Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Θεοειδής ψυχή!
Ποῦ εἶναι ἄραγε;
Στόν Χριστό.
Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς εἰπῇ: Νά, ἔτσι πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος.
Ἐκεῖνος, ὁ Θεός, ἔγινε ἄνθρωπος.
Ἐκεῖνος, ὁ Θεός, ἔδειξε στόν ἑαυτό Του τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς εἴμαστε πλασμένοι κατ’ Εἰκόνα Θεοῦ. Ὀφείλουμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ αὐτήν.
Τί εἶναι ὁ νοῦς μας;
Εἰκόνα τοῦ νοῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἡ δική μας ὑποχρέωσις εἶναι νά κάνουμε τόν νοῦ μας ὅμοιο μέ τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή νά χριστοποιήσουμε ὅλο τόν νοῦ μας καί νά μποροῦμε νά ποῦμε μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄ Κορ. β΄ 16).
Ἀλλά μέχρι νά ταυτίσουμε τό θέλημά μας μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ, τό δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, εἶναι πάντα ἀδύνατο, πάντα σκοντάφτει καί βυθίζεται στήν ἁμαρτία.
Ἐάν ἔχουμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὡς τό αἰώνιο πρότυπό μας, τό αἰώνιο ὅραμά μας, τότε ταυτίζουμε τόν ἑαυτό μας μέ τό δικό Του θέλημα.
Τότε λέμε: δέν θέλω νά γίνῃ τό θέλημά μου, ἀλλά τό δικό Σου (Κύριε).
Πάτερ ἡμῶν, γενηθήτω τό θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

[toula]

Δὲν ἔχω δυνάμεις νὰ μιλήσω περισσότερο, ἀλλὰ φυλάξτε τὸν λόγο ἐκεῖνο πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός.
Ἔτσι θὰ ζήσετε μὲ εἰρήνη. Καὶ ὅταν ἡ καρδιά σας ὑπερνικήσει ὅλα τὰ μικρὰ ψυχολογικὰ ἐμπόδια καὶ ἀποκτήσει τὴν ἀγάπη αὐτὴ στὶς χαμηλές μας βαθμίδες -ὅσο παράδοξο καὶ ἂν φαίνεται- τότε θὰ προετοιμαστεῖτε γιὰ τὴν πρόσληψη καταστάσεως χάριτος, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἀγκαλιάζει μὲ τὴν ἀγάπη του ὅλο τὸν κόσμο.
Ἡ κατάσταση, ὅμως, αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχτεῖ μὲ τεχνητὸ τρόπο.
Πορευόμαστε πάντοτε κατὰ κάποιον τρόπο μόνο διὰ τῆς ὁδοῦ τῶν ἀρχαρίων.
Ἀλλὰ συντελεῖται μέσα μας ἀλλαγή καὶ ἡ καρδιά μας πλέον δὲν ποθεῖ, παρὰ ἐκεῖνο ποὺ παρήγγειλε ὁ Κύριος.
Μολονότι τώρα εἶμαι σωματικὰ ἕνα ἐρείπιο, αὐτὰ πού σᾶς λέω ἰσχύουν διαχρονικά.
Εἶναι ἡ ἀλήθεια τὴν ὁποία βιώνουμε πλησίον τοῦ μεγάλου Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὁ Ὁποῖος ἔλαβε τὴ σάρκα μας καὶ ἀποκάλυψε σέ μᾶς τὸν Ἑαυτὸ Του και μας ὑπέδειξε πὼς πρέπει νὰ εἴμαστε.
Ὅταν ἀτενίζουμε δηλαδὴ τὸν σαρκωθέντα Χριστό, θεωροῦμε τὴν προαιώνια Βουλὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Βλέπετε πῶς ὁ Κύριος μὲ τὴν ἔνσαρκο παρουσία Του, μὲ τὶς ἐντολές Του, προσελκύει τὸν νοῦ μας σὲ τέτοιες σφαῖρες, ὅπως εἶναι ἡ κατάσταση τῆς Ἴδιας τῆς Θεότητος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου· εἶναι φοβερὸ νὰ μιλοῦμε γι’ αὐτὸ τὸ θέμα.
Ὡστόσο, αὐτὸ βιώνεται ἀρχικὰ μὲ πολὺ ἁπλὲς πράξεις.
Ἄς σᾶς διαφυλάξει, λοιπὸν, ὁ Κύριος! Καὶ ἡ προσευχή μου εἶναι νὰ δεχθεῖτε πραγματικὰ τὴν ἄνωθεν ἔμπνευση!
(“Οἰκοδομώντας τὸν ναό τοῦ Θεοῦ μέσα μας και στοὺς αδερφούς μας”, Τόμος Γ΄, Έκδ. Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

[toula]

Η θεία χάρη ενεργεί μέσα στην καρδιά που διψά την αλήθεια, την καρδιά που έχει αγαπήσει τον Χριστό.
Αυτή η χάρη γεννά μέσα μας τις αρετές και μας οδηγεί στην πνευματική τελείωση, η οποία τελείωση γίνεται η Βασιλεία του Θεού μέσα μας.
Δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργεί η θεία χάρη μέσα στην καρδιά μας, πολλές φορές οι ενέργειές της είναι εντελώς απαρατήρητες και όμως η χάρη λειτουργεί, λειτουργεί ασταμάτητα.
Ο Θεός αδιαλείπτως οικοδομεί στην ψυχή μας τη μεγάλη και ένδοξη Βασιλεία του.
Δεν υπάρχει μυστήριο μεγαλύτερο απ’ αυτό.
Δεν γνωρίζουμε τις οδούς της θείας χάρης, όπως δεν γνωρίζει ο γεωργός με ποιο τρόπο ο σπόρος γίνεται στάχυ.
Κοιμάται το βράδυ και ξυπνάει το πρωί, κάνει τη δουλειά του και ο σπόρος βλασταίνει και αυξάνει.
Αυτός μόνο περιμένει να έλθει ο καιρός του θερισμού. Το ίδιο και στην πνευματική μας ζωή.
Δεν γνωρίζουμε πώς τελείται το μεγάλο μυστήριο της πνευματικής μας τελείωσης που το ενεργεί ο Θεός.
Θα καταλάβουμε ότι σ’ όλη τη ζωή μας μάς οδηγούσε ο Θεός, μας οδηγούσε με ένα τρόπο θαυμαστό στην Βασιλεία του.
Έτσι αποκαλύπτεται στην καρδιά μας η Βασιλεία των Ουρανών. Ο Θεός την φανερώνει μέσα μας.
Ας είμαστε προσεκτικοί σ’ αυτά που γίνονται στη ζωή μας, και το πιο πολύ απ’ όλα να φυλαγόμαστε να μη γογγύζουμε κατά του Θεού.
Αγόγγυστα να υπομένουμε τις θλίψεις και τα παθήματα, διότι μ’ αυτά κτίζεται μέσα στην καρδιά μας η Βασιλεία του Θεού.
Πάντα να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα, και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας.
Αμήν.
(Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Γ’.)

[toula]

Ω πολυπόθητη αγάπη, είναι μακάριος αυτός που σε ασπάσθηκε, διότι δεν θα επιθυμήσει πια να ασπασθεί με πάθος ανθρώπινο κάλλος.
Είναι μακάριος αυτός που κινούμενος από θείο έρωτα αγκαλιάσθηκε μαζί σου, διότι θα απαρνηθεί όλο τον κόσμο, και ενώ πλησιάζει όλους τους ανθρώπους, δεν θα μολυνθεί διόλου.
Είναι μακάριος αυτός που αγάπησε και απόλαυσε τα κάλλη σου με άπειρο πόθο, διότι αυτός θα αγιασθεί ψυχικά από το ύδωρ και το αίμα, που στάζει άχραντο από σένα.
Είναι μακάριος αυτός που σε κατασπάσθηκε με πόθο, διότι θα υποστεί πνευματικά την καλή αλλοίωση και θα ευφρανθεί ψυχικά, διότι εσύ είσαι η ανέκφραστη χαρά.
Είναι μακάριος αυτός που σε απέκτησε, διότι θα θεωρήσει ένα τίποτε τους θησαυρούς του κόσμου, διότι εσύ είσαι αληθινά ο ανεξάντλητος πλούτος.
Αλλά είναι μακάριος και τρισμακάριος και αυτός που εσύ έλαβες ως σύντροφό σου, διότι θα είναι στην ορατή αδοξία ενδοξότερος από όλους τους ένδοξους και τιμιότερος και σεβαστότερος από όλους τους άξιους για τιμή.
Είναι αξιέπαινος εκείνος που σε αναζητά, πιο αξιέπαινος είναι εκείνος που σε βρήκε, αλλά μακαριότερος είναι εκείνος που αγαπήθηκε από σένα· εκείνος που έγινε δεκτός από σένα, εκείνος που διδάχθηκε από σένα, εκείνος που κατοίκησε μέσα σου, εκείνος που έλαβε με τη μεσολάβησή σου τροφή τον Χριστό τον αθάνατο, τον Χριστό τον Θεό μας.
[Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Έργα, Λόγος πρώτος (απόσπασμα), σελ. 36.

[toula]

«αμήν λέγω υμίν εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 18:3)
Τάδε λέγει Κύριος και ο λόγος Του είναι άγιος και αληθινός.
Τι πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων;
Έχουν τρία πλεονεκτήματα: την πίστη, την υπακοή και την συγχωρητικότητα.
Το παιδί ρωτάει το γονιό του για τα πάντα και, ασχέτως του τι απαντά εκείνος, πιστεύει το γονιό του.
Το παιδί υπακούει στο γονιό του και εύκολα υποτάσσει το θέλημά του στο θέλημα του γονιού του.
Το παιδί είναι συγχωρητικό και, μολονότι προκαλεί εύκολα, συγχωρεί γρήγορα.
Ο Κύριός μας απαιτεί και τα τρία αυτά από όλους τους ανθρώπους, δηλαδή πίστη, υπακοή και συγχωρητικότητα.
Επιθυμεί οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Αυτόν απροϋπόθετα, χωρίς όρους, όπως ένα παιδί πιστεύει στο γονιό του· και να είναι συγχωρητικοί ο ένας με τον άλλον, αμνησίκακοι, χωρίς να απαντούν στο κακό με κακό.
Πίστη, υπακοή και συγχωρητικότητα είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της ψυχής ενός παιδιού.
Η αγνότητα και η χαρά είναι επιπρόσθετα στοιχεία.
Ένα παιδί δεν είναι άπληστο, ένα παιδί δεν είναι φιλήδονο, ένα παιδί δεν είναι ματαιόδοξο.
Τα μάτια του παιδιού είναι αμόλυντα απ’ τα ακόλαστα πάθη και η χαρά του αμόλυντη από τις μέριμνες.
Αδελφοί μου, ποιος άραγε μπορεί να μας κάνει ξανά σαν τα παιδιά;
Κανένας, έκτος από τον Ένα Χριστό.
Εκείνος μπορεί να μας κάνει σαν τα παιδιά και να μας βοηθήσει να γεννηθούμε ξανά, με το παράδειγμά Του, τη διδασκαλία Του και τη δύναμη του Αγίου Του Πνεύματος.
Ω, Κύριε Ιησού, τέλειο Εσύ στην υπακοή και την ταπείνωση, αιώνιο Παιδί του Ουράνιου Πατέρα, βοήθησέ μας να γίνουμε σαν αρτιγέννητα βρέφη, μέσα απ’ την πίστη σε Σένα, την υπακοή σε Σένα και την συγχωρητικότητα προς αλλήλους.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας.
Αμήν.
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ο «Πρόλογος της Αχρίδος- Ιανουάριος», των εκδόσεων Άθως, σσ. 282-283.

[toula]

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»
Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη οι Ισαπόστολοι
Εορτάζουν στις 21 Μαΐου
Ως κοινόν είχον γης Βασιλείς το στέφος,
Έχουσι κοινόν και το του πόλου στέφος.
Ξύνθανε μητέρι εικάδι πρώτη Κωνσταντίνος.
Κατά τη διάρκεια της Α ‘Οικουμενικής Συνόδου [Νίκαια, 325 μ.Χ.], οι φιλονικούντες κληρικοί έγραψαν κατηγορίες ο ένας εναντίον του άλλου και τις παρουσίασαν στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο.
Ο αυτοκράτορας πήρε όλα τα χαρτιά που περιείχαν τις κατηγορίες και χωρίς να τα ανοίξει, τα έκαψε πάνω από ένα αναμμένο κερί.
Μετά είπε, ενώπιον όλων των έκπληκτων παρισταμένων:
«Αν έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια έναν επίσκοπο, έναν ιερέα ή μοναχό σε αμαρτωλή πράξη, θα τον σκέπαζα ο ίδιος με τον μανδύα μου, ώστε κανείς να μην δει την αμαρτία του».
Έτσι, λοιπόν, ο μεγάλος αυτός χριστιανός αυτοκράτορας άφησε άναυδους και αμήχανους τους σκανδαλοθήρες, σφραγίζοντας τα στόματα όλων.
Η πίστη μας, μας απαγορεύει να είμαστε κατάσκοποι των αμαρτιών των άλλων, και επιτάσσει να είμαστε αυστηροί και αμείλικτοι κριτές των δικών μας αμαρτιών!
Ο ασθενής που βρίσκεται στο νοσοκομείο μεριμνά για τη δική του ασθένεια, και δεν έχει ούτε τη βούληση ούτε το χρόνο να ελέγξει τους άλλους ασθενείς ή να χλευάσει την ασθένειά τους.
Μήπως όλοι μας σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε σαν ασθενείς σε νοσοκομείο;
Δεν μας επιτάσσει η κοινή λογική μας να κοιτάξουμε τη δική μας ασθένεια και όχι κάποιου άλλου;
Ας μη νομίσει κανείς ότι θα θεραπευτεί από την ασθένειά του στον άλλο κόσμο.
Αυτός εδώ ο κόσμος είναι το νοσοκομείο και ο μόνος τόπος για τη θεραπεία μας· στον άλλο κόσμο, δεν υπάρχει νοσοκομείο· υπάρχει είτε ένα παλάτι είτε μια φυλακή για μας.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Απρίλιος), σελ.232, Εκδ. Αθως, 2010.

[toula]

Του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ευμενίου του Κρητός του Σαριδάκη, του έν τω Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας ασκήσαντος.
~Τῇ 23η τοῦ αὐτοῦ μηνός Μαϊου, μνήμη τοῦ Οσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν, Εὐμενίου τοῦ Κρητός, τοῦ ἐν ἐσχάτοις χρόνοις διαλάμψαντος ἐν Ἀθήναις.
Λεπρῶν καὶ νοσούντων λοιμικῶς ἀκέστωρ
πιστῶν, Εὐμένιε, ποδηγέτα, ὤφθης.
Ενας γελαστός ιερέας από την Κρήτη, ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης, ο παππούλης όπως τον αποκαλούσαν, που απεβίωσε το 1999, ο οποίος αγαπούσε και προσευχόταν για όλους τους πονεμένους ανθρώπους και κυρίως για τους λεπρούς του Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας Αττικής, όπου εισήχθη ως ασθενής από λέπρα και αφού ιάθηκε έμεινε ως ιερέας, ανακηρύχθηκε άγιος.
Στις 14 Απριλίου 2022, η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προχώρησε στην αγιοκατάταξη του γέροντα Ευμένιου Σαριδάκη. Η διαδικασία άρχισε πέρυσι τον Ιούνιο, όταν η Ι. Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης αποδέχθηκε το αίτημα του Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας Μακαρίου, για την εγγραφή στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτου Ευμενίου Σαριδάκη, με καταγωγή από την Εθιά και το προώθησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για τις περαιτέρω Εκκλησιαστικές ενέργειες. Εφέτος θα γιορταστεί για πρώτη φορά η μνήμη του ως Άγιος, στις 23 Μαίου ενώ οι καμπάνες ήχησαν χθες, πανηγυρικά στην Αγία Βαρβάρα, τον τόπο που διακόνησε ο νέος άγιος.
Από την Εθιά Ηρακλείου στο Λοιμωδών Αθηνών
Ο πατήρ Ευμένιος ήταν γόνος πολυμελούς και φτωχής οικογένειας. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1931. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν οκτώ παιδιά, από τα οποία το τελευταίο ήταν ο πατήρ Ευμένιος, που στη βάπτισή του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών.
Ο ίδιος έλεγε: «Εγώ, δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: «Έλα να σε κάνω νεωκόρο». Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας, ο,τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1944, το απόγευμα, πήγα, άναψα τα καντήλια στην εκκλησία και, μετά, πήγα στο σπίτι μας. Ήταν εκεί η αδελφή μου η Ευγενία. Φάγαμε ξεροτήγανα, τηγανίτες και μακαρόνες. Εκεί που τρώγαμε, ήρθε μια λάμψη και με τύφλωσε και μπήκε μέσα στα βάθη της ψυχής μου. Κι αμέσως, την ίδια στιγμή, φώναξα της Ευγενίας: «Ευγενία, θα γίνω καλόγέρος».
Στη συνέχεια πήγε στην Μονή του Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης. Μετά την τριετή του δοκιμασία, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Σωφρόνιος, ενώ τα καλοκαίρια πήγαινε στο Άγιον Όρος. Μετά πήγε στο στρατό όμως αρρώστησε βαριά από λέπρα. Στον αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, ο πατήρ Σωφρόνιος νοσηλεύτηκε επιτυχώς και θεραπεύτηκε ολοκληρωτικά. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε σημάδι. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα Ευμένιος.
Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».
Στο Νοσοκομείο Λοιμωδών γνώρισε τον λεπρό άγιο μοναχό Νικηφόρο, που, αν και τυφλός από την ασθένειά του, έγινε μεγάλος πνευματικός πατέρας και δάσκαλος του Γέροντα Ευμένιου. Η Διεύθυνση του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παρεχώρησε μικρό κελί, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, όπου διέμεινε όλη τη ζωή του.
Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, τα πέρασε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την 23η Μαίου 1999 εκοιμήθη και ετάφη, σύμφωνα με την επιθυμία του, στον τόπο που γεννήθηκε, στην Εθιά.
Κοσμήθηκε από τον Άγιο Θεό με πολλά χαρίσματα, διόραση, προόραση, δάκρυα κατανύξεως, αγάπη χωρίς όρια, θεραπείες ασθενών, κ.τ.λ.π. Όλη του η ζωή και η διακονία ήταν, με μια λέξη, ένα Δώρο του Αγίου Θεού προς τον σύγχρονο πονεμένο και -εν πολλοίς- πλανεμένο άνθρωπο. Γι’ αυτό και με μεγάλη χαρά υποδέχθηκε η εκκλησία την διακήρυξη της Αγιότητος αυτού του νέου Οσίου Λευίτου.
~ Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄.
Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Παρακλήτορα θεῖον τῶν ἐν τοῖς κλύδωσι, τὸν ἀρωγὸν ἐν ἀνάγκαις καὶ ποδηγὸν ἀπλανῆ πρὸς εὐσέβειαν λαοῦ ἐγκωμιάσωμεν ὕμνοις, Εὐμένιον, παθῶν ὡς ὁμόζηλον Ἰώβ, πνευμάτων κακῶν διώκτην καὶ εὐμενέστατον πρέσβυν ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν εὔσπλαγχνον.
~ Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ΄.
Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τὸν ἀνεξίκακον, ἡσύχιον, ἐχέφρονα, ἁπλοῦν τε πρᾶον, ταπεινὸν καὶ εὐσυμπάθητον, εὐλαβῆ ἱερομόναχον μελιῤῥύτοις ἀνυμνήσωμεν ᾠδαῖς, ὡς ἀπλανέστατον κατευθύντορα πιστῶν πρὸς βίον κρείττονα, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις,...

[toula]

Σου τα έδωσε ο Θεός..
Ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε τά χρήματα, σοῦ ἔδωσε τή γνώση, σοῦ ἔδωσε τό μυαλό, σοῦ ἔδωσε τή δύναμη, σοῦ δημιούργησε τίς γνωριμίες, σοῦ ἔδωσε τήν ὑγεία καί λέει ὁ ἄλλος:
– Εἶμαι αὐτοδημιούργητος… Ἔγινα ἐγώ, ἐργάστηκα ἐγώ, ἔκανα ἐγώ, ἔφτιαξα ἐγώ…
Τί ψέματα εἶναι αὐτά; Τί θά πεῖ «αὐτοδημιούργητος»; Ὑπάρχει αὐτοδημιούργητος;
Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀνοχή τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτές πού δημιουργοῦν τίς εὐνοϊκές καταστάσεις.
Αὐτός δίνει τά χρήματα. Αὐτός δίνει τή γνώση. Αὐτός δίνει τό μυαλό…
Γιατί ἔδωσε σέ σένα περισσότερο μυαλό; Τό ἀγόρασες ἐσύ καί εἶναι δικό σου; Τί εἶναι ἐκεῖνο πού εἶχες χθές; Καί ἐφόσον δέν ἔχεις τίποτα πού εἶναι δικό σου, γιά ποιό λόγο καυχᾶσαι;
Καί πῶς ἐργάστηκες ἐσύ, ἐάν ὁ Χριστός δέν σοῦ ἔδινε ὑγεία;
Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλό σύντροφο νά σταθεῖς;
Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλά παιδιά;
Ἄν δέν σέ τοποθετοῦσε σέ καλή θέση;
Ἄν δέν σοῦ ἔδινε ἕνα καλό ἐπάγγελμα;
Ἀπό ποῦ τά ἔχεις αὐτά; Ἀπό τή μητέρα σου;
Σοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός…
Ἄν δέν ταπεινωθεῖς ἐν τῷ ἐγωισμῷ σου, ὁ Κύριος θά σέ συντρίψει, θά σέ ξευτελίσει κάτω, ὄχι γιά νά σέ ἐκδικηθεῖ, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσει νά σωθεῖς. Διότι ἡ ταπείνωση ὅταν δέν ὑπάρχει, χαμένα τά πάντα.
Κάτω ἀπό τήν ταπείνωση ὁ Χριστός στέκεται.
Ἐταπείνωσε ἑαυτόν ὁ Χριστός δούλου μορφή λαβῶν. Καί πού ἔφτασε; Ἔφτασε μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ…
Καί ὅταν ἔφτασε κάτω – κάτω, ὑπερύψωσε αὐτόν τώρα ὁ Θεός. Καί Τοῦ ἔδωσε τό ὑπερπάν ὄνομα νά κλίνουν γόνυ ἐπίγεια, οὐράνια ὅλος ὁ κόσμος!
Πότε ὅμως; Ὅταν πῆγε κάτω – κάτω, θεληματικά. «Ὄχι ὡς Ἐγώ θέλω, ἀλλά ὡς Ἐσύ Πάτερ» (Ματθ. 26,39).
Νά τό καταλάβουμε λοιπόν καί ἐμεῖς νά ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας.
Καί ὅταν ἐμεῖς ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας, Αὐτός θά μᾶς σηκώσει…
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)

[toula]

" Μην κατηγορήσεις ποτέ
κανένα ιερωμένον ή αφιερωμένον εις τον Θεόν , ούτε τους κοσμικούς, ούτε τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς και αν ακόμα τους βλέπεις να αμαρτάνουν.
Όλους τους ανθρώπους, που κατοικούν εις την γην και τους κοιμηθέντας από κτίσεως κόσμου να τους βλέπομε αγίους και δικαίους και μόνον τον εαυτό μας να βλέπομε αμαρτωλόν, τελευταίον όλου του κόσμου και άξιον κατακρίσεως και πολλών τιμωριών.
Είναι καλόν και θεάρεστον να πεθάνομε διά τον κόσμον διά να ζήσουμε αιωνίως με τον Θεόν. " ΑΜΗΝ!
Άγιος Ευμένιος ( Σαριδάκης )
(Η μνήμη του τιμάται την 23η Μαίου )

[toula]

"Ο Θεός είναι αγάπη."
Ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ" βροντοφωνει ο Απόστολος της αγαπης Ιωάννης ο Ευαγγελιστής(Α Ιωαν.4,17)
Αγάπη: Το πιο όμορφο λουλουδι στον κήπο των αρετών, που συνθέτουν την διάκριση.
Το πιο έντονο χρώμα στο ουράνιο τόξο του Ευαγγελικού Ουρανού.
Το πιο ακριβό μαργαριτάρι στο στέμμα της πίστεως.
Το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σωματος.
Η αγάπη όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη από του ανθρώπους είναι έκφραση θυσίας.
Είναι " οσμή ευωδίας πνευματικής".
Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρεσεως προσφορά!!!