Ψυχοφελή μηνύματα...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
"Το πιο μεγάλο δώρο στα παιδιά σου είναι ο χρόνος σου...."
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά της πνευματικής ζωής είναι να αντιληφθούμε το πόσο πρόσκαιρα και μεταβλητά είναι τα πάντα στην ζωή. Το ξυπνητήρι της ζωής είναι ο θάνατος. Όταν ξέρεις ότι κάτι μπορεί να το χάσεις τότε αρχίζεις να το εκτιμάς.
Κανείς δε μπορεί να αισθανθεί ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που έχει, εάν δεν νιώσει πόσο εύκολο είναι τα χάσει.
Και ο θάνατος δεν είναι μονάχα το βιολογικό μας τέλος, αλλά κάθε απώλεια και κάθε αντίο που λέμε καθημερινά, σε στιγμές, ώρες, μέρες, χρόνια που δεν γυρνάνε πίσω. Όταν είμασταν παιδιά λέγαμε «αχ και να μεγαλώσω να κάνω αυτά που κάνουν οι μεγάλοι» και τώρα που μεγαλώσαμε λέμε «αχ και να ήμουν παιδί να κάνω εκείνα που κάνουν τα παιδιά…».
Γι αυτό κάθε φάση της ζωής μας πρέπει να την ζούμε.
Πόσοι γονείς με πλησιάζουν και μου λένε «πως μεγάλωσαν έτσι πάτερ τα παιδιά μου δεν το κατάλαβα….». «Γιατί..» του λέω «που ήσουν όταν μεγάλωναν;». «Ε που αλλού στις δουλειές και τις φροντίδες…». Κι όμως αυτή είναι μια τέλεια δικαιολογία. Διότι ενώ στην πραγματικότητα η ζωή είναι μικρή, συγχρόνως είναι πολύ μεγάλη ώστε να χρησιμοποιήσουμε σωστά το χρόνο μας.
Χάνουμε τα παιδιά μας και εκείνα εμάς, διότι διαρκώς αναβάλουμε την σχέση μαζί τους.
Έδινες πάντα την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι θα αρχίσεις να περνάς περισσότερο χρόνο με τα παιδιά σου «όταν θα ηρεμήσουν τα πράγματα στη δουλειά» όταν «θα πάρεις εκείνη την μεγάλη προαγωγή», «από του χρόνου όταν θα έχεις περισσότερη ώρα στη διάθεση σου», έκανες κάτι; Όχι. Γιατί όταν αναβάλεις για αύριο δεν το βρίσκεις ποτέ στο σήμερα.
Αν δεν πάρεις ο ίδιος την ζωή σου στα χέρια σου, τότε η ίδια η ζωή σου θα σε πάρει από κάτω. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις στα παιδιά σου είναι το δώρο του χρόνου σου. Είσαι εσύ ο ίδιος.
Οι εβδομάδες ξεγλιστρούν και γίνονταν μήνες, οι μήνες γίνονταν χρόνια και προτού το καταλάβεις το μικρό παιδί έγινε ενήλικας και έφυγε από κοντά σου. Και καλά έκανε, γιατί αυτός είναι ο προορισμός του, να ταξιδεύσει στην ζωή, να ζήσει. Τα παιδιά μας δεν ειναι υποχρεωμένα να γεμίζουν τα δικά μας κενά και την απουσία του νοήματος μας. Δεν είναι αντικείμενα των φαντασιώσεων μας, ούτε προέκταση των κενών μας.Τα παιδιά, δεν είναι παιδιά μας αλλά γιοι και κόρες του Φωτός, του Θεού, της λαχτάρας για ζωή.
π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά της πνευματικής ζωής είναι να αντιληφθούμε το πόσο πρόσκαιρα και μεταβλητά είναι τα πάντα στην ζωή. Το ξυπνητήρι της ζωής είναι ο θάνατος. Όταν ξέρεις ότι κάτι μπορεί να το χάσεις τότε αρχίζεις να το εκτιμάς.
Κανείς δε μπορεί να αισθανθεί ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που έχει, εάν δεν νιώσει πόσο εύκολο είναι τα χάσει.
Και ο θάνατος δεν είναι μονάχα το βιολογικό μας τέλος, αλλά κάθε απώλεια και κάθε αντίο που λέμε καθημερινά, σε στιγμές, ώρες, μέρες, χρόνια που δεν γυρνάνε πίσω. Όταν είμασταν παιδιά λέγαμε «αχ και να μεγαλώσω να κάνω αυτά που κάνουν οι μεγάλοι» και τώρα που μεγαλώσαμε λέμε «αχ και να ήμουν παιδί να κάνω εκείνα που κάνουν τα παιδιά…».
Γι αυτό κάθε φάση της ζωής μας πρέπει να την ζούμε.
Πόσοι γονείς με πλησιάζουν και μου λένε «πως μεγάλωσαν έτσι πάτερ τα παιδιά μου δεν το κατάλαβα….». «Γιατί..» του λέω «που ήσουν όταν μεγάλωναν;». «Ε που αλλού στις δουλειές και τις φροντίδες…». Κι όμως αυτή είναι μια τέλεια δικαιολογία. Διότι ενώ στην πραγματικότητα η ζωή είναι μικρή, συγχρόνως είναι πολύ μεγάλη ώστε να χρησιμοποιήσουμε σωστά το χρόνο μας.
Χάνουμε τα παιδιά μας και εκείνα εμάς, διότι διαρκώς αναβάλουμε την σχέση μαζί τους.
Έδινες πάντα την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι θα αρχίσεις να περνάς περισσότερο χρόνο με τα παιδιά σου «όταν θα ηρεμήσουν τα πράγματα στη δουλειά» όταν «θα πάρεις εκείνη την μεγάλη προαγωγή», «από του χρόνου όταν θα έχεις περισσότερη ώρα στη διάθεση σου», έκανες κάτι; Όχι. Γιατί όταν αναβάλεις για αύριο δεν το βρίσκεις ποτέ στο σήμερα.
Αν δεν πάρεις ο ίδιος την ζωή σου στα χέρια σου, τότε η ίδια η ζωή σου θα σε πάρει από κάτω. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις στα παιδιά σου είναι το δώρο του χρόνου σου. Είσαι εσύ ο ίδιος.
Οι εβδομάδες ξεγλιστρούν και γίνονταν μήνες, οι μήνες γίνονταν χρόνια και προτού το καταλάβεις το μικρό παιδί έγινε ενήλικας και έφυγε από κοντά σου. Και καλά έκανε, γιατί αυτός είναι ο προορισμός του, να ταξιδεύσει στην ζωή, να ζήσει. Τα παιδιά μας δεν ειναι υποχρεωμένα να γεμίζουν τα δικά μας κενά και την απουσία του νοήματος μας. Δεν είναι αντικείμενα των φαντασιώσεων μας, ούτε προέκταση των κενών μας.Τα παιδιά, δεν είναι παιδιά μας αλλά γιοι και κόρες του Φωτός, του Θεού, της λαχτάρας για ζωή.
π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
«Το αμάρτημα το μικρόν ή το μέγα, διά της αληθούς μετανοίας εξαφανίζεται»!
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
«Η ταπεινοφροσύνη είναι ο θρόνος της αγάπης και όλων των άλλων αρετών.»
Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης
Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Αυτοσχέδια προσευχή οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτου
«Ὁ Θεός ὁ ἀόρατος, ὁ ἀθάνατος, τό αἰώνιον, τό ἄπειρον, τό ἀτελεύτητον, τό ἀνεξιχνίαστον, τό ἀμετάβλητον, ὁ Θεός ὁ ποιήσας τόν οὐρανόν και τήν γῆν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς, τόν ἥλιον, τήν σελήνην, τούς ἀστέρας, τάς θαλάσσας, τούς ὠκεανούς καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς κινούμενα ζῶα, ὁ Θεός ὁ καθήμενος ἐπί θρόνου δόξης καί ἐπιβλέπων ἀβύσσους, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς, μύριαι μυριάδες και χίλιαι χιλιάδες παρεστηκότες ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι κύκλῳ τῆς ἀπροσίτου σου δόξης, τά πολυόμματα Χερουβείμ καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τά κυκλοῦντα σε καί ἀναβοῶντα τόν γλυκύτατον καί ἀκατανόητον ὕμνον, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, ἡ μεγάλη γέφυρα, ἡ μεγάλη διαλλαγή, ἡ μεγάλη συμφιλίωσις, ὁ μεγάλος σύνδεσμος ἡμῶν τῶν πεπτωκότων καί ἀχαρίστων ανθρώπων με τόν ἄναρχόν σου καί νενικηκότα πατέρα σου, ὁ γενόμενος τό θύμα, ὁ ἀναλαβών τάς ἁμαρτίας ἡμῶν καί ἐκφέρων αὐτάς εἰς τόν Σταυρόν, δός και εἰς ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς μία ἀκτίνα τῆς χάριτός σου καί βοήθησον ἡμᾶς καί δίδαξον ἡμᾶς καί φώτισον ἡμᾶς πῶς θά σέ ἀκολουθήσωμε, πῶς θά σέ ἀναπαύσωμε, πῶς θά σέ εὐαρεστήσωμε, ἵνα γίνωμε καί ἡμεῖς μέτοχοι ἐκείνων τῶν ἀνεκλαλήτων αγαθῶν, τά ὁποῖα ἑτοίμασε ἡ πατρική σου αγάπη, ταῖς πρεσβείαις τῆς γλυκυτάτης σου Μητρός καί πάντων σου τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστησάντων Σοι. Ἀμήν».
(Γλυκύτατε Ἰησοῦ, πού εἶσαι ὁ ἀόρατος Θεός, ὁ ἀθάνατος, ὁ αἰώνιος, ὁ ἄπειρος, ὁ ἀτελεύτητος, ὁ ἀνεξιχνίαστος, ὁ ἀμετάβλητος, ὁ Θεός πού δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ καί ὅλα ὅσα βρίσκονται σ’ αὐτά, τόν ἥλιο, τή σελήνη, τά ἀστέρια, τίς θάλασσες, τούς ὠκεανούς καί ὅλα τά ζῶα πού κινοῦνται μέσα σ’ αὐτούς, ὁ Θεός πού κάθεται σέ θρόνο δόξας καί ἐπιβλέπει τίς ἀβύσσους, πού μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι παρίστανται γύρω ἀπό τήν ἀπρόσιτη δόξα σου, πού τά πολυόμματα Χερουβείμ καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ σέ κυκλώνουν καί ἀναβοοῦν τόν γλυκύτατο καί ἀκατανόητο ὕμνο, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος˙ Σύ, Κύριε, πού εἶσαι ἡ μεγάλη γέφυρα, ἡ μεγάλη διαλλαγή, ἡ μεγάλη συμφιλίωση, ὁ μεγάλος σύνδεσμος ἡμῶν, τῶν πεσμένων στήν ἁμαρτία καί ἀχαρίστων ἀνθρώπων, μέ τόν ἀναρχό σου καί παντοδύναμο Πατέρα σου, Σύ πού ἔγινες τό θύμα καί ἀνέλαβες τίς ἁμαρτίες μας καί τίς ἔφερες πάνω στόν Σταυρό, δῶσε καί σέ ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς μία ἀκτίνα τῆς χάρης Σου καί βοήθησέ μας καί δίδαξέ μας καί φώτισέ μας πῶς θά Σέ ἀκολουθήσουμε, πῶς θά Σέ ἀναπαύσουμε, πῶς θά Σέ εὐαρεστήσουμε, προκειμένου νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι ὅλων τῶν ἀνεκλάλητων ἀγαθῶν πού ἑτοίμασε γιά μᾶς ἡ πατρική σου ἀγάπη, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς γλυκύτατής Σου Μητέρας καί ὅλων τῶν ἁγίων πού ἀπαρχῆς Σέ εὐαρέστησαν. Ἀμήν).
«Ὁ Θεός ὁ ἀόρατος, ὁ ἀθάνατος, τό αἰώνιον, τό ἄπειρον, τό ἀτελεύτητον, τό ἀνεξιχνίαστον, τό ἀμετάβλητον, ὁ Θεός ὁ ποιήσας τόν οὐρανόν και τήν γῆν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς, τόν ἥλιον, τήν σελήνην, τούς ἀστέρας, τάς θαλάσσας, τούς ὠκεανούς καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς κινούμενα ζῶα, ὁ Θεός ὁ καθήμενος ἐπί θρόνου δόξης καί ἐπιβλέπων ἀβύσσους, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς, μύριαι μυριάδες και χίλιαι χιλιάδες παρεστηκότες ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι κύκλῳ τῆς ἀπροσίτου σου δόξης, τά πολυόμματα Χερουβείμ καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τά κυκλοῦντα σε καί ἀναβοῶντα τόν γλυκύτατον καί ἀκατανόητον ὕμνον, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, ἡ μεγάλη γέφυρα, ἡ μεγάλη διαλλαγή, ἡ μεγάλη συμφιλίωσις, ὁ μεγάλος σύνδεσμος ἡμῶν τῶν πεπτωκότων καί ἀχαρίστων ανθρώπων με τόν ἄναρχόν σου καί νενικηκότα πατέρα σου, ὁ γενόμενος τό θύμα, ὁ ἀναλαβών τάς ἁμαρτίας ἡμῶν καί ἐκφέρων αὐτάς εἰς τόν Σταυρόν, δός και εἰς ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς μία ἀκτίνα τῆς χάριτός σου καί βοήθησον ἡμᾶς καί δίδαξον ἡμᾶς καί φώτισον ἡμᾶς πῶς θά σέ ἀκολουθήσωμε, πῶς θά σέ ἀναπαύσωμε, πῶς θά σέ εὐαρεστήσωμε, ἵνα γίνωμε καί ἡμεῖς μέτοχοι ἐκείνων τῶν ἀνεκλαλήτων αγαθῶν, τά ὁποῖα ἑτοίμασε ἡ πατρική σου αγάπη, ταῖς πρεσβείαις τῆς γλυκυτάτης σου Μητρός καί πάντων σου τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστησάντων Σοι. Ἀμήν».
(Γλυκύτατε Ἰησοῦ, πού εἶσαι ὁ ἀόρατος Θεός, ὁ ἀθάνατος, ὁ αἰώνιος, ὁ ἄπειρος, ὁ ἀτελεύτητος, ὁ ἀνεξιχνίαστος, ὁ ἀμετάβλητος, ὁ Θεός πού δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ καί ὅλα ὅσα βρίσκονται σ’ αὐτά, τόν ἥλιο, τή σελήνη, τά ἀστέρια, τίς θάλασσες, τούς ὠκεανούς καί ὅλα τά ζῶα πού κινοῦνται μέσα σ’ αὐτούς, ὁ Θεός πού κάθεται σέ θρόνο δόξας καί ἐπιβλέπει τίς ἀβύσσους, πού μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι παρίστανται γύρω ἀπό τήν ἀπρόσιτη δόξα σου, πού τά πολυόμματα Χερουβείμ καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ σέ κυκλώνουν καί ἀναβοοῦν τόν γλυκύτατο καί ἀκατανόητο ὕμνο, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος˙ Σύ, Κύριε, πού εἶσαι ἡ μεγάλη γέφυρα, ἡ μεγάλη διαλλαγή, ἡ μεγάλη συμφιλίωση, ὁ μεγάλος σύνδεσμος ἡμῶν, τῶν πεσμένων στήν ἁμαρτία καί ἀχαρίστων ἀνθρώπων, μέ τόν ἀναρχό σου καί παντοδύναμο Πατέρα σου, Σύ πού ἔγινες τό θύμα καί ἀνέλαβες τίς ἁμαρτίες μας καί τίς ἔφερες πάνω στόν Σταυρό, δῶσε καί σέ ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς μία ἀκτίνα τῆς χάρης Σου καί βοήθησέ μας καί δίδαξέ μας καί φώτισέ μας πῶς θά Σέ ἀκολουθήσουμε, πῶς θά Σέ ἀναπαύσουμε, πῶς θά Σέ εὐαρεστήσουμε, προκειμένου νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι ὅλων τῶν ἀνεκλάλητων ἀγαθῶν πού ἑτοίμασε γιά μᾶς ἡ πατρική σου ἀγάπη, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς γλυκύτατής Σου Μητέρας καί ὅλων τῶν ἁγίων πού ἀπαρχῆς Σέ εὐαρέστησαν. Ἀμήν).
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ζευγάρι.
του Αγίου Γεροντος Παϊσίου
“Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό.Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.
-Γέροντα, πέστε μας για την Άγια Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες.
– Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς!
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.
Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς. Άλλα μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα.Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ο Χριστός.
Μού λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ο Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, άλλα γεννήθηκε όπως ήθελε ο Θεός να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία.
Ήταν πάναγνη[1], γιατί η σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή. Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό.Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.[2]
από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ , Οικογενειακή Ζωή, σ.61
1. Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν πάναγνη», γιατί, όπως γράφει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του «Εἰς τό Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου και Ἀει- παρθένου Μαρίας», συνελήφθη «σωφρόνως» (βλ. ΡG 96, 669Α), αλλά και αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της, αποκρούοντας «πάντα λογισμόν περιττόν καὶ ψυχοβλαβῆ πρὶν γεύσασθαι» (αυτόθι 676Β).
2. Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964.Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.
του Αγίου Γεροντος Παϊσίου
“Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό.Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.
-Γέροντα, πέστε μας για την Άγια Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες.
– Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς!
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.
Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς. Άλλα μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα.Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ο Χριστός.
Μού λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ο Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, άλλα γεννήθηκε όπως ήθελε ο Θεός να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία.
Ήταν πάναγνη[1], γιατί η σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή. Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό.Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.[2]
από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ , Οικογενειακή Ζωή, σ.61
1. Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν πάναγνη», γιατί, όπως γράφει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του «Εἰς τό Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου και Ἀει- παρθένου Μαρίας», συνελήφθη «σωφρόνως» (βλ. ΡG 96, 669Α), αλλά και αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της, αποκρούοντας «πάντα λογισμόν περιττόν καὶ ψυχοβλαβῆ πρὶν γεύσασθαι» (αυτόθι 676Β).
2. Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964.Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Όταν η καρδιά είναι ρυπωμένη, ρυπωμένος είναι και ο όλος άνθρωπος.
«Έκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» (Ματθ. ιε΄19). Οι Άγιοι όμως απέκτησαν καθαρή καρδιά με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές, ανάγνωσι των Γραφών, κόπο και ιδρώτα, χύσιμο του αίματός τους. Το Άγιο Πνεύμα τους καθάρισε από κάθε ρύπο, τους αγίασε στον αιώνα. Ας ζητήσουμε και εμείς αυτή την καθαρότητα της καρδιάς. «Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός» (Ψαλμ. ν’ 12)
Τι όνομα έχω, αφ’ ότου ανήκω στην Εκκλησία; Το όνομα: χριστιανός. Τι σημαίνει αυτό το όνομα; Σημαίνει ότι είμαι μέλος του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Ότι είμαι αδελφός του Χριστού. Τι με υποχρεώνει το όνομα του χριστιανού; Με υποχρεώνει να έχω πάντοτε μέσα στην καρδιά μου τον Χριστό, να διαποτίζω με το Πνεύμα του τη ζωή μου, να μιμούμαι τη ζωή του, να εφαρμόζω τις άγιες εντολές του, να «ζητώ τα άνω, ου ο Χριστός εστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος» (Κολ. Γ’ 1).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 119)
«Έκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» (Ματθ. ιε΄19). Οι Άγιοι όμως απέκτησαν καθαρή καρδιά με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές, ανάγνωσι των Γραφών, κόπο και ιδρώτα, χύσιμο του αίματός τους. Το Άγιο Πνεύμα τους καθάρισε από κάθε ρύπο, τους αγίασε στον αιώνα. Ας ζητήσουμε και εμείς αυτή την καθαρότητα της καρδιάς. «Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός» (Ψαλμ. ν’ 12)
Τι όνομα έχω, αφ’ ότου ανήκω στην Εκκλησία; Το όνομα: χριστιανός. Τι σημαίνει αυτό το όνομα; Σημαίνει ότι είμαι μέλος του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Ότι είμαι αδελφός του Χριστού. Τι με υποχρεώνει το όνομα του χριστιανού; Με υποχρεώνει να έχω πάντοτε μέσα στην καρδιά μου τον Χριστό, να διαποτίζω με το Πνεύμα του τη ζωή μου, να μιμούμαι τη ζωή του, να εφαρμόζω τις άγιες εντολές του, να «ζητώ τα άνω, ου ο Χριστός εστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος» (Κολ. Γ’ 1).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 119)
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη.
«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, κάθε μέρα να μετανοείς.
Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα που του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μας ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο. Γι’ αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι.
Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι. Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου…
Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα. Σκέψου μια σπίθα που έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί; Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού.
Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή. Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα. Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι’ αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, κάθε μέρα να μετανοείς.
Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα που του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μας ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο. Γι’ αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι.
Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι. Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου…
Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα. Σκέψου μια σπίθα που έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί; Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού.
Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή. Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα. Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι’ αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
«όπως εξυπηρετείς τον πρώτο, έτσι πρέπει να βοηθάς τον δεύτερο, τον τρίτο και τον τελευταίο»
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36610
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Λιγοι θα σωθουν
«Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Ματθ. 22,14)
Θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου, στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας νὰ ἀπευθύνω ἕνα ἐρώτημα· Πόσες οἰκογένειες κατοικοῦν κατὰ μέσον ὅρο σὲ μία μεγάλη ἐνορία; Δύο χιλιάδες (2.000) περίπου; Καὶ πόσες ψυχὲς εἶνε οἱ δύο αὐτὲς χιλιάδες οἰκογένειες; Δέκα χιλιάδες (10.000) ψυχὲς περίπου; Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε βαπτισμένοι, ὅλοι βγῆκαν ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα. Ἐξαίρεσις εἶνε νὰ ὑπάρχῃ κάποιος αἱρετικὸς ἢ ἀλλόθρησκος. Ὅλοι σχεδὸν εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅλων οἱ ταυτότητες γράφουν «Χριστιανὸς ὀρθόδοξος». Κι ἀφοῦ καὶ οἱ δέκα χιλιάδες εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τί ἔπρεπε νὰ κάνουν; Κάθε Κυριακή, μόλις χτυπᾷ ἡ καμπάνα, θά ᾿πρεπε ὅλοι τους νὰ κάνουν φτερὰ στὰ πόδια καὶ νὰ τρέχουν στὴν ἐκκλησία, ἐκτὸς τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν γερόντων. Καὶ ὅμως· ἀπὸ τὶς δέκα χιλιάδες Χριστιανούς, ποὺ εἶνε γραμμένοι στὰ χαρτιά, στοὺς καταλόγους, πόσοι ἐκκλησιάζονται; Δὲν εἶνε παραπάνω ἀπὸ πεντακόσες (500) ψυχές, ἄντρες καὶ γυναῖκες. Οἱ ἄλλοι ποῦ; Ἀλλ᾿ ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἄλλους. Ἂς δοῦμε τώρα, αὐτοὶ οἱ πεντακόσοι ποὺ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, ὅσοι ἀκόμα, στὰ χρόνια αὐτά, θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ ἐκκλησιαζώμαστε, ἐμεῖς ἐκτελοῦμε τὰ χριστιανικά μας καθήκοντα;
Εἴμαστε ἐν τάξει πρὸ παντὸς μὲ τὴ μεγάλη, τὴν κορυφαία ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας, τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης; Ἔχουμε ἀγάπη στὸ Θεό; ἔχουμε ἀγάπη στὸν πλησίον; Ἀλλοίμονο! Ἂν πάρῃ ὁ ἄγγελος κόσκινο καὶ κοσκινίσῃ κ᾿ ἐμᾶς, δὲν ξέρω πόσοι θὰ βρεθοῦμε Χριστιανοί. Γι᾿ αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Κύριος· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Ματθ. 22,14).
Ἐὰν σᾶς ἔλεγα –συγχωρῆστε με–, ὅτι ἀπὸ τοὺς πεντακόσους ποὺ ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία ἐντὸς ἑνὸς ἔτους μόνο δέκα (10) θὰ μείνουν στὴ ζωή, ὅτι μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο μόνο δέκα θὰ ζήσουνε, δὲν θὰ ἀνησυχούσατε; Δὲν θὰ θέλατε νὰ εἶστε μεταξὺ τῶν δέκα; Ποιός θὰ ἤθελε μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο νὰ πεθάνῃ; Καὶ γιατί τὸ λέω αὐτό, ὅτι ἀπὸ τὶς χιλιάδες Χριστιανῶν κι ἀπὸ τοὺς πεντακόσους ποὺ ἐκκλησιάζονται λίγοι θὰ σωθοῦν; Διότι αὐτὸ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 14,16-24· Ματθ. 22,14), ὅτι θὰ σωθοῦν λίγοι, πολὺ λίγοι, στὴ γενεά μας καὶ στὴν ἐποχή μας (Ματθ. 22,14).
–Μὰ γιατί; θὰ πῆτε. Τόσο ζοφερὰ εἶνε τὰ πράγματα στὸ Εὐαγγέλιο; Τόσο αὐστηρὸς καὶ κακὸς εἶνε ὁ Θεός; Τόσο λίγοι θὰ σωθοῦν;
Ἐμένα ρωτᾶτε γιατί ἀπὸ τοὺς χίλιους ἕνας θὰ σωθῇ; Τεντῶστε τὸ αὐτάκι σας. Ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο; Λοιπὸν κ᾿ ἐμεῖς δείχνουμε τὴν ἴδια διαγωγὴ ποὺ ἔδειξαν καὶ οἱ προσκεκλημένοι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Τοὺς κάλεσε, λέει, ἕνας βασιλιᾶς σὲ τραπέζι. Καὶ ὁ ἕνας εἶπε· Ἀγόρασα χωράφι, θὰ πάω νὰ τὸ δῶ. Ὁ ἄλλος εἶπε· Ἀγόρασα δέκα βόδια, θὰ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω. Ὁ τρίτος, ἕνας νιόπαντρος, πιὸ αὐθάδης, πιὸ ὑλιστής, τί λέει· Ἔχω γυναῖκα, δὲν εὐκαιρῶ. Καὶ δὲν πῆγε κανείς τους. Προφάσεις ἦταν αὐτά. Καὶ τὸ χωράφι δὲν ἔφευγε ἀπὸ τὴ θέσι του, καὶ τὰ βόδια μποροῦσε νὰ πάῃ τὴν ἄλλη μέρα νὰ τὰ δοκιμάσῃ, καὶ τὴ γυναῖκα μποροῦσε νὰ τὴ φέρῃ κι αὐτὴ στὸ βασιλικὸ τραπέζι. Καὶ ὅμως μὲ τὶς προφάσεις ἀρνήθηκαν. Καὶ τί εἶπε ὁ Κύριος· Κανένας ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲν εἶνε ἄξιος τοῦ μυστικοῦ μου δείπνου, δὲν εἶνε ἄξιος τῆς βασιλείας μου.
* * *
Κάτι τέτοιο, ἀδελφοί μου, κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς. Διότι κ᾿ ἐμᾶς, ὅπως αὐτοὺς τοὺς προσκεκλημένους τοῦ εὐαγγελίου, μᾶς κάλεσε ὁ Δεσπότης· κ᾿ ἐμᾶς ἔτσι μᾶς καλεῖ. Ὅλους μᾶς καλεῖ. Ἡ καμπάνα ποὺ χτυπᾷ τὴν Κυριακή, εἶνε προσκλητήριο. Μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριός μας καὶ μᾶς λέει· Ἐλᾶτε στὴν ἐκκλησία, «λάβετε φάγετε…, πίετε…» (Ματθ. 26,26-27). Καὶ τί κάνουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας; Δὲν λέω τί κάνουν οἱ ἄθεοι· ἄσ᾿ τους αὐτούς. Αὐτοὶ ἀκοῦνε καμπάνα καὶ βλαστημᾶνε. Δὲν λέω αὐτούς, οὔτε τοὺς ὑλιστάς. Αὐτοὶ θὰ θέλανε νὰ γκρεμίσουνε τὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ τὶς κάνουν καζῖνα γιὰ τουρισμὸ κ.λπ.. Δὲν λέω γι᾿ αὐτούς. Λέω γιὰ τοὺς ἄλλους, ποὺ λένε ὅτι πιστεύουν, ποὺ λένε ὅτι θέλουν τὴ θρησκεία. Αὐτοὺς ἐρωτῶ· τί κάνουν τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα; –Καλά, σοῦ λένε αὐτοί, δὲν εἴμαστε ἄθεοι, δὲν εἴμαστε ὑλιστές. Ἐμεῖς πιστεύουμε. Καλὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουμε σπίτια καὶ οἰκογένειες, ἔχουμε ἄντρες καὶ παιδιά, ἔχουμε δουλειές… Ὅλοι τους στὰ χείλη ἔχουν τὸ στερεότυπο· –Δὲν ἔχουμε καιρό… Ψέμα! Πιὸ μεγάλο ψέμα δὲν ὑπάρχει. Οἱ ἄνθρωποι τῆς μοντέρνας γενεᾶς μας ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ μπάνιο τους, γιὰ τὴν καθαριότητά τους, γιὰ νὰ πᾶνε στὴ μοδίστρα, γιὰ νὰ χαζεύουν στὶς βιτρίνες· ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ θέατρο, γιὰ τὸν κινηματογράφο, γιὰ τὸ χαρτοπαίγνιο, γιὰ τὸ ἱπποδρόμιο, γιὰ ἐκδρομές· ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ πάρτυ, γιὰ τὸ χορό, γιὰ ἕνα σωρὸ ἄλλα πράγματα. Καὶ μόνο γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν καιρό.
Στὴν Ἀμερικὴ ὑπολόγισαν, ποῦ ξοδεύει τὴ ζωή του ἕνας σημερινὸς ἄνθρωπος. Ἀκοῦστε. Ἀπὸ τὰ 70 χρόνια του ξοδεύει· 24 χρόνια γιὰ ὕπνο, 24 χρόνια κοιμᾶται· 6 χρόνια γιὰ σπουδές· 6 χρόνια γιὰ φαΐ· 6 χρόνια γιὰ περίπατο· 6 χρόνια γιὰ διασκεδάσεις· 3 χρόνια γιὰ κουβέντες καὶ ἐπισκέψεις. Καὶ μέσα στὰ ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ἐργασίας του δὲν ὑπάρχει χρόνος γιὰ τὸ Θεό! Χρόνο γιὰ τὸ διάβολο ἔχει ἡ γενεά μας, χρόνο γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχει.
Γι᾿ αὐτὸ θὰ μᾶς δικάσῃ ὁ Θεός. Διότι τὸν πολύτιμο χρόνο ποὺ ἔχουμε, δὲν τὸν διαθέτουμε ὅπως πρέπει. Μετρῆστε. Ἡ ἑβδομάδα ἔχει 7 ἡμέρες, κάθε ἡμέρα 24 ὧρες, δηλαδὴ ἡ ἑβδομάδα ἔχει 168 ὧρες. Ἀπὸ τὶς 168 αὐτὲς ὧρες δὲν ζητάει πολλὲς ὁ Θεός. Μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξοικονομήσῃ 1 ὥρα τὴν ἑβδομάδα γιὰ ν᾿ ἀνοίξῃ τὸ Εὐαγγέλιο, 1 ὥρα γιὰ νὰ γονατίσῃ καὶ νὰ προσευχηθῇ, 1 ὥρα γιὰ τὸν ἐκκλησιασμό – τόσο βαστάει ἡ θεία Λειτουργία ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν…». Καὶ ὅμως, ἀπὸ τὶς 168 ὧρες, στὸ Θεὸ δὲν δίνουμε οὔτε 1 ὥρα. Καὶ ὕστερα ρωτᾶτε, γιατί θὰ σωθοῦν λίγοι; Νά γιατί εἶπε ὁ Χριστὸς τὰ μεγάλα λόγια «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».
Μιλοῦσε κάποτε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στὴν πόλι, ποὺ εἶχε πληθυσμὸ διακόσες χιλιάδες (200.000) Χριστιανούς. Καὶ δὲν ἦταν κόλακας ὁ Χρυσόστομος. Πῆρε λοιπὸν μιὰ ζυγαριά· ζύγισε τὰ ἀνάκτορα, ζύγισε τοὺς πλουσίους, ζύγισε τοὺς μορφωμένους, ζύγισε τοὺς νομικούς, ζύγισε τὶς γυναῖκες, τοὺς ἄντρες. Τοὺς ἔβγαλε σκάρτους ὅλους. Καὶ στὸ τέλος τί εἶπε· «Ἀπὸ τὶς διακόσες χιλιάδες, ποὺ ἔχει ἡ πόλις, ἀμφιβάλλω ἂν ἑκατὸ (100) θὰ σωθοῦν»! Κι ἂν ζοῦσε στὰ χρόνια μας καὶ μὲ τὴ ζυγαριὰ τοῦ Θεοῦ ζύγιζε τοὺς Ἕλληνες ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ ἀποχρώσεων, δὲν ξέρω, ἀδελφοί μου, πόσοι θὰ ἔμεναν.
Μόνο στὶς ταυτότητες εἴμαστε Χριστιανοί· στὰ ἔργα εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ποῦ εἶνε ἡ χριστιανοσύνη μας; ποῦ ἡ μετάνοιά μας, ποῦ ἡ θεία κοινωνία μας; ποῦ ἡ μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου; Ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη μας; ποῦ ἡ ἐλεημοσύνη μας;… Σβήσανε ὅλα αὐτά. Καὶ τί μείναμε; Νὰ σᾶς τὸ πῶ; Μὴ θυμώσετε. Διαβάστε τί λέει ὁ προφήτης Βαρούχ. Ἄνοιξε τὰ μάτια του καὶ τί εἶδε· ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ «κτηνῶν τετραπόδων», γέμισε ἡ γῆ ἀπὸ ζῷα τετράποδα (Βαρ. 3,32). Καὶ ποιούς ἐννοεῖ «κτήνη τετράποδα»; Οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε δύο πόδια· δυὸ πόδια μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Τὸ κεφάλι μας εἶνε ψηλά, γιὰ νὰ βλέπῃ τὰ ἄστρα, νὰ βλέπῃ τὸν οὐρανό. Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε σὰν τὰ ζῷα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι τους κάτω στὴ λάσπη. Ἐπλήσθη ἡ γῆ «κτηνῶν τετραπόδων». Δὲν εἴμαστε πλέον Χριστιανοί, δὲν εἴμαστε πλέον ὀρθόδοξοι· εἴμαστε μόνο σάρκες, μόνο κόκκαλα, μόνο στομάχι, μόνο κοιλιά, μόνο συμφέροντα, μόνο ἰδιοτέλεια. Ποῦ εἶνε ὁ χριστιανισμός μας;
* * *
Ἀδελφοί μου! Δὲν σᾶς τὰ εἶπα αὐτὰ γιὰ νὰ σᾶς λυπήσω. Πάρτε τὸ Εὐαγγέλιο στὰ χέρια σας καὶ ζυγιστῆτε. Κι ἂν δῆτε ὅτι δὲν εἴμαστε ἐν τάξει, ἂς ἐπιστρέψουμε στὸ Θεό. Γιατὶ στὴ γενεά μας, ποὺ εἶνε γενεὰ διαβόλου, γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας, μέσα στοὺς χίλιους ἕνας θὰ σωθῇ. Ἂς προσέξουμε, διότι τὸ εἶπε ὁ Κύριος· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί». Καὶ ὁ λόγος του δὲν διαψεύδεται. Ὁ ἴδιος βεβαιώνει· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Καὶ τὰ ἄστρα θὰ σβήσουν, καὶ ὁ ἥλιος θὰ σβήσῃ, καὶ τὰ ποτάμια θὰ ξεραθοῦν, καὶ τὰ βουνὰ θὰ λειώσουν, ἀλλὰ ὁ λόγος του μένει· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».
Εἴθε ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων του, νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ εἴμαστε μεταξὺ τῶν ὀλίγων, πρὸς δόξαν τῆς ἁγίας Τριάδος· ἀμήν.
Εὐαγγέλια
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1023 (2)
Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λκ 14,16-24· Μθ 22,14)
11 Δεκεμβρίου 2022 (2003)
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος Κεραμεικοῦ – Ἀθηνῶν τὴν 17-12-1961. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 14-12-2003, ἐπανέκδοσις 19-10-2022.
«Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Ματθ. 22,14)
Θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου, στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας νὰ ἀπευθύνω ἕνα ἐρώτημα· Πόσες οἰκογένειες κατοικοῦν κατὰ μέσον ὅρο σὲ μία μεγάλη ἐνορία; Δύο χιλιάδες (2.000) περίπου; Καὶ πόσες ψυχὲς εἶνε οἱ δύο αὐτὲς χιλιάδες οἰκογένειες; Δέκα χιλιάδες (10.000) ψυχὲς περίπου; Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε βαπτισμένοι, ὅλοι βγῆκαν ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα. Ἐξαίρεσις εἶνε νὰ ὑπάρχῃ κάποιος αἱρετικὸς ἢ ἀλλόθρησκος. Ὅλοι σχεδὸν εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅλων οἱ ταυτότητες γράφουν «Χριστιανὸς ὀρθόδοξος». Κι ἀφοῦ καὶ οἱ δέκα χιλιάδες εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τί ἔπρεπε νὰ κάνουν; Κάθε Κυριακή, μόλις χτυπᾷ ἡ καμπάνα, θά ᾿πρεπε ὅλοι τους νὰ κάνουν φτερὰ στὰ πόδια καὶ νὰ τρέχουν στὴν ἐκκλησία, ἐκτὸς τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν γερόντων. Καὶ ὅμως· ἀπὸ τὶς δέκα χιλιάδες Χριστιανούς, ποὺ εἶνε γραμμένοι στὰ χαρτιά, στοὺς καταλόγους, πόσοι ἐκκλησιάζονται; Δὲν εἶνε παραπάνω ἀπὸ πεντακόσες (500) ψυχές, ἄντρες καὶ γυναῖκες. Οἱ ἄλλοι ποῦ; Ἀλλ᾿ ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἄλλους. Ἂς δοῦμε τώρα, αὐτοὶ οἱ πεντακόσοι ποὺ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, ὅσοι ἀκόμα, στὰ χρόνια αὐτά, θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ ἐκκλησιαζώμαστε, ἐμεῖς ἐκτελοῦμε τὰ χριστιανικά μας καθήκοντα;
Εἴμαστε ἐν τάξει πρὸ παντὸς μὲ τὴ μεγάλη, τὴν κορυφαία ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας, τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης; Ἔχουμε ἀγάπη στὸ Θεό; ἔχουμε ἀγάπη στὸν πλησίον; Ἀλλοίμονο! Ἂν πάρῃ ὁ ἄγγελος κόσκινο καὶ κοσκινίσῃ κ᾿ ἐμᾶς, δὲν ξέρω πόσοι θὰ βρεθοῦμε Χριστιανοί. Γι᾿ αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Κύριος· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Ματθ. 22,14).
Ἐὰν σᾶς ἔλεγα –συγχωρῆστε με–, ὅτι ἀπὸ τοὺς πεντακόσους ποὺ ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία ἐντὸς ἑνὸς ἔτους μόνο δέκα (10) θὰ μείνουν στὴ ζωή, ὅτι μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο μόνο δέκα θὰ ζήσουνε, δὲν θὰ ἀνησυχούσατε; Δὲν θὰ θέλατε νὰ εἶστε μεταξὺ τῶν δέκα; Ποιός θὰ ἤθελε μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο νὰ πεθάνῃ; Καὶ γιατί τὸ λέω αὐτό, ὅτι ἀπὸ τὶς χιλιάδες Χριστιανῶν κι ἀπὸ τοὺς πεντακόσους ποὺ ἐκκλησιάζονται λίγοι θὰ σωθοῦν; Διότι αὐτὸ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 14,16-24· Ματθ. 22,14), ὅτι θὰ σωθοῦν λίγοι, πολὺ λίγοι, στὴ γενεά μας καὶ στὴν ἐποχή μας (Ματθ. 22,14).
–Μὰ γιατί; θὰ πῆτε. Τόσο ζοφερὰ εἶνε τὰ πράγματα στὸ Εὐαγγέλιο; Τόσο αὐστηρὸς καὶ κακὸς εἶνε ὁ Θεός; Τόσο λίγοι θὰ σωθοῦν;
Ἐμένα ρωτᾶτε γιατί ἀπὸ τοὺς χίλιους ἕνας θὰ σωθῇ; Τεντῶστε τὸ αὐτάκι σας. Ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο; Λοιπὸν κ᾿ ἐμεῖς δείχνουμε τὴν ἴδια διαγωγὴ ποὺ ἔδειξαν καὶ οἱ προσκεκλημένοι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Τοὺς κάλεσε, λέει, ἕνας βασιλιᾶς σὲ τραπέζι. Καὶ ὁ ἕνας εἶπε· Ἀγόρασα χωράφι, θὰ πάω νὰ τὸ δῶ. Ὁ ἄλλος εἶπε· Ἀγόρασα δέκα βόδια, θὰ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω. Ὁ τρίτος, ἕνας νιόπαντρος, πιὸ αὐθάδης, πιὸ ὑλιστής, τί λέει· Ἔχω γυναῖκα, δὲν εὐκαιρῶ. Καὶ δὲν πῆγε κανείς τους. Προφάσεις ἦταν αὐτά. Καὶ τὸ χωράφι δὲν ἔφευγε ἀπὸ τὴ θέσι του, καὶ τὰ βόδια μποροῦσε νὰ πάῃ τὴν ἄλλη μέρα νὰ τὰ δοκιμάσῃ, καὶ τὴ γυναῖκα μποροῦσε νὰ τὴ φέρῃ κι αὐτὴ στὸ βασιλικὸ τραπέζι. Καὶ ὅμως μὲ τὶς προφάσεις ἀρνήθηκαν. Καὶ τί εἶπε ὁ Κύριος· Κανένας ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲν εἶνε ἄξιος τοῦ μυστικοῦ μου δείπνου, δὲν εἶνε ἄξιος τῆς βασιλείας μου.
* * *
Κάτι τέτοιο, ἀδελφοί μου, κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς. Διότι κ᾿ ἐμᾶς, ὅπως αὐτοὺς τοὺς προσκεκλημένους τοῦ εὐαγγελίου, μᾶς κάλεσε ὁ Δεσπότης· κ᾿ ἐμᾶς ἔτσι μᾶς καλεῖ. Ὅλους μᾶς καλεῖ. Ἡ καμπάνα ποὺ χτυπᾷ τὴν Κυριακή, εἶνε προσκλητήριο. Μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριός μας καὶ μᾶς λέει· Ἐλᾶτε στὴν ἐκκλησία, «λάβετε φάγετε…, πίετε…» (Ματθ. 26,26-27). Καὶ τί κάνουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας; Δὲν λέω τί κάνουν οἱ ἄθεοι· ἄσ᾿ τους αὐτούς. Αὐτοὶ ἀκοῦνε καμπάνα καὶ βλαστημᾶνε. Δὲν λέω αὐτούς, οὔτε τοὺς ὑλιστάς. Αὐτοὶ θὰ θέλανε νὰ γκρεμίσουνε τὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ τὶς κάνουν καζῖνα γιὰ τουρισμὸ κ.λπ.. Δὲν λέω γι᾿ αὐτούς. Λέω γιὰ τοὺς ἄλλους, ποὺ λένε ὅτι πιστεύουν, ποὺ λένε ὅτι θέλουν τὴ θρησκεία. Αὐτοὺς ἐρωτῶ· τί κάνουν τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα; –Καλά, σοῦ λένε αὐτοί, δὲν εἴμαστε ἄθεοι, δὲν εἴμαστε ὑλιστές. Ἐμεῖς πιστεύουμε. Καλὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουμε σπίτια καὶ οἰκογένειες, ἔχουμε ἄντρες καὶ παιδιά, ἔχουμε δουλειές… Ὅλοι τους στὰ χείλη ἔχουν τὸ στερεότυπο· –Δὲν ἔχουμε καιρό… Ψέμα! Πιὸ μεγάλο ψέμα δὲν ὑπάρχει. Οἱ ἄνθρωποι τῆς μοντέρνας γενεᾶς μας ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ μπάνιο τους, γιὰ τὴν καθαριότητά τους, γιὰ νὰ πᾶνε στὴ μοδίστρα, γιὰ νὰ χαζεύουν στὶς βιτρίνες· ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ θέατρο, γιὰ τὸν κινηματογράφο, γιὰ τὸ χαρτοπαίγνιο, γιὰ τὸ ἱπποδρόμιο, γιὰ ἐκδρομές· ἔχουν καιρὸ γιὰ τὸ πάρτυ, γιὰ τὸ χορό, γιὰ ἕνα σωρὸ ἄλλα πράγματα. Καὶ μόνο γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν καιρό.
Στὴν Ἀμερικὴ ὑπολόγισαν, ποῦ ξοδεύει τὴ ζωή του ἕνας σημερινὸς ἄνθρωπος. Ἀκοῦστε. Ἀπὸ τὰ 70 χρόνια του ξοδεύει· 24 χρόνια γιὰ ὕπνο, 24 χρόνια κοιμᾶται· 6 χρόνια γιὰ σπουδές· 6 χρόνια γιὰ φαΐ· 6 χρόνια γιὰ περίπατο· 6 χρόνια γιὰ διασκεδάσεις· 3 χρόνια γιὰ κουβέντες καὶ ἐπισκέψεις. Καὶ μέσα στὰ ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ἐργασίας του δὲν ὑπάρχει χρόνος γιὰ τὸ Θεό! Χρόνο γιὰ τὸ διάβολο ἔχει ἡ γενεά μας, χρόνο γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχει.
Γι᾿ αὐτὸ θὰ μᾶς δικάσῃ ὁ Θεός. Διότι τὸν πολύτιμο χρόνο ποὺ ἔχουμε, δὲν τὸν διαθέτουμε ὅπως πρέπει. Μετρῆστε. Ἡ ἑβδομάδα ἔχει 7 ἡμέρες, κάθε ἡμέρα 24 ὧρες, δηλαδὴ ἡ ἑβδομάδα ἔχει 168 ὧρες. Ἀπὸ τὶς 168 αὐτὲς ὧρες δὲν ζητάει πολλὲς ὁ Θεός. Μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξοικονομήσῃ 1 ὥρα τὴν ἑβδομάδα γιὰ ν᾿ ἀνοίξῃ τὸ Εὐαγγέλιο, 1 ὥρα γιὰ νὰ γονατίσῃ καὶ νὰ προσευχηθῇ, 1 ὥρα γιὰ τὸν ἐκκλησιασμό – τόσο βαστάει ἡ θεία Λειτουργία ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν…». Καὶ ὅμως, ἀπὸ τὶς 168 ὧρες, στὸ Θεὸ δὲν δίνουμε οὔτε 1 ὥρα. Καὶ ὕστερα ρωτᾶτε, γιατί θὰ σωθοῦν λίγοι; Νά γιατί εἶπε ὁ Χριστὸς τὰ μεγάλα λόγια «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».
Μιλοῦσε κάποτε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στὴν πόλι, ποὺ εἶχε πληθυσμὸ διακόσες χιλιάδες (200.000) Χριστιανούς. Καὶ δὲν ἦταν κόλακας ὁ Χρυσόστομος. Πῆρε λοιπὸν μιὰ ζυγαριά· ζύγισε τὰ ἀνάκτορα, ζύγισε τοὺς πλουσίους, ζύγισε τοὺς μορφωμένους, ζύγισε τοὺς νομικούς, ζύγισε τὶς γυναῖκες, τοὺς ἄντρες. Τοὺς ἔβγαλε σκάρτους ὅλους. Καὶ στὸ τέλος τί εἶπε· «Ἀπὸ τὶς διακόσες χιλιάδες, ποὺ ἔχει ἡ πόλις, ἀμφιβάλλω ἂν ἑκατὸ (100) θὰ σωθοῦν»! Κι ἂν ζοῦσε στὰ χρόνια μας καὶ μὲ τὴ ζυγαριὰ τοῦ Θεοῦ ζύγιζε τοὺς Ἕλληνες ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ ἀποχρώσεων, δὲν ξέρω, ἀδελφοί μου, πόσοι θὰ ἔμεναν.
Μόνο στὶς ταυτότητες εἴμαστε Χριστιανοί· στὰ ἔργα εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ποῦ εἶνε ἡ χριστιανοσύνη μας; ποῦ ἡ μετάνοιά μας, ποῦ ἡ θεία κοινωνία μας; ποῦ ἡ μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου; Ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη μας; ποῦ ἡ ἐλεημοσύνη μας;… Σβήσανε ὅλα αὐτά. Καὶ τί μείναμε; Νὰ σᾶς τὸ πῶ; Μὴ θυμώσετε. Διαβάστε τί λέει ὁ προφήτης Βαρούχ. Ἄνοιξε τὰ μάτια του καὶ τί εἶδε· ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ «κτηνῶν τετραπόδων», γέμισε ἡ γῆ ἀπὸ ζῷα τετράποδα (Βαρ. 3,32). Καὶ ποιούς ἐννοεῖ «κτήνη τετράποδα»; Οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε δύο πόδια· δυὸ πόδια μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Τὸ κεφάλι μας εἶνε ψηλά, γιὰ νὰ βλέπῃ τὰ ἄστρα, νὰ βλέπῃ τὸν οὐρανό. Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε σὰν τὰ ζῷα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι τους κάτω στὴ λάσπη. Ἐπλήσθη ἡ γῆ «κτηνῶν τετραπόδων». Δὲν εἴμαστε πλέον Χριστιανοί, δὲν εἴμαστε πλέον ὀρθόδοξοι· εἴμαστε μόνο σάρκες, μόνο κόκκαλα, μόνο στομάχι, μόνο κοιλιά, μόνο συμφέροντα, μόνο ἰδιοτέλεια. Ποῦ εἶνε ὁ χριστιανισμός μας;
* * *
Ἀδελφοί μου! Δὲν σᾶς τὰ εἶπα αὐτὰ γιὰ νὰ σᾶς λυπήσω. Πάρτε τὸ Εὐαγγέλιο στὰ χέρια σας καὶ ζυγιστῆτε. Κι ἂν δῆτε ὅτι δὲν εἴμαστε ἐν τάξει, ἂς ἐπιστρέψουμε στὸ Θεό. Γιατὶ στὴ γενεά μας, ποὺ εἶνε γενεὰ διαβόλου, γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας, μέσα στοὺς χίλιους ἕνας θὰ σωθῇ. Ἂς προσέξουμε, διότι τὸ εἶπε ὁ Κύριος· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί». Καὶ ὁ λόγος του δὲν διαψεύδεται. Ὁ ἴδιος βεβαιώνει· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Καὶ τὰ ἄστρα θὰ σβήσουν, καὶ ὁ ἥλιος θὰ σβήσῃ, καὶ τὰ ποτάμια θὰ ξεραθοῦν, καὶ τὰ βουνὰ θὰ λειώσουν, ἀλλὰ ὁ λόγος του μένει· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».
Εἴθε ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων του, νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ εἴμαστε μεταξὺ τῶν ὀλίγων, πρὸς δόξαν τῆς ἁγίας Τριάδος· ἀμήν.
Εὐαγγέλια
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1023 (2)
Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λκ 14,16-24· Μθ 22,14)
11 Δεκεμβρίου 2022 (2003)
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος Κεραμεικοῦ – Ἀθηνῶν τὴν 17-12-1961. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 14-12-2003, ἐπανέκδοσις 19-10-2022.