Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Συζητήσεις και γνώμες για τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Θέματα Λατρείας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Απο καιρό ήθελα να ανοίξω μια τέτοια συζήτηση, γιατί σίγουρα ή όλη διαδικασία αποτελεί θεμέλιο της ζωής. Ξεκινώ λοιπόν με ένα άρθρο που δημοσίευσα στο Γάμος και Μοιχεία, αλλά εκεί γρήγορα η κουβέντα πήγε αλλού.

Το να φτάσεις όπως πρέπει σε μια πορεία που οδηγεί σε Γάμο, είναι κάτι που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αξίζει την θυσία, αρκεί μια γυναίκα να είναι ο εαυτός της και όχι ότι της λένε, πολλάκις κομπλεξικά, οι άλλοι, αρκεί να έχει συνείδηση του τί θα πει αγνότητα, αρκεί να ξέρει να αγαπάει και να στο δείχνει. Όχι να είναι μαζί σου γιατί θέλει να παντρευτεί και σε βρίσκει απλά άνθρωπο της Εκκλησίας, αλλά γιατί θέλει να παντρευτεί όχι μόνο ως πάγια βούληση, αλλά και επειδή θέλει να παντρευτεί τώρα, επείδη αυτό νιώθεί όταν σε κοιτά στα μάτια, όταν είσαι μακριά της και νιώθει κενό, ή οταν είσαι μακριά της και πάραυτα αισθάνεται την παρουσία σου να της γεμίζει το δωμάτιο και φυσικά την ψυχή της.

Ο έρωτας κινεί τα πάντα. Αλλά ποιά η αντίληψη του κόσμου γι΄αυτόν; Φοβάμαι πως όχι η καλύτερη.

Για τον πολύ κόσμο και φυσικά εκτός εκκλησία, ο έρωτας είναι μάλλον μια παρόρμηση που φεύγει, ένα αναγκαίο κακό που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό. Σου χαρίζει όμορφες στιγμές, ηδονή, κύρος σε μια κοινωνία που είναι σεξομανής, ωραίες διακοπές και φυσικά ολοκληρωμένες σχέσεις. Όμως κάποια στιγμή περνάει και έτσι πάμε γι΄αλλού. Υπ΄αυτή τη λογική, πρέπει να κοιτάμε το τώρα και να μην ασχολούμαστε με το μετά. Πρέπει να μετράμε πολύ την υλική ασφάλεια που είναι σταθερά αξία. Ο έρωτας είναι μια ιδέα που περνάει, ενώ μια θέση στο δημόσιο ακλόνητη.

Για τους εκκλησιαστικούς πάλι, ο έρωτας είναι συνήθως φόβος πειρασμικός, θέμα ταμπού και τις περισσότερες φορές εκ του πονηρού πρόφαση για αμαρτία. Καλό και ζητούμενο συχνά είναι το "να στα φτιάχνει" ο πνευματικός, ο γέροντας, η ηγουμένη, γενικά κάποιος τρίτος σεβάσμιος στο συνάφι, Συχνά το φλέρτ σε αυτούς τους κύκλους είναι είδος άγνωστο. Άριστο δε θεωρείται το να αποφεύγεις τον έρωτα σε μια σχέση και γενικά να μην αποτελεί κριτήριο επαφής, φτάνει ο σύντροφος να είναι "πνευματικός" και να έχει καλές "συστάσεις".

Το οικονομικό είναι κοινή επιθυμία σε αμφότερα τα "στρατόπεδα", αφού στους πρώτους σημαίνει "θα περάσουμε καλά", στους δεύτερους είναι εκ των ων ούκ άνευ "αφού μεσα σε λίγους μήνες θα πρέπει να παντρευτούμε και πως θα γίνει αυτό αν δεν υπάρχει ο τρόπος".

Οι παραπάνω τρόποι με τους οποίους κατα κανόνα αντιμετωπίζεται το όλο θέμα και φανερώνουν αναμφίβολα μια ανέραστη οπτική, συχνά δημιουργηθείσα απο ανέραστους μέντορες και Μ.Μ.Ε.

Για τις εκκλησιαστικές η τήρηση των μη προγαμιαίων σχέσεων δείχνει αρκετές φορές πανάκεια. Ωστόσο δεν αρκεί η αποδοχή της αρχής της αγνότητος απο μόνη της, αλλά και η δημιουργία προϋποθέσεων για την εφαρμογή της. Και το κυριότερο, να δείξεις πέρα απο την παρθενία, ότι εσύ η ίδια αξίζεις σαν άτομο για να προχωρήσεις σε Γάμο με κάποιον και απο εκεί στον Παράδεισο που είναι και ο πραγματικός στόχος.

Απο την άλλη, σήμερα οι πιέσεις για κάποιον νέο, είναι πολλαπλάσιες για κρατήσει αγνός μέχρι το Γάμο. Όταν δεν είσαι αποκατεστημένος, πράγμα που για τον μέσο Έλληνα δεν γίνεται πριν τα 30 φεύγα, δεν σε υπολογίζουν ή στην καλυτέρα προχωρούν σε δεσμό ελαφρά την καρδία για όσο πάει, για όσο θα περάσουμε "καλά". Είναι όντως δύσκολο να τηρήσεις αγνότητα, όταν δεν σου δίνονται οι δυνατότητες για να παντρευτείς πριν μια σχετική ηλικία.

Παλαιότερα τα προξενιά βόλευαν όλο σχεδόν το κόσμο, ακόμα και ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων, που απο την φύση τους είναι συνεσταλμένοι και δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την αγάπη μιας κοπέλας.

Σήμερα με τις παρούσες συνθήκες, μεγάλο ποσοστό αδελφών και αδελφών, εν Εκκλησία ή εκτός, θα μείνει χωρίς Γάμο τουλάχιστον πριν τα 40, όπου κάποιοι απο αυτούς θα κατορθώσουν να κάνουν ένα Γάμο αστραπή και φυσικά συμβατικό, αναγκασμένοι απο τα σημεία της ηλικίας τους. Τραγικές φιγούρες σε αυτό, οι γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία κυρίως στο δημόσιο ή στον επιχειρηματικό κόσμο. Χάνουν περισσότερο χρόνο, τους κάνει ζημιά αναφορικά με το Γάμο η επαγγελματική εξέλιξη που οδηγεί σε οικονομική αυτάρκεια και νομίζουν πως επειδή έχουν χρήματα μετρούν ιδιαίτερα ως γυναίκες. Και αυτό γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, καθώς σε σημαντικό ποσόστό ωραίος άντρας είναι ο "κονομημένος". Και φυσικά πρέπει να πάρω έναν αντάξιό μου. Κατα κανόνα του δημοσίου και αυτός ή επιχειρηματίας πετυχημένος αλλά απο τους τελευταίους δεν ξεμένουν και πολλοί. Βέβαια τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τα διαζύγια αλλά και το ανύπαντρο έως μια ηλικία σε γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία "σαρώνουν".

Απο το ανύπαντρο δεν εξαιρούνται επίσης ούτε οι εκκλησιαστικοί, παρότι αρκετοί απο αυτούς παντρεύονται πριν τα 30. Πολλοί απο αυτούς ξεμένουν, σε μια κατάσταση που γνωρίζουν ή αρνούνται να συνειδητοποιήσουν.

Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, είναι επίκαιρος ο λόγος του Σαββόπουλου:

"Σ΄αυτόν το κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί", αλλά όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που ο Βοσκόπουλος έκανε ύμνο: " αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν αγάπησαν", γιατί η αγάπη είναι η δημιουργός συνιστώσα του κόσμου.

Απόλυτη μορφή του έρωτα, συνιστά το να αγαπάς και να αποφασίζεις συνειδητά μια Γάμου κοινωνία μαζί του. Ειδικά όταν τηρούνται αγνά αίματα. Ειδικά το τελευταίο αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις, έστω και αν προς στιγμή δεν φθάσεις στην Ιθάκη. Και σίγουρα η πορεία προς τον έρωτα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, άρα δεν είναι καθόλου Καβαφική.

Ο έρωτας όταν είναι αληθινός είναι ο ορισμός της απελευθέρωσης και αδιάσπαστος απο την προοπτική του Γάμου. Και όταν αγαπάς πραγματικά, είναι αδιανόητη η μη ερωτική επιθυμία, ακόμα και ύπαρξη αποχαιρετισμού το βράδυ. Θέλεις να κοιμηθείς δίπλα της, θέλεις να ξυπνήσεις μαζί της και στα κομμάτια, το πως θα την δεις άβαφη το πρωί. Πέρα απο συντηρητισμούς, ταμπού και ξενέρωτες αναστολές και νουθεσίες. Και αυτό δεν το λέω απο επιδράσεις κηρυγμάτων αλλά απο βίωμα.

Τέλος να πω κάτι απο εμπειρία μου απο ένα Γάμο που ήμουν την Κυριακή: Μου γνωρίσαν τον εξάδελφο ενός φίλου μου, σημαντικό και σχετικά νέο οικονομικό παράγοντα στην Αθήνα. Σχολιάζοντας το καινούργιο του αυτοκίνητο είπε:

"Αυτό είναι για να πάρεις την γυναίκα σου, τη γκομένά σου ή μάλλον μόνο την γκόμενά σου. Τη γυναίκα άστην...."

Είμαι ως άνθρωπος αδύναμος. Αν με αξιώσει ο Θεός να παντρευτώ, ακόμα και σκύλα να μου βγει η γυναίκα, δεν θα΄θελα ΄να βρω τη δύναμη να μιλήσω έτσι γι΄αυτήν. Έτσι για να μιλήσουμε και όχι μόνο για τις προγαμιαίες σχέσεις αλλά και τις εξωσυζυγικές και να τονίσουμε και δύο αξίες που αξίζει όντως κανείς να τις κερδίσει. Τον Σεβασμό και την Αφοσίωση, ως πρακτική επίβαση της θεωρίας του Γάμου.

Κωνσταντίνος

www.it.uom.gr/project/monuments/nickcana.JPG
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Και ένα ποίημα που έγραψα χθες για να περιγράψω τον έρωτα και την αγάπη, ως το μόνο που κάνει ιδιαίτερη μια σχέση και χωρίς αυτήν κάθε ερωτική πράξη είναι τριβή και φθορά.

Μέσα στις κόρες σου βυθίζομαι ξεχνώντας το πόνο μου/
κι΄όμως δεν είναι τα όμορφα μάτια σου που μου χάρισαν στιγμές απο ζωή.

Μέσα στα χέρια σου κλείνεις την παλάμη μου σκορπώντας τη γαλήνη, σταγόνες πολύτιμες που μεταγγίζουν στην ψυχή μου.
Κι΄όμως δεν είναι η μεταξένια σου αφή που μου δρόσισε την δίψα μου.

Μέσα στον πόνο μου ένιωσα τον πόνο σου και ένιωσα κάτι τόσο δυνατό να με κλονίζει.
Κι΄όμως δεν ήταν το χτύπημα η δύναμη, αλλά ο έρωτας που έγινε αγάπη.

Κι΄η αγάπη είναι άνεμος και έρχεται χωρίς να σε ρωτήσει/
μένει για όσο η ίδια επιθυμεί/
και είναι αδύνατο χωρίς κρικέλια να την πιάσεις.

Θεέ μου κάνε με καλύτερο άνθρωπο, μην αφήσεις την δύναμη της αγάπης μακριά μου, μακριά της, μακριά απο κανένα. Φοβάμαι και ξέρω πως αυτό είναι που μπορεί να αλλάξει ένα άνθρωπο, αυτό είναι που κάνει τις στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο και στη μνήμη. Ωστόσο πάντων ένεκεν αμήν !

24-4-07
Misha
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3872
Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από Misha »

"Όσα η αγάπη ονειρεύεται
τα αφήνει όνειρα η ζωή
μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή,
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται."


Aλκίνοος Ιωαννιδης
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
alexakis
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 26
Εγγραφή: Τρί Δεκ 26, 2006 6:00 am

Δημοσίευση από alexakis »

Μερικές σκέψεις σε όσα γράφεις για τη συμπεριφορά των "εκκλησιαστικών" και τα οποία σίγουρα συμβαίνουν.
Από τη μία πλευρά,μετά από απογοητεύσεις από άτομα που δεν είναι και τόσο στο χώρο της Εκκλησίας,είναι πολύ ανθρώπινο να νιώσεις πως αν σου προξενέψει ένα άτομο ο γέροντας θα μπορέσεις να επικοινωνήσεις όπως θέλεις.
Σίγουρα ο έρωτας είναι ο δρόμος που πρέπει να οδηγήσει στο γάμο.Αν η επιλογή συντρόφου είναι το αποτέλεσμα διανοητικής λειτουργίας,έχουμε καταργήσει βασικά στοιχεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης τα οποία δεν έχουν τίποτα το αμαρτωλό.
Σημασία έχει ο άνθρωπος να είναι σε ομαλή κοινωνία με άτομα και των δύο φύλλων,και ο έρωτας θα έρθει όταν πρέπει.
Η σημερινή εποχή πάντως είναι δύσκολη,γιατί οι άνθρωποι ζουν απομονωμένοι,και συχνά οι χριστιανοί νέοι ακόμα πιο δύσκολα μπορούν να βρουν άτομα με τα οποία να μπορούν να μοιραστούν τις σκέψεις τους,τα αισθήματά τους και ακόμα περισσότερο τη ζωή τους.
Ίσως επομένως το συνοικέσιο από τον κατάλληλο άνθρωπο να μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να βοηθήσει.

Ενδιαφέροντα κείμενα βρίσκονται στις διευθύνσεις
http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oik ... /erws1.htm
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/b ... omena.html
lenakog1
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 64
Εγγραφή: Τρί Φεβ 14, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Re: Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Δημοσίευση από lenakog1 »

konstantinoupolitis έγραψε:


Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, είναι επίκαιρος ο λόγος του Σαββόπουλου:

"Σ΄αυτόν το κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί", αλλά όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που ο Βοσκόπουλος έκανε ύμνο: " αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν αγάπησαν", γιατί η αγάπη είναι η δημιουργός συνιστώσα του κόσμου.

[/url]
εδώ θα ήθελα να προσθέσω το παρακάτω άσμα:
"Θέε μου την δεύτερη φοράάάάάάάάά
που θα 'ρθω για να ζήσωωωωωωωωωωωω
όσο η καρδιά κι αν λαχταράάάάάάάάάά
δεν θα ξαναγαπήσωωωωωωωωωωωω

Βέβαια εμείς οι Χριστιανοί δεν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση....
Πολύ απαισιοδοξία αδελφέ μου κωνσταντινοπολίτη!
Αν έχεις καλή διάθεση και εμπιστοσύνη στον Θεό, θα σου βρει μια καλή κοπέλα! Δεν λέω προσωπικά για σένα, αλλά γενικότερα μιλάω!
Άσε τι κάνουν οι άλλοι και πως βλέπουν τις σχέσεις. Το καλύτερο πιστεύω είναι να αφηνόμαστε στον Θεό και αυτός θα μας βρει τον κατάλληλο - η.
Βέβαια το θέμα είναι να μπορείς να κρατήσεις την σχέση και να μην κάνεις χαζομάρες μέσα σ' αυτή!
Ο Θεός βοηθός όπως έλεγε και ο όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος!
Χριστώ συνεσταύρωμαι...
lenakog1
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 64
Εγγραφή: Τρί Φεβ 14, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Re: Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

Δημοσίευση από lenakog1 »

konstantinoupolitis έγραψε:


Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, είναι επίκαιρος ο λόγος του Σαββόπουλου:

"Σ΄αυτόν το κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί", αλλά όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που ο Βοσκόπουλος έκανε ύμνο: " αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν αγάπησαν", γιατί η αγάπη είναι η δημιουργός συνιστώσα του κόσμου.

[/url]
εδώ θα ήθελα να προσθέσω το παρακάτω άσμα:
"Θέε μου την δεύτερη φοράάάάάάάάά
που θα 'ρθω για να ζήσωωωωωωωωωωωω
όσο η καρδιά κι αν λαχταράάάάάάάάάά
δεν θα ξαναγαπήσωωωωωωωωωωωω

Βέβαια εμείς οι Χριστιανοί δεν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση....
Πολύ απαισιοδοξία αδελφέ μου κωνσταντινοπολίτη!
Αν έχεις καλή διάθεση και εμπιστοσύνη στον Θεό, θα σου βρει μια καλή κοπέλα! Δεν λέω προσωπικά για σένα, αλλά γενικότερα μιλάω!
Άσε τι κάνουν οι άλλοι και πως βλέπουν τις σχέσεις. Το καλύτερο πιστεύω είναι να αφηνόμαστε στον Θεό και αυτός θα μας βρει τον κατάλληλο - η.
Βέβαια το θέμα είναι να μπορείς να κρατήσεις την σχέση και να μην κάνεις χαζομάρες μέσα σ' αυτή!
Ο Θεός βοηθός όπως έλεγε και ο όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος!
Χριστώ συνεσταύρωμαι...
konstantinoupolitis
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1080
Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: Μακεδονία

Δημοσίευση από konstantinoupolitis »

Εγώ προτιμούσα τον Αλκίνοο στις πρώτες δουλειές του τις οποίες υπέγραφε συνθετικά ο Ζούδιαρης. Εντούτοις απο τα δικά του τραγούδια μου άρεσαν κάποια και ειδικά το παρακάτω. Μάλιστα ήρθαν έτσι τα πράγματα που κάποιους στίχοι εδώ φαντάζουν τόσο βιωματικοί.

Ο Προσκυνητής - Αλκίνοος Ιωαννίδης


Τα βουνά περνάω και τις θάλασσες περνώ/
Κάποιον αγαπάω/
Δυο ευχές κρατάω και δυο τάματα κρατώ/
Περπατώ και πάω/

Κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί/
Αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί/
Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά/
Αύριο βράδυ θα΄ναι αργά/

Στα πουλιά μιλάω και στα δέντρα τραγουδώ/
Κάποιον αγαπάω/
Και όταν τραγουδάω προσευχές παράμιλω
/ Περπατώ και πάω/
Κάποιος είπε πως ο δρόμος είναι η φλέβα της φωτιάς/
Ψυχή μου πάντα να κυλάς/
Κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή/
Καρδιά μου να΄σαι ζωντανή/
Κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί/
Αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί/
Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά/
Αύριο βράδυ θα΄ναι αργά.
lenakog1
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 64
Εγγραφή: Τρί Φεβ 14, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από lenakog1 »

Άσχετο φίλε Κωνσταντινοπολίτη αλλά οι αγαπημένοι μου στίχοι είναι απο τραγούδια της Πέγκυς ζήνα:

Είσαι όλα όλα όλα όσα ήθελα
είσαι όλα όλα όλα όσα θέλω ...

Και απο ένα άλλο επίσης:

Όσα δεν τόλμησα να πω
ποτέ μου σε κανέναν
φαίνεται ήρθε η στιγμή
σε σένα να τα πω...

Όσα δεν ήθελα να δω
μου άνοιξαν τα μάτια
μ' ένα φιλί σου δυνατό
φωνάζουν οι ουρανοί
και κάναν κάθε τι παλιό
θρύψαλλα και κομμάτια
τώρα απλά για να σωθώ
πεθαίνω η τρελήήήήήήήή.........

Και αν θες κι άλλο:
Κρίμα την καρδιά μου που χαράμισααααα
τόσα χρόνια έμειναν μισά
να σε βρω άργησα
μα το χτες μου πίσω άφησα
επιτέλους έγινα καλάάάάάά!!!

Καλά δεν γράφω άλλα γιατί θα με βρίσουν :oops: :oops: :oops: :oops:
Χριστώ συνεσταύρωμαι...
silver
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3145
Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από silver »

H lenakog1 έγραψε :
Βέβαια το θέμα είναι να μπορείς να κρατήσεις την σχέση και να μην κάνεις χαζομάρες μέσα σ' αυτή!

Εις την ξηρόνησον εκείνην διέμεινεν ο Άγιος Μαρτινιανός έξ χρόνους, υπομένων πάσαν κακοπάθειαν τόσον κατά το θέρος όσον και κατά τον χειμώνα, νομίζων όλα τα λυπηρά ευχάριστα και αποβλέπων εις την μέλλουσαν αιώνιον αγαλλίασιν. Όθεν εφθόνησε πάλιν ο αντικείμενος και του έδωσεν έτερον πόλεμον μεγαλύτερον από τον προηγούμενον. Εφύλαξε δηλαδή τον καιρόν ο παμμίαρος, και όταν διήρχετο πλησίον της πέτρας εκείνης πλοίον τι, εις το οποίον ήσαν άνδρες και γυναίκες, ήγειρε θαλασσοταραχήν και τότε το μεν πλοίον συνετρίβη εις την ξηρόνησον, οι δε επιβάται επνίγησαν άπαντες, μόνον μία κόρη ωραία και πάγκαλος διεσώθη επί μιάς σανίδος και πλησιάσασα εις την ξηρόνησον εφώναζε μετά δακρύων: Ελέησόν με την απολλυμένην, δούλε του Θεού, και δος μοι χείρα βοηθείας. Πρόφθασον, πρίν να με καταπίη η άβυσσος και σώσον με την δυστυχή. Βλέπων λοιπόν ο Όσιος ότι έπρεπε να βοηθήση την ναυαγόν είπε : Και τούτο τέχνη σου είναι, διάβολε, αλλά δεν θα νικήσης την δύναμιν του Χριστού, εις τον οποίον έχω εγώ στηρίξει ολοψύχως τας ελπίδας μου και πιστεύω εις την βοήθειάν του. Ταύτα ειπών ο Όσιος εμελέτα κατά διάνοιαν λέγων : Πάλιν δοκιμασία καρδίας φοβερωτέρα της προτέρας επέστη εναντίον μου, είναι δε τόσος ο κίνδυνος όσον το ύδωρ είναι επισφαλέστερον της γης. Δέσποτα Κύριε, μη με αφήσης να απολεσθώ ο ανάξιος δούλος σου, αλλ’ οικονόμησον το συμφέρον μου.
Ούτως ειπών ο Όσιος έκυψεν εις την θάλασσαν και έσυρε την γυναίκα από τα ύδατα, βλέπων δε ότι ήτο κόρη περικαλλής και εύμορφος έλεγεν : Αληθώς δεν συμφωνούσι μαζί το πύρ και τα λινόξυλα. Αδύνατον είναι να συγκατοικώμεν κοινοβιάζοντες, διότι θέλομεν αμφότεροι εξαχρειωθεί διά συνεργείας του δαίμονος. Λοιπόν, συ υπόμεινον εδώ και μη δειλιάσης, διότι έχει άρτους και ύδωρ, έως ότου έλθη ο πλοίαρχος και τότε ανάγγειλον εις αυτόν τα συμβάντα και ειπέ του να σε υπάγη εις την πόλιν σου.
Ούτως ειπών προσηυχήθη προς Κύριον λέγων : Κύριε ο Θεός μου, εις τον οποίον υπακούουσιν η θάλασσα και οι άνεμοι, επίβλεψον επ’ εμέ και μη με αφήσης να απολεσθώ εις τα ύδατα, εις τα οποία εισέρχομαι, ελπίζων εις το φοβερόν όνομά σου, διότι προκρίνω να απολεσθώ μάλλον σωματικώς, παρά να πέσω εις το πάθος και τον βόρβορον του σώματος……….(τόμοςΒ΄ : 327).
lenakog1
Τακτικό Μέλος
Τακτικό Μέλος
Δημοσιεύσεις: 64
Εγγραφή: Τρί Φεβ 14, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από lenakog1 »

φίλε silver η παράθεση σ' αυτό που έγραψα που κολλάει με το κείμενο που αναφέρεις; Σόρρυ αλλά είμαι λίγο αργόστροφη...
Χριστώ συνεσταύρωμαι...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λειτουργικά Θέματα.”