Σπυροπούλου Μερόπη - ένας πνευματικός φάρος

[vasilisalt]

Αποφάσισα να βέλω ένα νέο ξεχωριστό θέμα για μια μεγάλη επιστήμονα αλλά βασικά για έναν υπέροχο και φωτεινό άνθρωπο.
Την κα Μερόπη Σπυροπούλου.
Έχω κάποιο υλικό από ομιλίες και εκπομπές της κας Σπυροπούλου που σιγά σιγά θα περασω στο παρόν θέμα

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μερόπη Ν. Σπυροπούλου γεννήθηκε το 1939 και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο Θηλέων και σπούδασε Οδοντιατρική στα Πανεπιστήμια Αλεξανδρείας και Αθηνών. Το 1972, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1976, μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Michigan των ΗΠΑ, απέκτησε ειδικότητα και Master of Science στην Ορθοδοντική. Το 1978, αναγορεύθηκε Yφηγήτρια της Ορθοδοντικής. Το 1980, εξελέγη Τακτική Καθηγήτρια και Διευθύντρια της Έδρας της Ορθοδοντικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου υπηρέτησε επί 26 χρόνια. Το 2006, μετά από την αποχώρησή της από την ενεργό υπηρεσία, της απενεμήθη ο τίτλος της Ομότιμης Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει προσκληθεί και διδάξει σε Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και διετέλεσε Επισκέπτρια Καθηγήτρια των Πανεπιστημίων Karolinska της Σουηδίας, Μichigan και Saint Louis των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί με πολλές διεθνείς και ελληνικές επιστημονικές διακρίσεις. Συγχρόνως με την επιστημονική της δραστηριότητα, έχει επιδείξει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινά. Έχει διατελέσει Βουλευτής Επικρατείας. Είναι μέλος πολλών Πολιτιστικών Οργανώσεων και μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, του Ομίλου Φίλων Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας και της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει δώσει περισσότερες από 400 διαλέξεις, σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, ως προσκεκλημένη ομιλήτρια διαφόρων πολιτιστικών σωματείων, διδάσκει σε Σχολές Γονέων καί αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα για θέματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικού Προβληματισμού. Επί σειρά ετών, είναι τακτική συνεργάτης του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς καί των περιοδικών "Πειραϊκή Εκκλησία" και "Ευθύνη". Είναι παντρεμένη με τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκο Δ. Σπυρόπουλο και έχουν δύο γιους.

[gkou]

Υπέροχη η ιδέα σου Βασίλη, πολύ σύντομα θα βάλω κι εγώ κάποια αποσπάσματα από βιβλίο της!Πραγματικά , πρόκειται για μία πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα

[vasilisalt]

Μια καταπληκτική εκπομπή της κας Σπυροπούλου για την καθιέρωση του μονοτονικού.
Οι περισσότεροι (όπως κι εγω) πιστεύουν πως το μονοτονικό το καθιέρωσε η κυβέρνηση Ράλλη.
Δεν είναι όμως έτσι.
Αυτά και άλλα πολλά και ωφέλιμα στο παρακάτω βίντεο

[vasilisalt]

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

σπουδαία προσωπικότητα , φωτεινό παράδειγμα ευγενικής ψυχής... ας είναι καλα.

[vasilisalt]

[vasilisalt]

Μια επιτυχή διοργάνωση πραγματοποιήθηκε από το ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΗΠΕΙΡΟΥ σε συνεργασία με το ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, με μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία από την κ.Μερόπη Σπυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η ακαδημαικός δάσκαλος, κ.Μερόπη Σπυροπούλου, με λόγο μεστό και εκφραστικό, μίλησε για το ρόλο του πατέρα στην σύγχρονη οικογένεια.

Αναγνωρίζοντας την οικογένεια ως θεμελιώδη αξία, με το χαρισματικό της λόγο συγκίνησε το κοινό κάνοντας αναφορά στο σημαντικό ρόλο της παρουσίας του πατέρα στη ζωή του παιδιού και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η απουσία του.

Με απλότητα και αμεσότητα πρότεινε τρόπους που μπορούν να επαναφέρουν την οικογένεια σε αρμονική λειτουργία.

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Διεπιστημονικού Κέντρου Ηπείρου και την συνεργασία του με τοπικούς φορείς, για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με θέματα που αφορούν το παιδί και την οικογένεια.

Το Διεπιστημονικό Κέντρο Ηπείρου, δραστηριοποιείται στα Ιωάννινα παρέχοντας υπηρεσίες Λογοθεραπείας, Εργοθεραπείας και Ψυχολογικής Στήριξης.

[vasilisalt]

Ἕνα χαμόγελο δέν στοιχίζει τίποτα, κι ὅμως εἶναι πολύτιμο.
Κρατάει μόνο μιά στιγμή, ἀλλά ἡ ἀνάμνησή του μπορεί νά εἶναι αἰώνια.
Ἕνα χαμόγελο ἀνακουφίζει τόν κουρασμένο, παρηγορεί τόν λυπημένο καί σκορπίζει τή γαλήνη στό σπίτι.
Κι ὅμως, δέν ἀγοράζεται, δέν δανείζεται, δέν κλέβεται, γιατί ἔχει μόνο ἀξία ὅταν προσφέρεται.
Κι ἀν καμιά φορά συναντήσετε στή ζωή σας κάποιον που δέ σας δίνει τό χαμόγελο που ἀξίζετε, φανεῖτε γενναιόδωροι καί δώστε του ἐσείς τό δικό σας. Γιατί κανένας δέν εἶναι τόσο φτωχός που νά μή μπορεί νά δώσει ἕνα χαμόγελο, καί κανένας δέν εἶναι τόσο πλούσιος πού νά μήν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα χαμόγελο. Καί πάντως κανένας δέν ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἁπό ἕνα χαμόγελο ἀπό αὑτόν πού δέ μπορεί νά τό δώσει στούς ἄλλους.


Από την Ομότιμο Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κα. Μερόπη Σπυροπούλου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία» 91,2 FM.

http://istologio.org/?tag=%CE%BC%CE%B5% ... E%BF%CF%85

[vasilisalt]

[vasilisalt]

«Στα πολλά συνέδρια που ο άνδρας μου κι εγώ συμμετείχαμε όλα αυτά τα χρόνια της ακαδημαϊκής μας ζωής, είχαμε γίνει πολύ φίλοι με ένα ζευγάρι Νορβηγών συναδέλφων. Ο Πέρλ ήταν ο καθηγητής της ορθοδοντικής στο πανεπιστήμιο του Μπέργκεν, η Άννα η σύζυγός του οδοντίατρος. Ήταν πολύ ωραίοι άνθρωποι, πολύ ζεστοί, πολύ χαρούμενοι και μια φορά τους φιλοξενήσαμε στην Ελλάδα τις ημέρες του Πάσχα. Μας ζήτησαν αν είναι δυνατόν να βιώσουν όσο αυτό ήταν δυνατόν, ένα παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα. Νηστεύαμε, πηγαίναμε στις ακολουθίες μαζί, στον επιτάφιο, μάλιστα επειδή ο Πέρλ ήξερε και αρχαία ελληνικά θέλανε να τους εξηγούμε και ορισμένα πράγματα πριν την ακολουθία και μετά, για να συμμετέχουν στην όλη διαδικασία. Μέχρι που έφτασε το Σάββατο της Αναστάσεως, το Μεγάλο Σάββατο, οπότε κάναμε τις ετοιμασίες τις συνηθισμένες, πειράγματα με τα παιδιά μας και ξεκινήσαμε όλοι μαζί οικογενειακώς να πάμε στην Ανάσταση.

»Καθώς πηγαίναμε μου λέει ο άνδρας μου "βρε Μερόπη μου, για κοίτα κάτι λέει ο Περλ, κάτι σαν να μονολογεί, μήπως θέλει κάτι; Δεν πας να δεις τι θέλει;". Τον πλησίασα λοιπόν και διαπίστωσα ότι ο Πέρλ μετρούσε. Έλεγε, "twenty one… twenty four… another one… another one…". Του λέω, "Περλ με συγχωρείς, τι μετράς, τι έχεις;". Μου λέει "μετράω αυτό το θαύμα που βλέπω μπροστά μου, τις οικογένειες που πάνε όλες μαζί στην εκκλησία. Ξέρεις πόσα χρόνια είχα να δω αυτή την εικόνα; Παππού, γιαγιά, τους γονείς, τα εγγονάκια, να πηγαίνουν όλοι μαζί στην εκκλησία; Ξέρεις τι θαύμα είναι αυτό;". Του λέω "νομίζω για εμάς είναι αυτονόητο. Έτσι κάνουμε πάντα". Μου λέει "αυτόν τον θησαυρό που έχετε φυλάξει στην παράδοσή σας, στην κοινωνία σας, για πόσα χρόνια ακόμα θα τον έχετε;".

»Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα, αλλά από τότε η λέξη που χρησιμοποίησε, "ο θησαυρός", είχε καταγραφεί ανεξίτηλα μέσα μου, γι' αυτό αγαπητοί μου φίλες και φίλοι, νομίζω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε θυσία που γίνεται για να διαφυλάξουμε αυτόν το θησαυρό, δεν είναι αρκετή. Νομίζω πως θα φτάσει η ώρα που πρέπει να αναρωτηθούμε, έχουμε επίγνωση αυτού του θησαυρού; Μας ενδιαφέρει πραγματικά να τον διαφυλάξουμε; Ή μήπως αντιθέτως, όντας δεσμώτες τους καταναλωτισμού, του ευδαιμονισμού και κάνοντας συνεχώς έκπτωση σε αξίες και ιδανικά, επιδιώκουμε πραγματικά να τον χάσουμε; Νομίζω η έντιμη απάντηση θα προκύψει από την αυτοκριτική μας και την ειλικρινή ατομική και συλλογική μας απόφαση για κάτι καλό.
Σας ευχαριστώ πολύ.»

(από ομιλία της κας Μερόπης Σπυροπουλου, ομότιμης καθηγήτριας πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα, «Οικογένεια ώρα μηδέν;»)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.a ... s&id=24202