"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ANTREAS έγραψε:

aposal έγραψε:Η αντίδραση του κόσμου στις επισκέψεις στα μοναστήρια είναι πάντοτε αρνητική έως ειρωνική.
Συγγενικό μου άτομο, μου είπε : "Είναι πολύ νωρίς για να πηγαίνεις από τώρα στα μοναστήρια. Αυτό θα το κάνει όταν γεράσεις"!

και ποιος μα εγγυειτε οτι θα γερασουμε?ετσι οπως ειναι τα πραγματα?μια χαρα ειμαστε ετσι..εγω και απο 10 χρονων αν ειχα ανακαλυψει το ορος απο 10 χρονων θα εμπαινα μεσα..θα ειχα προλαβει πολλα πολλα πραγματα..

Αντρέα, δεν επιδέχεται κριτική αυτό μου ειπώθηκε! Τι θα πει "καλό, αλλά μόνο όταν γεράσεις";
Αν είναι καλό, πρέπει να το κάνεις πάντα, αν όχι, ποτέ!

καταλαβαινω αυτο που λες..αλλα δυστηχως πολλοι το λενε..και εγω το εχω ακουσει πολλες φορες αλλα απο το ενα αυτι μπαινει απο το αλλο βγαινει.

αρελφοι εν χριστο καλησπερα σας θελω να πω και γω μερικα πραγματα για αυτο το ευλογημενο μερος εχω επισκευτη το αγ.ορος αρκετες φορες καθε φορα που παω αισθανομαι αλλος ανθρωπος ηρεμο γαληνευη η ψυχη μου θελω να σας αναφερω πως εγινε μεσα μου αυτη η αλλαγη που με εφερε πιο κοντα στο θεο.Απο μικρο παδι λογο του οικογενειακου περιβαλοντος και ειδικα απο την μητερα μου η οποια ειναι θεοσεβουμενη γυναικα πηγενα στην εκκλησια καθε κυριακη και ντυνομουν παπαδακι περνοντας τα χρονια οσο μεγαλωνα αυτη η επαφη με την εκκλησια και γενικα με την πνευματικη ζωη αρχισε να ξεθωριαζη μεσα μου.παντρευτικα μικρος 22 χρονων εκανα 2 παιδια και σε ηλικια 38 χρονων χωρισα απο την πρωτη γυναικα μου κακος μεν αλλα δεν γινοταν αλλιως μετα απο 3 χρονια μοναξιας αποφασησς να ξαναπαντρευτο μεχρι εκεινη την στιγμη χωρις να ειμαι αθεος αλλα πολυ μακρια απο τον θεο εκανα μια ζωη αστατη,οταν γνωρισα την τωρινη γυναικα μου και πρωτου παντρευτουμε επειδη ειχε καλες αρχες και ηταν κοντα στην εκκλησια οταν ερχοταν καποιος γεροντας απο το ορος εξω στην περιφερια (καποιος συγκεκρινος γεροντας του οποιου το ονομα δεν θελω να αναφερω) πηγενε και τον εβλεπε εγω τσατιζομουνα αλλα δεν ελεγα τιποτα οσπου κατα οικονομια του θεου ετυχε να τον επισκευτο και γω πηγαμε απο την πρωηγουμενη μερα το βραδυ στο μοναστηρι που εμενε οταν εβγενε απο το ορος και κοιμηθηκαμε μεσα στο αυτοκινητο για να ημασταν πρωτοι το πρωι να τον δουμε γιατι τον επισκευτοντουσαν πολυς κοσμος,ειμασταν παρεα 5 ατομα.Το πρωι που ξημερωσε μετα απο την πρωινη λειτουργια και εφοσον αποφασιστηκε και απο τους υπολοιπους τις παρεας θα ειμουν ο πρωτος που θα μιλουσε με τον γεροντα περιμεναμε λιγο και μωλις βγηκε και εκατσε στο παγκακι λιγο απομερα για να μην ακουνε οι αλλοι την καθε συζητηση που θα εκανε ξεχωριστα με τον καθενα πλησιασα και εκατσα διπλα του, η πρωτη εντυπωση που μου εκανε ηταν η ταπεινωτητα του τα ματια του κοιτουσαν κατω το εδαφος και προφανως ελεγε την προσευχη απο μεσα του μου μιλησε τοσο απλα με τοση αγαπη που ουτε απο τουσ γονεις μου δεν ακουσα τετοια λογια και καποια στιμγη μου πιανη το χερι(το λεω και ανατριχιαζω) και μου λεει μαζι θα πορευτουμε απο δω και στο εξης με οδηγο τον χριστο μας και την υπεραγια θεοτοκο.Δεν προκειται να το ξεχω οσα χρονια με αξιωση ο θεος να ζω απο κεινη την στιγμη και μετα εκανα 180 μοιρες στροφη αλαξε ολη μου η ζωη αναψε μεσα μου η φωτια τις πιστεως και καιει ασταματητα μεχρι και σημερα εχω αποκτηση ακομα 2 παιδακια με την χαρη του θεου δεν με πειραζει που ταλαιπορουμε χαιρομε οταν γυρναω σπιτι και ευγωμονω καθε μερα τον θεο που μου χαρησε τετοια ευτυχια.Απο την στιγμη που ενοιωσα αυτην την φλογα τισ πιστεως μεσα μου εχω βιωση πολες καταστασης που ουτε στα καλυτερα ονειρα μου δεν θα μοπουσα να δω.Ο Παναγαθος Θεος να μας δινει δυναμη και κουραγιο.ΑΜΗΝ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ έγραψε:αρελφοι εν χριστο καλησπερα σας θελω να πω και γω μερικα πραγματα για αυτο το ευλογημενο μερος εχω επισκευτη το αγ.ορος αρκετες φορες καθε φορα που παω αισθανομαι αλλος ανθρωπος ηρεμο γαληνευη η ψυχη μου θελω να σας αναφερω πως εγινε μεσα μου αυτη η αλλαγη που με εφερε πιο κοντα στο θεο.Απο μικρο παδι λογο του οικογενειακου περιβαλοντος και ειδικα απο την μητερα μου η οποια ειναι θεοσεβουμενη γυναικα πηγενα στην εκκλησια καθε κυριακη και ντυνομουν παπαδακι περνοντας τα χρονια οσο μεγαλωνα αυτη η επαφη με την εκκλησια και γενικα με την πνευματικη ζωη αρχισε να ξεθωριαζη μεσα μου.παντρευτικα μικρος 22 χρονων εκανα 2 παιδια και σε ηλικια 38 χρονων χωρισα απο την πρωτη γυναικα μου κακος μεν αλλα δεν γινοταν αλλιως μετα απο 3 χρονια μοναξιας αποφασησς να ξαναπαντρευτο μεχρι εκεινη την στιγμη χωρις να ειμαι αθεος αλλα πολυ μακρια απο τον θεο εκανα μια ζωη αστατη,οταν γνωρισα την τωρινη γυναικα μου και πρωτου παντρευτουμε επειδη ειχε καλες αρχες και ηταν κοντα στην εκκλησια οταν ερχοταν καποιος γεροντας απο το ορος εξω στην περιφερια (καποιος συγκεκρινος γεροντας του οποιου το ονομα δεν θελω να αναφερω) πηγενε και τον εβλεπε εγω τσατιζομουνα αλλα δεν ελεγα τιποτα οσπου κατα οικονομια του θεου ετυχε να τον επισκευτο και γω πηγαμε απο την πρωηγουμενη μερα το βραδυ στο μοναστηρι που εμενε οταν εβγενε απο το ορος και κοιμηθηκαμε μεσα στο αυτοκινητο για να ημασταν πρωτοι το πρωι να τον δουμε γιατι τον επισκευτοντουσαν πολυς κοσμος,ειμασταν παρεα 5 ατομα.Το πρωι που ξημερωσε μετα απο την πρωινη λειτουργια και εφοσον αποφασιστηκε και απο τους υπολοιπους τις παρεας θα ειμουν ο πρωτος που θα μιλουσε με τον γεροντα περιμεναμε λιγο και μωλις βγηκε και εκατσε στο παγκακι λιγο απομερα για να μην ακουνε οι αλλοι την καθε συζητηση που θα εκανε ξεχωριστα με τον καθενα πλησιασα και εκατσα διπλα του, η πρωτη εντυπωση που μου εκανε ηταν η ταπεινωτητα του τα ματια του κοιτουσαν κατω το εδαφος και προφανως ελεγε την προσευχη απο μεσα του μου μιλησε τοσο απλα με τοση αγαπη που ουτε απο τουσ γονεις μου δεν ακουσα τετοια λογια και καποια στιμγη μου πιανη το χερι(το λεω και ανατριχιαζω) και μου λεει μαζι θα πορευτουμε απο δω και στο εξης με οδηγο τον χριστο μας και την υπεραγια θεοτοκο.Δεν προκειται να το ξεχω οσα χρονια με αξιωση ο θεος να ζω απο κεινη την στιγμη και μετα εκανα 180 μοιρες στροφη αλαξε ολη μου η ζωη αναψε μεσα μου η φωτια τις πιστεως και καιει ασταματητα μεχρι και σημερα εχω αποκτηση ακομα 2 παιδακια με την χαρη του θεου δεν με πειραζει που ταλαιπορουμε χαιρομε οταν γυρναω σπιτι και ευγωμονω καθε μερα τον θεο που μου χαρησε τετοια ευτυχια.Απο την στιγμη που ενοιωσα αυτην την φλογα τισ πιστεως μεσα μου εχω βιωση πολες καταστασης που ουτε στα καλυτερα ονειρα μου δεν θα μοπουσα να δω.Ο Παναγαθος Θεος να μας δινει δυναμη και κουραγιο.ΑΜΗΝ

Φίλε Αναστάσιε...η φλόγα σου φαίνεται στο κείμενό σου ... να έισαι πάντα καλά...να προσεύχεσαι για όλους μας...ο ΘΕΟΣ δε σε άφησε μόνο σου

Αναστάση είναι πολύ δυνατή η ιστορία σου! Ο Θεός να έχει καλά εσένα, την οικογένειά σου κι όλα τα πρόσωπα που αγαπάς.
Μήπως γιόρταζες τώρα, με τον Άγιο Αναστάσιο τον Πέρση;

Χαίρετε και από μένα αδέλφια. Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Όρος ήταν το έτος 1991. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτά που ένιωσα και βίωσα γιατί σίγουρα θα αδικήσω τα συναισθήματά μου. Οι μονές στέκονταν στα βράχια σαν αετοφωλιές με απέριττη ομορφιά και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και λάμψη. Οι μοναχοί απλοί και πρόσχαροι μας υποδέχονταν λες και μας γνώριζαν από χρόνια. Οι λειτουργίες ανεπανάληπτες, μεθυστικές, ένιωθες ότι σιμά δίπλα σου στέκονταν Άγιοι Άγγελοι και σε πρόσεχαν. Ενώ η παρουσία της Υπεραγίας μας Θεοτόκου βρισκόταν διάχυτη στο χώρο, κάτι που δεν επιδέχεται απόδειξης, ήταν βιωματικό αυταπόδεικτο! Οι γέροντες με τους οποίους μίλησα μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια για την μεγάλη πίστη τους, την τέλεια αυταπάρνηση, την συγκινητική προσφορά τους. Γνώρισα μεγάλους γέροντες, που πολλοί απ αυτούς θα μείνουν ανεξάλειπτοι στην μνήμη μου τόσο για τις πνευματικές νουθεσίες τους όσο και για την ευγένεια της ψυχής τους και την χαρισματική τους διάκριση. Την μεγαλύτερη εντύπωση μου την προκάλεσε ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Άνδρας λόγιος, φωτισμένος, απλός, πλήρης Πνεύματος Αγίου και Ορθόδοξης βιωματικής άσκησης.
Τα χρόνια περνάνε και οι υποχρεώσεις μου οικογενειακές και επαγγελματικές δεν μου επιτρέπουν να το επισκεφθώ χωρίς όμως αυτό να με στεναχωρεί και να με θλίβει. Το Άγιο Όρος αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ζωή μου και θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη και την ύπαρξή μου
Καλή Σαρακοστή.

Hταν Νοεμβριοςτου 2008 οταν μπηκα πρωτη φορα στο Α.Ο.Ενας φιλος πηγαινε να προσευχηθει για το ανηψακι του που πεθανε απο την επαρατη νοσο σε πολυ μικρη ηλικια.Ειλικρινα για εμενα η πρωτη φορα ηταν καλεσμα της Παναγιας μας.Αυτη με φωναξε να παω εκει.Οντας ψυχολογικα πολυ ασχημα απο την ασωτη ζωη της πολης.Ανυπαντρος μονος,χωρις σχεση ειχα βαρεθει τα παντα απο την ζωη μου.Δεν με συγκινουσε τιποτε ενω τα ειχα ολα.Πολυ καλη δουλεια,σπιτι,πανακριβο αυτοκινητο και μηχανη,οι συγγενεις μου ολοι υγιεστατοι εγω ημουν σε ενα τελμα.Ενοιωθα οτι καποιος αλλος κουμανταρει την ζωη μου και οχι εγω.μια ατελειωτη θλιψη και στενοχωρια.
Στην ΙΜΜ Βατοπεδιου λοιπον εξομολογηθηκα σε ενα πολυ καλο γεροντα, ο οποιος κλαιγοντας ακουγε την εξομολογηση μου.οταν τον ρωτησα γιατι κλαιει μου ειπε οτι στενοχωριεται πως ενα καλο παιδι(κατα τα λεγομενα του)σαν και εμενα βαλλεται τοσο ασχημα απο τον Σατανα.
Να μην μακρυγορω μου διαβασε πολλες προσευχες για πανω απο μιση ωρα, μου εδωσε την ευχη του και μου ειπε οτι θα προασευχεται για εμενα.
Το αποτελεσμα ειναι οτι βγαινοντας απο το Α.Ο.γνωρισα μια υπεροχη κοπελα την οποια και παντρευομαι σε λιγους μηνες.Περαν αυτου εχω ηρεμησει,βρηκα παλι την χαρα στη ζωη μου,εκκλησιαζομαι τακτικα και ειμαι πολυ πολυ καλα.Χαιρομαι μονο που ξημερωνει και βλεπω το φως του ηλιου..απο τοτε πηγαινω δυο φορες το ετος στο Α.Ο. και παιρνω ευλογια..Ισως να γευτηκα κ γω ο αναξιος την Θεια Χαρη που ειναι τοσο μα τοσο γλυκια.
Οσο για τους μοναχους μας τους θεωρω επιγειους Αγγελους και τους ευχαριστω για τις θυσιες που κανουν και τις προσευχες τους.Οπου και αν πηγα στο Α.Ο.παντου μας αγκαλιασαν με αγαπη και συνεση.
Καθε φορα που πηγαινω στο Α.Ο. αμεσως μετα προγραμματιζω την επομενη μου επισκεψη οσες δουλειες και υποχρεωσεις και αν εχω..
Ελπιζω να μην σας κουρασα, θεωρηστε τα λογια μου σαν λογια ενος εντελως αναξιου Χριστιανου..

Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας γράφεται τις τόσο συγκινητικές εμπειρίες σας από το Άγιον Όρος. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!

ειμαι 22 στα 23 και με την χαρη του Θεου εχω παει 12 φορες στο άγιον όρος μια φορα απο 1 μηνα μια απο 2 και τις αλλες φορες 2 - 3 μερες εχω επισκεφθεί τις μισες σχεδον μονές αλλα η καρδιά μου ειναι στην Γρηγορίου και στα καρούλια σε ενα κελι.ελπίζω ο Θεός να μας ελεησει και να μας δυναμώσει την πιστη.οσοι πάνε με καλη προαιρεση βλεπουν καλα πραγματα οσοι πανε με σκοπο να δουν ασχημα θα δουν και ασχημα πραγματα γιατι ως γνωστον υπαρχουν και ρασοφοροι διαβολοι..απο φυσιολατρικης πλευρας ειναι υπέροχα απο πνευματικης ακομα ποιο υπέροχα. πρωσωπικα ευχαριστώ την Παναγία που με εσωσε απο το αλκοολ και απο αλλες στεναχωριες και βρηκα ενα νοημα στην ζωη μου να πιστεύω στον γιο της απο τοτε που πατησα το πόδι μου στο υπερευλογημενο περιβολη της .ειναι το δευτερο ποιο ευλογημένο μέρος στον κόσμο μετα την Ιερουσαλήμ αλλα ακόμα ποιο ευλογημένο μέρος ειναι η βασιλεία του Θεού που μας ετοιμάζει ο Κύριος που μακάρι με τις ευχες σας να βρεθούμε ολοι εκει με το καλο...

Τέταρτη επίσκεψή μου η προχθεσινή στο Άγιο Όρος ,πάντα στην μ. Διονυσιου. Μεγάλη συγκίνηση να βλέπεις τους ίδιους γέροντες στην ίδια θέση και με τον ίδιο αμείωτο ζήλο πίστης και διακονίας κυρίως εξομολογητικού έργου. Δεν υπάρχει επισκέπτης που να μην περάσει από εκεί και να μην προσέλθει (με την θέληση του)στο εξομολογητήριο.Τεράστιο το έργο.
Έτσι διέλυσα και εγώ την πρώτη φορά τους όποιους ενδοιασμούς μου και από τότε άλλαξε η ζωή μου.
Φέτος 100 επισκέπτες πετύχαμε σε αγρυπνία λόγω της εορτής του αγίου Γρηγορίου. Δεν μπορώ να περιγράψω την ευλογία και την κατάνυξη .Άνθρωποι που δεν είχαν μέχρι τότε παρά ελάχιστη σχέση με την εκκλησία και οι ίδιοι ευχαριστήθηκαν και απόρησαν το πως άντεξαν την πολύωρη παραμονή (7,30-1,30).
Ο πρώτος πνευματικός μου πατέρας Παντελεήμων με κάλεσε να μιλήσουμε και ενώ είχαμε να μιλήσουμε
ένα χρόνο με ρώτησε-ενδιαφέρθηκε για ένα συγκεκριμένο θέμα που με απασχολούσε τότε, ενα χρόνο μετά, τι έκανα .....Είναι δυνατόν;
Γίνεται να μην αγαπάς τέτοιους .."αγγέλους" και να μην θέλεις να τους επισκέφτεσε ξανά και ξανά.
Δοξάζω και ευχαριστώ τον Θεό που μου άνοιξε τα μάτια με αυτόν τον θαυμαστό τρόπο.