Μπορεί η αδιάκριτη υπακοή να οδηγήσει πιστό στην απώλεια;

Συζητήσεις και γνώμες για τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Θέματα Λατρείας.

Συντονιστής: Συντονιστές

Misha
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3872
Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από Misha »

Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

«Μελέτα την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων, ιδιαίτερα τα πρακτικά τους κεφάλαια. Και συγκρίνοντας την διδασκαλία τους με την διδασκαλία και την διαγωγή του δασκάλου σου και γέροντα σου, φρόντιζε να βλέπεις σαν σε καθρέφτη (στην ζωή και συμπεριφορά του), την ποιότητά του, για να καταλάβεις, πώς πρέπει να ενεργείς και συ. Εάν η διδασκαλία του συμφωνεί με την Αγία Γραφή, δέξου την, κάμε την δική σου, και συγκράτησέ την στον νου σου. Μα αν είναι κακή και λανθασμένη, να την απορρίψεις, για να μην πέσεις σε πλάνη. Γιατί πρέπει να το ξέρεις, ότι πολλοί ψευδοδιδάσκαλοι και απατεώνες παρουσιάσθηκαν στις ημέρες μας» (Φιλοκ. τόμ. Γ', σ. 242, κεφ. λγ'). .
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
deppy28
Βασικός Αποστολέας
Βασικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 106
Εγγραφή: Δευ Ιαν 22, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

............

Δημοσίευση από deppy28 »

Ο σωστός πνευματικός, είναι αυστηρός με τον εαυτό του,και με

διάκριση
και επιείκεια για τα πνευματικα του παιδια.

Ποτέ δεν δίνει τελεσίγραφα,και μονοδρομες απαντήσεις.

Σκοπός δεν είναι η εξουθενωση και η τρέλα,ή η καταστροφή του φυσικού

μας σκεύους,ΑΛΛΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΑΣ.


Ο Θεός θα κρίνει τελικα ποιος θα σωθέι,και όχι το κοσμικό μυαλό των

ανθρώπων,έστω κι αν ειναι ιερεις-άνθρωποι.

Καταθέτω την ταπεινη εμπειρια μου,και συγνωμη κιόλας.........
stratos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2298
Εγγραφή: Δευ Νοέμ 14, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: Ηλίας @ Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από stratos »

μια χαρα . . . :)
θα αλλαζουμε πνευματικους σαν τα πουκαμισα μεχρι να βρουμε τον καλυτερο . .
μεχρι να βρουμε αυτον που θα χαιδευει τα αυτια μας μαλλον .
και ποιος ειμαι εγω ο σκοτισμενος που θα κρινω ποιος πνευματικος ειναι για εμενα και ποιος οχι;
Τελικα αυτα που εχουμε διαβασει για το θεμα της υπακοης [εκτος θεματος πιστης] ειναι μονο για τα βιβλια;

ειναι υπερβολες καποιες ιστοριες απο τα γεροντικα για την υπακοη;


τι θα λεγαμε εμεις οι Πνευματικοι του 2007 σε εκεινον τον γεροντα που ειπε στον υποτακτικο του να μπει μεσα στον αναμενο φουρνο για να βγαλει κατι;
Και πολλα αλλα που εμεις σημερα θα γελουσαμε,
η θα περναγαμε για πλανεμενο το γεροντα

Ε τελικα σαν τον εαυτο μας πνευματικος δεν υπαρχει
8)
Εικόνα
lovethink
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5014
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am

Re: ............

Δημοσίευση από lovethink »

Η ερώτηση είναι "Αμαρτωλός" και κοντά στο Θεό ? ή "Αμαρτωλός και διωγμένος από την εκκλησία" ?
Θέλω να πιστεύω πως το καλύτερο είναι το πρώτο με την ελπίδα ότι σιγά σιγά ο καθένας θα αναγνωρίσει τις αδυναμίες του και τα αρνητικά του στοιχεία-εμπόδια,και θα αγωνισθεί όσο μπορεί
Οταν ένας πνευματικός δεν σεβαστεί τα όρια του άλλου μπορεί να τον οδηγήσει μέχρι και τη τρέλλα
Ακούω πχ κάποιους κυρηγματίες και σκέφτομαι πως αν τύχαινε έστω και μια φορά να είχα πάει σε αυτούς για εξομολόγηση θα είχα κάνει τεράστιο κακό στη ψυχολογία μου και στην ισορροπία μου σαν άνθρωπος
Ακούω άλλους και σκέφτομαι "τι ωραία θα ήταν να μπορούσα να μοιραζόμουν μαζί τους τις σκέψεις και ανησυχίες μου"
Πνευματικό έχω δικαίωμα αναφαίρετο να αλλάξω όσες φορές θέλω ακόμα και χωρίς να του το πω καν
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ζητήσω την άδεια από κάποιον που νιώθω ότι μου κάνει κακό στη ψυχή μου
Δεν θεωρώ ότι μας δένει κάποιος αόρατος όρκος με τους πνευματικούς μας
Ευτυχώς στη ζωή μου δεν χρειάστηκε να αλλάξω πνευματικό τόσα χρόνια
Θυμάμαι όμως ότι ο πρώτος που είχα απευθυνθεί μικρό παιδί με έκανε να τρομάξω και να σκεφτώ πόσο "αδύναμοι" είναι οι ιερείς της πίστης μου να μου δώσουν απαντήσεις προσγειωμένες και σαφείς
Επικίνδυνο συναίσθημα που θα μπορούσε να με είχε κάνει να μη ξαναπάω πχ εκκλησία
Ομως απευθύνθηκα σε άλλο πνευματικό όπου πήρα τις απαντήσεις στις απορίες μου όπου και έμεινα μέχρι σήμερα

Αν βέβαια ήμουν σε ένα μοναστήρι εννοείτε ότι είναι διαφορετικά και θα έπρεπε να κάνω ότι μου πουν , άλλωστε η ΥΠΑΚΟΗ είναι πρωταρχικό στοιχείο νομίζω στην μοναστική ζωή
Καλή Σαρακοστή
nkope
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1347
Εγγραφή: Σάβ Απρ 08, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Κοζάνη
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από nkope »

Εγώ Μιχάλη προτιμώ να πάω στην Κόλαση επειδή υπάκουσα τον Πνευματικό μου παρά επειδή υπάκουσα στο λογισμό μου κι έκανα ανυπακοή.

Δεν μετρά μόνο το αποτέλεσμα των πράξεών μας αλλά κυρίως η πρόθεση, αν η πρόθεση, λοιπόν, είναι ταπεινή υπακοή για την Αγάπη του Κυρίου, τότε και το αποτέλεσμα δεν θ΄αφήσει ο Κύριος να είναι λάθος.

Μάνο, δεν ντρέπομαι για τ΄όνομά μου, ούτε γι αυτά που γράφω. Αν χρειάζεται να δώσω και το ΑΦΜ μου δεν έχω καμιά αντίρρηση. :lol: :lol: :lol:
lovethink
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5014
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am

Δημοσίευση από lovethink »

nkope έγραψε:Εγώ Μιχάλη προτιμώ να πάω στην Κόλαση επειδή υπάκουσα τον Πνευματικό μου παρά επειδή υπάκουσα στο λογισμό μου κι έκανα ανυπακοή.

Δεν μετρά μόνο το αποτέλεσμα των πράξεών μας αλλά κυρίως η πρόθεση, αν η πρόθεση, λοιπόν, είναι ταπεινή υπακοή για την Αγάπη του Κυρίου, τότε και το αποτέλεσμα δεν θ΄αφήσει ο Κύριος να είναι λάθος.

Μάνο, δεν ντρέπομαι για τ΄όνομά μου, ούτε γι αυτά που γράφω. Αν χρειάζεται να δώσω και το ΑΦΜ μου δεν έχω καμιά αντίρρηση. :lol: :lol: :lol:
Eγώ πάλι προτιμώ να πάω στο παράδεισο
Τώρα αν πάω από υπακοή ή ανυπακοή δεν με απασχολεί
Οσο για το όνομα το είπα επειδή στο ίντερνετ είναι κακό να δίνουμε στοιχεία μας όχι τόσο για τους συνομιλητές μας όσο για τον κάθε ένα άγνωστο που μπορεί να συλλέξει στοιχεία για εμάς
Καλή Σαρακοστή
Misha
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3872
Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από Misha »

nkope έγραψε:Εγώ Μιχάλη προτιμώ να πάω στην Κόλαση επειδή υπάκουσα τον Πνευματικό μου παρά επειδή υπάκουσα στο λογισμό μου κι έκανα ανυπακοή.


αγαπητέ Νικόλαε εάν πνευματικός σου είναι πχ ο πατηρ Ιάκωβος πράττεις άριστα..εάν είναι ο Γκριγκόρυ Ρασπούτιν τότε..... :roll: :roll: :roll:

Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

επισκόπου Νέας Σμύρνης π.Συμεών



Όλα όσα εκθέσαμε με πολλή συντομία μέχρι τώρα συνιστούν την πίστη και την εμπειρία της Εκκλησίας για τον θεσμό της πνευματικής πατρότητας, όπως αυτός διαμορφώθηχε καί εξελίχθηκε στο παρελθόν και μάλιστα στον χώρο κυρίως της μοναστικής πνευματικότητας.


Το ερώτημα, λοιπόν, που πολύ φυσικά ανακύπτει εδώ είναι: Λειτουργεί -μπορεί να λειτουργήσει- άραγε η πνευματική πατρότητα με τον ίδιο τρόπο καί σήμερα, στην εποχή μας; Το ερώτημα είναι καίριας σημασίας και θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο μιας άλλης, ξεχωριστής ομιλίας. Γι'αυτό απόψε επιτρέψτε μου να θέσω απλώς ορισμένα ζητήματα σχετικά με το θέμα μας, τα οποία απασχολούν σοβαρά πολλούς χριστιανούς και εντάσσονται σ' αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε παθολογία τής πνευματικής πατρότητας.


1. 0 γεροντισμός πολλών συγχρόνων κληρικών


Δυστυχώς δεν πρόκειται για σπάνιο φαινόμενο. Πολλοί κληρικοί μας, από τους οποίους αρκετοί μάλιστα με χαρίσματα και ικανότητες, ζηλώνουν πολύ ενωρίς δόξαν γέροντος. Νεώτατοι στην ηλικία, ανώριμοι ακόμη ως προσωπικότητες, άπειροι ως ποιμένες, χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν ουσιαστικά μαθητεύσει ή να έχουν υποταγεί σε άλλον έμπειρο πνευματικό πατέρα, αυτοδιαφημίζονται -ή μεθοδεύουν εντέχνως την προβολή τους μέσω του περιβάλλοντός των -ως νέοι Βαρσανούφιοι, ως χαρισματούχοι παιδαριογέροντες. Περιάγουν, κατά τον λόγο του Κυρίου μας, «την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον» (Ματθ. 23, 15), να αγρεύσουν δηλαδή οπαδούς. Ασκούν μια συνθλιπτική καταπίεση, στις συνειδήσεις των άνθρώπων εν ονόματι τάχα της οφειλομένης «τυφλής» υπακοής στον γέροντα. Καλλιεργούν μιαν αρρωστημένη προσκόλληση στο πρόσωπό τους.


Δυστυχώς -και ας μας επιτρέψει o Σεβασμιώτατος να το επισημάνουμε - ευθύνη για το φαινόμενο αυτό έχουν και οι επίσκοποί μας. οι επίσκοποι εκείνοι που χειροτονούν ταχύτατα καί αναθέτουν την πνευματική πατρότητα αβασάνιστα στους ανωρίμους αυτούς κληρικούς.


Είναι πολύ σοφές οι επισημάνσεις που κάνει ο προσφάτως κοιμηθείς πνευματέμφορος πράγματι γέροντας Παΐσιος σε μία από τις επιστολές του που είδαν το φως της δημοσιότητας προσφάτως, μετά την κοίμησή του. Αναφέρεται στο πρόσωπο του γέροντος που καλείται να επιλέξει ένας υποψήφιος μοναχός. Ωστόσο, βοηθάει κι εμάς τους εν τω κόσμω σε ό,τι αφορά την επιλογή πνευματικοϋ πατέρα.


«Επεδίωξε όσο μπορείς: α) Ο Γέροντάς σου να είναι πνευματικός άνθρωπος, με αρετές, και περισσότερο πρακτικός παρά δάσκαλος μόνον: Καλό είναι, αν έχει γίνει από μούτσος καπετάνιος, για να μην εφαρμόζη σε ξένες πλάτες όλη την καλογερική που έμαθε διαβάζοντας, ή να έχει εκ φύσεως μεγάλη αγάπη με διάκριση, για να πονάη τα παιδιά του και να μη θέλη να τα στείλη στον Παράδεισο αμέσως, με τον τρόπο του Διοκλητιανοϋ...


Πολύ βοηθάει ακόμη τον υποτακτικό, εάν στην ηλικία ο Γέροντάς του είναι τουλάχιστον δεχαοχτώ με είκοσι χρόνια μεγαλύτερός του, διότι αυτό φέρνει και ένα φυσιολογικό σεβασμό στον υποτακτικό.


β) Ο Γέροντας να ζη απλοποιημένη ζωή, χωρίς φροντίδες και κοσμικές μέριμνες περιττές, και να μην αποβλέπη καθόλου σε δικά του συμφέροντα, αλλά να αποβλέπη στο συμφέρον της ψυχής του υποτακτικού και γενικά στο συμφέρον της Μητέρας μας Εκκλησίας» (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Επιστολές, Εκδ. Ι.Ησυχαστηρίου «Ευαγγ. Ιωάννης o Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1994, σ. 43).




2. 0 κίνδυνος της προσωπολατρίας


Χρέος ενός γνησίου και εμπείρου πνευματικού πατέρα είναι να προσανατολίζει τα βλέμματα και τις καρδιές των πνευματικών του παιδιών στο πρόσωπο του Κυρίου και όχι στο δικό του. 'Η προσωπολατρία είτε επιδιώκεται απο τον ιερωμένο είτε εκδηλώνεται από το πνευματικο του παιδί - και φυσικά δεν καταπολεμείται από τον πρώτο - συνιστά αρρώστια και αποτελεί έναν σοβαρό πνευματικό κίνδυνο και για τους δύο.


Οι πνευματικοί πατέρες δεν προβάλλουμε τα πρόσωπά μας, αλλά το υπερούσιο πρόσωπο του Κυρίου μας. Δεν ορθώνουμε το ανάστημά μας μεταξύ του Χριστού και του πνευματικού μας παιδιού με συνέπεια να εμποδίζουμε το βλέμμα του να θεωρεί το πρόσωπο του Κυρίου, αλλά στεκόμαστε στην άκρη, διακριτικά και υποδεικνύουμε Εκείνον που είναι ο Λυτρωτής όλων μας.


Γράφει ο επίσκοπος Κάλλιστος Ware: «Στην πραγματικότητα η σχέση δεν είναι δίπλευρη αλλά τριγωνική, επειδή πέρα από τον γέροντα και τον μαθητή του υπάρχει κι ένα τρίτο μέλος, ο Θεός. Ο Κύριος μας λέει πως δεν πρέπει να καλούμε κάποιον «πατέρα», επειδή έχουμε μόνο έναν πατέρα, τον εν ουρανοίς (Ματθ. 23, 9). Ο γέροντας δεν είναι κάποιος αλάθητος κριτής ή ένα εφετείο, αλλά ένας συνυπηρέτης του ζώντος Θεού δεν είναι δικτάτορας, αλλά οδηγός και σύντροφος στο ταξίδι. Ο μόνος αληθής «πνευματικός οδηγός», με όλη τη σημασία της λέξης, είναι το ΄Αγιο Πνεύμα» (Η εντός ημών Βασιλεία, σ. 139).




3. Η έκταση της οφειλομένης υπακοής στον πνευματικό μας πατέρα


Σκοπός της πνευματικής πατρότητας δεν είναι η διαρκής εξάρτηση των πνευματικών τέκνων από τον πατέρα τους, αλλά η υποβοήθησή τους να φθάσουν βαθμιαία στην πνευματική τους ελευθερία. Ο γνήσιος πνευματικός πατέρας δέν καταδικάζει τα παιδιά του σε ισόβια πνευματική νηπιότητα, αλλά αγωνίζεται διαρκώς για να ανδρωθούν πνευματικά να φθάσουν, όπως διδάσκει ο απόστολος Παύλος, «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ.4,13) (Βεν. Χριστοφορίδου, Η πνευματική πατρότης κατά Συμεών τον Νέον Θεολόγον, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 31 ). Ο καταναγκασμός και η πνευματική βία δεν έχουν θέση στη σχέση πνευματικού πατέρα και πνευματικών παιδιών. Η οφειλόμενη υπακοή προς τον πνευματικο μας πατέρα δεν είναι «τυφλή» αλλά ενσυνείδητη. Ούτε και καταργεί την προσωπική μας ευθύνη, η οποία πηγάζει από την εν Χριστώ ελευθερία μας. «Καθήκον του πνευματικού πατέρα δεν είναι να καταστρέψει την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά να τον βοηθήσει να δει ο ίδιος την αλήθεια. δεν είναι να καταπιέσει την προσωπικότητα του ανθρώπου, αλλά να του δώσει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τον εαυτό του, να αναπτυχθεί, να ωριμάσει και να γίνει αυτό που στην πραγματικότητα είναι... Ο πνευματικός πατέρας δεν επιβάλλει τις προσωπικές του ιδέες και αρετές, αλλά βοηθά τον μαθητή να βρει τη δική του αποκλειστικά κλήση... Μ' ένα λόγο, είναι μόνο ένας προπομπός του Θεού, και πρέπει να οδηγήσει τις ψυχές στο δρόμο του Θεού, και όχι στο δικό του» (Η εντός ημών Βασιλεία, σ. 141 ).


Γράφει ο άγιος Βαρσανούφιος:


«Οίδας ότι ουδέποτε εβάλλομεν δεσμόν επάνω τινός, ουδέ εαυτοίς». «Μη αναγκάσης τήν προαίρεσιν, αλλ' επ' ελπίδι σπείρον. και γάρ, ο Κύριος ημών ουκ ηνάγκασε τινά, αλλ' ευηγγελίσατο. και ει τις ήθελεν ήκουσεν» (Απόκρισις 51 καί 35, ο.π., σσ. 56 και 49).


Ακόμη δεν θα πρέπει να συγχέουμε τα όρια της μοναχικής υπακοής με αυτήν των χριστιανών προς τους πνευματικούς πατέρες μας. Η μοναχική υπακοή ως προς το μέγεθος και τη διάρκειά της διαφέρει εκείνης των εν τω κόσμω χριστιανών. Για το λόγο αυτό ο πνευματικός πατέρας δεν νομιμοποιείται να αξιώνει, και το πνευματικό παιδί δεν οφείλει την υπακοή που δικαιούται να απαιτεί o γέροντας από έναν μοναχό, ο οποίος και υποχρεούται να υπακούει «μέχρι θανάτου» - υποχρέωση που πηγάζει από τις μοναχικές υποσχέσεις που έδωσε κατά την ώρα της μοναχικής του κουράς.




4. 0 κίνδυνος του υπέρμετρου συναισθηματισμού


Ο δεσμός που συνδέει τον πνευματικό πατέρα με τα πνευματικά του παιδιά ομοιάζει προς την σχέση που υφίσταται μέσα σε μία φυσική οι
κογένεια. Καθώς, λοιπόν, πατέρας και παιδιά σε μια κανονική οικογένεια πρέπει να συνδέονται με αμοιβαία αγάπη, το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στη «χαρισματική οικογένεια» ενός πνευματικού πατέρα, ενός γέροντα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο δεσμός αυτός είναι μία κατ εξoχήν αγιοπνευματική σχέση, που χρειάζεται να εξαγνιστεί από συναισθηματικές εξάρσεις και να διαφυλαχθεί από ο,τιδήποτε το οποίο είναι ενδεχόμενο να υποκρύπτει εμπάθεια ή έναν επικίνδυνο γλυκερό συναισθηματισμό.

Η αγάπη βεβαίως συχνά εκφράζεται και με εξωτερικά σημάδια. Και αυτό ασφαλώς ισχύει και για τους πνευματικούς δεσμούς. Παρά ταύτα χρειάζεται πολλή προσοχή και διάκριση. Οι εν Χριστώ δεσμοί θα πρέπει να διακρίνονται για τη σεμνότητα και τη δωρικότητά τους. Και για να διαφυλάξουν αυτά τα χαρακτηριστικά τους είναι αναγκαία η πνευματική αποστασιοποίηση.




5. Η καύχηση για τον πνευματικό μας πατέρα


Συχνό και το φαινόμενο τούτο. Πολλοί επαίρονται για τον γέροντά τους. Και ευκαίρως-ακαίρως αναφέρονται σ' αυτόν όμως κατά τρόπο, ο οποίος εκφράζει τη δική τους πνευματική γυμνότητα και τον επικίνδυνο γλυκερό συναισθηματισμό τους. Το φαινόμενο δεν είναι υγιές. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μας εφιστά την προσοχή: «Μη επαρθής διά τον σον διδάσκαλον παρά μειζόνων τιμώμενος, μηδέ διά το εκείνου όνομα πολλούς έχων υπακούοντάς σου, χαίρε δε μάλλον εάν το όνομα σου γραφή εν τω ουρανώ της ταπεινώσεως» (Κατήχ. 20, SC 104, 338).


Και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ομιλεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα:


«Είδον αδόκιμον μαθητήν επί τοις του διδασκάλου κατορθώμασιν επί τινων ανθρώπων καυχώμενον. και μέντοι δοκών δόξαν εαυτώ εκ του αλλοτρίου σίτου περιποιήσασθαι, ατιμίαν μάλλον εαυτώ προεξένησε, πάντων προς αυτόν ειρηκότων. και πως δένδρον καλόν κλάδον άκαρπον ήνεγκεν;» (Κλίμαξ 4, PG 88, 713Α).

Προσοχή χρειάζεται και σε ένα άλλο παρεμφερές φαινόμενο. Πρόκειται για την παρρησία που μπορεί να έχει ο πνευματικός μας πατέρας ενώπιον του Θεοϋ. Οι Πατέρες μας, λοιπόν, μας συνιστούν ότι δεν θα πρέπει να επαναπαυόμαστε σ' αυτήν. Ούτε να περιοριζόμαστε στο να ζητούμε να προσεύχονται για μας. Οφείλουμε ν' αγωνιζόμαστε κι εμείς με ζήλο χάριν της σωτηρίας μας.


Κάποτε, αναφέρει το Γεροντικό, ένας αδελφός επισκέφθηκε τον Μέγα Αντώνιο και τον παρακάλεσε: «Εύξαι υπέρ εμού». Και ο γέροντας του απάντησε: « Ουδέ εγώ σε ελεώ, ουδέ ο Θεός, εάν μη συ αυτός σπουδάσης, και αιτήση τον Θεόν» (Γεροντικόν, ήτοι Αποφθέγματα αγίων γερόντων, έκδ. Π.Β. Πάσχου, Αθήναι 1961, σ. 2β). Δηλαδή: Ούτε εγώ, ούτε ο Θεός θα σε ελεήσει, αν συ ο ίδιος δεν προσπαθήσεις και δεν παρακαλέσεις τον Θεό.




6. Και ένα τελευταίο: ή αλλαγή, πνευματικού πατέρα


΄Οπως αναφέραμε ήδη, η επιλογή πνευματικού πατέρα εναπόκειται στην ελεύθερη κρίση και προτίμησή μας. Ωστόσο οι θεοφόροι Πατέρες μας επισημαίνουν ότι η αλλαγή πατέρων εγκυμονεί κινδύνους για την πνευματική μας προκοπή και για την ίδια τη σωτηρία μας ακόμη. Γράφει ο άγιος Συμεών: «Μη γυρνάς εδώ κι εκεί αναζητώντας ονομαστούς μοναχούς, και μην περιεργάζεσαι τη ζωή τους. Εάν με τη χάρη του Θεού γνώρισες έναν πνευματικό πατέρα, λέγε τα θέματά σου σ' αυτόν και μόνο» (Ηθ.7, SC 129, 184).


Είναι, λοιπόν, απαράδεκτο και επικίνδυνο πνευματικά να γυρνάμε απ' εδώ κι απ' εκεί, αλλάζοντας κάθε τρεις και μία πνευματικό πατέρα χωρίς λόγο. «Μη ζητώμεν προγνώστας, μηδέ προβλέπτας. αλλά προ πάντων ταπεινόφρονας πάντως, και ταις εν ημίν νόσοις αρμοδίους» (Κλίμαξ 4, PG 88, 725D). Η σύσταση αυτή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος απαντά ακριβώς στη νοοτροπία πολλών σημερινών χριστιανών και στις επιπόλαιες αναζητήσεις τους, οι οποίες τους εξωθούν σε συχνές αλλαγές πνευματικού πατέρα (Πρβλ. Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κατήχ. 20, SC 104, 334).


Επικαλούμαι και πάλι τη μαρτυρία του επισκόπου Καλλίστου: «Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως δεν μπορούν να βρουν κάποιον πνευματικό πατέρα, επειδή τον φαντάζονται ως ένα ιδιαίτερο τύπο ανθρώπου: θέλουν έναν άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, κι έτσι κλείνουν τα μάτια τους σ' αυτούς που ο Θεός στην πραγματικότητα τους στέλνει. Συχνά τα υποτιθέμενα προβλήματά τους δεν είναι τόσο περίπλοκα, και γνωρίζουν ήδη μέσα στην καρδιά ποια είναι η απάντηση. Δεν τους αρέσει όμως η απάντηση, επειδή απαιτεί συνεχή και επίμονη προσπάθεια εκ μέρους τους: κι έτσι αναζητούν έναν από μηχανής Θεό, ο οποίος με έναν και μόνο θαυματουργικό του λόγο θα κάνει ξαφνικά τα πάντα εύκολα. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να βοηθηθούν να κατανοήσουν τον αληθινό χαρακτήρα της πνευματικής πατρότητας» (Η εντός ήμών Βασιλεία, σ. 145).

<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
lovethink
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5014
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am

Δημοσίευση από lovethink »

Οχι τίποτ'άλλο αλλά μετά θα τραγουδάς μαζί με τους BONEY-M

RA RA RASPUTIN :lol: :lol: :lol: :lol:
Καλή Σαρακοστή
nkope
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1347
Εγγραφή: Σάβ Απρ 08, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Κοζάνη
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από nkope »

Είναι, λοιπόν, απαράδεκτο και επικίνδυνο πνευματικά να γυρνάμε απ' εδώ κι απ' εκεί, αλλάζοντας κάθε τρεις και μία πνευματικό πατέρα χωρίς λόγο. «Μη ζητώμεν προγνώστας, μηδέ προβλέπτας. αλλά προ πάντων ταπεινόφρονας πάντως, και ταις εν ημίν νόσοις αρμοδίους» (Κλίμαξ 4, PG 88, 725D). Η σύσταση αυτή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος απαντά ακριβώς στη νοοτροπία πολλών σημερινών χριστιανών και στις επιπόλαιες αναζητήσεις τους, οι οποίες τους εξωθούν σε συχνές αλλαγές πνευματικού πατέρα (Πρβλ. Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κατήχ. 20, SC 104, 334).
Μ΄αυτό συμφωνώ απόλυτα κι επαυξάνω.

Όσο για μένα, μη φοβάστε έχω εκτεθεί τόσο, που δεν σηκώνει άλλο. :-D :-D :-D
deppy28
Βασικός Αποστολέας
Βασικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 106
Εγγραφή: Δευ Ιαν 22, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

..............

Δημοσίευση από deppy28 »

Ο σωστός πνευματικός δεν θεωρεί ότι εχει το αλάθητο,δεν δίνει

εντολές,μονοδιάστατες απαντήσεις.

ΟΘεός μας έδωσε μυαλό και κρίση,και πρέπει να τα χρησιμοιούμε όταν

νιώθουμε ότι ο πνευματικός μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΛΑΠΤΕΙ

ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ.

Δεν αλλαζουμε πνευματικό μόνο εξαιτίας εγωισμου μας,ΑΛΛΑ ΚΑΙ

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥ-ΕΠΑΡΣΗΣ-ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΙΕΡΕΑ.

Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΕΣΗΣ

ΑΜΑΡΤΙΩΝ,ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ
[/u

Τα υπόλοιπα είναι συμβουλες ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ

ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΙΕΡΕΑ.


ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ,ΜΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ

ΤΟΝ ΙΔΙΟ..
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λειτουργικά Θέματα.”