O Πάπας και η παραίτηση του...

Προβληματισμοί και ανταλλαγή ιδεών από την Επικαιρότητα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Dimitris39
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5841
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm

Re: O Πάπας και η παραίτηση του...

Δημοσίευση από Dimitris39 »

Ο Πάπας Βενέδικτος θα διατηρήσει τον τίτλο του και μετά την παραίτησή του, θα είναι δηλαδή "επίτιμος Πάπας", θα μπορεί να φέρει την παπική τιάρα και θα τον προσφωνούν "Η Αυτού Αγιότης", όπως ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπός του Βατικανού, λύνοντας μερικές από τις τυπικές απορίες σχετικά με την πρωτοφανή κατάσταση που ακολουθεί την παραίτηση ενός Πάπα.

Σύμφωνα με τον πατέρα Φεντερίκο Λομπάρντι, ο απερχόμενος Ποντίφικας μετά την παραίτηση του θα εξακολουθήσει να ονομάζεται Πάπας Βενέδικτος και δεν θα χρησιμοποιήσει το Τζόζεφ Ρέιτσινγκερ.

Ο Πάπας σύμφωνα με τον Εκπρόσωπό του συμφώνησε να παραδώσει τα κόκκινα παπούτσια-σήμα κατατεθέν- και από τώρα και στο εξής θα φορά ένα ζευγάρι καφέ χρώματος το οποίο του χάρισαν κατά την επίσκεψή του στο Μεξικό.

Όσον αφορά την περιβολή του, ο Βενέδικτος θα φορά τα λευκά του ράσα -χωρίς όμως καπέλο ή κοσμήματα. Επίσης, μαζί με τα παπικά υποδήματα θα παραδώσει το χρυσό του δαχτυλίδι -γνωστό ως "το δαχτυλίδι του ψαρά"- και η προσωπική του σφραγίδα, η παπική βούλα, θα καταστραφεί όπως επιτάσσει η παράδοση

Ο Ποντίφικας θα λειτουργήσει για τελευταία φορά αύριο Τετάρτη και την Πέμπτη το πρωί θα παραιτηθεί. Το προσωπικό του αρχείο θα πακεταριστεί και στις 9.00 το βράδυ της Πέμπτης και η προσωπική του φρουρά των Ελβετών Φρουρών θα σταματήσει να τον προστατεύει.

Την ίδια ώρα θα αναχωρήσει για την εξοχική του κατοικία στο Καστέλ Γκαντόλφο, και θα φρουρείται από την αστυνομία του Βατικανού.

Σύμφωνα με τον Εκπρόσωπό του, δεν θα γίνει καμία ειδική τελετή για την αποχώρηση του Ποντίφικα και την εγκατάστασή του στο Καστέλ Γκαντόλφο.

Ο 85χρονος Πάπας με καταγωγή από την Γερμανία ανακοίνωσε στις 11 του μήνα ότι θα αποχωρήσει από την έδρα του εξαιτίας προβλημάτων υγείας

Από τις 4 Μαρτίου το Κολέγιο των Καρδινάλιων θα αρχίσει να συγκεντρώνεται για να ρυθμίσει θέματα της Εκκλησίας και να καθορίσει την ημέρα που θα ξεκινήσει η μυστική διαδικασία – το Κονκλάβιο- στην οποία οι 115 καρδινάλιοι κάτω των 80 ετών θα εκλέξουν το διάδοχο του Βενέδικτου.

http://www.agioritikovima.gr/diethni/17 ... E%BF%CF%82

Εικόνα
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου

«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»

ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς

Θεέ μου σ'αγαπώ
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4279
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

O Πάπας και η παραίτηση του...

Δημοσίευση από dionysisgr »

Πολλους κρυφοθαυμαστες εχει ο Βενεδικτος εδω μεσα βλεπω.

Που το πατε που το φερνετε, μαζι του ασχολειστε και πολλοι και πολυ.. :angryfire
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
marinam
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1018
Εγγραφή: Δευ Νοέμ 08, 2010 3:47 pm
Τοποθεσία: ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ

Re: O Πάπας και η παραίτηση του...

Δημοσίευση από marinam »

Τηλεοπτική συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό «Ρωσία 1» για την πρόσφατη παραίτηση του Πάπα Βενέκτικου του 16ου, παραχώρησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνας, Πρόεδρος των Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Παρακάτω ακολουθεί η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση:

Σ. Μπριλγιόφ: Είναι κάπως λεπτή η θέση μας διότι πρόκειται να συζητήσουμε ένα θέμα που αφορά τους Ρωμαιοκαθολικούς, ενώ ούτε εσείς, αλλά ούτε εγώ δεν είμαστε Ρωμαιοκαθολικοί. Άλλωστε είσθε άνθρωπος, ο οποίος είναι πάρα πολύ καλύτερος από μένα γνώστης, εάν επιτρέπετε, του εκκλησιαστικού μηχανισμού, αλλά δεν έχετε οπωσδήποτε την επιθυμία να αποκαλύψετε αυτές τις λεπτομέρειες στους δημοσιογράφους. Ωστόσο πείτε μας ποια τα συναισθήματά Σας, όταν πληροφορηθήκατε την παραίτηση του Πάπα Ρώμης;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Αυτή η είδηση ήταν απροσδόκητη για όλους ακόμα και για τους στενούς συνεργάτες του Πάπα. Όπως είναι γνωστό ο Πρύτανης του Κολλεγίου των Καρδιναλίων Άντζελο Σοντάνο την χαρακτήρησε «κεραυνό εν αιθρίᾳ».

Στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια ο Πάπας Ρώμης έκανε ορισμένους υπαινιγμούς ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί, άλλωστε δεν ήταν τυχαίο ότι επισκέπτετο τον τάφο του Κελεστίνου Ε΄, ενός εκ των ολίγων Παπών, ο οποίος παραιτήθηκε του παπικού θρόνου και αργότερα ανακηρύχθηκε άγιος.

Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ τα σκεπτόταν αυτά. Νομίζω ότι η απόφαση του αυτή ήταν συνέπεια της ευθύνης, που ένιωθε απέναντι στη θέση του. Ίσως αφού εκτίμησε τις φυσικές του δυνάμεις και ικανότητες, προέβη σε αυτή τη συνετή, θα έλεγα, απόφαση.

Σ. Μπριλγιόφ: Μερικές λεπτομέρειες στις οποίες θα ήθελα να επανέλθουμε εν συνεχείᾳ. Να αναφέρω τα λόγια Σας. Είπατε ότι επρόκειτο για μια «πράξη προσωπικής ανδρείας» εκ μέρους του ιδίου του Πάπα Ρώμης, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν εκείνα, τα οποία είπε ο αδελφός του Γεώργκ: «Όχι, είναι καλά με την υγεία του, απλά κουράσθηκε». Αυτή είναι η δική μου ελεύθερη απόδοση, αλλά επί της ουσίας έτσι ακούσθηκε. Ως εκ τούτου υπάρχει κάποιος σκεπτικισμός απέναντι στην παρούσα απόφαση του Βενεδίκτου ΙΣΤ΄. Όπως καταλαβαίνω ήδη δεν το μοιράζεσθε, αλλά πως θα σχολιάσετε αυτό;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Δεν μοιράζομαι το σκεπτικισμό και διαφωνώ με τη γνώμη ορισμένων, οι οποίοι είναι πρόθυμοι εν προκειμένω να μιλάνε για τη θεωρία συνωμοσίας.

Προσωπικά τρεις φορές συναντήθηκα με τον Πάπα. Βεβαίως για την ηλικία του δεν είναι άσχημη η υγεία του, ωστόσο ακόμα και αυτά τα λίγα χρόνια, που μπορούσα να τον παρατηρώ, έχει φανερά γεράσει και όπως λένε αδυνάτισε πολύ. Ταυτόχρονα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ποτέ δεν εκλάμβανε τη θέση του ως τελετουργική, και υποθέτω ότι ποτέ δεν λαχταρούσε τη θέση αυτή, αλλά εξέλαβε την εκλογή του ως σταυρό, που του εναποτέθηκε.

Πιστεύω ότι ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ ελάβε την απόφασή του ορμώμενος από την αίσθηση ευθύνης: καταλαβαίνει ότι όσο προχωράει ο χρόνος, τόσο περισσότερα θα γηράσκει και αποδυναμώνεται. Γι΄αυτό αποφάσισε να παραχωρήσει τη θέση αυτή σε κάποιον άλλο.

Σ. Μπριλγιόφ: Επιτρέψτε μου να Σας υποβάλω μια ερώτηση. Σύμφωνα με την άποψη πολλών η κριτική σε βάρος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ήταν εκείνη, η οποία επιτάχυνε την απόφαση του Βενεδίκτου ΙΣΤ΄. Δυστυχώς εκεί καταγράφηκαν και τα περιστατικά της σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών, και άλλα πολλά που συσσωρεύθηκαν. Παραδείγματος χάριν μεγάλο θόρυβο προκάλεσε η ιστορία με τον οικονόμο του. Το λέγω διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας καμιά φορά δέχεται ανοιχτά ή κρυφά τις επιθέσεις των κακόβουλων προσώπων και ούτως καθεξής. Κατά τη γνώμη Σας, επιτάχυνε η κριτική που ασκήθηκε την απόφαση αυτή ή όχι;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Δυσκολεύομαι να απαντήσω. Πιστεύω πως ο Πάπας έλαβε υπόψη του όλες τις περιστάσεις. Πράγματι τα τελευταία χρόνια η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δέχθηκε νέες προκλήσεις. Τρόπον τίνα είναι παλαιές, διότι ακόμα επί της παποσύνης του Ιωάννου Παύλου Β΄ η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δέχθηκε κριτική λόγω του συντηρητισμού και παραδοσιοκρατίας.

Η άκρως φιλελεύθερη δυτική κοινωνία εξαπέλυσε αυτή την κριτική. Συνάμα ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ ήταν διμοφηλής στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μπορούμε να πούμε ότι ήταν αστέρι των ΜΜΕ.

Ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ εκείνα τα χρόνια ήταν κοντά του. Διατέλεσε Καρδινάλιος επικεφαλής μιας από κυριότερες Επιτροπές. Είδε τη γήρανση και αποβίωση, αλλά με άλλο τρόπο, όχι όπως το έβλεπαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Τα είδε με το βλέμμα του ανθρώπου της Εκκλησίας και καταλάβαινε ότι εκ των πραγμάτων κάποιο διάστημα η Εκκλησία με τον εν ζωῃ Πάπα έμεινε πραγματικά αδιοίκητη ή αυτή η διοίκηση ανετέθη σε άλλους ανθρώπους. Φρονώ ότι ως μάρτυρας αυτής της καταστάσεως δεν ήθελε να επαναληφθεί το βίωμα αυτό στη ζωή του ιδίου.

Σ. Μπριλγιόφ: Έχετε αναφερθεί στον Κελεστίνο Ε΄. Μνημονεύεται από το Ντάντε στη «Θεία Κωμωδία» του, και μάλιστα ο συγγραφέας, μου φαίνεται, τον κατηγορεί για την ολιγοψυχία του.

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Αυτή είναι η διαφορά απόψεων σχετικά με την εκκλησιαστική πραγματικότητα. Ο Ντάντε όπως είναι γνωστό έθεσε τον Κελεστίνο Ε΄ στην κόλαση, ενώ η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο.

Σ. Μπριλγιόφ: Τώρα μιλάτε για τον Πρωθιεράρχη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αναφέροντας σε αυτό απλά ως Πάπα. Ενώ, καθώς καταλαβαίνω, στο Ορθόδοξο σύστημα συντεταγμένων είναι ανάγκη να προσθέσετε οπωσδήποτε τον προσδιορισμό «Ρώμης», διότι υπάρχει και Πάπας Αλεξανδρείας, ο οποίος είναι πολύ πιο κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας από την πλευρά των ιερών κανόνων. Αυτή ήταν ένα προοίμιο της ερωτήσεως, που θέλω να Σας υποβάλω. Έχετε κοινή με τους Ρωμαιοκαθολικούς αρνητική ημερήσια διάταξη, π.χ. το απαράδεκτο για τη Ρωσική Ορθοδοξία και το Ρωμαιοκαθολικισμό των ομόφυλων γάμων, περί των οποίων υπάρχει σήμερα η τακτική αναφορά στις ειδήσεις. Μήπως έχετε μια θετική κοινή ημερήσια διάταξη;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Ναι, έχουμε, επειδή, πρώτον τόσο οι Ορθόδοξοι, όσο και οι Ρωμαιοκαθολικοί κρατούν την πίστη στον Ένα εν Τριάδι δοξαζόμενο Θεό –τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Τόσο οι Ορθόδοξοι, όσο και οι Ρωμαιοκαθολικοί το ίδιο ομολογούν Χριστό ως Θεάνθρωπο. Οι αποκλίσεις στον τομέα δογματικής δεν είναι τόσο σημαντικές από τις συγκλίσεις που μας χαρακτηρίζουν. Διαφωνούμε στο θέμα κατανόησης της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος: οι Ορθόδοξοι ομολογούν το Άγιο Πνεύμα να εκπορεύεται εκ του Πατρός, ενώ οι Ρωμαιοκαθολικοί ισχυρίζονται το Άγιο Πνεύμα να εκπορεύεται εκ του Πατρός και του Υιού. Αυτή η διαμάχη έχει υπερχιλιετή ιστορία.

Επιπλέον έχουμε κοινή προσέγγιση όλων των θεμελιωδών ηθικών και κοινωνικών θεμάτων. Π.χ. στους Ορθοδόξους και τους Ρωμαιοκαθολικούς σχεδόν ταυτίζεται η οικογενειακή ηθική.

Γιατί οι Ρωμαιοκαθολικοί τάσσονται κατά της νομιμοποίησης των εκτρώσεων, των ομόφυλων ενώσεων, της υιοθετήσεως των παιδιών από τα ομόφυλα ζευγάρια; Διότι τόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο η Ρωμαιοκαθολική έχουν κοινή ηθική διδασκαλία, η οποία βασίζεται στην Αγία Γραφή.

Σ. Μπριλγιόφ: Εν τω μεταξύ, υπάρχει και βιβλική βάση που αφορά την περιγραφή της θέσεως του Πάπα Ρώμης. Περί του Αποστόλου Πέτρου ο Κύριος έλεγε ως περί του βράχου, επί του οποίου οικοδομείται η Εκκλησία Του (πρβλ. Ματθ. 16. 18), αλλά ότι αυτό θα έχει συνέχεια στο πρόσωπο μερικών εκλογίμων, δεν υπάρχουν περί αυτού οι υποδείξεις στη Βίβλο. Ως εκ τουτου θέλω να θέσω μια αρκετά ολισθηρή ερώτηση: δέχεται η Ρωσική Ορθοδοξία την Παποσύνη αυτή καθ΄εαυτή;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Δεν δεχόμαστε την παποσύνη σε μορφή όπως αυτή εξελίχθηκε κατά τη δεύτερη χιλιετία. Πάντα μιλάμε ότι κατά την πρώτη χιλιετία, όταν ο χριστιανισμός ήταν ενωμένος στην Ανατολή και τη Δύση, ο Πάπας Ρώμης ήταν Πατριάρχης της Δύσεως, δηλαδή ήταν ένας από τους επικεφαλής των κατά τόπους Εκκλησιών.

Αργότερα μετά τη διαίρεση μεταξύ Αντολής και Δύσεως, τα πρωτεία στην Ορθόδοξη οικογένεια περιήλθαν στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ενώ στη Δύση εξελίχθηκε μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Πάπας επί της ουσίας είναι υπεράνω της Εκκλησίας: δεν είναι υπόλογος στην Εκκλησία, αυτός επικυρώνει τις αποφάσεις των Συνόδων. Ενώ στην Ορθόδοξη Ανατολής οι Σύνοδοι ήταν εκείνες, οι οποίες πάντα επικύρωναν κάθε απόφαση του Πατριάρχου και ούτως καθεξής.

Εδώ που τα λέμε η σημερινή κατάσταση θέτει ορισμένα διλήμματα μπροστά στους ίδιους τους Ρωμαιοκαθολικούς. Π.χ. αυτή τη στιγμή είναι άγνωστο με ποιό τίτλο θα παραιτηθεί ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄: θα είναι imeritus (ομότιμος) Πάπας Ρώμης ή μήπως και πάλι θα επανέλθει στην τάξη των Καρδιναλίων ως Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, θα διατηρήσει το όνομά του, το οποίο προσέλαβε κατά την εκλογή του ως Πάπας;

Μέχρι στιγμής κανείς από τους Ρωμαιοκαθολικούς, συμπεριλαμβανομένων και των εμπειρογνωμόνων του κανονικού δικαίου δεν είναι σε θέση να τα απαντήσει όλα αυτά.

Επιπλέον τίθεται ερώτημα περί του αλαθήτου του Πάπα, το οποίο εμείς ως Ορθόδοξοι, αμφισβητούμε επίσης: θα το κρατήσει ή θα θεωρείται ότι από την 28η Φεβρουαρίου και ώρα 8 μ.μ. θα παύει να είναι αλάθητος;

Σ. Μπριλγιόφ: Εκτός σχέσεων της Ρωσικής Ορθοδοξίας με την Αγία Έδρα υπάρχουν και σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας ως κράτος με το κράτος του Βατικανού. Εν τω μεταξύ καμιά φορά μπερδεύουν την Αγία Έδρα με το Βατικανό, ενώ πρόκειται για διαφορετικές έννοιες. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει αναβαθιμισθεί το επίπεδο των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των κρατών μας μέχρι του βαθμού των Πρέσβεων, πράγμα το οποίο δεν υπήρχε παλαιότερα. Σας βοήθησε αυτό καθόλου;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Φρονώ ότι αυτό ούτε μας έχει βοήθησει, αλλά ούτε έχει στάθη εμπόδιο, διότι οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών έχουν άλλο χαρακτήρα από εκείνες μεταξύ των κρατών. Έχουμε δικά μας προβλήματα που συσσωρεύθηκαν στις σχέσεις με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, έτι μάλλον ότι η Ρωσική Εκκλησία δεν είναι η Εκκλησία μόνο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, του Καζαχστάν, της Μολδαβίας και μιας σειράς άλλων χωρών.

Σ. Μπριλγιόφ: Όπου να προσθέσω εκ μέρους Σας έχετε επαφές με τους Ρωμαιοκαθολικούς.

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Να αναφέρω ειδικότερα εκείνα, τα οποία συνέβησαν στην Δυτική Ουκρανία στο μεταίχμιο των δεκαετιών ΄80 και ΄90 του περασμένου αιώνος. Αυτή η κατάσταση όπως και παλαιότερα αποτελεί ανίατη πληγή στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πέτρα σκανδάλου για το διάλογο των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

Άλλωστε τη δεκαετία του ΄90 τόσο οι Ορθόδοξοι, όσο και οι Ρωμαιοκαθολικοί επέκριναν από κοινού την ουνία. Επρόκειτο για πολύ σπουδαία κίνηση και πάρα πολύ σημαντικό κατόρθωμα του διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

Λίγοι είναι όσοι γνωρίζουν ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί δέχθηκαν ότι η ουνία δεν αποτελεί οδό προς την ένωση, αλλά ήταν μια λανθασμένη στρατηγική και λανθασμένη πολιτική. Ωστόσο μένουν οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Μας παρεμποδίζουν να ζούμε μαζί και να πορευόμαστε μαζί την οδό της χριστιανικής μαρτυρίας.

Σ. Μπριλγιόφ: Διορθώστε με εάν κάνω λάθος. Μου φαίνεται ότι οι Ουνίτες Καρδινάλιοι είναι μέλη του κονκλαβίου, το οποίο πρόκειται να εκλέξει τον Πάπα Ρώμης.

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Ναι εκεί υπάρχουν Καρδινάλιοι του λεγόμενου Ανατολικού ρυθμού, αλλά όσον αφορά τον Καρδινάλιο Γκούζαρ, τον μέχρι προσφάτως επικεφαλής της Ελληνόρρυθμης Καθολικής Εκκλησίας, αυτός δεν θα συμπεριληφθεί στο κονκλάβιο διότι λιγές μέρες πριν εγκαταλείψει το θρόνο του ο Βενέδικτός ΙΣΤ΄ θα έχει συμπληρώσει το 80ο έτος της ηλικίας του.

romfea

ναι κατι ομορφο
Μὴ χωρίσεις μὲ τῆς δόξης τῶν μαρτύρων σου γλυκύτατε Ἰησοῦ ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ ἀλλὰ ἐνίσχυσον μὲ διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος, Χριστέ * Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος * Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Κατά τι μας αφορά ο πάπας

Δημοσίευση από vasilisalt »

Kατά τί μας αφορά ο πάπας

Του Χρήστου Γιανναρά

Η παραίτηση του πάπα Bενέδικτου του 16ου αντιμετωπίστηκε, στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις, περίπου όπως και ο γάμος, το διαζύγιο ή το ατύχημα μιας επιφανούς δημοσιότητας. Oλίγον και ως αίνιγμα, «γαργαλιστικού» ενδιαφέροντος, για τα αίτια της παραίτησης: Aν εξαναγκάστηκε ο πάπας να παραιτηθεί κάτω από το βάρος σκανδάλων, αν η παραίτηση ήταν παραδοχή αδυναμίας να αντιμετωπιστούν προβλήματα που καταρρακώνουν το διεθνές κύρος του Pωμαιοκαθολικισμού – και άλλα «πικάντικα» παρόμοια.

Στο πολιτισμικό «παράδειγμα» της Nεωτερικότητας, του «τρόπου» της ζωής μας σήμερα, όλα λειτουργούν και κρίνονται με βάση τα ποσοτικά (μετρητά) μεγέθη εντυπωσιασμού. O εντυπωσιασμός είναι εμπορεύσιμο είδος, μετριέται (με ποσοστά θεαματικότητας, ακροαματικότητας, αναγνωσιμότητας, αναγνωρισιμότητας κ.λπ.), που θα πει: αντισταθμίζεται με χρήμα – η πώληση εντυπώσεων μπορεί να αποφέρει κέρδη μεγάλης βιομηχανικής μονάδας ή διεθνοποιημένης εμπορικής επιχείρησης.

Tο πιο επικίνδυνο: Zώντας επί χρόνια και εισπράττοντας σε καθημερινή βάση αυτόν αποκλειστικά τον «τρόπο» πληροφόρησης χάνουμε (αναπόφευκτα αλλά και ανεπίγνωστα) τη δυνατότητα να εντοπίζουμε τι πραγματικά αφορά στη ζωή μας, στα ουσιώδη της ζωής μας. O πάπας δεν είναι απλώς μια γραφική φιγούρα στο πολιτισμικό μας «παράδειγμα», είναι θεσμός που καθορίζει αυτό το «παράδειγμα», δηλαδή τον «τρόπο» του βίου μας, σε οποιαδήποτε «πίστη» ή απιστία κι αν κατατάσσουμε τον εαυτόν μας. Oι έννοιες του «αλαθήτου», της «αυθεντίας», του αποφαίνεσθαι «από καθέδρας», οι πρακτικές της «προπαγάνδας», του «ελέγχου των φρονημάτων», η προτεραιότητα της «αποτελεσματικότητας», της «οργανωτικής ισχύος», η χρήση θεσμών εξουσίας για να επιβληθεί η «αλήθεια», και άλλα πολλά συναφή, γεννήθηκαν από την ιδρυματική «παποσύνη» και διαμόρφωσαν τον πολιτισμό της Δύσης τον παγκοσμιοποιημένο σήμερα.

Σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και ανάγκες, με δεδομένη την κοσμογονική πληθυσμική μεταβολή που γέννησε τη Mεταρωμαϊκή Δύση (the Barbarian West), ο παπισμός γέννησε, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Iστορία, ό,τι ονομάζουμε «ιδεολογία»: H «πίστη» έχασε το νόημα της «εμπιστοσύνης», πήρε τη σημασία της ατομικής «πεποίθησης». H εμπιστοσύνη ήταν άθλημα προσωπικής σχέσης, προτεραιότητα εμπειρικών ψηλαφήσεων, η πεποίθηση ταυτίστηκε με τη νοητική βεβαιότητα και την ψυχολογική αυθυποβολή. Για να κατασφαλίζεται το άτομο με νοητικές βεβαιότητες, έπρεπε να τις εγγυάται μια αυθεντία, μια «αλάθητη καθέδρα»: οι αποφάνσεις της να έχουν αξιωματικό χαρακτήρα.

Eτσι, η πάλη για εμπειρική ψηλάφηση «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης και της συνύπαρξης, το κριτήριο ιεράρχησης των αναγκών και αξιολόγησης των ποιοτήτων, μεταποιήθηκαν σε δοτή «άνωθεν» ιδεολογία, που εξασφάλιζε την κατοχή της «αλήθειας» με αντίτιμο την πειθάρχηση στον θεσμικό φορέα του «αλαθήτου». Tο παπικό πρότυπο σφράγισε ανεξίτηλα την ευρωπαϊκή Iστορία: O Προτεσταντισμός θα υποκαταστήσει την αλάθητη πατρωνία του πάπα με το αλάθητο των Γραφών (sola scriptura), ο Oθροδοξισμός με το αλάθητο Γραφής και Πατέρων, ο σοβιετικός Mαρξισμός με την «αλάθητη καθέδρα» της Mόσχας (το KKΣE) – έχοντας δικές του αυτός Aγιες Γραφές και το δικό του ιερατείο. Aλλά δεν ήταν αυτές οι μόνες ιστορικές απομιμήσεις του βατικάνειου πρωτοτύπου.

O παπισμός μπόλιασε την ευρωπαϊκή Iστορία όχι με έναν θεσμό, αλλά με μια νοο-τροπία: H «αλήθεια» μπορεί πια να επιβάλλεται με τη χρήση οποιασδήποτε ισχύος («ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» – cum finis est licitus, etiam media sunt licita). Στον 11ο αιώνα, όταν τα υπολείμματα της λατινικής Oρθοδοξίας έχουν περιθωριοποιηθεί και οι έποικοι Φράγκοι έχουν τον έλεγχο του παπικού θρόνου, ο Γρηγόριος 7ος εξαπολύει τον διαβόητο Dictatus papae, υπόδειγμα αρχτετυπικό κάθε ολοκληρωτικής εξουσίας. Aρχές του 13ου αιώνα, ο Γρηγόριος 9ος ιδρύει την «Iερή Eξέταση», πρώτον στην Iστορία θεσμό δικαστικού ελέγχου όχι των πράξεων αλλά των φρονημάτων. Eίκοσι χρόνια αργότερα, ο Iννοκέντιος 4ος, με βούλα παπική, εισάγει τη χρήση βασανιστηρίων, «ως ανακριτικής μεθόδου», στις δίκες των αιρετικών. Mετά την έκρηξη της Διαμαρτύρησης, ο Παύλος 4ος, το 1557, καθιερώνει τον «Πίνακα Aπαγορευμένων Bιβλίων» (Index Librorum Prohibitorum), πρώτον επίσης στην Iστορία θεσμοποιημένο έλεγχο των ιδιωτικών αναγνωσμάτων. Kαι το 1622, ο Γρηγόριος 15ος ιδρύει την «Προπαγάνδα της πίστης» (Sacra Congregatio de Propaganda Fide), πρεμιέρα στην ευρωπαϊκή Iστορία της μεθοδικής «πλύσης εγκεφάλου» των μαζών.

Στους αιώνες αυτούς η ελληνική Aνατολή δεν αποτελούσε το αναμάρτητο κομμάτι της Xριστιανοσύνης, η καίρια διαφορά της ήταν ότι ποτέ δεν θεσμοποίησε τις αμαρτίες της. Παρέμεινε, ώς το 1453, ο πολιτισμικός αντίλογος της Δύσης σώζοντας το κριτήριο διάκρισης του εκκλησιαστικού κοινωνικού αθλήματος από τον ατομοκεντρισμό της «φυσικής» (βαρβαρικής) θρησκείας. Aλλά και αυτή η διάκριση καταπόθηκε από την παγκοσμιοποίηση του δυτικού «παραδείγματος» στη Nεωτερικότητα. Tώρα πια η θεμελιώδης καινοτομία που κόμισε ο παπισμός στην Iστορία, η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος σε ατομοκεντρική θρησκεία, είναι αυτονόητα δεδομένη σε κάθε χριστεπώνυμη «ομολογία».

Oι κάποτε Eλληνες έπλασαν τη λέξη «εκκλησία» για να δηλώσουν, συγκεκριμένα, εκείνη τη σύναξη που είχε στόχο να φανερώσει τη συλλογικότητα ως «κοινόν άθλημα» μετάβασης από την «κοινωνίαν της χρείας» στην «κοινωνία του αληθούς» – είτε για την «πόλιν» επρόκειτο, που ζητούσε να πραγματώσει τον αθάνατο «τρόπον τής του παντός διοικήσεως», είτε για την «ευχαριστιακή» κοινότητα που απέβλεπε στο Tριαδικό πρωτότυπο της αγάπης ως πληρώματος υπαρκτικής ελευθερίας. Oι σημερινοί Eλληνώνυμοι του βαλκανικού νότου, θλιβερή επαρχία του παπικού «παραδείγματος», απομνημειώσαμε και στο Σύνταγμά μας την εγχώρια αλλοτρίωση της εκκλησίας σε «επικρατούσα θρησκεία».

Aλλά η θρησκεία θα είναι πάντα βαρβαρικό ιδίωμα: ενστικτώδης ορμή αυτασφάλισης, θωράκισης του εγώ με αλάθητες βεβαιότητες και νομικά βεβαιωμένες «αρετές». O παπισμός παγίωσε στη Δύση, αρχικά, την ατομοκεντρική ιδεαλιστική ωφελιμοθηρία. Aυτή παρήγαγε φυσιολογικά, με συνεπέστερο ρεαλισμό, την ιστορικο-υλιστική χρησιμοθηρία: καπιταλισμό και σοσιαλισμό, με πάμπολλες παραφυάδες «Διαμαρτύρησης».

Tα θρησκευτικά αποκυήματα του ατομοκεντρικού «παραδείγματος» είναι σαφώς σε κρίση ιστορικού τέλους – ο κοινοβουλευτισμός, οι ιδεολογίες, η διεθνοποιημένη οικονομία. Tο τι καινούργιο θα προκύψει και πότε, μένει απρόβλεπτο, αλλά όχι άσχετο με την παποσύνη.


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 013_486647
Thomas15n
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 873
Εγγραφή: Τετ Μαρ 28, 2007 5:00 am

Re: Κατά τι μας αφορά ο πάπας

Δημοσίευση από Thomas15n »

vasilisalt έγραψε:Kατά τί μας αφορά ο πάπας

Του Χρήστου Γιανναρά

Tο παπικό πρότυπο σφράγισε ανεξίτηλα την ευρωπαϊκή Iστορία: O Προτεσταντισμός θα υποκαταστήσει την αλάθητη πατρωνία του πάπα με το αλάθητο των Γραφών (sola scriptura), ο Oθροδοξισμός με το αλάθητο Γραφής και Πατέρων, ο σοβιετικός Mαρξισμός με την «αλάθητη καθέδρα» της Mόσχας (το KKΣE) – έχοντας δικές του αυτός Aγιες Γραφές και το δικό του ιερατείο. Aλλά δεν ήταν αυτές οι μόνες ιστορικές απομιμήσεις του βατικάνειου πρωτοτύπου.
Συγγνώμη αλλά δεν κατάλαβα, υπονοεί εδώ ο κος Γιανναράς ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται σε πλάνη ως προς την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας; Δηλαδή παπισμός, προτεσταντισμοί, Μαρξισμός και η Ορθοδοξία (Ορθοδοξισμός!!!) όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Πλάνη ο παπισμός πλάνες οι προτεσταντισμοί πλάνη ο μαρξισμός, πλάνη και η Ορθοδοξία, δηλαδή σε πλάνη η Αγία Γραφή μιά και δεν είναι αλάθητη αλλά σε πλάνη και οι Πατέρες της Εκκλησίας μιά και δεν είναι αλάθητοι!
Από την πιό πάνω φράση βγάζετε κάποιο άλλο νόημα; Η Αγία Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν λάθη, άρα κατ'επέκταση το Άγιο Πνεύμα δεν φώτισε τους Ευαγγελιστές να συγγράψουν ούτε βέβαια τους Πατέρες να ερμηνεύσουν και να συγγράψουν εκτός και αν και το Άγιο Πνεύμα κατά τον κο Γιανναρά ΣΦΑΛΕΙ, δηλαδή ο ίδιος ο Θεός ΣΦΑΛΕΙ όπως οι άνθρωποι ή μας έχουν πει ψέμματα γιά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας!
Εύγε κε Γιανναρά σε ωραίο δρόμο πορεύεσαι, Εύγε πάλι!
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: Κατά τι μας αφορά ο πάπας

Δημοσίευση από vasilisalt »

Έχω την αισθηση πως εννοεί τον παπικό ορθοδοξισμο.
Για να μα πω τη σιγουρια
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: Κατά τι μας αφορά ο πάπας

Δημοσίευση από vasilisalt »

Πάντως περσ απο το Γιανναρα, νομίζω πως αυτά που γραφει για το ποσο
έχουμε επηρεασθεί απο τον παπισμό, ειναι κατά βαση σωστα
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4279
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Κατά τι μας αφορά ο πάπας

Δημοσίευση από dionysisgr »

O X.Γιανναρας ειναι ενας βαθυνουστατος και φιλοσοφημενος ανθρωπος, γνωστης της θεολογιας,
και με μακρα διαδρομη και μεγαλη προσφορα στα γραμματα και την παιδεια.

Φυσικα εχουμε διαβασει πολλα βιβλια του, και ωφεληθει απο τα σχεδιασματα φιλοσοφιας του, το αλφαβηταρι της πιστης,
την οντολογια της σχεσης και του προσωπου, και πολλα ωφελιμα αρθρα που παραγει ακουραστα.

Ομως σχεδον παντοτε κανει ενα βασικο σφαλμα, καθως μεσα στον καταιγιστικο ειρμο της σκεψης του,
να συλλαβει και να εκφρασει την καθολικη πραγματικοτητα των συμβαινοντων, και των καταστασεων που παγιωνονται ιστορικα μεσα απο αυτα, ωστε να εξαγει την μεταϊστορικη την μακροσκοπικη τους θεωρηση, παρασυρεται σε μια ισοπεδωση,
η οποια τον βοηθα να κανει πιο καθαρο το τελικο του αποφθευγμα.

Και εδω παρα το οτι εχει ως συνηθως "χτυπησει" το κεντρο και την ουσια των πραγματων,
με τον οξυτατο και ενορατικο νου που διαθετει, ως προς την αποφαστιστικη καταστροφη
που εχει επιφερει μεσα στους αιωνες η διαστροφη της δυτικης Χριστιανοσυνης σε Παπωσυνη,
ψηλαφητη σε καθε επιπεδο ζωης, εκκλησιολογικο, δογματικο, εμπειρικο, εξουσιαστικο, ποιμαντικο, και παει λεγοντας,
βαζει στο ιδιο καζανι και την Ορθοδοξια με τον παραδοξο ορο "Ορθοδοξισμος", οπως λεμε.. Μαρξισμος!

Ας δουμε λιγο αυτο πιο αναλυτικα.

Καταρχας ειναι αρκετα θεολογημενος και φιλοσοφημενος και διαβασμενος, για να πει ετσι χοντρα και αγαρμπα,
οτι η Ορθοδοξια εν τω συνολω, μεσα απο τις Οικουμενικες Συνοδους,
κατα την συμφωνια των Πατερων, οικουμενικα και οριστικα,
για τους οποιους κατα την ρηση τους "εδοξε τω Πνευμα το Αγιον και ημιν" δεν ειναι αλαθητη.

Οποτε δεν εννοει αυτο. Και ουτε ειναι σε θεση να το αμφισβητησει. Ουτε ο Γιανναρας ουτε κανενας αλλος.

Βαζοντας τον μαλλον απαξιωτικο προσδιορισμο "ισμός", διπλα στην Ορθοδοξια,
θελει να υποδειξει εστω και λιγο ακομψα οτι καθε πιστη, καθε ιδεολογια, καθε φιλοσοφια,
που ιδρυματοποιειται, που "μαντρωνει" και περχαρακωνει ασφυκτικα τον μετεχοντα, τον κανει "οπαδο",
αποστερωντας του ετσι την βουληση, την σκεψη, την κριτικη, την ελευθερια με ενα λογο,
υποτασσωντας το πνευμα του, το θεοειδες και αυτεξουσιο σε ex cathedra και ex officio, θεσεις-επιταγες, a priori ετοιμες.

Ακομα και εαν αυτη ειναι η αληθινη αποκεκαλυμμενη πιστη εκ Θεου, εν Χριστω δια της Εκκλησιας Του. Η Ορθοδοξια.

Εδω εχει εαν δικιο. Δεν μπορεις να λοβοτομησεις τον ανθρωπο, τον οποιο σεβεται ο Θεος.

Και εχει συμβει και στην Ορθοδοξια, αυτος ο ιδρυματισμος, μεσα απο επιρροες δυτικες,
αλλα και δικες μας στρεβλωσεις υπευθυνες ωστε να γινει αυτο, ιδιως τις προηγουμενες δεκαετιες,
αλλα σε ενα βαθμο και τωρα, και να επικρατει ο ιδρυματισμος αυτος, μεσα σε εκκλησιαστικα περιβαλλοντα,
οπου δεν ευδοκιμει ελευθερα η σκεψη, η κριτικη, η γονιμη και δημιουργικη γνωσιολογια της θεολογιας,
αλλα και η φιλοσοφικη εαν θελετε ακομα αποψη των πραγματων, γιατι οχι,
και τελικα ο προβληματισμος και η ανταλλαγη αποψεων μεσα παντα σε πλαισια πατερικα-παραδοσιακα-ορθοδοξα.

Οταν ο ανθρωπος λοιπον εκπιπτει απο προσωπο, και μετατρεπεται σε απλο δεκτη παθητικο, συνθηματων, επιταγων, θεσφατων, χωρις να μετεχει σε αυτα οντολογικα υπαρξιακα, να τα ζει και να τα κοινωνει, η Ορθοδοξια γινεται Ορθοδοξισμος.

Γιατι πρωτιστως η Ορθοδοξια-Εκκλησια, ειναι αθλημα-κοινωνιας, μετοχης, κοινης ζωης και εμπειριας, γευση Θεου αληθινη και ζωντανη, και μια δυναμικη πορεια, μεσα απο ωδινες και οδυνες, τοκετους και πονους, που κυοφορουν την τελειωση του Προσωπου και την αλληλοπεριχωρηση του μετα του Ζωντος ενσαρκωμενου Υιου και Λογου.

Εαν αυτο το μετατρεψουμε σε οργανωση, ιδρυμα, λεσχη, σε μια ψηλη περιχαρακωμενη μαντρα ιδεων, εθνικο-θρησκευτικων,
το ντυσουμε με εναν μεγαλοϊδεατισμο, αλλα και μια κρυφη παραδοχη περι ταχα ανωτεροτητος μας εναντι ολων,
και το επιβαλλουμε στον καθε ταλαιπωρο, χωρις να εχει αντιλογο και σκεψη, κατα το ψευδεπιγραφο "πιστευε και μη ερευνα" των Ιησουϊτων του Μεσαιωνα, τοτε ναι, η απελευθερωτικη και μεταμορφωτικη για τον ανθρωπο, η ψυχοσωτηρια Ορθοδοξια,
καταπιπτει σε εναν ιδιοτυπο θρησκευτικο "μαρξισμο", σε εναν ολοκληρωτικο Ορθοδοξ-ισμο.

Καθε διαστροφη με την εννοια της στρεβλεσεως και της απομειωσεως του αληθινου νοηματος,
ειτε ιδεολογικη, ειτε θρησκευτικη, ειτε φιλοσοφικη, γινεται ενας "ιδρυματ-ισμός" του προσωπου.

Αυτο θελει να δειξει, και επειδη δεν το αναλυει, λογω του θεματος του Παπα, το οποιο τονιζει, δημιουργει δικαιολογημενα μια αντιδραση, οπως αυτη του Thomas15n, και τυχον οποιων αλλων αδελφων διαβαζουν Γιανναρα, χωρις να τον ξερουν,
με τα καλα και τα στραβα του.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
Μ.Δ.Κ.
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1315
Εγγραφή: Τετ Ιουν 16, 2010 8:55 am

Re: O Πάπας και η παραίτηση του...

Δημοσίευση από Μ.Δ.Κ. »

Απο τα λίγα κείμενα του Χ. Γιανναρά που έχω διαβάσει, αυτό το διάβασα χωρίς πουθενά να κομπιάσω για διάφορους λόγους, μου φαίνεται ότι πολύ καλά τα λέει.
vasilisalt έγραψε:Έχω την αισθηση πως εννοεί τον παπικό ορθοδοξισμο.
Για να μα πω τη σιγουρια
Όχι Βασίλη νομίζω αποφεύγει την λέξη ορθοδοξία, γιατί αλάθητους Πατέρες ( ίδε Πάπες) ΔΕΝ έχουμε νομίζω παρ' ορθοδόξοις. Ούτε τίθεται θέμα περι αλάθητου της Αγίας Γραφής, αυτό είναι ύπουλο ψευδοερώτημα. Ξέρεις είναι πολύ εύκολο να εκπέσει κανείς απο την Ορθοδοξία στον ορθοδοξισμό, λέξη που για πρώτη φορά άκουσα και δεν κρύβω ότι με εντυπωσίασε για το περιεχόμενό της.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Άβαταρ μέλους
Captain Yiannis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3182
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 18, 2008 9:34 pm

Re: O Πάπας και η παραίτηση του...

Δημοσίευση από Captain Yiannis »

Ο κος Γιανναράς .. είναι πλανεμένος..
...και κατά τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη .-
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Επικαιρότητα”