Ζούσα πνευματική ζωή στους κόλπους της Εκκλησίας μας γύρω στα 5 χρόνια.(17-22χρονών)georgeva έγραψε:Σμαρω,ταπεινα νομιζω οτι ο εξαγιασμος σου πρεπει να αρχισει απο την εκκοπη του τσιγαρου.Το ξερεις οτι πολλοι Γερονταδες το τσιγαρο το λενε: ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ;[/b]
Μελετούσα, αγρυπνούσα, νήστευα, εξομολογόμουν τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα κτλ και ζούσα μόνο για τον Χριστό μας. (όμορφα και αγνά χρόνια)
Κάπνιζα κάποια τσιγάρα αλλά και το προσπαθούσα φιλότιμα και προσευχόμουν να το κόψω.
Ξαφνικά ένα απόγευμα στο εξομολογητήριο όταν είπε ο πνευματικός μου αυτή ακριβώς την φράση πως «το τσιγάρο είναι το λιβάνι του σατανά», κατέβασα διακόπτες! Λες και κόπηκε το φως! Έπαθα black out!
Ντρεπόμουνα όχι να παρακολουθήσω Θεία Λειτουργία, αλλά σταμάτησα τα πάντα στην πνευματική μου ζωή. Θεωρούσα (τότε) πως κοροιδεύω τον Θεό, πως δεν είμαι άξια ούτε καν να προσεύχομαι στο σπίτι μου!
Επί 1,5-2 χρόνια δεν μπορούσα να πατήσω το πόδι μου στην Εκκλησία..................Είπα πως είμαι τόσο αμαρτωλή που δεν υπάρχει ο λόγος να πασχίζω άδικα και να κοροιδεύω και τον Θεό. Και πήγα από την άλλη όχθη, μακρυά από τον Θεό. Ταξιδάκι στην κόλαση για 2 χρόνια, από μία φράση που έθιξε (?) την υπερηφάνια μου (?) Έβλεπα ιερέα και άλλαζα πεζοδρόμιο. Έβλεπα Εκκλησία και έφευγα τρέχοντας και κλαίγοντας.....
Τί θέλω να πω για αυτό το πάθημά μου? Πως ο σατανάς ξέρει καλύτερα τον εαυτό μας και τις αδυναμίες μας από ότι εμείς οι ίδιοι και πως όταν εμείς αγναντεύουμε ή στοχεύουμε πιό ψηλά από όσο αντέχουν οι δυνάμεις μας οι πνευματικές, θα βρει τον τρόπο να μας συντρίψει.
Μόνο η απόλυτη εμπιστοσύνη στην Αγάπη Του για τον καθένα ξεχωρίστα θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερα παθήματα και τραύματα. Χρειάζεται πολλή διάκριση και ακόμα μεγαλύτερη ταπείνωση για να κάνουμε 1 βήμα προς τα μπροστά κάθε φορά, χωρίς να μας πάρει η κατηφόρα και τσακιστούμε. Καλή δύναμη σε όλους μας γιατί τα μέτωπα είναι πάρα πολλά και εμείς πάρα πολύ αδύναμοι.
