Θα προσπαθήσω να δώσω μια σύντομη απάντηση στις διαφορά Προσηλυτισμού και Ιεραποστολής
Προσηλυτισμό θεωρώ τη προσπάθεια μετάδοσης μίας πίστης με το ζόρι, με τη βία, με παραπλανητικά και αθέμιτα μέσα, με οικονομική εκμετάλλευση της αδυναμίας του άλλου.
Ιεραποστολή είναι η ελεύθερη μετάδοση μίας θρησκείας με σεβασμό τα χαρακτηριστικά και στις ιδιαιτερότητες κάθε λαού, με σεβασμό στις απόψεις άλλων θρησκειών,χωρίς επιθετικότητα...
Προσωπικά σέβομαι όλους εκείνους που ανήκουν σε κάποια από τις 23.000 αιρέσεις, αλλά δεν κρύβονται πίσω από παραπλανητικές ταμπέλες, ούτε ασκούν πίεση για να αλλάξουμε την πίστη μας.
Δεν μπορώ να δεχτώ, συνειδησιακά, τις μεθόδους των αιρέσεων που κρύβονται πίσω από δήθεν υπερδογματικές ομάδες που δήθεν μιλάνε ( αρχικά ) μόνο για Χριστό και Αγία Γραφή ( ενώ οι ίδιοι είναι ευαγγελικοί ή πεντηκοστιανοί ) και σιγά σιγά μέσα από κεκαλυμμένα άρθρα προωθούν τις δικές τους αιρετικές απόψεις.Δεν δέχομαι να έρχεται κάποιος στη πόρτα ή στο δρόμο και να μου μιλάει για τον Χριστό , ενώ είναι μάρτυρας του Ιεχωβά ( καλύτερα μάρτυρας της Σκοπιάς) που αρνείται την Θεότητα του Χριστού.Είναι γεμάτη η Ελλάδα ( και το διαδίκτυο ) από αιρετικές ομάδες με τον τίτλο του Χριστιανού και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη, αφού ορισμένες παρουσιάζονται και σαν < Ορθόδοξες >, όπως το Ανέσπερο Φως, τα Καλά Νέα, η ΧΟΕ, κάποιοι δήθεν Χαρισματικοί ( με ψευτογλωσσολαλιές τύπου πεντηκοστιανών )κι άλλες...
Με την ευλογία του Θεού, η Ορθόδοξη Ιεραποστολή είναι περισσότερο βιωματική.Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εξωτερικό χιλιάδες προτεστάντες και ρωμαιοκαθολικοί έρχονται και ζητάνε μόνοι τους να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και αρκετές Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν τους δέχονται, με αποτέλεσμα να εντάσσονται στο Πατριαρχείο Αντιόχειας! Είναι αυτό που είπε ο Μίσα. Δεν πάμε εμείς να τους μεταδώσουμε την Ορθοδοξία , έρχονται αυτοί μόνοι τους!
Αλλά η Ιεραποστολή είναι πρώτιστο καθήκον της Εκκλησίας.Είναι η ίδια της αναπνοή.Όσοι γευόμαστε τα αγαθά των Μυστηρίων της Εκκλησίας, όσοι γονατίζουμε μπροστά στο Θεό,θέλουμε να σωθεί και να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού, πρώτα ο διπλανός μας, ο γείτονας μας...Μόνο να σκεφτούμε τον πλησίον, τότε θα ανοίξει και για εμάς η < πύλη του Ουρανού> , έχοντας πάντα υπόψη μας το : όποιος θέλει...Τελικά στους άλλους θα πούμε κάτι μόνο με τη ζωή μας, με τα έργα μας, με τη προσευχή μας γιατί έχουμε κουραστεί από μεγάλα λόγια.Για ένα κόσμο που ψάχνει την ψυχική ηρεμία και την αθανασία υπάρχει η διέξοδος της νοερής προσευχής, της εξομολόγησης και της Θείας Κοινωνίας.Αυτό το δρόμο πρέπει να τον δείξουμε,δεν είναι δικός μας, είναι για όλο το ΚΟΣΜΟ...
Υ.Γ Πραγματικά στην ιστορία υπήρξαν και άτυχες στιγμές εκ μέρους Χριστιανών ( της ενιαίας ΤΟΤΕ Εκκλησίας ),όπως η θανάτωση της Υπατίας, τα κατασταλτικά μέτρα κάποιων Βυζαντινών αυτοκρατόρων κατά εθνικών και αιρέσεων ( για λόγους όμως κυρίως πολιτικούς και στρατιωτικούς ) κλπ.Αλλά αυτά είναι γεγονότα που καταδικάζει η συνείδηση της ΜΙΑΣ Ορθόδοξης Εκκλησίας , γιατί στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν αλάθητοι και αναμάρτητοι άνθρωποι ( ούτε αντιπροσωπεύουν την Ορθοδοξία οι όποιες ακρότητες κάποιων φανατικών )
Για τα ιστορικά θέματα μπορείς να δεις και εδώ
(
http://www.ierosolymitissa.org/apologitis.htm )
(
http://www.ierosolymitissa.org/arxaiopliksia.htm )
(
http://www.ierosolymitissa.org/expaganus.htm )
(
http://www.ierosolymitissa.org/paganismos.htm )
