Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο
Δημοσιεύτηκε: Τετ Απρ 25, 2007 1:27 pm
Απο καιρό ήθελα να ανοίξω μια τέτοια συζήτηση, γιατί σίγουρα ή όλη διαδικασία αποτελεί θεμέλιο της ζωής. Ξεκινώ λοιπόν με ένα άρθρο που δημοσίευσα στο Γάμος και Μοιχεία, αλλά εκεί γρήγορα η κουβέντα πήγε αλλού.
Το να φτάσεις όπως πρέπει σε μια πορεία που οδηγεί σε Γάμο, είναι κάτι που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αξίζει την θυσία, αρκεί μια γυναίκα να είναι ο εαυτός της και όχι ότι της λένε, πολλάκις κομπλεξικά, οι άλλοι, αρκεί να έχει συνείδηση του τί θα πει αγνότητα, αρκεί να ξέρει να αγαπάει και να στο δείχνει. Όχι να είναι μαζί σου γιατί θέλει να παντρευτεί και σε βρίσκει απλά άνθρωπο της Εκκλησίας, αλλά γιατί θέλει να παντρευτεί όχι μόνο ως πάγια βούληση, αλλά και επειδή θέλει να παντρευτεί τώρα, επείδη αυτό νιώθεί όταν σε κοιτά στα μάτια, όταν είσαι μακριά της και νιώθει κενό, ή οταν είσαι μακριά της και πάραυτα αισθάνεται την παρουσία σου να της γεμίζει το δωμάτιο και φυσικά την ψυχή της.
Ο έρωτας κινεί τα πάντα. Αλλά ποιά η αντίληψη του κόσμου γι΄αυτόν; Φοβάμαι πως όχι η καλύτερη.
Για τον πολύ κόσμο και φυσικά εκτός εκκλησία, ο έρωτας είναι μάλλον μια παρόρμηση που φεύγει, ένα αναγκαίο κακό που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό. Σου χαρίζει όμορφες στιγμές, ηδονή, κύρος σε μια κοινωνία που είναι σεξομανής, ωραίες διακοπές και φυσικά ολοκληρωμένες σχέσεις. Όμως κάποια στιγμή περνάει και έτσι πάμε γι΄αλλού. Υπ΄αυτή τη λογική, πρέπει να κοιτάμε το τώρα και να μην ασχολούμαστε με το μετά. Πρέπει να μετράμε πολύ την υλική ασφάλεια που είναι σταθερά αξία. Ο έρωτας είναι μια ιδέα που περνάει, ενώ μια θέση στο δημόσιο ακλόνητη.
Για τους εκκλησιαστικούς πάλι, ο έρωτας είναι συνήθως φόβος πειρασμικός, θέμα ταμπού και τις περισσότερες φορές εκ του πονηρού πρόφαση για αμαρτία. Καλό και ζητούμενο συχνά είναι το "να στα φτιάχνει" ο πνευματικός, ο γέροντας, η ηγουμένη, γενικά κάποιος τρίτος σεβάσμιος στο συνάφι, Συχνά το φλέρτ σε αυτούς τους κύκλους είναι είδος άγνωστο. Άριστο δε θεωρείται το να αποφεύγεις τον έρωτα σε μια σχέση και γενικά να μην αποτελεί κριτήριο επαφής, φτάνει ο σύντροφος να είναι "πνευματικός" και να έχει καλές "συστάσεις".
Το οικονομικό είναι κοινή επιθυμία σε αμφότερα τα "στρατόπεδα", αφού στους πρώτους σημαίνει "θα περάσουμε καλά", στους δεύτερους είναι εκ των ων ούκ άνευ "αφού μεσα σε λίγους μήνες θα πρέπει να παντρευτούμε και πως θα γίνει αυτό αν δεν υπάρχει ο τρόπος".
Οι παραπάνω τρόποι με τους οποίους κατα κανόνα αντιμετωπίζεται το όλο θέμα και φανερώνουν αναμφίβολα μια ανέραστη οπτική, συχνά δημιουργηθείσα απο ανέραστους μέντορες και Μ.Μ.Ε.
Για τις εκκλησιαστικές η τήρηση των μη προγαμιαίων σχέσεων δείχνει αρκετές φορές πανάκεια. Ωστόσο δεν αρκεί η αποδοχή της αρχής της αγνότητος απο μόνη της, αλλά και η δημιουργία προϋποθέσεων για την εφαρμογή της. Και το κυριότερο, να δείξεις πέρα απο την παρθενία, ότι εσύ η ίδια αξίζεις σαν άτομο για να προχωρήσεις σε Γάμο με κάποιον και απο εκεί στον Παράδεισο που είναι και ο πραγματικός στόχος.
Απο την άλλη, σήμερα οι πιέσεις για κάποιον νέο, είναι πολλαπλάσιες για κρατήσει αγνός μέχρι το Γάμο. Όταν δεν είσαι αποκατεστημένος, πράγμα που για τον μέσο Έλληνα δεν γίνεται πριν τα 30 φεύγα, δεν σε υπολογίζουν ή στην καλυτέρα προχωρούν σε δεσμό ελαφρά την καρδία για όσο πάει, για όσο θα περάσουμε "καλά". Είναι όντως δύσκολο να τηρήσεις αγνότητα, όταν δεν σου δίνονται οι δυνατότητες για να παντρευτείς πριν μια σχετική ηλικία.
Παλαιότερα τα προξενιά βόλευαν όλο σχεδόν το κόσμο, ακόμα και ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων, που απο την φύση τους είναι συνεσταλμένοι και δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την αγάπη μιας κοπέλας.
Σήμερα με τις παρούσες συνθήκες, μεγάλο ποσοστό αδελφών και αδελφών, εν Εκκλησία ή εκτός, θα μείνει χωρίς Γάμο τουλάχιστον πριν τα 40, όπου κάποιοι απο αυτούς θα κατορθώσουν να κάνουν ένα Γάμο αστραπή και φυσικά συμβατικό, αναγκασμένοι απο τα σημεία της ηλικίας τους. Τραγικές φιγούρες σε αυτό, οι γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία κυρίως στο δημόσιο ή στον επιχειρηματικό κόσμο. Χάνουν περισσότερο χρόνο, τους κάνει ζημιά αναφορικά με το Γάμο η επαγγελματική εξέλιξη που οδηγεί σε οικονομική αυτάρκεια και νομίζουν πως επειδή έχουν χρήματα μετρούν ιδιαίτερα ως γυναίκες. Και αυτό γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, καθώς σε σημαντικό ποσόστό ωραίος άντρας είναι ο "κονομημένος". Και φυσικά πρέπει να πάρω έναν αντάξιό μου. Κατα κανόνα του δημοσίου και αυτός ή επιχειρηματίας πετυχημένος αλλά απο τους τελευταίους δεν ξεμένουν και πολλοί. Βέβαια τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τα διαζύγια αλλά και το ανύπαντρο έως μια ηλικία σε γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία "σαρώνουν".
Απο το ανύπαντρο δεν εξαιρούνται επίσης ούτε οι εκκλησιαστικοί, παρότι αρκετοί απο αυτούς παντρεύονται πριν τα 30. Πολλοί απο αυτούς ξεμένουν, σε μια κατάσταση που γνωρίζουν ή αρνούνται να συνειδητοποιήσουν.
Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, είναι επίκαιρος ο λόγος του Σαββόπουλου:
"Σ΄αυτόν το κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί", αλλά όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που ο Βοσκόπουλος έκανε ύμνο: " αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν αγάπησαν", γιατί η αγάπη είναι η δημιουργός συνιστώσα του κόσμου.
Απόλυτη μορφή του έρωτα, συνιστά το να αγαπάς και να αποφασίζεις συνειδητά μια Γάμου κοινωνία μαζί του. Ειδικά όταν τηρούνται αγνά αίματα. Ειδικά το τελευταίο αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις, έστω και αν προς στιγμή δεν φθάσεις στην Ιθάκη. Και σίγουρα η πορεία προς τον έρωτα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, άρα δεν είναι καθόλου Καβαφική.
Ο έρωτας όταν είναι αληθινός είναι ο ορισμός της απελευθέρωσης και αδιάσπαστος απο την προοπτική του Γάμου. Και όταν αγαπάς πραγματικά, είναι αδιανόητη η μη ερωτική επιθυμία, ακόμα και ύπαρξη αποχαιρετισμού το βράδυ. Θέλεις να κοιμηθείς δίπλα της, θέλεις να ξυπνήσεις μαζί της και στα κομμάτια, το πως θα την δεις άβαφη το πρωί. Πέρα απο συντηρητισμούς, ταμπού και ξενέρωτες αναστολές και νουθεσίες. Και αυτό δεν το λέω απο επιδράσεις κηρυγμάτων αλλά απο βίωμα.
Τέλος να πω κάτι απο εμπειρία μου απο ένα Γάμο που ήμουν την Κυριακή: Μου γνωρίσαν τον εξάδελφο ενός φίλου μου, σημαντικό και σχετικά νέο οικονομικό παράγοντα στην Αθήνα. Σχολιάζοντας το καινούργιο του αυτοκίνητο είπε:
"Αυτό είναι για να πάρεις την γυναίκα σου, τη γκομένά σου ή μάλλον μόνο την γκόμενά σου. Τη γυναίκα άστην...."
Είμαι ως άνθρωπος αδύναμος. Αν με αξιώσει ο Θεός να παντρευτώ, ακόμα και σκύλα να μου βγει η γυναίκα, δεν θα΄θελα ΄να βρω τη δύναμη να μιλήσω έτσι γι΄αυτήν. Έτσι για να μιλήσουμε και όχι μόνο για τις προγαμιαίες σχέσεις αλλά και τις εξωσυζυγικές και να τονίσουμε και δύο αξίες που αξίζει όντως κανείς να τις κερδίσει. Τον Σεβασμό και την Αφοσίωση, ως πρακτική επίβαση της θεωρίας του Γάμου.
Κωνσταντίνος
www.it.uom.gr/project/monuments/nickcana.JPG
Το να φτάσεις όπως πρέπει σε μια πορεία που οδηγεί σε Γάμο, είναι κάτι που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αξίζει την θυσία, αρκεί μια γυναίκα να είναι ο εαυτός της και όχι ότι της λένε, πολλάκις κομπλεξικά, οι άλλοι, αρκεί να έχει συνείδηση του τί θα πει αγνότητα, αρκεί να ξέρει να αγαπάει και να στο δείχνει. Όχι να είναι μαζί σου γιατί θέλει να παντρευτεί και σε βρίσκει απλά άνθρωπο της Εκκλησίας, αλλά γιατί θέλει να παντρευτεί όχι μόνο ως πάγια βούληση, αλλά και επειδή θέλει να παντρευτεί τώρα, επείδη αυτό νιώθεί όταν σε κοιτά στα μάτια, όταν είσαι μακριά της και νιώθει κενό, ή οταν είσαι μακριά της και πάραυτα αισθάνεται την παρουσία σου να της γεμίζει το δωμάτιο και φυσικά την ψυχή της.
Ο έρωτας κινεί τα πάντα. Αλλά ποιά η αντίληψη του κόσμου γι΄αυτόν; Φοβάμαι πως όχι η καλύτερη.
Για τον πολύ κόσμο και φυσικά εκτός εκκλησία, ο έρωτας είναι μάλλον μια παρόρμηση που φεύγει, ένα αναγκαίο κακό που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό. Σου χαρίζει όμορφες στιγμές, ηδονή, κύρος σε μια κοινωνία που είναι σεξομανής, ωραίες διακοπές και φυσικά ολοκληρωμένες σχέσεις. Όμως κάποια στιγμή περνάει και έτσι πάμε γι΄αλλού. Υπ΄αυτή τη λογική, πρέπει να κοιτάμε το τώρα και να μην ασχολούμαστε με το μετά. Πρέπει να μετράμε πολύ την υλική ασφάλεια που είναι σταθερά αξία. Ο έρωτας είναι μια ιδέα που περνάει, ενώ μια θέση στο δημόσιο ακλόνητη.
Για τους εκκλησιαστικούς πάλι, ο έρωτας είναι συνήθως φόβος πειρασμικός, θέμα ταμπού και τις περισσότερες φορές εκ του πονηρού πρόφαση για αμαρτία. Καλό και ζητούμενο συχνά είναι το "να στα φτιάχνει" ο πνευματικός, ο γέροντας, η ηγουμένη, γενικά κάποιος τρίτος σεβάσμιος στο συνάφι, Συχνά το φλέρτ σε αυτούς τους κύκλους είναι είδος άγνωστο. Άριστο δε θεωρείται το να αποφεύγεις τον έρωτα σε μια σχέση και γενικά να μην αποτελεί κριτήριο επαφής, φτάνει ο σύντροφος να είναι "πνευματικός" και να έχει καλές "συστάσεις".
Το οικονομικό είναι κοινή επιθυμία σε αμφότερα τα "στρατόπεδα", αφού στους πρώτους σημαίνει "θα περάσουμε καλά", στους δεύτερους είναι εκ των ων ούκ άνευ "αφού μεσα σε λίγους μήνες θα πρέπει να παντρευτούμε και πως θα γίνει αυτό αν δεν υπάρχει ο τρόπος".
Οι παραπάνω τρόποι με τους οποίους κατα κανόνα αντιμετωπίζεται το όλο θέμα και φανερώνουν αναμφίβολα μια ανέραστη οπτική, συχνά δημιουργηθείσα απο ανέραστους μέντορες και Μ.Μ.Ε.
Για τις εκκλησιαστικές η τήρηση των μη προγαμιαίων σχέσεων δείχνει αρκετές φορές πανάκεια. Ωστόσο δεν αρκεί η αποδοχή της αρχής της αγνότητος απο μόνη της, αλλά και η δημιουργία προϋποθέσεων για την εφαρμογή της. Και το κυριότερο, να δείξεις πέρα απο την παρθενία, ότι εσύ η ίδια αξίζεις σαν άτομο για να προχωρήσεις σε Γάμο με κάποιον και απο εκεί στον Παράδεισο που είναι και ο πραγματικός στόχος.
Απο την άλλη, σήμερα οι πιέσεις για κάποιον νέο, είναι πολλαπλάσιες για κρατήσει αγνός μέχρι το Γάμο. Όταν δεν είσαι αποκατεστημένος, πράγμα που για τον μέσο Έλληνα δεν γίνεται πριν τα 30 φεύγα, δεν σε υπολογίζουν ή στην καλυτέρα προχωρούν σε δεσμό ελαφρά την καρδία για όσο πάει, για όσο θα περάσουμε "καλά". Είναι όντως δύσκολο να τηρήσεις αγνότητα, όταν δεν σου δίνονται οι δυνατότητες για να παντρευτείς πριν μια σχετική ηλικία.
Παλαιότερα τα προξενιά βόλευαν όλο σχεδόν το κόσμο, ακόμα και ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων, που απο την φύση τους είναι συνεσταλμένοι και δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την αγάπη μιας κοπέλας.
Σήμερα με τις παρούσες συνθήκες, μεγάλο ποσοστό αδελφών και αδελφών, εν Εκκλησία ή εκτός, θα μείνει χωρίς Γάμο τουλάχιστον πριν τα 40, όπου κάποιοι απο αυτούς θα κατορθώσουν να κάνουν ένα Γάμο αστραπή και φυσικά συμβατικό, αναγκασμένοι απο τα σημεία της ηλικίας τους. Τραγικές φιγούρες σε αυτό, οι γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία κυρίως στο δημόσιο ή στον επιχειρηματικό κόσμο. Χάνουν περισσότερο χρόνο, τους κάνει ζημιά αναφορικά με το Γάμο η επαγγελματική εξέλιξη που οδηγεί σε οικονομική αυτάρκεια και νομίζουν πως επειδή έχουν χρήματα μετρούν ιδιαίτερα ως γυναίκες. Και αυτό γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, καθώς σε σημαντικό ποσόστό ωραίος άντρας είναι ο "κονομημένος". Και φυσικά πρέπει να πάρω έναν αντάξιό μου. Κατα κανόνα του δημοσίου και αυτός ή επιχειρηματίας πετυχημένος αλλά απο τους τελευταίους δεν ξεμένουν και πολλοί. Βέβαια τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τα διαζύγια αλλά και το ανύπαντρο έως μια ηλικία σε γυναίκες που έχουν καλή επαγγελματική σταδιοδρομία "σαρώνουν".
Απο το ανύπαντρο δεν εξαιρούνται επίσης ούτε οι εκκλησιαστικοί, παρότι αρκετοί απο αυτούς παντρεύονται πριν τα 30. Πολλοί απο αυτούς ξεμένουν, σε μια κατάσταση που γνωρίζουν ή αρνούνται να συνειδητοποιήσουν.
Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, είναι επίκαιρος ο λόγος του Σαββόπουλου:
"Σ΄αυτόν το κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί", αλλά όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που ο Βοσκόπουλος έκανε ύμνο: " αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν αγάπησαν", γιατί η αγάπη είναι η δημιουργός συνιστώσα του κόσμου.
Απόλυτη μορφή του έρωτα, συνιστά το να αγαπάς και να αποφασίζεις συνειδητά μια Γάμου κοινωνία μαζί του. Ειδικά όταν τηρούνται αγνά αίματα. Ειδικά το τελευταίο αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις, έστω και αν προς στιγμή δεν φθάσεις στην Ιθάκη. Και σίγουρα η πορεία προς τον έρωτα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, άρα δεν είναι καθόλου Καβαφική.
Ο έρωτας όταν είναι αληθινός είναι ο ορισμός της απελευθέρωσης και αδιάσπαστος απο την προοπτική του Γάμου. Και όταν αγαπάς πραγματικά, είναι αδιανόητη η μη ερωτική επιθυμία, ακόμα και ύπαρξη αποχαιρετισμού το βράδυ. Θέλεις να κοιμηθείς δίπλα της, θέλεις να ξυπνήσεις μαζί της και στα κομμάτια, το πως θα την δεις άβαφη το πρωί. Πέρα απο συντηρητισμούς, ταμπού και ξενέρωτες αναστολές και νουθεσίες. Και αυτό δεν το λέω απο επιδράσεις κηρυγμάτων αλλά απο βίωμα.
Τέλος να πω κάτι απο εμπειρία μου απο ένα Γάμο που ήμουν την Κυριακή: Μου γνωρίσαν τον εξάδελφο ενός φίλου μου, σημαντικό και σχετικά νέο οικονομικό παράγοντα στην Αθήνα. Σχολιάζοντας το καινούργιο του αυτοκίνητο είπε:
"Αυτό είναι για να πάρεις την γυναίκα σου, τη γκομένά σου ή μάλλον μόνο την γκόμενά σου. Τη γυναίκα άστην...."
Είμαι ως άνθρωπος αδύναμος. Αν με αξιώσει ο Θεός να παντρευτώ, ακόμα και σκύλα να μου βγει η γυναίκα, δεν θα΄θελα ΄να βρω τη δύναμη να μιλήσω έτσι γι΄αυτήν. Έτσι για να μιλήσουμε και όχι μόνο για τις προγαμιαίες σχέσεις αλλά και τις εξωσυζυγικές και να τονίσουμε και δύο αξίες που αξίζει όντως κανείς να τις κερδίσει. Τον Σεβασμό και την Αφοσίωση, ως πρακτική επίβαση της θεωρίας του Γάμου.
Κωνσταντίνος
www.it.uom.gr/project/monuments/nickcana.JPG