Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Συζητήσεις και γνώμες για τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Θέματα Λατρείας.

Συντονιστής: Συντονιστές

anastas
Απλό Μέλος
Απλό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 16
Εγγραφή: Σάβ Απρ 14, 2007 5:00 am

Δημοσίευση από anastas »

l_katerina έγραψε:Μια ερώτηση :?: : για έναν άνθρωπο που σκέφτεται το θέμα γάμος, τι είναι προτιμότερο κατα την γνώμη σας? :?

α) Να ερωτευτεί κάποιον και κατά συνέπεια να υποθέσει πως ότι διαφωνίες εμφανιστούν μετά τον γάμο θα λυθούν, αφού υπάρχει έρωτας? ( Και αν ο ένας δεν πιστεύει στον Θεό και εμποδίζει τον άλλον.)

β)Να γίνονται γνωριμίες (πάντα με ευλογία πνευματικού) και ότι θέμα υπάρχει προς συζήτητση -Θεός, ανατροφή παιδιών κλπ - να συζητείται διεξοδικά και έτσι να γίνεται ένας γάμος χωρίς "εκπλήξεις", αφού γνωρίζεις ο άλλος τι πιστεύει? Και ο Θεός σε έναν τέτοιον γάμο θα δώσει την αγάπη στο ζευγάρι?
Μεταξύ των δύο μου φαίνεται προτιμότερο το δεύτερο, εφόσον όμως προϋπάρχει του γάμου ο έρωτας και αρέσει ο ένας στον άλλο! Αλλιώς πιστεύω ότι είναι καλύτερα να μη γίνει γάμος!
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Κάποια στιγμή θα πρέπει να νιώθετε περήφανες που ερωτεύεστε και όχι να ντρέπεστε και να κοκορεύεσθε ότι "ο δεσμός μου(για τον οποίο π΄με οπωσδήποτε για σοβαρά) έχει την ευλογία του πνευματικού. Κλασσικό σύμπτωμα στον εκκλησιαστικό χώρο.

Αν κάτι δεν πάει καλά του στο δεσμό, το φορτώνεις εύκολα: "εγώ όχι, ο πνευματικός μου". Προσωπικά ο δικός μου πνευματικός αποφεύγει τις γνωριμίες αυτού του είδους σαν τον .... το λιβάνι. Γι΄αυτό το λόγο ακριβώς.

Ο Έρωτας είναι πολύ πιο πολύπλοκο θέμα, απο την ιδεατή γνωριμία απο τον τάδε πνευματικό, και συζητήσεις για το Θεό και τα παιδιά. Ούτως ή άλλως στον χώρο αυτό και γενικά όσοι θα μπουν σε μια ανάλογη διαδικασία, κοσμικοί δεν είναι και ως βιτρίνα τουλάχιστον θέλουν οικογένεια, μη ολοκληρωμένες σχέσεις και παιδιά. Τί παραπάνω δηλαδή θα συζητηθεί. Έχεις τα κότσια να του δείξεις μόνος/η σου το ερωτικό σου ενδιαφέρον; Και όταν θα έρθει η ώρα να του πεις σ΄αγαπώ; Ή μήπως και γι΄αυτό θα πρέπει να έχουμε ενημερωθεί για όλη τη φορολογική του δήλωση και αφού γίνει αυτό να ζητήσουμε φυσικά το Ο.Κ. του περίφημου πνευματικού.


Ένας φανατικός του Γάμου
Σκέφτομαι τώρα, πως και η φίλη μου που το παράδειγμά της ανέφερα, δεν είχε κότσια να χωρίσει και πήγε στο πνευματικό να του πει τέρμα αυτός.

Σε θέματα αναφοράς πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε άντρες/γυναίκες και όχι παιδιά που θα μας πιάσουν χεράκι-χεράκι άλλοι και θα μας βρούν ταίρι που θα έχει την περίφημη ευλογία.
Άβαταρ μέλους
ntinoula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1428
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Θεσσαλῶν Νίκη

Δημοσίευση από ntinoula »

Νομίζω ότι δεν υπάρχουν νόρμες στο θέμα επιλογής συντρόφου στο γάμο. Ο καθένας επιλέγει όπως νιώθει καλύτερα. Δε λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε έχουν όλοι τον ίδιο χαρακτήρα. Ο "σωστός τρόπος" για κάποιον μπορεί να είναι "λάνθασμένος" για κάποιον άλλο.

Για όλους έχει ο Θεός και μας γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα :)
l_katerina
Απλό Μέλος
Απλό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 21
Εγγραφή: Κυρ Μάιος 06, 2007 5:00 am

Δημοσίευση από l_katerina »

konstantinoupolitis Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 10, 2007 6:10 pm Θέμα δημοσίευσης:

--------------------------------------------------------------------------------

Κάποια στιγμή θα πρέπει να νιώθετε περήφανες που ερωτεύεστε και όχι να ντρέπεστε και να κοκορεύεσθε ότι "ο δεσμός μου(για τον οποίο π΄με οπωσδήποτε για σοβαρά) έχει την ευλογία του πνευματικού. Κλασσικό σύμπτωμα στον εκκλησιαστικό χώρο.

Αν κάτι δεν πάει καλά του στο δεσμό, το φορτώνεις εύκολα: "εγώ όχι, ο πνευματικός μου". Προσωπικά ο δικός μου πνευματικός αποφεύγει τις γνωριμίες αυτού του είδους σαν τον .... το λιβάνι. Γι΄αυτό το λόγο ακριβώς.

Ο Έρωτας είναι πολύ πιο πολύπλοκο θέμα, απο την ιδεατή γνωριμία απο τον τάδε πνευματικό, και συζητήσεις για το Θεό και τα παιδιά. Ούτως ή άλλως στον χώρο αυτό και γενικά όσοι θα μπουν σε μια ανάλογη διαδικασία, κοσμικοί δεν είναι και ως βιτρίνα τουλάχιστον θέλουν οικογένεια, μη ολοκληρωμένες σχέσεις και παιδιά. Τί παραπάνω δηλαδή θα συζητηθεί. Έχεις τα κότσια να του δείξεις μόνος/η σου το ερωτικό σου ενδιαφέρον; Και όταν θα έρθει η ώρα να του πεις σ΄αγαπώ; Ή μήπως και γι΄αυτό θα πρέπει να έχουμε ενημερωθεί για όλη τη φορολογική του δήλωση και αφού γίνει αυτό να ζητήσουμε φυσικά το Ο.Κ. του περίφημου πνευματικού.


Ένας φανατικός του Γάμου
Σκέφτομαι τώρα, πως και η φίλη μου που το παράδειγμά της ανέφερα, δεν είχε κότσια να χωρίσει και πήγε στο πνευματικό να του πει τέρμα αυτός.

Σε θέματα αναφοράς πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε άντρες/γυναίκες και όχι παιδιά που θα μας πιάσουν χεράκι-χεράκι άλλοι και θα μας βρούν ταίρι που θα έχει την περίφημη ευλογία.




Προσωπικά προτιμώ να έχω την ευλογία του Πνευματικού μου γιατί σημαίνει -τουλάχιστον για μένα και σε τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι ο γάμος- πως ο Θεός ευλογεί και καθοδηγεί τις πράξεις και με προφυλλάσσει. Όσον αφορά τον έρωτα -και ίσως αυτό να με κάνει να φάινομαι λίγο ψυχρή- προτιμώ την λογική. Ίσως γιατί όταν ερωτεύτηκα το μόνο που έπαθα είναι να βρεθώ σε φοβερό δίλλημα.
Ή διαλέγω ολοκληρωμένη σχέση και ξεχνώ τον Θεό ή με αφήνει ο καλός μου :? . Και δυστυχώς ήταν ένα μάθημα που χρειάστηκε να πάρω δύο φορές.

Άν όμως επέλεγα, να είμαι με αυτό τον άνθρωπο (και όντας ευρωτευμένη ήταν εύκολο να κάνω αυτή την επιλογή) τι θα γινόταν όταν με βαριόταν?
AnastasiaD
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 178
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 03, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αγγλία

Δημοσίευση από AnastasiaD »

l_katerina έγραψε:konstantinoupolitis Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 10, 2007 6:10 pm Θέμα δημοσίευσης:

--------------------------------------------------------------------------------

Κάποια στιγμή θα πρέπει να νιώθετε περήφανες που ερωτεύεστε και όχι να ντρέπεστε και να κοκορεύεσθε ότι "ο δεσμός μου(για τον οποίο π΄με οπωσδήποτε για σοβαρά) έχει την ευλογία του πνευματικού. Κλασσικό σύμπτωμα στον εκκλησιαστικό χώρο.

Αν κάτι δεν πάει καλά του στο δεσμό, το φορτώνεις εύκολα: "εγώ όχι, ο πνευματικός μου". Προσωπικά ο δικός μου πνευματικός αποφεύγει τις γνωριμίες αυτού του είδους σαν τον .... το λιβάνι. Γι΄αυτό το λόγο ακριβώς.

Ο Έρωτας είναι πολύ πιο πολύπλοκο θέμα, απο την ιδεατή γνωριμία απο τον τάδε πνευματικό, και συζητήσεις για το Θεό και τα παιδιά. Ούτως ή άλλως στον χώρο αυτό και γενικά όσοι θα μπουν σε μια ανάλογη διαδικασία, κοσμικοί δεν είναι και ως βιτρίνα τουλάχιστον θέλουν οικογένεια, μη ολοκληρωμένες σχέσεις και παιδιά. Τί παραπάνω δηλαδή θα συζητηθεί. Έχεις τα κότσια να του δείξεις μόνος/η σου το ερωτικό σου ενδιαφέρον; Και όταν θα έρθει η ώρα να του πεις σ΄αγαπώ; Ή μήπως και γι΄αυτό θα πρέπει να έχουμε ενημερωθεί για όλη τη φορολογική του δήλωση και αφού γίνει αυτό να ζητήσουμε φυσικά το Ο.Κ. του περίφημου πνευματικού.


Ένας φανατικός του Γάμου
Σκέφτομαι τώρα, πως και η φίλη μου που το παράδειγμά της ανέφερα, δεν είχε κότσια να χωρίσει και πήγε στο πνευματικό να του πει τέρμα αυτός.

Σε θέματα αναφοράς πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε άντρες/γυναίκες και όχι παιδιά που θα μας πιάσουν χεράκι-χεράκι άλλοι και θα μας βρούν ταίρι που θα έχει την περίφημη ευλογία.




Προσωπικά προτιμώ να έχω την ευλογία του Πνευματικού μου γιατί σημαίνει -τουλάχιστον για μένα και σε τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι ο γάμος- πως ο Θεός ευλογεί και καθοδηγεί τις πράξεις και με προφυλλάσσει. Όσον αφορά τον έρωτα -και ίσως αυτό να με κάνει να φάινομαι λίγο ψυχρή- προτιμώ την λογική. Ίσως γιατί όταν ερωτεύτηκα το μόνο που έπαθα είναι να βρεθώ σε φοβερό δίλλημα.
Ή διαλέγω ολοκληρωμένη σχέση και ξεχνώ τον Θεό ή με αφήνει ο καλός μου :? . Και δυστυχώς ήταν ένα μάθημα που χρειάστηκε να πάρω δύο φορές.

Άν όμως επέλεγα, να είμαι με αυτό τον άνθρωπο (και όντας ευρωτευμένη ήταν εύκολο να κάνω αυτή την επιλογή) τι θα γινόταν όταν με βαριόταν?
Συμφωνω
Καλα οι πνευματικοι, καλες οι ευλογιες, αλλα αμα δε σου ερχεται να παντρευτεις και δεν ειναι ωριμες οι καταστασεις και για τους δυο να παντρευτουν, δε γινεται, δε βγαινει σε κανενα. Και επιπλεον, οπως οι συνηθεις πρακτικες δειχνουν στη ζωη, αμα κανεις δε παντρευτει σε συντομο χρονικο διαστημα, δε προκειται να παντρευτει ποτε, γιατι απλα η ο ενας η ο αλλος κοροϊδευουν.
Αμα ενδιαφερεται κανεις να παντρευτει παντρευεται με ολες τις δυσκολιες....Τελος
Άβαταρ μέλους
ntinoula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1428
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Θεσσαλῶν Νίκη

Δημοσίευση από ntinoula »

Γιατί έχω την αίσθηση konstantinoupoliti ότι για ό,τι "κακό" κατηγορείς έμμεσα τις γυναίκες; :?
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Η σχέση των δύο φύλων

ΤΑ ΦΥΛΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ

Η συγκλίνουσα άποψη των ερμηνευτών πατέρων της εκκλησίας μας είναι ότι κατά το σχέδιο του Θεού, αν δεν συνέβαινε η πτώση, ο Θεός δε θα δημιουργούσε τα δύο φύλα. Η αρχική Του διάθεση και η αρχική Του ενέργεια φαίνονται από το ότι έπλασε μόνο τον Αδάμ. Ο Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο Θεός μετά την κατασκευή της εικόνος και του ομοιώματός Του διείδε όλο το πλήθος του ανθρώπινου γένους, την ιστορία του, αλλά και την άμεση επικείμενη εκτροπή του από την ισάγγελη ζωή του Παραδείσου. Το αρχικό Του σχέδιο ήταν ο άνθρωπος να μοιάζει περισσότερο με τους αγγέλους κι έτσι, όπως οι άγγελοι, να πολλαπλασιάζεται χωρίς την ανάγκη του φύλου. Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγοντας ότι η παρθενία εξ αρχής εμφυτεύθηκε στον άνθρωπο αφού ο Αδάμ από τη γη προήλθε, αλλά και η Εύα από τον Αδάμ · δεν υπήρχε στον Παράδεισο το στοιχείο της παιδοποιΐας. Παρομοίως και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τον γάμο τον βλέπει ως συνέπεια του θανάτου. Μάλιστα ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνοπτικά παρουσιάζει τον άνθρωπο κατά μεν την αγνότητα να μοιάζει με τους αγγέλους κατά δε το γάμο προς τα ζώα. Ο άνθρωπος, λοιπόν, πλάθεται δίχως φύλο, με προοπτική αγγελικού πολλαπλασιασμού. Ποιείται « κατʼεικόνα και καθʼ ομοίωσιν Θεού ». Προγνωρίζοντας όμως ο Θεός την πτώση δημιουργεί προπτωτικά τα δύο φύλα χωρίς να υπάρχει ακόμη στον Αδάμ και την Εύα η συνειδητοποίηση της σαρκικής τους παχύτητος, των ανατομικών ιδιωμάτων και της γυμνώσεώς τους. Και ο άνδρας και η γυναίκα αποτελούν εικόνες του Θεού κατά φύσιν (κεφ. Α΄ 27). Η ορθή χρήση και αξιοποίηση του αυτεξουσίου και της ελεύθερης βουλήσεως του κάθε ανθρώπου, ανδρός ή γυναικός, μπορεί να του προσφέρει το καθʼ ομοίωσιν.

MET ΑΠΤΩΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

Απʼ όλα τα προαναφερθέντα φαίνεται ότι η διάκριση των φύλων και η σχετιζόμενη με αυτά ανατομική διαμόρφωση των σωμάτων ήταν απόλυτη συνέπεια της πτώσεως που ήθελε τον άνθρωπο να μοιάζει περισσότερο με τα ζώα και να πολλαπλασιάζεται με τους δικούς του τρόπους. Τα φύλα, λοιπόν, είναι διαφορετικά. Η ύπαρξη τους και συνεπώς τα ανατομικά και φυσιολογικά τους χαρακτηριστικά ένα σκοπό έχουν · την δια της συνευρέσεως αύξηση του ανθρωπίνου γένους, το « αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ». Το ηδονικό στοιχείο της συζυγικής συνευρέσεως, όπως επίσης και αυτό της εντάσεως και της ορμής, ως διακρινόμενα για την παχύτητα υπενθυμίζουν την πτώση και την προς τα ζώα ομοίωση του ανθρώπου.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

Η δημιουργία της Εύας ως βοηθού του Αδάμ σκοπό είχε την παιδοποιΐα. Άρα ήταν αποτέλεσμα της πτώσεως. Η Εύα πλάστηκε ως συμπλήρωμα και συνέπεια της μεταπτωτικής προοπτικής του Αδάμ. Αυτό όμως δε συνεπάγεται κατʼ ανάγκην ότι η γυναίκα είναι υποδεέστερη του άνδρα. Ούτε ότι ο Αδάμ λαμβάνει το όνομα του απʼ το Θεό προπτωτικά, ενώ ο ίδιος κατονομάζει την Εύα, Ζωή, μετά την πτώση είναι δηλωτικό υπεροχής του ανδρικού φύλου έναντι του γυναικείου. Πουθενά ο Θεός δεν αποκαλεί την Εύα με όνομα πράγμα που κάνει με τον Αδάμ. Αυτά όλα δεν πρέπει να εκλαμβάνονται με την έννοια του φύλου, γιατί ο Αδάμ δεν είχε φύλο. Παρά ταύτα, το γεγονός ότι η Εύα γεύθηκε μόνη της απʼ τον απαγορευμένο καρπό εν αντιθέσει προς τον Αδάμ που έλαβε τον καρπό από την Εύα, το ότι αυτή και παρασύρθηκε από τον όφι και παρέσυρε τον Αδάμ αλλά και το ότι αυτήν επιπλήττοντάς πρώτα ο Θεός, της είπε: « η αποστροφή σου προς τον άνδρα σου και αυτός σου κυριεύσει » την καθιστά ίση μεν προς τον άνδρα αλλά εξαρτημένη απʼ αυτόν. Τέλος το ότι η Εύα πλάθεται απʼ την πλευρά που άνδρα δείχνει την ισότητα και τη συμπληρωματικότητά τους. Δεν πλάθεται ανεξάρτητα από « χουν », ούτε από τα πόδια του άνδρα αλλά από την πλευρά του, από την ίδια με αυτόν φύση. Το ανδρικό φύλο τιμάται στο πρόσωπο του Χριστού και η γυναικεία φύση αίρεται στο ύψος της Παναγίας. Ο Θεός τιμά την ανδρική φύση με το ότι ενδύεται μʼ αυτήν. Τιμά δε τη γυναικεία με το ότι γεννάται εξ αυτής. Η συζυγική σχέση έχει ευλογηθεί στα πρόσωπα των Θεοπατέρων Ιωακείμ και Άννης. Η στειρότητα και το γήρας είχαν ως συνέπεια η συνεύρεση τους να μην έχει σκοπό την ηδονή αλλά την παιδοποιΐα και μόνον. Έτσι γεννήθηκε η Θεοτόκος. Παρολʼ αυτά το ότι ο Κύριος γεννήθηκε εκ Παρθένου δίχως συζυγική μείξη, καταδεικνύει ότι ο γάμος δεν αποτελεί μεν αμαρτία είναι όμως στοιχείο οικονομίας. Εσχατολογική προοπτική μας είναι η επιστροφή στην κατάσταση του προπτωτικού Αδάμ. Όλοι τότε θα αποκτήσουμε το υπέρχρονο σώμα της αιωνίου Αναστάσεως, δίχως τις ενδείξεις του φύλου, δίχως τα γνωρίσματα της πτώσεως. Όπως λέγουν οι Πατέρες μόνον τα σημάδια της χάριτος, οι αποδείξεις του μαρτυρίου ή οι επιβεβαιώσεις της αγάπης θα κοσμούν τα αναστημένα σώματά μας.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ « ΣΤΙΓΜΑ » ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

Ο αγώνας πλέον του κάθε χριστιανού είναι « η αναμόρφωσις του αρχαίου κάλλους » η επιστροφή στην πρωτόκτιστη δόξα του πρώτου Αδάμ. Ο αγώνας αυτός περνά μέσα απʼ την απαλλαγή των χαρακτηριστικών της παχύτητος του φύλου. Όποιος από τώρα νεκρώνει την ορμή, την ένταση, τα πάθη που συνδέονται με τη σεξουαλικότητα προγεύεται την κατάσταση του αποκατεστημένου Αδάμ. Η απαλλαγή από την προπτωτική ζωώδη φύση μας γίνεται μόνο μέσα από την υπέρβαση ή τον εξαγιασμό της ζωώδους συνέπειας της πτώσεως, της σεξουαλικότητος. Αυτός είναι και ο λόγος που η Εκκλησία μας τόσο σοφά θέτει τις αρετές της παρθενίας, αγνότητος και εγκράτειας τόσο ψηλά και εφιστά την προσοχή του κάθε πιστού στην ανάγκη υπερβάσεως των σεξουαλικών παθών.

ΓΑΜΟΣ: Ο ΕΞΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

Παρά τα όσα ελέχθησαν η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ζει το γάμο ως « μυστήριον μέγα » , τις ρίζες του οποίου εύκολα κανείς ανιχνεύει μέσα στα αγιογραφικά κείμενα και τη διδασκαλία των Πατέρων. Και είναι μυστήριο διότι εξαγιάζει το φύλο και αναιρεί τη σφραγίδα της πτώσης. Μέσα στο γάμο βρίσκει έκφραση η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός θέλει να δώσει ύπαρξη και αιωνιότητα, ζωή δίχως θάνατο, μετοχή στη Θεότητα Του και σε άλλα λογικά όντα. Γιʼ αυτόν τον λόγο δημιουργεί τον έλλογο κόσμο και τον άνθρωπο. Όταν οι σύζυγοι ζουν την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και γιʼ αυτήν ζουν, τότε χρησιμοποιούν το φύλο τους ως αποκατάσταση της πτώσεως τους. Η επιθυμία της απόκτησης τέκνων και μάλιστα κατά το δυνατόν πολλών είναι μετοχή στη δημιουργική επιθυμία του Θεού.

Αυτός επινόησε τα φύλα για να αυξηθεί το ανθρώπινο γένος και η πτώση να μην καταστρέψει την δημιουργία των κοινωνούντων Αυτόν προσώπων. Επίσης στο κεφ. Β΄, 18, 21-24 της Γενέσεως περιλαμβάνονται σαφή στοιχεία που καταδεικνύουν τα μέσα του εξαγιασμού της σχέσης των συζύγων, όπως η εγγύτητα, η αλληλοβοήθεια, η ισότητα, η αυταπάρνηση και η πλήρης ένωση. Ο πνευματικός νόμος θέλει προϋπόθεση της ζωής να είναι η αγάπη, όπως αυτή περιγράφεται με τις παραπάνω αρετές. Καρπός τέτοιας αγάπης πρέπει να είναι ο κάθε άνθρωπος. Το πρότυπο του συνδέσμου της αγάπης Χριστού και Εκκλησίας κατά την περιγραφή του αποστόλου Παύλου είναι που μεταμορφώνει τον πτωτικό χαρακτήρα του γάμου σε μυστηριακό. Ακόμη από το κεφάλαιο της Γενέσεως Γ΄ 6, 12 εξάγονται πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τον ιερό ρόλο που έχει ο γάμος και τέτοια είναι ο συμπνευματισμός των συζύγων, η από κοινού πορεία τους προς τον εξαγιασμό, η κοινωνία της σωτηρίας και της χάριτος, η αίσθηση ότι οι σύζυγοι αποτελούν ο ένας για τον άλλο δώρο Θεού, το μέγιστο δώρο Του, όχι κτήμα τους ούτε τιμωρία ή δοκιμασία, αλλά αφορμή, όργανο, οδό σωτηρίας, θεϊκή ευλογία. Αυτό υποκαθιστά την άφρονα εγωιστική υποταγή του Αδάμ στην Εύα με την ευλογημένη ταπεινή υποταγή του ενός στον άλλον. Τελευταία αναφορά στο φύλο είναι το σημείο στο οποίο συνειδητοποιούν αμφότεροι οι πρωτόπλαστοι τη γύμνωσή τους και καλύπτονται (κεφ. Γ΄ 7). Στον αρχέγονο παράδεισο η γύμνωση από κάτι αθώο έγινε κάτι πονηρό. Στον γάμο η γύμνωση, η συζυγική συνεύρεση, από κάτι πονηρό γίνεται κάτι άγιο και ιερό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ιερώς και να επιτελείται. Τον γάμο μυστήριο τον καθιστά κυρίως η συνουσιακή σχέση ως έκφραση και ως μυστήριο πλήρους κοινωνίας και ολοκληρωτικής αλληλοπεριχώρησης, ως εργαστήριο δημιουργίας νέων ανθρώπων με αιώνια και θεϊκή προοπτική. Ναός στον οποίο δια
ρκώς επιτελείται είναι « η οικεία » και ιερό θυσιαστήριο « η συζυγική κλίνη ». Το φύλο του κάθε ανθρώπου είναι μισό και προσδοκά την ολοκλήρωσή του · είναι στοιχείο πτώσεως και αναμένει τον εξαγιασμό του. Αυτά και τα δύο γίνονται μέσα στο γάμο. Η συζυγική συνεύρεση είναι η στιγμή που κανείς ζει το φύλο του. Η στιγμή αυτή συνεπώς μπορεί να αποτελεί είτε υπόμνηση της πτώσεως είτε ιερή κίνηση σωτηρίας. Είναι όμως και η στιγμή που προσδιορίζει το μυστήριο της ανθρώπινης αρχής. Για τον λόγο αυτόν, μέσα στην φυσιολογία της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής λειτουργίας μπορούμε να διακρίνουμε τα μυστικά της ιερότητος και τις οδούς εξαγιασμού του φύλου.

Το γεγονός της γονιμοποίησης από μόνο του είναι το μεγαλύτερο γεγονός της ζωής του ανθρώπου. Τότε αρχίζει ο άνθρωπος. Ως τη στιγμή εκείνη έχουμε ανεξάρτητα γεννητικά κύτταρα (γαμέτες) που από μόνα τους είναι καταδικασμένα να παραμείνουν ως έχουν. Μόλις αρχίσει η γονιμοποίηση και σχηματιστεί το ζυγωτό, αυτό δεν είναι πλέον ανθρώπινο μόνο αλλά και άνθρωπος. Από κει και πέρα αρχίζει η πορεία της ψυχοσωματικής τελειοποίησης του ανθρώπου. Όλα τα άλλα στάδια ( 14 η μέρα, σχηματισμό νευρικού στελέχους κ.τ.λ.) αποτελούν απλές φάσεις του ενός και ανεπανάληπτου γεγονότος του συγκεκριμένου ανθρώπου. Είναι δυνατόν η αρχή του ανθρώπου να εξαρτάται περισσότερο από την ακρίβεια των μικροσκοπίων και λιγότερο από την αίσθηση των ανθρώπων; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψάξουμε για άλλη στιγμή την αρχή του ανθρώπου. Η αναπαραγωγική λειτουργία αποτελεί την κατʼ εξοχήν λειτουργία που αποδεικνύει την ενότητα ψυχής και σώματος, εκδηλώνει το αυτεξούσιο, εκφράζει την ταυτότητα του φύλου, επιβεβαιώνει τη ζωτικότητα του ανθρώπου – τη δυνατότητα του να δίνει και να μοιράζεται τη ζωή-, πιστοποιεί την κοινωνικότητά του. Ο σεβασμός των φυσικών ιδιωμάτων της λειτουργίας αυτής εξαγιάζει το φύλο. Με την αναπαραγωγή και την σεξουαλικότητα εναρμονίζεται το σώμα με την ψυχή, δένεται ο χρόνος με την αιωνιότητα, ο βιολογικός παρορμητισμός με την ελευθερία και τον σεβασμό, η φυσική υπόσταση με την πνευματική, οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Τα ιδιώματα αυτά αν τα ζήσει κανείς σωστά, οδηγούν σε μια κλίμακα αρετών κορυφή της οποίας είναι η αγάπη του Θεού και βάση ο σεβασμός του εαυτού μας. Αυτός γεννά την εγκράτεια όπως την εννοεί η Εκκλησία · η εγκράτεια την καθαρότητα · η καθαρότητα τον σεβασμό του άλλου · ο σεβασμός την ελευθερία · η ελευθερία την κενωτική αγάπη · η κενωτική αγάπη προς τον άλλον τη γνώση του εαυτού μας · και η αυτογνωσία οδηγεί στην αίσθηση της αγάπης του Θεού. Αν έτσι ζει κανείς, τα όργανα του φύλου του δεν είναι όργανα της ηδονής αλλά τα μέσα της ελευθερίας του, τα στοιχεία της προσφοράς του στον ή στη σύζυγό του, τα ιερά σκεύη δια των οποίων επιτελείται η ιερουργία της ανθρώπινης δημιουργίας. Όλα αυτά αποτελούν τα βασικά στοιχεία που προσδιορίζουν την απάντηση στο γιατί οι προγαμιαίες σχέσεις είναι αμαρτία. Το γεγονός της ανθρώπινης αρχής είναι το κατʼ εξοχήν ιερό γεγονός της ιστορίας του κάθε ανθρώπου και καθιστά τη συζυγική σχέση ιερουργική κίνηση και μυστήριο. Αυτός είναι ο λόγος που απαιτείται για την επιτέλεση της άλλη μυστηριακή πράξη που βασικά παρέχει την εξουσία και χορηγεί την αρμοδιότητα. Όπως ο ιερέας πριν τη χειροτονία του δεν μπορεί να τελέσει καμία εκκλησιαστική ιερουργική πράξη, όπως χωρίς να βαπτισθεί κανείς δεν μπορεί να μεταλάβει, έτσι και οι σύζυγοι πριν το γάμο δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να συνέλθουν στην ιερή πράξη της συνουσίας. Το ένα μυστήριο προϋποθέτει το άλλο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Μέσα στον γάμο καλείται κανείς να ζήσει την κένωση του φύλου του, καλείται να τιμήσει το « άλλο » φύλο και να δεχθεί το « άγνωστο » φύλο. Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία απορρίπτει την ομοφυλοφιλική σχέση -αυτό αποτελεί τιμή του ίδιου φύλου- ή την επιλογή του φύλου –αυτό καθιστά γνωστό το φύλο του παιδιού. Έτσι επί παραδείγματι ο άνδρας προσφέροντας ως δώρο αγάπης την εγκράτειά του στη γυναίκα του της χαρίζει χρόνο, αφήνοντας σʼ αυτήν την πρωτοβουλία των σχέσεών τους, δίνει στην αγάπη του κενωτικό παρά κτητικό χαρακτήρα. Η γυναίκα καλείται να μεταμορφώσει τον πληθωρικό συναισθηματισμό της που της δίνει ζήλεια, υπερβολική ευαισθησία, διεκδίκηση ευνοίας, πολυλογία, σε ανδροπρέπεια, σαφήνεια και συντομία. Η συμπληρωματικότητα των συζύγων οδηγεί στην ενότητα και αυτή στην ταύτισή τους μέσα από τον σύνδεσμο της αγάπης, της ομόνοιας, της ομοηθείας, της αληθούς συζυγίας. Ο γάμος δε φτιάχνει μόνο τον άνθρωπο της πτώσεως. Γεννά και τον άνθρωπο της χάριτος και στο επίπεδο των συνερχομένων συζύγων και στο ενδεχόμενο των απογόνων. Του δίνει την δυνατότητα να μοιάσει περισσότερο προς το Θεό απʼ όσο βιολογικά το γονιδίωμά του προσιδιάζει προς αυτό των ζώων. Έχει τη δυνατότητα κατά χάριν να μετέχει της θείας φύσεως. Το αυτεξούσιό του μπορεί να μεταβάλει το γονιδίωμά του. Το γονιδίωμα του ανθρώπου είναι ζωϊκό για να υπενθυμίζει και να ταπεινώνει. Το αυτεξούσιο του είναι θεϊκό για να μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε Θεό, για να επιβεβαιώνει την υπόσχεση του Θεού στον άνθρωπο » .

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου «Ελεύθεροι από το γονιδίωμα», Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας, Αθήνα 2002

xfd.gr
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Misha
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3872
Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από Misha »

konstantinoupolitis έγραψε: Ή μήπως και γι΄αυτό θα πρέπει να έχουμε ενημερωθεί για όλη τη φορολογική του δήλωση και αφού γίνει αυτό να ζητήσουμε φυσικά το Ο.Κ. του περίφημου πνευματικού.


Σε θέματα αναφοράς πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε άντρες/γυναίκες και όχι παιδιά που θα μας πιάσουν χεράκι-χεράκι άλλοι και θα μας βρούν ταίρι που θα έχει την περίφημη ευλογία.
.
έτσι ακριβως Κωνσταντινε!!!!μπραβο με ξαφνιαζεις πολυ ευχαριστα !!!

κι οπως ελεγε ο παπα Εφραιμ στα Κατουνακια σε αναλογες περιπτωσεις "με τη δικη μου φωτια θα αναψεις το τζακι;;;πηγαινε κανε μια παρακληση στην Παναγια και παρε μονος σου την απόφαση"

είτε μονασει κανεις ειτε ελθει σε κοινωνια γαμου οφειλει να παρει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ την ευθυνη και τις συνεπειες της επιλογης του για να μη μεμφεται κανεναν αλλον για τις δυσκολιες που θα βρεθουν στο δρόμο του....

σχετικες πολυ ευστοχες αναφορες κανει κι ο π.Αθανασιος, επισκοπος Λεμεσου ,σε ομιλιες του ...ας ωριμασουμε επιτελους καποτε κι ας σταματησουμε να φερομαστε ως τηλεκατευθυνομενα παιχνιδακια..
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Προς ntinoula:

Δεν είμαι ο Θεόφιλος για να υποστηρίζω ότι τα φαύλα προέρχονται απο τη γυναίκα. Πολύ δε περισσότερο που αγαπώ τη γυναίκα ως φαινόμενο και δημιούργημα, δεν νιώθω κομπλεξικά όπως πολύ απέναντί της, ξέρω να φερθώ σε μια γυναίκα και δεν περιμένω την άδεια ή μάλλον την μεσιτεία του πνευματικού για να βγώ έξω με μια κοπέλα, έτσι ώστε και εγώ να διευκολυνθώ και όλο το "πακέτο" να "τυλιχθεί" κατα τα "χρηστά ήθη".

Απλά είμαι σε αυτό το χώρο και αυτά που γράφω δεν είναι αποφθεύγματα τρίτων αλλά πρακτικές που συναντάω καθημερινά στον όλο χώρο.
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Α ! Και κάτι που ξέχασα. Ευλογία και ευχή, απο τον γονιό σου πρώτα και κατα δεύτερο λόγο απο τον πνευματικό πας να λάβεις αφού επιλέξεις τον σύντροφό σου.

Σήμερα είτε πάμε στον πνευματικό να μας βρει σύντροφο λες και είναι πάλαι ποτέ γονιός ή προξενήτρα, είτε αφού επιλέγουμε σύμφωνα με τα δικά μας και συχνά κοσμικά κριτήρια τον σύντροφο, πάμε το τετελεσμένο στον πνευματικό και μετά διαδίδουμε "ο γέροντας μου τον υπέδειξε" ή "αυτός έδωσε την ευλογία του" και διάφορα τέτοια νόστιμα. Λες και ο γέροντας αν του πας τον γαμπρό ή τη νύφη, θα σου πει "δεν τον εγκρίνω".
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λειτουργικά Θέματα.”