Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα

[smarti]

Γειά σας!
Μπορεί να σας φανεί λίγο χαζούλικη η ερώτηση, αλλα αν θέλετε σας παρακαλώ θα μπορούσατε να με βοηθήσετε?

Το ερώτημα είναι..αν οι γονείς απο μικρή ηλικία δεν έχουν δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους...δεν τους μάθανε , δεν τους δειξανε αγάπη..... , τα παρατούσαν από εδώ και από κεί, , ενδιαφερόντουσαν μόνο πως θα καλοπεράσουν αυτοί και αυτά μεγαλώνοντας πήρα έναν πολύ άσχημο δρόμο κάνοντας τις χειρότερες αμαρτίες....το φτάιξιμο ποιανού είναι? Τον γονιών ή των παιδιών...? Στην τελική κρίση ποιος θα έχει την ευθύνη για όλα αυτά τα ασχημα που κάνανε τα παιδιά?

[Domna]

Ηευθύνη των γονέων για την
ανατροφήτων παιδιών

Ακούω πολλές φορές να λένε "Τα παιδιάμας είναι κακά, δεν μας ακούν, είναι άτακτα, βρίζουν" κλπ. Πώς θέλετε,αγαπητοί μου, να γίνουν τα παιδιά σας καλά, όταν εσείς τις Κυριακές και τιςγιορτές δεν πηγαίνετε στην Εκκλησία, αλλά πηγαίνετε στα καφενεία, σταοινοπωλεία, στους κινηματογράφους, στα θέατρα και στα γήπεδα, και συζητάτεάκαιρες συζητήσεις και κατηγορείτε και κατακρίνετε τον έναν και τον άλλον, καιπαίζετε χαρτιά και μεθάτε;
Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοίάνθρωποι, όταν εσείς οι ίδιοι, πολλές φορές μπροστά στα παιδιά σας θυμώνετε καιβρίζετε τα θεία; Όταν αρπάζετε τα ξένα και αδικείτε τους άλλους; Όταν κλέβετε καιλέτε ψέματα όταν συκοφαντείτε και επιορκείτε; Όταν έχετε όλο σας το νου και την προσπάθεια στα υλικά πράγματα, ενώ για την ψυχή σας καθόλου δεν φροντίζετε ούτενα εξομολογείστε, ούτε να μεταλαμβάνετε, ούτε να προσεύχεστε, ούτε να μελετάτεβιβλία ηθικά και θρησκευτικά;
Βγάλτε το από το νου σας. Είναι αδύνατο να γίνουντα παιδιά σας καλοί άνθρωποι, αν εσείς οι γονείς δεν τους δώσετε το καλόπαράδειγμα. Και αν ποτέ έτυχε από κακούς γονείς να γίνουν καλά παιδιά αυτόείναι σπάνιο. Το καλό δέντρο παράγει καλούς καρπούς, και οι καλοί γονείς κάνουνκαλά παιδιά.
Εκτόςαπό το καλό παράδειγμα, έχουν καθήκον οι γονείς να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους απότην βρεφική τους ακόμη ηλικία. Να τα διδάσκουν τον φόβο του Θεού, να κόβουν τιςκακές ορμές τους και τα ελαττώματα, όπου παρουσιάζονται να μην τα κολακεύουνκαι να μην τα κάνουν τα κακά θελήματα και τις ορέξεις τους. Όπως είναι το απαλόκερί που το πλάθεις όπως θέλεις και δέχεται ότι σφραγίδα του βάλεις, έτσιείναι και το μικρό παιδί- το διαπλάθεις όπως θέλεις. Στο άγραπτο χαρτί ότιγράψεις θα μείνει ανεξάλειπτο. Και το μικρό παιδί ότι μάθει και διδαχτεί απόμικρό, αυτό θα έχει ανεξάλειπτο και όταν γεράσει. Στην μικρή και τρυφερή ηλικίαδίδαξε, νουθέτησε το παιδί σου να θυμάται την διδασκαλία σου όταν γεράσει.
Σε όποιες πράξεις συνηθίζει κανείς από τηνπαιδική του ηλικία, σε αυτές ευχαριστείτε και όταν γεράσει, είτε καλές είναιείτε κακές. Έτσι λέει ο Άγιος Γρηγόριος. Συνήθισε κάποιος από μικρός στηνκλοπή; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θα είναι ευχαρίστησή του να κλέβει. Έστωκαι αν ατιμάζεται και τιμωρείται και εξευτελίζεται, αυτός ευχαριστείται στο κακό.Συνήθισε κάποιος να πίνει από μικρός; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θαευχαριστείται να πίνει και να μεθάει, μολονότι βλέπει ότι η μέθη τον βλάπτει. Τοίδιο και με το κάπνισμα, προτιμάει ο καπνιστής να μην φάει, μόνο να μη στερηθεί το τσιγάρο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές.Συνήθισε κανείς από μικρός στην Εκκλησία; και όταν γεράσει θα πηγαίνει μεευχαρίστηση. Συνήθισε να προσεύχεται από μικρός, να εξομολογείται, να κοινωνεί,να είναι ελεήμων; στα ίδια αυτά θα ευχαριστείται και όταν ενηλικιωθεί καιγεράσει. Μάλιστα η κακία, όταν από μικρός την συνηθίσει κανείς, διπλασιάζεται.
Όταν λοιπόν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουνκαλοί άνθρωποι, και να ευφρανθείτε με την πρόοδο τους, να τα συνηθίζετε από μικράστην ευσέβεια. Εάν όμως φροντίζετε μόνο πώς να αφήσετε πλούτη και κληρονομιά σταπαιδιά σας, και δεν φροντίζετε για την ανατροφή τους, τότε και σεις είστεδυστυχισμένοι και τα παιδιά σας μια μέρα θα γίνουν δυστυχισμένα και επιβλαβήκαι στον εαυτό τους και στην κοινωνία.
Ο Λυκούργος, βασιλιάς της Σπάρτης, θέλησε ναπαρουσιάσει στους συμπολίτες του πρακτικά ότι οι καλοί ανατροφή μπορεί να κάνειτους ανθρώπους ενάρετους. Για αυτό περίμενε πότε θα γεννήσει μία σκύλα, οπότεπήρε δύο από τα σκυλάκια της, το ένα το συνήθισε να κυνηγά ενώ το άλλο το άφησενα γίνει λαίμαργο και τεμπέλικο. Μία μέρα λοιπόν, εκεί που ήταν συγκεντρωμένοιοι Λακεδαιμόνιοι, πρόσταξε και του έφεραν ένα λαγό ζωντανό, ένα αγγείο μεφαγητό και τους δύο σκύλους. Ο σκύλος που είχε μάθει να κυνηγά όρμησε αμέσως στον λαγό, ενώ τοτεμπελόσκυλο όρμησε στο αγγείο με το φαγητό. Και ενώ οι Λακεδαιμόνιοι θαύμαζαν "Τι θαυμάζετε;" τους λέει- "Οι καλές συνήθειες και ανατροφές, ηεκπαίδευση και οι διδασκαλίες μπορούν να πλουτίσουν τους νέους με πολλούςκαρπούς αρετής. Βλέπετε τους δύο σκύλους; γεννήθηκαν από μία μητέρα, όμως επειδήεκπαιδεύτηκαν διαφορετικά ο καθένας τους έμαθε να κάνει εκείνο που τονεκπαίδευσαν".
Οι παλιοί Σπαρτιάτες είχαν τον παρακάτωνόμο απο τον βασιλιά τους Λυκούργο,όταν τα παιδιά, οι νέοι διέπρατταν κάποιο έγκλημα, να τιμωρούνται οι γονείςτους, και κάποτε, επειδή δύο νέοι μάλωσαν μέσα στην αγορά και πιάστηκαν σταχέρια, η εξουσία δεν τιμώρησε τους νέους αλλά τους γονείς τους, που δεν τουςέδωσαν καλή ανατροφή. Και αυτό είναι το σωστό. Για να βεβαιωθείτε καλύτερα, ακούστεένα σχετικό παράδειγμα, διαδίδεται οτι μια κοπέλα παρθένος έπεσε στην πορνεία. Ποιος φταίει, η κοπέλα; Όχι. Περισσότερο φταίει η μητέρα της. Διότι, αν ημητέρα της παρείχε αυστηρή παιδεία απο την μικρή της ηλικία, δεν θα γινότανπόρνη η κόρη. Όταν η κόρη, από μικρή ακόμη, έσκυβε από τα παράθυρα καιπεριεργαζόταν τους νέους, όταν χωρίς δισταγμό πήγαινε όπου ήθελε και μεόποιον ήθελε, όταν έτρεχε στους χορούς κα στις διασκεδάσεις, ότανπερπατούσε γυμνόστηθη και με γυμνούς βραχίονες, όταν για όλα αυτά η μητέρα της έδινε την άδεια της και αδιαφορούσε εντελώς, η μητέρα είναι η αιτία που η κόρη της έπεσε στην πορνεία. Όμως εσύ,η μητέρα, ίσως μου πείς «εγώ πολλέςφορές συμβούλεψα την κόρη μου, αλλά δεν με άκουσε». Ο Θείος Χρυσόστομος λέειπάνω σε αυτό: «όποιος λυπάται το ραβδί του μισεί τον γιό του, ενώ αυτος πουαγαπά, τον εκπαιδεύει με ιδιαίτερη φροντίδα». Δεν σε ακούει η κόρη σου ή ο γιός σου; Έλεγξε,επιτίμησε, παρακάλεσε κάνε αυτό που κάθε φορά χρειάζεται, λέει ο Απόστολος Παύλος.

ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ -ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ.
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη

[Domna]

Θεμέλια της αγωγής των παιδιών.

Πηγή:
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/10/ ... ν-παιδιών/

Η συνετή Χριστιανή μητέρα θα εκμεταλλευθεί τις διάφορες εορτές και εορταστικές περιόδους για να νουθετήσει τα παιδιά της στις μεγάλες αλήθειες της αγίας πίστεως μας. Θα εκμεταλλευθεί ακόμη τις άγιες εικόνες, που υπάρχουν σε κάθε Χριστιανικό σπίτι, και τον σταυρό, που φορούν η ίδια και τα παιδιά για να εξιστορήσει σ’ αυτά ποιός παριστάνεται καρφωμένος στο σταυρό και τί απεικονίζουν οι άγιες εικόνες. Φέρνοντας κάθε μέρα το παιδί στο εικονοστάσι, η ευσεβής μητέρα, κάνοντας η ίδια το σταυρό της και σχηματίζοντας και με το χεράκι του παιδιού της το σημείο του σταυρού, θα το διδάξει πως μόνο του σιγά – σιγά να κάνει το σταυρό του και να προσεύχεται.

Η ευσεβής μητέρα δεν θα ξεχάσει ποτέ να φέρει το παιδί της στην Εκκλησία για να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και κατά την επέτειο της γεννήσεως του και την ήμερα της ονομαστικής του εορτής.

Κατ’ αυτό τον τρόπο η καλή μητέρα θα διδάξει στο παιδί, πριν ακόμη εκείνο πάει στο σχολείο, τις βασικές αλήθειες του Χριστιανισμού, τις οποίες και το πιο μικρό παιδί έχει τη δυνατότητα να αφομοίωσει. Τα παιδιά εμφανίζουν μεγαλύτερη δεκτικότητα από τους μεγάλους σε ό,τι έχει σχέση με τα θεία: αρκεί να μεγαλώνουν κάτω από την επίδραση της ευσεβούς μητέρας.

Πόσο εύκολο είναι λ. χ. με το Χριστουγεννιάτικο δένδρο να συνδέσει κανείς την ιστορία της Γεννήσεως του Χριστού! Ή, πόσο εύκολα το Πάσχα μπορούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι ο Σωτήρας έπαθε και απέθανε για τις αμαρτίες των ανθρώπων – το παιδί θα καταλάβει ότι για το λόγο αυτό δεν πρέπει να αμαρτάνουμε – άλλα ο Θεός Τον ανέστησε, ότι και ‘μείς θα πεθάνουμε αλλά, αν είμαστε καλοί, ο Σωτήρας θα μας καλέσει και μας εκ του τάφου όπως κάλεσε το Λάζαρο. Πόσο εύκολο είναι να εμπνεύσει κανείς στο παιδάκι την αγάπη και την ευλάβεια προς τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας! Αρκεί μόνο να του δώσουμε να καταλάβει ότι στον ναό ευρίσκεται με κάποια ιδιαίτερη μορφή ο πανταχού παρών Κύριος, ο Θεός που τόσο αγαπά τα παιδιά και το καλεί και αυτό κοντά Του· επομένως στην Εκκλησία πρέπει να στεκόμαστε ήσυχα, να κάνουμε με προσοχή το σταυρό μας και να προσευχόμαστε.

Ναι, γονείς! Αν η καρδιά σας είναι πλημμυρισμένη από πίστη και αγάπη προς το Θεό, θα βρείτε χίλιους – δυο τρόπους να μεταδώσετε τα αισθήματα αυτά στο παιδί σας. Τη μεγαλύτερη αδικία κάνουμε στα παιδιά μας, αν τους στερήσουμε το θησαυρό της πίστεως και της ευσέβειας.

Είναι απολύτως ορθό το λεγόμενο, ότι «η ψυχή του ανθρώπου – επομένως και του παιδιού – είναι στη φύση της Χριστιανική». Πράγματι, ο Θεός περιμένει χριστιανικές εκδηλώσεις από την παιδική ψυχή. Σωστά γράφει ο ψαλμωδός: «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» (Ψαλμ. η’,3).

Για το λόγο αυτό, για να αναπτυχθεί και να ριζώσει το θρησκευτικό συναίσθημα στις ψυχές των παιδιών, οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να τα μαθαίνουν από μικρά να προσεύχονται στο Θεό. Όσο μικρό κι’ αν είναι το παιδί μπορεί να προσεύχεται· αφού ζητά από τους γονείς κάτι που θέλει, γιατί άραγε δεν μπορεί να το ζητήσει από τον Ουράνιο Πατέρα;

Μάθετε λοιπόν το παιδί να προσεύχεται· αρκεί να αρχίσετε όταν ακόμη είναι μικρό, και η προσευχή σιγά – σιγά θα γίνει γι’ αυτό μια ανάγκη! Να κάνετε συστηματικά μαζί με τα παιδιά σας πρωινή και βραδινή προσευχή, καθώς και πριν και μετά το φαγητό, για να μην πλησιάζουν στο τραπέζι όπως τα άλογα ζώα στο παχνί, αλλά να μάθουν ότι όποιος θέλει να απολαμβάνει τα δώρα του Θεού πρέπει να τα ζητά και να ευχαριστεί γι’ αυτά. Το «Πάτερ ημών», το «Θεοτόκε Παρθένε» και άλλες σύντομες προσευχές, πρέπει να τις γνωρίζει κάθε παιδάκι που μιλά καλά.

Είναι πολύ θλιβερό φαινόμενο ότι στην εποχή μας η κοινή, οικογενειακή προσευχή εξέλιπε σχεδόν από παντού. Πράγματι, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο βλέπουμε τόσες δυστυχισμένες οικογένειες και τόσες αποτυχίες στην αγωγή: επειδή οι άνθρωποι έπαυσαν να προσεύχονται. Πάντοτε έχουν ισχύ οι λόγοι του Κυρίου «αιτείτε και δοθήσεται υμίν» (Ματθ. ζ’, 7). Επομένως το διδόμενο είναι συνδεδεμένο με την προσευχή.

Ίσως αντιδράσουν μερικοί: «Το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προσευχές». Ασφαλώς αυτό δεν κατανοεί πλήρως τα νοήματα της προσευχής, εισέρχεται όμως στο κλίμα της ευλάβειας, όσο μικρό κι’ αν είναι. Αυτό ακριβώς χρειάζεται! Αν και δεν μπορεί να σχηματίσει μέσα του καθαρή την εικόνα του Θεού, ωστόσο νιώθει τον Θεό! Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάποια ανώτερη Ύπαρξη, η οποία μας αγαπά και την οποία πρέπει κι’ εμείς να αγαπούμε. Όταν το παιδί προφέρει τα λόγια της προσευχής, σκέπτεται το Θεό, προσφέρει σ’ Αυτόν τα αισθήματα του. Μια τέτοια προσευχή, που προέρχεται από την αθώα παιδική καρδιά, είναι πολύ πιο ευάρεστη στο Θεό, παρά η προσευχή του σοφού, που κατανοεί πλήρως και ακριβώς κάθε λέξη της προσευχής που διαβάζει, την διαβάζει όμως με τη ψυχρή λογική, χωρίς τη θέρμη της καρδιάς. Πόσο αρέσει στο Θεό η παιδική προσευχή, το λέγει ο Ψαλμωδός γράφοντας : «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον». (Ψαλμ. η’, 3).

Για να εκπληρωθεί, όμως, το καθήκον της θρησκευτικής αγωγής των παιδιών, πρέπει πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι γονείς να είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι, οι ίδιοι πρέπει ν’ αγαπούν την προσευχή. Εάν η μητέρα δεν είναι η ίδια πιστή και ευσεβής, εάν δεν βρίσκει – διότι δεν ζητεί – χαρά και παρηγοριά στην προσευχή, τότε δεν ασκεί την αγωγή της ευσέβειας στα παιδιά της.

Μόνο όταν η μητέρα είναι πραγματικά ευσεβής, μόνο όταν το παιδί βλέπει τη μητέρα να προσεύχεται συχνά και θερμά, τότε μόνο θα μάθει κι’ εκείνο την ευσέβεια και τη θερμή προσευχή!

Είδατε, τώρα, αγαπητοί γονείς, γιατί πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά την ευσέβεια από τη βρεφική ακόμη ηλικία. Είδατε ότι οι μητέρες κυρίως πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους την πίστη και την ευσέβεια και να τα μάθουν να προσεύχονται, πριν πάνε στο σχολείο.

Σε σας απευθύνομαι, λοιπόν, χριστιανές μητέρες: την καλλίτερη κληρονομιά θα αφήσετε στα παιδιά σας, την πλουσιότερη προίκα θα ετοιμάσετε στις κόρες σας, αν δώσετε σ’ αυτά πραγματική χριστιανική αγωγή.

Να τους διδάσκετε, όπως εν συντομία σας υπέδειξα, τις βασικές αλήθειες της αγίας πίστεώς μας, να τους διδάσκετε την ευσέβεια και την προσευχή, από την πιο απαλή ηλικία, και με το λόγο σας, προ πάντων όμως με το παράδειγμά σας. Μάταια θα κοπιάζουν αργότερα οι κατηχητές και οι δάσκαλοι να κάνουν τα παιδιά σας καλούς και θεοφοβούμενους Χριστιανούς, αν σεις δεν θέσετε τα θεμέλια στο σπίτι.

Νουθετείτε τα παιδιά σας στην ευσέβεια και το φόβο του Θεού. Τότε μπορείτε να ελπίζετε ότι αυτά θα σας παρηγορούν και θα σας χαροποιούν. Αν τα παιδιά σας είναι ευσεβή και θεοφοβούμενα, θα είναι και προς σας υπάκουα και ευγνώμονα. Αν μάθετε τα παιδιά σας να εκπληρώνουν τα καθήκοντα τους προς το Θεό, τότε εκείνα θα εκπληρώνουν και τα καθήκοντα τους προς σας!

Αναθρέψατε λοιπόν, πατέρες και μητέρες, τα παιδιά σας για το Θεό και τον Ουρανό! Τότε θα έχετε απ’ αυτά χαρά και στη γη!.

(Επισκόπου Ειρηναίου Αικατερινμπούργκ και Ιρμπίτσκ, Μητέρα πρόσεχε!, Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής-1976. σ.28-32)

[smarti]

Και αν όλα αυτά μια μητέρα δεν τα κάνει Δόμνα, το φτάιξιμο ποιανού θα είναι μετά? Τον γονέων ή των παιδιών? Ποιος θα αναλάβει την ευθυνη?
Θα σας πω ένα παράδειγμα...Ολα αυτά που έγραψες μια μητέρα δεν τα έχει κάνει, αλλα αντιθέτως κοιτούσε πως θα καλοπεράσει με τον άντρα της, τα παιδιά της τα παρατούσε στους παπουδες και όταν γίναν τα παιδιά μεγαλώσαν , κάνανε τα χειρότερα από ναρκωτικά,ως και φόνο και αυτοκτονία έφτασαν η οποία όμως δεν πέτυχε και απο εκεινη τη στιγμή και εδω και 25 χρόνια το παλικάρι που πήγε να αυτοκτονήσει με την καραμπίνα στο πρόσωπο ζει παραμορφομένο σαν τέρας..ο γολογοθας του μεγάλος δεν νομίζω να μπορεί να κατανοήσει κάποιος αυτο που τραβάει....και ρωτάω εδώ..η Αυτοκτονία θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα...και το παιδι εδω και 25 χρόνια ισως ξεπληρώνει αυτό το κακό που πήγε να κάνει..και εδω είναι το ερώτημα μου .....η ευθύνη είναι μόνο δικιά του?

[smarti]

Υ.Σ Το παράδειγμα είναι αληθινό...

[filotas]

Γειά σας!
Μπορεί να σας φανεί λίγο χαζούλικη η ερώτηση, αλλα αν θέλετε σας παρακαλώ θα μπορούσατε να με βοηθήσετε?

Το ερώτημα είναι..αν οι γονείς απο μικρή ηλικία δεν έχουν δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους...δεν τους μάθανε , δεν τους δειξανε αγάπη..... , τα παρατούσαν από εδώ και από κεί, , ενδιαφερόντουσαν μόνο πως θα καλοπεράσουν αυτοί και αυτά μεγαλώνοντας πήρα έναν πολύ άσχημο δρόμο κάνοντας τις χειρότερες αμαρτίες....το φτάιξιμο ποιανού είναι? Τον γονιών ή των παιδιών...? Στην τελική κρίση ποιος θα έχει την ευθύνη για όλα αυτά τα ασχημα που κάνανε τα παιδιά?

Ο καθένας έχει τη δική του ευθύνη απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους του.

Βεβαίως οι γονείς φέρουν μεγάλη ευθύνη για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, όπως και για το παράδειγμα που τους δίνουν, αλλά όχι την αποκλειστική ευθύνη. Κατά το μέτρο της ηλικίας τους και τα παιδιά αποκτούν την προσωπική τους ευθύνη. Έχουμε πολλά παραδείγματα αγαθών γονέων που δοκιμάζονται ιδιαίτερα από τη συμπεριφορά των παιδιών τους, όπως και το το αντίστροφο, δηλαδή παιδιά που δεν πήραν σωστή ανατροφή από τους γονείς τους, να γίνονται εξαιρετικοί ενήλικοι και να συμβάλλουν και στην σωτηρία των γονέων τους.

[LOCKHEART]

Πολύ ωραίο θέμα ...

Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρνουν οι γονείς. Η καρδιά και το μαυλό των παιδιών όταν γεννιούνται ειναι παρθένα. Φαντάσου την καρδιά ενός παιδιού σαν παρθένο χωράφι αν του φυτρώσεις σάπιο καρπό σάπιοι θα φυτρώσουν . Φυσικά όταν μεγαλώσει καλείται να το ίδιο με μερίδιο ατομικο ποια ευθύνης να αλλάξει την κατάσταση.

Μην ξεχνάμε απο πόσους γονείς αγκάθια έχουν βγεί παιδιά τριαντάφυλλά ; αλλά αυτό δεν ειναι απόλυτο ειναι ρίσκο ουτε πρεπει να το λέμε σαν κανόνα. Ειναι σαν το τσιγάρο μπορεί να καπνίζεις και να πεθάνεις στα 50 απο καρκίνο του πνεύμονα και μπορεί να φτάσεις με 3 πακέτα την ημερα στα 100 και να φύγεις απο καρδιά η γεράματα. Ρισκάρεις ; οχι βέβαια...

Μετράει και ο χαρακτήρας για παράδειγμα μπορεί ο γονιός να ειναι κακός και αυτάρχικός και στα δυο παιδιά το ένα μεν να μην το απασχολεί και να προσπερνά την συμπεριφορα του γονιού το μεν αλλο μπορεί ν μια σφαλιάρα να το στιγματίσει.

ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΩΣ ΕΞΗΣ...

Οι γονεις και η παιδεια που δίνουν στα παιδιά ειναι τα ΘΕΜΕΛΙΑ για να χτίσουν τα παιδια το υπόλοιπο οικοδόμημα : προσωπικοτητα, συμπεριφορα, χαρακτηρα κλπ. Αν τα θεμέλεια δεν ειναι γερά σίγουρα έχουμε θέμα

[fosterer]

Νομίζω ότι ο τίτλος του τόπικ δεν συμβαδίζει με το κείμενο.
Ενώ διαφωνώ με τον τίτλο,το κείμενο με βρίσκει σύμφωνο!
Γενικά οι αμαρτίες των γονέων δεν παιδεύουν τα τέκνα. Η "αμαρτία" της παραμέλησης των παιδιών όμως,σίγουρα τα ταλαιπορεί σε όλη τους την ζωή!

[eleimon]

Νομίζω ότι ο τίτλος του τόπικ δεν συμβαδίζει με το κείμενο.
Ενώ διαφωνώ με τον τίτλο,το κείμενο με βρίσκει σύμφωνο!
Γενικά οι αμαρτίες των γονέων δεν παιδεύουν τα τέκνα. Η "αμαρτία" της παραμέλησης των παιδιών όμως,σίγουρα τα ταλαιπορεί σε όλη τους την ζωή!

Κι ομως οι αμαρτιες των γονεων τα παιδευουν......

[filotas]

Fosterer "παιδεύω" στα Αρχαία Ελληνικά σημαίνει "εκπαιδεύω", μήπως τώρα συμφωνείς με τον τίτλο;