδακια μας,να τρεχουμε απο εδω και απο εκει να μην μας φτανει μια μερα ουτε για δουλειες ουτε για τις βασικες υποχρεωσεις...όλα τοσο ματαια και χάνουμε τοσα πολλα απο αυτη τη γαλήνη και την ψυχική ηρεμια που μας δίνεται απλόχερα απο τον Χριστούλη μας. Οι μοναχοί δεν έχουν τίποτα και τα έχουν όλα. Εμείς τι κάνουμε...χανόμαστε μέσα στην καθημερινότητα του άγχους,μέσα σε ανούσια πράγματα που όμως μας αρέσουν και μας γεμίζουν Τι παράξενα που είναι όλα!! αυτα τα λίγα για τις σκέψεις μου μέσα στο σκοτάδι....πολύ μου άρεσε αυτό το σκοτάδι και η ψαλμωδία...δεν ήθελα να ανάψουν τα φώτα. Ολη η μαγεία ήταν σε εκείνα τα λεπτά της ώρας. Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε να το ζήσω και αυτό και να επισκεφτώ τα Μετέωρα που χρόνια τώρα ήθελα να πάω.
Αναψαν τα φώτα και πήγααμε όλοι ναπάρουνε ευλογία και αντίδωρο. Άγνωστοι μεταξύ μας..κοιτούσα μην δω κάποιο μέλος και το προσπεράσω χωρίς να το χαιρετίσω..ευτυχώς δεν συνάντησα γιατί περίμεναν έξω. Μαζεμένη κάποιοι άνθρωποι άγνωστοι οι πιο πολλοί μεταξύ τους αλλα με ένα κοινό ενδιαφέρον αγάπη..τον ΧΡΙΣΤΟ μας.
Ο πρώτος νομίζω που μίλησα ήταν ο φίλος μας ο Βολιώτης με ένα τεραστιο χαμόγελο στα χείλη...αυτό ήταν η αγώνία ξαφανίστηκε....και μετά άρχισαν να απλώνονται όλα και περισσοτερα χαμόγελα στα προσώπα των άγνωστον μεταξύ ανθρώπων και αυτό ήταννννννν......μετά ένιωθα σαν να τους γνώριζα όλους από καιρό. Ενιωσα τόσο ωραία.που βρισκόμουν με ολους αυτους τους υπέροχους ανθρώπους.
Νομίζω πως ωφήλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Νικόλαο 9 για όλα, όλα, που τα διοργάνωσε και μας ανέχτηκε με τα τόσα τηλ. που του κάναμε. Ενα πάρα μα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Γιάννη και στο Νίκο τον διαχειριστή μας που έιναι οντως οπως τα λέει ο Απόστολος ένα πολύ καλό παιδι...αλλα για να μην το παρει επανω του..δεν θα πω αλλα και που έκαναν όλη αυτή τη μεγάλη διαδρομή για το προσκύνημα και συνάντηση τις γυναίκες των αναφερόντων που μας ανέχτηκαν και συμπαραστάθηκαν τους άντρες τους.Ακόμα και φαγητό τους έβαζαν στα πιάτα τους..για τετοια περιποιηση μιλάμε..
Κύριε Νικηφόρε ένα τεραστιο ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση μαζί σας και την παρουσιά σας στη συνάντηση μας έχετε ολο το σεβασμό και την εκτίμηση μου και τη συμπαθεια και της φιλης μου..είστε συμπαθέστατος..και η φίλη μου το ίδιο λέει.. ένα ευχαριστώ στον υπεροχο φίλο σας τον Χρίστο. Φίλε μας βολιώτη ευχαριστω για την όμορφη συζήτηση που έιχαμε..ευχομαι να τα ξαναπούμε.κάποια στιγμή και στο Βόλο...και για ολους ισχυει αυτό. Εστερ ευχαριστούμε για όλα και ευχαρισουμε παρα πολύ και για την ξενάγγηση απο τον κουμπάρο σας η φίλο σας..δεν θυμάμαι καλά! Angels thanks για την ομορφη παρεα σου...σε πήρε αγκαζε ο Νικόλας και η Ντινουλα με τη συζητηση και που να βρουμε εμεις ένα κενό να πάρουμε το λόγο.( Το ξύλο μετά Νίκο). Ντινούλα πειραχτήρι που με ειπες και ΜΑΣΚΌΤ του φόρουμ...σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα ήταν σαν να σε γνωριζα πολύ καιρό...και σε περίμενα πιο αυστηρη ...αλλα δεν είσαι...μάλλλον πειραχτήρι εισαι πιο πολύ!! Μια πολύ γλυκιά κοπελίτσα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ που ηρθες στη συνατηση
Χμμμμμμμμμμμμμ.......Δημήτρη για να βρω ένα όνομα..βρε στην αρχη ειχα πει δεν θα γραψω για κανεναν αλλα ειναι να μην παρω μπρος..μετα δεν με σταματάτε..εδω οι αποδείξεις. Ο Δημήτρης μας..παιδιά είναι ένα παιδι έξω καρδιά...τον ευχαριστω πάρα πολύ για όλη την παρέα του απο της 4 το πρωι μεχρι και της 5 το απόγευμα που χωριστήκαμε ενα μεγαλο ευχαριστώ για τις ΩΡΊΕΣ ΣΥΖΗΤΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΙ Δημήτρη σου αφιερώνω μία φωτογραφία.
Νικολαος 9 και άλλο παιδί έξω καρδιά...με ένα πολύ λαμπερό χαμόγελο...και ένα στομάχι....που αν δεν το δειτε δεν θα το πιστέψετε αλλα αυτο που με τσατιζει ειναι πως μπορει ένας άνθρωπος να τρωει τοσο πολύ και να είναι τόσο λεπτός. Τα νεύρα μου!
Καπετάνιε μας αγαπητέ κύριε Γιάννη...πολύ σας συμπάθησα...έχετε όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση μου να χαίρεστε και την όμορφη γυναίκα σας! Μόνο μας στεναχωρήσατε λιγάκι που δεν ήρθατε μαζί μας στο φαγητό. Ελπίζω την άλλη φορά πρωτα ο Θεός να ξαναβρεθούμε και να είμαστε πιο πολλές ώρες μαζι.
Παιδιά ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν....πέρασα παααααααααααααααααααααααααρα πολύ ωραία...και στο τέλος ένα
ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
για ολα σε όλους!!
