Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο χλευασμός από ανθρώπους φέρνει λύπη στην καρδιά, γίνεται όμως αιτία εξαγνισμού σε όποιον τον υπομένει.
Αν θέλεις να σε επαινούν οι άνθρωποι χωρίς αυτό να σε καταδικάζει, αγάπησε πρώτα το να σε ελέγχουν για τα αμαρτήματά σου.
Όση ντροπή δεχτεί κανείς για την αλήθεια του Χριστού, εκατό φορές περισσότερο θα δοξαστεί από πολλούς.
Το καλύτερο όμως είναι να κάνει κάποιος το κάθε καλό για χάρη των μελλοντικών αγαθών.
Όταν δεις έναν λογισμό να σε παρακινεί σε ανθρώπινη δόξα, να ξέρεις καλά ότι σου ετοιμάζει ντροπή.
Ρίζα της αισχρής επιθυμίας είναι ο ανθρώπινος έπαινος, όπως ακριβώς ρίζα της σωφροσύνης είναι ο έλεγχος της κακίας· και όχι όταν τα ακούμε, αλλά όταν τα δεχόμαστε.
Όταν κάποιος σε βλάψει ή σε προσβάλει ή σε κατατρέξει, εσύ να μη σκέφτεσαι το παρόν, αλλά να περιμένεις το μέλλον· και θα διαπιστώσεις ότι σου έγινε πρόξενος πολλών καλών, όχι μόνο σε αυτή τη ζωή, αλλά και στη μέλλουσα.
Αν δεις κάποιον να σε επαινεί υποκριτικά, να περιμένεις από αυτόν κατηγορία σε κατάλληλη στιγμή.
Όταν πάθεις κάτι προσβλητικό από ανθρώπους, αμέσως να σκεφτείς ότι θα σου έρθει δόξα από τον Θεό.
Έτσι και στην προσβολή θα μείνεις χωρίς λύπη και ταραχή, και στη δόξα, όταν έρθει, θα βρεθείς έμπιστος και ακατάκριτος.
Όταν ευδοκήσει ο Θεός να σε επαινούν πολλοί, μην ανακατώσεις τίποτε το επιδεικτικό σε αυτό που οικονόμησε ο Θεός, για να μην αλλάξουν πάλι τα πράγματα και πέσεις στο αντίθετο.
Όταν δεις κάποιον να υποφέρει από πολλές προσβολές, να ξέρεις ότι, επειδή είχε γεμίσει για τα καλά από τον λογισμό της κενοδοξίας, θερίζει με αηδία τους καρπούς αυτών που έσπειρε στην καρδιά του.
Εκείνος που αγαπά την ηδονή λυπάται, όταν τον κατηγορούν και όταν κακοπαθαίνει, ενώ αυτός που αγαπά τον Θεό λυπάται, όταν τον επαινούν και όταν όλα του έρχονται βολικά.
ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

[toula]

"Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα
και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα
κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις
τ’ αμέτρητο έλεος."
Φώτης Κόντογλου

[toula]

"Καί ἡ πιό δυνατή προσευχή εἶναι ἡ προσευχή τῶν συγγενῶν καί τῶν φίλων μας..
Ἡ προσευχή τῆς μάνας μας ἤ κάποιου φίλου μας ἔχει πολλή δύναμη!"
Ἕνας ἄνθρωπος ἔγινε ἀλκοολικός.
Ἔκλεβε πράγματα ἀπό τό σπίτι του καί τά πουλοῦσε γιά νά ἱκανοποιεῖ τό πάθος του.
Τόν ἄφησε ἡ γυναίκα του ἐπειδή δέν μπόρεσε νά ζεῖ μαζί του, καί πῆρε καί τό παιδί.
Ἕνας φίλος του ἔμαθε πώς στήν Βίριτσα ζεῖ μοναχός πού μπορεῖ νά θεραπεύσει αὐτό τό πάθος του καί ἄρχισε νά τόν παρακαλᾶ νά πᾶνε νά τόν δοῦν. Αὐτός στήν ἀρχή δέν τό δεχόταν ἀλλά μετά συμφώνησε.
Μιά μέρα, λοιπόν, πῆραν τό τρένο καί πῆγαν στό Λένιγκραντ. Ἔκεῖ ὅταν ὁ φίλος του πῆγε νά πάρει εἰσιτήρια γιά Βίριτσα αὐτός πῆγε στήν τουαλέτα καί ἐκεῖ γιά ἕνα ποτήρι βότκα πούλησε καί τό πουκάμισό του καί τό ἐσώρουχο καί ὁ ἴδιος ἔμεινε μέ τήν ζακέτα καί τό παντελόνι. Ὁ φίλος του, ὅταν τόν βρῆκε, δέν μπόρεσε νά καταλάβει πῶς καί ποῦ βρῆκε βότκα. Πῆραν λοιπόν τό τρένο καί πῆγαν στήν Βίριτσα.
Ὅταν ἔφτασαν στό σπίτι τοῦ Γέροντα καί μπῆκαν μέσα, ὁ πατήρ Σεραφείμ ἐξηγοῦσε τήν παραβολή τοῦ Κυρίου γιά τό χαμένο πρόβατο. Ὁ ἀλκοολικός ὅταν τό ἄκουσε εἶπε στόν φίλο του:
Ποῦ μέ ἔφερες, ἐδῶ δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, μόνο πρόβατα. Καί δέν ἤθελε νά μπεῖ μέσα ἀλλά προσπάθησε νά φύγει.
Δέν ἔχω τί νά κάνω ἐδῶ, θέλω νά φύγω.
Ξαφνικά ἄκουσε τόν Γέροντα νά τόν φωνάζει:
-Σέργιε, ἔλα ἐδῶ.
Ἐκεῖνος τά ἔχασε. Ἀμέσως ξεμέθυσε καί ρώτησε τόν φίλο του.
Ἀπό πού μέ ξέρει;
Ὁ Γέροντας πάλι φώναξε δυνατά:
-Σέργιε, πού ἦλθες μαζί μέ τόν φίλο σου, ἔλα μπές μέσα.
Ὅταν ὁ Σέργιος μπῆκε μέσα στό κελί εἶδε ἐκεῖ πολύ κόσμο. Τότε ὁ Γέροντας εἶπε:Βλέπετε, ἀδελφοί μου, αὐτόν τόν ἄνθρωπο; Τόν ἔδιωξε ἡ μητέρα του καί τόν ἄφησε ἡ γυναίκα του. Εἶναι σέ μία ἐλεεινή κατάσταση. Μόλις τώρα στό σιδηροδρομικό σταθμό πούλησε γιά ἕνα ποτήρι βότκα τό ἐσώρουχο καί τό πουκάμισό του καί ἦλθε ἐδῶ σέ μᾶς μόνο μέ τήν ζακέτα.
Τόν ἐγκατέλειψαν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά δέν τόν ἐγκατέλειψε ὁ Θεός, τοῦ ἔστειλε ἕναν φίλο πού τόν ἔφερε ἐδῶ μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά τόν βοηθήσουμε. Ὁ Κύριος τόν βοήθησε διότι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού προσεύχονται γι᾿ αὐτόν. Τώρα μέσα του γίνεται μάχη, σφοδρή μάχη. Τό πονηρό πνεῦμα πού τόν ἔχει κυριέψει τόν παρακινεῖ νά μέ χτυπήσει, νά χτυπήσει τόν φίλο του καί νά φύγει ἀπό δῶ. Καί εἶναι πολύ δύσκολο νά τόν συγκρατήσουμε. Τό πονηρό πνεῦμα μισεῖ αὐτό τό μέρος γιατί ἐδῶ προσεύχονται, ἐδῶ ὑπάρχουν εἰκόνες. Λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται τώρα πού θά πάει αὐτός ὁ δυστυχισμένος ἄνθρωπος καί τί θά γίνει μ᾿ αὐτόν. Ἐλᾶτε ὅλοι νά προσευχηθοῦμε γι᾿ αὐτόν στόν Κύριο καί τήν Παναγία γιά νά τόν βοηθήσουν.
Ὅλοι πού ἦταν τότε μέσα στό κελί γονάτισαν μαζί μέ τόν Γέροντα καί ἄρχισαν νά προσεύχονται, μερικοί μέ δάκρυα.
Ξαφνικά ὁ ἀλκοολικός ἔπεσε κάτω καί ξέσπασε σέ λυγμούς χτυπώντας τό κεφάλι του στό πάτωμα. Καί ἔτσι πολλή ὥρα ἔκλαιε ξαπλωμένος κάτω στό πάτωμα καί ὁ λαός γύρω του προσευχόταν.
Μετά ὁ Γέροντας εἶπε:
-Ἀπό δῶ καί στό ἑξῆς ὁ Σέργιος δέν θά πίνει.
Ὑπῆρχαν στιγμές στή ζωή του πού ἤθελε νά αὐτοκτονήσει ἀλλά δέν τό ἔκανε, γιατί οἱ ἄλλοι προσεύχονταν γι᾿ αὐτόν.
Ἡ προσευχή μᾶς προφυλάσσει ἀπό τίς ὑποβολές τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.
Καί ἡ πιό δυνατή προσευχή εἶναι ἡ προσευχή τῶν συγγενῶν καί τῶν φίλων μας.
Ἡ προσευχή τῆς μάνας μας ἤ κάποιου φίλου μας ἔχει πολλή δύναμη.
Ὁ Σέργιος σταμάτησε νά πίνει καί δέν ἔπινε μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Ἔγινε πιστός χριστιανός καί πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα…
“Ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησίας” – Σεραφείμ τῆς Βίριτσα “Βίος – Θαύματα – Προφητεῖες.

[toula]

"η μεγαλύτερη αρρώστια για τον άνθρωπο είναι η στενοχώρια.."
Παραπονιόμουν στον όσιο Δαυΐδ για τις ελιές που έκοψε εκείνος ο ασεβής και έλεγα:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, εγώ τα άφησα όλα και τώρα ήρθα να κοιτάξω τις δικές σου τις δουλειές σε τόσα κτήματα;».
Από το τέμπλο, παιδιά μου, ακούστηκε ένας κρότος μέρα μεσημέρι, δηλαδή φεύγει από το τέμπλο, με συγχωρείτε, η αγία του εικόνα και στέκεται ένας καλόγερος στην βόρεια πύλη του ιερού, εκεί που είναι ο ταξιάρχης Μιχαήλ, και λέει: «Πάτερ μου, μη στενοχωριέσαι, διότι η μεγαλύτερη αρρώστια για τον άνθρωπο είναι η στενοχώρια»!
Και έγινε αμέσως άφαντος μετά από αυτό και πήγε στην θέση του (στο τέμπλο). Σας το διδάσκω, παιδιά μου, να το ξέρετε· η μεγαλύτερη αρρώστια για τον άνθρωπο είναι η στενοχώρια.
Οσιος Ιάκωβος Τσαλίκης

[toula]

(Ο Λεμεσού Αθανάσιος για Ιωσήφ Βατοπαιδινό)
"Να γίνεσαι αναιδής με το Θεό.."
Ο γέροντας μας ο Ιωσήφ στο Βατοπαίδι
-θα έχετε ακούσει κάποιες συνομιλίες που έλεγε διδάσκοντάς μας πώς να προσευχόμαστε- μας έλεγε συχνά:
"Να έρχεστε σε δίκη με το Θεό. Να Του λέτε: Πανάγαθε! Μα αν ελεήσεις τους καλούς, τι χάρη να είναι αυτό το πράγμα; Αυτοί είναι καλοί και τους ελεάς.
Εμένα να με ελεήσεις που είμαι παλιάνθρωπος, που είμαι παλιοτόμαρο, που είμαι ελεεινός και τρισάθλιος! Εμένα να ελεήσεις, όχι τους καλούς! Οι καλοί είναι ελεημένοι. Εκείνοι έχουν χάρη από τα έργα τους".
Δηλαδή μια αντιδικία με το Θεό τρόπον τινά. Και έλεγε και πολλά που εγώ δεν μπορώ να τα επαναλάβω αλλά σας προτρέπω να διαβάσετε ένα βιβλίο που λέγεται
«Μυσταγωγία προσευχής» που είναι έκδοσις της Μονής Βατοπαιδίου που αναφέρεται εκεί σε πολλές τέτοιες αυτοσχέδιες προσευχές που έλεγε ο γέροντάς μας ομιλώντας μας και διδάσκοντάς μας την τέχνη της προσευχής, πώς να ερχόμαστε σε αυτήν την επαινετή αναίδεια. Έτσι την ονόμαζαν οι Πατέρες.
Να γίνεσαι αναιδής με το Θεό. Επαινετή αναίδεια. Όχι από ασέβεια και υπερηφάνεια αλλά από μία υική παρρησία. Να ζητάς, να απαιτείς από το Θεό να σε ελεήσει! Να σε σώσει!
Να κάνει αυτό το έργο για το οποίο ήρθε στον κόσμο και σε σένα και μάλιστα δωρεάν, χωρίς κόπους δικούς μας και χωρίς έργα, που δεν έχουμε!
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

[toula]

“Να κινείσαι απλά, να μην ασχολείσαι με τους άλλους, να λές την ευχή”
Και σ΄αυτήν την ζωή υπάρχουν ουράνιες χαρές και ηδονές και αναρωτιέται κανείς αν στην άλλη ζωή υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό που ζει εδώ. Αυτές οι χαρές δεν εκφράζονται, μόνο βιώνονται...
Για να έρθεις στην κατάσταση που να μην μπορείς να χωρέσεις την χαρά ούτε να την εκφράσεις, χρειάζεται να προσέξεις τρία πράγματα: “Να κινείσαι απλά, να μην ασχολείσαι με τους άλλους, να λές την ευχή”.
Άγιος Παΐσιος

[toula]

“Να κινείσαι απλά, να μην ασχολείσαι με τους άλλους, να λές την ευχή”
Και σ΄αυτήν την ζωή υπάρχουν ουράνιες χαρές και ηδονές και αναρωτιέται κανείς αν στην άλλη ζωή υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό που ζει εδώ. Αυτές οι χαρές δεν εκφράζονται, μόνο βιώνονται...
Για να έρθεις στην κατάσταση που να μην μπορείς να χωρέσεις την χαρά ούτε να την εκφράσεις, χρειάζεται να προσέξεις τρία πράγματα: “Να κινείσαι απλά, να μην ασχολείσαι με τους άλλους, να λές την ευχή”.
Άγιος Παΐσιος

[toula]

Έστω μισή ώρα κάθε μέρα, να διαβάζεις.
Αυτή η κάθαρση, αυτός ο φωτισμός, τον οποίον θα πάρεις διαβάζοντας τα Πατερικά βιβλία, τη Θεία Γραφή, θα σου κρατήσει όλη την ημέρα και τη νύχτα...
Αυτό που λένε, ανοίγονται τα μάτια της ψυχής, ήξεραν τι λέγανε οι Άγιοι Πατέρες.
Γι' αυτό να διαβάζουμε και τα Πατερικά βιβλία και τη Γραφή...
~ Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης ~

[toula]

Καθόμαστε πολλές φορές άδικα,
ώρες ολόκληρες, για να βρούμε μόνοι μας
λύση σε ένα θέμα, χρησιμοποιώντας
όλη την απειρία μας.
Ο ύπνος δεν μας πιάνει,
γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι
με επίμονες σκέψεις.
Τελικά βρίσκουμε μια λύση,
αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη,
καλύτερη λύση.
Η προσευχή με την εμπιστοσύνη στο Θεό ξεκουράζει, γι'αυτό ας αφήνουμε
με εμπιστοσύνη στο Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

«Εμείς που γνωρίζουμε τον Χριστό αλλά ψάχνουμε σε ανατολικές φιλοσοφίες ή σε τεχνικές όπως η γιόγκα είναι σαν να έχουμε τελειώσει το Πανεπιστήμιο και ζητάμε πάλι να πάμε στο δημοτικό».
Οσία Γαβριηλία