Το τυπικόν της Κυριακής

[PRETORIAN]

1-2-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙE’ ΛΟΥΚΑ (ZAKXAIOY).
Προεόρτια της Υπαπαντής. Τρύφωνος μάρτυρος(+250). Ήχος πλ.δ’. Εωθινόν ια’.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Δόξα

Απολυτίκιον τού Μάρτυρος
Ήχος δ'
Ο Μάρτυς σου Κύριε εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Και νυν
Καί Προεόρτιον
Ήχος α' Χορός Αγγελικός
Ουράνιος χορός, ουρανίων αψίδων, προκύψας επί γής, καί φερόμενον βλέπων, ως βρέφος υπομάζιον, πρός ναόν τόν πρωτότοκον, πάσης κτίσεως, υπό Μητρός απειράνδρου, προεόρτιον, νύν σύν ημίν μελωδούσι, φρικτώς εξιστάμενοι.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'
Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον
Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον
Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη τώ κόσμω καί άφεσις τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον Τόκον σου.

Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.
Δόξα...
Τά μύρα τής ταφής, αι Γυναίκες κομίσασαι, φωνής Αγγελικής, εκ τού τάφου ήκουον, Παύσασθε τών δακρύων, καί αντί λύπης χαράν κομίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').



Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'
Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.
• Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.
Αντίφωνον Β'
• Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.
• Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.
Αντίφωνον Γ'
• Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.
• Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.
Αντίφωνον Δ'
• Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.
• Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.
Προκείμενον
Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.
Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.







Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν ια’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους



Δόξα... Ήχος β'

Ταίς τών Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

Πεντηκοστάριον. Ήχος ο αυτός.
Αναστάς ο Ιησούς, από τού τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν, τήν αιώνιον ζωήν, καί μέγα έλεος.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Ο Ειρμός
Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν, εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ευπρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζει. Εξηγέρθη ο Κύριος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Κανών Προεόρτιος

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός


«Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι ωδήγησας λαόν, εν μέσω τής θαλάσσης, εκάλυψας δέ άρματα Φαραω καί τήν δύναμιν».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, τώ νηπιάσαντι σαρκί, καί νόμω υπακούσαντι, καί σώσαντι τόν άνθρωπον, δι' όν γέγονας άνθρωπος.

Αγκάλαις δεξάμενος ο Πρεσβύτης, τόν ζωοδότην καί Θεόν, τής ζωής απελύετο βοών. Νύν απολύεις με, κατείδον γάρ σε σήμερον.

Τοίς νόμοις τής φύσεως υπακούεις, καί τού Γράμματος θεσμοίς, κατά νόμον υπείκεις Χριστέ, ο πρίν υπαγορεύσας μοι τόν νόμον, εν τώ όρει Σινά.
Θεοτοκίον
Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι ετέχθης εκ Μητρός, Παρθένου αγίας, καί ταύτην ανέδειξας, ελπίδα τών ψυχών ημών.

Ο Κανών τού Μάρτυρος, φέρων Ακροστιχίδα.

Τρυφής μεθέξειν αξιωσόν με Τρύφων. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'
«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν».

Τής όντως ενθέου εν ουρανοίς, τρυφής απολαύων, ως αήττητος Αθλητής, ταίς σαίς ικεσίαις τήν ψυχήν μου, τής τών παθών ρύσαι συγχύσεως.

Ρημάτων τών θείων ενηχηθείς, ετέλεσας ταύτα, Παναοίδιμε πρακτικώς, τήν αγιωσύνην αγαπήσας, καί σωφροσύνην ασπασαμενος.

Υπήρξας τώ όντι ποιμαντικός, ποιμαίνων ψυχής σου, εν σοφία τούς λογισμούς, ψυχάς επιστρέφων πλανωμένας, καί τώ Θεώ προσάγων Ένδοξε.
Θεοτοκίον
Φωτίζεις με φέγγει τώ νοητώ, απαύγασμα δόξης, η τεκούσα τό πατρικόν, πανάμωμε Κόρη, καί τόν ζόφον, τής αμαρτίας διασκέδασον.

Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ, αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.



Προεόρτιος
Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Εν Κυρίω Θεώ μου, εστερεώθη ή καρδία μου, διό οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Ανοιγέσθω ο ναός, ό τού Θεού γάρ νύν επέστη ναός, ναούς ημάς ποιήσαι, τού αγίου αυτού Πνεύματος.

Νύν παρήλθεν η σκιά, καί αντεισήχθη η αλήθεια, τώς χάριτος ελθούσης, νύν υποδέχου τόν Xριστόν Συμεών.

Χήρα, Άννα σώφρων, η μεμονωμένη καί γνωστή τώ Θεώ, νύν ανθομολογείτω, τώ νηπιάσαντι σαρκί δι' ημάς.
Θεοτοκίον
Τήν Θεομήτορα Παρθένον, ορθοδόξως ανυμνήσωμεν, πρεσβεύει γάρ απαύστως, υπέρ ημών πρός τόν Κύριον.

Τού Μάρτυρος

Σύ εί τό στερέωμα
Ήμβλυνας τήν δύναμιν, τήν υπερήφανον ένδοξε, Μάρτυς Χριστού, τήν εκ τού Υψίστου ενδυσάμενος δύναμιν.

Σάρκα περικείμενος, οφρύν τήν άσαρκον έσβεσας, τού δυσμενούς, καί σεσαρκωμένον, Θεόν Λόγον εκήρυξας.

Μόνη φυγαδεύονται, τή παρουσία σου πνεύματα, τά πονηρά, πνεύματος Αγίου διωκόμενα χάριτι.
Θεοτοκίον
Έχων σε βοήθειαν, ουκ αισχυνθήσομαι Πάναγνε, Μήτηρ Θεού, έχων σε προστάτιν τής ζωής μου, σωθήσομαι.

Κάθισμα τού Μάρτυρος
Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε
Τών πόνων μακάριε, Κατατρυφών τής σαρκός, τήν θείαν καί άπονον, εν Παραδείσω τρυφήν, αξίως απείληφας, στέφος αθανασίας, εκ Θεού δεδεγμένος, όθεν ιαμάτων, ποταμούς αναβλύζεις, τοίς πόθω καταφεύγουσι, Μάρτυς τή σκέπη σου.
Δόξα... Καί νύν... Προεόρτιον
Ήχος α' Τού λίθου σφραγισθέντος
Θησαυρέ τών αιώνων, η ζωή τών απάντων, δι' εμέ νηπιάσας, υπό νόμον εγένου, ο πάλαι χαράξας έν πλαξί, τόν νόμον εν τώ όρει Σινά, ίνα πάντας απαλλάξης, εκ τής τού νόμου πάλαι δουλείας. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου Σωτήρ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.


Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αφράστου σου δόξης, τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τίς καθορών, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού, φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν άδην πλούτου κενούμενον, τής θείας δυναστείας, σού τού Εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Προεόρτιος
Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Τούς ουρανούς η αρετή σου κατεκαλυψε, καί η γή επληρώθη τής σής δόξης Χριστέ, διό απαύστως κράζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Αι τάξεις τών Αγγέλων εξεπλάγησαν, εν ταίς αγκάλαις τού Πρεσβύτου θεασάμεναι, τόν σύν Πατρί καί Πνεύματι υμνούμενον, ως Υιόν καί Θεόν ημών.

Τό ημών ατελές οικειούμενος, ο παντέλειος Θεός, τή κατά νόμον προσαγωγή, τό τέλειον τής χάριτος ημίν εδωρήσατο.

Ως βρέφος εν αγκάλαις δεχόμενος, καί Θεόν τώ πνεύματι θεώμενος, ο Συμεών σωτήριον τού κόσμου, τόν Χριστόν ανεκήρυττε.

Μωσέως τιμιώτερος γέγονας, τού δεξαμένου νόμον εν τώ όρει Σινά, ότι Χριστόν τόν Κύριον αγκάλαις σου Πρεσβύτα εβάστασας.
Θεοτοκίον
Η Άννα προφητεύουσα τό μέλλον, τόν εκ τής μήτρας σου Θεόν προανηγόρευσε διό απαύστως πρέσβευε, σωθήναι Θεομήτορ τούς δούλους σου.

Τού Μάρτυρος
Εισακήκοα Κύριε
Θεωμένους κατέπληξας, Μάκαρ τούς τυράννους τή καρτερία σου, τάς βασάνους γάρ υπέμεινας, ως εν αλλοτρίω πάσχων σώματι.

Ενετρύφας Μακάριε, τοίς τών αλγηδόνων πόνοις νυττόμενος, νύν τρυφάς δέ καθαρώτερον, αϊδίου δόξης εμφορούμενος.

Ξεομένου τού σώματος ταίς τών σιδηρών ονύχων οξύτησιν, ενευρούτό σου θεσπέσιε, τής ψυχής ο τόνος θεία χάριτι.
Θεοτοκίον
Επί σέ τήν ελπίδα μου, πάσαν ανατίθημι Μητροπάρθενε, τήν ψυχήν μου διαφύλαξον, η Θεόν τεκούσα τόν Σωτήρά σου.

Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Προεόρτιος
Ωδη ε' Ο Ειρμός

«Ο ανατείλας τό φώς, καί φωτίσας τόν όρθρον, καί δείξας τήν ημέραν, δόξα σοι Ιησού, Υιέ τού Θεού, φιλάνθρωπε δόξα σοι».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Εν τή τού νόμου σκιά, τόν τής χάριτος λόγον, τρανώς εχρηματίσθη, Συμεων ο δίκαιος, σωματικώς τόν Χριστόν δεξάμενος.

Ούτος εις πτώσιν φησί, καί ανάστασιν κείται, εις πτώσιν τών απίστων, καί πιστών ανάστασιν, ο Συμεών, άρτι προεφήτευσε.
Θεοτοκίον
Θεοκυήτορ Αγνή, τόν Υιόν σου δυσώπει, λυτρώσασθαι κινδύνων, καί πάσης περιστάσεως, τούς σέ δοξάζοντας, Θεοτόκε άχραντε.

Τού Μάρτυρος
Ορθρίζοντες βοώμέν σοι
Ινδάλματα τής πλάνης κατήργησας, Αθλοφόρε, εικόνι λατρεύειν γάρ, Θεού τού όντως ηγάπησας.

Νενίκηκας γενναίως τό φρόνημα, τού τυράννου τό άθεον πάνσοφε, Xριστού τή πίστει νευρούμενος.
Θεοτοκίον
Ανέκφραστος η σύλληψις γέγονε, σού Παρθένε ο τόκος απόρρητος, διαμεμένηκεν άχραντε.

Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ώκτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν Πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Προεόρτιος
Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ως Ιωνάν τόν προφήτην, ελυτρώσω τού κήτους, Χριστέ ο Θεός, καμέ τού βυθού πταισμάτων, ανάγαγε καί σώσόν με, μόνε φιλάνθρωπε».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Εχρηματίσθη Πρεσβύτης, μή θανείν, πρίν ιδείν τόν Δεσπότην Χριστόν, αγκάλαις δέ σήμερον φέρει, καί τούτον προσδεικνύει, παντί τώ λαώ Ισραήλ.

Τόν ποιητήν τών αιώνων, ο Πρεσβύτης ως βρέφος δεξάμενος, Θεόν προαιώνιον έγνω, καί φώς εθνών, καί δόξαν, τού Ισραήλτόν Χριστόν.

Νυν Συμεων προφητεύει, νύν η Άννα ανθομολογεί τώ Θεώ, ό μέν τή Μητρί καί Παρθένω, η δέ τό εκ Παρθένου αναδειχθέντι σαρκί.
Θεοτοκίον
Ω μακαρία κοιλία, πόθεν ταύτην τήν δόξαν εβλάστησας; Θεός τό τεχθέν ώ Παρθένε, καί φώς εθνών, καί δόξα καί απολύτρωσις,

Τού Μάρτυρος
lλάσθητί μοι Σωτήρ
Ξηράνας τάς μυσαράς σπονδάς, καί κνίσσης μιάσματα, μανίας ειδωλικάς, σοίς αίμασιν ένδοξε, κατήρδευσας άπαντα, τά τής Εκκλησίας, ευγενή Τρύφων βλαστήματα.

Ιχώρες μαρτυρικοί, ως μύρον ευωδιάζουσι, τό αίμα τών Αθλητών, πηγάζει ιάματα, η κόνις τού σώματος, ψυχάς αγιάζει, τών πιστώς θεραπευόντων αυτούς.
Θεοτοκίον
Ως έμψυχος κιβωτός, εδέξω Λόγον τόν άναρχον, ως άγιον ιερόν, τόν Κτίστην εχώρησας, ως θρόνος πυρίμορφος, φέρεις τόν Δεσπότην, Θεομήτορ πάσης κτίσεως.
Ο Ειρμός
«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».
Κοντάκιον Ήχος Πλ. δ'
Ως απαρχάς τής φύσεως
Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.
Ο Οίκος
Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.



Συναξάριον
Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Τρύφωνος.
Στίχοι
• Σύ δέ Τρύφων τί; τό ξίφος θνήσκω φθάσας.
• Καιρός δέ τίς σου τού τέλους; Νουμηνία.
• Εν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρό τοίμης θάνε πρώτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού εν Γαλατία.

Τή αυτή η μέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Βενδιμιανού.
Στίχοι
• Βενδιμιανός δένδρον αρετής μέγα,
• Φυτευθέν εις γήν, καί μεταχθέν εις πόλον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων καί ομολογητού Βασιλείου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης ορμωμένου εξ Αθηνών.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Τιμόθεος εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
• Τιμόθεος μετέσχε τιμής τής άνω,
• Μή τι προκρίνας τής Θεού τιμής κάτω.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς θεϊων, μετά δύο παίδων, ξίφει τελειούται.
Στίχοι
• Θνήσκουσι παισίν ευπροθύμως εκ ξίφους.
• Όλη θείων είπετο προθυμία.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Καρίων, τήν γλώτταν εκτμηθείς, τελειούται.
Στίχοι
• Φωνής στερήσει γλωττότμητος Καρίων,
• Γλωσσών πλάνων έπαυσεν υθλοφωνίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Περπετούας, καί τών σύν αυτή Σαύρου, Ρευκάτου, Σατορλίνου, Σεκούνδου καί Φηλικιτάτης.
Στίχοι
• Τήν τών σφαγέντων Περπετούα πεντάδα,
• Ήμειψε, συσφαγείσα πρός τήν εξάδα.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αναστάσιος ο εκ Ναυπλίου, καί εν Ναυπλίω μαρτυρήσας κατά τό 1654, εις λεπτά τμηθείς τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.


Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ένδοξος κένωσις ο θείος πλούτος, τής σής πτωχείας Χριστέ καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ Ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, τό πρίν διώκον, όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.

Προεόρτιος
Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο τών Πατέρων Θεός, μή καταισχύνης ημάς, αλλά δώρησαι ημίν, εν παρρησία βοάν σοι. Ευλογντός εί ο Θεός».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Ο ενοικήσας Θεός, εν γαστρί τής Παρθένου, εν αγκάλαις Συμεών, ώσπερ εν θρόνω πυρίνω, σήμερον ενθρονίζεται.

Σύ τό γεώδες ημών, προσλαβόμενος Λόγε, ενηπίασας σαρκί, καί νομικών καθαρσιών, μετέσχες ώσπερ νήπιον.

Η σώφρων Άννα ημίν, προφητεύει τό μέλλον, καί προλέγει μυστικώς, τήν τών εθνών προσδοκίαν, καί Ισραήλ τήν λύτρωσιν.
Θεοτοκίον
Χαίρε η άσπορος γή, η τόν Λόγον εκ μήτρας, δίχα σπέρματος ανδρός, σεσαρκωμένον τεκούσα, η σκέπη τών ψυχών ημών.

Τού Μάρτυρος
Οι εκ τής lουδαίας
Στεφηφόρος χορεύεις, τοίς χοροίς τών Μαρτύρων συνευφραινόμενος, τήν πλάνην γάρ νικήσας, εν λόγω αληθείας, αναμέλπεις γηθόμενος, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ο Δεσπότης τών όλων, τών αυτού παθημάτων, στέφει τόν Μάρτυρα, καί τούτον εναυλίζει, σκηναίς επουρανίοις, κεκραγότα καί λέγοντα. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Νέον φέρουσα βρέφος, τόν πρό πάντων αιώνων Θεόν Πανάμωμε, εκ σού σωματωθέντα, μή παύση δυσωπούσα, τού σωθήναι τούς ψάλλοντας. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.




Ωδή η'
Ο Ειρμός
Επταπλασίως κάμινον, των Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε, σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού άδου τήν ισχύν, όν απαύστως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών, καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ, τό θνητόν κατεπόθη, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Προεόρτιος
Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ωμολόγησαν οι αιχμάλωτοι Παίδες, εν τή καμίνω λέγοντες μεγάλη τή φωνή. Πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Τόν δι' ηιμάς Καθημάς, βρέφος γενόμενον, υπό νόμον αχθέντα, ίνα τού νόμου πάντας απαλλάξη τού γραπτού, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Ιδών σε φώς ως νοερόν, Συμεών ο πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο βοών. Νύν απολύεις με Λόγε, πρός τήν εν τώ πνεύματι, ζωήν εκ τής προσκαίρου.

Τόν πρό αιώνων Θεόν, τόν ευδοκήσαντα δι' ημάς νηπιάσαι, καί εν χερσί δεχθήναι τού πρεσβύτου Συμεών, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.
Θεοτοκίον
Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ημίν έτεκεν η Παρθένος Μαρία, καί μετά τόκον έμεινε Παρθένος αγνή, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Τού Μάρτυρος
Επταπλασίως κάμινον
Μέχρι τομής καί καύσεως, μέχρις αίματος χύσεως, μέχρι καί θανάτου, τελευταίον ήθλησας, αντικαθιστάμενος, πρός αμαρτίαν Μάρτυς Χριστού, νύν δέ τής ζωής, τής εν Χριστώ κρυπτομένης, λαβόμενος κραυγάζεις. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επί τής γής ηγώνισαι, δυσσεβέσι μαχόμενος, πρός απατηλήν, καί θεομάχον πλάνησιν, πικρώς αναγκάζουσιν, εν ουρανοίς δέ Τρύφων τρυφάς, στεφανηφορών, καί σύν Αγγέλοις κραυγάζων. Οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψoύτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τυραννικήν διήλεγξας, αθεότητα Πάνσοφε, καί δαιμονικήν θεομαχίαν έσβεσας, ροαίς τών αιμάτων σου, τόν εν Τριάδι ένα Θεόν, αξιοπρεπώς καί καθαρώς αναγγέλλων, καί σέβων καί κραυγάζων. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Ρήμασι σοίς επόμενοι, μακαρίζομεν Πάναγνε, σέ τήν μακαρίαν, τήν σαρκί γεννήσασαν, τόν όντως μακάριον, τόν φώς οικούντα άδυτον, καί φωταγωγόν καί φωτοδότην Δεσπότην, όν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών εξαναστάς τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ώς Αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.

Προεόρτιος
Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Μεγαλύνομεν πάντες, τήν φιλανθρωπίαν σου, Κύριε Σωτήρ ημών, η δόξα τών δούλων σου, καί στέφανος τών πιστών, ο μεγαλύνας την μνήμην τής τεκούσης σε».
Στίχος -Δόξασοι ο Θεός ημών Δόξασοι-

Ο πλαξίν εγχαράξας, τόν τού γράμματoς νόμον, χερσίν αγκαλίζεται, Πρεσβύτου ως νήπιον, καί αγιάγραφον ημίν, υπαγορεύει νόμον τό Ευαγγέλιον.

Σήμερον εν τώ ναώ, Συμεων ό πρεσβύτης, αγκάλαις εδέξατο, Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί εβόησε λέγων. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα.

Τών Αγγέλων αι τάξεις, εν σαρκί κατιδούσαι, τόν Κτίστην τόν ίδιον, ως βρέφος γενόμενον, αγκάλαις τού Πρεσβύτου, τούτον εν φόβω υμνούσαι εδόξαζον.

Συμεων Θεοδόχε, τού Κυρίου αυτόπτα, καί νόμου καί χάριτος, αρχή καί συμπέρασμα, μνείαν ποιού καί ημών, τών τιμωντων τήν σεπτήν σου μετάστασιν.
Θεοτοκίον
Χαίρε πάνσεμνε Αγνή, παρθενίας καύχημα, καί τού κόσμου η χαρά, Μαρία Μήτηρ καί δούλη, τού Σωτήρος Χριστού, αυτόν δυσώπει υπέρ τών ψυχών ημών.

Τού Μάρτυρος
Σέ τήν απειρόγαμον
Υπέρ τά ορώμενα, αι τών Μαρτύρων προσδοκίαι, πλήρης αθανάτου λήξεως, καθοράται η τούτων ελπίς, πλήρης θυμηδίας καί χαράς, καί φαιδρότητος ανεκφράστου, όθεν αξίως μακαρίζονται.

Φώς εγένου δεύτερον, φωτί τώ πρώτω προσπελάσας, αίγλη τού αυτού πυρσούμενος, καί μορφούμενος Τρύφων σοφέ, καί ταίς αυτού χορηγουμέναις, ελλάμψεσι διαλάμπων, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Ώφθης ακατάπληκτος, εν τοίς αγώσιν Αθλοφόρε, ώφθης αληθώς επώνυμος, τής ενθέου καί θείας τρυφής, ής νύν απολαύων, καί τρανώς ενηδόμενος, σωτηρίαν τοίς σέ τιμώσιν ημίν αίτησαι.
Θεοτοκίον
Νέκρωσον τό φρόνημα, Θεογεννήτορ τής σαρκός μου, ζώωσον ψυχής τήν νέκρωσιν, ενεργεία τής όντως ζωής, τής εκ σού τεχθείσης κατά σάρκα, δι' άφατον ευσπλαγχνίαν, καί σωτηρίαν τών υμνούντων σε.


Καταβασίαι.Ηχος γ ΄
Ωδή α'
• Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'
Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Ωδή δ'
Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'
Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'
Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.


Ωδή ζ'
Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'. Αινούμεν…
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ' Καί νύν...
• Θεοτόκε η ελπίς, πάντων τών Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ελπίζοντας εις σέ.

Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.


ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ

 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
 Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
 Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
 Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ ΙΑ'
Μετά τήν θείαν Έγερσιν, τρίς τώ Πέτρω, φιλείς με, πυθόμενος ο Κύριος τών ιδίων προβάτων, προβάλλεται ποιμενάρχην, ός ίδων όν ηγάπα, ο Ιησούς επόμενον, ήρετο τόν Δεσπότην, Ούτος δέ τί; Εάν θέλω, έφησε, μένειν τούτον, έως καί πάλιν έρχομαι, τί πρός σέ φίλε Πέτρε;
Εξαποστειλάριον τού Μάρτυρος
Εν πνεύματι τώ lερώ
Τρυφής κατεμφορούμενος, παραδόξου καί θείας, Αγγέλοις ομοδίαιτος, εχρημάτισας Μάκαρ, καί χήνας νέμων εν νάπαις, πρός Θεού απείληφας, τήν χάριν τών ιαμάτων, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, θεραπεύειν τών βροτών, τάς ασθενείας καί νόσους.
Προεόρτιον, όμοιον
Τόν παίδα προσκoμίσασα, η πανάμωμος Κόρη, εν Ιερώ τετέλεκε, τά τού νόμου, καί τούτον, αγκάλαις ως εδέξατο, Συμεων ο δίκαιος, αντέφησε τή Παρθένω. Ούτος κείται εις πτώσιν, καί ανάστασιν πολλών, καί εις σημείον εν κόσμω.
Αίνοι Ήχος πλ. δ'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, άλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.
Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
--Ρύπου δίχα Χριστός, γεννάται εκ Παρθένου, ως εκ Πατρός αρρεύστως, Υιός πρό Εωσφόρου, ό τόν Αδάμ λυτρούμενος.
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
--Ρύπου δίχα Χριστός, γεννάται εκ Παρθένου, ως εκ Πατρός αρρεύστως, Υιός πρό Εωσφόρου, ό τόν Αδάμ λυτρούμενος.

7. Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτηριόν σου,ό ητοίμασας κατα πρόσωπον πάντων των λαών.

Πύλαι τών ουρανών, ανοίχθητε, Χριστός γάρ, εν τώ ναώ ως βρέφος, υπό Μητρός Παρθένου, Θεώ Πατρί προσάγεται.

8. Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Δέχου ώ Συμεών, τόν Κύριον τής δόξης, καθως εχρηματίσθης, εκ Πνεύματος Αγίου, ιδού γάρ παραγέγονε.


Δόξα ΕΩΘΙΝΟΝ ΙΑ' Ήχος πλ. δ'
Φανερών εαυτόν, τοίς Μαθηταίς σου Σωτήρ μετά τήν Ανάστασιν, Σίμωνι δέδωκας τήν τών προβάτων νομήν, εις αγάπης αντέκτισιν, τήν τού ποιμένειν φροντίδα αιτών. Διό καί έλεγε, Ει φιλείς με Πέτρε, ποίμαινε τά αρνία μου, ποίμαινε τά πρόβατά μου. ο δέ ευθέως ενδεικνύμενος τό φιλόστοργον, περί τού άλλου Μαθητού επυνθάνετο. Ών ταίς πρεσβείαις Χριστέ, τήν ποίμνην σου διαφύλαττε, εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν.

Καί νύν... τό παρόν Θεοτοκίον
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα


Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Καί Προεόρτιον
Ήχος α' Χορός Αγγελικός
Ουράνιος χορός, ουρανίων αψίδων, προκύψας επί γής, καί φερόμενον βλέπων, ως βρέφος υπομάζιον, πρός ναόν τόν πρωτότοκον, πάσης κτίσεως, υπό Μητρός απειράνδρου, προεόρτιον, νύν σύν ημίν μελωδούσι, φρικτώς εξιστάμενοι.

Απολυτίκιον τού Μάρτυρος
Ήχος δ'
Ο Μάρτυς σου Κύριε εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.


Και του ναου....

Κοντάκιον

Ως αγκάλας σήμερον, πιστοί καρδίας, εφαπλούντες δέξασθε καθαρωτάτω λογισμό, επιδημούντα τον Κύριον προεορτίους αινέσεις προσάδοντες


Απόστολος:
ΕΩΘΙΝΟΝ Ι' Προκείμενον.Ήχος βαρύς. (Ψαλμός 28).
Κύριος ισχυν τω λαώ αυτού δώσει.
Στίχ. Ενέγκατε τω Κυρίω υιοί Θεού, ... ενέγκατε τω Κυρίω δόξαν και τιμήν.
Προς Τιμόθεον Α' Επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.
Τέκνον Τιμόθεε, πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και όνειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός έστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών. Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. Μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, άλλα τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν άγνεία. Έως έρχομαι πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία. Μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ό εδόθη σοι δια προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά ή εν πάσιν.
Αλληλούια (γ'). Ήχος βαρύς. (Ψαλμός 91).
Στίχ. Αγαθόν το έξομολογεϊσθαι τω Κνρίω.
Του αναγγέλλειν τω πρωί το έλεός σον και την αλήθειάν σου κατά νύκτα.


Ευαγγέλιον:
Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά (Λουκ. 19,1-10)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς 1. τὴν Ἱεριχώ• 2. καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3. καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4. καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5. καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν• Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι• σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6. καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7. καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8. σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον• ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9. εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν• 10. ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.

[agiooros]

Xaralampe se efxaristoume.
Mas voithas poli nase kala.

[aposal]

Εύγε!
Να ζήσουν οι καλίφωνοι (Χαραλάμπης, Νίκος κλπ)!!!

[PRETORIAN]

Ευχαριστώ πολυ για τα καλα σας λόγια.Ολα προς δόξαν Θεού

[aposal]

Ευχαριστώ πολυ για τα καλα σας λόγια.Ολα προς δόξαν Θεού

Ρε Χαραλάμπη, δεν παρασοβάρεψες τώρα τελευταία;
(Ξέρω, κι αυτό προς δόξαν Θεού είναι)!

[PRETORIAN]

Ευχαριστώ πολυ για τα καλα σας λόγια.Ολα προς δόξαν Θεού

Ρε Χαραλάμπη, δεν παρασοβάρεψες τώρα τελευταία;
(Ξέρω, κι αυτό προς δόξαν Θεού είναι)!

Μεγαλώνω Απόστολε.Μεγαλώνω!!!

[aposal]

Ευχαριστώ πολυ για τα καλα σας λόγια.Ολα προς δόξαν Θεού

Ρε Χαραλάμπη, δεν παρασοβάρεψες τώρα τελευταία;
(Ξέρω, κι αυτό προς δόξαν Θεού είναι)!

Μεγαλώνω Απόστολε.Μεγαλώνω!!!

Όλοι μεγαλώνουμε! Εύχομαι εσύ να "γηράσκεις αει διδασκόμενος"!

[PRETORIAN]

Να είσαι καλά Απόστολε.Ελπίζω αυτό που είπες να ισχύει και για τον κ. Διαχειριστή!

[aposal]

Να είσαι καλά Απόστολε.Ελπίζω αυτό που είπες να ισχύει και για τον κ. Διαχειριστή!

Μμμμμμμ, εδώ θα σε γελάσω!

[PRETORIAN]

8-2-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.Θεοδώρου στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος(+319), Ζαχαρίου προφήτου(+620 π.Χ.). Ήχος α’. Εωθινόν α’.

Άρχεται τό Τριώδιον

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.


Δόξα
Απολυτίκιον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.


Καί νύν... Ήχος α'
Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει. Ευφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τόν ελευθερωτήν τών ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν καί τήν Ανάστασιν.


Καθίσματα Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξί τήν Ανάστασιν, σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνω Θεώ ημών.
Δόξα...
Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εν μνήματι τεθείς, ως θνητός Ζωοδότα, τό κράτος συνέτριψας, Δυνατέ τώ θανάτω σου, σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου, σύ συνήγειρας, τούς απ' αιώνος θανέντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος α'
Αυτόμελον
Χορός Αγγελικός, εκπληττέσθω τό θαύμα, βροτοί δέ ταίς φωναίς, ανακράξωμεν ύμνον, ορώντες τήν άφατον, τού Θεού συγκατάβασιν, όν γάρ τρέμουσι, τών ουρανών αι Δυνάμεις, γηραλέαι νύν, εναγκαλίζονται χείρες, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Τού λίθου σφραγισθέντος
Γυναίκες πρός τό μνήμα παρεγένοντο όρθριαι, καί αγγελικήν οπτασίαν θεασάμεναι έτρεμον, ο τάφος εξήστραπτε ζωήν, τό θαύμα κατέπληττεν αυτάς, διά τούτο απελθούσαι, τοίς μαθηταίς εκήρυττον τήν Έγερσιν. Τόν Άδην εσκύλευσε Χριστός, ως μόνος κραταιός καί δυνατός, καί φθαρέντας συνήγειρε πάντας, τόν τής κατακρίσεως φόβον, λύσας δυνάμει Σταυρού.
Δόξα...
Εν τώ σταυρώ προσηλωθείς η Ζωή τών απάντων, καί εν νεκροίς λογισθείς ο αθάνατος Κύριος, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, καί ήγειρας Αδάμ εκ τής φθοράς, διά τούτο αί Δυνάμεις τών ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τοίς σοίς παθήμασι Χριστέ, δόξα τή Αναστάσει σου, δόξα τή συγκαταβάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.
Και νυν Κάθισμα τής Εορτής
Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Ο ών σύν τώ Πατρί, επί θρόνου αγίου, ελθών επί τής γής, εκ Παρθένου ετέχθη, καί βρέφος εγένετο, χρόνοις ών απερίγραπτος, όν δεξάμενος, ο Συμεών εν αγκάλαις, χαίρων έλεγε. Νύν απολύεις Οικτίρμον, ευφράνας τόν δούλόν σου.
ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').


Η Υπακοή Ήχος α'
Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί
Αντίφωνον Α'
• Εν τώ θλίβεσθαί με, εισάκουσόν μου τών οδυνών, Κύριε σοί κράζω.
• Τοίς ερημικοίς, άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι τού ματαίου εκτός.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τιμή καί δόξα, ώσπερ Πατρί, πρέπει άμα καί Υιώ, διά τούτο άσωμεν τή Τριάδι Μονοκρατορία.
Αντίφωνον Β'
• Εις τά όρη τών σών, ύψωσάς με νόμων, αρεταίς εκλάμπρυνον, ο Θεός, ίνα υμνώ σε.
• Δεξιά σου χειρί λαβών σύ Λόγε, φύλαξόν με, φρούρησον, μή πύρ με φλέξη τής αμαρτίας.
Δόξα... καί νύν ...
Αγίω Πνεύματι, πάσα η κτίσις καινουργείται, παλινδρομούσα εις τό πρώτον, Ισοσθενές γάρ εστι Πατρί καί Λόγω.
Αντίφωνον Γ'
• Επί τοίς ειρηκόσι μοι οδεύσωμεν είς τάς αυλάς τού Κυρίου, ευφράνθη μου τό Πνεύμα, συγχαίρει η καρδία.
• Επί οίκον Δαυϊδ, φόβος μέγας, εκεί γάρ θρόνων εκτεθέντων, κριθήσονται άπασαι, αι φυλαί τής γής καί γλώσσαι.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τιμήν προσκύνησιν, δόξαν καί κράτος, ως Πατρί τε άξιον, καί τώ Υιώ δεί προσφέρειν. Μονάς γάρ εστιν η Τρίας τη φύσει, αλλ' ου προσώποις.

Προκείμενον
Νύν αναστήσομαι λέγει Κύριος, θήσομαι εν σωτηρίω παρρησιάσομαι εν αυτώ.
Στίχ. Τά λόγια Κυρίου λόγια αγνά.


Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν α’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.


Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός
Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο χερσίν αχράντοις εκ χοός, θεουργικώς κατ αρχάς διαπλάσας με, χείρας διεπέτασας εν τώ Σταυρώ, εκ γής ανακαλούμενος, τό φθαρέν μου σώμα, ο εκ Παρθένου προσείληφας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη δι' εμέ, καί τήν ψυχήν τώ θανάτω προδίδωσιν, ο εμπνεύσει θεία ψυχήν μοι ενθείς, καί λύσας αιωνίων δεσμών, καί συναναστήσας, τή αφθαρσία εδόξασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς.

Χαίρε η τής χάριτος πηγή, χαίρε η κλίμαξ καί πύλη ουράνιος, χαίρε η λυχνία καί στάμνος χρυσή, καί όρος αλατόμητον, η τόν τώ κόσμω ζωοδότην Χριστόν, κυήσασα.



Ωδή α' Ήχος πλ. β'
Ως εv ηπείρω πεζεύσας
Παραβολαίς εμβιβάζων πάντας Χριστός, πρός βίου διόρθωσιν, τόν Τελώνην ανυψοί, εκ τής ταπεινώσεως δεικνύς, Φαρισαίον τή επάρσει ταπεινούμενον.

Εκ ταπεινώσεως γέρας υψοποιόν, εκ δέ τής επάρσεως, πτώμα βλέπων χαλεπόν, τού Τελώνου ζήλου τά καλά, καί τήν φαρισαϊκήν, κακίαν μίσησον.

Εξ απονοίας κενούται πάν αγαθόν, εκ δέ ταπεινώσεως, καθαιρείται πάν κακόν, ήν περ ασπασώμεθα πιστοί, βδελυττόμενοι σαφώς, τρόπον κενόδοξον.

Τό ταπεινόφρονας είναι τούς εαυτού Μαθητάς βουλόμενος, ο τών πάντων Βασιλεύς, παραινών εδίδασκε ζηλούν, τόν Τελώνου στεναγμόν, καί τήν ταπείνωσιν.

Ως Τελώνης στενάζω, καί οδυρμοίς ασιγήτοις Κύριε, νύν προσέρχομαι τή σή ευσπλαγχνία, οίκτειρον καμέ, ταπεινώσει τήν ζωήν, νύν διεξάγοντα.
Θεοτοκίοv
Γνώμην, βουλήν, προσδοκίαν, σώμα, ψυχήν, καί τό πνεύμα Δέσποινα, ανατίθημι πρός σέ, δυσχερών εχθρών καί πειρασμών, καί μελλούσης απειλής, ρύσαι καί σώσόν με.


Της Εορτής
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Ο Ειρμός
«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Φερωνυμία θεολήπτου κλήσεως καλλωπιζόμενος, καί δωρεών θείων, θησαυρός δεικνύμενος, καί μαρτυρίου χάριτι, Μάκαρ κεκοσμημένος, τούς υμνητάς σου χαρίτωσον, ύμνοις σε τιμώντας Θεόδωρε.

Έργω καί λόγω σού τήν θεοδώρητον, κλήσιν πιστούμενος, τάς δωρεάς νέμεις, δωρεάν τοίς χρήζουσι, δώρημα γάρ πάν τέλειον, άνωθεν καταβαίνον, εκ τού Πατρός προσδεχόμενος, άπαντας πλουτίζεις τιμώντάς σε,

Ρώμην θεόθεν νηπιόθεν πάνσοφε, λαβων καί σύνεσιν, πάθη σαρκός, πάντα, πρότερον καί δαίμονας, ανδρείως καταβέβληκας, ύστερον δέ καθείλες, εχθρών τυράννων τό φρύαγμα, Μάκαρ συμμαχία τού Πνεύματος.

Ως εντρεχής καί νουνεχής καί φρόνιμος, κατεσοφίσω σοφώς, τόν σοφιστήν Μάκαρ, τής κακίας ρήμασι, καί πράγμασι Λικίνιον, εδελέασας δείξας, νεκροίς ξοάνοις λατρεύοντα, καί κεναίς ελπίσι τρεφόμενον.
Θεοτοκίον
Νικός μοι δίδου Παναγία άχραντε, τώ καταφεύγοντι, υπό τήν σήν σκέπην, τών δεινών εξαίρουσα, αεί με ταίς πρεσβείαις σου, καί γάρ τέτοκας Λόγον, τόν τώ Πατρί συναϊδιον, ομού τε τώ Πνεύματι σύνθρονον.
Ωδή γ' Ο Ειρμός
Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Θεός μου υπάρχων Αγαθέ, πεσόντα κατωκτείρησας, καί καταβήναι πρός με ηυδόκησας, ανύψωσάς με διά σταυρώσεως, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ζωή ενυπόστατος Χριστέ, υπάρχων καί φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χούν θανάτου καταβάς Δέσποτα, τό θνητόν διέρρηξας, καί νεκρούς τριήμερος, αναστάς αφθαρσίαν ημφίεσας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θεόν συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθένε διά Πνεύματος, τού Παναγίου έμεινας άφλεκτος, επεί σέ βάτος τώ νομοθέτη Μωσή, φλεγομένη άκαυστα, σαφώς προεμήνυσε, τήν τό πύρ δεξαμένην τό άστεκτον.




Ωδή γ'
Ουκ έστιv άγιος ώς σύ
Από κοπρίας καί παθών, ταπεινός ανυψούται, αρετών από ύψους, καταπίπτει δέ δεινώς, υψηλοκάρδιος πάς, ού τόν τρόπον, τής κακίας φύγωμεν.

Κενοδοξία εκκενοί πλούτον δικαιοσύνης, τών παθών δέ σκορπίζει, η ταπείνωσις πληθύν, ήν μιμουμένους ημάς, τής μερίδος, δείξον τού Τελώνου Σωτήρ.

Ως ο Τελώνης καί ημείς, τύπτοντες εις τό στήθος, κατανύξει βοώμεν, Ιλάσθητι ο Θεός, ημίν τοίς αμαρτωλοίς, όπως τούτου λάβωμεν τήν άφεσιν.

Πρός ζήλον έλθωμεν πιστοί, κατορθούντες τό πρά ον, ταπεινώσει συζώντες, εκ καρδίας στεναγμώ, κλαυθμώ τε καί προσευχή, όπως σχώμεν εκ Θεού συγχώρησιν.

Αποβαλλώμεθα πιστοί, τόν υπέρογκον κόμπον, απόνοιαν δεινήν τε, καί τύφον τόν βδελυκτόν, καί τήν κακίστην Θεώ Φαρισαίου, απρεπή ωμότητα.
Θεοτοκίον
Εν σοί τή μόνη προσφυγή, πεποιθώς μή εκπέσω, τής καλής προσδοκίας, αλλά τύχοιμι τής σής, επικουρίας Αγνή, πάσης βλάβης δυσχερών ρυόμενος.

Τού Μάρτυρος
Ωδή γ' Ο Ειρμός
«Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Νεανίας ωραίος, πανευπρεπής δέδειξαι, κάλλει καταλλήλως εμπρέπων, ψυχής καί σώματος, ωραϊζόμενος, τών αρετών ευμορφία καί μαρτύρων στίγμασι, καλλωπιζόμενος.

Υπό θείας προνοίας, οδηγηθείς ώδευσας, τρίβον μαρτυρίου Δεσπότου, τού τήν καρδίαν σου, Μάκαρ πλατύναντος, ταίς δωρεαίς τών χαρίτων, καί πρός τήν ουράνιον κλίσιν ιθύναντος.

Μεγαλόφρονι γνώμη, περιφρονών Πάνσοφε, τών ηδέων τού κόσμου, καί τών τού βίου τερπνών, ουδέν προέκρινας, τής τού Σωτήρος αγάπης, αλλ' αυτόν επόθησας, ψυχής ευθύτητι.
Θεοτοκίον
Ικετεύω σε μόνην, τήν τόν Θεόν τέξασαν, τόν εις ευλογίαν κατάραν, τήν πρίν αμείψαντα, καί χρηματίσαντα, υπέρ ανθρώπων κατάρα, Κόρη παντευλόγητε, καί κόσμον σώσαντα.

Κοντάκιον Ήχος α'
Όταν έλθης ο Θεός
Εξανέστης ως Θεός εκ τού τάφου εν δόξη, καί κόσμον συνανέστησας, καί η φύσις τών βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε, καί θάνατος ηφάνισται, καί ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα, καί η Εύα νύν εκ τών δεσμών λυτρουμένη, χαίρει κράζουσα. Σύ εί ο πάσι παρέχων, Χριστέ τήν Ανάστασιν.
Ο Οίκος
Τόν αναστάντα τριήμερον ανυμνήσωμεν, ως Θεόν παντοδύναμον, καί πύλας τού Άδου συντρίψαντα, καί τούς απ' αιώνος εκ τάφου εγείραντα, Μυροφόροις οφθέντα καθώς ηυδόκησε, πρώταις ταύταις τό, Χαίρετε, φήσας, καί Αποστόλοις χαράν μηνύων, ως μόνος ζωοδότης. Όθεν πίστει αι Γυναίκες, Μαθηταίς σύμβολα νίκης ευαγγελίζονται, καί Άδης στενάζει, καί θάνατος οδύρεται, καί κόσμος αγάλλεται, καί πάντες συγχαίρουσι, Σύ γάρ παρέσχες πάσι Χριστέ τήν Ανάστασιν.
Κάθισμα Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ταπείνωσις ύψωσε, κατησχυμμένον κακοίς, Τελώνην στυγνάσαντα, καί τό, Ιλάσθητι, τώ Κτίστη βοήσαντα, έπαρσις δέ καθείλεν, από δικαιοσύνης, δείλαιον Φαρισαίον, μεγαλορρημονούντα, ζηλώσωμεν διό τά καλά, κακών απεχόμενοι.
Δόξα... Όμοιον
Ταπείνωσις ύψωσε, πάλαι Τελώνην κλαυθμώ βοήσαντα, Ιλάσθητι, καί εδικαίωσεν, Aυτόν μιμησώμεθα, άπαντες οι εις βάθος, τών κακών εμπεσόντες, κράξωμεν τώ Σωτήρι, από βάθους καρδίας, Ημάρτομεν, ιλάσθητι, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν. Της εορτής Ήχος δ'
Κατεπλάγη Ιωσήφ
Εν τώ όρει τώ Σινά, πάλαι κατείδε Μωϋσής, τά οπίσθια Θεού, καί αμυδρώς θείας φωνής, κατηξιώθη εν γνόφω τε καί θυέλλη, νύν δέ Συμεών, τόν σαρκωθέντα Θεόν, ατρέπτως δι' ημάς ενηγκαλίσατο, καί γεγηθώς ηπείγετο τών τήδε, πρός τήν ζωήν τήν αιώνιον, διό εβόα. Νύν απολύεις, τόν δούλόν σου Δέσποτα.
Ωδή δ' Ο Ειρμός
Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τίς ούτος, Σωτή ρ, ο εξ Εδώμ αφικόμενος, στεφηφορών εξ ακανθών, πεφοινιγμένος τήν στολήν, εν ξύλω κρεμάμενος; Τού Ισραήλ υπάρχει ούτος ο Άγιος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ίδετε λαός τών απειθών, καί αισχύνθητε, όν ως κακούργον γάρ υμείς, αναρτηθήναι εν σταυρώ, Πιλάτω ητήσασθε φρενοβλαβώς, θανάτου λύσας τήν δύναμιν, θεοπρεπώς εξανέστη τού μνήματος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ξύλον σε Παρθένε τής ζωής επιστάμεθα, ου γάρ τής βρώσεως καρπός, θανατηφόρος τοίς βροτοίς, εκ σού ανεβλάστησεν, αλλά ζωής τής αϊδίου απόλαυσις, εις σωτηρίαν ημών τών υμνούντων σε.




Ωδή δ'
Χριστός μου δύvαμις
Αρίστην έδειξεν, οδόν υψώσεως τήν ταπείνωσιν Λόγος, ταπεινωθείς, μέχρι καί μορφής δουλικής, ήν εκμιμoύμενος άπας, ανυψούται ταπεινούμενος.

Υψώθη δίκαιος, καί καταπέπτωκε, Φαρισαίος, εν πλήθει δέ τών κακών, βρίθων τεταπείνωται, αλλ' ανυψώθη Τελώνης, παρ' ελπίδα δικαιούμενος.

Πενίας πρόξενος, εκ πλούτου τών αρετών, η απόνοια ώφθη, καί πορισμός, αύθις η ταπείνωσις, δικαιοσύνης εξ άκρας απορίας ήν κτησώμεθα.

Προέφης Δέσποτα, τοίς μεγαλόφροσιν, αντιτάσσεσθαι πάντως, καί ταπεινοίς, χάριν σήν παρέχων Σωτήρ, ταπεινωθείσι νύν ημίν, τήν σήν χάριν εξαπόστειλον.

Πρός θείαν ύψωσιν, αεί ανάγων ημάς, ο Σωτήρ καί Δεσπότης υψοποιόν, έδειξε ταπείνωσιν, τούς πόδας γάρ τών Μαθητών αυτοχείρως εναπένιψεν.
Θεοτοκίοv
Ως φώς απρόσιτον, Παρθένε τέξασα, τής ψυχής μου τό σκότος φωτιστική, αίγλη διασκέδασον, καί σωτηρίας πρός τρίβους, τήν ζωήν μου χειραγώγησον.

Τού Μάρτυρος
Ωδή δ' Ο Ειρμός
«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοί κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Ο πρός Θεόν, πόθος σου πάσαν ημαύρωσε, προσπαθείας, ϋλην Παμμακάριστε, δόξαν τερπνήν, πλούτον καί Τρυφήν, καί περιφανεiας τό περιβόητον ύψωμα, εντεύθεν ανυψώθης, πρός περίβλεπον ύψος, μαρτυρίου πρός δόξαν αμάραντον.

Νόμω καινώ, ζωοποιούντι τώ Πνεύματι, πεφραγμένος, νόμον ανομώτατον, παρανομούντων νεανικώς, ανέτρεψας μάκαρ, διό νομίμως ενήθλησας, καί στέφος ανεδήσω, τό τής δικαιοσύνης, εκ χειρός τού Δεσπότου Θεόδωρε.

Δώρον Θεού, δέδοσαι κόσμω φερώνυμον, δώρον θείον, δώρον αξιέραστον, δώρον πλουτίζον πάντα πιστόν, δώρον δεχομένοις, γλυκύ καί πράγμα καί όνομα, τό πάσι καταπέμπον, καταλλήλως τάς δόσεις, καί πληρούν τάς αιτήσεις τών δούλων σου.

Ως μιμητής, τού προσπαγέντος εν ξύλω Χριστού, μετά πάσαν, αικίαν τού σώματος, μετά πολλάς στρέβλας πονηράς, τάς τών μιαιφόνων, χριστομιμήτως ετάθης σταυρώ, καί βέλεσιν ετρώθης, καί δεινώς συνεκόπης, αλλ' ερρύσθης εκ τούτων δυνάμει Χριστού.
Θεοτοκίον
Καλλοποιόν, καί γής Δεσπότην κυήσασαν, απορρήτω τόκω κατά χρέος σε, πάντες πιστοί, γλώσση καί ψυχή, κόσμου Βασιλίδα, καί Δέσποιναν ονομάζομεν, διό τής τυραννούσης, πονηράς συνηθείας, ελευθέρωσον τούς σέ γεραίροντας.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τόν ποιμένα τών προβάτων, τόν μέγαν καί Κύριον, Ιουδαίοι διά ξύλου σταυρού εθανάτωσαν, αλλ' αυτός ως πρόβατα νεκρούς, εν άδη τεθαμμένους, κράτους θανάτου ερρύσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ Σταυρώ σου τήν ειρήνην, ευαγγελισάμενος, καί κηρύξας αιχμαλώτοις Σωτήρ μου τήν άφεσιν, τόν κρατούντα ήσχυνας, Χριστέ, γυμνόν ηπορημένον, δείξας τή θεία εγέρσει σου.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τάς αιτήσεις τών πιστώς αιτουμένων, Πανύμνητε, μή παρίδης, αλλά δέχου, καί ταύτας προσάγαγε, τώ Υιώ σου Άχραντε Θεώ, τώ μόνω ευεργέτη, σέ γάρ προστάτιν κεκτήμεθα.



Ωδή ε'
Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ
Τού Φαρισαίου τάς αρετάς, σπεύσωμεν μιμείσθαι καί ζηλούν, τήν τού Τελώνου ταπείνωσιν τό εν εκατέροις μισούντες άτοπον, απόνοιαν καί λύμην τών παραπτώσεων.

Δικαιοσύνης δρόμος κενός ήλεγκται συζεύξας εν αυτώ, ο Φαρισαίος τήν οίησιν, αύθις δέ Τελώνης, υψοποιώ αρετή, κτησάμενος συνέμπορον τήν ταπείνωσιν.

Αρματηλάτης εν αρεταίς, ώετο δραμείν Φαρισαίος, αλλά πεζός παρακλύδιον, άρμα διαθέων, καλώς προέλαβε, συζεύξας ο Τελώνης οίκτω ταπείνωσιν.

Τήν του Τελώνου παραβολήν, πάντες αναπτύξαντες τώ νώ, δεύτε ζηλώσωμεν δάκρυσι, πνεύμα συντετριμμένον Θεώ προσάγοντες τήν τών αμαρτημάτων ζητούντες άφεσιν.

Τόν υψαυχή τε καί μοχθηρόν, αλαζονικόν τε καί θρασύν, πόρρω απώσωμεν έμφρονα, Φαρισαίου τρόπον, δεινόν μεγάλαυχον, όπως μή γυμνωθώμεν, τής θείας χάριτος.
Θεοτοκίοv
Ράβδον δυνάμεως, Αγαθή, πάσιν εξαπόστειλον ημίν, τοίς επί σοί καταφεύγουσι, κατακυριεύειν εν μέσω πάντων εχθρών, παρέχουσα, καί εκ πάσης βλάβης εξαίρουσα.
Τού Μάρτυρος
Ωδή ε' Ο Ειρμός
«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον; αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Ρητορεύεις τήν δόξαν, ένδοξε Θεόδωρε σύν παρρησία πολλή, τού σαρκί παθόντος, καί θανάτω τόν θάνατον λύσαντος, καί μαστίγων πείραν, πολλών λαβων λύσση τυράννου, σταυρικήν καταδίκην υπήνεγκας.

Ολοτρόπω προθέσει, σταύρωσιν εκούσιον Χριστού μιμούμενος, τήν αυτήν υπέστης, τιμωρίαν σταυρώ προσηλούμενος, αντί δέ τής λόγχης, βελών πολλών πληγάς εδέξω, οφθαλμών κόρας τε εξορυττόμενος.

Νικηφόρος ωράθης, άρτιος ολόκληρος μετά τήν σταύρωσιν, καί τήν άλλην πάσαν, τών μελών συγκοπήν τε καί νέκρωσιν, ο νικήσας κόσμον, σέ γάρ Χριστός χειρί Αγγέλου, ως ζωής αρχηγός ανεζώωσεν.

Συνιδόντα τά πλήθη, τό εν σοί γενόμενον θαώμα Θεόδωρε, τήν φωνήν επήραν, μεγαλύνοντα Χριστού τήν δύναμιν, τού δέ λυμεώνος, καί αλαζόνος Λικινίου, στηλιτεύοντα λύσσαν τήν άλογον.
Θεοτοκίον
Όλον τέτοκας Κόρη, τό φώς τό αιώνιον τοίς ανυμνούσί σε, τόν Χριστόν ασπόρως, σωματώσασα, όν εξιλέωσαι, τού σωθήναι πάντας, εκ πειρασμών τού αλλοτρίου, Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός
Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ πταίσματι τού πρωτοπλάστου Κύριε, δεινώς ετραυματισθημεν, τώ δέ μώλωπι ιάθημεν τώ σώ, ώ υπέρ ημών ετραυματίσθης Χριστέ, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ανήγαγες ημάς εξ άδου Κύριε, τό κήτος χειρωσάμενος, τό παμφάγον Παντοδύναμε, τώ σώ κράτει καθελών αυτού τήν δύναμιν, σύ γάρ ζωή καί φώς υπάρχεις, καί η ανάστασις.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ευφραίνονται εν σοί, Παρθένε άχραντε, τού γένους οι Προπάτορες, Τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν εκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.




Ωδή στ'
Τού βίου τήv θάλασσαν
Τού βίου τό στάδιον, ο Τελώνης εν ταυτώ, καί Φαρισαίος έδραμον, αλλ' ο μεν απονοία κατενεχθείς, αισχρώς εναυάγησεν, ο δέ τη ταπεινώσει διεσώζετο.

Τού βίου τό δίκαιον, διαμείβοντες ημείς, δρόμον εκμιμησώμεθα, τού Τελώνου μέν φρόνημα ζηλωτόν, φύγωμεν δέ φύσημα βδελυκτόν Φαρισαίου καί ζησώμεθα.

Τούς τρόπους ζηλώσωμεν, τού Σωτήρος' Ιησού καί τήν αύτού ταπείνωσιν, οΙ ποθούντες τήν άληκτον τής χαράς, τυχείν κατασκήνωσιν, εν τή χώρα τών ζώντων αυλιζόμενοι.

Υπέδειξας Δέσποτα, τοίς οικείοις Μαθηταίς υψοποιόν ταπείνωσιν, τώ λεντίω ζωννύμενος τήν οσφύν, τούς πόδας απέπλυνας, καί τόν τρόπον μιμείσθαι παρεσκεύασας.

Τόν βίον διείλοντο, Φαρισαίος αρεταίς, καί ο Τελώνης πταίσμασιν, αλλ' ο μέν τήν εξ όγκου φρενοβλαβή, υπέστη ταπείνωσιν, ο δέ ανυψούται ταπεινόφρων φανείς.
Θεοτοκίοv
Γυμνόν τή απλότητι, τή ατέχνω τε ζωή, πλασθέντα παραβάσεως διπλόη περιέβαλέ με εχθρός, σαρκός τε παχύτητι, νύν δέ σή μεσιτεία, Κόρη, σώζομαι.
Τού Μάρτυρος
Ωδή ς' Ο Ειρμός
«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μσυ, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Εξέλαμψας αρεταίς, καί διδαχαίς διά βίου σου, εξήστραψας δέ λαμπροίς, αγώσι Θεόδωρε, καί νύν περιβόητος, εν θαυματουργίαις, καί θερμός προστάτης πέφηνας.

Τοίς κάμνουσιν ιατρός, τοίς αιχμαλώτοις ανάρρυσις, μεσίτης αμαρτωλοίς, υπευθύνων άφεσις, πενθούσι παράκλησις, πρός Θεού εδόθης συμπαθέστατε Θεόδωρε.

Ουκ έστι κόρος τών σών, καλών απείρων Θεόδωρε, ουδέ τής σής καλλονής, σταθμός ισοστάσιος, διό τόν διάπυρον, πόθον μου προσδέχου, χορηγών μοι χάριν άφθονον.
Θεοτοκίον
Λαμψάτω νύν επ εμέ, η άφατος ευσπλαγχνία σου, βυθού με αμαρτιών, καί τής απογνώσεως, Κόρη απαλλάττουσα, καί πρός μετανοίας, τούς λιμένας εμβιβάζουσα.

Κοντάκιοv Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, καί Τελώνου μάθωμεν, τό ταπεινόν εν στεναγμοίς, πρός τόν Σωτήρα κραυγάζοντες, Ίλαθι μόνε ημίν ευδιάλλακτε.
Έτεροv Ήχος γ'
Η Παρθέvος σήμερον
Στεναγμούς προσοίσωμεν, τελωνικούς τώ Κυρίω, καί αυτώ προσπέσωμεν, αμαρτωλοί ως Δεσπότη, θέλει γάρ τήν σωτηρίαν πάντων ανθρώπων, άφεσιν παρέχει πάσι μετανοούσι, δι' ημάς γάρ εσαρκώθη Θεός υπάρχων Πατρί συνάναρχος.
Ο Οίκος
Εαυτούς αδελφοί άπαντες ταπεινώσωμεν, στεναγμοίς καί οδυρμοίς τύψωμεν τήν συνείδησιν, ίνα εν τή κρίσει τότε τή αιωνία, εκεί οφθώμεν πιστοί ανεύθυνοι, τυχόντες αφέσεως, εκεί γάρ εστιν όντως η άνεσις, ήν ιδείν ημάς νύν ικετεύσωμεν, εκεί οδύνη απέδρα λύπη καί οι εκ βάθους στεναγμοί, εν τή Εδέμ τή θαυμαστή, ής ο Χριστός δημιουργός, Θεός υπάρχων Πατρί συνάναρχος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή Η' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.
Στίχοι
• Ων Θεόδωρος αξίαν Στρατηλάτης,
• Υπήρξε τμηθείς τού Θεού Στρατηλάτης.
• Όμβριμον ογδοάτη Θεοδώρου αυχένα κόψαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου.
Στίχοι
• Ίππους εώρας τούς νόας Ζαχαρία,
• Δι' ών πρός ύψος ουρανών αφιππάσω.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Νικηφόρος καί Στέφανος, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• Ξεσθείσι Νικηφόρω καί τώ Στεφάνω,
• Νικηφόρου στέφανος επλάκη τέλους.

Τή αυτή ημέρα, αι Άγιαι Μάρθα καί Μαρία αι αδελφαί, καί ο Όσιος Λυκαρίων ο Μάρτυς, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• Άς περ παρήξεν εις τό φώς γαστήρ μία,
• Μάρθαν Μαρίαν, έν στερεί φωτός ξίφος.
• Άφωνος ήκει πρός ξίφος Λυκαρίων,
• Έναντι τού κείροντος οίον αρνίον.


Συναξάριον Τριωδίου
Tή αυτή ημέρα τής τού Τελώνου καί τού Φαρισαίου εκ τού Ιερού Ευαγγελίου τού Ευαγγελιστού Λουκά ιη' 10 - 14 παραβολης μνείαν ποιούμεθα.
Στίχοι
• Φαρισαίζων, Ιερού μακράν γίνου,
• Χριστός γάρ ένδον, Ώ ταπεινούς δεκτέον.
Έτεροι εις τό τριώδιοv
• Ο δημιουργός τών άνω καί τών κάτω,
• Τρισάγιον μέν ύμνον εκ τών Αγγέλων,
• Τριώδιον δέ καί παρ' ανθρώπων δέχου.

Ταίς τών Αγίων πάντων, μεγαλουργών σου πρεσβείαις, Χριστέ, ο Θεός ημών ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Έφριξε γή, απεστράφη ήλιος, καί συνεσκότασε τό φώς, διερράγη τό τού Ναού θείον καταπέτασμα, πέτραι δέ εσχίσθησαν, διά σταυρού γάρ ήρται ο δίκαιος, ο αινετός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ γεγονώς, ωσεί αβοήθητος, καί τραυματίας εν νεκροίς, εκουσίως τό καθ' ημάς, ο υπερυψούμενος, πάντας ηλευθέρωσας, καί κραταιά χειρί συνανέστησας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Χαίρε πηγή, αειζώου νάματος. Χαίρε παράδεισε τρυφής. Χαίρε τείχος τό τών πιστών. Χαίρε Απειρόγαμε. Χαίρε η παγκόσμιος χαρά, δι' ής ημίν εξανέτειλεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ωδή ζ'
Δροσοβόλοv μέν τήv κάμιvοv
Δικαιώσεως τοίς έργοις επαιρόμενος, βρόχοις κενοδοξίας δεινώς, περιεπάρη Φαρισαίος άμετρα αυχών, Τελώνης δέ κούφω τώ πτερώ, τής ταπεινώσεως αρθείς, Θεώ προσήγγισε.

Ταπεινώσεως ως κλίμακι χρησάμενος, τρόπω Τελώνης πρός ουρανών, ύψος επήρθη, τής αλαζονείας δέ αρθείς, κουψότητι δείλαιος σαθρά, ο Φαρισαίος καταντά, πρός Άδου πέταυρον.

Τούς δικαίους ενεδρεύων μέν ο δόλιος, τρόποις κενοδοξίας συλά, αμαρτωλούς δέ, βρόχοις απογνώσεως δεσμεί, Αλλ' ούν εκατέρων τών κακών, οι τού Τελώνου ζηλωταί, ρυσθήναι σπεύσωμεν.

Εν προσευχή ημών Θεώ προσπέσωμεν, δάκρυσι καί θερμοίς στεναγμοίς, εκμιμούμενοι, τού Τελώνου τήν υψοποιόν ταπείνωσιν, μέλποντες πιστοί Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εισηγούμενος τοίς Μαθηταίς προέλεγες, Δέσποτα, μή φρονείν υψηλά, συναπάγεσθαι ταπεινοίς διδάσκων δέ Σωτήρ, διό σοι κραυγάζομεν πιστοί. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίοv
Iακώβ σε καλλονήν καί θείαν κλίμακα, κάτωθεν, ήν εώρακε πρίν, εκτεταμένην, πρός ύψος γινώσκομεν, Σεμνή, κατάγουσαν άνωθεν Θεόν σεσαρκωμένον, καί βροτούς, αύθις ανάγουσαν.

Τού Μάρτυρος
Ωδή ζ' Ο Ειρμός
«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Bαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Υψούμενον Κύριον, επί τού ξύλου καί καταράξαντα, τόν μεγάλαυχον όφιν, κατανοήσας συνανυψώθης αυτώ, χριστομιμήτως εν σταυρώ καί θάνατον, υπενεγκών Αθλητά, συνεξανέστης αυτώ.

Θεού σε Θεόδωρε, τής ακηράτου δόξης θερμόν εραστήν, εγνωκώς τώ σώ πόθω, ολοκαρδίως ψυχήν προσέδησα, τήν προσδοκίαν πάσαν τής ελπίδος μου, ανατεθείς επί σοί, μή υπερίδης με.

Εδόξασας Κύριον, τοίς μέλεσί σου ενδοξαζόμενον, εν βουλαίς τών Αγίων, τόν σέ μεγάλως αντιδοξάσαντα, τερατουργίαις καί ποικίλοις θαύμασι, καί περιόντα τή γή, καί μετά τέλος Σοφέ.
Θεοτοκίον
Αγίων τόν άγιον, τέτοκας μόνη θεοχαρίτωτε, απορρήτω κυήσει, καί γάρ Παρθένος έμεινας άχραντε, ως πρό τού τόκου, διό σοι κραυγάζομεν τήν τού Αγγέλου φωνήν. Ευλογημένη Αγνή.
Ωδή η' Ο Ειρμός
Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ο βουλήσει άπαντα ποιών, ο καί μετασκευάζων, εκτρέπων σκιάν θανάτου, εις αιώνιον ζωήν, τώ πάθει σου Λόγε Θεού, σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ καθείλες σύντριμμα Χριστέ, καί τήν ταλαιπωρίαν, εν πύλαις καί οχυρώμασι τού άδου, αναστάς εκ τάφου τριήμερος. Σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούσι, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τήν ασπόρως καί υπερφυώς, εξ αστραπής τής θείας, τεκούσαν τόν μαργαρίτην, τόν πολύτιμον Χριστόν, υμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Ωδή η'
Εκ φλογός τοίς Οσίοις
Ταπεινόφρονι γνώμη, ίλεων Κύριον, ο Τελώνης στενάξας, εύρε καί σέσωσται, τρόπω δέ δεινώ γλώσσης μεγαλορρήμονος, της δικαιοσυνης εκπίπτει Φαρισαίος.

Φαρισαίου τόν τύφον, τής προαιρέσεως, καί τήν προσηγορίαν, τής καθαρότητος, φύγωμεν πιστοί, ζηλούντες τού Τελώνου καλώς, τήν ηλεημένην, ταπείνωσιν καί γνώμην.

Τάς φωνάς τού Τελώνου, πιστοί φθεγξώμεθα, Ιερώ εν αγίω, Ο Θεός ίλαθι, ίνα σύν αυτώ, τύχωμεν συγχωρήσεως, λύμης μεγα ρυσθέντες Φαρισαίου, λαυχου.

Στεναγμόν τού Τελώνου πάντες ζηλώσωμεν, καί Θεώ ομιλούντες θερμοίς τοίς δάκρυσι, κράξωμεν αυτώ. Φιλάνθρωπε ημάρτομεν, εύσπλαγχνε οΙκτίρμον, Ιλάσθητι καί σώσον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόv καί Άγιοv Πvεύμα.

Στεναγμώ τού Τελώνου, Θεός επένευσε, δικαιώσας τε τούτον, πάσιν υπέδειξε, κάμπτεσθαι αεί, στεναγμοίς τε καί δάκρυσι, τών πλημμελημάτων, αιτούμενοι τήν λύσιν.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Ουκ επίσταμαι πλήν σου, άλλην αντίληψιν, Σέ προβάλλομαι πρέσβιν, Αγνή πανάμωμε, σέ πρός τόν εκ σού, Τεχθέντα μεσίτριαν, πάντων τών λυπούντων, ελεύθερόν με δείξον.
Τού Μάρτυρος
Ωδή η' Ο Ειρμός
«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν, ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ο λυμεών Λικίνιος, ο λυσσώδης καί βέβηλος, όλον εαυτόν ολοτελώς τοίς δαίμοσιν, εκδούς υποβάλλει σε, τιμωριών ποικίλων ποιναίς, νώτον καί τό στήθος, τοίς βουνεύροις συγκόπτων, εν σφαίραις μολυβδίναις, τόν αυχένα συντρίβων, πλευράς όνυξι ξαίνων, καί φλέγων ταίς λαμπάσιν.

Υπομονήν ανένδοτον, καρτερίαν ανάλωτον, καί υπερφυή ανδρείαν ενδειξάμενος, ποικίλαις κολάσεσι, καί χαλεπαίς στρεβλώσεσι, πάντων τών Μαρτύρων, υπερέβης τούς άθλους, παθών Δεσποτικών δέ, τώ σταυρώ κοινωνήσας, καί πλέον υπομείνας, μειζόνως εδοξάσθης.

Σταυρώ ταθείς Θεόδωρε, τά Χριστού υστερήματα, εν σαρκί οικεία εκπληροίς τών θλίψεων, ου χείρας καί πόδας γάρ, μόνον προσηλωθείς καρτερείς, αλλά καί περόνη, σιδηρά διεπάρης, τό κρύφιόν σου μέλος, εκτμηθείς τούς διδύμους, καί βέλεσιν ομμάτων, εξορυχθείς τάς κόρας.
Θεοτοκίον
Ουρανομήκη κλίμακα, νοητήν σε γινώσκομεν, δι' ής καταβάς, μετά σαρκός ο Υψιστος, ανθρώποις ωμίλησε, καί ταπεινούς ανύψωσε, πρός τήν υψηλήν, τών ουρανών πολιτείαν, εντεύθεν ανωτέραν, ουρανών καί Αγγέλων, καί πάντων ποιημάτων, τιμώμέν σε Παρθένε.
Ωδή θ' Ο Ειρμός
Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ώ πώς ο λαός ο άνομος, ο απειθής καί πονηρά βουλευσάμενος, τόν αλάστορα καί ασεβή εδικαίωσε, τόν δέ δίκαιον ξύλω κατέκρινε, τόν Κύριον τής δόξης! Όν επαξίως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σώτερ ο Αμνός ο άμωμος, ο τήν τού κόσμου αμαρτίαν αράμενος, σέ δοξάζομεν τόν αναστάντα τριήμερον, σύν Πατρί καί τώ θείω σου Πνεύματι, καί Κύριον τής δόξης, θεολογούντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σώσον τόν λαόν σου Κύριε, όν περ εκτήσω τώ τιμίω σου αίματι, κατ' εχθρών ισχύν τώ Βασιλεί χαριζόμενος, καί ταίς σαίς Εκκλησίαις φιλάνθρωπε, βραβεύων τήν ειρήνην, τής Θεοτόκου ταίς εντεύξεσιν.

Ωδή θ'
Θεόv ανθρώποις ιδείv
Οδόν υψώσεως τήν ταπείνωσιν, παρά Χριστού λαβόντες, σωτηρίας υπόδειγμα, τού Τελώνου τόν τρόπον ζηλώσωμεν, τύφον υπεροψίας, πόρρω βαλλόμενοι, γνώμη ταπεινόφρονι Θεόν εξιλεούμενοι.

Ψυχής απόνοιαν απωσώμεθα, γνώμην ευθή εν ταπεινοφροσύνη κτησώμεθα, εαυτούς δικαιούν μη σπουδάζωμεν, τόν τής κενοδοξίας, τύφον μισήσωμεν, καί σύν τώ Τελώνη, τόν Θεόν ιλεωσώμεθα.

Λιτάς τώ Κτίστη οίκτου προσφέρωμεν, τελωνικάς, τάς φαρισαϊκάς εκτρεπόμενοι, αχαρίστους ευχάς, μεγαλαύχους φωνάς, αι κατά τού πλησίον, κρίσιν επάγουσιν, ίνα Θεόν ίλεων, καί φώς επισπασώμεθα,

Πολλώ πταισμάτων εαμώ βαρουμενος, υπερβολή κακίας τόν Τελωνην παρήλασα, καί τού Φαρισαίου τόν μεγάλαυχον, τύφον προσεπισπώμαι, πάντοθεν έρημος, πάντων καθιστάμενος καλών. Κύριε φείσαί μου.

Τής σής αξίωσον μακαριότητος, τούς διά σέ τώ πνεύματι πτωχούς ενυπάρξαντας, εισηγήσει γάρ τής σής προστάξεως, πνεύμα συντετριμμένον, σοί προσκομίζομεν. Σώτερ προσδεξάμενος σώζε, τούς σοί λατρεύοντας,

Θεώ Τελώνης ποτέ ευξάμενος, τώ ιερώ πιστως προσανιών, δεδικαίωται, στεναγμοίς γάρ προσελθων καί δάκρυσι, συντριμμώ τε καρδίας, πάντα απέθετο, τών αμαρτημάτων τόν φόρτον εξιλεώσεσι.
Θεοτοκίον
Υμνείν, δοξάζειν καί μακαρίζειν σε, δίδου ημίν αξίως τοίς τιμώσί σε, Πάναγνε, καί τόν τόκον τόν σόν μεγαλύνουσι, μόνη ευλογημένη, σύ γάρ τό καύχημα, τών Χριστιανών καί πρός Θεόν, πρέσβις ευπρόσδεκτος.

Τού Μάρτυρος
Ωδή θ' Ο Ειρμός
«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Εξέστη τών Αγγέλων δήμος τήν σήν, Στρατηλάτα τηρών γενναιότητα, πάς ο παρών, όχλος κατεπλάγη τότε τάς σάς, ανδραγαθίας ένδοξε, έφριξε δαιμόνων η στρατιά, τά σά τρόπαια, νύν δέ, κροτεί κόσμος τά γέρα, καί πάς πιστός υμνεί τά θαύματα.

Βοάται παρά πάσης σχεδόν πνοής, τά πολλά σου καί μέγιστα τρόπαια, τά επί σοί, τέρατα δειχθέντα καί διά σού, η εκ νεκρών ανέγερσις, η ολοκληρία εκ συντριβής, η ρώσις τών νοσούντων, η λύσις τών δεσμίων, καί τών εν θλίψει η παράκλησις.

Ως έχων παρρησίαν πρός Χριστόν, υπέρ ού πάσας υπήνεγκας, μέχρι τομής, καύσεως θανάτου τε καί σταυρού, εγκαρτερών Θεόδωρε, αίτησαι συγγνώμην ημίν κακών, τώ κόσμω τήν ειρήνην, νίκας τοίς Βασιλεύσι, καί σωτηρίαν τοίς τιμώσί σε.
Θεοτοκίον
Υψώθη εδοξάσθη γένος βροτών, καί τιμής ηξιώθη τής κρείττονος, διά τής σής, Κόρη συγγενείας καί θεϊκής, υιοθεσίας έτυχε, τή σή μεσιτεία, καί γάρ Θεός, ωράθη σαρκοφόρος, εκ σού αρρήτω τρόπω, άτρεπτος μείνας τή θεότητι.

Καταβασίαι.Ηχος γ ΄
Ωδή α'
Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'
Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Ωδή δ'
Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'
Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'
Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.


Ωδή ζ'
Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'. Αινούμεν…
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Θεοτόκε…
--Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.
Εξαποστειλάριον, τό α’ Αναστάσιμον
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν, εν Γαλιλαίας, πίστει Χριστόν θεάσασθαι, λέγοντα εξουσίαν, λαβείν τών άνω καί κάτω, μάθωμεν πώς διδάσκει, βαπτίζειν εις τό όνομα τού Πατρός, έθνη πάντα, καί τού Υιού, καί αγίου Πνεύματος, καί συνείναι, τοίς Μύσταις ώς υπέσχετο, έως τής συντελείας.
τού Τριωδίου.
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Υψηγορίαν φύγωμεν, Φαρισαίου κακίστην, ταπείνωσιν δέ μάθωμεν, τού Τελώνου αρίστην, ίν' υψωθώμεν βοώντες, τώ Θεώ σύν εκείνω Ιλάσθητι τοίς δούλοις σου, ο τεχθείς εκ Παρθένου, Χριστέ Σωτήρ, εκουσίως, καί Σταυρόν υπομείνας, συνήγειρας τόν κόσμον σου θεϊκή δυναστεία,

Τής Εορτής.Ἠχος γ΄Αυτόμελον.
Εν πνεύματι τώ Ιερώ, παραστάς ο Πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο, τόν τού νόμου Δεσπότην, κραυγάζων, Νύν τού δεσμού με, τής σαρκός απόλυσον, ως είρηκας εν ειρήνη, είδον γάρ τοίς οφθαλμοίς, αποκάλυψιν εθνών, καί Ισραήλ σωτηρίαν.

Αίνοι Ήχος α'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Υμνούμέν σου Χριστέ τό σωτήριον Πάθος, καί δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Ο σταυρόν υπομείνας, καί τόν θάνατον καταργήσας, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ειρήνευσον ημών τήν ζωήν Κύριε, ως μόνος Παντοδύναμος.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Ο τόν άδην σκυλεύσας, καί τόν άνθρωπον αναστήσας, τή αναστάσει σου Χριστέ, αξίωσον ημάς εν καθαρά καρδία, υμνείν καί δοξάζειν σε.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τήν θεοπρεπή σου συγκατάβασιν δοξάζοντες, υμνούμέν σε Χριστέ, ετέχθης εκ Παρθένου, καί αχώριστος υπήρχες τώ Πατρί, έπαθες ως άνθρωπος, καί εκουσίως υπέμεινας σταυρόν, ανέστης εκ τού τάφου, ως εκ παστάδος προελθών, ίνα σώσης τόν κόσμον, Κύριε δόξα σοι.
Του Τριωδίου
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

Ήχος α'
Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί, ο γάρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον τού Θεού, τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες, Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοίς αμαρτωλοίς.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
Ο αυτός
Φαρισαίος κενοδοξία νικώμενος, καί Τελώνης τή μετανοία κλινόμενος, προσήλθόν σοι τώ μόνω Δεσπότη, αλλ' ο μέν καυχησάμενος, εστερήθη τών αγαθών, ο δέ μή φθεγξάμενος, ηξιώθη τών δωρεών. Εν τούτοις τοίς στεναγμοίς, στήριξόν με Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

7. Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
Ήχος γ'
Τού Τελώνου καί τού Φαρισαίου τό διάφορον, επιγνούσα, ψυχή μου' τού μέν, μίμησον τήν υπερήφανον φωνήν, τού δέ, ζήλωσον τήν ευκατάνυκτον ευχήν, καί βόησον, ο Θεός ολάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ, καί ελέησόν με.

8. Στίχ. Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
Ήχος ο αυτός
Τού Φαρισαίου τήν μεχάλαυχον φωνήν, πιστοί μισήσαντες, τού δέ Τελώνου τήν ευκατάνυκτον ευχήν ζηλώσαντες, μή τά υψηλά φρονώμεν, αλλ' εαυτούς ταπεινούντες, εν κατανύξει κράξωμεν, ο Θεός ιλάσθητι, ταίς αμαρτίαις ημών.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Ταίς εξ έργων καυχήσεσι, Φαρισαίον δικαιούντα εαυτόν κατέκρινας Κύριε, καί Τελώνην μετριοπαθήσαντα, καί στεναγμοίς ιλασμόν αΙτούμενον, εδικαίωσας, ου γάρ προσίεσαι, τούς μεγαλόφρονας λογισμούς, καί τάς συντετριμμένας καρδίας, ουκ εξουθενείς, διό καί ημείς σοί προσπίπτομεν, εν ταπεινώσει, τώ παθόντι δι' ημάς, Παράσχου τήν άφεσιν καί τό μέγα έλεος,
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα
Απολυτίκιον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν. Διά τούτο αι Δυνάμεις τών ουρανών, εβόων σοι Ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου, Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε Φιλάνθρωπε.
Ήχος ο αυτός
Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει. Ευφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τόν ελευθερωτήν τών ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν καί τήν Ανάστασιν.



Και του ναου....

Δόξα
Κοντάκιοv Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, καί Τελώνου μάθωμεν, τό ταπεινόν εν στεναγμοίς, πρός τόν Σωτήρα κραυγάζοντες, Ίλαθι μόνε ημίν ευδιάλλακτε.
Και νυν
Κοντάκιον Ήχος α'
Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τώ τόκω σου, καί χείρας τού Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας καί νύν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον εν πολέμοις τό πολίτευμα, καί κραταίωσον Βασιλείς ούς ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου (Β΄ Τιμ. 3,10-15)
Τέκνον Τιμόθεε, 10. παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, 11. τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένετο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. 12. καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται• 13. πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. 14. σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, 15. καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Ευαγγέλιον:
κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην• 10. ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. 11. ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο• ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης• 12. νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. 13. καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ' ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων• ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. 14. λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος• ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.


Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.