Ιστοχώρος "ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ"

Ἀφήγησι πνευματικοῦ του τέκνου τό ὁποῖο ἔμενε κοντά στό διαμέρισμα τοῦ Γέροντα:

Μιά μέρα δέχθηκα κάποιο φοιτητή τῆς Ἰατρικῆς καί δέν θυμᾶμαι ἀπό ποιά ἀφορμή συζητούσαμε γιά θέματα τῆς Ἐκκλησίας. Κάποια στιγμή κτυπάει τό κουδούνι. Ἀνοίγω καί βλέπω τόν Γέροντα.

Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται; Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν οφελεί αυτό.

– Μου είπατε, Γέροντα, ότι έχω κρυφή υπερηφάνεια. Ποιά είναι η κρυφή υπερηφάνεια;
– Είναι η εσωτερική υπερηφάνεια. Και η εσωτερική υπερηφάνεια είναι πολύ χειρότερη από την εξωτερική.

Λιγες σκεψεις περι ομολογιας πιστεως, ητοι ομολογιας Χριστου.

Χριστιανικη πιστη, σημαινει πανω απο ολα Φως, και ομολογια Φωτος, εν τω φωτι της Αναστασεως, κατενωπιον ολου του κοσμου, ειτε ομοδοξου ειτε αντιθετου.

Δεν κρυβεται το φως, ουτε αποσιωπαται. Δειχνεται και ομολογειται. Οχι με αναιδεια και υπερηφανεια, αλλα με σθενος και αγωνιστικο φρονημα.

Δεν υπηρξε ποτε καιρος που να μην ειναι καιρος ομολογιας. Παντα ηταν.

Πολυ περισσοτερο δε τωρα, που η αποστασια και η ανομια κορυφωνονται, και οι εσχατολογικες αναφορες-σημεια, πολλαπλασιαζονται, ινα πληρωθουν οι γραφες.