Εξομολόγος ή Πνευματικός Πατέρας;

[filotas]

αν εχουμε ενα εξομολογο και μετα την εξομολογηση του ζηταμε και καποιες συμβουλες σε ο, τι χρειαζομαστε εφοσον και εκεινος απαντα εστω και βιαστικα αυτο δε σημαινει οτι ειναι ο πνευματικος μας;;;

ή πρεπει να το ξεκαθαρισουμε εμεις και να το πουμε οτι δεν ερχομαι μονο για εξομολογηση θα ηθελα να ειστε και ο πνευματικος μου;

Δεν είναι θέμα ορολογίας, αλλά ουσίας. Εσύ πως αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι δεμένη μ' αυτό τον άνθρωπο με μια σχέση Πατέρα - κόρης (στο πνευματικό επίπεδο); Με λίγα λόγια τον αγαπάς και τον σέβεσαι όπως τον πατέρα σου; Αισθάνεσαι την ανάγκη να τηρήσεις τις συμβουλές του, εξ αιτίας αυτής της σχέσης; Αν ναι, τότε αυτός είναι ο Πνευματικός σου. Αν όχι τότε χρειάζεται να βρεις κάποιον άλλο, που να μπορεί να σου εμπνεύσει αυτά τα αισθήματα.

[ψυχουλα]

αν εχουμε ενα εξομολογο και μετα την εξομολογηση του ζηταμε και καποιες συμβουλες σε ο, τι χρειαζομαστε εφοσον και εκεινος απαντα εστω και βιαστικα αυτο δε σημαινει οτι ειναι ο πνευματικος μας;;;

ή πρεπει να το ξεκαθαρισουμε εμεις και να το πουμε οτι δεν ερχομαι μονο για εξομολογηση θα ηθελα να ειστε και ο πνευματικος μου;

Δεν είναι θέμα ορολογίας, αλλά ουσίας. Εσύ πως αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι δεμένη μ' αυτό τον άνθρωπο με μια σχέση Πατέρα - κόρης (στο πνευματικό επίπεδο); Με λίγα λόγια τον αγαπάς και τον σέβεσαι όπως τον πατέρα σου; Αισθάνεσαι την ανάγκη να τηρήσεις τις συμβουλές του, εξ αιτίας αυτής της σχέσης; Αν ναι, τότε αυτός είναι ο Πνευματικός σου. Αν όχι τότε χρειάζεται να βρεις κάποιον άλλο, που να μπορεί να σου εμπνεύσει αυτά τα αισθήματα.

καταλαβα τωρα! ευχαριστω!

[vasilisalt]

Αχ βρε Νίκο. Χρυσάφι είσαι!!!
Καλά εσύ δεν είσαι διακοπές;

Όταν πριν λίγα χρόνια ΄΄ξαναγεννήθηκα΄΄ στην εκκλησία μας, ένιωθα την ανάγκη να βρω πνευματικό.
Πολύ δύσκολα τα πράγματα. Ο ένας μου έπεφτε ΄΄βαρύς΄΄, ο άλλος ΄΄ελαφρύς΄΄, ο άλλος ήταν μακριά κλπ.
Δεν ήξερα και τον τρόπο προσέγγισης. Τι να του πω. Θέλετε να γίνεται πνευματικός μου;
Σκεφτόμουν πως μάλλον δεν θα βρω ποτέ μου πνευματικό.
Σ ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος, στο κελλί Μπουραζέρη ένας φιλόξενος πάτερ αφού με ανέχθηκε ώρες ατέλειωτες
με ωραία κουβεντούλα, μου είπε πως πρέπει να βρω πνευματικό. Μου πρότεινε κάποιους από τον τόπο μου
για να είμαστε και κοντά. Τους απέρριψα αμέσως στο μυαλό μου. Τον ευχαρίστησα όμως.
Στη συνέχεια πήγα στη μονή Σταυρονικήτα. Εκεί γνώρισα τον πάτερ Στέφανο. Έναν μοναχό σκέτη καρδιά.
Έναν γλυκύτατο μορφωμένο άνθρωπο που θα μπορούσα να είμαι σερί μαζί του 2 ή 3 χρόνια και βάλε.
Μου πρότεινε να εξομολογηθώ στον (καταπληκτικό) Ηγούμενο τους. Η άρνησή μου ήταν μία από τις μεγαλύτερες γκάφες μου.
(Τελικά μάλλον ήταν παρέμβαση του Χριστού μας, ας μη το αναλύσω).
Μου έκανε μια πανέμορφη ξενάγηση στο περιβάλλοντα χώρο της Μονής με όμορφη χαλαρή αλλά πλήρως διδακτική κουβεντούλα.
Τον βομβάρδιζα με ερωτήσεις και αυτός μου απάνταγε πραγματικά με Χάρη Θεού. Όταν τον ρώτησα για τους προβληματισμούς
που είχα για τον πνευματικό και τη δυσκολία εξεύρεσης του, μου είπε απλά, πως πρέπει να συνεχίσω τον αγώνα μου (καλά το πήγαινα,
αλλά ήμουν στην αρχή) και ο Θεός θα με ανταμείψει. Θα έρθει η ώρα - μου είπε - που θα βρεις τον καλύτερο. Μην αγχώνεσε γι αυτό
- μου είπε - να αγχώνεσε για να συνεχίσεις την ωραία πορεία σου και να μη διακόψεις.
Είχε δίκιο. Ξεμπλόκαρα και συνέχισα τον όμορφο αγώνα ψυχής. Μετά από λίγους μήνες γνώρισα - στο άσχετο - τον σημερινό
πνευματικό μου, που είναι και αρκετά κοντά μου.
Αρχικά μπορώ να πως πως με συγκλόνισε η μορφή του και ο βιωματικός λόγος του. Η παραμικρή επαφή μαζί του με έφτιαχνε!
Του ζήτησα να εξομολογηθώ. Με χαρά το δέχθηκε και εκεί είχα μία από τις ομορφότερες στιγμές στην εν Χριστώ ζωή μου.
Μου πήρε το άγχος, μου πήρε τις αμαρτίες και με γέμισε ελπίδα για ζωή και αγώνα. Μετά την εξομολόγηση ταπεινά του ζήτησα
να γίνει πνευματικός μου, δηλώνοντας και ανίδεος για το αν γίνεται έτσι η πρόταση. Με πολλή αγάπη δέχθηκε και από τότε έχω
το πιο μεγάλο μου στήριγμα. Προσωπικά πιστεύω πως ήταν το δώρο του Θεού για τη μεταστροφή που έκανα στη ζωή μου.
Μάλιστα του το λέω και χαμογελάει.
Με πολλή αγάπη σας προτεινω να βρείτε πνευματικό.
Σας υπενθυμίζω όμως τα λόγια του π. Στέφανου. Πρώτα ο αγώνας και μετά όλα θα έρθουν μόνα τους.
Ακούστε με σας παρακαλώ.
Σας ικετεύω.
Προσπαθήστε...
Για όλους μας υπάρχει ο καλύτερος.

[constantinosa.gr]

Εγώ πάλι αν και πήγαινα απο μικρός σε κανα δυο πνευματικούς που τους θαύμαζα, και τους θαυμάζω, ανθρώπους αγίους, πνευματικό πατέρα θα ονόμαζα αυτόν ο οποίος για 5 χρόνια ήμουν μαζί του. Ενιωθα και νιώθω αυτό που λέει ο ψαλμός, "Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου" Αν και έχω φύγει δύο χρόνια απο την Κοζάνη, και έχω άλλον θαυμάσιο πνευματικό. Εκείνος είναι ο Πατέρας μου. Το βιώνω πολύ έντονα.

[panosgreece]

αν εχουμε ενα εξομολογο και μετα την εξομολογηση του ζηταμε και καποιες συμβουλες σε ο, τι χρειαζομαστε εφοσον και εκεινος απαντα εστω και βιαστικα αυτο δε σημαινει οτι ειναι ο πνευματικος μας;;;

ή πρεπει να το ξεκαθαρισουμε εμεις και να το πουμε οτι δεν ερχομαι μονο για εξομολογηση θα ηθελα να ειστε και ο πνευματικος μου;

Δεν είναι θέμα ορολογίας, αλλά ουσίας. Εσύ πως αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι δεμένη μ' αυτό τον άνθρωπο με μια σχέση Πατέρα - κόρης (στο πνευματικό επίπεδο); Με λίγα λόγια τον αγαπάς και τον σέβεσαι όπως τον πατέρα σου; Αισθάνεσαι την ανάγκη να τηρήσεις τις συμβουλές του, εξ αιτίας αυτής της σχέσης; Αν ναι, τότε αυτός είναι ο Πνευματικός σου. Αν όχι τότε χρειάζεται να βρεις κάποιον άλλο, που να μπορεί να σου εμπνεύσει αυτά τα αισθήματα.

Ο ΝΙΚΟς ΤΟ ΕΙΠΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΟΥΣΙΑς ΟΧΙ ΟΡΟΛΟΓΙΑς

[aposal]

Σ ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος, στο κελλί Μπουραζέρη ένας φιλόξενος πάτερ ...
Εκεί γνώρισα τον πάτερ Στέφανο.

Άσχετη η παρέμβασή μου αλλά θεωρώ ότι πρέπει να την κάνω και ισχύει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ: Δεν υπάρχει Ελληνική λέξη "ο πάτερ". Το σωστό είναι "ο πατέρας", ή "ο πατήρ".
Νομίζω ότι είναι αδιανόητο άνθρωποι μορφωμένοι, έχοντες 2.5 κιλά μεταπτυχιακά από το Massachusetts Institute of Technology (MIT) να υιοθετούν τέτοιες εκφράσεις.

[aposal]

In topic (εντός θέματος):
Ο πνευματικός μας είναι κάτι περισσότερο από εξομολόγος: Είναι αυτό ακρίβώς που είπε ο Νίκος (filotas): ο υπεύθυνος για την πνευματική μας πορεία, σε βάθος χρόνου. Ο εξομολόγος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε πατέρας που έχει το δικαίωμα να εξομολογεί. Πχ πολλές φορές κατά τις διακοπές μου, του Αυγούστου, βρίσκομαι στην Τήνο και εξομολογούμαι σε κάποιον εξομολόγο του νησιού, προκειμένου να είμαι έτοιμος (το κατά δύναμιν) για τον 15αύγουστο. Δεν είναι ο πνευματικός μου, γιατί ο πνευματικός είναι κάτι σαν τον οικογενειακό γιατρό: Είναι επί μακρόν χρόνο μαζί μου, πνευματικά, και γνωρίζει το "ιστορικό μου" πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Μπορεί λοιπόν και βλέπει έγκαιρα τα όποια "συμπτώματα" απομάκρυνσης φέρω και μου δίνει την κατάλληλη αγωγή (την οποία οφείλω να ακολουθήσω, γιατί αν δεν το κάνω, έχασα).

[vasilisalt]

Σ ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος, στο κελλί Μπουραζέρη ένας φιλόξενος πάτερ ...
Εκεί γνώρισα τον πάτερ Στέφανο.

Άσχετη η παρέμβασή μου αλλά θεωρώ ότι πρέπει να την κάνω και ισχύει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ: Δεν υπάρχει Ελληνική λέξη "ο πάτερ". Το σωστό είναι "ο πατέρας", ή "ο πατήρ".
Νομίζω ότι είναι αδιανόητο άνθρωποι μορφωμένοι, έχοντες 2.5 κιλά μεταπτυχιακά από το Massachusetts Institute of Technology (MIT) να υιοθετούν τέτοιες εκφράσεις.

Ξέρεις στο πολυτεχνείο έχουν σταματήσει να κάνουν γραμματική και συντακτικό.
Θα προτείνω όμως να μπει η αγωγή του πολίτη, ώστε κάποιοι ανάγωγοι εδώ μέσα να μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά στα αδέρφια τους.
(μάλλον έχω επηρεαστεί από το Διονύση...)

Επί της ουσίας, μου το έχεις ξαναπεί. Προσωπικά δεν μου κάθεται καλά. Ούτε το πατέρας μου κάθεται καλά, ούτε το πατήρ.
Για να μη σε χαλάω θα το περικόψω σε π. (πατέρας = π.). Και στο χαρτί ωραία θα είναι.
Με το λόγο τι να κάνω.
Αν θα βλέπω γνωστό μου ιερέα τι να λέω;
π.χ. <<Αγαπημένε μου πι τελεία Νικόδημε, τι κάνετε; καλά είστε; χαιρετίσματα στη πρεσβυτέρα!)

[filotas]

Καθαρεύουσα: Ο πατήρ, του πατρός, τον πατέρα, (ώ) πάτερ.
Δημοτική: Ο πατέρας, του πατέρα, τον πατέρα, ( ) πατέρα

ΟΚ

[panagiotisspy]

Αν θα βλέπω γνωστό μου ιερέα τι να λέω;
π.χ. <<Αγαπημένε μου πι τελεία Νικόδημε, τι κάνετε; καλά είστε;

Οταν προσφωνούμε χρησιμοποιούμε κλητική πτώση, δηλαδή λέμε πάτερ (αρχαϊστί) ή πατέρα (δημοτική).