Περί Μοναχισμού

[Dimitra79]

Εχω πολύ στενή σχέση με Μοναχούς και Μοναχές και πολλές φορές συζητήσαμε αυτό το θέμα δηλ. το άν γίνεται κάποιος μοναχός απο μία απογοήτευση που υπέστη στον κόσμο. Η απάντηση που μου δώθηκε ήταν πως ακόμη κ άν συνέβη αυτό παραπάνω απο 2 χρόνια με 3 δεν θα αντέξουν κ θα φύγουν εγκαταλείπωντας τον αγώνα. Για αυτό και στα Μοναστήρια ο δοκιμαστικός χρόνος διαρκεί πολύ. Για να καταλάβει κ ο αγωνιζόμενος δόκιμος άν αυτό που επέλεξε είναι όντως αυτό που θέλει. Οσο είναι κάποιος δόκιμος έχει το δικαίωμα να ξανα επιστρέψει στον κόσμο. Απο την στιγμή όμως που θα ρασοφορεθεί είναι μεγάλη αμαρτία να εγκαταλέιψη των αγώνα του και μεγάλη αμαρτία να ντροπιάσει το Ιερό ένδυμα που φέρει.

[Dimitra79]

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ


Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε πού έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακριά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θά νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.


Αυτός ήταν ο λόγος πού οι άγιοι πατέρες ζούσαν απομονωμένοι στην έρημο, όπως ο Ηλίας ο θεσβίτης, ο Ιωάννης ο βαπτιστής και όλοι οι υπόλοιποι πατέρες.


Μη νομίσετε ότι οι άγιοι κατόρθωσαν να εξαγιασθούν ζώντας μεταξύ των ανθρώπων. Επέτυχαν να κατοικήση μέσα τους η θεϊκή δύναμις, αφού προηγουμένως ασκήθηκαν πολύ στην ησυχία. Και τότε, στολισμένους με τις αρετές, τους έστελνε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους οικοδομήσουν και να τους θεραπεύσουν.


Σαν ιατροί πού ήσαν, μπορούσαν να θεραπεύσουν τις ασθένειες των ανθρώπων. Για την ανάγκη αυτή ο Θεός τους αποσπούσε από την ησυχία και τους έστελνε στον κόσμο. Τότε όμως τους έστελνε, αφού θεράπευαν όλα τα δικά τους πάθη. Είναι αδύνατο να στείλη ο Θεός για την πνευματική ωφέλεια των ανθρώπων μια ψυχή πού είναι ακόμη ασθενής.

Όσοι λοιπόν πηγαίνουν στον κόσμο πριν ολοκληρωθούν, πηγαίνουν με το θέλημα το δικό τους και όχι με το θέλημα του Θεού. Ο Θεός μάλιστα λέει γι' αυτούς: «Εγώ μεν ουκ απέστελον αυτούς, αυτοί δέ αφ' εαυτών έτρεχον» (πρβλ. Ιερεμ. κα' 23).


Γι' αυτό δεν μπορούν ούτε τον εαυτό τους να προφυλάξουν ούτε άλλη ψυχή να οικοδομήσουν.


Όσοι όμως στέλνονται από τον Θεό, δεν θέλουν βέβαια να χωρισθούν από την ησυχία, αφού γνωρίζουν ότι μ' αυτήν απέκτησαν τις θεϊκές δυνάμεις. Αναλαμβάνουν όμως την οικοδομή των ανθρώπων, για να μη παρακούσουν στον Δημιουργό.


Σας φανέρωσα τους καρπούς της ησυχίας, τους οποίους αποδέχεται ο Θεός. Τώρα λοιπόν πού μάθατε την βοήθεια και την άξια της, προσπαθήστε να την οικειοποιηθήτε.


Οι περισσότεροι μοναχοί δεν την απέκτησαν.


Έζησαν μέσα στον κόσμο και γι' αυτό δεν μπόρεσαν να νικήσουν τις τις επιθυμίες τους. Δεν θέλησαν να κοπιάσουν και ν' αποφύγουν την κοσμική σύγχυσι, αλλά παρέμειναν μεταξύ των ανθρώπων δημιουργώντας περισπασμούς. Για τον λόγο αυτό δεν δοκίμασαν την γλυκύτητα του Θεού ούτε αξιώθηκαν να κατοικήση μέσα τους η θεϊκή δύναμις και να τους χαρίση την μακαριά απόλαυσι. Δεν κατοικεί μέσα τους η θεϊκή δύναμις, γιατί καταγίνονται με κοσμικές υποθέσεις και απασχολούνται με τα πάθη της ψυχής, με τους κοσμικούς επαίνους και τις επιθυμίες του παλαιού ανθρώπου.



Ο Θεός μας γνώρισε τα μέλλοντα από τώρα.



Παίρνετε δύναμι λοιπόν στους αγώνες σας. Διότι όσοι αποφεύγουν την ησυχία, δεν μπορούν να κυριαρχήσουν στις επιθυμίες τους ούτε να νικήσουν σε πνευματικές μάχες. Δεν έχουν μέσα τους την θεϊκή δύναμι, διότι αυτή δεν κατοικεί σε ψυχές υποδουλωμένες στα πάθη. Εσείς όμως αγωνισθήτε να νικήσετε τα πάθη και η χάρις του Θεού θα έλθη μόνη της μέσα σας.





Υγιαίνετε εν Αγίω Πνεύματι



Αμήν

[ANTREAS]

Εχω πολύ στενή σχέση με Μοναχούς και Μοναχές και πολλές φορές συζητήσαμε αυτό το θέμα δηλ. το άν γίνεται κάποιος μοναχός απο μία απογοήτευση που υπέστη στον κόσμο. Η απάντηση που μου δώθηκε ήταν πως ακόμη κ άν συνέβη αυτό παραπάνω απο 2 χρόνια με 3 δεν θα αντέξουν κ θα φύγουν εγκαταλείπωντας τον αγώνα. Για αυτό και στα Μοναστήρια ο δοκιμαστικός χρόνος διαρκεί πολύ. Για να καταλάβει κ ο αγωνιζόμενος δόκιμος άν αυτό που επέλεξε είναι όντως αυτό που θέλει. Οσο είναι κάποιος δόκιμος έχει το δικαίωμα να ξανα επιστρέψει στον κόσμο. Απο την στιγμή όμως που θα ρασοφορεθεί είναι μεγάλη αμαρτία να εγκαταλέιψη των αγώνα του και μεγάλη αμαρτία να ντροπιάσει το Ιερό ένδυμα που φέρει.

δημητρα κατα αρχη μπραβο για τα κειμενα που ποσταρεις..τωρα για το θεμα που συζηταμε ο λογος που καποιος ειναι δοκιμος μοναχος πρωτα ειναι για αυτον τον λογο..σε περιπτωση που δεν αντεξει να φυγει...αλλα το τονιζω οτι υπαρχουν και εξαιρεσεις..και μαλιστα πολυ απο αυτους που αποτομα τα παρατησαν και εφυγαν για να μονασουν μαλιστα διαλεξαν και τον δυσκολο τροπο μοναχισμου..ασκητες πολλοι απο αυτους..και μια τελευταια περιπτωση ενος γνωστου πολυ καλου μου φιλου τα παρατησε και εφυγε για εσφιγμενου..ειναι παραδειγματα που τα γνωριζω προσωπικα.

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Συμφωνώ με τη Δήμητρα.
Από αυτά που έχω δει στο Άγιο Όρος έχω βγάλει ένα συμπέρασμα.
Για να μπορέσει να γίνει κάποιος μοναχός, πρέπει να έχει μεγάλη αγάπη στο Θεό. Διαφορετικά δε μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και να τηρήσει τους όρκους της κουράς.
Αυτά που λένε ότι ορισμένοι πηγαίνουν στα μοναστήρια από ερωτικές απογοητεύσεις, ψυχολογικά προβλήματα, ή επειδή δε μπορούν δήθεν να ανταπεξέλθουν στηνζωή μέσα στον κόσμο δεν ισχύουν. Δε λέω, μπορεί να πηγαίνουν να δοκιμάσουν αλλά δε μπορούν να παραμείνουν.

Μόνο η αγάπη στο Θεό μπορεί να κρατήσει κάποιον στις τάξεις των μοναχών.

Κι εγώ με τον Πέτρο.
Τα κείμενα που παραθέτει η Δήμητρα είναι πολύ καλά.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Πέτρο και τον Απόστολο. Κυρίως στο γεγονός ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι πάνε στα μοναστήρια κάποιοι λόγω ερωτικής απογοήτευσης ή ψυχολογικών προβλημάτων....αυτά είναι παραμύθια και απόψεις ανθρώπων που αδυνατούν να κατανοήσουν την απόλυτη αγάπη και αφοσίωση προς τον ΘΕΟ αλλά και αυτή την κλήση ή κλίση που οι ίδιοι οι μοναχοί λένε ότι νοιώθει κανείς για να ενδυθεί το μοναχικό σχήμα.

[aggelikiglafki]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΖΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΝΕΣ.ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΛΟΠΟΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ (ΘΕΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ)Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

[Dimitra79]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΖΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΝΕΣ.ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΛΟΠΟΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ (ΘΕΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ)Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

Συμφωνώ μαζί σου! Αν δεν ήταν θεάρεστο το έργο τους δεν θα υπήρχαν ανα τους αιώνας μοναχοί. Τα όσα ακούγονται κ λέγονται σήμερα περι διαφθοράς ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί να είναι κ λόγω Θεικής παρέμβασης για να μαρτυρούν κ να σώζουν της ψυχές τους. Ακόμη κ άν φαίνονται στον κόσμο άδικοι ή ένοχοι ο Θεός ξέρει πολύ καλλά αν ισχύουν όλα αυτά ή όχι. Για αυτούς μια κατηγορία ψεύτικη κ άδικη είναι μια θέση στον παράδεισο. Για αυτό ας αφήσουμε τον Θεό να τους κρίνει κ όχι εμείς.

[ANTREAS]

θα συνεχισω να επιμεινω λιγο πανω στο θεμα γιατι απλα εχω γραψει τοσα παραδειγματα που γνωριζω και δεν εχετε δωσει μια κατατοπιστικη απαντηση..ολα καλα αυτα που λετε και συμφωνω μαζι σας..αλλα δεχτειε λιγο και την αλλη πλευρα ομως..για να τα παρατησει καποιος και να παει να μοναση φυσικα θα υπαρχει η αγαπη προς τον Θεο..αυτο ειναι σιγουρο αλλα η αφορμη μπορει να ειναι ενας χωρισμος η κατι τετοιο..και που ξερουμε εμεις που μπορει να φτασει αυτος ο ανθρωπος πνευματικα?αμφιβαλετε οτι μπορει να φτασει σε ενα πολυ καλο πνευματικο επιπεδο?και να ρωτησω και κατι αλλο?μπορει αυτη την στιγμη στο αγιο ορος να ειναι πολλοι μοναχοι που να εχουν μπει για καποιο τετοιον λογο μεσα αλλα φυσικα να μην το λενε..αυτην την στιγμη υπαρχει στην αγια αννα μοναχος ο οποιος ειναι μεσα επειδη βαρεθηκε τα κοσμικα..και ειναι υποτακτικος ενος γεροντα εδω και πολλα χρονια..ποιος μπορει να μου πει εμενα αν αυτος ο ανθρωπος θα πετυχει η οχι?ποτε δεν ξερουμε.

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Θεωρώ ότι βασικότερο κίνητρο είναι η αγάπη στο θεο.Απ' εκεί και πέρα κανείς δε μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων ποια μπορεί να είναι η πνευματική εξέλιξη οποιουδήποτε ανθρώπου.Όσο κι αν έχει αποτύχει κανείς ερωτικά , επαγγελματικά , οικογενειακά ή κοινωνικά δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο αν δε συνδυάζεται με απόλυτη αγάπη στον ΚΥΡΙΟ μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε μοναστήρι.

[aposal]

θα συνεχισω να επιμεινω λιγο πανω στο θεμα γιατι απλα εχω γραψει τοσα παραδειγματα που γνωριζω και δεν εχετε δωσει μια κατατοπιστικη απαντηση..ολα καλα αυτα που λετε και συμφωνω μαζι σας..αλλα δεχτειε λιγο και την αλλη πλευρα ομως..για να τα παρατησει καποιος και να παει να μοναση φυσικα θα υπαρχει η αγαπη προς τον Θεο..αυτο ειναι σιγουρο αλλα η αφορμη μπορει να ειναι ενας χωρισμος η κατι τετοιο..και που ξερουμε εμεις που μπορει να φτασει αυτος ο ανθρωπος πνευματικα?αμφιβαλετε οτι μπορει να φτασει σε ενα πολυ καλο πνευματικο επιπεδο?και να ρωτησω και κατι αλλο?μπορει αυτη την στιγμη στο αγιο ορος να ειναι πολλοι μοναχοι που να εχουν μπει για καποιο τετοιον λογο μεσα αλλα φυσικα να μην το λενε..αυτην την στιγμη υπαρχει στην αγια αννα μοναχος ο οποιος ειναι μεσα επειδη βαρεθηκε τα κοσμικα..και ειναι υποτακτικος ενος γεροντα εδω και πολλα χρονια..ποιος μπορει να μου πει εμενα αν αυτος ο ανθρωπος θα πετυχει η οχι?ποτε δεν ξερουμε.

Αντρέα έχω το παράδειγμα της ανηψιάς μου που έφυγε στα 21 της για να μονάσει. Είχε όμως αγάπη για τον Θεό, λατρεία θα την έλεγα. Όταν κάποιος έχει έναν τέτοιο Θείο έρωτα δεν σκέπτεται να κάνει σχέση, γιατί δεν τον γεμίζει. Όπως ο ερωτευμένος, το μυαλό του είναι συνέχεια στον Θεό.
Αν κάποιος δεν είναι κατασταλαγμένος και επιχειρήσει μια σχέση με μια κοπέλα, αλλά δει ότι δεν τον γεμίζει η ερωτική σχέση με άνθρωπο (με οποιαδήποτε κοπέλα δηλαδή), τότε πιθανότατα να είναι έτοιμος να γίνει μοναχός. Εμείς όταν μιλάμε για ερωτική απογοήτευση μιλάμε γιά νεαρό που ερωτεύεται μια κοπέλα η οποία τον απορρίπτει και αυτός λόγω της απόρριψης απογοητεύεται πολύ και αποφασίζει να μονάσει. Εδώ δεν υπάρχει Θείος έρως, μόνο πληγωμένος εγωισμός. Και πολύ πιθανόν ο νεαρός να μην σκεπτόταν ποτέ το μοναχισμό, πριν απογοητευτεί από την κοπέλα.

[Dimitra79]

θα συνεχισω να επιμεινω λιγο πανω στο θεμα γιατι απλα εχω γραψει τοσα παραδειγματα που γνωριζω και δεν εχετε δωσει μια κατατοπιστικη απαντηση..ολα καλα αυτα που λετε και συμφωνω μαζι σας..αλλα δεχτειε λιγο και την αλλη πλευρα ομως..για να τα παρατησει καποιος και να παει να μοναση φυσικα θα υπαρχει η αγαπη προς τον Θεο..αυτο ειναι σιγουρο αλλα η αφορμη μπορει να ειναι ενας χωρισμος η κατι τετοιο..και που ξερουμε εμεις που μπορει να φτασει αυτος ο ανθρωπος πνευματικα?αμφιβαλετε οτι μπορει να φτασει σε ενα πολυ καλο πνευματικο επιπεδο?και να ρωτησω και κατι αλλο?μπορει αυτη την στιγμη στο αγιο ορος να ειναι πολλοι μοναχοι που να εχουν μπει για καποιο τετοιον λογο μεσα αλλα φυσικα να μην το λενε..αυτην την στιγμη υπαρχει στην αγια αννα μοναχος ο οποιος ειναι μεσα επειδη βαρεθηκε τα κοσμικα..και ειναι υποτακτικος ενος γεροντα εδω και πολλα χρονια..ποιος μπορει να μου πει εμενα αν αυτος ο ανθρωπος θα πετυχει η οχι?ποτε δεν ξερουμε.

Αντρέα έχω το παράδειγμα της ανηψιάς μου που έφυγε στα 21 της για να μονάσει. Είχε όμως αγάπη για τον Θεό, λατρεία θα την έλεγα. Όταν κάποιος έχει έναν τέτοιο Θείο έρωτα δεν σκέπτεται να κάνει σχέση, γιατί δεν τον γεμίζει. Όπως ο ερωτευμένος, το μυαλό του είναι συνέχεια στον Θεό.
Αν κάποιος δεν είναι κατασταλαγμένος και επιχειρήσει μια σχέση με μια κοπέλα, αλλά δει ότι δεν τον γεμίζει η ερωτική σχέση με άνθρωπο (με οποιαδήποτε κοπέλα δηλαδή), τότε πιθανότατα να είναι έτοιμος να γίνει μοναχός. Εμείς όταν μιλάμε για ερωτική απογοήτευση μιλάμε γιά νεαρό που ερωτεύεται μια κοπέλα η οποία τον απορρίπτει και αυτός λόγω της απόρριψης απογοητεύεται πολύ και αποφασίζει να μονάσει. Εδώ δεν υπάρχει Θείος έρως, μόνο πληγωμένος εγωισμός. Και πολύ πιθανόν ο νεαρός να μην σκεπτόταν ποτέ το μοναχισμό, πριν απογοητευτεί από την κοπέλα.

Συμφωνώ με τον Απόστολο και προσθέτω ότι ο άνθρωπος όσο ζεί μπορεί να μετανοήσει και να κατανοήσει το μεγαλείο του Χριστού. Δέν αντιλλέγω έπειτα ότι κάποιος μπορεί να πήγε να μονάσε αρχικά ίσως απο μία απογοήτευση όπως το θέτεις εσύ Ανδρέα κ μετά καταλαβαίνοντας το μεγαλείο του μοναχισμού να έμεινε. Αλλωστε ποτέ δεν ξέρεις έπειτα μοναχός μπορεί να γίνει κ ο πιό αμαρτωλός αρκεί όπως είπαμε να μετανοήσι κ τετοια παραδείγματα έχουμε πολλα.