Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου

Β’ Τιμόθεον γ’ 10-15

Συμβουλαί πρός τον Τιμόθεον

Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία, τη αγωγή, τη προθέσει, τη πίστει, τη μακροθυμία, τη αγάπη, τη υπομονή, τοίς διωγμοίς, τοίς παθήμασιν, οίά μοι εγένοντο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα! και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος. και πάντες δέ οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται· πονηροί δέ άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι. Σύ δέ μένε εν οίς έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες,
καί ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Συ όμως, παρακολούθησες την διδασκαλίαν μου, τον τρόπο της ζωής, την πρόθεσιν, την πίστιν, την μακροθυμίαν, την αγάπην, την υπομονήν, τους διωγμούς, τα παθήματα, τα οποία μου συνέβησαν εις την Αντιόχειαν, εις το Ικόνιον, εις τα Λύστρα. Πόσους διωγμούς υπέφερα και από όλα με έσωσεν ο Κύριος. Και όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν. Πονηροί όμως άνθρωποι και απατεώνες θα προκόψουν εις το χειρότερον πλανώντες και πλανώμενοι. Συ όμως, μένε εις εκείνα που έμαθες και δια τα οποία απέκτησες βεβαιότητα, διότι ξέρεις από ποιον τα έμαθες, και διότι από της βρεφικής ηλικίας ξέρεις τα ιερά γράμματα, τα οποία έχουν την δύναμιν να σε οδηγήσουν εις την σοφίαν προς σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

[g_aggelos]

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου

Α’ Κορινθίους στ’ 12-20

Η ανηθικότης δεν συμβιβάζεται με την χριστιανικήν ζωήν

Πάντα μοι έξεστιν, αλλ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. τα βρώματα τη κοιλία και η κοιλία τοίς βρώμασιν· ο δέ Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. το δέ σώμα ου τη πορνεία, αλλά τώ Κυρίω, και ο Κύριος τώ σώματι· ο δέ Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεγερεί διά της δυνάμεως αυτού. Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; άρας ούν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο. Ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τη πόρνη έν σώμά εστιν; έσονται γάρ, φησίν, οι δύο εις σάρκα μίαν· ο δέ κολλώμενος τώ Κυρίω έν πνεύμά εστι. Φεύγετε την πορνείαν. πάν αμάρτημα ό εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματός εστιν, ο δέ πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει. Ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματός εστιν, ού έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών; Ηγοράσθητε γάρ τιμής· δοξάσατε δή τον Θεόν εν τώ σώματι υμών και εν τώ πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όλα μου επιτρέπονται αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται αλλά εγώ δεν θα αφήνω τον εαυτό μου να εξουσιασθή από τίποτε. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά, ο Θεός θα καταργήση και αυτήν και εκείνα. Αλλά το σώμα δεν είναι δια την πορνείαν, είναι δια τον Κύριον και ο Κύριος δια το σώμα. Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε και εμάς θα αναστήση δια της δυνάμεώς του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά μας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη της πόρνης; Μη γένοιτο. Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται εις την πόρνην είναι ένα σώμα με αυτήν; Διότι θα γίνουν, λέγει, οι δύο μία σάρκα. Εκείνος δε που προσκολλάται εις τον Κύριον είναι ένα πνέυμα με αυτόν. Αποφεύγετε την πορνείαν. Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα, εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα. Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας, και το οποίον έχετε από τον Θεόν και δεν ανήκετε εις τους εαυτούς σας; Έχετε αγορασθή αντί τιμήματος. Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία ανήκουν εις τον Θεόν.

[g_aggelos]

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου

Α’ Κορινθ. η’ 8 - θ’ 2

Πρόνοια διά την ασθενή συνείδησιν αδελφού

Βρώμα δέ ημάς ου παρίστησι τώ Θεώ· ούτε γάρ εάν φάγωμεν περισσεύωμεν, ούτε εάν μη φάγωμεν υστερούμεθα. Βλέπετε δέ μήπως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοίς ασθενούσιν. Εάν γάρ τις ίδη σε, τον έχοντα γνώσιν, εν ειδωλείω κατακείμενον, ουχί η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις το τα ειδωλόθυτα εσθίειν; και απολείται ο ασθενών αδελφός επί τη σή γνώσει, δι όν Χριστός απέθανεν. Ούτω δέ αμαρτάνοντες εις τους αδελφούς και τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν αμαρτάνετε. Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω. Ουκ ειμί απόστολος; ουκ ειμί ελεύθερος; ουχί Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών εώρακα; ου το έργον μου υμείς εστε εν Κυρίω; Ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν ειμι· η γάρ σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμάς δεν μας συνιστά το φαγητόν εις τον Θεόν, διότι ούτε εάν φάγωμεν, έχομεν κανένα πλεονέκτημα, ούτε εάν δεν φάγωμεν, χάνομεν τίποτα. Προσέχετε όμως, μήπως η ελευθερία σας αυτή γίνη ειτία να πέσουν ασθενείς κατά την πίστιν. Εάν κάποιος ιδή εσένα που έχεις γνώσιν, να κάθεσαι εις το τραπέζι ενός ναού ειδώλων, δεν θα ενθαρρυνθή, η συνείδησίς του, επειδή είναι αδύνατος εις την πίστιν, εις το να τρώγη κρέατα των θυσιών που προσφέρονται εις τα είδωλα; Και εξ’ αιτίας της γνώσεώς σου θα χαθή ο αδύνατος αδελφός διά τον οποίον επέθανε ο Χριστός. Αμαρτάνοντες δε με αυτόν τον τρόπον εις τους αδελφούς και πληγώνοντες την συνείδησίν των που είναι αδύνατη, αμαρτάνετε εις τον Χριστόν. Δι’ αυτόν τον λόγον, εάν φαγητόν κάνη τον αδελφόν μου να πέση, δε θα φάγω κρέας ποτέ, δια να μη γίνω αιτία να πέση ο αδελφός μου. Δεν είμαι Απόστολος; Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είδα τον Ιησούν Χριστόν τον Κύριό μας; Δεν είσθε σεις το έργον μου εν Κυρίω; Εάν δι’ άλλους δεν είμαι Απόστολος, είμαι τουλάχιστον για σας, διότι σεις είσθε η σφραγίδα της αποστολής μου εν Κυρίω.

[g_aggelos]

Κυριακή 5 Μαρτίου

Ρωμ. ιγ’ 11 – ιδ’ 4

Η ημέρα του Χριστού είναι πλησίον

Καί τούτο, ειδότες τον καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι· νύν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν. Η νύξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ούν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. Ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίτας και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας.Τον δέ ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών. Ος μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δέ ασθενών λάχανα εσθίει. Ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω, και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω· ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο. Σύ τις εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αυτά να κάνετε, τοσούτω μάλλον καθ’ όσον γνωρίζετε σε τι καιρόν ζούμε : ότι είναι πλέον η ώρα να ξυπνήσετε από τον ύπνον, διότι τώρα είναι πλησιέστερα σε εμάς η σωτηρία παρά τότε που επιστέψαμε. Η νύχτα επροχώρησε , η ημέρα επλησίασε. Ας πετάξουμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας οπλισθούμε με τα όπλα του φωτός. Ας είναι η συμπεριφορά μας σεμνή, όπως όταν είναι ημέρα, όχι συμπόσια και μεθύσια, όχι ακολασίες και ασέλγειες, όχι έριδες και ζηλοτυπίες, αλλά ενδυθήτε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και μη φροντίζετε δια την σάρκα δια να ικανοποιήσετε τας επιθυμίας της. Εκείνον που είναι ασθενής κατά την πίστιν, να τον δέχεσθε, αλλά όχι δια συζητήσεις γνωμών. Ο ένας πιστεύει ότι επιτρέπετε να φάγη απ’ όλα, αλλά ο ασθενής τρώγει λάχανα. Εκείνος που τρώγει, ας μη περιφρονή εκείνον που δεν τρώγει, και εκείνος που δεν τρώγει, ας μην κρίνη εκείνον που τρώγει, διότι ο Θεός τον έχει δεχθεί. Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις ξένον υπηρέτη ; Το αν θα σταθή ή θα πέση αφορά τον δικόν του κύριο, θα σταθή όμως, διότι ο Θεός έχει τη δύναμιν να τον κάνη να σταθή.

[g_aggelos]

Κυριακή 12 Μαρτίου

Εβρ. ια’ 24-26, 32-40

Ηρωες της πίστεως

Πίστει Μωϋσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού· απέβλεπε γάρ εις την μισθαποδοσίαν. και τί έτι λέγω; επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων· έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών· άλλοι δέ ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν· έτεροι δέ εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δέ δεσμών και φυλακής· ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γής. Kαι ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Με την πίστιν ο Μωϋσής, όταν εμεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται υιός της θυγατρός του Φαραώ, διότι επροτίμησε μάλλον να υποφέρη μαζί με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη την πρόσκαιρη απόλαυσιν αμαρτωλών πραγμάτων. Εθεώρησε μεγαλύτερον πλούτον από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμόν του Χριστού, καθ’ όσον απέβλεπε εις την ανταπόδοσιν. Και τι ακόμη να πω ; Δεν μου επιτρέπει ο χρόνος να σας διηγηθώ δια τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαυίδ και Σαμουήλ και τους προφήτας, οι οποίοι με την πίστιν ανέτρεψαν βασίλεια, έκαναν έργα δικαιοσύνης, επέτυχαν την πραγματοποίησιν υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύναμιν φωτιάς, διέφυγαν την σφαγήν, έγιναν από αδύνατοι δυνατοί, έγιναν ισχυροί σε καιρό πολέμου, έτρεψαν σε φυγή παρατάξεις των εχθρών. Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς των δι’ αναστάσεως, άλλοι δε εβασανίσθησαν και δεν εδέχθησαν να αφεθούν ελεύθεροι, δια να επιτύχουν μίαν άλλην καλυτέραν κατάστασιν. Άλλοι εδοκιμάσθησαν με εμπαιγμούς και μαστίγωσιν, ακόμη δε και με δεσμά και φυλακήν. Ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, υπέστησαν πολλάς δοκιμασίας, εθανατώθησαν με μάχαιραν, περιπλανώντο φορούντες δέρματα προβάτων και δέρματα αιγών, εστερούντο, υπέφεραν θλίψεις και κακουχίας, (άνθρωποι δια τους οποίους δε ήτο άξιος ο κόσμος), επλανώντο σε ερήμους και σε βουνά, σε σπήλαια και σε τρύπες της γης. Όλοι αυτοί, αν και είχαν καλήν μαρτυρίαν δια την πίστιν τους, δεν έλαβαν ότι είχε υποσχεθή ο Θεός, διότι είχε ο Θεός προβλέψει κάτι καλύτερον αναφορικώς μ’ εμάς δια να μη φθάσουν εκείνοι εις την τελειότητα χωρίς εμάς.

[g_aggelos]

Κυριακή 19 Μαρτίου

Εβρ. α’ 10 - β’ 3

Ο Υιός του Θεού είναι ανώτερος από τους αγγέλους

Καί σύ κατ' αρχάς, Κύριε, την γήν εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σού εισιν οι ουρανοί· αυτοί απολούνται, σύ δέ διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται· σύ δέ ο αυτός εί, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι. Πρός τίνα δέ των αγγέλων είρηκέ ποτε· κάθου εκ δεξιών μου έως άν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; Ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν; Δια τούτο δεί περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοίς ακουσθείσι, μη ποτε παραρρυώμεν. Ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πως ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Και εσύ Κύριε εις την αρχήν την γην εθεμελίωσες και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θα καταστραφούν, αλλά συ παραμένεις, όλοι θα παληώσουν σαν ένδυμα, σαν μανδύαν και θα τους τυλίξεις και θα αλλαγούν. Συ όμως είσαι ο ίδιος και τα έτη σου δεν θα τελειώσουν. Σε ποιον δε από τους αγγέλους είπε ποτέ ο Θεός, Κάθησε εις τα δεξιά μου, έως ότου κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδιών σου ; Δεν είναι όλοι πνεύματα που υπηρετούν και αποστέλλονται δι’ υπηρεσίαν χάριν εκείνων, που μέλλουν να κληρονομήσουν σωτηρίαν ; Δια τούτο πρέπει εμείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ακούσαμε, μη τυχόν απομακρυνθούμε από αυτά. Διότι εάν ο λόγος, ο οποίος εκηρύχθηκε δι’ αγγέλων, είχε κύρος και κάθε παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν ανταπόδοσιν, πως θα ξεφύγωμεν εμείς, εάν δείξωμεν αμέλειαν δια μίαν τόσο μεγάλην σωτηρίαν; Η σωτηρία αυτή άρχισε να κηρύττεται από τον Κύριον, έπειτα μας εβεβαιώθηκε από εκείνους που την άκουσαν.

[g_aggelos]

Κυριακή 26 Μαρτίου

Εβρ. δ’ 14 – ε’ 6

Ο Ιησούς ο μέγας αρχιερεύς, ανώτερος από τον Ααρών

Εχοντες ούν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τους ουρανούς, Ιησούν τον υιόν του Θεού, κρατώμεν της ομολογίας. Ου γάρ έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών, πεπειραμένον δέ κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας. Προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τώ θρόνω της χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν. Πας γάρ αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα πρός τον Θεόν, ίνα προσφέρη δώρά τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών, μετριοπαθείν δυνάμενος τοίς αγνοούσι και πλανωμένοις, επεί και αυτός περίκειται ασθένειαν· και διά ταύτην οφείλει, καθώς περί του λαού, ούτω και περί εαυτού προσφέρειν υπέρ αμαρτιών. Και ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού, καθάπερ και Ααρών. Ούτω και ο Χριστός ουχ εαυτόν εδόξασε γενηθήναι αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας πρός αυτόν· υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε· καθώς και εν ετέρω λέγει· σύ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αφού λοιπόν έχομεν αρχιερέα μέγαν, ο οποίος έχει διέλθει τους ουρανούς, τον Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατάμε στερεά την πίστιν που ομολογούμεν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα, που να μη μπορεί να συμπαθήσει εις τας αδυναμίας μας, αλλά έχομεν ένα που έχει δοκιμασθεί καθ’ όλα, σύμφωνα με την ομοιότητά του με εμάς, χωρίς να αμαρτήσει. Ας προσερχώμεθα λοιπόν με πεποίθηση ενώπιον του θρόνου της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεος και να βρούμε χάριν όταν θα έχωμεν ανάγκη δια βοήθειαν. Διότι κάθε αρχιερεύς λαμβάνεται από ανθρώπους και εγκαθίσταται αρχιερεύς χάριν των ανθρώπων, δια να υπηρετεί ενώπιον του Θεού, δια να προσφέρει δώρα και θυσίας δια τας αμαρτίας. Μπορεί να είναι υπομονητικός προς εκείνους οι οποίοι βρίσκονται εις άγνοιαν και πλάνην, διότι και αυτός περιβάλλεται από αδυναμίαν, λόγω της οποίας είναι υποχρεωμένος να προσφέρει θυσίας περί αμαρτιών και δια τον εαυτόν του όπως κάνει δια τον λαόν. Και κανείς δεν παίρνει μόνος του την τιμήν αυτήν, αλλά μόνο όταν καλείται από τον Θεόν, καθώς ακριβώς και ο Ααρών. Έτσι και ο Χριστός, δεν επήρε μόνος δια τον εαυτόν του την δόξαν να γίνει αρχιερεύς, αλλά έγινε αρχιερεύς από εκείνον που του είπε, Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε εγέννησα, όπως και εις άλλο μέρος λέγει, Συ είσαι αιώνιος ιερεύς κατά την τάξιν του Μελχισεδέκ.

[g_aggelos]

Κυριακή 2 Απριλίου

Εβρ. στ’ 13-20

Αι υποσχέσεις του Θεού εμπνέουν ελπίδα

Τώ γάρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, λέγων· ή μήν ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε· και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας. Ανθρωποι μέν γάρ κατά του μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος· εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, εμεσίτευσεν όρκω, ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος· ήν ως άγκυραν έχομεν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι όταν ο Θεός έδωκε υπόσχεσιν εις τον Αβραάμ, ωρκίσθηκε εις τον ευατόν του, αφού δεν είχε άλλον μεγαλύτερον εις τον οποίον να ορκισθεί, και είπε, Αλήθεια, θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω, και έτσι ο Αβραάμ, με την υπομονήν του, έλαβε την υπόσχεσιν. Οι άνθρωποι ορκίζονται εις κάποιον που είναι μεγαλύτερος και ο όρκος θέτει δι’ αυτούς τέρμα εις κάθε αμφισβήτησιν και δίνει επιβεβαίωσιν. Έτσι και όταν ο Θεός ήθελε να δείξει σαφέστερα εις τους κληρονόμους της υποσχέσεως το αμετάβλητον της αποφάσεώς του, την εγγυήθηκεν με όρκον, ώστε, δια δύο πραγμάτων αμεταβλήτων δια τα οποία είναι αδύνατον να αποδειχθεί ο Θεός ψεύτης, εμείς, που κατεφύγαμεν εις αυτόν, να έχωμεν μεγάλην ενθάρρυνσιν να κρατήσωμεν σφιχτά την ελπίδα που είναι ενώπιόν μας. Την ελπίδα αυτήν την έχομεν σαν άγκυραν της ψυχής, ασφαλή και βεβαίαν, η οποία μπαίνει μέσα, πίσω από το καταπέτασμα, όπου εμπήκε πρόδρομος προς χάριν μας ο Ιησούς, αφού έγινε αρχιερεύς, αιώνιος κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

[g_aggelos]

Κυριακή 9 Απριλίου


Εβρ. θ’ 11-14

Η δύναμις καθαρμού της θυσίας του Χριστού

Χριστός δέ παραγενόμενος αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής, ου χειροποιήτου, τούτ' έστιν ου ταύτης της κτίσεως, ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, διά δέ του ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ εις τα Αγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. Ει γάρ το αίμα ταύρων και τράγων και σποδός δαμάλεως ραντίζουσα τους κεκοινωμένους αγιάζει πρός την της σαρκός καθαρότητα, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ός διά Πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τώ Θεώ, καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι;

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αλλά όταν ήλθε ο Χριστός ως αρχιερεύς των μελλοντικών αγαθών, εμπήκε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, η οποία δεν είναι χειροποίητη, δεν είναι δηλαδή από τον κόσμο τούτο, εμπήκε μια για πάντα εις τα Άγια των αγίων όχι με αίμα τράγων και μόσχων αλλά με το δικό του αίμα και αξησφάλισε αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα τράγων και ταύρων και το ράντισμα με στάχτην από δαμάλι, αγιάζει τους μολυσμένους, όσον αφορά την εξωτερικήν καθαριότητα, πόσον περισσότερον το αίμα του Χριστού, ο οποίος, δια του αιωνίου Πνεύματος, προσέφερε τον εαυτόν του άμωμον θυσίαν εις τον Θεόν, θα καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρά έργα, ώστε να λατρεύομεν τον ζωντανόν Θεόν.

[g_aggelos]

Κυριακή 16 Απριλίου

Φιλιπ. δ’ 4-9

Προτροπαί

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε. Το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. ο Κύριος εγγύς.
Μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω πρός τον Θεόν. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν φρουρήσει τάς καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού.
Το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εί τις αρετή και εί τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε, α και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε· και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' υμών.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε! Επαναλαμβάνω, χαίρετε! Η επιείκειά σας ας γίνει γνωστή εις όλους τους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι πλησίον. Μη μεριμνάτε για τίποτε, αλλά για κάθε τι ας γίνονται γνωστά τα αιτήματά σας εις τον Θεόν δια προσευχής και δεήσεως με ευχαριστίαν. Και η ειρήνη του Θεού, που ξεπερνά κάθε σκέψη, θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας εν Χριστώ Ιησού. Τέλος, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα αγαπητά, όσα έχουν καλή φήμη, οιαδήποτε αρετή ή οιοσδήποτε έπαινος, αυτά να σκέπτεσθε. Αυτά που εμάθατε και παραλάβατε και ακούσατε και είδατε εις εμέ, αυτά να κάνετε και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας.