Περί αντισύλληψης & υιοθεσίας

[melos]

Αδέρφια,

Μου περνάει από το μυαλό τελευταία ο ακόλουθος λογισμός,

Αν κάποιο ζευγάρι, λόγω ασθενούς πίστης (δεν υπάρχει τελειότητα σε αυτή τη ζωή...), φοβάται να κάνει το δικό του παιδί μη και έχει κάποια συγγενή πάθηση που θα ταλαιπωρήσει την οικογένεια, είναι Ορθόδοξο να παίρνει μέτρα αντισύλληψης και να προβαίνει σε υιοθεσίες (προς αντιρρόπηση της αντισύλληψης);

Ευχαριστώ.

[filotas]

Για την ερώτηση αυτή ζητάς Χριστιανική απάντηση;

Έτσι που βάζεις την ερώτηση, δυστυχώς, αποκλείεις τη δυνατότητα αυτή, αφού η βάση για οποιαδήποτε Χριστιανική απάντηση στο ερώτημά σου βασίζεται στην πίστη.

Επιστημονικά μπορεί να αποκλειστεί ή να προσδιοριστεί ο κίνδυνος για προβλήματα σε ενδεχόμενη κύηση. Επομένως όποιος ανησυχεί καλά θα κάνει να προσδιορίσει με ακρίβεια την έκταση του προβλήματος και ύστερα με τα δεδομένα αυτά να συζητά με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Την τελική Χριστιανική λύση θα δώσει το ζευγάρι με τη βοήθεια του Πνευματικού του και πολύ προσευχή.

Η αντισύλληψη γενικώς είναι το δεκανίκι των έγγαμων ζευγαριών, που έχουν ασθενή πίστη και δεν μπορούν να εμπιστευτούν στο Θεό το θέμα της τεκνογονίας, αλλά και εκτός γάμου ζευγαριών, που προσπαθούν ν΄αποφύγουν τις συνέπειες τις αμαρτίας τους.

[grigoria-ka]

κατα τη δικη μου αποψη στο ερωτημα που βαζεις
ξερεις τι γινετε?εχουν βγει τα μετρα αντησυληψης μπορει μεν να ειναι σε μερικες περιπτωσεις βοηθητηκες,αλλα ο Θεος ξερει το παιδι που θα ερθει στον κοσμο για το λογο που θα ερθει
αν ειναι ετσι να μην κανουμε παιδια γιατι εχουμε το φοβο αυτον.
ο καθε ενας που θελει να κανει παιδι φυσηκα κ θελει να ναι υγειες το ιδιο κ γω.
αλλα ο καθε ενας κουβαλα τον δικο του ΣΤΑΥΡΟ.κ αν αυτοι που σκεφτοντε ετσι λογο το οτι δε πιστευουν
κ εχουν τετοιο φοβο πιστευω οτι ο καθε ενας απο μας θα σηκωσει το ΣΤΑΥΡΟ του
μπορει να υοθετησουν παιδι κ να ναι ολα καλα κατι που ευχομαι.αλλα δε νομιζω οτι επειδη ξεφυγαν θα γλυτοσουν κ στο τελος που ξερουν αν εκαναν δικα τους δεν ηταν υγειες κ αυτο που υοοθετησαν δε βγαλει καποιο προβλημα κανεις δε φευγει απο τα ματια του θεου οπως κ να σκεφτεται.αν σκεφτοντουσαν κ οι δικοι τους γονεις ετσι δε θα υπηρχαν αυτοι σημερα

[srev]

Αδελφέ,

Συμμερίζομαι την αγωνία του υποτιθέμενου ζευγαριού. Χωρίς βοήθεια από το Χριστό και συνέργεια δεν είναι καθόλου εύκολο, μάλλον αδύνατο, να προκύψει θεοειδής αντιμετώπιση ενός τέτοιου διλήμματος. Ο Χριστιανός πιστεύει στον Κύριο και ζητάει συνεχώς τη στήριξη από το δημιουργό του χωρίς όμως να επαναπαύεται στη θεία βοήθεια. Η προσπάθεια για το ανθρωπίνως δυνατό είναι θεάρεστη και ευλογημένη αρκεί να γίνεται με συμμέτοχο τον Χριστό. Η αντισύλληψη πρέπει να ιδωθεί μόνο σε σχέση με συγκεκριμένο ζευγάρι αφού στην Ορθοδοξία υπάρχει διάκριση. Εφόσον δεν είμαστε Καθολικοί ώστε να αντιμετωπίζουμε τα ερωτήματα με δικανικό τρόπο θα έλεγα, καταλήγοντας, ότι υποθετική απάντηση στο υποθετικό ερώτημά σου δεν υπάρχει.

Ευχές,

Σπύρος.

[aposal]

Όταν υπάρχει πρόβλημα υγείας, θα πρέπει να καθοριστεί επακριβώς από τον γιατρό, που θα τους δώσει τις κατάλληλες οδηγίες. Μετά, το ζευγάρι θα πρέπει να επισκεφθεί τον πνευματικό του και να συζητήσει το θέμα αυτό με εκείνον. Αν οι γιατροί απαγορέψουν σε ένα ζευγάρι να τεκνοποιήσει, δεν σημαίνει ότι ο πνευματικός θα πάει κόντρα στην απόφαση αυτή. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν ΚΑΙ οι δύο είναι πολύ προχωρημένοι πνευματικά και δεχθούν να αναλάβουν το ρίσκο να πάνε κόντρα στην επιστήμη, εκτελώντας την εντολή του πνευματικού τους.
Δεν υπάρχουν όμως προκαθορισμένες απαντήσεις στο τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και για το λόγο αυτό θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση από τον πνευματικό μας. Εμείς, σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να κάνουμε ό,τι εκείνος μας πει.

[fosterer]

Δεν θα γράψω την γνώμη μου πάνω σ'αυτό που ρωτάς γιατί είναι θέμα επιλογής του κάθε ζευγαριού,θέλω μόνο να διορθώσω κάτι αν μου επιτρέπεις.
Δεν υπάρχει "δικό" μας και υιοθετημένο παιδί. Το παιδί που μεγαλώνεις,είναι παιδί σου!

[Συνταξιδιώτης]

Αδέρφια,

Μου περνάει από το μυαλό τελευταία ο ακόλουθος λογισμός,

Αν κάποιο ζευγάρι, λόγω ασθενούς πίστης (δεν υπάρχει τελειότητα σε αυτή τη ζωή...), φοβάται να κάνει το δικό του παιδί μη και έχει κάποια συγγενή πάθηση που θα ταλαιπωρήσει την οικογένεια, είναι Ορθόδοξο να παίρνει μέτρα αντισύλληψης και να προβαίνει σε υιοθεσίες (προς αντιρρόπηση της αντισύλληψης);

Ευχαριστώ.

Kατά τη γνώμη μου και εφόσον μιλάμε για ασθενή πίστη,είναι απόλυτα σωστό,διότι την υιοθεσία την υπεστήριξε και ο `Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.Οπότε το θέμα της υιοθεσίας είναι επιτρεπτό για οποιοδήποτε ζευγάρι.Για ένα ζευγάρι όμως που έχει κληρονομική ασθένεια και πιστεύει στο Θεό μπορεί να προχωρήσει στην τεκνοποίηση και αποδεδειγμένα υπάρχουν πιστά ζευγάρια με παρόμοια προβλήματα που έκαναν υγιή παιδιά.

[filotas]

Η υιοθεσία είναι πνευματικά σωστή, μόνο όταν γίνεται προς Δόξαν Θεού και για το συμφέρον του παιδιού. Είναι πνευματικά λανθασμένη, όταν γίνεται για να καλύψει τα συναισθηματικά ή ψυχολογικά κενά των γονέων.

Στην εποχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού υπήρχαν πολλά ορφανά παιδιά. Η υιοθεσία των παιδιών αυτών από οικογένειες, που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν, ήταν πράξη αγάπης και απόλυτα σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Παρόμοια πράξη και σήμερα, δηλαδή υιοθεσίας παιδιών χωρίς γονείς, από οικογένειες που έχουν ήδη ή που δεν έχουν παιδιά, είναι πιθανότατα μια πνευματικά σωστή πράξη.

Σήμερα όμως πολύ συχνά τα παιδιά, που προσφέρονται για υιοθεσία, προέρχονται από μητέρες που επέλεξαν να μην τα μεγαλώσουν οι ίδιες. Δεν ξέρω πόσο σωστή είναι μια τέτοια ενέργεια. Ίσως είναι πολύ προτιμότερη, απ' όποιον θέλει πραγματικά να βοηθήσει, η στήριξη της φυσικής μητέρας να μεγαλώσει το παιδί της, παρά η υιοθέτησή του.

[ψυχουλα]

Η υιοθεσία είναι πνευματικά σωστή, μόνο όταν γίνεται προς Δόξαν Θεού και για το συμφέρον του παιδιού. Είναι πνευματικά λανθασμένη, όταν γίνεται για να καλύψει τα συναισθηματικά ή ψυχολογικά κενά των γονέων.

Στην εποχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού υπήρχαν πολλά ορφανά παιδιά. Η υιοθεσία των παιδιών αυτών από οικογένειες, που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν, ήταν πράξη αγάπης και απόλυτα σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Παρόμοια πράξη και σήμερα, δηλαδή υιοθεσίας παιδιών χωρίς γονείς, από οικογένειες που έχουν ήδη ή που δεν έχουν παιδιά, είναι πιθανότατα μια πνευματικά σωστή πράξη.

Σήμερα όμως πολύ συχνά τα παιδιά, που προσφέρονται για υιοθεσία, προέρχονται από μητέρες που επέλεξαν να μην τα μεγαλώσουν οι ίδιες. Δεν ξέρω πόσο σωστή είναι μια τέτοια ενέργεια. Ίσως είναι πολύ προτιμότερη, απ' όποιον θέλει πραγματικά να βοηθήσει, η στήριξη της φυσικής μητέρας να μεγαλώσει το παιδί της, παρά η υιοθέτησή του.

συμφωνω απολυτα σε όλα και ιδίως στο τελευταίο. πολλοί θα πουν ότι αν θελει πραγματικά μια μητέρα να μεγαλώσει το παιδί της θα το κάνει και δε θα το παρατήσει αλλά δεν το πιστεύω υπάρχουν και πιο αδύναμοι χαρακτήρες που πνίγονται ακόμη και σε μια κουταλιά νερό αυτό δε σημαίνει ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους.
από την άλλη υπάρχουν και πολλοι εγωιστές φυσικοί γονείς που ούτε τα παιδιά τους θέλουν ούτε στο ίδρυμα δίνουν έγκριση να υιοθετηθούν και δεν βάζουν πρώτο το συμφέρον του παιδιού τους.

όσο αφορά την αντισύλληψη για λογους υγείας εμένα προσωπικά δε μου φαίνεται ότι έρχεται σε αντίθεση με την πίστη. αντίθετα μου ακούγεται πολύ εγωιστικό το να λες εγώ θα προσπαθήσω να κανω παιδι κι ας ξερω ότι θα έχει π.χ. μεσογειακή αναιμία και θα βασανίζεται μια ζωή. ίσως αντίθετα το να μαθαίνει ένα ζευγαρι ότι δεν πρέπει ή δεν μπορεί να κάνει παιδια να είναι ένα μήνυμα υπενθύμισης για το πόσα παιδιά χρειάζονται ένα ζεστό σπίτι και αγάπη και να μπει η αγάπη πάνω από την εγωιστική ανάγκη διαιώνισης των δικων μας σωνει και καλά γονιδίων.

[avvas]

...φοβάται να κάνει το δικό του παιδί μη και έχει κάποια συγγενή πάθηση που θα ταλαιπωρήσει την οικογένεια,

Aπό την 18μηνη προσωπική μου εμπειρία στο τμήμα υιοθεσιών της κοινωνικής υπηρεσίας της δ/νσης πρόνοιας ενός απ τους τέσσερεις τομείς της νομαρχίας αθηνών μπορώ να σε βεβαιώσω πως τα υιοθετημένα παιδιά παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα (παθολογικά. ψυολογικά, ψυχιατρικά και προβλήματα συμπεριφοράς) σε σχέση με τα παιδιά φυσικών γονέων. Ίσως και σε ποσοστό περισσότερο του διπλάσιου απ ότι τα παιδιά φυσικών γονέων. Ιδιαίτερα τα υιοθετημένα παιδιά που προέρχονταν από ιδρύματα της ρουμανίας - και για την εποχή που αναφέρομαι (πρό επταετίας) ήταν τα περισσότερα επειδή υπήρχε διακρατική συμφωνία με την ρουμανία και κάποιες ακόμα χώρες για νόμιμες υιθεσίες - παρουσίαζαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό αυτισμό. Και παρότι κατά τον χρόνο της υιοθεσίας γίνονταν οι ιατρικές και ψυχολογο/ψυχιατρικές εξετάσεις του προς υιοθεσίαν παιδιού και το έβρισκαν υγιές και κατάλληλο για υιοθεσία τα προβλήματα εκδηλώνονταν συνήθως δύο με τρία χρόνια μετά την υιοθεσία. Και συνήθως ήταν σοβαρότατα προβλήματα.
Αν και έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε και δεν έχω σχέση με τον χώρο δεν πιστεύω πως αυτά τα δεδομένα έχουν αλλάξει κατά πολύ. Και αναφέρομαι στις καθόλα νόμιμες και τότε απ την κοινωνική υπηρεσία παρακολουθούμενες υιοθεσίες. Για τις παράνομες υιοθεσίες σαφώς και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία αν και πιστεύω πως δεν θα διαφέρουν και πολύ τα πράγματα.

Θέλω με αυτά να πώ πως το να μην κάνουν οι γονείς παιδιά με τον φόβο μην γεννηθεί με προβλήματα και αντί αυτού να υιοθετήσουν ένα παιδί αυτό δεν τους εγγυάται με τίποτε πως το υιοθετημένο παιδί θα είναι υγιέστερο απ το παιδί που θα γεννούσαν ή ότι δεν θα αποκτήσει προβλήματα μετά την υιοθεσία. Δεν ευσταθεί δηλαδή σαν επιχείρημα για την μή τεκνογονία αυτό το σκεπτικό.

Ως προς τα λοιπά.. όπως έγραψαν και οι προλαλήσαντες είναι θέμα πνευματικού