Συναξάριον

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

Εoρτάζοντες την 20ην του μηνός Απριλίου



Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ό Τριχινάς
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ, ΖΩΤΙΚΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΘΕΩΝΑΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ό Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αντιοχείας
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ό Παλαιολαυρίτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ κτήτωρ Μονής Μετεώρου
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ συνασκητής του Όσ. Αθανασίου του Μετεωρίτη
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (Πολωνός)

Αναλυτικά

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ό Τριχινάς
"Τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ;"1. Ποιος, δηλαδή, ασθενεί και δεν ασθενώ, δεν συμπάσχω και εγώ μαζί του; Αυτή τη φράση του Απ. Παύλου, δικαιωματικά θα μπορούσε να την πει και ό όσιος Θεόδωρος ό Τριχινάς. Διότι αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διακονία των φτωχών και των άρρωστων. Ονομάστηκε Τριχινάς, διότι είχε τρίχινα φορέματα. Ή ζωή του ήταν λιτή και με πολλή εγκράτεια, προκειμένου να δίνει όσο γινόταν περισσότερα αγαθά στους πάσχοντες. Τη νύχτα ό Θεόδωρος πάντα έβρισκε χρόνο για προσευχή και μελέτη. Ζούσε μέσα σε μια κοινωνία στερημένων ανθρώπων, πού οι ανάγκες τους ήταν μεγάλες. (Συναξαριακές πηγές αναφέρουν ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από γονείς ευσεβείς και πλούσιους, και ότι από πολύ νέος έγινε μοναχός στη Μονή πού ονομάστηκε του Τρίχινα). Γι' αυτό παρακινούσε πολλούς πλουσίους να διαθέτουν όσα αγαθά μπορούσαν. Πολλοί άπ' αυτούς του έδιναν αρκετά χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, τα όποια ό Θεόδωρος διέθετε με πολλή διάκριση. Πρώτα σ' εκείνους πού είχαν περισσότερη ανάγκη, όπως ορφανά, φτωχές χήρες και άρρωστους οικογενειάρχες. Ευεργετούσε μέχρι και την τελευταία ήμερα της ζωής του. Έτσι, ισχύει γι' αυτόν ό λόγος της Αγίας Γραφής, "έσκόρπισεν, έδωκεν τοις πένησιν ή δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα"2. Μοίρασε, δηλαδή, και έδωσε άφθονα στους φτωχούς, και ή αρετή του από τις αγαθοεργίες μένει για πάντα.
Β' προς Κορινθίους, ια' 29.
Ψαλμός 111ος, στιχ. 9.

Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Δώρον ένθεον, της εγκρατείας, σκεύος έμψυχον, της απαθείας, ανεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε· τον γαρ Θεόν θεραπεύσας τοις έργοις σου, των παρ' αυτών δωρημάτων ήξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ, ΖΩΤΙΚΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΘΕΩΝΑΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ
Όλοι μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284-305), και αίτια του ενδόξου μαρτυρίου τους, ό μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος. Και οι μεν Άγιοι Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνων και Σεθηριανός, όταν είδαν τον Άγιο Γεώργιο να μένει άθικτος επάνω στο βασανίστηκα όργανο του τροχού, με μια φωνή και οι πέντε ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Ό αποκεφαλισμός τους ήταν άμεσος και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου. Οι δε Χριστόφορος, Θεωνάς, Καισάριος και Άντωνίνος ήταν δορυφόροι του βασιλιά. όταν λοιπόν και αυτοί είδαν τον Άγιο Γεώργιο, δια της προσευχής, να έχει αναστήσει κάποιον νεκρό Έλληνα, πέταξαν τα διάσημα του αξιώματος τους και μπροστά στο βασιλιά και το πλήθος, ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Ή φυλάκιση τους ήταν άμεση. Μετά μερικές ήμερες οδηγήθηκαν μπροστά στον Διοκλητιανό και αφού τους κρέμασαν, τους ξέσχισαν και τους έκαιγαν με αναμμένες λαμπάδες. Τελικά τους έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ό Απόστολος
Ή Ιστορία του Ζακχαίου βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΘ Ί-10. Είναι ό γνωστός άρχιτελώνης της Ίεριχούς, πού ανέβηκε στη συκομουριά (επειδή δεν τον ευνοούσε το ύψος του) για να δει τον διερχόμενο Ιησού. Ό Κύριος θαύμασε την πίστη του, διέταξε να κατεβεί από το δένδρο και να μεταβούν μαζί στο σπίτι του, αφού συγχώρησε όλα τα αμαρτήματα πού είχε διαπράξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λέγεται, ότι μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ό Ζακχαίος ακολούθησε τον Απόστολο Πέτρο, από τον όποιο και χειροτονήθηκε αργότερα Επίσκοπος Καισαρείας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αντιοχείας
Στούς Συναξαριστές δεν βρίσκουμε βιογραφικό υπόμνημα. Πολύ λίγες πληροφορίες για τη ζωή του έχουμε από άλλες πηγές. "Ότι δηλαδή ασκήτευσε στο όρος Σινά, στις αρχές του 6ου αιώνα και από το Σινά πήγε στην Αντιόχεια, όπου έγινε άποκρισιάριος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. όταν πέθανε ό επίσκοπος Αντιοχείας Δόμνος, λαός και κλήρος τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο Αντιοχείας (559). Ό αυτοκράτορας Ίουστίνος, με πρόφαση ότι δήθεν κατασπατάλησε την εκκλησιαστική περιουσία, τον εξόρισε το 570 στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε μελετώντας και συγγράφοντας μέχρι το 593, όταν επανήλθε στον θρόνο του, και πέθανε κατά το 599. Τώρα όσον άφορα το τέλος του, πού οι Συναξαριστές σημειώνουν μαρτυρικό, ότι δηλαδή μαρτύρησε δια ξίφους, θετικές πληροφορίες δεν έχουμε.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ό Παλαιολαυρίτης
Μέσα στην οικογένεια του φύλαξε όλες τις αρετές, πού ή Αγία Γραφή παραγγέλει στα παιδιά. Τίμησε τον πατέρα και τη μητέρα του, υπάκουσε στα θελήματα τους έδειξε σ' αυτούς τη μεγαλύτερη τρυφερή στοργή, πρόθυμος στο να προλαβαίνει τις επιθυμίες τους, τύπος της αγάπης και της αλληλοβοήθειας μεταξύ των άλλων αδελφών του. Αργότερα γύρισε πολλούς τόπους, προσπαθώντας να καταρτίζει τον εαυτό του πνευματικότερα και κατατάχθηκε στο μοναχικό βίο. Και εδώ, τήρησε με ακρίβεια τις υποχρεώσεις του σχήματος του. Κατόπιν Ιερός πόθος τον έφερε στην Ιερουσαλήμ, όπου προσκύνησε τους Άγιους Τόπους. Τελευταία τον δέχτηκε ή μονή του οσίου Χαρίτωνα, και αυτή είδε τους μεγάλους πνευματικούς αγώνες του. Έφυγε από τη ζωή αυτή προς τον Κύριο, γεμάτος πίστη και ελπίδα, αφού χρησιμοποίησε τη ζωή του για τη δόξα της Εκκλησίας και την αγάπη των αδελφών του.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ κτήτωρ Μονής Μετεώρου
Γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα της Πελοποννήσου το 1305 από γονείς επιφανείς και πλούσιους. Μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα και παραδόθηκε στην επιμέλεια του θείου του. Άλλ' όταν κατέλαβαν την πατρίδα του οι ξένοι, αναχώρησε στη Θεσσαλονίκη και από 'κει στο Άγιο Όρος, όπου γνώρισε τους διάσημους τότε ασκητές Γρηγόριο τον Σιναΐτη τον ήσυχαστή, Ισίδωρο τον Θεσσαλονικέα, τον ύστερα Οικουμενικό Πατριάρχη, και άλλους οσίους άνδρες, από τους οποίους διδάχθηκε την υψηλή ασκητική ζωή. Αφού επισκέφθηκε και άλλους τόπους, κατέφυγε στους Σταγούς. Εκεί επάνω στα πανύψηλα βράχια και συγκεκριμένα επάνω σε μια πέτρα την λεγόμενη Στύλο, κατοίκησε με δύο μαθητές του και έκτισε ναό. Την πέτρα εκείνη ονόμασε Μετέωρο. Επειδή όμως οι προσερχόμενοι για άσκηση πολλαπλασιάθσηκαν, ίδρυσε κοινόβιο με Ναό στο όνομα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστού. Εκεί λοιπόν πέρασε ασκητικά τα χρόνια του, και αφού έζησε 78 ετών, απεβίωσε ειρηνικά το 1383.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ συνασκητής του Όσ. Αθανασίου του Μετεωρίτη
Γεννήθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα. Πατέρας του ήταν ό δεσπότης της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεσης (Σερβικής καταγωγής, αλλά από Ελληνίδα μητέρα). Μητέρα του ή Θωμαΐδα, θυγατέρα του δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β' του Παλαιολόγου. Ό όσιος κατά τη βάπτιση του, πήρε το όνομα Ιωάννης και είχε μεγάλη κλίση στη μοναχική ζωή. όταν πέθανε ό πατέρας του και κλήθηκε να αναλάβει τον θρόνο ό Ιωάννης σαν διάδοχος του, αυτός προτίμησε το μοναχικό ράσο, παρά τη βασιλική πορφύρα. Έτσι παραχώρησε τον θρόνο στον συγγενή του Αλέξιο Άγγελο Φιλανθρωπηνό και αυτός έκάρη μοναχός με το όνομα Ίωάσαφ, στη Μονή Μετεώρου από τον Όσιο Αθανάσιο. Ή πνευματική συνεργασία μεταξύ των δύο ανδρών υπήρξε άριστη και πολύ οικοδομητική. Λόγω όμως βαρβαρικών επιδρομών στην περιοχή εκείνη, ό Ίωάσαφ έφυγε για το Άγιο Όρος. Το 1401 επέστρεψε στο Μετέωρο και εκεί με νηστεία και προσευχή τελείωσε την επίγεια ζωή του το 1423.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (Πολωνός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ό αναγνώστης στο βιβλίο "Ή εν "Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη", του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. "Έπτάλοφος", Αθήναι 1997.
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

20η Απριλίου 2008

20. Κυριακή: ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. Ἐν ᾗ τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν. Τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Τρίχινα καὶ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ζακχαίου.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Κοντάκιον: «Ἡ πάντων χαρά...».
Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακὸς - Ψαλτήριον.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: Τὰ 5 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον ἡ χάρις... – Ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν... – Δεῦτε καὶ ἡμεῖς σήμερον... – Τὴν σεπτὴν Ἀνάστασιν... - Πρὸ ἐξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα...», εἰς 6, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ α´ Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς «Σήμερον ἡ χάρις...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Ἀπόστιχα: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς «Χαῖρε καὶ εὐφραίνου... - Ἦλθεν ὁ Σωτήρ... - Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ δύο τελευταία.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Σήμερον ἡ χάρις...».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τῆς Ἑορτῆς «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...». 2.- Δόξα, τὸ αὐτὸ καὶ 3.- Καὶ νῦν «Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ βαπτίσματος...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθῆναι καταδεξάμενος διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστὸς ὁ ἀληθινός...».

Τῇ Κυριακῇ πρωί:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετὰ τὸν Ν´ Ψαλμόν, τὰ διὰ τὴν Λιτὴν Στιχηρὰ Ἰδιομελα τῆς Ἑορτῆς «Τὸ πανάγιον Πνεῦμα...», κτλ., μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν αὐτῶν. Τρισάγιον καὶ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Συνταφέντες σοι...».

Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Χοροστασία

ΟΡΘΡΟΣ
Ἐξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: Τὰ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α´ καὶ β´ Στιχολογίας καὶ τὸ μετὰ τὸν Πολυέλεον, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ, τὸ τελευταῖον δίς.
Ἀναβαθμοί: Τὸ α´Ἀντίφωνον τοῦ δ´ ἤχου «Ἐκ νεότητός μου...».
Προκείμενον: «Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον». Στίχος: «Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ»
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς «Ὅτε ἤγγισεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα...» (Ματθ. κα´ 1-17).
Ὁ Ν´ Ψαλμός: (Χῦμα).
Δόξα... «Σήμερον ὁ Χριστὸς εἰσέρχεται ἐν πόλει τῇ ἁγίᾳ ἐν πώλῳ καθήμενος...». Καὶ νῦν, τὸ αὐτὸ καὶ τὸ Ἰδιόμελον «Σήμερον ἡ χάρις...».
Κανών: Τῆς Ἑορτῆς «Στόματος, ἐκ νηπίων ἀκάκων...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, ἄνευ στίχου καὶ εἰς τὰ δύο τελευταία Δόξα, Καὶ νῦν, εἰς 6.
Ὑπακοή: «Μετὰ κλάδων ὑμνήσαντες πρότερον...».
Κοντάκιον - Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου.
Καταβασίαι: «Ὤφθησαν αἱ πηγαί...».
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ.
Εἱρμὸς θ´ ᾠδῆς: «Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...».
Εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς θ´ ᾠδῆς ἐξέρχονται ἐκ τῆς Νοτίου Πύλης τοῦ Ἱεροῦ βήματος, προπορευομένου τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου, οἱ συγχοροστατήσοντες Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καὶ λαμβάνουσι τὰς οἰκείας αὐτῶν θέσεις ἐν τῷ Ναῷ.
«Ἅγιος Κύριος...», τρίς, ὡς Ἐξαποστειλάριον.
Ἀρχομένου τοῦ «Ἅγιος Κύριος...», ὁ Πατριάρχης περιβάλλεται τὰ ὑπὸ τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου προσαγόμενα Ἐπιτραχήλιον καὶ Ὠμοφόριον. Οἱ λαπαδοῦχοι φέρουσι ἐντὸς κανίστρου τὰ βάϊα καὶ ὁ Πατριάρχης ἀναγινώσκει τὴν εἰδικὴν εὐχήν. Μετὰ τὴν εὐχὴν ὁ α´ Χορὸς τὸ «Πᾶσα πνοή...», καὶ ὁ β´ Χορὸς τὸ «Αἰνεῖτε...». Εἰς τὸ β´ Αἰνεῖτε, ὁ Πατριάρχης κατέρχεται τοῦ Θρόνου καὶ ἀσπάζεται τὴν ἐν τῷ τρισκελίῳ εἰκόνα τῆς Βαϊφόρου καὶ εὐλογεῖ τὸν λαόν, τοῦ α´ Χοροῦ ψάλλοντος τὸ «Εἰς πολλὰ ἔτη, Δεσπότα» λαμβάνει τὰ βάϊα παρὰ τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου καὶ ἵσταται εἰς τὴν τελευταίαν βαθμίδα τοῦ Θρόνου.
Αἶνοι: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς «Ὁ πλεῖστος ὄχλος, Κύριε... -Μέλλοντός σου εἰσιέναι... - Ἐξέλθετε ἔθνη... – Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Ψαλλομένων τῶν Αἴνων οἱ συγχοροστατοῦντες μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς κατέρχονται κατὰ σειρὰν τῶν στασιδίων αὐτῶν, ποιοῦσι σχῆμα πρὸ τοῦ Θρόνου, ἀσπάζονται τὴν ἐν τῷ τρισκελίῳ εἰκόνα τῆς Βαϊφόρου καὶ προσέρχονται τῷ Πατριάρχῃ· ἀσπάζον
ται τὴν δεξιὰν Αὐτοῦ καὶ λαμβάνουσι παρ᾽ Αὐτοῦ τὰ βάϊα τῶν φοινίκων.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα...». Δοξολογία: Μεγάλη (ἦχος πλ.βʼ).
Ἀπολυτίκιον: «Συνταφέντες σοι...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀντίφωνον α´.
«Ἠγάπησα, ὅτι εἰσακούσεται Κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.
«Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς».
Περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με.
«Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς».
Θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπεκαλεσάμην. Εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων».
«Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς».
Ἀντίφωνον β´.
« Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα· ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα.
«Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθείς, ψάλλοντάς σοι·
Ἀλληλούϊα».
Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;
«Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθείς, ψάλλοντάς σοι ·
Ἀλληλούια».
Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι. Τὰς εὐχάς μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,
«Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθείς, ψάλλοντάς σοι ·
Ἀλληλούια».
Δόξα... Καὶ νῦν... Ὁ Μονογενὴς Υἱός...
Ἀντίφωνον γ´. Ἦχος α´.
«Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Εἰπάτω δὴ οἶκος Ἰσραήλ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Εἰπάτω δὴ οἶκος Ἀαρών, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ».
«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...».
Εἴσοδος.
Εἰσοδικόν, Ἦχος β´ «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθείς, ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούια».
Μετὰ τὴν Εἴσοδον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τῆς Ἑορτῆς «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...» καὶ 2.- «Συνταφέντες σοι...».
Κοντάκιον: Ὁμοίως «Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Κυριακῆς Βαΐων «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε...» (Φιλιπ. δ´ 4-9).
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα...» (Ἰω, ιδ´ 1-18).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...».
Κοινωνικόν: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...», κτλ.
Ἀπόλυσις. Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.
Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκια: 1.- «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν...». 2.- Δόξα· «Συνταφέντες σοι...».
Κοντάκιον: «Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ ἐπὶ πώλου ὄνου...».
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Ἐν ᾧ ἀποδίδεται ἡ Ἑορτὴ τῶν Βαΐων.
Προοιμιακός.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε καὶ εὐφραίνου πόλις Σιών... - Ἦλθεν ὁ Σωτὴρ σήμερον... - Ὁ τοῖς Χερουβεὶμ ἐποχούμενος...», εἰς 6, ἅπαντα ἐκ δευτέρου.
Δόξα: Τὸ α´ Ἰδιόμελον «Χαῖρε καὶ εὐφραίνου...».
Καὶ νῦν: Τὸ γ´ Ἰδιόμελον «Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...», Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ἐκ βαΐων καὶ κλάδων... - Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν... - Συναγωγὴ πονηρά...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ δύο τελευταῖα.
Δόξα: Τὸ α´ Ἰδιόμελον «Ἐκ βαΐων καὶ κλάδων...».
Καὶ νῦν: Τὸ β´ Ἰδιόμελον «Φοβερόν τὸ ἐμπέσειν...».
«Νῦν ἀπολύεις...».
Καὶ εὐθὺς ὁ Κανὼν τοῦ Ἀποδείπνου «'Ιωσήφ τὴν σωφροσύνην...», μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι». Εἰς τὸ τέλος ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμὸς τῆς θ´ ᾠδῆς «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία...», ἀργῶς.
Τρισάγιον
κτλ., ὡς καὶ τῷ ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος ἐπὶ τὸ ἑκούσιον πάθος διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν. Χριστὸς ὁ ἀληθινός...». Εἰς τὴν συγχώρησιν τὸ Σταυροθεοτοκίον· «Σφαγήν σου τὴν ἄδικον...».
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

Εoρτάζοντες την 21ην του μηνός Απριλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ο επίσκοπος και οι ΠΡΟΚΟΥΛΟΣ, ΣΩΣΣΟΣ και ΦΑΥΣΤΟΣ οι Διάκονοι, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΣ ο Αναγνώστης, ΑΚΟΥΤΙΟΣ και ΕΥΤΥΧΙΟΣ.
Η ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ή βασίλισσα και οι ακόλουθοι της ΑΠΟΛΛΩΣ, ΙΣΑΑΚΙΟΣ και ΚΟΔΡΑΤΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Σιναΐτης
[Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ μάρτυρας]

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ο επίσκοπος και οι ΠΡΟΚΟΥΛΟΣ, ΣΩΣΣΟΣ και ΦΑΥΣΤΟΣ οι Διάκονοι, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΣ ο Αναγνώστης, ΑΚΟΥΤΙΟΣ και ΕΥΤΥΧΙΟΣ.
Ήταν επίσκοπος στη Νεάπολη της Ιταλίας, στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304) και όταν έπαρχος στην περιοχή αυτή ήταν ο Τιμόθεος. ο Ιανουάριος μαζί με μια πολύ καλή ομάδα συνεργατών-χριστιανών, πού την αποτελούσαν: οι διάκονοι Πρόκουλος, Σώσσος, Φαύστος, ο αναγνώστης Δησιδέριος, ο Άκόντιος και ο Ευτύχιος, αγωνίζονταν τον άγιο αγώνα της αρετής και έφερναν στο Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Όταν έγινε ο μεγάλος διωγμός κατά των χριστιανών, συνελήφθησαν και υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια. Τον Ιανουάριο έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά με τη θεία χάρη έμεινε αβλαβής. Αμέσως, τότε, τον οδήγησαν σε άλλο τόπο, όπου του έκοψαν τα νεύρα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Στο δρόμο για το μαρτύριο, συνέβη το έξης περιστατικό: ΟΙ πολυάριθμοι χριστιανοί της Νεάπολης, προσπάθησαν να πάρουν από τα χέρια των στρατιωτών τον Ιανουάριο. Εκείνος, όμως, αρνήθηκε και τους είπε: "Αφήστε, παιδιά μου, να τελειώσω τον καλό αγώνα του μαρτυρίου, και σας υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντοτε προστάτης της πόλης σας". Έτσι και έγινε. Ή Νεάπολη τον ανακήρυξε πολιούχο της Άγιο.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης και σοφός θεηγόρος, τύπος έγένου προς αθλήσεως πόνους, Πάτερ Ιανουάριε τοις περί σεαυτόν. Σώσος γαρ και Πρόκουλος, Δισιδέριος Φαύστος, και συν Άκουτίωνι, ο Ευτύχιος άμα, συν σοι αθλούσι μάκαρ εύσεβώς· μεθ' ων δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.

Η ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ή βασίλισσα και οι ακόλουθοι της ΑΠΟΛΛΩΣ, ΙΣΑΑΚΙΟΣ και ΚΟΔΡΑΤΟΣ
Ή αγία Αλεξάνδρα ήταν σύζυγος του Βασιλιά Διοκλητιανού. Εντελώς διαφορετική όμως από 'κείνον, πού ήταν φίλος της βίας και του αίματος. Αυτή διακρινόταν για την ήμερη ψυχική της διάθεση και την εύσπλαχνη και φιλάνθρωπη ζωή της. Στό μεταξύ μια χριστιανή της μετέδωσε το λόγο του Θεού, πού τη συγκίνησε τόσο, ώστε με χαρά τον αποδέχτηκε. Ή χάρη του Κυρίου μεγάλωνε μέσα της το φωτισμό, και το θείο έλεος την αξίωσε κατά το μαρτύριο του αγίου Γεωργίου, να αισθανθεί μέσα της την πνοή και την ορμή της πίστης στο Χριστό. Τότε παρακάλεσε τον αυτοκράτορα σύζυγο της, να διατάξει την παύση τω διωγμών εναντίον των Χριστιανών. Και διακήρυξε ότι καταγγέλλει μπροστά στον αληθινό θεό τους διώκτες των χριστιανών, και ομολογεί και αυτή τον Ιησού Χριστό. ο αυτοκράτορας στην αρχή, νόμισε ότι ή σύζυγος του έπαθε διανοητική διατάραξη. 'Αλλ' εκείνη διαμαρτυρήθηκε και επανέλαβε την ομολογία της. ο Διοκλητιανός τότε εξοργισμένος, διέταξε και την έριξαν στην πιο σκοτεινή φυλακή, όπου και πέθανε προσευχομένη. Το παράδειγμα της συγκίνησε και τρεις από τους ακολούθους της, τον Άπολλώ, τον Ίσαάκιο και τον Κοδράτο. Ομολόγησαν και αυτοί ότι είναι χριστιανοί και τον μεν Κοδράτο αποκεφάλισαν, τους δε Άπολλώ και Ίσαάκιο υπέβαλαν σε θάνατο δια πείνας και δίψας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου Β' του μικρού (408-450) και καταγόταν από τη παλιά Ρώμη, από την οποία ήλθε στην Κων/πολη. Εκεί έλαμψε με την αρετή του και την αυστηρότητα της ζωής του, καθώς μάλιστα ήταν ευφυής και πολυμαθής, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Σισίνιο (426-427) Πρεσβύτερος. Όταν πέθανε ο Σισίνιος, τον διαδέχτηκε ο αιρετικός Νεστόριος (428-431) του οποίου, κατά των αιρετικών δοξασιών αντέδρασε έντονα ο άγιος Μαξιμιανός. Αφού τελικά εξορίστηκε ο Νεστόριος, στο θρόνο ανήλθε ο άγιος Μαξιμιανός με την ψήφο βασιλιά και λάου. 'Επί της Πατριαρχίας του στην Εκκλησία επικράτησε ειρήνη, χωρίς σκάνδαλα και αιρετικές ταραχές. Έτσι λοιπόν καλά αφού ποίμανε το ποίμνιο του για δύο χρόνια και πέντε μήνες (431-434), απεβίωσε ειρηνικά. Ή Σύναξή του τελείται στους Αγίους Αποστόλους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Σιναΐτης
Απαρνήθηκε τις κοσμικές απολαύσεις και έκάρη μοναχός. Πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού προσκύνησε τους Αγίους Τόπους, κατέληξε στο Όρος Σινά. Εκεί βρήκε ασκητές μοναχούς και έμεινε κοντά τους σαν υποτακτικός και υπηρέτης τους. Επειδή είχε πολύ ταπεινοφροσύνη, πήρε από τον Θεό τη δωρεά της γνώσης και πολλής σοφίας, με την οποία συνέγραψε βίους Αγίων Πατέρων και συνέθεσε ψυχωφελείς λόγους. Αφού έφτασε σε βαθιά γεράματα, απεβίωσε ειρηνικά.

[Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ μάρτυρας]
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

21. Μεγάλη Δευτέρα: Ἐν ᾗ μνείαν ποιούμεθα Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου, διὰ τὴν ἀκαρπίαν αὐτῆς, καταρασθείσης καὶ ξηρανθείσης συκῆς. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰανουαρίου, Ἐπισκόπου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μαξιμιανοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας:

ΟΡΘΡΟΣ

Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μ. Δευτέρας ὡς ἑξῆς: Μετὰ τὸ «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν..., Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι, Βασιλεῦ οὐράνιε...». Τρισάγιον. «Κύριε ἐλέησον» ιβ´· «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...», τρίς, καὶ ἀναγινώσκονται ἀργῶς καὶ ἐμμελῶς οἱ Ψαλμοί· «Ἐπακοῦσαί σου Κύριος...» καὶ «Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου...». Κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο ὁ Ἱερεὺς θυμιᾶ διὰ κατζίου τὸν λαόν. Τρισάγιον. κτλ.
Ἑξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Ἀλληλούια».
Ἀπολυτίκια: Τὸ Τροπάριον «Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται,..», δὶς ἀργῶς καὶ ἅπαξ σύντομον μετὰ τῶν οἰκείων χαρακτηριστικῶν.
Καθίσματα: Τοῦ Τριῳδίου· «Τὰ πάθη τὰ σεπτά... - Ἀόρατε Κριτά... - Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου...», τὸ τελευταῖον δίς.
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Μ. Δευτέρας· «Ἐπανάγων ὁ Ἰησοῦς...» (Ματθ. κα´ 14-43).
Ὁ Ν´ Ψαλμός: (Χῦμα).
Κανών: Ἡ α´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Τῷ τὴν ἄβατον...», εἰς 6.
Εἱρμὸς γ´ Ὠδῆς: «Τῷ τὴν ἄβατον...», ἀργῶς.
Μικρὰ συναπτὴ καὶ ἡ ἐκφώνησις·
«Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῆς εἰρήνης...».
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (21ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου.
Ἡ η' ᾠδή του Τριῳδίου «Ἔφριξε Παίδων εὐαγῶν...», εἰς 6.
Εἱρμὸς η´ ᾠδῆς: «Ἔφριξε Παίδων εὐαγῶν...», ἀργῶς.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου·
«Ἐμεγάλυνας Χριστέ...», εἰς 6.
Εἱρμὸς θ´ ᾠδῆς «Ἐμεγάλυνας Χριστέ...», ἀργῶς.
Ἐξαποστειλάρια: «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω...» τρίς.

Αἶνοι:
Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος... - Φθάσαντες πιστοί..», εἰς 4, ἀμφότερα ἐκ δευτέρου.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Κύριε, ἐρχόμενος πρὸς τὸ πάθος...». «Σοὶ δόξα πρέπει...».
Δοξολογία: (χῦμα).
Ἀπόστιχα: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Κύριε, πρὸς τὸ μυστήριον... - Κύριε, τὰ τελεώτατα φρονεῖν... – Τῆς ξηρανθείσης συκῆς...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον «Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν...». «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Ὁ Ἰακὼβ ὠδύρετο...» (χῦμα). «Κύριε ἐλέησον» ιβ´. «Ὁ ὢν εὐλογητός... Ἐπουράνιε Βασιλεῦ...».
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος ἐπὶ τὸ ἑκούσιον πάθος...».

Τῇ Μ. Δευτέρα πρωΐ: ΑΙ ΩΡΑΙ

Ἀναγινώσκονται τὰ πέντε Καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου (δ´, ε´, ς´, ζ´ καὶ η´), καὶ ἐν συνεχείᾳ αἱ Ὧραι λιταί, μετὰ δὲ τοὺς Ψαλμοὺς ἑκάστης Ὥρας τὸ Τροπάριον «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...» καὶ μετὰ τὸ Τρισάγιον.
Τὸ Κοντάκιον «Ὁ Ἰακὼβ ὠδύρετο...».
Εἰς τὴν Θ´ Ὥραν, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ μετὰ τὸ «Πάτερ ἡμῶν...», τὸ Κοντάκιον «Ὁ Ἰακὼβ ὠδύρετο...» καὶ τὰ λοιπά, ὡς συνήθως.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος ἐπὶ τὸ ἑκούσιον πάθος...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακὸς - Τὰ «Πρὸς Κύριον...».
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Αἴνων «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος... - Φθάσαντες πιστοί... - Κύριε, ἐρχόμενος πρὸς τὸ πάθος...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιομελα τῶν Ἀποστίχων «Κύριε, πρὸς τὸ μυστήριον... - Κύριε, τὰ τελεώτατα φρονεῖν... - Τῆς ξηρανθείσης συκῆς...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν...». Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου- «Φῶς ἱλαρόν...». Τὰ Ἀναγνώσματα, τὸ
«Κατενθυνθήτω».
Εὐαγγέλιον: Τῆς ἡμέρας· «Καθημένου τοῦ Ἰησοῦ...» (Ματθ. κδ´ 3-35).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».

Τῇ Μ. Δευτέρα ἑσπέρας: ΜΕΓΑ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ

Εἰς τὸ Μέγα Ἀπόδειπνον μετὰ τὴν Δοξολογίαν, ψάλλεται τὸ Τριώδιον «Πρόσεχε, οὐρανὲ καὶ λαλήσω...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ. Εἰς τὸ τέλος τῆς θ´ ᾠδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμὸς αὐτῆς· «Τὸν προδηλωθέντα...» ἀργῶς καὶ ἡ λοιπὴ Ἀκολουθία τοῦ Μ. Ἀποδείπνου. Εἰς τὴν συγχώρησιν τὸ Σταυροθεοτοκίον «Σφαγήν σου τὴν ἄδικον...».

εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

Εoρτάζοντες την 22ην του μηνός Απριλίου

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Συκεώτης επίσκοπος Άναστασιουπόλεως
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΡΧΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ο Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡΙΝΟΣ μάρτυρας

Αναλυτικά

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Συκεώτης επίσκοπος Άναστασιουπόλεως
Καταγόταν από το χωριό Συκεόν της Γαλατίας και έζησε στα χρόνια του Ιουστινιανού. Ήταν καρπός αμαρτωλής σχέσης, μεταξύ μιας νεαρής, πού ονομαζόταν Μαρία, και ενός βασιλικού ταχυδρόμου, ονόματι Κοσμά. ο πατέρας του δε στάθηκε στο ύψος του ανδρικού χαρακτήρα, και γρήγορα εγκατέλειψε την παραπλανηθείσα άπ' αυτόν νεαρή. Ή Μαρία, όμως, στάθηκε κυρία του εαυτού της. Συναισθάνθηκε το σφάλμα της, και μετά την πρώτη πτώση δε συνέχισε να κατηφορίζει στην αμαρτία. Άλλα κράτησε στάση σωφροσύνης και αφοσιώθηκε με όλη της την ψυχή στην ανατροφή του παιδιού της. Έτσι, ο Θεόδωρος μεγάλωνε κάτω από τις μητρικές φροντίδες, άνατρεφόμενος εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου"1. Δηλαδή, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου. Και ο Θεός αντάμειψε τη Μαρία για την ανατροφή πού έδωσε στο γιο της και την αξίωσε να τον δει μεγάλο πνευματικό άνδρα. Πράγματι, ο Θεόδωρος όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και έπειτα Ιερομόναχος. Χάρη στο πνευματικό του μεγαλείο, τον εξέλεξαν ομόφωνα επίσκοπο Αναστασιούπολης. Από τη θέση αυτή, ο Θεόδωρος αναδείχθηκε μέγας διδάσκαλος κλήρου και λαού. Συμβούλευε, ενθάρρυνε και ευεργετούσε τους πάντες. Πολλοί άρχοντες του έγραφαν και έπαιρναν τις οδηγίες του. Μάλιστα ο Θεός του έδωσε και το χάρισμα να απαλλάσσει από τα ακάθαρτα πνεύματα. Έζησε αληθινά σαν "Αγιος και ειρηνικά παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του (613 μ.Χ.). 1. προς Έφεσίους, στ' 4.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Εκ σπάργανων έπλήσθης της θείας χάριτος, και τω Θεώ ανετέθης ως Σαμουήλ ο κλεινός, την ύπέρτιμον στολήν Πάτερ κληρούμενος· όθεν θαυμάτων αυτουργός, και Χριστού μυσταγωγός, Θεόδωρε ανεδείχθης, θεοδωρήτως έκλάμπων, τάς ψυχοτρόφους δωρεάς τοις πιστοίς.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΡΧΟΣ
Μαρτύρησε δια πυρός. (Εικάζεται ότι ήταν φίλος του Άγιου Πολύευκτου, 9 Ιανουαρίου).

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ο Απόστολος
Ή λέξη Ναθαναήλ σημαίνει δώρο Θεού. Πράγματι, τέτοιος υπήρξε και ο Απόστολος )*/ Ναθαναήλ. Ήταν από την Κανά της Γαλιλαίος, επτά μίλια βόρεια της Ναζαρέτ, όπου ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκανε το πρώτο του θαύμα της μεταβολής του νερού σε κρασί. Ήταν στενός φίλος του Αποστόλου Φιλίππου, ο όποιος και του γνωστοποίησε ότι: "ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται εύρήκαμεν Ίησούν τον υιόν του Ιωσήφ, τον από Ναζαρέτ" (Εύαγγ. Ίωάν. α' 44-52). Έπειτα ο Ναθαναήλ, έγινε και αυτός ένας από τους 12 Αποστόλους. Το μεγαλύτερο όμως εγκώμιο γι' αυτόν, βγήκε από τα χείλη του Χριστού, πού όταν τον είδε να έρχεται κοντά Του, είπε: "Ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ εστίν". Δηλαδή να ένας γνήσιος και πραγματικός Ισραηλίτης, στον οποίο δεν υπάρχει πονηρία και ανειλικρίνεια, άλλ' ο όποιος με ευθύτητα ποθεί να άνευρη την αλήθεια.. Μετά την ανάληψη του Χριστού ο Ναθαναήλ, έξετέλεσε και αυτός με πολύ ζήλο το αποστολικό του έργο, υπέρ του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡΙΝΟΣ μάρτυρας
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

22α Απριλίου 2008
Μεγάλη Τρίτη: Ἐν ᾗ μνείαν ποιούμεθα τῆς τῶν δέκα Παρθένων

Παραβολῆς ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου.

Τῇ Μ. Δευτέρᾳ ἑσπέρας: ΟΡΘΡΟΣ

Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης, ὅπως ἀκριβῶς διετυπώθη διὰ τὸν Ὄρθρον τῆς Μεγάλης Δευτέρας.
Ἑξάψαλμος.
Ἀπολυτίκια: Ὡς χθές.
Καθίσματα: Τοῦ Τριῳδίου· «Τὸν Νυμφίον ἀδελφοί... – Βουλευτήριον Σωτήρ... - Ὁ Ἰούδας τῇ γνώμῃ φιλαργυρεῖ...», τὸ τελευταῖον δίς.
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Μ. Τρίτης· «Συμβούλιον ἔλαβον οἱ Φαρισαῖοι κατὰ τοῦ Ἰησοῦ...» (Ματθ. κδ´ 15-48, κγ´ 1-39).
Ὁ Ν´ Ψαλμός: (Χῦμα).
Εὐθὺς μικρὰ Συναπτὴ καὶ ἡ ἐκφώνησις «Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῆς εἰρήνης...».
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (22ᾳ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.
Κανών: Ἡ η´ ᾠδὴ τοῦ Διῳδίου «Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ...», εἰς 6.
Εἱρμὸς η´ Ὠδῆς: «Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ...», ἀργῶς.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Διῳδίου· «Ἡ τὸν ἀχώρητον Θεόν...», εἰς 6.
Εἱρμὸς θ´ Ὠδῆς: «Ἡ τὸν ἀχώρητον Θεόν...», ἀργῶς.
Ἐξαποστειλάριον: «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω...», τρίς.
Αἶνοι: Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Ἐν ταῖς λαμπρότησι... - Ὁ τῆς ψυχῆς ῥᾳθυμίᾳ...», εἰς 4, ἀμφότερα ἐκ δευτέρου.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Τοῦ κρύψαντος τὸ τάλαντον...».
«Σοὶ δόξα πρέπει...».
Δοξολογία: (χῦμα).
Ἀπόστιχα: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Δεῦτε πιστοί... - Ὅταν ἔλθῃς ἐν δόξῃ... - Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον «Ἰδού σοι τὸ τάλαντον...».
«Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τὴν ὥραν ψυχή...».
Καὶ τὰ λοιπὰ τῆς Ἀκολουθίας, ὡς καὶ χθές.

Τῇ Μεγάλῃ Τρίτῃ πρωί: ΑΙ ΩΡΑΙ

Ἀναγινώσκονται τὰ πέντε Καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου (θ´, ι´, ια´, ιβ´ καὶ ιγ´). Ἐν συνεχείᾳ αἱ Ὧραι λιταί. Μετὰ τοὺς Ψαλμοὺς ἑκάστης Ὥρας, τὸ Τροπάριον «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...» καὶ μετὰ τὸ Τρισάγιον, τὸ Κοντάκιον «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακὸς - Τὰ «Πρὸς Κύριον...».
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Αἴνων «Ἐν ταῖς λαμπρότησι... - Ὁ τῆς ψυχῆς ῥᾳθυμίᾳ... - Τοῦ κρύψαντος τὸ τάλαντον...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Ἀποστίχων «Δεῦτε, πιστοί... - Ὅταν ἔλθῃς ἐν δόξῃ... – Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ἰδού σοι τὸ τάλαντον...».
Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου- «Φῶς ἱλαρόν...». Τὰ Ἀναγνώσματα, τὸ «Κατευθυνθήτω...».
Εὐαγγέλιον: Τῆς ἡμέρας· «Περὶ τῆς ἡμέρας ἐκείνης,..» (Ματθ. κδ´ 36-51,κε´ 1-46,κς´ 1-2).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».
Τῇ Μ. Τρίτη ἑσπέρας: ΜΕΓΑ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ
Εἰς τὸ Μέγα Ἀπόδειπνον μετὰ τὴν Δοξολογίαν, ψάλλεται τὸ Τριώδιον «Στειρωθέντα μου τὸν νοῦν...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ. Εἰς τὸ τέλος τῆς θ´ ᾠδῆς ὁ Εἱρμὸς αὐτῆς· «Τὴν ὑπερφυῶς σαρκί...», ἀργῶς καὶ ἡ λοιπὴ Ἀκολουθία τοῦ Μ. Ἀποδείπνου. Εἰς τὴν συγχώρησιν τὸ Σταυροθεοτοκίον «Σφαγήν σου τὴν ἄδικον...».
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

Εoρτάζοντες την 23ην του μηνός Απριλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ο Στρατηλάτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΟΛΕΩΝ ο Στρατηλάτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο από μάγων
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΛΥΚΕΡΙΟΣ ο γεωργός
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΛΕΡΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΟΝΑΤΟΣ και ΘΕΡΙΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Κύπριος
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ο Βοσκός από τη Βουλγαρία
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Σενκούρσκ (Ρώσος)

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος
Ό μεγαλομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Ό πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό. Όταν ό Γεώργιος έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. "Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι' αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμητος. Συνέβη, όμως, την εποχή εκείνη ό Διοκλητιανός να κηρύξει λυσσώδη διωγμό κατά των χριστιανών. Ό Γεώργιος ήταν 28 χρονών και χωρίς δισταγμούς ομολόγησε την πίστη του, παρά τα αξιώματα πού του είχαν δώσει. Ό Διοκλητιανός δεν το περίμενε και έφριξε για τη στάση του Γεωργίου. Τότε άρχισε για τον Άγιο μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων, αλλά και θαυμάτων, πού έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Αφού τον λόγχισαν, ξέσχισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Από όλα αυτά ό Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αίτια να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους. Τέλος, τον αποκεφαλίζουν προσευχόμενο. Κατά την Εκκλησία μας, ό ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ό μαργαρίτης ό πολύτιμος, ό αριστεύς ό θείος, ό λέων ό ένδοξος, ό αστήρ ό πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ό συνόμιλος. Ο Άγιος Γεώργιος είναι από τους πλέον αγαπημένους αγίους των Κυπρίων με τους περισσοτέρους ναούς και εικόνες. Στην Ιερά Μητρόπολη Μόρφου σώζονται δύο παλαιές διαλελυμένες σήμερα Μονές. Του Αγίου Γεωργίου του Πιτιδιώτη η οποία ευρίσκεται κοντά στην κοινότητα Φλάσου και η κατεχόμενη σήμερα Βυζαντινή Μονή του Αγίου Γεωργίου του Ρηγάτη κοντά στην Κυρά Μόρφου.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών

(Η εορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου μεταφέρεται για τις 28 μηνός Απριλίου)

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ό Στρατηλάτης
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΟΛΕΩΝ ό Στρατηλάτης
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ό από μάγων
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΛΥΚΕΡΙΟΣ ό γεωργός
Του Αγίου αυτού ανέστησε το βόδι με θαυματουργικό τρόπο ό Άγιος Γεώργιος ό Μεγαλομάρτυρας και όταν είδε στη συνέχεια και το μαρτύριο του Άγιου, πίστεψε στον Χριστό και μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΛΕΡΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΟΝΑΤΟΣ και ΘΕΡΙΝΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ό Κύπριος
Ήταν ωραίος νέος και άνθρωπος αρετής, πού καταγόταν από την Κύπρο. 'Από την Κύπρο αναχώρησε και ήλθε στην Πτολεμαΐδα (της Παλαιστίνης), όπου υπηρετούσε κοντά σ' έναν ευρωπαίο Πρόξενο. Ό Γεώργιος, πήγαινε συχνά στο σπίτι μιας φτωχής μωαμεθανίδας γυναίκας, πού είχε μια νεαρή κόρη, και αγόραζε αυγά για τον αφέντη του. ΟΙ τούρκισσες γειτόνισσες της γυναίκας αυτής, οι όποιες διέθεταν αυγά για πώληση, αποφάσισαν να εξοντώσουν τον Γεώργιο, διότι δεν αγόραζε αυγά από αυτές. Κάποια μέρα λοιπόν, όλες μαζί συκοφάντησαν ότι είχε αθέμιτες σχέσεις με την μουσουλμανίδα κόρη. Έτσι ό Γεώργιος, διαμαρτυρόμενος για την ψευδή κατηγορία, οδηγήθηκε βίαια στον Ίεροδικαστή, ό όποιος προσπάθησε να τον πείσει να δεχθεί τη μουσουλμανική θρησκεία, για ν' αποφύγει την τιμωρία. Παρά τις προσπάθειες του κριτή και τις φοβέρες του όχλου, ό νεομάρτυρας παρέμεινε αμετάθετος στη χριστιανική του πίστη. Τότε ό κριτής, καταδίκασε τον Γεώργιο σε θάνατο. Όταν οι Τούρκοι βγήκαν από το τζαμί, ήμερα Παρασκευή 25 Απριλίου 1752, κατά την οποία είχε ορισθεί το μαρτύριο του, τον οδήγησαν σε τόπο κοντά στη θάλασσα και πριν τον εκτελέσουν, προσπαθούσαν με κολακείες και υποσχέσεις να επιτύχουν τον εξισλαμισμό του. Μπροστά όμως στην αμετάθετη γνώμη του γενναίου μάρτυρα, οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν και κατόπιν όρμησαν και διαμέλισαν το σώμα του. Τότε συνέβη αιφνίδια θύελλα, πού συντάραξε τη θάλασσα, της οποίας τα κύματα έφθασαν μέχρι του σημείου πού βρισκόταν το λείψανο. Τότε οι Τούρκοι φοβήθηκαν και απομακρύνθηκαν, οι δε Χριστιανοί, αφού παρέλαβαν το άγιο λείψανο, το ενταφίασαν στο ναό της Πτολεμαΐδας. Στις 13 Απριλίου 1967 τα λείψανα του νεομάρτυρα αυτού μεταφέρθηκαν, με τιμές από την Πτολεμαΐδα στη Λευκωσία της Κύπρου και τοποθετήθηκαν στον καθεδρικό ναό του Άγιου Ιωάννου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ό Βοσκός από τη Βουλγαρία
Καταγόταν από την πόλη Κάμπροβα της Βουλγαρίας και από γονείς ευσεβείς ορθοδόξους χριστιανούς. Αναχώρησε από τη Βουλγαρία και ήλθε στην πόλη Σώμα, κοντά στην Πέργαμο και έγινε βοσκός προβάτων. Κάποια μέρα πού έβοσκε τα πρόβατα του ό Λάζαρος, αποκοιμήθηκε και κατά τύχη εκείνη την ώρα περνούσε κάποια Οθωμανίδα, κατά της οποίας επιτέθηκε ό σκύλος του κοπαδιού και έσχισε λίγο τα ρούχα της. Ή Οθωμανίδα αυτή, όταν γύρισε στο σπίτι της, συκοφάντησε τον Λάζαρο στον άντρα της ότι δήθεν τη βίασε. Εξοργισμένος ό μωαμεθανός, πήγε στη στάνη και βρήκε κάποιον σύντροφο του Λαζάρου, πού τον τραυμάτισε. Όταν ό Οθωμανός πληροφορήθηκε ότι αυτός πού τραυμάτισε δεν ήταν ό Λάζαρος, φοβήθηκε τα επακόλουθα της αθωότητας του τραυματισμένου και έπεισε τους συγγενείς της συζύγου του να ζητήσουν την τιμωρία του Λαζάρου από τον αγά. Έτσι ό Λάζαρος συνελήφθη, οδηγήθηκε στον αγά και φυλακίστηκε στις 7 Απριλίου 1802. Κατά τη δίκη αποδείχθηκε ή αθωότητα του Λαζάρου και οι συγγενείς της Οθωμανίδας υποσχέθηκαν 1000 γρόσια στον αγά, σε περίπτωση πού αυτός θα επιτύγχανε τον εξισλαμισμό ή τον θάνατο του μάρτυρα. Τότε ό αγάς, υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια τον Λάζαρο, αφού κατέκαψε όλα τα μέλη του σώματος του, ακόμα και αυτή τη γλώσσα του. ΟΙ πόνοι από τα βάρβαρα βασανιστήρια ήταν ανυπόφοροι, αλλά δεν στάθηκαν Ικανοί να κάμψουν το φρόνημα του Λαζάρου. Έτσι στις 23 Απριλίου 1802 απαγχονίστηκε και έτσι έλαβε το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου, σε ηλικία 28 χρονών. Ακολουθία του νεομάρτυρα αυτού, συνέταξε ό Ιερομόναχος Νικηφόρος ό Χίος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Σενκούρσκ (Ρώσος)
(Δια Χριστόν σαλός)[/b]
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

23η Απριλίου 2008

23. Μεγάλη Τετάρτη: Ἐν ᾗ μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ πόρνης γυναικός, ὡς οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονεν. Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Ἡ μνήμη αὐτοῦ μετατίθεται τῇ Δευτέρᾳ Διακαινησίμου (28ῃ Ἀπριλίου).

Τῇ Μ. Τρίτῃ ἑσπέρας:

ΟΡΘΡΟΣ

Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τετάρτης, ὅπως ἀκριβῶς διετυπώθη εἰς τὸν Ὄρθρον τῆς Μεγάλης Δευτέρας.
Ἑξάψαλμος.
Ἀπολυτίκια: Ὡς χθές.
Καθίσματα: Τοῦ Τριωδίου· «Πόρνη προσῆλθέ σοι... - Ἰούδας ὁ δόλιος... – Ἡ πόρνη ἐν κλαυθμῷ...», τὸ τελευταῖον δίς.
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Μ. Τετάρτης· «Ἐμαρτύρει, ὁ ὄχλος...» (Ἰω. ιδ´ 17-50).
Ὁ Ν´ Ψαλμὸς (χῦμα).
Κανών: Ἡ γ´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Τῆς πίστεως ἐν πέτρᾳ με στερεώσας...», εἰς 6.
Εἱρμὸς γ´ Ὠδῆς: «Τῆς πίστεως...», ἀργῶς.
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (23ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου.
Ἡ η´ ᾠδὴ τοῦ Τριωδίου «Ῥῆμα τυράννου...», εἰς 6.
Εἱρμὸς η´ Ὠδῆς: «Ῥῆμα τυράννου...», ἀργῶς.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ψάλλεται ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου «Ψυχαῖς καθαραῖς...», εἰς 6.
Εἱρμὸς θ´ ᾠδῆς: «Ψυχαῖς καθαραῖς...», ἀργῶς.
Ἐξαποστειλάριον: «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω...», τρίς.
Αἶνοι: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελά· «Σὲ τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν... - Τὸ πολυτίμητον μύρον... - Ὅτε ἡ ἁμαρτωλός... - Ὢ τῆς Ἰούδα ἀθλιότητος...».
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ἡ ἁμαρτωλὸς ἔδραμε...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἐν συνεχείᾳ Ἰδιόμελον «Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ,...»,
«Σοὶ δόξα πρέπει...».
Δοξολογία: (χῦμα).
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Σήμερον ὁ Χριστός... - Ἥπλωσεν ἡ πόρνη... - Προσῆλθε γυνή... - Ἡ ἀπεγνωσμένη διὰ τὸν βίον...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ ὑπὸ τῆς Κασσιανῆς Μοναχῆς ποιηθὲν Ἰδιόμελον «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις...».
«Ἀγαθὸν τοῦ ἐξομολογεῖσθαι...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Ὑπὲρ τὴν πόρνην ἀγαθὲ ἀνομήσας...».
Καὶ τὰ λοιπὰ τῆς Ἀκολουθίας, ὡς καὶ εἰς τὸ τέλος τοῦ Ὄρθρου τῆς Μ. Δευτέρας.

Τῇ Μ. Τετάρτῃ πρωΐ:

ΑΙ ΩΡΑΙ

Ἀναγινώσκονται τὰ ἕτερα πέντε Καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου (ιδ´, ιε´, ις´, ιθ´ καὶ κ´). Ἐν συνεχείᾳ αἱ Ὧραι λιταί. Μετὰ τοὺς Ψαλμοὺς ἑκάστης Ὥρας, τὸ Τροπάριον «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...» καὶ μετὰ τὸ Τρισάγιον, τὸ Κοντάκιον «Ὑπὲρ τὴν πόρνην...».
Ἀπόλυσις «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακὸς - Τὰ «Πρὸς Κύριον...».
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 6 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Αἴνων «Σε τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν... - Τὸ πολυτίμητον μύρον... - Ὅτε ἡ ἁμαρτωλός... - Ὢ τῆς Ἰούδα ἀθλιότητος... - Ἡ ἁμαρτωλὸς ἔδραμε πρὸς τὸ μύρον... - Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ...» καὶ 2.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Ἀποστίχων «Σήμερον ὁ Χριστός, παραγίνεται... - Ἥπλωσεν ἡ πόρνη... - Προσῆλθε γυνή... - Ἡ ἀπεγνωσμένη διὰ τὸν βίον...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις...».
Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου - «Φῶς ἱλαρόν...» καὶ τὰ Ἀναγνώσματα, τὸ «Κατευθυνθήτω...».
Εὐαγγέλιον: Τῆς ἡμέρας- «Τοῦ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ...» (Ματθ. κς´ 6 -16).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».

Τῇ Μ. Τετάρτῃ ἑσπέρας:

ΜΙΚΡΟΝ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ

Εἰς τὸ Μικρὸν Ἀπόδειπνον μετὰ τὸ «Ἄξιόν ἐστιν...», τὸ Τριώδιον «Ἀνώγεον ἐστρωμένον...», μετὰ στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι». Εἰς τὸ τέλος τῆς θ´ ᾠδῆς ψάλλεται ὁ Εἱρμὸς «Ἀσπόρου συλλήψεως... ». ἀργῶς.
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Ὑπὲρ τὴν πόρνην...»
Καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ Μ. Ἀποδείπνου, ὡς συνήθως.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...».
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

Εoρτάζοντες την 24ην του μηνός Απριλίου



Η ΟΣΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ή Θαυματουργή
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Στρατηλάτης, ο Γότθος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΕΥΤΕΞΙΟΣ ο ιερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΣΙΚΡΑΤΗΣ και ΒΑΛΕΝΤΙΩΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΝΕΩΝ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΛΟΓΓΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΔΑΝΑΒΟΣ και ΝΕΣΤΑΒΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ο ράπτης, από τη Μυτιλήνη
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ πού μαρτύρησε στη Μαγνησία
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Ρώσος ο εν τω Σπηλαίω.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ (+ 6ος αι.)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ο δια Χριστόν Σαλός (+ 6ος αϊ.)
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ ο Ρώσος (+ 13ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ MELLITUS (Άγγλος).

Αναλυτικά

Η ΟΣΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ή Θαυματουργή
Από την κοιλιά της μητέρας της είχε αποκαλυφθεί ότι ή Ελισάβετ θα γινόταν αστέρας υπέρλαμπρος της χριστιανικής αρετής. , Αυτό έγινε με την εμφάνιση αγγέλου στη μητέρα της, πού της είπε ότι θα γεννήσει κόρη, πού θα διακριθεί στις αρετές του Χριστού. Πράγματι, ή Ελισάβετ από μικρή ηλικία έδωσε την ψυχή και το σώμα της στη διακονία των πασχόντων συνανθρώπων της. Με κάθε νόμιμο τρόπο, προσπαθούσε να βρει πόρους για τη συντήρηση των φτωχών, και συγχρόνως δωρεάν μόρφωνε και κατηχούσε τα παιδιά τους. Θύμιζε, έτσι, το λόγο του Θεού, πού λέει: "Πτωχώ έκτεινον την χείρα σου, ίνα τελειωθή ή ευλογία σου"1. Άπλωσε, δηλαδή, με ελεημοσύνη το χέρι σου στο φτωχό, για να είναι τέλεια ή ευλογία του Θεού σε σένα. Έπειτα, νύχτα-μέρα πρόσφερε την υπηρεσία της στους αρρώστους σαν απλή νοσοκόμα, εμπνεόμενη πάλι από το θείο λόγο, πού λέει: "Μη όκνει επισκέπτεστε άρρωστον, εκ γαρ των τοιούτων άγαπηθήση"1. Δηλαδή, μην είσαι απρόθυμος στο να επισκέπτεσαι τον άρρωστο, διότι από κάτι τέτοια έργα θα αγαπηθείς από το Θεό και από τους ανθρώπους. Επίσης, δεν παρέλειπε να παρηγορεί τους θλιβομένους και στενοχωρημένους συνανθρώπους της, διότι ή ψυχή της άκουγε και πάλι το θείο λόγο, πού λέει: "Μη υστερεί από κλαιόντων"1. Δηλαδή, μη παραλείπεις να συμπαρίστασαι σ' αυτούς πού κλαίνε. Ή Ελισάβετ πέθανε ευεργετώντας, αλλά και θαυματουργώντας, διότι ο Θεός της είχε δώσει και αυτό το χάρισμα.
1. Σοφία Σειράχ, ζ' 32, 34,35.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μητρικών εκ λαγόνων Χριστόν ήγάπησας, ώσπερ βλαστός Ελισάβετ δικαιοσύνης τερπνός, και τοις ίχνεσιν αυτού ακολουθήσασα, των αιωνίων αγαθών, γεωργείς τας απαρχάς, αμέμπτω σου πολιτεία, θαυματουργούσα θεόφρον, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Στρατηλάτης, ο Γότθος
Στην καταγωγή ήταν Γότθος και έζησε τον 3ο αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού, και υπηρετούσε στη Ρώμη. Ό βασιλιάς δεν γνώριζε ότι ο Σάββας ήταν χριστιανός, αλλά και αυτός δεν θεώρησε ότι έπρεπε να προφυλαχθεί όταν διώκονταν και φυλακίζονταν οι χριστιανοί. Ό ίδιος πήγαινε τρόφιμα στους φυλακισμένους και τους πρόσφερε την αδελφική του αγάπη και συμπαράσταση. Όμως, οι αξιωματικοί των φυλακών τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα, πού μάταια προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε διέταξε και του έσχισαν τις πλευρές και τις πληγές του έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Άλλ' ή καρτερία του Σά66α, φάνηκε αντάξια της πίστης του. Αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να κατορθώσουν τίποτα, αποφασίστηκε ο θάνατος του. Επειδή όμως είχε μεγάλο αξίωμα, ή είδηση ότι θα θανατωθεί, έφερε στον τόπο της εκτέλεσης του πλήθη θεατών. Αφού έβρασαν λοιπόν ένα καζάνι με πίσσα, ο επικεφαλής του αποσπάσματος, διέταξε να ρίξουν τον μάρτυρα μέσα. Άλλα από θαύμα ο Άγιος παρέμεινε αβλαβής. Το θέαμα κίνησε μεγάλο θαυμασμό, και 70 από τους εκεί ειδωλολάτρες πίστεψαν στο Χριστό και επί τόπου αποκεφαλίστηκαν. Τον δε Σάββα, αφού του έδεσαν μεγάλη πέτρα στο λαιμό, τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Αυτοί πίστεψαν στον Χριστό δια του Άγιου Σάββα και μαρτύρησαν δια ξίφους.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΕΥΤΕΞΙΟΣ ο ίερομάρτυρας
Ή μνήμη τους αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Εύχολόγιον ή Άγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη τους.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΣΙΚΡΑΤΗΣ και ΒΑΛΕΝΤΙΩΝ
Κατάγονταν από το Δορύστολο της Μυσίας (περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου) και ήταν στρατιώτες χριστιανοί, κατά την εποχή πού έπαρχος ήταν ο Αύλοζάνης. Επειδή δεν άνέχονταν την προσκύνηση τω ειδώλων από τους εθνικούς, έκαναν δριμύτατη παρατήρηση σ' αυτούς πού τα πίστευαν και ομολόγησαν Θεό αληθινό τον Χριστό. Όποτε συνελήφθήκαν και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα, ο όποιος τους παρότρυνε να προσφέρουν θυσία στον Απόλλωνα. Ό μεν Πασικράτης αρνήθηκε και, αφού τον έδεσαν με αλυσίδες, τον έριξαν στη φυλακή. Εκεί ήλθε ο αδελφός του και τον συμβούλευσε να προσφέρει έστω λίγο θυμίαμα για να σωθεί. Άλλ' ο Πασικράτης τον έδιωξε και δέχτηκε με χαρά την απόφαση του ηγεμόνα ν' αποκεφαλιστεί. Ο δε Βαλεντίων, όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με αυτά πού πιστεύει ο Πασικράτης. απάντησε πώς και αυτός εμμένει στη Χριστιανική του πίστη και δεν πρόκειται να θυσιάσει ποτέ στα άψυχα είδωλα. Τότε και οι δύο αποκεφαλίστηκαν, σε ηλικία, ο μεν Πασικράτης 22 ετών, ο δε Βαλεντίων 30.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΝΕΩΝ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΛΟΓΓΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΔΑΝΑΒΟΣ και ΝΕΣΤΑΒΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί προσήλθαν στη χριστιανική πίστη από τα θαύματα του μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, κατά τη διάρκεια του ενδόξου μαρτυρίου του. Οπότε όλοι ομολόγησαν τον Χριστό και φυλακίστηκαν. Έπειτα με πρόσταγμα του Διοκλητιανού (284-304), τους κρέμασαν, ξέσχισαν τις σάρκες τους και τέλος τους αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι όλοι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ο ράπτης, από τη Μυτιλήνη
Ο νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν νέος ωραίος, ενάρετος και εργαζόταν σαν ράφτης σε κάποιο ραφείο στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε όμως πού πήγε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σπίτι κάποιου μεγιστάνα Τούρκου, δέχτηκε άσεμνη επίθεση από την ακόλαστη γυναίκα αυτού του μεγιστάνα, και σαν άλλος σώφρων Ιωσήφ έφυγε μακριά από το σπίτι της. Τότε αυτή, για να προλάβει τη ντροπή της, πήγε και συκοφάντησε τον μάρτυρα στον Βεζίρη, ότι δήθεν αυτός προσπάθησε να τη βιάσει μέσα στο σπίτι της. Ο έπαρχος αμέσως συνέλαβε τον Δούκα και τον οδήγησε μπροστά στον Βεζίρη, όπου ήταν και ή πονηρή αυτή γυναίκα. Παρά τις κολακείες και υποσχέσεις πού του έγιναν, ο Δούκας δεν αρνήθηκε τον Χριστό και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Οι Τούρκοι, αφού τον έγδαραν ζωντανό, έριξαν το δέρμα του στη θάλασσα και συνέχισαν τα βασανιστήρια τους στο άψυχο και άμορφο σώμα του νεομάρτυρα. Το γεγονός αυτό έγινε στις 24 Απριλίου 1564 στην Κων/πολή αποδεικνύοντας τον θείο έρωτα του μάρτυρα στη Χριστιανική πίστη.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ πού μαρτύρησε στη Μαγνησία
Κατοικούσε μαζί με τον πατέρα του Χατζή Κανέλο στην πόλη Γιαγιά Κιοί (τουρκιστί). Ο Πατέρας του ήταν επιστάτης στα κτήματα του Αγά της πόλης αυτής, πού ονομαζόταν Καρά Όσμάνογλου και απολάμβανε μεγάλων τιμών των εκεί Τούρκων. Σε ηλικία 22 ετών ο Νικάλος αρραβωνιάστηκε και με την άδεια του πατέρα του και του Αγά, πήγε στη Μαγνησία για διάφορες υποθέσεις. Όταν μπήκε στην πόλη, λόγω εκτίμησης από τους Τούρκους, φορούσε τούρκικα υποδήματα και κόκκινο φέσι στο κεφάλι. Οι υπηρέτες του δικαστή Μαγνησίας, αν και γνώριζαν τον νέο αυτό, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον δικαστή (μουσελίμη). Ο δικαστής προσπιούμενος ότι δεν γνώριζε τον νέο, ρώτησε αν θέλει να γίνει μωαμεθανός με το να φοράει τούρκικα υποδήματα και κόκκινο φέσι. Εγώ τα ρούχα τα φορώ με δική σας άδεια, απάντησε ο Νικόλαος, διότι ο πατέρας μου είναι δικός σας εργάτης. Τότε ο δικαστής διέταξε και τον μαστίγωσαν τέσσερις διαδοχικές φορές, αλλά ο Νικολαος και τις τέσσερις φορές παρέμεινε σταθερός στην πίστη του, ομολογώντας τον Χριστό Θεό αληθινό. Τελικά μισοπεθαμένος από τα βασανιστήρια ρίχτηκε στη φυλακή, όπου παρέδωσε το πνεύμα του στις 24 Απριλίου 1796 (κατ' άλλους 1776).

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Ρώσος ο εν τω Σπηλαίω.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ (+ 6ος αι.)

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ο δια Χριστόν Σαλός (+ 6ος αι.)

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ ο Ρώσος (+ 13ος αι.)

Ο ΑΓΙΟΣ MELLITUS (Άγγλος).
Λεπτομέρειες γ
ια τη ζωή αυτού του αγίου της "Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ " Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ierodiakonos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 369
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από Ierodiakonos »

24η Απριλίου 2008

24. Μεγάλη Πέμπτη: Ἐν ᾗ ἑορτάζομεν τὸν Ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον, τὴν Ὑπερφυᾶ Προσευχὴν καὶ τὴν Προδοσίαν. Τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Ἐλισάβετ τῆς θαυματουργοῦ.

Τῇ Μ. Πέμπτῃ πρωΐ: ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Τὸ «Ἀλληλούϊα», τρίς, τετράκις μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ καὶ τὸ Τροπάριον: «Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί...», τρίς.
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου Μ. Πέμπτης: «Ἤγγιζεν ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων...»
(Λουκ.πβ´ 1-39).
Ὁ Ν´ 'Ψαλμός: (χῦμα).
Κανών: «Τμηθείσῃ τμᾶται...», ἄνευ στίχων, εἰς 6. Εἰς τὸ τέλος ἑκάστης ᾠδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμὸς αὐτῆς.
Μεσώδια Καθίσματα: 1.- «Ὁ λίμνας καὶ πηγάς...» 2.- Δόξα «Ταπεινούμενος δι᾽ εὐσπλαγχνίαν...» καὶ 3.- Καὶ νῦν «Συνεσθίων Δέσποτα...».
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (24ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Κανόνος.
Ἐξαποστειλάριον: «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω...», τρίς.
Αἶνοι: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Συντρέχει, λοιπόν... - Ἰούδας ὁ παράνομος... - Ἰούδας ὁ προδότης... - Ἰούδας ὁ δοῦλος...».
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ὃν ἐκήρυξεν ἀμνὸν Ἠσαΐας...».
«Σοὶ δόξα πρέπει...».
Δοξολογία: (χῦμα).
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Σήμερον ὁ κατὰ τοῦ Χριστοῦ... – Σήμερον ὁ Ἰούδας... - Ὁ τρόπος σου δολιότητος γέμει... - Μηδείς, ὢ πιστοί...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ τρία τελευταία: α´.- «Ὁ ἐσθίων ἄρτους μου ἐμεγάλυνεν ἐπ᾽ ἐμὲ πτερνισμόν». β´.- «Ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει ἐπὶ τὸ αὐτό· κατ' ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου, κατ᾽ ἐμοῦ ἐλογίζετο κακά μοι». γ´.- «Λόγον παράνομον κατέθεντο κατ᾽ ἐμοῦ μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι».
Δόξα: Τὸ 3ον Ἰδιόμελον «Ὁ τρόπος σου δολιότητος γέμει...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον «Μυσταγωγῶν σου, Κύριε..,». «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...».
Τρισάγιον.
Τὸ Τροπάριον τῆς Προφητείας, ἡ Προφητεία, Ἐκτενής.
Ἀπόλυσις: «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος,..».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Προοιμιακός.
Εἰς τὸ· «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπάρια: Τὰ 5 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Αἴνων «Συντρέχει λοιπόν... - Ἰούδας ὁ παράνομος... - Ἰούδας ὁ προδότης... - Ἰούδας ὁ δοῦλος... – Ὃν ἐκήρυξεν Ἀμνόν...», εἰς 6, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Γέννημα ἐχιδνῶν...».
Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου - «Φῶς ἱλαρόν...». Τὰ Ἀναγνώσματα.
Εὐθύς·
Ὁ Διάκονος: «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Μεγάλης Πέμπτης· «Ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου...» (Α´ Κορ. ια´ 23-32).
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ Πάσχα γίνεται...» (Ματθ. κς´ 2-20, Ἰω. ιγ´ 3-17, Ματθ. κς´ 21-39, Λουκ. κβ´ 43-44 καὶ Ματθ. κς´ 40-75, - κζ´ 1-5).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Ἀντὶ τοῦ Χερουβικοῦ ὁ ὕμνος: «Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ...».
Ἡ Εἴσοδος τῶν Τιμίων Δώρων γίνεται μετὰ τὴν φράσιν «οὐ φίλημα σοὶ δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας...» καὶ εὐθὺς ὁ β´ Χορὸς συμπληρώνει τὸν ὕμνον ἀπὸ τοῦ σημείου· «ἀλλ᾽ ὡς ὁ λῃστής...» καὶ ἑξῆς.
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ἐπί σοι χαίρει...».
Κοινωνικόν: «Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ...». Ἐπίσης καὶ ἀντὶ τοῦ «Εἴδομεν τὸ φῶς...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ δι᾽ ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητα ὁδὸν ἀρίστην τὴν ταπείνωσιν ὑποδείξας ἐν τῷ νίψαι τοὺς πόδας τῶν Μαθητῶν καὶ μέχρι Σταυρὸν καὶ ταφῆς συγκαταβὰς ἡμῖν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός...».
Απάντηση

Επιστροφή στο “Εκκλησιαστική Επικαιρότητα”