Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Συζητήσεις και γνώμες για τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Θέματα Λατρείας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Προς Anastasia D:

"Πολλές φορές αμα δεν είσαι 100% ερωτευμένος με κάποιον είναι αδύνατο να παντρευτείς, απλά για να παντρευτείς, επειδή το θέλει το σύστημα

Τα χρήματα που λες ειναι σχετικα
Χρηματα μπορει να βρεις με διάφορους τρόπους-φθοράς και ακολασίας, αλλα ανθρώπους στη σημερινη κοινωνία λιγοστους
Ανθρωπους με όλη τη σημασία της λέξης και δεν αναφερομαι σε ρασοφορους μονο"


Πολλές φορές, μα ακόμα περισσότερες η προοπτική της καλύτερης ζωής βάζει τα υλικά κίνητρα στο θέμα σύντροφος, ήδη, απο τη διαδικασία της επιλογής, ούτε καν της σχέσης. Δυστυχώς το χρήμα κινεί τα πάντα, ενώ συχνά το χαμήλωμα των σχετικών απαιτήσεων δεν έχει να κάνει με αυτογνωσία, αλλά με αντίληψη ότι "για τα παραπάνω δεν με παίρνει καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος". Η επιλογή συντρόφου και γενικά ο έρωτας θυμίζει σε πολλά την Παραβολή του Σπορέως.

"Οταν ο ανθρωπος ειναι απο μονος του ευτυχισμενος, χωρις να εχει πολλα, θα ειναι και μεσα στο γαμο ευτυχισμενος
Αμα ειναι δυστυχισμενος, ακομα και στο γαμο θα ειναι προβληματισμενος και δυστυχης".


Αν ισχύει αυτό, τότε όσο κι΄αν θέλω το Γάμο, δεν κάνω γι΄αυτόν. Γιατί προσωπικά δεν είμαι απο μόνος μου ευτυχισμένος.

Απο την άλλη, η καρδιά όπως είναι πλήρης έτσι και κατακερματίζεται απο έναν λιτό λόγο του άλλου, που έως τα πριν ήσουν γι΄αυτόν/ην ο ήλιος στη ζωή του. Και όσο πιο πλήρης νιώθεις, τόσο ο πόνος είναι μεγαλύτερος, όταν θα προσπαθείς να σκοτώσεις αυτό το τόσο όμορφο που ζεις μέσα σου.

Προς Carlos:

Αναγνωρίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα αξιώματα αυτά της επιτυχίας ισχύουν. Όταν όμως πέσει η Αυλαία της δεξιώσεων και του πρώτου καιρού, τότε αντιλαμβάνεσαι πως μόνο η αγάπη απελευθερώνει τον Γάμο και πως οτιδήποτε λιγότερα σε κάνει να αισθάνεσαι τον Γάμο σαν μια εκούσια φυλακή.

Προς aposal:

Άλλοι βλέπουν το Γάμο ως Μυστήριο, άλλοι αρέσκονται να λένε ότι ο Γάμος είναι Μυστήριο και για τους πολλούς ο Γάμος είναι ένα παραδοσιακό έθιμο ή ο δρόμος που μοιραία καταλήγεις ή ένα glamour που κάθε κοπέλα θέλει να ζήσει. Για τους πιο πολλούς, η αντιμετώπιση του Γάμου ρέπει προς το "κατεστημένο" που πρέπει να το κάνουμε γιατί έτσι το΄χουμε.

Λες: "Και δεν είναι απαραίτητο να είμαστε ερωτευμένοι σφόδρα"!

Δεν μπορώ να διανοηθώ σήμερα έναν πετυχημένο Γάμο χωρίς έρωτα. Και ο έρωτας δεν μπορεί παρα να είναι μια θύελα που σου αλλάζει την ζωή. Εκείνο που εσύ επιλέγεις, είναι να πολεμήσεις για να κινηθεί σε έναν φορέα αξιοπρέπειας και να μην καταλήξεις θύμα και θύτης ως ερωτικό αντικείμενο του κοινού πόθου.
Απο την άλλη, δεν είμαι και πολύ φιλικά διακείμενος στον κεραυνοβόλο έρωτα. Και πολλοί και ειδικά οι γυναίκες που μεγαλώνουν με το όνειρο του πρίγκηπος του παραμυθιού, θεωρούν ότι μόλις δούν τον άντρα που τους αρμόζει ντε και καλά θα τον καταλάβουν και φυσικά θα τον ερωτευθούν κεραυνοβόλα. Έτσι καταπιέζουν συχνά τον εαυτό τους και όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να προβάλουν μεγάλα στοιχεία βιτρίνας, δηλαδή υλικά και εμφανισιακά προσόντα δείχνουν χαμένοι απο χέρι, αφού υστερούν στην πρώτη εντύπωση.
Συμφωνώ πως άμα βάλουμε υψηλά όρια παίζουμε με την ψυχή μας. Απο την άλλη όμως, δεν θα κάνω και μια πιο βαστική επιλογή, επειδή έχω σαρκικό πειρασμό. Καλύτερα να πέφτω ελεύθερος, παρά να πληρώνω ένα λάθος μέσα στο Γάμο.

Τέλος ο πνευματικός δεν είναι ένας σούπερμαν για όλες τις δουλειές, όπως σήμερα έχει αναχθεί στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Αν δεν ξέρει το άτομο προσωπικά, πως θα εκδόσει "πόρισμα". Απο τις δικές σου μόνο περιγραφές ή θεωρούμε δεδομένο ότι "βλέπει"; Τελικά όλα είναι όχι η επιλογή του καλού πνευματικού, αλλά η θέσπιση ορθών κριτηρίων που πρέπει να διέπουν μια σχέση πριν το Γάμο και φυσικά το έλεος που θα δείξει ο Θεός κατα περίσταση. Μετά για τα περισσότερα είναι αργά.

Να σου πω και ένα παράδειγμα: κοπέλα χριστιανή ξεκίνησε δεσμό με ένα χριστιανό παλικάρι και πολύ αυστηρό. Ήταν βασικά τα προξενιά πολύ "πνευματικά". Αυτό το λέω, γιατί η κοπέλα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, παρότι στις δημόσιες εμφανίσεις τους φαινόταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι. Τελικά πήγαν στον πνευματικό και αυτός της είπε: "Αυτός είναι ο άνθρωπος που κάνει για σένα". Απο υπακοή η κοπέλα, γιατί στον πνευματικό μάλλον πήγαινε για να χωρίσει καθώς δεν ήταν ερωτευμένη, συνέχισε τη γνωριμία σχέση και όλα έδειχναν ότι θα έχουν αίσιο τέλος. Λίγους μήνες μετά τις νουθεσίες του φτασμένου πνευματικού, χώρισαν άνευ ιδιαιτέρου με πρωτοβουλία του "ιδανικού" παλικαριού. Και ευτυχώς λέω εγώ, γιατί αν δεν υπάρχει έρωτας, δεν μπορείς να καταδυναστεύσεις τον εαυτό σου επειδή είναι καλό παιδί και δη επειδή ο πνευματικός το΄πε και τελείωσε.

Προς virgin: Σε καμία περίπτωση ο άλλος δεν μας δίνει αυτό που εκπέμπουμε. Οι σχέσεις δεν στηρίζονται στην ίση ανταπόδοση.

anny έγραψε: "Οταν βιώνεις αγάπη μέσα σου,αγάπη θα προσφέρεις χωρίς την προσμονή της ανταπόδοσης".

Συμφωνώ. Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος ή εν πάσει περιπτώσει τελείς εν μεγάλω ή πλήρη ενθουσιασμώ, προσφέρεις. Γιατί είναι ένας μονόδρομος για να "ζεις". Ωστόσο αν η ανταπόκριση σε μια σχετική κίνηση δεν είναι ανάλογη, αντιλαμβάνεσαι την διαφορά και σε ζώνουν τα φίδια... Άσχημο συναίσθημα !

Προς deppy: Αν ο Γάμος σου πετύχει δεν καταλήγει σε τέτοιες ταπεινώσεις. Συμφωνώ πάντως πως μόνο η αγάπη ή τα παιδιά σου δίνουν τη δύναμη για να καταπίνεις. Αν όμως ο ένας φτύνει και ο άλλος καταπίνει, δεν είναι Γάμος αλλά συμβίωση.

Κλείνω με την ευχή να προλαμβάνουμε με σωστές επιλογές και πάντα στο μέτρο του δυνατού τα χειρότερα, για να μην καταλήξουμε σαν τον πιλότο του Νίκου Καββαδία:

"....Είχ΄ο πιλότος μας στο κούτελο γραμμένο/
κι΄αν ζήσεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω/
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη"

Κωνσταντίνος
virgin
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: Πέμ Απρ 26, 2007 5:00 am

Δημοσίευση από virgin »

Στον γάμο έρχομαστε με διάφορες εικόνες και ομοιώματα.
Αν ξεκινήσουμε ειδωλοποιώντας το ταίρι μας σύντομα θα πέσουμε σε λάκο
Νηφάλιοι στην αρχή μιας ερωτικης θύελλας όσοι σταθούν , άξιοι!
Οταν πέσουν τα μποφόρ και ανάλογα το περισσεύμα της καρδιάς πορεύεσαι και αγωνίζεσαι κατα δοκούν. Το ευαγγέλιο μας λέει πως κόντρα στην εαυτού σάρκα δεν κινείσαι. Κι όταν εσύ μιλάς με γλύκα ο άλλος δύσκολα να σου απαντήσει άσχημα κι αν σταθερός σταθείς και ασαλευτος
στον καλό τρόπο πρέπει να είναι πολυ διαταραγμένος ο κάθε άλλος να σου επιτεθεί.
Κωνσταντίνε χαίρε :roll:
lovethink
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5014
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am

Δημοσίευση από lovethink »

virgin έγραψε:Στον γάμο έρχομαστε με διάφορες εικόνες και ομοιώματα.
Αν ξεκινήσουμε ειδωλοποιώντας το ταίρι μας σύντομα θα πέσουμε σε λάκο
Νηφάλιοι στην αρχή μιας ερωτικης θύελλας όσοι σταθούν , άξιοι!
Οταν πέσουν τα μποφόρ και ανάλογα το περισσεύμα της καρδιάς πορεύεσαι και αγωνίζεσαι κατα δοκούν. Το ευαγγέλιο μας λέει πως κόντρα στην εαυτού σάρκα δεν κινείσαι. Κι όταν εσύ μιλάς με γλύκα ο άλλος δύσκολα να σου απαντήσει άσχημα κι αν σταθερός σταθείς και ασαλευτος
στον καλό τρόπο πρέπει να είναι πολυ διαταραγμένος ο κάθε άλλος να σου επιτεθεί.
Κωνσταντίνε χαίρε :roll:
Οποιος στη ζωή του δεν ερωτεύθηκε ποτέ
Είτε Θεό είτε άνθρωπο είτε και τα δύο ...... είναι δυστυχισμένος και δεν το ξέρει
Καλή Σαρακοστή
AnastasiaD
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 178
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 03, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αγγλία

Δημοσίευση από AnastasiaD »

Συγνώμη, αλλα ο καθενας χωριστα και ολοι μαζι με βαση το θεμα, μπορει να λεμε διαφορα, βασιζόμενοι στις διάφορες εμπειρίες που είχαμε στη ζωή εώς τώρα.

Αλλα μερικα απο αυτα που γραφετε, δε τα καταλαβαίνω, δεν τα εννοώ πνευματικά, μπορεί να είμαι ηλίθια.

Ειναι όλα πολύ σχετικά για να πούμε τί αγαπάμε και τί όχι.
Γιατί δεδομένου το οτι αγαπάμε πραγματικά, θα πρέπει να είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε και τη ζωή μας για την οποιαδήποτε αγάπη και δεν ξέρω άμα αυτό μπορεί να συμβεί στις μέρες μας πραγματικά.
Δίνουμε τα πάντα στους άλλους? Η ολα είναι λόγια?
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Anastasia θίγεις μεγάλο ζήτημα και το οποίο συχνά δεν έχει εύκολα απάντηση.

1) Αγαπάμε ή ενθουσιαζόμαστε;

2) Τα δίνουμε όλα ή απλώς όταν ο άλλος φεύγει απο τη σχέση, μας παρηγορεί να λέμε ότι "τα έδωσα όλα και έμεινα στον Άσσο";

Αναφορικά με το θέμα της θυσίας, θα σου απαντήσω πως αν δεν είσαι σε θέση να δώσεις και τη ζωή σου για τον άλλο, δεν αγαπάς. Και αυτό γιατί ο ίδιος ο Παύλος δίνει το κριτήριο της αγάπης: ο άνδρας να αγαπαέι την γυναίκα του όπως και ο Χριστός την Έκκλησία. Και για την Εκκλησία ο Χριστός σταυρώθηκε. Αν δεν είσαι θέση να βάλεις και τη ζωή σου ακόμα για την αγάπη σου, τότε, όντως πρέπει να σκεφθείς σοβαρά για το αν αγαπάς πραγματικά.
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Δεκέμβρης 1903

Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Kι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω
αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στη ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου,
ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου
τις λέξεις και τις φράσεις μου πλάθουν και χρωματίζουν
σ' όποιο θέμα κι άν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
AnastasiaD
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 178
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 03, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αγγλία

Δημοσίευση από AnastasiaD »

konstantinoupolitis έγραψε:Anastasia θίγεις μεγάλο ζήτημα και το οποίο συχνά δεν έχει εύκολα απάντηση.

1) Αγαπάμε ή ενθουσιαζόμαστε;

2) Τα δίνουμε όλα ή απλώς όταν ο άλλος φεύγει απο τη σχέση, μας παρηγορεί να λέμε ότι "τα έδωσα όλα και έμεινα στον Άσσο";

Αναφορικά με το θέμα της θυσίας, θα σου απαντήσω πως αν δεν είσαι σε θέση να δώσεις και τη ζωή σου για τον άλλο, δεν αγαπάς. Και αυτό γιατί ο ίδιος ο Παύλος δίνει το κριτήριο της αγάπης: ο άνδρας να αγαπαέι την γυναίκα του όπως και ο Χριστός την Έκκλησία. Και για την Εκκλησία ο Χριστός σταυρώθηκε. Αν δεν είσαι θέση να βάλεις και τη ζωή σου ακόμα για την αγάπη σου, τότε, όντως πρέπει να σκεφθείς σοβαρά για το αν αγαπάς πραγματικά.


Συμφωνώ απόλυτα με τη φράση: αν δεν είσαι σε θέση να τα δώσεις όλα, δεν αγαπάς. Είναι γεγονός για εμένα τουλάχιστον. Και ξαναδιάβασα προσεκτικά τη πρώτη σου εισαγωγή στο θέμα και συμφωνώ.
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Η δοτικότητα είναι μια άλλη παράμετρος αναφοράς στο όλο θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι στις σχέσεις δοτικοί. Το πρόβλημα εδώ είναι το εξής: Δεν μπορείς πάντα να αντιλαμβάνεσαι εάν αυτή η δοτικότητα που έχεις, εδράζεται σε κρηπίδες ακλόνητες, όμορφες ή είναι αποτέλεσμα αδυναμίας.

Ο Χριστός για παράδειγμα είναι η ασύγκριτη περίπτωση ανθρώπου που δεν είχε κανένα λόγο να είναι δοτικός και θυσιάστηκε εκούσια. Άρα ήταν κατεξοχήν κίνηση αγάπης και υπεροχής Του. Εμείς; Όσοι απο εμάς είμαστε δοτικοί;(Οι μη δοτικοί είναι άλλη περίπτωση). Αν υποθέσουμε ότι είμαστε δοτικοί.

Είμαστε δοτικοί / γενναιόδωροι ή δοτικοί /αδύναμοι και απηλπισμένοι;

Το κάνουμε εκ φύσεως ή αποτελεί τακτική προς επίτευξη αποτελεσμάτων ή και κίνηση απελπισίας, μπροστά στη λήψη μιας τόσο σοβαρής διαδικασίας όπως η συντροφικότητα;

Θα πρέπει να μας προσμετρηθεί ως δείγμα θαυμασμού ή λύπης("Τον καημένο ! ότι κι΄αν κάνει είναι λίγος, πάνε στο βρόντο οι προσπάθειές το");

Θα μας καταλογιστεί ως πράξη ειλικρίνιας ή θα ερμηνευθούμε ως "δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο καταλαβαίνω ότι μ΄αγαπάς", άρα ότι κάνεις θεωρείται πως το κάνεις όχι απο χαρακτήρα αλλά για να κερδίσεις την δική της αγάπη. Πολλοί λένε πως ειδικά αν ο άνδρας είναι δοτικός, η γυναίκα ως φύσει καχύποπτη εύκολα δεν θα το εκτιμήσει δεόντως.

Εγώ για τον εαυτό μου δεν ξέρω να απαντήσω. Δεν ξέρω καν, αν ότι εν πάσει περιπτώσει κάνω σχετικά, αν κάνω, μπορεί να θεωρηθεί δοτικό ή τετριμένο.

Οι έμπειροι άνδρες και φυσικά κοσμικοί, λεν συχνά είτε απο πείρα, είτε στα πλαίσια ερωτοδιδασκαλίας ξερόλα μεγαλο-εραστή τα εξής:

"Μην πέφτεις με τα μούτρα, κράτα την σε απόσταση"

"θα σε θεωρήσει δεδομένο και θα σε έχει ως χρυσή εφεδρία αν και εφόσον δεν βρει κάτι άλλο"

"μην μιλάς πότε για σοβαρά προ άχρι καιρού και θα δούμε"

"Ακόμα και αν αισθάνεσαι πράγματα μη τα λες"

"Άστην και λίγο να περιμένει" και πολλά άλλα και ανάλογα.

Κλείνω με τα εξης ερωτήματα:

1) Αν αγαπάς μπορείς να μην είσαι δοτικός ή αυτό τελικά ελέγχεται και μπορείς να το μετριάσεις;

2) Αν είσαι δοτικός μπορείς να επιτύχεις πράγματα ή τελικά μας τραβάει απο την ουσία και το προορισμό το ταξίδι και αρα ως Καβαφικοί μας έλκουν τα ζόρικα γιατί αλλιώς βαριόμαστε. Ηδονιζόμαστε δηλαδή απο την διαδικασία της κατακτήσεως και όχι απο την ουσία του ανθρώπου. Εν ολίγοις μας εξιτάρει η άρνηση και δεν βλέπουμε την αγάπη ως ένωση αλλά ως ανταγωνισμό και αγώνα επιβίωσης με την κοσμική έννοια. Γιατί η συντροφικότητα είναι ένα όπλο στον αγώνα για την πραγματική επιβίωση.

3) Μας αρέσει να προσπαθούμε να είμαστε εραστές ή επιβήτορες του τύπου "σκίσε τη γάτα απο την αρχή", δηλαδή άτομα που κηνυγάμε με΄σα απο τον Έρωτα την επιβεβαίωση.

4) Αν δεν είμαστε δοτική, έστω και με μεγάλη πιθανότητα να χάσεις ΄την μάχη για τους παραπάνω λόγους, μπορούμε να θυσιαστούμε για τον άνθρωπό μας.

5) Αντιμετωπίζουμε τον υποψήφιο σύντροφό μας, τελικά, ως συνοδοιπόρο προς την Ζωή ή τρόπαιο νίκης προς θάνατο;

6) Μπορούμε να αγαπήσουμε, αξίζουμε να αγαπηθούμε;

Περιμένω τις τοποθετήσεις σας, γιατί απλώς λέω αυτά που πιστεύω και πραγματικά ο ρόλος της Σάρας-Τσέσικα Πάρκερ στο δικό μας Love and the Athos δεν μου είναι πάντα ταιριαστός

Ο Θεός μαζί σας.

Κωνσταντίνος

Εικόνα
AnastasiaD
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 178
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 03, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αγγλία

Δημοσίευση από AnastasiaD »

Too complicated?
Μηπως τα πράγματα δεν είναι τόσο μπερδεμένα, αλλά εμείς προσπαθούμε να τα περιπλέξουμε, χωρίς λόγο?

Μήπως τα πράγματα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε πιο απλά και τη ζωή πιο απλά, γιατί στο τέλος τι θα πάρουμε μαζί μας, τα υλικά αγαθά ή την κακία μας?

Το μόνο που θα πάρουμε, θέλω να πιστεύω, είναι η πλήρωση της καρδιάς με αγάπη και τίποτα αλλο.
Τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα.
Τα πράγματα θέλω να είναι απλά και προσπαθώ να τα απλοποιώ, όσο το δυνατόν.
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Να σου πω Αναστασία,
Ναί ο Έρωτας οφείλει να είναι απλός και εμείς ή η ίδια η ζωή κάνει τα πράγματα πολύπλοκα.

Όλοι θέλουμε μόνο αγάπη, συχνότατα εκείνο το περίφημο κλίκ που θα μας φέρει τον πρίγκηπα του παραμυθιού. Μόνο που επίσης συχνά, πριν να αφήσουμε την καρδία να μιλήσει μόνη της, ορίζουμε απο πριν το επιθυμητό και σχεδόν πάντα υλικό πρότυπο του ιππότη που περιμένουμε. Έτσι αν και αυτό που λες Αναστασία μοιάζει τόσο λογικό, τελικά είναι πολύπλοκο. Γιατί θέλουμε απλά μόνο αγάπη, αλλά πρέπει να υπάρχει και το τάδε ή το δείνα.

Προσδοκούμε τον ιππότη που θα υποταχθούμε, την δεσποσύνη που θα μας χαρίσει την απόλαυση της ζωής μας ή τον πνευματικό άνθρωπο έχοντας πολύ σχετικά και επισφαλή κριτήρια αναφορικά με το τι είναι πνευματικός άνθρωπος.

Θέλουμε τον πνευματικό και αγνοούμαι επικίνδυνα τον Έρωτα που έχει τον τελευταίο λόγο.

Θέλουμε τον "Μαρτάκη" αλλά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτός θα έχει μυαλό για οικογένεια και αν δεν έχει εμείς θα τον γυρίσουμε, αφού το πακέτο είναι τόσο δελεαστικό. Κι΄όμως παίζουμε με τις ψυχές μας.

Κινούμαστε κατα το συμφέρον μας, μεταξύ Εκκλησίας και Κόσμου, μεταξύ Παγανισμού και Χριστιανισμού. Λέγοντας πάντα ότι σήμερα δεν υπάρχουν τα στερεότυπα του παρελθόντος και πλέον δεν κοιτάζουμε το ένα ή το άλλο. Τελικά θέλουμε ευτυχία εκ του ασφαλούς, με λίγη αγάπη και πολλά παρελκόμενα ή αγάπη βέβαια αλλά αφού πρώτα κλειδώσουμε τα παρελκόμενα. Τελικά δεν επιζητούμε πολλά αλλά μάλλον θέλουμε τα πάντα.

Και πολλές φορές η αρχή αυτή δεν κερδίζει τους "λήγοντες" της ευτυχίας, καταλήγοντας με μαθηματική στην μοναξιά του δεσμού και του Γάμου ή την κλασσική μοναξιά έξω απο την συντροφικότητα.

Για κάποιους η ευτυχία είναι δίπλα, τους χτυπάει την πόρτα, μα δεν μπορούν να την δουν, γιατί χτίζουν την επικείμενη ευτυχία τους με πλίνθους "προδιαγραφών" και έχοντας την απαίτηση να νιώσουν αγάπη, δίνοντας τελικά πολύ λίγα. Και τότε η μοναξιά χιλιάδες φύλλα σου κάνει αφόρητη παρέα, ειδικά αν η οικονομική σου εξασφάλισει, σου δώσει την ψευδαίσθηση ότι είσαι κάτι παραπάνω και αξίζεις κάτι περισσότερο:

"Μοναξιά χιλιάδες φύλλα"

Τριπολίτης Κώστας

Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις/
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης/
Κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις/
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

Βλέπεις θεάματα, πληρώνεις φόρους/
Επιθυμώντας μ' όλους τους πόρους/
να ζεις μονάχα με δικούς σου όρους/
και να 'σαι ο ίδιος σου πομπός

Άκου κοινό

Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους/
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς/
Κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς(εδώ βέβαια ο ποιητής λανθάνει)

Τα μανιφέστα του καιρού σου μίλα/
Κίτρινα λόγια με σινιέ ξεφτίλα/
πουλάει η μοναξιά χιλιάδες φύλλα/
όταν ποζάρει στο φακό/

Γλυκιά, ακίνητη, θολή νιρβάνα/
δεν έχεις έρωτες, μα έχεις πλάνα/
Έχεις οθόνη, μα δεν έχεις μάνα/
ούτε ένα χέρι φιλικό

Άκου κοινό...

Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις/
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης/
Κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις/
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς/

Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα...

Το πισογύρισμα και η μη ευτυχή κατάληξη παρά τα μεγάλα λόγια, οφείλεται συχνά στην εμμονή μας να βλέπουμε την ευτυχία όχι όπως πρέπει αλλά όπως απο πριν αυθαίρετα την έχουμε ορίσει.

Άλκη Αλκαίου

"Σκακιέρα"

"Σκακιέρα Άλκης Αλκαίος

Τα χρόνια που σε καρτερούσα ήταν αγρύπνια και μαράζι/
και τίποτ’ άλλο δε ζητούσα μόνο ν’ αρχίσει να χαράζει/
Γελούσε η κάμαρη σαν ήρθες, σου έφερα νερό από τη στέρνα/
όλα θ’ αλλάξουνε" μου είπες κι εγώ σου φίλαγα τη φτέρνα/
(εγώ το έχω ακούσει με παραλλαγές "Όλα άλλαξαν", "δεν είσαι μόνος έχεις εμένα")/

Τώρα την κίνηση κοιτάζεις σαν τους φαντάρους στην Ομόνοια/
ανοίγεις μια παλιά σκακιέρα και κουβεντιάζεις με τα πιόνια/

Τα χρόνια που σε καρτερούσα ήταν αγρύπνια και μαράζι/
και δεν με νοιάζει που αγρυπνούσα μα που ακόμα δεν χαράζει.

Ένα άλλο ποίημα/τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου, αγαπημένο μου απο τα φοιτητικά χρόνια, μιλάει τόσο για την μοναξιά ως απόρροια των λανθασμένων επιλογών, όσο και την μοναξιά εντός του Γάμου, του Γάμου βιτρίνα, που δυστυχώς όσο περνάν τα χρόνια σπάει πιο συχνά:

Στην Κ.(Απο το "Φλού" του 1978)

Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.

Ας προσεγγίσουμε όντως απλά το τί είναι αγάπη, δίνοντας και ζώντας χωρίς να λογιαριάζουμε το ότι δίνουμε, χωρίς να θυμόμαστε το πόσα δώσαμε, παρα μόνο ότι αγγίζουμε μια ψυχή που μας αγγίζει. Και όπως λέει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος:

Αγάπη είναι να σου δίνω/
χωρίς ποτέ να το θυμάμαι/
να με φωνάζεις κι εγώ να 'μαι/
μες στης ζωής σου την ηχώ.

Αγάπη είναι να σε κλείνω/
στα βλέφαρά μου όταν κοιμάμαι/
τις νύχτες για να μη φοβάμαι/
που λείπεις και σ' αναζητώ.

Αγάπη είναι να σ' αγγίζω/
κι ο πυρετός μου να μ' ανάβει/
να γίνομαι εγώ καράβι/
να ταξιδεύω στ' ανοιχτά.

Αγάπη είναι να ραγίζω/
όταν εσύ θα νιώθεις πόνο/
κι όταν με βλέπεις να ματώνω/
να κλαις με αναφιλητά.







Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λειτουργικά Θέματα.”