Η Κοίμησις της Θεοτόκου

[nkope]

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Είναι γνωστό ότι αμέσως μετά τον θάνατο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κατʼ εντολή του ιδίου, παρέλαβε την Παναγία Μητέρα Του ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις στο σπίτι του, όπου διέμενε αυτός με τον αδελφό του Ιάκωβο και την μητέρα τους, την Σαλώμη, στενή συγγενή της Θεοτόκου, εάν υποτεθεί ότι ο Κύριος ήταν πράγματι αδελφός της Σαλώμης . Με την κατάβαση του Αγίου Πνεύματος την ήμέρα της Πεντηκοστής η Παναγία ήταν στο Υπερώο μαζί με τους Αποστόλους– αν μπορούσε να γίνει κι΄αλλιώς. . Η Παναγία μετά την Σταύρωση του Χριστού έζησε άλλα έντεκα χρόνια. Και κοιμήθει σε ηλικία –60-χρονών ¨η 61- 16-χρονών γέννησε τον Χριστό και 33—ίσον 49-και 11-ολο μαζί 60-οπότε ξέρουμε πότε κοιμήθει. (Όταν δε ήρθε η ώρα για να φύγει η Παναγία μας από αυτόν τον κόσμο– άγγελος Κυρίου της το γνώρισε πριν τρεις ημέρες. Η είδηση υπήρξε σε αυτήν πάρα πολύ χαρμόσυνη! Έτσι λοιπόν έμελλε να πάει προς τον Υιό της και να είναι πλέον για πάντα κοντά Του, αυτή κατʼ εξοχήν μέτοχος της δόξας και συγκοινωνός της βασιλείας Του. Και, αφού ανέβηκε προς το όρος των Ελεών αυτός ο τόπος λέγεται Γεσθημανή, δηλαδή ελαιοτριβείο-Μέγα θαύμα όλα τα δένδρα έσκυψαν και την προσκύνησαν. –8-δένδρα είναι ακόμη εν ζωή. Και προσευχήθηκε, . Εκεί γνωστοποίησε την επικείμενη κοίμησή της. αμέσως ξέσπασαν θρήνοι από τις γυναίκες που βρίσκονταν γύρω της. Αλλά η Παναγία μας τους παρηγόρησε όλους, υπενθυμίζοντας ότι μεταβαίνει στον Κύριό της και τον Υιό της, βεβαιώνοντας ότι δίπλα Του δεν θα παύσει ποτέ από το να πρεσβεύει πάντοτε για την σωτηρία των αμαρτωλών και την ενίσχυση των θλιμμένων και εγκαταλελειμμένων. Έπειτα πήρε τους δύο χιτώνες της – αυτούς είχε μόνο σαν περιουσία στον κόσμο η Δέσποινα – και τους έδωσε ανά ένα σε δύο φτωχές χήρες, οι οποίες ήταν γειτόνισσες και τον περισσότερο καιρό τον περνούσαν δίπλα της. Κατά δε την τρίτη μέρα από την πρόρρηση του αγγέλου, λίγο πριν την κοίμησή της, συνέβη, κατά την παράδοση, γεγονός από τα πλέον θαυμάσια! Οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά οι περισσότεροι απʼ αυτούς βρίσκονταν σε μακρινούς τόπους κηρύττοντας και αγωνιζόμενοι για την εξάπλωση του Ευαγγελίου. Ξαφνικά όμως δύναμη πνεύματος αγίου, με σχήμα σαν από σύννεφο, τους άρπαξε και τους συνάθροισε όλους γύρω από το κρεβάτι πάνω στο οποίο βρισκόταν η Θεοτόκος, περιμένοντας την στιγμή που θα έφευγε από αυτόν τον κόσμο. Και τότε κάτι το θαυμαστό έγινε εκεί. Η θλίψη, η οποία είχε κυριαρχήσει για λίγο, υποχώρησε σε ένα χείμαρρο θείας χαράς, η οποία δρόσιζε υπερφυσικά όλες τις ψυχές αυτώ που βρίσκονταν εκεί. Οι Απόστολοι, των οποίων η πιο φλογερή επιθυμία ήταν, καθώς έλεγε ο Παύλος να πεθάνουν για να είναι μαζί με τον Χριστό, ζήλευαν κατά κάποιο τρόπο, την υπέρτατη ευτυχία της Παναγίας Μητέρας Του, η οποία πήγαινε προς Αυτόν, ο δε καθένας απʼ αυτούς της έλεγε λόγους ιδιαίτερους, με την παράκληση να τους μεταδώσει με το δικό της στόμα προς τον Διδάσκαλο και Σωτήρα Τους. Όταν δε το σωματικό της σκήνωμα κοιμήθηκε και τα μάτια της έκλεισαν, τότε σήκωσαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο αναπαυόταν το σεπτό της λείψανο, αυτοί οι Άγιοι Απόστολοι, και το μετέφεραν στη Γεσθημανή, όπου ήταν έτοιμο το μνήμα για να την δεχθεί. Από 5την μία μεριά κρατούσε ο Απ, Πέτρος. Από την άλη ο Απ. Παύλος, και Ιωάννης με Ιάκωβο. Και ενώ η αγία εκείνη συνοδεία πορευόταν άλλοτε μεν ψάλλοντας, άλλοτε δε με σιωπή, ακουγόντουσαν ύμνοι αγγελικοί να έρχονται από ψηλά, διαλαλώντας την χαρά και την αγαλλίαση, την οποία αισθάνονταν οι ουρανοί οι οποίοι έμελλαν να δεχθούν την Μητέρα του Βασιλιά τους. Καθʼ οδόν όμως τους συνάντησε μια ομάδα Ιουδαίων. Και καθώς πληροφορήθηκε, ότι το λείψανο αυτό ανήκε στη μητέρα του Ιησού, ο φανατισμός τους άναψε τόσο που θέλησαν να σταματήσουν το κρεβάτι, που μετέφερε τη Θεοτόκο. Αλλά, μόλις πλησίασαν, η θεία δίκη τους χτύπησε! Οι ανόσιοι δράστες της απόπειρας αυτής έμειναν αμέσως τυφλοί! Ενός, δε, ο οποίος ήδη είχε ακουμπήσει το λείψανο, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ του έκοψε τα χέρια του! Τον βλέπουμε στην εικόνα της κοιμήσεως της. Και το όνομα αυτού –Ιεφωνείου. Το θαύμα αυτό τους έκανε να καταλάβουν το φρικτό λάθος τους. Με δάκρυα στα μάτια και γεμάτοι μετάνοια, ζητούν συγγνώμη και ομολογούν τον Χριστό. Και το θείο έλεος εκδηλώθηκε αμέσως. Οι Απόστολοι με κλάδους φοινίκων τα πέρασαν από το πρόσωπο τους και ιατρεύτηκαν τα μάτια των τυφλών , του δε άλλου τα χέρια του Ιεφωνείου αποκαταστάθηκαν αμέσως όπως πρώτα. Κατόπιν η συνοδεία κατέβηκε στη κοιλάδα του Ιωσαφάτ, η οποία ονομάζεται και κοιλάδα Ιωσαφάτ ή κοιλάδα του Κλαυθμώνος, ή κοιλάδα της Γεσθημανής. Και σαν έφτασαν στο χωριό Γεσθημανή, στο μέσο μιας χαράδρας, μεταξύ του όρους Μόριον και του όρους των Ελεών, εκεί μέσα σε ένα λαξευτό τάφο, ενταφίασαν το πανάγιο σκήνωμα της Θεοτόκου. Κατά την ιστορία, την οποία βεβαιώνει η παράδοση, με θεία οικονομία, έκανε ώστε ένας από τους Αποστόλους, ο Θωμάς και σαυτήν την περίσταση, να μην παραβρίσκεται στη σύναξη των άλλων Αποστόλων. ¨Έφτασε όμως και αυτός μετά τρεις μέρες και παρεκάλεσε του άλλους Αποστόλους να τον συνοδεύσουν ως τον τάφο, για να προσκυνήσει το άγιο σώμα της Θεοτόκου. Έτσι κι έγινε, αλλά όταν άνοιξαν τον τάφο, μεγάλη κατάπληξη και θαυμασμός τους κυρίευσε όλους. Το σώμα έλειπε και στο μνήμα κείτονταν μόνο το σεντόνι που είχαν τυλίξει το σώμα της Παναγίας. Η Παναγία αναστήθηκε και σωματικά αναλήφθηκε από την γη στους ουρανούς. Πάνω στον τάφο της Θεοτόκου, και αφού έφυγαν τα βράχια που τον κύκλωναν, σηκώθηκε μεγαλοπρεπής ναός, ο οποίος αποδίδεται στην Αγία Ελένη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σωζόταν δε ο ναός ακέραιος μέχρι τον 11ο αιώνα. Κατά τον δωδέκατο αιώνα, η κόρη του Βαλδουίνου του Β. Μελισσενδή, επισκεύασε τα μέρη του ναού που είχαν πάθει ζημίες από τις διάφορες επιδρομές και διακόσμησε τους τοίχους με ζωγραφιές. Στο Ναό αυτό που αποτελεί προσκύνημα, το οποίο εμείς μεν ονομάζουμε απλώς Γεσθημανή, οι δε ντόπιοι Αραβόφωνοι χριστιανοί Σίτι Μαριάμ, κατεβαίνουμε με μια πλατιά σκάλα με 48 σκαλοπάτια. Έχει δε ο ναός σχήμα ελληνικού σταυρού και σχεδόν στο μέσο του, προς την ανατολή, βρίσκεται ο τάφος της Θεοτόκου. Εικοσιτέσσερα ασημένια καντήλια και λαμπάδες τον φωτίζουν μέρα νύχτα και κατά τις ιερουργίες χρησιμεύει ως Αγία Τράπεζα. Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου θεσπίστηκε να εορτάζεται την –15η Αυγούστου το 460 από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και Πουλχερία ενώ το 582 Επίσημα από τον Μαυρίκιου ,Εγώ δεν κάνω Φώτο κόπυ, αλλά μελετώντας με την βοήθεια του Θεού είναι στο μυαλό μουH

[nkope]

Πάντων προστατεύεις Αγαθή,των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου
χειρί, άλλην γάρ ουκ έχομεν μετά Θεόν βοηθόν.
Εν κινδύνοις και θλίψεσι, αεί μεσιτείαν οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών.
Μήτερ του Θεού του Υψίστου, σύ υπάρχεις Αχραντε σπεύσον δυσωπούμεν, ρύσασθαι τους δούλους σου.
.............................................
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και ρύσασθαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
.............................................
Την πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτερ του Θεού σκέπασον ημάς υπό την Σκέπην σου.