Σελίδα 1 από 2

Το Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας - Εξομολόγησης

Δημοσιεύτηκε: Τετ Μάιος 04, 2005 6:02 pm
από g_aggelos
<b>ΤΟ ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ</b>



Με το μυστήριο του βαπτίσματος ο άνθρωπος σβήνει όσα αμαρτήματα έπραξε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του. Τη στιγμή πού βγαίνει από την αγία κολυμβήθρα εξέρχεται ωσεί χιών και ωσεί περιστερά λευκή.

Όμως το μυστήριο του βαπτίσματος δίδεται άπαξ στον άνθρωπο και μάλιστα εκ της νηπιακής ηλικίας. Ό άνθρωπος όμως μεγαλώνοντας αρχίζει να αμαρτάνει. Η αμαρτία αποτελεί βρωμιά κι ακαθαρσία της ψυχής. Για τον καθαρισμό της ψυχής ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός να μας χαρίσει το πνευματικό λουτρό πού είναι το μυστήριο της μετανοίας ή εξομολογήσεως. Μετάνοια σημαίνει αλλαγή νοός προς το καλύτερο κι επιστροφή στο Θεό. Κάθε φορά πού διαπράττει ο άνθρωπος μια αμαρτία απομακρύνεται κατά συνέπεια από το Θεό. Ενώ κάθε φορά πού εξομολογείται ενώνεται και πάλι με το Θεό. Η εξομολόγηση είναι το μυστήριο της καταλλαγής και της συμφιλίωσης με το Θεό Πατέρα.

Το μυστήριο της μετανοίας συντελείται μόνο με την εξαγορά των αμαρτιών μας στον Πνευματικό Πατέρα. Όπως κάθε άνθρωπος έχει ένα φυσικό πατέρα, εκείνον πού τον γέννησε, έτσι έχει κι έναν πνευματικό Πατέρα πού τον αναγεννά καθημερινά πνευματικά και που τον αρπάζει από το βούρκο της αμαρτίας και τον πετάει στο δρόμο της σωτηρίας.

Καλό λοιπόν και φρόνιμο είναι η επιλογή του Πνευματικού Πατέρα να γίνεται από πολύ νωρίς, μόλις ο άνθρωπος καταλάβει τον εαυτό του. Δεν αλλάζουμε τον πνευματικό μας όπως αλλάζουμε τα υποκάμισα μας. Καλό θα είναι, εάν για κάποιο λόγο αποφασίσουμε να φύγουμε από τον Πνευματικό μας Πατέρα, για να πάμε κάπου άλλου, να φεύγουμε αφού πάρουμε την ευχή του πρώτου. Βασικός κανόνας του μυστηρίου της εξομολογήσεως είναι η μετάνοια.

Οι υπερήφανοι ούτε πάνω στη γη κάνουν προκοπή, γιατί με την υπερηφάνεια τους το μόνο πού εισπράττουν είναι το μίσος και ή αντιπάθεια των συνανθρώπων τους, άλλα ούτε και στον ουρανό γίνονται δεκτοί. Ο ταπεινός άνθρωπος πού σκύβει το κεφάλι του κι εξαγορεύει τις αμαρτίες και τα πάθη του στον πνευματικό του είναι άνθρωπος σοφός και χωράει παντού και στη γη και στον ουρανό. "Ταπεινοίς δίδωσιν χάριν ο Θεός, υπερηφάνοις αντιτάσσεται".

Πολλοί έρχονται στο εξομολογητήριο λέγοντας ότι δεν έχουν τίποτα, εννοώντας μ' αυτό τον τρόπο ότι δεν έχουν διαπράξει καμμιά αμαρτία. Κι εφόσον δεν έχουν τίποτα να εξαγορεύσουν καλό θα είναι να μην προσέρχονται για ευχή συγχωρήσεως. Αφού τίποτε δεν έπραξαν και τίποτε δεν έχουν να εξαγορεύσουν, δεν έχουν ανάγκη για ευχή μετανοίας. Αλλωστε ούτε ευχές επαινετικές δίδει ή Εκκλησία. Όσοι όμως έτσι πιστεύουν η μάλλον έτσι θέλουν να νομίζουν, ας ξέρουν ότι κάπου στην ευχή εις κεκοιμημένους αναφέρεται το εξής: Ουκ εστίν άνθρωπος ος ζήσεται και ούχ αμαρτήσει". Μόνο ο Χριστός ήταν και είναι εκτός αμαρτίας. Γι’αυτό ας μην αυταπατώμεθα, αλλά να προσερχώμεθα στο μυστήριο της μετανοίας με τέτοια χαρά, σα να κερδίζουμε ότι μεγάλο και τρανό που είναι όντως η σωτηρία μας και ο Παράδεισος για τον οποίο δεν αξίζει όσο όλος ο θησαυρός της γης.

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 21, 2005 2:51 pm
από g_aggelos
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

1. Το νόημα του Μυστηρίου

Καθένας πού αποφασίζει να εξομολογηθεί, πρέπει προηγουμένως να έχει μετανοήσει. Δηλαδή να έχει αλλάξει νού τρόπο σκέψεως καί συμπεριφοράς καί να προσαρμοστεί στον Ευαγγελικό Νόμο. Να πάψει να ενεργεί όπως ήξερε, όπως συνήθιζε ή όπως του είπαν καί να εφαρμόζει πλέον ο,τι λέει καί καθορίζει ό Χριστός, παρουσιάζοντας καρπό άξιο της μετανοίας (Ματθ. γ, 8).


Πηγή : pigizois.gr

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 21, 2005 2:52 pm
από g_aggelos
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

2. Ή σύσταση του Μυστηρίου

Το μυστήριο της Μετανοίας ίδρυσε καί παρέδωσε ό Κύριος στους Αποστόλους Του μετά την Ανάσταση, όταν τους είπε: «...Λάβετε Πνεύμα Αγιον αν τίνων άφήτε τας αμαρτίας, άφίενται αυτοίς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται» (Ίω. κ', 22-23).


Πηγή : pigizois.gr

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 21, 2005 2:54 pm
από g_aggelos
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

3. Τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου

Τα σημεία αυτά είναι τρία:
(1) Ή εξομολόγηση των αμαρτιών μπροστά στον Πνευματικό με ειλικρινή μετάνοια.
(2) Ή επίθεση της χειρός του Πνευματικού στον Εξομολογούμενο. ,
(3) Ή συγχωρητική ευχή πού διαβάζει ό Ιερέας, αλλά ό Χριστός είναι ό συγχωρών.


Πηγή : pigizois.gr

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 21, 2005 2:56 pm
από g_aggelos
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

4. Ή τέλεση του Μυστηρίου

Το Μυστήριο είναι «απόρρητο». Δεν έχει δικαίωμα ούτε ο Πνευματικός να ανακοινώσει τίποτε άπ' όσα ακούσε στην Εξομολόγηση, ούτε άλλος κανείς να ζητήσει ή ν' απαιτήσει πληροφορίες. Κανονικά ούτε καί ό Έξομολογουμένος πρέπει ν' ανακοινώνει όσα ακούσε, διότι αυτά ισχύουν μόνο για τη δική του περίπτωση. Σ' άλλον, άλλο φάρμακο, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, καί την ιδιαιτερότητα του θα δώσει ό Πνευματικός.
Το «καταφύγιο» της Έξομολογήσεως «πάντων των κοπιώντων καί πεφορτισμένων» έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν ό Έξομολογούμενος δεν ντρέπεται καί φανερώνει την πληγή του στον Πνευματικό, όπως καί στον ιατρό των σωμάτων. Καί την ώρα αύτη, αποδίδοντας τίς αμαρτίες του μόνο στον εαυτό του καί στην αμέλεια του, αισθάνεται σαν κατάδικος καί στην όψη καί στο λογισμό καί, με σκυφτό το πρόσωπο στη γη, βρέχει, εάν μπορεί, με δάκρυα τα πόδια του Πνευματικού, σαν να είναι τα πόδια του Χριστού. Ετσι «άφίενται αί άμαρτίαι», έτσι αποδίδεται λευκός καί ανάλαφρος, για να συνεχίσει τον ωραίο αγώνα της ζωής καί σωτηρίας του. Τα έπιτίμια πού μερικές φορές επιβάλλει ό Πνευματικός δεν είναι ποινές, αλλά απαραίτητα φάρμακα θεραπείας των παθών. Τον Πνευματικό πατέρα μας τον διαλέγουμε. Τον σαρκικό πατέρας μας δεν τον επιλέξαμε. Εξομολογούμαστε λοιπόν σ' αυτόν πού αναπαυόμαστε. Καί είναι τελείως απαραίτητη ή ύπαρξη ενός Πνευματικού, όπως είναι απαραίτητη ή ύπαρξη πολλές φορές καί του Δικηγόρου, Ιατρού, Προπονητού, Φοροτεχνικού κ.λπ. τους οποίους συμβουλευόμαστε κατά κανόνα χωρίς αντιρρήσεις η ενστάσεις. Όποιος κάνει υπακοή στον Πνευματικό του, όχι μόνο λύει συνήθως όλα τα προβλήματα του, αλλά έξασφαλίζει καί τη σωτηρία του. Ή υπακοή αυτή είναι ταπείνωση καί οί ταπεινοί «τον Θεόν όψονται»!
Στό εξομολογητήριο λέμε αμαρτίες καί όχι ιστορίες! Λέμε τα δικά μας αμαρτήματα καί όχι τίς αμαρτίες των άλλων. Στό εξομολογητήριο δεν αναμένουμε κήρυγμα από τον Πνευματικό. Μπορούμε όμως να ρωτάμε, να λύουμε απορίες καί να λαμβάνουμε απαντήσεις, για να ρυθμίζουμε τη στάση καί συμπεριφορά μας, ώστε να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού καί του Ευαγγελίου. Ή καθοδήγηση αυτή πρέπει να γίνεται στην αρχή της πνευματικής ζωής σε τακτικά διαστήματα. Διαφορετικά ό Έξομολογούμενος επανέρχεται στα ίδια καί χειρότερα μερικές φορές.


Πηγή : pigizois.gr

Το μυστήριο της μετανοίας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 01, 2010 7:25 am
από gkou
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Αν το κέντρο της λατρείας της Εκκλησίας είναι η Θεία Ευχαριστία, η μετάνοια αποτελεί την προϋπόθεση συμμετοχής σ’ αυτήν και την ατμόσφαιρα της Εκκλησίας. Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει Χριστιανός κι ούτε μπορεί, ασφαλώς, εκτός αυτής , να αξιοποιήσει ό,τι προσφέρει η Εκκλησία. «Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα» προτρέπει εκείνη σημαίνοντας τη σπουδαιότητα της μετανοίας.
Στο παρακάτω κείμενο θα κάνουμε λόγο όχι τόσο για τη μετάνοια σε γενικό εννοιολογικό επίπεδο –τι είναι, από πού πηγάζει, ποιές είναι οι προϋποθέσεις της, πώς εκφράζεται κ.λπ. -, όσο για τη θεσμοθετημένη μορφή της, του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Αφορμή και οδηγό θα έχουμε και πάλι το γέροντα Παϊσιο, μέσα από ένα περιστατικό με ένα νεαρό που τον επισκέφθηκε.
«Επισκέφθηκε ένας νεαρός το κελί του Γέροντα και χτυπούσε το σήμαντρο, για ν’ ακούσει ο Γέροντας και να έρθει να του ανοίξει. Έφτασα κι εγώ (ιερομόναχος Χριστόδουλος) εκείνη τη στιγμή εκεί και περίμενα λίγο πιο πίσω. Κάποια στιγμή ο Γέροντας άνοιξε κι ήρθε στην πόρτα του φράχτη.
- Τι είναι, βρε λεβέντη, τι θέλεις; Ρώτησε ο Γέροντας.
- Γέροντα, θέλω να σας δω και να σας συμβουλευτώ για κάτι.
- Έχεις εξομολογηθεί; Έχεις πνευματικό;
- Όχι, Γέροντα, ούτε πνευματικό έχω ούτε έχω εξομολογηθεί.
- Ε, κοίταξε βρε παιδί μου, πήγαινε πρώτα να εξομολογηθείς και μετά να έρθεις.
- Γιατί , Γέροντα, τώρα δε γίνεται να σας δω;
- Βρε παιδάκι μου, κοίταξε ‘κει πέρα να σου εξηγήσω, για να καταλάβεις. Μέσα σου, ο νους είναι συγχυσμένος και σκοτισμένος από τις αμαρτίες με συνέπεια και συ ό ίδιος να μην μπορείς καλά-καλά ν’ αντιληφθείς την κατάστασή σου. Κι έτσι ούτε και σε μένα θα μπορέσεις να πεις, πως έχουν τα πράγματα. Αν όμως εξομολογηθείς , θα καθαρίσει και το μυαλό σου και θα δεις τα πράγματα πολύ διαφορετικά.
- Γέροντα, μπορεί εγώ να είμαι θολωμένος και να μην μπορώ να σας πω ακριβώς τι μου συμβαίνει, όμως εσείς μπορείτε να με καταλάβετε και να μου πείτε τι πρέπει να κάνω.
- Κοίταξε εδώ, ακόμα κι εγώ αν έχω κάποια καθαρότητα και μπορώ να δω τι σου συμβαίνει, πάλι υπάρχει πρόβλημα σε σένα. Γιατί έτσι, όπως είναι ο νους σου συγχυσμένος, ούτε θα καταλάβεις τι θα σου πω ούτε και θα θυμάσαι σε λίγο τίποτα. Άμα όμως εξομολογηθείς και μπεις και συ στην ίδια πνευματική συχνότητα με μας, τότε θα μπορέσουμε άνετα να συνεννοηθούμε. Πήγαινε λοιπόν να εξομολογηθείς και σε περιμένω να έρθεις».
( Ιερομ. Χριστοδούλου, ο Γέρων Παϊσιος, σελ. 227 ) .

Σχόλια

1. Η ανάγκη της εξομολογήσεως

Η άρνηση του Γέροντα να δεχτεί το νεαρό δεν οφείλεται σε δική του υπαιτιότητα: κάποια κόπωση ή αρρώστια του. Οφείλεται στην αδυναμία του νεαρού να κατανοήσει το λόγο του Θεού ή κάποια πνευματική συμβουλή , λόγω ελλείψεως μετανοίας μέσα του. Η αμετανοησία , όπως φανερώνεται από τη δήλωσή του ότι δεν έχει πνευματικό-εξομολόγο, αποτελεί το σκληρό και πατημένο εκείνο έδαφος της γνωστής παραβολής του σπορέως, το οποίο δεν αφήνει να ριζώσει ο πνευματικός γενικά λόγος. Ο γέρων Παϊσιος δηλ., με την άρνησή του επισημαίνει μια βασική πνευματική αρχή: προκειμένου να ακούσει και να κατανοήσει κανείς το λόγο του Θεού ή κάποια πνευματική συμβουλή απαιτείται να έχει καθαρές πνευματικές αισθήσεις.
Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ο πνευματικός λόγος, ως προερχόμενος από τον απόλυτο άγιο και καθαρό Θεό, ζητεί αντίστοιχο έδαφος∙ καθαρή δηλ. καρδιά ή τουλάχιστον διάθεση για απόκτηση καθαρότητος , άρα κλίμα μετάνοιας. Έτσι μπορεί να υπάρχει ο πομπός, που εκπέμπει τα μηνύματα, αλλά χωρίς τον αντίστοιχο δέκτη, που να είναι συντονισμένος στην ίδια συχνότητα, δεν επιτυγχάνεται η επικοινωνία.
Από την άποψη αυτή αυτός που ακούει τον πνευματικό λόγο δεν μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση παθητική∙ χρειάζεται να ενεργοποιήσει στο ανώτερο δυνατό σημείο τον εαυτό του - να μετανοήσει δηλ. – για να δεχθεί το λόγο και να τον καταστήσει θετικά ενεργό καθαρό μέσα του. Ο Κύριος ήδη είχε επισημάνει την πραγματικότητα αυτή, όταν στη διδασκαλία Του κατέληγε με την φράση: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» ( Ματθ. 11, 15 κ.α. ) . Μόνον όποιος έχει αυτιά κατάλληλα ,δηλ. πνευματικά , μπορεί να ακούει το λόγο και τη διδαχή Του.
Ο μεγάλος ασκητικός Διδάσκαλος άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής επί του θέματος σημειώνει παραστατικά:
«Τα σωματικά τραύματα, όταν μείνουν απεριποίητα και σκληρυνθούν, δεν αισθάνονται τα φάρμακα των γιατρών, ενώ όταν καθαρισθούν, επηρεάζονται από την ενέργεια του φαρμάκου και θεραπεύονται γρήγορα. Έτσι και η ψυχή, όσο δεν την επιμελείται κανείς και είναι ολόκληρη σκεπασμένη από την λέπρα της φιληδονίας, δεν μπορεί να αισθανθεί το φόβο του Θεού , και αν ακόμη κανείς ακατάπαυστα της μιλάει για το φοβερό δικαστήριο του Θεού. Όταν όμως αρχίσει με τη μεγάλη προσοχή και επιμέλεια να καθαρίζεται, τότε αισθάνεται σαν ζωοποιό φάρμακο το φόβο του Θεού, ο οποίος την καίει με τους ελέγχους της συνειδήσεως στη φωτιά της απάθειας» ( κεφ. 17) .
Με τα παραπάνω η ανάγκη η ανάγκη της εξομολογήσεως, την οποία προβάλλει ο π. Παϊσιος, φαίνεται αυτονόητη. Χωρίς την εξομολόγηση, χωρίς δηλ. τη μετάνοια, ο νους του ανθρώπου βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης και σκοτασμού. . Η αμαρτία λειτουργεί μέσα του αρνητικά προκαλώντας τύφλωση. Κι η τύφλωση αυτή οδηγεί σε διπλό αρνητικό αποτέλεσμα: την έλλειψη αυτογνωσίας – ο άνθρωπος είναι χαμένος, μη μπορώντας να δει πνευματικά πού βρίσκεται – και την αδυναμία , όπως εξηγήσαμε, κατανοήσεως των πνευματικών λόγων.
«Μέσα σου, ο νους είναι συγχυσμένος και σκοτισμένος από τις αμαρτίες με συνέπεια και συ ο ίδιος να μην μπορείς καλά-καλά ν’ αντιληφθείς την κατάστασή σου… Όπως είναι ο νους σου συγχυσμένος , ούτε θα καταλάβεις τι θα σου πω ούτε και θα θυμάσαι σε λίγο τίποτα» ( π. Παϊσιος ) .

Από το βιβλίο: «ΓΕΩΡΓΙΟΥΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ»
Εκδόσεις Επέκταση

Re: Το Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας

Δημοσιεύτηκε: Τρί Οκτ 05, 2010 7:43 am
από gkou
Τι είναι η εξομολόγηση

Καταρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η εξομολόγηση δεν είναι μια απλή συζήτηση με τον πνευματικό-εξομολόγο επί διαφόρων αποριών ή και προβλημάτων του εξομολογουμένου. Αυτό μπορεί να γίνει σε κάποια άλλη ώρα ,εκτός εξομολογήσεως, ή έστω, ως προέκταση της καθαυτό εξομολογήσεως. Ούτε ασφαλώς είναι μια τυπική επίσκεψη στον ιερέα πριν από τις μεγάλες εορτές, με μια κατ’ επιλογήν επισήμανση αμαρτιών ή και απλή εκζήτηση της «ευχής». Στην περίπτωση αυτή η εξομολόγηση λειτουργεί ως άλλοθι της ενοχής του ανθρώπου – «να ησυχάσουμε τη φωνή της συνειδήσεως»- με συνέπεια την παγίωση της αμαρτίας και την σκλήρυνση της ψυχής.
Η εξομολόγηση είναι το μυστήριο εκείνο , που φανερώνει τη γνησιότητα της μετανοίας του πιστού. Πραγματοποιούμενη ενώπιον της Εκκλησίας –στα πρώτα χριστιανικά χρόνια ενώπιον όλων και αργότερα ενώπιον του εκπροσώπου της Εκκλησίας πνευματικού εξομολόγου- αποτελεί το αποκορύφωμα της εν ταπεινώσει και συντριβή αναγνώρισης από τον πιστό ότι η ζωή του δεν βρίσκεται στην τροχιά του Χριστού και των αγίων ∙ ότι έσφαλε και σφάλλει, στο βαθμό που ή εκούσια ή ακούσια προσέβαλε την αγάπη στο πρόσωπο του Θεού ή των συνανθρώπων του. Παράλληλα όμως με την ομολογία αυτή εκδηλώνει και την ακλόνητη πεποίθησή του στην αγάπη και το έλεος του Θεού, τα οποία αναγνωρίζει ότι υπερβαίνουν την κατάντια του και έχουν τη δύναμη να τον ανορθώσουν και να τον οδηγήσουν σε ανώτερα πνευματικά ύψη: να ακολουθεί το Χριστό!
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν η εξομολόγηση αφενός προϋποθέτει τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος του εξομολογουμένου και την πίστη του στην φιλανθρωπία του πανοικτίρμονος Θεού, αφετέρου έχει εκκλησιαστικό χαρακτήρα. Τυχόν λοιπόν προσέλευση στο μυστήριο, χωρίς την απαιτούμενη προετοιμασία με εξομολόγηση εν μετανοία ενώπιον πρώτα του Θεού, αποτελεί εμπαιγμό του μυστηρίου ή το λιγότερο άγνοια της παραδόσεως της Εκκλησίας.
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, να προσέρχεται ο εξομολογούμενος απροετοίμαστος , επόμενο είναι να μη γεύεται τα αγαθά και τις δωρεές , που ο Θεός έχει υποσχεθεί να δώσει. Και τα αγαθά αυτά είναι η εξάλειψη κάθε αμαρτίας, αλλά και η δικαίωση του ανθρώπου. «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών , πιστός εστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» ( Α’ Ιω.1,9 ) . Και ο προφήτης Ησαΐας , ήδη από το χώρο της Π. Διαθήκης, διαλαλεί: « Εάν είναι οι αμαρτίες σας κόκκινες σαν το αίμα, θα τις κάνω λευκές σαν το χιόνι» ( Πρβλ. Ης. 1,18 ) .
Ο άγιος Χρυσόστομος ερμηνεύει τα παραπάνω:
« Η μετάνοια δικαιώνει… Στο ληστή δεν είπε ο Κύριος, σε απαλλάσσω από την κόλαση και την τιμωρία, αλλά τον βάζει μέσα στον Παράδεισο, δίκαιο. Μη λες λοιπόν πάλι, Αμάρτησα πολύ και πώς θα μπορέσω να σωθώ; Συ δεν μπορείς, μα ο Κύριός σου μπορεί , και τόσο πολύ, ώστε να σβήσει τελείως τα αμαρτήματά σου… Τόσο τέλεια σβήνει τα αμαρτήματα , ώστε να μην μένει ούτε ίχνος από αυτά. Ο Θεός λοιπόν χαρίζει και την ομορφιά μαζί με την υγεία, μαζί με την απαλλαγή από την κόλαση δίνει και τη δικαιοσύνη και κάνει τον αμαρτωλό να είναι ίσος με αυτόν που δεν αμάρτησε. Διότι εξαφανίζει το αμάρτημα και το κάνει να μην υπάρχει και να μην έχει γίνει ποτέ. Έτσι τέλεια το εξαφανίζει, δεν μένει ούτε σημάδι, ούτε ίχνος, ούτε απόδειξη, ούτε δείγμα» (Ομιλία η΄, περί μετανοίας ) .
Έτσι με την εν μετανοία συμμετοχή μας στο ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως επανερχόμαστε στο αφετηριακό σημείο του βαπτίσματός μας. Όπως δηλ. τότε που βαπτισθήκαμε, κάθε αμάρτημά μας, ιδίως δε το προπατορικό λεγόμενο με τις κληρονομικές του συνέπειες της φθοράς και του θανάτου, εξαλείφθηκε, έτσι και τώρα, στο δεύτερο αυτό και επαναλαμβανόμενο βάπτισμα της μετανοίας, κάθε αμάρτημα που εκάναμε, μετά το πρώτο, εν λόγω ή έργω ή διανοία, εξαλείφεται και μας φέρει καθαρούς και πάλι στο σημείο εκκινήσεως της πνευματικής ζωής. Η ζωή μας στη φάση αυτή επανασυντονίζεται με τους χτύπους της παράδοσης της Εκκλησίας∙ «πιάνουμε» ξανά το σταθμό του Θεού∙ αρχίζουμε και (επι)κοινωνούμε με όλους τους αγίους. «Γιατί έτσι, όπως θα είναι ο νους σου συγχυσμένος ,ούτε θα καταλάβεις τι θα σου πω ούτε και θα θυμάσαι σε λίγο τίποτα. Άμα όμως εξομολογηθείς και μπεις και συ στην ίδια πνευματική συχνότητα με μας, τότε θα μπορέσουμε άνετα να συνεννοηθούμε» ( π. Παϊσιος ) .

Από το βιβλίο: «ΓΕΩΡΓΙΟΥΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ»
Εκδόσεις Επέκταση

Re: Το Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας

Δημοσιεύτηκε: Τετ Οκτ 06, 2010 6:57 am
από gkou
Μετάνοια

Τα αμαρτήματά σας είναι μεγάλα και φοβερά. Τίποτε όμως δεν υπερβαίνει την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού. Η άφεσις των αμαρτιών δεν δίνεται σύμφωνα με την αξία μας, αλλά σύμφωνα με το έλεος του φιλανθρώπου Θεού. Ο Θεός είναι έτοιμος να συγχωρήση, όταν υπάρχη ειλικρινής μετάνοια. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο ανάξιο να συγχωρηθή δεν είναι το μέγεθος των αμαρτιών, αλλά η αμετανοησία του.
Μόλις μετανοήσατε με συντριβή και εξωμολογηθήκατε σας δόθηκε η άφεσις στον ουρανό. Κατά την εκφώνησι της συγχωρητικής ευχής, αυτή η ουρανία απόφασις σας γνωστοποιήθηκε.
Το χειρόγραφο των αμαρτιών όλων των ανθρώπων το έφερε ο Κύριος πάνω στον Σταυρό και εκεί με την θυσία Του το έσχισε. Στο μυστήριο της εξομολογήσεως έχουμε την εφαρμογή στον κάθε εξομολογούμενο αυτής της θεϊκής ενεργείας. Μετά την εξομολόγησι ο πιστός στέκεται ενώπιον του Θεού ακατάκριτος.
Η αδυναμία της πίστεως σ’ αυτό και η έλλειψις εμπιστοσύνης στο έλεος του Θεού προέρχονται από τον εχθρό μας. Αυτός κτίζει φράκτη ανάμεσα σε μας και στον Θεό. Η μετάνοια και η εξομολόγησις καταστρέφουν αυτό τον φράκτη. Γνωρίζοντας λοιπόν ο διάβολος ότι το μυστήριο αυτό καταστρέφει τους κόπους του για την οριστική απώλεια των αμαρτωλών, προσπαθεί με κάθε τρόπο ν’ ανακόψη την καρποφορία του, είτε απομακρύνοντάς μας τελείως απ’ αυτό είτε σπείροντας αμφιβολίες για την δύναμί του και απελπισία για την άφεσι των αμαρτιών. Η ολιγοπιστία και η απελπισία είναι παγίδες του διαβόλου. Οπλισθήτε εναντίον του και αποκρούστε τα δόλια βέλη του.
Ο Κύριος θέλει την σωτηρία όλων, άρα και την δική σας. Ο Κύριος προσκαλεί όλους, άρα και σας . Το ενδιαφέρον που τώρα εκδηλώνετε για την σωτηρία της ψυχής σας τι σημαίνει; Σημαίνει την πρόσκλησι του Κυρίου: «Δεύτε προς με… καγώ αναπαύσω υμάς» ( Ματθ. 11, 28 ) . Το ενδιαφέρον αυτό είναι έργο δικό σας; Όχι! Ο Κύριος το έσπειρε. Και εφ’ όσον Αυτός το έσπειρε, υπάρχει περίπτωσις ν’ αμφιβάλουμε αν θα μας χαρίση και την σωτηρία; Αυτός που σας ενθαρρύνει να ζητάτε την συγχώρησι, ασφαλώς και θα σας την χαρίση. Πλησιάστε Τον λοιπόν με πίστι και μην επιτρέπετε στον εχθρό να σπέρνει ζιζάνια αμφιβολίας και απογνώσεως.
Ο διάβολος, λένε οι Πατέρες, μας διαβεβαιώνει πριν από την αμαρτία ότι ο Θεός είναι εύσπλαχνος και συγχωρητικός. Όμως μετά την αμαρτία μας πειράζει και μας συγχύζει λέγοντας: « Δεν υπάρχει για σένα σωτηρία».
Προσπαθήστε να στερεώνετε την πίστι σας και την ελπίδα της σωτηρίας . Συχνά να ενθυμήσθε την παραβολή του ασώτου υιού. Δεν περίμενε ο πατέρας να πλησιάση ο άσωτος κοντά του, αλλά έτρεξε ο ίδιος να τον συναντήση και να τον σφίξη στην αγκαλιά του.
Ο ουράνιος Πατήρ μας βεβαιώνει ότι δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού. Ο Υιός του Θεού που βρίσκεται στα δεξιά του Πατρός, τι κάνει; Διαρκώς πρεσβεύει για μας. Και το Πνεύμα το Άγιο; Και Αυτό επίσης πρεσβεύει για μας με στεναγμούς αλαλήτους. Να τι συμβαίνει στον ουρανό. Ενώ, αντίθετα, ο εχθρός θέλει να σας πείση ότι δεν υπάρχει για σας σωτηρία από τον Θεό που παρωργίσατε. Και σεις πιστεύετε σ’ αυτόν τον πλάνο και τον ψεύτη, ξεχνώντας ότι ο Θεός μια σκέψι και μια επιθυμία έχει: να ελεή, να ελεή, να ελεή…».
«Λέτε ότι ο Θεός αποτελεί για σας την μόνη ελπίδα. Σωστό είναι αυτό και έτσι πρέπει πάντοτε να σκέπτεσθε. Χωρίς το θέλημα του Θεού , χίλιες ανθρώπινες ευεργεσίες δεν θα σας βοηθήσουν. Όμως η σκέψη σας ότι εφ’ όσον είσθε αμαρτωλή δεν πρέπει να προσεύχεσθε, είναι ολότελα λανθασμένη. Ο Κύριος αποστρέφεται τους αμαρτωλούς όταν παραμένουν αμετανόητοι. Όταν όμως μετανοούν, τότε αφήνει όλους τους δικαίους, όπως ο καλός βοσκός τα ενενηνταεννέα πρόβατα, και στρέφεται προς αυτούς με αγάπη και ευσπλαχνία».
«Πέσατε σε παράπτωμα; Σηκωθήτε. Ο Κύριος εκδηλώνει πλούσιο το έλεός Του σε όποιον ειλικρινά μετανοεί. Αντίθετα ο εχθρός σας προτρέπει ύπουλα σε νέες πτώσεις υποβάλλοντας την σκέψι ότι και χωρίς μετάνοια συγχωρεί ο Θεός: Αυτό αποτελεί θανάσιμη πλάνη. Είναι φοβερό ν’ αμαρτάνη κανείς ελπίζοντας στο έλεος του Θεού. Βέβαια το έλεος του Θεού είναι απέραντο, εμείς όμως είμαστε περιωρισμένοι και όταν φθάσουμε στο σημείο να παύσουμε να μετανοούμε για τις συχνές πτώσεις μας, τότε δεν αποτελούμε δοχείο κατάλληλο για να δεχθή την χάρι και την ευσπλαχνία του Κυρίου. Να ενθυμήσθε αυτές τις σκέψεις και ν α αγωνίζεσθε για τη σωτηρία σας με φόβο και τρόμο.
Εφ’ όσον σας επισκέπτονται αρκετοί και αναγκάζεσθε να συζητάτε μαζί τους λέγοντας πολλά, αυτό έχω να σας πω: Όταν μένετε μόνος καθαρίστε την ψυχή σας, όπως σκουπίζουν ένα δωμάτιο. Ταπεινωθήτε και θυμηθήτε τις θλιβερές πτώσεις του παρελθόντος σας. Έτσι θ’ απαλλαγήτε από τον λογισμό ότι κάτι αξίζετε και ότι κάνετε καλή εντύπωσι στους άλλους.
Η εγκράτεια από τα πάθη είναι το καλύτερο φάρμακο και συντελεί στην μακροημέρευσι».

Από το βιβλίο : « Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»
Μετάφρασις από τα ρωσικά
ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΝΔΕΚΑΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2004

Re: Το Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Οκτ 07, 2010 7:44 am
από gkou
Εξομολόγηση στις εικόνες ή με παραβάν;

Ως εκ περισσού ας εξετάσουμε και το ερώτημα αυτό. Διότι με τα προηγούμενα δόθηκε σαφώς η απάντηση . Το μυστήριο της μετανοίας έχει εκκλησιαστικό χαρακτήρα. Μόνον ενώπιον του ιερέως ενός δηλ. συναμαρτωλού μέλους της Εκκλησίας, μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και τούτο διότι ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι το καθόρισαν έτσι. « Αμήν, λέγω υμίν, όσα ένα δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» ( Ματθ. 18,18 ) . Η μεταβίβαση της εξουσίας αυτής από τον Χριστό στους μαθητές Του, μεταβιβάστηκε και στη συνέχεια στους διαδόχους τους Επισκόπους και ιερείς μέχρι σήμερα.
Μέσα λοιπόν στην Εκκλησία, πρόσωπο με πρόσωπο, τελεσιουργείται το μυστήριο της μετανοίας και γίνεται ο άνθρωπος με την ταπείνωση αυτή αληθινό πρόσωπο. Κανείς δεν εξαιρείται από τον κανόνα αυτό. Είτε απλός πιστός είναι είτε Πατριάρχης, όλοι θα πρέπει να περάσουμε και να περνάμε από το πετραχήλι του πνευματικού, για να βρίσκουμε το Θεό μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην ταπείνωση αυτή είναι κρυμμένη η δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Η τακτική της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, να εξομολογείται κανείς απρόσωπα, με παραβάν κλπ., δεν φαίνεται να βοηθάει στην απόκτηση της ταπείνωσης. Μάλλον λειτουργεί υπέρ του εγωισμού του ανθρώπου, γιατί συντηρεί την ντροπή και την υπερηφάνειά του. Γι’ αυτό και ποτέ, ούτε ως σκέψη, δεν έγινε κάτι τέτοιο δεκτό από την Εκκλησία μας.
Πολύ περισσότερο, δεν γίνεται αποδεκτή η τακτική ορισμένων να «εξομολογούνται» στις εικόνες. Στη στάση αυτή η Ορθοδοξία βλέπει κατεξοχήν την παγίωση της αμαρτίας. Διότι εκεί φαίνεται ότι δεν υφίσταται αληθινή μετάνοια. Ποιος άλλωστε θα βεβαιώσει τη γνησιότητά της; Με τη εξομολόγηση στην εικόνα ο άνθρωπος στέκεται στην πραγματικότητα ενώπιον του εαυτού του. Η εικόνα, στη συγκεκριμένη χρήση της, δεν αποτελεί το «συ» του ανθρώπου, που θα κάνει τον άνθρωπο να δει τον εαυτό του και τις αθέατες πλευρές του.
Η «εξομολόγηση» αυτή αποτελεί σαφές δείγμα της τάσης του ανθρώπου να αποκοπεί από την Εκκλησία, αφού αρνείται το λόγο του Χριστού και στων Αποστόλων. Τα επόμενο ασφαλώς βήμα του – για να είναι συνεπής- θα είναι τα παιδιά του να τα βαπτίζει μόνος του σε σκάφη, ο ίδιος δε να κοινωνεί στο σπίτι του, αγοράζοντας απλώς κρασί και ψωμί!!!

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΓΙΟΥ ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΜΑΘΗΤΕΙΑ
ΣΕ ΣΥΧΡΟΝΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ»
Εκδόσεις: Επέκταση

Re: Το Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας

Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 08, 2010 4:45 am
από eleimon
Οι 4 Τριχες

Έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:




«Αδελφοί, αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται!

Κάμνουμε μία συμφωνία;

Από τον καιρόν που εγεννηθήκατε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου, αρκεί η ευγένειά σας να θελήσετε να σηκώσετε τέσσερες τρίχες! Σας είναι βαρύ και δύσκολον;

-Και τί θα τα κάμω εγώ τα αμαρτήματά σας;

-Έχω μίαν καταβόθρα και τα ρίχνω μέσα!

-Ποία είναι η καταβόθρα;

-Είναι η ευσπλαχνία του Χριστού μας.




Πρώτη τρίχα είναι:

Όταν θελήσετε να εξομολογηθείτε, το πρώτον θεμέλιον είναι, να συγχωράτε τους εχθρούς σας. Το κάμνετε; Επήρατε την πρώτην τρίχα!…




Δεύτερη τρίχα είναι:

Να εύρετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, ενάρετον, να εξομολογηθείτε τας αμαρτίας σας. Όταν κάνεις την αμαρτίαν, τότε πρέπει να εντρέπεσαι. Όταν εξομολογείσαι, πρέπει να μην έχεις καμμίαν εντροπήν. Όταν εξομολογείσθε, να λέγετε όλα σας τα αμαρτήματα καθαρά. Και πρώτον να ειπείς του πνευματικού σου: - «Πνευματικέ μου, θα κολασθώ διότι δεν αγαπώ τον Θεόν και τους αδελφούς μου

με όλην μου την καρδιάν, ωσάν τον εαυτόν μου». Το έκαμες; Εσήκωσες και την δευτέραν τρίχα.




Ή τρίτη τρίχα είναι:

σαν εξομολογηθείς, θα σε ερωτήσει ο πνευματικός:

-Διατί, παιδί μου, τα έκαμες όλα αυτά τα αμαρτήματα;

Πρόσεχε, μη κατηγορήσεις άλλον! Τον εαυτόν σου μόνον να κατηγορήσεις! Και να ειπείς: Τα έκαμα από κακήν μου προαίρεσιν. Εγώ φταίω.

Είναι βαρύ να κατηγορηθείς τον εαυτόν σου; Όχι; Λοιπόν, την επήρες και την τρίτην τρίχα.

Έχομεν την τετάρτην τρίχα.

Όταν ο πνευματικός σου δώσει ευλογίαν και αναχωρήσεις, να αποφασίσεις με στερεάν γνώμην και απόφασιν, καλύτερα να πεθάνεις, καλύτερα να χύσεις το αίμα σου σε μαρτύριο, παρά να ξαναπέσεις σε αμαρτίαν. Το κάνεις και αυτό;




Αν ναι, να εσήκωσες και την τέταρτη τρίχα.

Αυτά είναι τα ιατρικά σου, αδελφέ. Τόσο ελαφρά, σαν να σηκώνεις τέσσερες τρίχες!».