Δημοσιεύτηκε: Παρ Μάιος 04, 2007 2:45 pm
Προς Anastasia D:
"Πολλές φορές αμα δεν είσαι 100% ερωτευμένος με κάποιον είναι αδύνατο να παντρευτείς, απλά για να παντρευτείς, επειδή το θέλει το σύστημα
Τα χρήματα που λες ειναι σχετικα
Χρηματα μπορει να βρεις με διάφορους τρόπους-φθοράς και ακολασίας, αλλα ανθρώπους στη σημερινη κοινωνία λιγοστους
Ανθρωπους με όλη τη σημασία της λέξης και δεν αναφερομαι σε ρασοφορους μονο"
Πολλές φορές, μα ακόμα περισσότερες η προοπτική της καλύτερης ζωής βάζει τα υλικά κίνητρα στο θέμα σύντροφος, ήδη, απο τη διαδικασία της επιλογής, ούτε καν της σχέσης. Δυστυχώς το χρήμα κινεί τα πάντα, ενώ συχνά το χαμήλωμα των σχετικών απαιτήσεων δεν έχει να κάνει με αυτογνωσία, αλλά με αντίληψη ότι "για τα παραπάνω δεν με παίρνει καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος". Η επιλογή συντρόφου και γενικά ο έρωτας θυμίζει σε πολλά την Παραβολή του Σπορέως.
"Οταν ο ανθρωπος ειναι απο μονος του ευτυχισμενος, χωρις να εχει πολλα, θα ειναι και μεσα στο γαμο ευτυχισμενος
Αμα ειναι δυστυχισμενος, ακομα και στο γαμο θα ειναι προβληματισμενος και δυστυχης".
Αν ισχύει αυτό, τότε όσο κι΄αν θέλω το Γάμο, δεν κάνω γι΄αυτόν. Γιατί προσωπικά δεν είμαι απο μόνος μου ευτυχισμένος.
Απο την άλλη, η καρδιά όπως είναι πλήρης έτσι και κατακερματίζεται απο έναν λιτό λόγο του άλλου, που έως τα πριν ήσουν γι΄αυτόν/ην ο ήλιος στη ζωή του. Και όσο πιο πλήρης νιώθεις, τόσο ο πόνος είναι μεγαλύτερος, όταν θα προσπαθείς να σκοτώσεις αυτό το τόσο όμορφο που ζεις μέσα σου.
Προς Carlos:
Αναγνωρίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα αξιώματα αυτά της επιτυχίας ισχύουν. Όταν όμως πέσει η Αυλαία της δεξιώσεων και του πρώτου καιρού, τότε αντιλαμβάνεσαι πως μόνο η αγάπη απελευθερώνει τον Γάμο και πως οτιδήποτε λιγότερα σε κάνει να αισθάνεσαι τον Γάμο σαν μια εκούσια φυλακή.
Προς aposal:
Άλλοι βλέπουν το Γάμο ως Μυστήριο, άλλοι αρέσκονται να λένε ότι ο Γάμος είναι Μυστήριο και για τους πολλούς ο Γάμος είναι ένα παραδοσιακό έθιμο ή ο δρόμος που μοιραία καταλήγεις ή ένα glamour που κάθε κοπέλα θέλει να ζήσει. Για τους πιο πολλούς, η αντιμετώπιση του Γάμου ρέπει προς το "κατεστημένο" που πρέπει να το κάνουμε γιατί έτσι το΄χουμε.
Λες: "Και δεν είναι απαραίτητο να είμαστε ερωτευμένοι σφόδρα"!
Δεν μπορώ να διανοηθώ σήμερα έναν πετυχημένο Γάμο χωρίς έρωτα. Και ο έρωτας δεν μπορεί παρα να είναι μια θύελα που σου αλλάζει την ζωή. Εκείνο που εσύ επιλέγεις, είναι να πολεμήσεις για να κινηθεί σε έναν φορέα αξιοπρέπειας και να μην καταλήξεις θύμα και θύτης ως ερωτικό αντικείμενο του κοινού πόθου.
Απο την άλλη, δεν είμαι και πολύ φιλικά διακείμενος στον κεραυνοβόλο έρωτα. Και πολλοί και ειδικά οι γυναίκες που μεγαλώνουν με το όνειρο του πρίγκηπος του παραμυθιού, θεωρούν ότι μόλις δούν τον άντρα που τους αρμόζει ντε και καλά θα τον καταλάβουν και φυσικά θα τον ερωτευθούν κεραυνοβόλα. Έτσι καταπιέζουν συχνά τον εαυτό τους και όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να προβάλουν μεγάλα στοιχεία βιτρίνας, δηλαδή υλικά και εμφανισιακά προσόντα δείχνουν χαμένοι απο χέρι, αφού υστερούν στην πρώτη εντύπωση.
Συμφωνώ πως άμα βάλουμε υψηλά όρια παίζουμε με την ψυχή μας. Απο την άλλη όμως, δεν θα κάνω και μια πιο βαστική επιλογή, επειδή έχω σαρκικό πειρασμό. Καλύτερα να πέφτω ελεύθερος, παρά να πληρώνω ένα λάθος μέσα στο Γάμο.
Τέλος ο πνευματικός δεν είναι ένας σούπερμαν για όλες τις δουλειές, όπως σήμερα έχει αναχθεί στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Αν δεν ξέρει το άτομο προσωπικά, πως θα εκδόσει "πόρισμα". Απο τις δικές σου μόνο περιγραφές ή θεωρούμε δεδομένο ότι "βλέπει"; Τελικά όλα είναι όχι η επιλογή του καλού πνευματικού, αλλά η θέσπιση ορθών κριτηρίων που πρέπει να διέπουν μια σχέση πριν το Γάμο και φυσικά το έλεος που θα δείξει ο Θεός κατα περίσταση. Μετά για τα περισσότερα είναι αργά.
Να σου πω και ένα παράδειγμα: κοπέλα χριστιανή ξεκίνησε δεσμό με ένα χριστιανό παλικάρι και πολύ αυστηρό. Ήταν βασικά τα προξενιά πολύ "πνευματικά". Αυτό το λέω, γιατί η κοπέλα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, παρότι στις δημόσιες εμφανίσεις τους φαινόταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι. Τελικά πήγαν στον πνευματικό και αυτός της είπε: "Αυτός είναι ο άνθρωπος που κάνει για σένα". Απο υπακοή η κοπέλα, γιατί στον πνευματικό μάλλον πήγαινε για να χωρίσει καθώς δεν ήταν ερωτευμένη, συνέχισε τη γνωριμία σχέση και όλα έδειχναν ότι θα έχουν αίσιο τέλος. Λίγους μήνες μετά τις νουθεσίες του φτασμένου πνευματικού, χώρισαν άνευ ιδιαιτέρου με πρωτοβουλία του "ιδανικού" παλικαριού. Και ευτυχώς λέω εγώ, γιατί αν δεν υπάρχει έρωτας, δεν μπορείς να καταδυναστεύσεις τον εαυτό σου επειδή είναι καλό παιδί και δη επειδή ο πνευματικός το΄πε και τελείωσε.
Προς virgin: Σε καμία περίπτωση ο άλλος δεν μας δίνει αυτό που εκπέμπουμε. Οι σχέσεις δεν στηρίζονται στην ίση ανταπόδοση.
anny έγραψε: "Οταν βιώνεις αγάπη μέσα σου,αγάπη θα προσφέρεις χωρίς την προσμονή της ανταπόδοσης".
Συμφωνώ. Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος ή εν πάσει περιπτώσει τελείς εν μεγάλω ή πλήρη ενθουσιασμώ, προσφέρεις. Γιατί είναι ένας μονόδρομος για να "ζεις". Ωστόσο αν η ανταπόκριση σε μια σχετική κίνηση δεν είναι ανάλογη, αντιλαμβάνεσαι την διαφορά και σε ζώνουν τα φίδια... Άσχημο συναίσθημα !
Προς deppy: Αν ο Γάμος σου πετύχει δεν καταλήγει σε τέτοιες ταπεινώσεις. Συμφωνώ πάντως πως μόνο η αγάπη ή τα παιδιά σου δίνουν τη δύναμη για να καταπίνεις. Αν όμως ο ένας φτύνει και ο άλλος καταπίνει, δεν είναι Γάμος αλλά συμβίωση.
Κλείνω με την ευχή να προλαμβάνουμε με σωστές επιλογές και πάντα στο μέτρο του δυνατού τα χειρότερα, για να μην καταλήξουμε σαν τον πιλότο του Νίκου Καββαδία:
"....Είχ΄ο πιλότος μας στο κούτελο γραμμένο/
κι΄αν ζήσεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω/
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη"
Κωνσταντίνος
"Πολλές φορές αμα δεν είσαι 100% ερωτευμένος με κάποιον είναι αδύνατο να παντρευτείς, απλά για να παντρευτείς, επειδή το θέλει το σύστημα
Τα χρήματα που λες ειναι σχετικα
Χρηματα μπορει να βρεις με διάφορους τρόπους-φθοράς και ακολασίας, αλλα ανθρώπους στη σημερινη κοινωνία λιγοστους
Ανθρωπους με όλη τη σημασία της λέξης και δεν αναφερομαι σε ρασοφορους μονο"
Πολλές φορές, μα ακόμα περισσότερες η προοπτική της καλύτερης ζωής βάζει τα υλικά κίνητρα στο θέμα σύντροφος, ήδη, απο τη διαδικασία της επιλογής, ούτε καν της σχέσης. Δυστυχώς το χρήμα κινεί τα πάντα, ενώ συχνά το χαμήλωμα των σχετικών απαιτήσεων δεν έχει να κάνει με αυτογνωσία, αλλά με αντίληψη ότι "για τα παραπάνω δεν με παίρνει καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος". Η επιλογή συντρόφου και γενικά ο έρωτας θυμίζει σε πολλά την Παραβολή του Σπορέως.
"Οταν ο ανθρωπος ειναι απο μονος του ευτυχισμενος, χωρις να εχει πολλα, θα ειναι και μεσα στο γαμο ευτυχισμενος
Αμα ειναι δυστυχισμενος, ακομα και στο γαμο θα ειναι προβληματισμενος και δυστυχης".
Αν ισχύει αυτό, τότε όσο κι΄αν θέλω το Γάμο, δεν κάνω γι΄αυτόν. Γιατί προσωπικά δεν είμαι απο μόνος μου ευτυχισμένος.
Απο την άλλη, η καρδιά όπως είναι πλήρης έτσι και κατακερματίζεται απο έναν λιτό λόγο του άλλου, που έως τα πριν ήσουν γι΄αυτόν/ην ο ήλιος στη ζωή του. Και όσο πιο πλήρης νιώθεις, τόσο ο πόνος είναι μεγαλύτερος, όταν θα προσπαθείς να σκοτώσεις αυτό το τόσο όμορφο που ζεις μέσα σου.
Προς Carlos:
Αναγνωρίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα αξιώματα αυτά της επιτυχίας ισχύουν. Όταν όμως πέσει η Αυλαία της δεξιώσεων και του πρώτου καιρού, τότε αντιλαμβάνεσαι πως μόνο η αγάπη απελευθερώνει τον Γάμο και πως οτιδήποτε λιγότερα σε κάνει να αισθάνεσαι τον Γάμο σαν μια εκούσια φυλακή.
Προς aposal:
Άλλοι βλέπουν το Γάμο ως Μυστήριο, άλλοι αρέσκονται να λένε ότι ο Γάμος είναι Μυστήριο και για τους πολλούς ο Γάμος είναι ένα παραδοσιακό έθιμο ή ο δρόμος που μοιραία καταλήγεις ή ένα glamour που κάθε κοπέλα θέλει να ζήσει. Για τους πιο πολλούς, η αντιμετώπιση του Γάμου ρέπει προς το "κατεστημένο" που πρέπει να το κάνουμε γιατί έτσι το΄χουμε.
Λες: "Και δεν είναι απαραίτητο να είμαστε ερωτευμένοι σφόδρα"!
Δεν μπορώ να διανοηθώ σήμερα έναν πετυχημένο Γάμο χωρίς έρωτα. Και ο έρωτας δεν μπορεί παρα να είναι μια θύελα που σου αλλάζει την ζωή. Εκείνο που εσύ επιλέγεις, είναι να πολεμήσεις για να κινηθεί σε έναν φορέα αξιοπρέπειας και να μην καταλήξεις θύμα και θύτης ως ερωτικό αντικείμενο του κοινού πόθου.
Απο την άλλη, δεν είμαι και πολύ φιλικά διακείμενος στον κεραυνοβόλο έρωτα. Και πολλοί και ειδικά οι γυναίκες που μεγαλώνουν με το όνειρο του πρίγκηπος του παραμυθιού, θεωρούν ότι μόλις δούν τον άντρα που τους αρμόζει ντε και καλά θα τον καταλάβουν και φυσικά θα τον ερωτευθούν κεραυνοβόλα. Έτσι καταπιέζουν συχνά τον εαυτό τους και όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να προβάλουν μεγάλα στοιχεία βιτρίνας, δηλαδή υλικά και εμφανισιακά προσόντα δείχνουν χαμένοι απο χέρι, αφού υστερούν στην πρώτη εντύπωση.
Συμφωνώ πως άμα βάλουμε υψηλά όρια παίζουμε με την ψυχή μας. Απο την άλλη όμως, δεν θα κάνω και μια πιο βαστική επιλογή, επειδή έχω σαρκικό πειρασμό. Καλύτερα να πέφτω ελεύθερος, παρά να πληρώνω ένα λάθος μέσα στο Γάμο.
Τέλος ο πνευματικός δεν είναι ένας σούπερμαν για όλες τις δουλειές, όπως σήμερα έχει αναχθεί στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Αν δεν ξέρει το άτομο προσωπικά, πως θα εκδόσει "πόρισμα". Απο τις δικές σου μόνο περιγραφές ή θεωρούμε δεδομένο ότι "βλέπει"; Τελικά όλα είναι όχι η επιλογή του καλού πνευματικού, αλλά η θέσπιση ορθών κριτηρίων που πρέπει να διέπουν μια σχέση πριν το Γάμο και φυσικά το έλεος που θα δείξει ο Θεός κατα περίσταση. Μετά για τα περισσότερα είναι αργά.
Να σου πω και ένα παράδειγμα: κοπέλα χριστιανή ξεκίνησε δεσμό με ένα χριστιανό παλικάρι και πολύ αυστηρό. Ήταν βασικά τα προξενιά πολύ "πνευματικά". Αυτό το λέω, γιατί η κοπέλα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, παρότι στις δημόσιες εμφανίσεις τους φαινόταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι. Τελικά πήγαν στον πνευματικό και αυτός της είπε: "Αυτός είναι ο άνθρωπος που κάνει για σένα". Απο υπακοή η κοπέλα, γιατί στον πνευματικό μάλλον πήγαινε για να χωρίσει καθώς δεν ήταν ερωτευμένη, συνέχισε τη γνωριμία σχέση και όλα έδειχναν ότι θα έχουν αίσιο τέλος. Λίγους μήνες μετά τις νουθεσίες του φτασμένου πνευματικού, χώρισαν άνευ ιδιαιτέρου με πρωτοβουλία του "ιδανικού" παλικαριού. Και ευτυχώς λέω εγώ, γιατί αν δεν υπάρχει έρωτας, δεν μπορείς να καταδυναστεύσεις τον εαυτό σου επειδή είναι καλό παιδί και δη επειδή ο πνευματικός το΄πε και τελείωσε.
Προς virgin: Σε καμία περίπτωση ο άλλος δεν μας δίνει αυτό που εκπέμπουμε. Οι σχέσεις δεν στηρίζονται στην ίση ανταπόδοση.
anny έγραψε: "Οταν βιώνεις αγάπη μέσα σου,αγάπη θα προσφέρεις χωρίς την προσμονή της ανταπόδοσης".
Συμφωνώ. Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος ή εν πάσει περιπτώσει τελείς εν μεγάλω ή πλήρη ενθουσιασμώ, προσφέρεις. Γιατί είναι ένας μονόδρομος για να "ζεις". Ωστόσο αν η ανταπόκριση σε μια σχετική κίνηση δεν είναι ανάλογη, αντιλαμβάνεσαι την διαφορά και σε ζώνουν τα φίδια... Άσχημο συναίσθημα !
Προς deppy: Αν ο Γάμος σου πετύχει δεν καταλήγει σε τέτοιες ταπεινώσεις. Συμφωνώ πάντως πως μόνο η αγάπη ή τα παιδιά σου δίνουν τη δύναμη για να καταπίνεις. Αν όμως ο ένας φτύνει και ο άλλος καταπίνει, δεν είναι Γάμος αλλά συμβίωση.
Κλείνω με την ευχή να προλαμβάνουμε με σωστές επιλογές και πάντα στο μέτρο του δυνατού τα χειρότερα, για να μην καταλήξουμε σαν τον πιλότο του Νίκου Καββαδία:
"....Είχ΄ο πιλότος μας στο κούτελο γραμμένο/
κι΄αν ζήσεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω/
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη"
Κωνσταντίνος