Άγγελοι στη Γη μας...

[NIKOSZ]

χαμογελωντας

Απεναντι απ το λυκειο που πηγαινα εχει ενα ιδρυμα για παιδια
με ειδικες αναγκες και καμια φορα οταν σχολανα τοτε, πριν
περπατησω για το σπιτι,πηγαινα απεναντι.Ηταν ενα αγορακι
εκει με μεγαλα γαλαζια ματια,που στεκοταν στα καγκελα του
ιδρυματος και κοιτουσε το δρομο.Ο Κωνσταντινος.Ειχε αυτισμο
ελεγαν γι αυτο και δεν μιλουσε ουτε σε κοιταγε στα ματια.

Οποτε ανοιγα την πορτουλα και εμπαινα στην αυλη ερχοταν
κοντα μου,σκυβε το κεφαλι χαμογελωντας και απλωνε το χερι.
Εβαζα και εγω το χερι μου μεσ στο δικο του,με κραταγε και ετσι
με σκυμμενο κεφαλι με επαιρνε μια βολτα μες το κηπο.Ενιωθα πως
ηθελε να μου δειξει κατι και εγω αδυνατουσα να δω και πως με
πηγαινε καπου που δεν καταφερνα να παω...

Με αφηνε παντα στην εισοδο εκει που με ειχε ανταμωσει
και επεστρεφε στην γωνια του κηπου
να κοιτα τα αυτοκινητα που περνουσαν.

Σημερα φευγοντας απ το νοσοκομειο σταματησα στο ιδρυμα.
Δεν ξερω γιατι τον σκεφτομουν τις τελευταιες μερες...
εχουν περασει 8 χρονια απ την τελευταια φορα που ανταμωσαμε.
Ντρεπομουν λιγο αλλα ηθελα πολυ να τον ξαναδω
και πιο πολυ να με πιασει απ το χερι να βολταρουμε,κι ας ενιωθα
παλι μια παντελη αδυναμια να δω μεσα απ τα ματια του.

Ετσι ο ποθος νικησε την ντροπη και βρεθηκα να ρωτω αν
ειναι εκει ακομη ο Κωνσταντινος και αν μπορουσα να τον δω...
Χαρηκα οταν ακουσα: ειναι μεσα και κοιμαται,πηγαινε να τον δεις.

Καθισα λιγο να τον κοιτω σαν κοιμόταν
(μ αρεσει να κοιτω τους ανθρωπους οταν κοιμουνται)...
ειχε ψιλωσει πολυ και κρατησε εκεινο το ταξιδιαρικο υφος.

Ξερεις Κωνσταντινε σημερα σκεφτομουν πως κανεις βολτες
στον Ουρανο γιατι σκυβεις ευκολα το κεφαλακι σου χαμογελωντας.

http://aneksigitiglika.blogspot.com/200 ... st_19.html

[Domna]

http://rapidshare.com/files/202804206/a ... sti_gi.pps

[dionysisgr]

Αδελφοι, περα απο το συναισθηματικο κομματι, και το ανθρωπιστικο που ενδομυχα προκαλει την συμπαθεια και τον οικτο στους πολλους, για καποιο Προσωπο που εχει μια "ειδικη αναγκη", θα πρεπει να γνωριζουμε τα εξης οχι παρηγορητικα, αλλα ρεαλιστικα και πραγματικα στοιχεια, εστω και εαν δεν υποπιπτουν στην "υγιη" δικη μας αντιληψη..

Οι ανθρωποι αυτοι που πασχουν εξωτερικα, απο διαφορες καθυστερησεις, ασθενειες, γενετικες ανωμαλιες κλπ, ακριβως επειδη οι δυναμεις της σαρκας ειναι εξασθενημενες και δεν εχουν την "βραση" που εχουν οι εξωτερικα "φυσιολογικοι" ανθρωποι οι οποιοι και τρεχουν πανω κατω για να την ικανοποιησουν, και ικανοποιηση δεν εχει η ρημαδιασμενη.. ωφελουνται λοιπον απο τον χωρο που κερδιζουν οι πνευματικες δυναμεις τους.

Ο ζωτικος χωρος για να κινηθει η ψυχη, να λεπτυνει, και να μεγαλυνθει, να πιασει πραγματα ακαταληπτα για καποιον που ειναι "φυσιολογικος" σε εναν που εχει μια ασθενεια σοβαρη η "ειδικη αναγκη" ειναι πολυ μεγαλυτερος.

Στον Ιερο Ναο Αγιου Νικολαου Νικαιας, οπου εκκλησιαζομαι, ερχεται τις Κυριακες, αλλα και σε καθε σχεδον ακολουθια ενας ανδρας γυρω στα 25-27, με συνδρομο down, εαν δεν κανω λαθος, ο οποιος σε ολη την διαρκεια της ακολουθιας, περιφερεται και παρατηρει πραγματα με επιμονη και προσηλωση, με παρακολουθηση κινησεως, με εναλλαγη εκφρασεων του προσωπου του, με απορια, θαυμασμο, εκπληξη, προσοχη, ενταση, και χαρα να εναλλασονται συνεχως.

Ειμαι κατι παραπανω απο πεπεισμενος, οτι "βλεπει" καταστασεις, που εμεις ΔΕΝ μπορουμε καν να υποψιαστουμε. Το πνευμα του επειδη ειναι ανεγγιχτο και απροσβλητο απο τις αδυναμιες της σαρκας, εχει ολη την δυναμη του συγκεντρωμενη και μπορει να πιανει το λεπτοτατο και αυλο γιγνεσθαι που συμβαινει ανα πασα στιγμη, και που το δικο μας παχυ και χοντροπετσο πνευμα, εγκλωβισμενο και στριμωγμενο απο την ακμαζουσα σαρκα, αδυνατει να καταλαβει η αισθανθει.

Ετσι εξηγειται η ενταση στο βλεμμα αυτων των ανθρωπων, οι οποιοι ειναι ο πραγματικα ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ λαος του Θεου, γιατι οι περισσοτεροι αγογγυστα, υπομονετικα, δοξαστικα, σηκωνουν τον Σταυρο τους και πορευονται εις γην ζωντων, χωρις τις περισσοτερες φορες η μαλλον ποτε να ευθυνονται αυτοι οι ιδιοι για αυτον τον Σταυρο, αλλα επειδη εξοφλουν αμαρτιες αλλων.

Λογιζονται δε ως οσιοι ομολογητες και μαρτυρες και ο μισθος τους εν τω ουρανω ειναι ανυπολογιστος.

Και αυτοι οι πασχοντες, και οσοι με υπομονη και Πιστη τους διακονουν. Αξιος ο μισθος τους.

Καθε βλεμμα, ενος παιδιου που αργοσβηνει απο ανιατη ασθενεια, καθε αναρθρο βογγητο απο καποιο παιδι με σοβαρη διανοητικη καθυστερηση, καθε δυσκολια που γινεται ευχη, που γινεται προσμονη χαρμοσυνη μιας λυτρωσης οριστικης απο την "φυσιολογικη και συμπαθουσα" κοινωνια μας, ειναι Δοξολογια και Υμνος και Χερουβικο στα "αυτια" του Δωρεοδοτη Θεου.

Η διψα για να ζησουν, να εκφρασθουν, να αγαπησουν, θα ικανοποιηθει μονο στην αχρονη αιωνιοτητα.

Γιατι τιποτα δεν τους πρεπει, τιποτα δεν τους αξιζει, τιποτα δεν τους αρμοζει, και δεν τους δικαιωνει, ολους αυτους τους πασχοντες, περισσοτερο απο την αιωνια καταπαυση μεσα στην Τρισηλιο Θεϊκη Ζωοποιο Αγαπη.

Τα ασθενη του Θεου, ισχυροτερα των ανθρωπων, και η μωρια του Θεου, σοφοτερα των ανθρωπων, και οι ελλειψεις που ειναι εξωτερικες, υπερπληροτητες ειναι εσωτερικα.

Οποιος μπορει ας πηγαινει, και ας διακονει, και ας αγαπα ανθρωπους που ειναι σε καποια περισταση. Ειναι προσφορα, και τετοια ωφελεια, σαν να διαβαζεις 100 Γεροντικα, 50 κλιμακες, 200 Πατερικα βλβλια μαζεμενα.

Ειναι αντι-προσφορα στον Ιδιο τον Θεο, που δοξαζεται μεσα απο τον πονο και το μαρτυριο και την δυσκολια.

Για οποιον ειναι ευαισθητος, και πονα η ψυχη του, γιαυτους τους διπλανους μας αγγελους, ας τον ελεει ο Θεος, και ας τον καταταξει διπλα τους εν τη Βασιλεια Του, Αμην, Γενοιτο.

[trader21]

Οι Άγγελοι ζουν ανάμεσά μας, μόνο που ίσως να μην έχουν τη μορφή που φανταζόμαστε.

Έχω και εγώ σπίτι ένα μικρό Αγγελάκι, πολύ σκανδαλιάρικο και ζωηρό που όταν με κοιτάει και μου χαμογελάει νιώθω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου !!!

[nickzark]

Καταπληκτικό βίντεο αδερφέ..πολλά like οπως θα έλεγα στο facebook