JohnyWest έγραψε:Ο σκοπός της παιδείας είναι διττός.
Πρωτίστως αποσκοπεί στην καλλιέργεια του χαρακτήρα με την μετάδοση των Χριστιανικών διδασκαλιών (και όχι του φράγκικου ουμανισμού ο οποίος αποτελεί μακροχρόνιο εχθρό της Ορθοδοξίας) και κατά δεύτερο λόγο στην μετάδοση επιστημονικών γνώσεων και την μελέτη της τέχνης. Το κριτήριο για την επιλογή της διδακτέας ύλης θα πρέπει να βασίζεται στην ευθυγράμμιση με την Χριστιανική διδασκαλία.
Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει τις θετικές επιστήμες, οι οποίες ασφαλώς και θα πρέπει να διδάσκονται χωρίς όμως να μονοπωλούν το αντικείμενο μάθησης, κάτι που μοιραία οδηγεί σε ανισορροπία του πνευματικού με τον τεχνολογικό πολιτισμό, μια κατάσταση που δυστυχώς έχει επικρατήσει στις μέρες μας, με το περιορισμό της Κλασσικής παιδείας και την άνευ προηγουμένου στροφή στην σπουδή της τεχνολογίας.
Τα πρωτοφανή φαινόμενα διαφθοράς, εγκληματικότητας και ανηθικότητας που διαδραματίζονται στις μέρες μας, πηγάζουν σε μεγάλο βαθμό από τον εκμοντερνισμό και την αποχριστιανοποίηση της παιδείας μας.
Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι, το κοινωνικό υποσυνείδητο έχει μεταλλαχθεί, φτάνοντας στο σημείο αν όχι να επιβραβεύει τουλάχιστον να ανέχεται και να δικαιολογεί παθογένειες οι οποίες έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα σε όλες τις πτυχές της διαβίωσης.
Είναι τεράστιας σημασίας θέμα η επαναφορά του Χριστιανοκεντρισμού στην παιδεία μας κάτι που εύκολα γίνεται αντιληπτό αναλογιζόμενοι τα αποτελέσματα της κατάργησης του για μερικές γενιές.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, όχι μοναχά για την σωτηρία των ψυχών μας αλλά και για την επιβίωση μας σαν Έθνους και σαν υγιούς κοινωνίας.
Έχω την αίσθηση ότι η Μαρία απαντάει έμμεσα, αλλά πολύ σωστά στο παραπάνω σχόλιο αδελφέ Γιάννη..ΜΙΧΣ έγραψε:Οταν καταλάβουν, έστω και λιγάκι, με τη βοήθεια του Θεού πάντοτε που μιλάει στις καρδιές όσων Τον αναζητούν, αλλά και τη δική μας συνεργεία και θέληση, τότε θα αλλάξουμε προς το καλύτερο και θα μπούμε πάλι στο δρόμο της Θείας Αγάπης, αναζήτησης, παρηγοριάς, ελπίδας, σωτηρίας και ανάπαυσης. Τον Χριστό να αγαπήσουμε. Αυτό είναι που θα μας σώσει τότε θα θέλουμε και να Τον έχουμε στη ζωή μας, στα βιβλία των παιδιών μας, να τα συζητάμε για Τον Χριστό μας, τη θυσία που έκανε για την σωτηρία μας και πως θα Τον κερδίσουμε.
Έται νομίζω πως είναι.
Αυτό που ανέφερες αδελφέ, μπορεί μόνο έτσι να επιτευχθεί,
δηλαδή ως αυτονόητο αποτέλεσμα,
το οποίο κανένας δεν θα το επιβάλλει,
αλλά θα επιβληθεί από μόνο του,
λόγω της εν Χριστώ Αγάπης και Πίστεως της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας..
Γιατί αν δεν γίνει έτσι,
τότε με κανέναν άλλον τρόπο δε μπορεί να γίνει κατά τη γνώμη μου,
παρά μόνον με μη χρηστό τρόπο "Θεοκρατικού" καθεστωτικού τύπου, (θου Κύριε, μακρυά από μας επιλογές "στυλ Ιράν", ή "στυλ Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών"),
περιπτώσεις που δεν συνάδουν καθόλου με τις Ορθόδοξες αρχές και αξίες της Αγάπης και της ανθρώπινης αδελφικότητας....