Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"Ο Νυμφίος! Ποιος άλλος; Ο Χριστός.!!
Είναι ο ωραιότερος Νυμφίος.. Το ωραιότερο πρόσωπο.. Η ομορφιά του Χριστού είναι ασύγκριτη.. Και από πλευράς ουσίας και από πλευράς διαρκείας..
Η ομορφιά των ανθρώπων είναι σχετική και επιδερμική.. Η ομορφιά του Χριστού είναι απόλυτη και αληθινή..Το πρόσωπο του Χριστού ακτινοβολεί..
Όσο διαφέρει η λάμψη μιας φωτοβολίδας από τη λάμψη του ήλιου, άλλο τόσο, και απείρως περισσότερο, διαφέρει η ομορφιά των ανθρώπων από την ομορφιά του Χριστού.. Διερωτώνται, πως τα πλήθη συνέρρεαν κοντά στο Χριστό. Απλούστατα:
Η ωραιότητα του προσώπου του σαγήνευε.. Η θεία του φύσις προσέδιδε κάτι το ουράνιο και υπερφυσικό στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού…
Διερωτώνται, πως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι, νέοι και νέες, που προσκολλώνται και αγαπούν φλογερά το Χριστό.. Απλούστατα: Ο Χριστός γι’ αυτούς είναι το θάμβος και η Θεία μαγεία.!!!
(*Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης*)

[toula]

Μεγάλη Δευτέρα.
Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος τύπος του Χριστού.!!
Πώς είναι τύπος του Χριστού ο Ιωσήφ;
1.Ήταν αγαπητός γιός ο Ιωσήφ, το πιο αγαπημένο παιδί του Ιακώβ. Αυτόν αγαπούσε περισσότερο από όλα τα παιδιά του, γιατί του άξιζε. Και σ’ αυτόν είχε χαρίσει μοναδική στολή, λαμπρό χιτώνα. «Ιακώβ δε ηγάπα τον Ιωσήφ παρά πάντας τους υιούς αυτού… Εποίησε δε αυτώ χιτώνα ποικίλον» (Γεν. 37,3). Αγαπητός Υιός και ο Χριστός..
Ο Αγαπητός Υιός του ουρανίου Πατρός. Γι’ αυτόν ακούστηκε η φωνή του ουρανίου Πατρός στη Βάπτιση και τη Μεταμόρφωση: «Ούτος έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδό­κησα» (Ματθ. 3,17. 17,5). Και είχε και ο Χριστός, ως Υιός μονογενής του Πατρός, μοναδική στολή από τον Πατέρα. Είναι η στολή της θεότητος. Ο Χριστός είναι
ο μονογενής Υιός και Λόγος του θεού και Θεός αληθινός...
2.Τόν φθόνησαν τον Ιωσήφ τα αδέλφια του. Δεν μπορούσαν να υποφέρουν την υπεροχή του. Δεν μπορούσαν να χαρούν με τις χαρές του αδελφού τους. Και με το Χριστό το ίδιο συνέβη. Τον μίσησαν και τον φθόνησαν «οι άνθρωποι του Θεού», οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι. Ο Πιλάτος «ήδει, ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν» (Ματθ. 27,18). Ο φθόνος είναι το πρωταρχικό και γενεσιουργό πάθος. Ακολουθούν το μίσος, η κακία, τα κακούργα σχέδια, οι χριστοκτόνες ενέργειες. Δεν υπέφεραν να βλέπουν την υπεροχή του Χριστού, την επιρροή του στο λαό...
3.Αποφάσισαν τ’ αδέλφια να σκοτώσουν τον αθώο Ιωσήφ. Συσκέφθηκαν κρυφά και είπαν: «Δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν» (Γεν. 37,20). «Επονηρεύσαντο του αποκτείναι». Το ίδιο και στη περίπτωση του Ιησού. Συσκέψεις και διαβούλια για την εξόντωση του επικινδύνου γι’ αυτούς Διδασκάλου. «Και συνεβουλεύσαντο ίνα τον Ιησούν δόλω κρατήσωσι και αποκτείνωσιν» (Ματθ. 26,4). Άρχοντες του Ισραήλ, αρχιερείς, γραμματείς, φαρισαίοι, συσκέπτονται, πώς θα συλλάβουν και θα θανατώσουν τον Ιησού, τον πιο εκλεκτό αδελφό τους. Εκείνο το «Δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν» των αδελφών του Ιωσήφ ακούγεται το ίδιο και στην παραβολή των κακών γεωργών, όπου σαφώς συμβολίζεται η απόφαση των Ιουδαίων για τη θανάτωση του Ιησού...
4.Έπούλησαν τον Ιωσήφ τα αδέλφια του για 20 χρυσά νομίσματα. «Απέδοντο τον Ιωσήφ τοις Ισμαηλίταις είκοσι χρυσών» (Γεν. 37,28). Και μάλιστα από όλα τα αδέλφια του εκείνος που έκανε τη σχετική πρόταση ήταν ο Ιούδας. Ιούδας και στην περίπτωση του εικονιζόμενου και προτυπούμενου Χριστού το όργανο της αγοροπωλησίας, της πιο άδικης και άτιμης αγοροπωλησίας. Πούλησε το Χριστό για 30 αργύρια. «Έστησαν αυτώ (τω Ιούδα) τριάκοντα αργύρια» (Ματθ. 26,15)..
5. Έπαθε και υπέφερε ο Ιωσήφ και στα χέρια των αδελφών του και στα χέρια των ξένων, των Αιγυπτίων. Τα αδέλφια του τον έριξαν μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο, για να τον κατασπαράξουν τα θηρία. Και οι Αιγύπτιοι τον έριξαν μέσα στη φυλακή σαν νάταν ένοχος, ενώ ήταν αθώος. Θύμα συκοφαντίας ο αθώος και αγνός Ιωσήφ. Έπαθε και υπέφερε και ο Χριστός. Έπαθε ως άνθρωπος. Οι αδελφοί του οι Ιουδαίοι τον οδήγησαν σε πολλά παθήματα, τον βασάνισαν. Αλλά και οι ξένοι, οι Ρωμαίοι, στους οποίους τον παρέδωσαν οι Ιουδαίοι, και εκείνοι τον βασάνισαν. Ρίχτηκε στη φυλακή, σύρθηκε σαν κακούργος στο κριτήριο, καταδικάστηκε σαν κοινός εγκληματίας και τελικά θανατώθηκε πάνω στο Σταυρό...
6. Δεν έμεινε για πάντα ταπεινωμένος ο Ιωσήφ. Από την ταπείνωση του λάκκου και της φυλακής οδηγήθηκε στη δ ό ξα. Ο Φαραώ τον ανέστησε από τα βάθη της φυλακής και τον κατέστησε άρχοντα «Ιδού καθίστημί σε σήμερον επί πάσης γης Αιγύπτου» (Γεν. 41,41). Προτύπωση της ένδοξου Αναστάσεως του Χριστού. Ρίχτηκε στο λάκκο του θανάτου και του τάφου. Δεν παρέμεινε πολύ. Ανέστη τριήμερος. Μετά το πάθος η δόξα Μετά το Σταυρό η Ανάσταση...
7.Και η τελευταία προτύπωση. Ο Ιωσήφ σαν άρχοντας της Αιγύπτου σε καιρό πείνας άνοιξε τις αποθήκες του και έγινε σιτοδότης και έθρεψε τους πεινασμένους αδελφούς του. Σιτοδότης και ο Χριστός. Ανεξάντλητες οι αποθήκες του. Πάντοτε προσφέρει και προσφέρεται «εις βρώσιν τοις πιστοίς». Ψωμίζει με το θείο Άρτο του, ποτίζει με το τίμιο Αίμα του. Τρέφει με τη θεία Κοινωνία..Αμήν.:⁠-⁠*:⁠-⁠*
( Στη Μεγάλη Εβδομάδα.)
{.Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Αεράκης.}

[toula]

«Η νίκη του Χριστού επί του θανάτου με την Ανάστασή Του, έδωσε τη δυνατότητα για την ατελεύτητη πρόοδο του ανθρώπου προς την θεϊκή τελειότητα»
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

[toula]

Φιλάνθρωπε Κύριε, Εσύ που έσωσες τον όμοιό μου ληστή, στείλε και σ’ έμενα το έλεός Σου.
Σου προσφέρω το επιθανάτιο κλάμα μου. Όπως δέχτηκες εκείνους πού ήρθαν την «ενδεκάτη ώρα», μολονότι τίποτα το σπουδαίο δεν έπραξαν, δέξου και τα δικά μου λιγοστά δάκρυα.
Βάπτισέ με σ’ αυτά και καθάρισέ με από τίς αμαρτίες μου.
Τίποτε’ άλλο μη μου ζητήσεις, γιατί δεν έχω καιρό- οι δανειστές πλησιάζουν γιά ν’ απαιτήσουν τα χρέη μου.
Μην αναζητήσεις μέσα μου κανένα καλό- δεν πρόκειται να βρεις.
Νυχτώθηκα πια, και με πρόλαβαν οι ανομίες μου. Αναρίθμητα είναι τα κακουργήματά μου.
Όπως δέχτηκες τον πικρό κλαυθμό τού αποστόλου Πέτρου, έτσι δέξου και τον δικό μου, Φιλάνθρωπε, και ρίξε τα δάκρυά μου πάνω στο χρεόγραφο των αμαρτημάτων μου.
Σβήσε τα όλα με το σφουγγάρι της ευσπλαχνίας Σου.
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ.

[toula]

‘’Χαίρε, διδάσκαλε’’. Και τον φίλησε με προσποιητή εγκαρδιότητα)»[Ματθ. 26, 48].
Πω, πω! Πόση πονηρία και κακία δέχτηκε η ψυχή του προδότη!
Διότι με ποιους οφθαλμούς αντίκρισε τότε τον Διδάσκαλο;
Με ποιο στόμα Τον φιλούσε;
Πόσο μολυσμένη σκέψη! Τι σκέφτηκε;
Τι τόλμησε να κάνει;
Ποιο γνώρισμα της προδοσίας Του έδωσε; «Ὃν ἂν φιλήσω ( εκείνον που θα φιλήσω)», λέει.
Είχε εμπιστοσύνη στην επιείκεια του Διδασκάλου, αυτή ακριβώς η οποία περισσότερο από κάθε άλλο ήταν ικανή να τον κάνει να ντραπεί και να τον στερήσει από κάθε συγνώμη, διότι πρόδωσε Αυτόν που ήταν τόσο πράος.
Έπειτα όταν Του είπαν ότι ζητούν τον Ιησού, λέγει «ἐγώ εἰμι ( Εγώ είμαι αυτός που ζητάτε)» [Ιω. 18, 5] και εδώ πάλι προσθέτει «ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει; (φίλε, άφησε το φίλημα και κάνε αυτό για το οποίο ήλθες και βρίσκεσαι τώρα εδώ)» [Ματθ. 25, 50].
Διότι αφού έδειξε την δύναμή Του, τον συγχώρησε.
Ο Λουκάς μάλιστα λέει ότι και μέχρι αυτή την ώρα προσπαθεί να τον διορθώσει λέγοντας «ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως; (Ιούδα, με φίλημα, που ως τώρα ήταν δείγμα της αγάπης μας, προδίδεις Αυτόν που είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του ανθρώπινου γένους και ο αναμενόμενος Μεσσίας σύμφωνα με τους προφήτες;)» [Λουκά 22, 48].
«Ούτε τον τρόπο της προδοσίας δεν ντρέπεσαι», λέει.
Αλλά επειδή ούτε αυτό δεν τον εμπόδισε, καταδέχθηκε και να φιληθεί, και παρέδωσε θεληματικά τον εαυτό Του και Τον συνέλαβαν και τον κράτησαν κατά την νύκτα εκείνη κατά την οποία έφαγαν το πασχαλινό δείπνο· τόσο πολύ έβραζαν και ήταν κυριευμένοι από μανία.
Αλλά όμως τίποτε δεν θα μπορούσαν να κάνουν εάν δεν τους το επέτρεπε Εκείνος.
Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

[toula]

"τι κόπους παρέχετε τη γυναικί; έργον γαρ καλόν ειργάσατο εις εμέ» (Ματθ. 26, 10)."
Ω αγία, καθαρή αγάπη, την οποία τόσο πολύ εκτίμησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, την οποία τόσο λίγο έχουμε και την οποία πρέπει να μιμηθούμε!
Εκπληκτική αντίθεση ανάμεσα σ’ εκείνους τους επίγειους βασιλιάδες (Ψαλμ. 2, 2) σε συνδυασμό με τον απόστολο-προδότη με τη μαύρη, ακάθαρτη, άτιμη ψυχή και στην περιφρονημένη αμαρτωλή με την καρδιά που εξαγνίστηκε με την αγάπη και την μετάνοια.
Ας μιμούμαστε αυτήν και την αγάπη της προς τον Κύριο.
Μήπως δεν είμαστε όλοι αμαρτωλοί;
Άραγε έχουμε λιγότερες αμαρτίες από τις δικές της;
Άραγε έχουμε περισσότερη αγάπη;
Πληρώθηκε άραγε η καρδιά μας με τέτοια αγάπη, η οποία θα εξέχεε ποταμούς δακρύων ή θα συνέτριβε το πολύτιμο δοχείο σε ευλαβές ξέσπασμα για τον Κύριο;
Υπάρχουν ανάμεσά μας και όμοιοι του Ιούδα αλλά υπάρχουν και όμοιοι της μετανοημένης αμαρτωλής, με καρδιά γεμάτη αγάπη προς τον Χριστό.
Ας ζούμε υπακούοντας στην αγία αγάπη, γιατί όλος ο νόμος του Χριστού εμπεριέχεται σε έναν λόγο:
«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Ματθ. 22, 39• Μάρκ. 12, 31• Λουκ. 10, 27).
Ας το θυμόμαστε αυτό και τότε θα μας ευλογήσει ο Θεός και θα συγχωρέσει όλες τις αμαρτίες μας.
Αμήν.
«Δεύτε ούν και ημείς, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν, και νεκρωθώμεν δι᾿ αυτόν, ταίς του βίου ηδοναίς», «ίνα μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού».
(Πηγή: από το βιβλίο “Ρήματα ζωής αιωνίου” Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, τόμος Α’, Εκδόσεις Επιστοφή”)

[toula]

"Να κλαίτε για να μην ξηρανθούν οι καρδιές σας!"
Εἶναι ἀφελής ὃποιος νομίζει ὃτι μπορεῖ νά ἀκολουθήσει τά ἲχνη τοῦ Χριστοῦ χωρίς δάκρυα….
Ἀπολίθώθηκε ἡ καρδιά μας ἀπό τόν κτηνώδη ἐγωισμό της καί κάτι χειρότερο ἀκόμη, ἀπό τόν ὑπερήφανο σπασμό της…..
Τό πνευματικό πένθος εἶναι κατά τή φύση του διαφορετικό ἀπό τό ψυχικό.
Συνδέεται μέ τήν ἀδειάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ, στήν ὀδυνηρή θλίψη γιά τόν χωρισμό ἀπό Αὐτόν.. Τό πνευματικό πένθος καθαρίζει τόν ἂνθρωπο ἀπό τά θανατηφόρα πάθη, κι ἒτσι τόν ζωοποιεῖ ὃλον.
Μέ καυτά δάκρυα ἀπαλλάσσεται ὁ νοῦς μας ἀπό τίς ἐμπαθεῖς εἰκόνες…
Με το βαθύ πένθος αρχίζει η κάθαρση της καρδιάς.
Τότε λαμβάνουμε μια νέα ενέργεια και φθάνουμε μέχρι την θεωρία του Φωτός.
Έτσι, όταν γινόμαστε “μηδέν”-χώμα, τότε γινόμαστε το υλικό για την νέα δημιουργία μας.
Να κλαίτε για να μην ξηρανθούν οι καρδιές σας!
Ἀλλ’ ὁ τῷ, νοητῷ μύρῳ χρισθείς, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ἐπιῤῥύτων παθῶν ἐλευθέρωσον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἅγιος, καὶ φιλάνθρωπος.
Ἀμήν.
(Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σακχάρωφ) ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἒσσεξ Ἀγγλίας, 2010,

[toula]

“Δώσε μου μύρο εκλεκτό, βασιλικό, τίμιο, διότι Εκείνος, στον οποίο πρόκειται να το προσφέρω, είναι μεγαλύτερος από όλους”.
Αποκρίνεται ο αρωματοπώλης και της λέγει: “Ω γυναίκα, μεγάλα και δυνατά λόγια είπες. Ποιος από όλους τους κατοίκους της χώρας μας δε σε γνωρίζει ότι έχεις πολλούς αγαπητικούς;
Σε ποιον λοιπόν από όλους θέλεις να πας το μύρο το βασιλικό και εκλεκτό;
Τι μπορεί εκείνος να σου δώσει ως αντάλλαγμα για το μύρο, το οποίο θέλεις να αγοράσεις για μια τόσο μεγάλη τιμή;
Εγώ γνωρίζω όλους τους αγαπητικούς σου αλλά κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να σου ανταποδώσει τέτοιο δώρο.
Για το μύρο, το οποίο ζητείς να σου δώσω να το πας, αλήθεια θέλω κι εγώ να πουλήσω, αλλά πιο πολύ θέλω να μάθω σε ποιον από αυτούς θα το προσφέρεις με τόσον ζήλο και ταραχή;
Τότε αποκρίνεται η θαυμαστή γυναίκα και του λέγει:
“Φοβήσου, άνθρωπε, τον Θεό των πατέρων ημών και δώσ’ μου το αγγείο για να φτάσω γρήγορα εκεί που θέλω. Σε ορκίζω εις τον Θεό, που έδωσε τόση δύναμη στον Μωυσή και έσχισε με τη ράβδο του την Ερυθρά θάλασσα και στάθηκαν τα ύδατα σαν τοίχος από τη μια και την άλλη πλευρά και πέρασε ο λαός των Εβραίων στην έρημο.
Σε ορκίζω στα άγια οστά, τα οποία βάσταζε ο Μωυσής όταν διέσχιζε τη θάλασσα.
Σε ορκίζω στα λείψανα του αθλοφόρου Ιωσήφ.
Δώσ’ μου λοιπόν το μύρο και λάβε όση πληρωμή θέλεις, μόνο να είναι της αρεσκείας μου και άφησέ με για να δω γρήγορα τον αγαπητικό μου, τον αμόλυντο”.
Η αμαρτία μου είναι πολλή και μεγάλη, λοιπόν μην αμελείς. Γιατί ποτέ δεν θα ξαναβρείς τέτοια ευκαιρία, ούτε άλλον γιατρό τόσο φιλάνθρωπο.
Εγώ αυτό πιστεύω, ότι αυτός είναι Θεός.
Αυτός ο άνθρωπος έχει τεράστια εξουσία. Μόνο με τον λόγο Του όλους τους γιατρεύει, αμαρτίες συγχωρεί με όλη την εξουσία. Βρίσκοντας εγώ τέτοια ευκαιρία και τέτοιο γιατρό, οφείλω να μην αμελώ για την υγεία μου.
Για αυτό τον λόγο βιάζομαι να δώσω σε αυτόν τον καλό συγχωρητή το χειρόγραφο των αμαρτιών μου, γνωρίζω, ότι αμάρτησα αμέτρητα, αλλά προσπίπτω εμπρός στο πλήθος της ευσπλαχνίας Του.
Γνωρίζω αλήθεια, ότι και μόνο αν Τον πλησιάσω, ευθύς με αγιάζει και καθαρίζει όλες μου τις αμαρτίες, διότι είναι ουράνιος και αμόλυντος, είναι Χριστός ο Θεός.”
(“Λόγος στην πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Απόδοση στη Νεοελληνική: Βίκτωρ Μοναχός)

[toula]

να εννοήσει κάποιος, έστω και εν μέρει, “Τίς έστιν Ούτος;”(Ματθ. κα’ 10), πρέπει απαραιτήτως να ομοιώθει μαζί Του μένοντας στο πνεύμα των εντολών Του.
Όποιος δεν Τον ακολούθησε με ολοκληρωτική πίστη, όποιος δεν Τον αγάπησε εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της διανοίας, και επομένως δεν τήρησε τον λόγο Του, ας μην τολμά να Τον κρίνει επιπόλαια ή να εκφέρει γνώμη γι’ Αυτόν (βλ.Α’ Κορ. β’ 14).
Ας τηρήσει σιωπή, διότι δεν είναι κατάλληλος να κρίνει τον Υιό του Θεού και Λόγο του Πατρός.
Για να εκτιμήσει κανείς επάξια στον χώρο της επιστήμης ή της τέχνης την ιδιοφυΐα του επιστήμονα ή του καλλιτέχνη, πρέπει ο ίδιος να μην απέχει πολύ από αυτόν. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στη σφαίρα του πνεύματος.
Όποιος όμως οικοδόμησε τη ζωή του πάνω στην πέτρα της διδασκαλίας Του (βλ. Ματθ. ζ’ 24-29), αυτός θα φθάσει βαθμιαία στην κατανόηση του “Τις έστιν Ούτος “.
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
(Οψόμεθα τον Θεό, σελ.116)

[toula]

Διατί ὁ λόγος ὁ ἐμός οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν;
Ὅποιος ἔχει μῖσος ἐναντίον κάποιου ἄλλου, ἐποικοδομεῖ ἐπάνω στά λόγια ἐκείνου πού μισεῖ!
Διατί ὁ λόγος ὁ ἐμός οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν; ἐρώτησε τούς ἐχθρούς Του ὁ Σωτῆρας μας, ὅταν τούς εἶδε νά ἀποκρούουν μέ πεῖσμα τή σωτηρία, πού τούς ἐπρότεινε.
Γιατί δέν τά καταλαβαίνετε τά λόγια μου;
Γιατί δέν δέχεσθε το λόγο μου πού δίνει ἴαση; Ἐπειδή δέν μπορεῖτε οὔτε νά τόν ἀκούσετε! Ἐπειδή σᾶς εἶναι ἀνυπόφορος!
Ἐπειδή εἶσθε «ψεύδους ἔκγονα».
Καί δουλεύετε μόνο μέ τό ψέμα.
Γιά αὐτό δέν πιστεύετε σέ μένα, «ἐπειδή ἐγώ τήν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν».
«Ὁ ὧν ἐκ τοῦ Θεοῦ τά ρήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει».
Γιά αὐτό ἐσεῖς δέν τά ἀκούετε, ἐπειδή δέν εἶσθε «ἐκ τοῦ Θεοῦ».
Καί συνέχισε ὁ Κύριος: «Ἄν αὐτά πού κάνω δέν εἶναι ἔργα τοῦ Πατρός μου, μή μέ πιστεύετε.
Ἄν ὅμως κάνω τά ἔργα τοῦ Πατέρα μου, καί ἄν ἀκόμη δέν πιστεύετε ἐμένα, τοὐλάχιστον πιστεύσατε στά ἔργα μου.
Καί τότε θά τό καταλάβετε καί θά τό πιστεύσετε, ὅτι ὁ Πατήρ ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν Αὐτῷ».
Λόγια σταρᾶτα.
Καί, σάν λόγια, ἔκλειναν μέσα τους τήν ἀπόλυτη ἀλήθεια.
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ.