Επιστροφή από το προσκύνημα. Εμπειρίες και εντυπώσεις!
Δημοσιεύτηκε: Τετ Απρ 05, 2006 12:14 pm
Τελικά το πολυπόθητο προσκύνημα (που εδώ και τόσο καιρό έχω τρελάνει το forum), πραγματοποιήθηκε.
1η μέρα : 17/3, Μονή Καρακάλλου
2η μέρα: 18/3, Μονή Μεγίστης Λαύρας
3η μέρα: 19/3, Σκήτη Αγ. Άννας
Οφείλω να ομολογήσω, πως ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά για την είσοδό μας.
Φιλική συμβουλή: Κλείστε οπωσδήποτε εισιτήριο για την μετάβασή σας από Ουρανούπολη για την Δάφνη. Έτσι θα έχετε ήσυχο το κεφάλι σας για την ώρα που θα αναχωρήσετε! Εμείς περιμέναμε 2 ώρες, γιατί δεν είχαμε κλείσει εισιτήριο.
Δε βαριέσαι!
Φτάσαμε Δάφνη κατα τις 12:15. Πήραμε το λεωφορείο για Καρυές (καλά, τί δρόμος και αυτός!) και αφού φτάσαμε πήραμε ΤΑΧΙ για Καρακάλλου.
Καρακάλλου: Μικρό μοναστήρι, με πολύ φιλόξενους μοναχούς και εκπληκτικούς ξενώνες! (τελικά τα Μοναστήρια έχουν εκσυγχρονιστεί στο θέμα φιλοξενία). Δεν αναφέρομαι στην βραδυνή Λειτουργία, γιατί δεν μπορώ να την περιγράψω (ισχύει για όλο το Όρος).
Την επόμενη μέρα, σάκους στην πλάτη, αδιάβροχα και περπάτημα από Καρακάλλου, μέχρι Μεγίστης Λαύρας. 17,5 km σε 4:30 ώρες. Αν και πηγαίναμε από τον χωματόδρομο, δυσκολευτήκαμε σε μερικά ρέματα που συναντήσαμε. Πάρα πολύ νερό, με μεγάλη ροή. Τελικά καταφύγαμε σε μεθόδους a la Camel Trophy. Κάθε δυσκολία για καλό όμως.
Μεγίστης Λαύρας: Απλά μεγαλειώδης. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τελετουργία κατα την είσοδο και την έξοδο προς και από την Τράπεζα.
Την επόμενη μέρα, σάκους στην πλάτη (και πάλι), χωρίς όμως αδιάβροχα και περπάτημα για Αγ. Άννα, μέσω Κρύων Νερών. Πραγματικά, δεν έχουν ξαναπονέσει τα πόδια μου τόσο πολύ! Τεράστια κλίση, αλλά μαγευτικό μονοπάτι! Ιερή Ησυχία θα έλεγα! Ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν ήταν τα ποταμάκια του Άθωνα! Πάρα πολύ νερό.
Συγκλονιστικές εικόνες; Ξεχώρισα τέσσερις τον αριθμό!
1η: Η Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου από το μονοπάτι, με φόντο το καταγάλανο του Αιγαίου μας. Εκπληκτική σκήτη, που μάλλον για μοναστήρι μοιάζει παρά για σκήτη. Την εικόνα συμπληρώνει μία καλύβα, που αιωρείτο στο βράχο!
2η: Η σάρα που διασχίζει το κάτω μονοπάτι. Νομίζω πως είναι στην περιοχή του Αγ. Νείλου. Από το πάνω μονοπάτι που ακολουθήσαμε, είναι ένα σημείο που βλέπεις την σάρα από ψηλά! Απίστευτη εικόνα. Και δίπλα ακριβώς από την σάρα, καλύβες, στην μέση του πουθενά! Από δίπλα η σάρα, και από κάτω η θάλασσα! Οι τελευταίοι ερημίτες του Αγ. Όρους.
3η: Η θέα λίγο μετά το Σταυρό, από την πλευρά της Αγ. Άννας, την στιγμή που κατηφορίζουμε. Η Σιμωνόπετρα στο βάθος, πάνω στα σύννεφα στα δεξιά και το Κυριακό της Αγ. Άννας στα πόδια μας. Αεροπλανική θέα.
Αγ. Άννα: Μείναμε στο Κυριακό της Αγ. Άννας, στον ολοκαίνουργιο ξενώνα που υπάρχει. Εκπληκτική φιλοξενία, εξαιρετικά προσιτοί μοναχοί.
Μεγίστης Λαύρας - Αγ. Άννα, (δεν γνωρίζω ακριβώς την απόσταση), 4:30 ώρες (με τα πόδια πήγαμε, αλήθεια λέω)!
4η: Η θέα από το Κυριακό της Αγ. Άννας προς τα κάτω και προς τα πάνω.
Ελπίζω να μας αξιώσει ο Θεός, να κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή ή την διαδρομή της Ερήμου. Πραγματικά σε τούτο το μέρος, η σωματική κούραση είναι κάτι το σχετικό. Εφόσον καταφέρει κάποιος να έχει ψυχική ηρεμία και θέληση, τότε όλα πραγματοποιούνται. Ακόμα και το παραπάνω πρόγραμμα.
1η μέρα : 17/3, Μονή Καρακάλλου
2η μέρα: 18/3, Μονή Μεγίστης Λαύρας
3η μέρα: 19/3, Σκήτη Αγ. Άννας
Οφείλω να ομολογήσω, πως ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά για την είσοδό μας.
Φιλική συμβουλή: Κλείστε οπωσδήποτε εισιτήριο για την μετάβασή σας από Ουρανούπολη για την Δάφνη. Έτσι θα έχετε ήσυχο το κεφάλι σας για την ώρα που θα αναχωρήσετε! Εμείς περιμέναμε 2 ώρες, γιατί δεν είχαμε κλείσει εισιτήριο.
Δε βαριέσαι!
Φτάσαμε Δάφνη κατα τις 12:15. Πήραμε το λεωφορείο για Καρυές (καλά, τί δρόμος και αυτός!) και αφού φτάσαμε πήραμε ΤΑΧΙ για Καρακάλλου.
Καρακάλλου: Μικρό μοναστήρι, με πολύ φιλόξενους μοναχούς και εκπληκτικούς ξενώνες! (τελικά τα Μοναστήρια έχουν εκσυγχρονιστεί στο θέμα φιλοξενία). Δεν αναφέρομαι στην βραδυνή Λειτουργία, γιατί δεν μπορώ να την περιγράψω (ισχύει για όλο το Όρος).
Την επόμενη μέρα, σάκους στην πλάτη, αδιάβροχα και περπάτημα από Καρακάλλου, μέχρι Μεγίστης Λαύρας. 17,5 km σε 4:30 ώρες. Αν και πηγαίναμε από τον χωματόδρομο, δυσκολευτήκαμε σε μερικά ρέματα που συναντήσαμε. Πάρα πολύ νερό, με μεγάλη ροή. Τελικά καταφύγαμε σε μεθόδους a la Camel Trophy. Κάθε δυσκολία για καλό όμως.
Μεγίστης Λαύρας: Απλά μεγαλειώδης. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τελετουργία κατα την είσοδο και την έξοδο προς και από την Τράπεζα.
Την επόμενη μέρα, σάκους στην πλάτη (και πάλι), χωρίς όμως αδιάβροχα και περπάτημα για Αγ. Άννα, μέσω Κρύων Νερών. Πραγματικά, δεν έχουν ξαναπονέσει τα πόδια μου τόσο πολύ! Τεράστια κλίση, αλλά μαγευτικό μονοπάτι! Ιερή Ησυχία θα έλεγα! Ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν ήταν τα ποταμάκια του Άθωνα! Πάρα πολύ νερό.
Συγκλονιστικές εικόνες; Ξεχώρισα τέσσερις τον αριθμό!
1η: Η Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου από το μονοπάτι, με φόντο το καταγάλανο του Αιγαίου μας. Εκπληκτική σκήτη, που μάλλον για μοναστήρι μοιάζει παρά για σκήτη. Την εικόνα συμπληρώνει μία καλύβα, που αιωρείτο στο βράχο!
2η: Η σάρα που διασχίζει το κάτω μονοπάτι. Νομίζω πως είναι στην περιοχή του Αγ. Νείλου. Από το πάνω μονοπάτι που ακολουθήσαμε, είναι ένα σημείο που βλέπεις την σάρα από ψηλά! Απίστευτη εικόνα. Και δίπλα ακριβώς από την σάρα, καλύβες, στην μέση του πουθενά! Από δίπλα η σάρα, και από κάτω η θάλασσα! Οι τελευταίοι ερημίτες του Αγ. Όρους.
3η: Η θέα λίγο μετά το Σταυρό, από την πλευρά της Αγ. Άννας, την στιγμή που κατηφορίζουμε. Η Σιμωνόπετρα στο βάθος, πάνω στα σύννεφα στα δεξιά και το Κυριακό της Αγ. Άννας στα πόδια μας. Αεροπλανική θέα.
Αγ. Άννα: Μείναμε στο Κυριακό της Αγ. Άννας, στον ολοκαίνουργιο ξενώνα που υπάρχει. Εκπληκτική φιλοξενία, εξαιρετικά προσιτοί μοναχοί.
Μεγίστης Λαύρας - Αγ. Άννα, (δεν γνωρίζω ακριβώς την απόσταση), 4:30 ώρες (με τα πόδια πήγαμε, αλήθεια λέω)!
4η: Η θέα από το Κυριακό της Αγ. Άννας προς τα κάτω και προς τα πάνω.
Ελπίζω να μας αξιώσει ο Θεός, να κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή ή την διαδρομή της Ερήμου. Πραγματικά σε τούτο το μέρος, η σωματική κούραση είναι κάτι το σχετικό. Εφόσον καταφέρει κάποιος να έχει ψυχική ηρεμία και θέληση, τότε όλα πραγματοποιούνται. Ακόμα και το παραπάνω πρόγραμμα.
