Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το φετινό μου προσκύνημα.
Αρχικά να ευχαριστήσω θερμά τον stam-mag για το ενδιαφέρον που έδειξε και που ήταν ‘stand by’ μιας και (πίστευα ότι) ήμουν οριακά να προλάβω το κτελ για ουρανούπολη, αλλά τελικά όλα πήγαν κατ’ ευχήν…Σταμάτη ευχαριστώ και πάλι!
1η μέρα, Παντελεήμονος, παραμονή της πανηγύρεως…πολύς ο κόσμος όπως καταλαβαίνεται. Αρχικά ήμουν σκεπτικός γιατί πίστευα ότι θα βαριόμουν σε μία αγρυπνία όπου θα ήταν στη Ρωσική γλώσσα. Για ένα περίεργο λόγο όμως υπήρχαν και Έλληνες μοναχοί-ψάλτες από άλλες μονές (αν αναγνώρισα καλά, πρέπει να ήταν και από τα κελί Μπουραζέρι, ο ψάλτης έχει χαρακτηριστική φωνή….στεντόρεια!), οπότε αρκετά τμήματα της ακολουθίας ήταν και στα Ελληνικά.
Μοναδική εμπειρία επίσης που κοιμηθήκαμε ‘στρωματσάδα’ (σε στρώματα) πάνω από 50 άτομα σε ένα μεγάλο χώρο (πρέπει να ήταν το νέο αρχονταρίκι της μονής?) ο οποίος έλαμπε από καθαριότητα!
Έπαθα πλάκα με την τράπεζά της μονής (εκτός από το φαγητό…
), τεράστια και πλήρως ανακαινισμένη με πανέμορφες αγιογραφίες!
2η μέρα, κονάκι Εσφιγμένου…λίγοι μοναχοί (5-6), πολύ οικογενειακό και φιλικό κλίμα…πρώτη φορά που έφαγα μανέστρα αλάδωτη και σκούπισα το πιάτο
Μου έκανε εντύπωση ο ναός (πολύ μικρός), ο οποίος μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν σε κτίριο το οποίο σαν να είχε γίνει προέκταση για να γίνει η Αγία Τράπεζα.
Προσκυνητές ήμασταν μόνο τρεις…το απόδειπνο το κάναμε στην αυλή…δεν μου είχε ξανά τύχει…πολύ ωραία εμπειρία…όπως και το άραγμα το βράδυ κάτω από την καρυδιά της αυλής.
3η μέρα, Σκ. Αγ. Ανδρέα. Αν και έχω πάει αρκετές φορές στο ΑΟ, δεν είχα μείνει ποτέ. Μου έκανε εντύπωση η καθαρότητα του λόγου του Δικαίου της Σκήτης (π. Εφραίμ?), και ο μοναχός στην αναπηρική καρέκλα (πρέπει να έχει κάποιο μυοσκελετικό θέμα…νομίζω έγινε μοναχός κατά στη πορεία της ασθένειάς του).
Ο ξενώνας πολύ βασικός, και χρειάζονται ‘πολλά χέρια (και χρήματα φυσικά)’ για την αποκατάσταση, αν σκεφθεί κάποιος ότι κάποτε εγκαταβίωναν 200+ μοναχοί!
Και τις 3 ημέρες γνώρισα πολλά άτομα από όλη την Ελλάδα. Για άλλη μία φορά διαπίστωσα ότι ο καθένας επισκέπτεται το ΑΟ για διαφορετικούς λόγους…Άλλος για να πάρει ευλογία, άλλος από περιέργεια, άλλος ‘για την παρέα’, άλλος για να ξεφύγει, άλλος για την εμπειρία και να βγάλει καμία φωτογραφία, άλλος για όλα αυτά μαζί, κλπ, κλπ…
Τι δεν μου άρεσε….έχω την εντύπωση ότι πολύς κόσμος (κυρίως οι εκτός Ελλάδας…κυρίως), βλέπουν το ΑΟ σαν αξιοθέατο, βγάζοντας φωτογραφίες συνέχεια, σαν να πηγαίνουν σε κάποιο τουριστικό μέρος…αυτό λίγο με στεναχώρησε…Επίσης μου έκανε εντύπωση που οι Έλληνες ήμασταν πολύ λίγοι…τολμώ να πω ότι στο καράβι ήμασταν λιγότεροι από τους μισούς!
Αυτά και άλλα πολλά έγιναν στο φετινό μου προσκύνημα…από το 2007 που πηγαίνω, φέτος ολοκλήρωσα ένα άτυπο ‘στόχο’….να διανυκτερεύσω και στις 20 μονές, σε 5 Σκήτες και 1 κελί, οπότε να ζήσω την εμπειρία της Θ. Λειτουργίας και του Εσπερινού σε διαφορετικά μέρη και σε διαφορετικές γλώσσες.
Του χρόνου, να είμαστε καλά, έχει ο Θεός!