Χαραλάμπους ἱερομ. τοῦ θαυματουργοῦ (†202).

[PRETORIAN]

10-2-2010
Τετάρτη τῆς τυρινῆς. Χαραλάμπους ἱερομ. τοῦ θαυματουργοῦ (†202). ᾿Αναστασίου ᾿Ιεροσολύμων, Ζήνωνος ὁσίου τοῦ ταχυδρόμου (δ΄ αἰ.).


ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...


Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.
Δόξα. Καί νύν.Θεοτοκίον
Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.


Κάθισμα Ήχος γ'
Θείας πίστεως
Έργοις έλαμψας τής ευσεβείας, πλάνην έσβεσας κακοδοξίας, ως τού Χριστού στρατιώτης Χαράλαμπες, καί παρανόμων τάς φάλαγγας ήσχυνας, τροπαιοφόρος παμμάκαρ γενόμενος, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Θεοτοκίον
Θαύμα μέγιστον! πώς εν αγκάλαις, σύ εβάστασας Παρθενομήτορ, τόν εν δρακί αυτού τά πάντα συνέχοντα, καί εκ μαζών σου εξέθρεψας γάλακτι, τόν τροφοδότην καί πλάστην τής φυσεως, Κόρη πάναγνε, αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ηχός δ'
Επεφάνης σήμερον
Ως φωστήρ ανέτειλας εκ τής Εώας, καί πιστούς εφώτισας, ταίς τών θαυμάτων σου βολαίς, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, όθεν τιμώμεν τά θείά σου λείψανα.
Δόξα... Όμοιον
Ιερόν τό Πνεύμά σε Ιερομάρτυς, Ιερώς ανέδειξε, τό Ιερόν θύμα σοφέ, προσενεχθέν Ιερώτατε, τώ θείω λόγω, ώ θείως δεδόξασαι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Μωϋσής εώρακε πυρφόρον βάτον, σέ τό πύρ βαστάσασαν, τό τάς ψυχάς φωταγωγούν, καί μή φλεχθείσαν Πανάμωμε, δρόσου δέ μάλλον, πλησθείσαν τής χάριτος.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος γ'
Τήν ωραιότητα
Τήν καθαρότητα Μάρτυς τού βίου σου, καί τό υπέρλαμπρον τού μαρτυρίου σου, καταπλαγείσα η Ελλάς, βοά σοι ευφραινομένη. Σήμερον τιμώμέν σου, κεφαλήν τήν σεβάσμιον, θραύσον τά φρυάγματα, τών εχθρών ημών Άγιε, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών κινδύνων, καί νοσημάτων τούς υμνούντάς σε.
Θεοτοκίον
Τήν απειρόγαμον θεογεννήτριαν, τήν τόν αχώρητον γαστρί χωρήσασαν, καί τόν τροφέα τού παντός, τώ γάλακτι θρεψαμένην, μόνην εξισχύσασαν, τής κατάρας λυτρώσασθαι, γένος τό ανθρώπινον, τήν πανάχραντον Δέσποιναν, υμνήσωμεν συμφώνως βοώντες. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.


Τό Α' Αντίφωνον τών Αναβαθμών τού δ' Ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον, Σωτήρ μου. (δίς)

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ώς χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (δίς)
Δόξα...
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τή Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.
Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν τήν κτίσιν, πρός ζωογονίαν

Προκείμενον Ήχος δ'
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται
Στίχ. Πεφυτευμένοι εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσουσιν




Ή Τάξις τού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά… αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Τρίτῃ ιβ΄ ἑβδ. Λουκᾶ, «Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Λκ. κα΄ 12-19)

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους
•
Δόξα... Ήχος β'

Ταίς του Αθλοφόρου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου


Καί τό Ιδιόμελον, Ήχος πλ. β'
Φάλαγγα θεοστεφή, φωτοφανούς Μάρτυρος, υπέρ Χριστού τυθείσαν Προθύμως, τόν αγιόλεκτον συνασπισμόν, τού Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, φιλομάρτυρες δεύτε τιμήσωμεν, καί τήν πανίερον μνήμην αυτού πνευματικώς τελέσαντες, πρός αυτόν βοήσωμεν. Τής λοιμικής απειλής, τόν ευσεβόφρονα λαόν σου ελευθέρωσον, καί λύτρωσαι ημάς από πάσης περιστάσεως.

Είτα ψάλλεται ο Κανών τής Θεοτόκου μετά τών Ειρμών εις ς' καί τού Αγίου οι δύο παρόντες εις η'.

Κανών α' τού Αγίου

Ωδή α' Ήχος πλ. β'
«Ως εν ηπείρω πεζευσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενoν, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Χοροβατών εύφροσυνως τά νοητά, ουρανών σκηνώματα, καί λαμπόμενoς φωτί, ανεσπέρω ρύσαί με παθών, ταίς πρεσβείαις σου Σοφέ, όπως υμνήσω σε.

Η φωτοφόρος σου μνήμη ηλιακάς, απαστράπτει χάριτας, καί φωτίζει τούς πιστώς, εν αυτώ τιμώντάς σε χαράς, λαμπροτάτης αληθώς, Μάρτυς επώνυμε.

Ταίς τών αιμάτων ρανίσι τήν αλμυράν, απιστίας θάλασσαν, κατακλύσας ποταμός, ευσεβείας γέγονας Χριστού, καταρδεύων αληθώς, τήν Εκκλησίαν αεί.
Θεοτοκίον
Αμαρτιών καταιγίδες καί λογισμών, εναντία κύματα, καί παθών επαγωγαί, επ' εμέ διήλθοσαν, τή σή, Θεοτόκε κραταιά πρεσβεία, σώσόν με.

Κανών δεύτερος

Ωδή α' Ήχος δ'
«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Τήν κάραν τήν πάνσεπτον, καί τά παλαίσματα Κύριε, υμνείν εφιέμενος, τού σού θεράποντος, θείαν έλλαμψιν, εξ ύψους εξαιτούμαι, δι' ής αναμέλψασθαι, ταύτα δυνήσομαι.

Σεβήρον τόν άθεον, τόν ωρυόμενον λέοντα, καθείλες Χαράλαμπες, σύν Κρίσπω άφρονι, τήν δυσσέβειαν, τήν τούτων άπελέγξας, ανθ' ών εστεφάνωσαι, χειρί τού Κτίστου σου.

Βασίλειον κόσμον σε, η Εκκλησία εκτήσατο, δαιμόνων διώκτην τε, θείε Χαράλαμπες, νοσημάτων τε, παντοίων ελατήρα, διό εορτάζει σου, τήν μνήμην Άγιε.
Θεοτοκίον
Μαρίαν τήν άχραντον, καί Θεοτόκον υμνήσωμεν, τό όρος τό άγιον, στάμνον τήν πάγχρυσον, τήν βαστάσασαν, τό φύσει θείον μάννα, τό τρέφον εκάστοτε, πιστούς τή χάριτι.
Ωδή γ'
«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε, Ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής Ομολογίας σου».

Ουκ έστιν όλως εξειπείν, τών θαυμάτων τα πλήθη, άπερ έδρασας έτι, εν τώ βίω περιών, καί πρός Θεόν μετελθών, Αθλοφόρε, Μάρτυς αξιάγαστε.

Δυνάμει θεία κρατυνθείς, τό ανίσχυρον θράσος, τών ανόμων καθείλες, στρατιώτης ως στερρός, Χαράλαμπες αθλητά, ως οπλίτης θείας παρατάξεως.

Αιμάτων ρεύσαντες κρουνοί, σού τού σώματος πάσαν, ασεβείας τήν φλόγα, καί δεινήν πυρκαϊάν, κατέσβεσαν, τής τρυφής, τόν χειμάρρουν, σοί δέ προεξένησαν.
Θεοτοκίον
Αγίων Άγιον Θεόν, τέτοκας Παναγία, αγιότητος οίκος, δεδειγμένη καθαρός, καί Πύλη μόνος Χριστός, ήν διήλθε, σώζων τό ανθρώπινον.

Κανών δεύτερος

Τούς σούς υμνολόγους
«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, πιστώς συνελθόντας εν ναώ τήν Κάραν προσκυνήσαί σου, τήν θείαν καί σεβάσμιον, φρούρει καί πολεμήτορος».

Νεκρόν νεανίαν αναστήσας, δαιμόνων οφθείς τε ελατήρ, πλήθη βροτών εξέστησας, καί τώ Χριστώ προσήγαγες, μαρτυρικώ εν αίματι, χειρών αρπάσας τού δράκοντος.

Δεύτε η πληθύς τών Χριστωνύμων, Κυρίου τόν Μάρτυρα πιστώς, αινέσωμεν καί στέψωμεν, αυτού τήν Κάραν άσμασι, πνευματικοίς τήν πάνσεπτον, πταισμάτων λύσιν ως εύρωμεν.
Θεοτοκίον
Υιόν τού Θεού τόν Θεόν Λόγον, τόν κόσμω αχώρητον παντί, εν τή γαστρί χωρήσασα, αγκάλαις σου εβάστασας, Παρθενομήτορ άχραντε, Χριστιανών καταφύγιον.

Κάθισμα Ήχος γ'
Θείας πίστεως
Στύλος άσειστος τής Εκκλησίας, λύχνος άσβεστος τής οικουμένης, Αθλοφόρε ανεδείχθης Χαράλαμπες, καί αναλάμψας ηλίου φαιδρότερον, τήν τών ειδώλων ελαύνεις σκοτόμαιναν, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Δόξα... Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Τά στίφη τών πιστών, ευσεβώς συνελθόντα, τόν Μάρτυρα Χριστού, Χαραλάμπη τόν μέγαν, αξίως ευφημήσωμεν, ευσεβείας τόν πρόμαχον, αδαμάντινον, καί δυσσεβών καθαιρέτην, τόν κηρύξαντα, Θεόν τού σύμπαντος κόσμου, Χριστόν τόν θεάνθρωπον.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.

Ωδή δ'
«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Ωραίος γέγονας, χρισθείς εν αίματι, τής σεπτής μαρτυρίας καί καλλοναίς, ταύτης κατηγλάϊσαι, Χαράλαμπες τών αθλητών, εγκαλλώπισμα καί στήριγμα.

Δαιμόνων ξόανα, τή σή συνέτριψας, Αθλοφόρε, ανδρεία, ναόν σαυτόν, τού Αγίου Πνεύματος, καί καρτερίας αψευδούς, στήλην δείξας καί υπόδειγμα.

Εις ύψος αίροντες, τάς χείρας Ένδοξε, οι τού σκότους προστάται σού τάς πλευράς, έξεον τοίς όνυξι, τήν δι' αιώνος αληθή, προξενούντές σοι απόλαυσιν.
Θεοτοκίον
Ισχύς καί ύμνησις, Χριστός ο Κύριος, ο εκ σού ανατείλας υπερβολή, Πάναγνε χρηστότητος, καί λυτρωσάμενος ημάς, τής αρχαίας παραβάσεως.

Κανών δεύτερος

Ο καθήμενος εν δόξη
«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, ανεδέξατό σε, ώσπερ χρυσοπτέρυγα πέλειαν, εις ουρανίους σκηνώσεις ανιπτάμενον, ως αήττητον, αγωνιστήν καί περίδοξον».

Λαμπρυνόμενος τώ φέγγει, τού Θεού Μάρτυς ένδοξε, πρό βημάτων έστης, τών παρανομούντων αδείμαντος, καί τόν Χριστόν ελευθέρως ανεκήρυξας, Θεόν τέλειον, φύσιν βροτών ενδυσάμενον.

Μέγας όντως ανεδείχθη, θησαυρός καί πολύολβος, η τιμία Κάρα, σού τού αηττήτου Χαράλαμπες, πολυποικίλους τάς νόσους, τήν πανώλην τε, απελαύνουσα, νόσον δυνάμει τού Πνεύματος.
Θεοτοκίον
Τήν πανάχραντον Mαρίαν, Θεοτόκον υμνήσωμεν, τήν γεννησαμένην, τής δικαιοσύνης τόν Ήλιον, τήν επουράνιον πύλην τήν εισάγουσαν, τούς δοξάζοντας, ταύτην Θεού εις βασίλεια.

Ωδή ε'
«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών Ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Τό θείον πάθος τού δι' ημάς, πάθη υπομείναντος στερρώς, Μάρτυς Χριστού μιμησάμενος, φέρεις τάς εν όλω σώματι ένδοξε, τών ήλων προσηλώσεις καρτερικώτατα.

Τήν αλογίαν τών διωκτών, Λόγος ο συνάναρχος Πατρί, επανορθούμενος Πάνσοφε, λόγον τοίς αλόγοις σαφώς εντίθησι, λυθήναι τών δεσμών σε διαγορεύουσι.

Τοίς οβελίσκοις περονηθείς, έτρωσας καρδίαν τού δεινού, τών γηγενών πολεμήτορος, λόγχη τής ανδρείας καί καρτερίας σου, θεόφρoν Αθλοφόρε αξιοθαύμαστε.
Θεοτοκίον
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθή, τήν εσκοτισμένην μου ψυχήν, ταίς ηδοναίς, φωταγώγησον, καί πρός σωτηρίας τρίβον οδήγησον, η μόνη τόν σωτήρα Χριστόν κυήσασα.

Κανών δεύτερος

Εξέστη τά σύμπαντα
«Εξίστανται σύμπαντες, επί τή θεία δόξη σου, σού γάρ πανσεβάσμιος η Κάρα, νόσους ελαύνει, διώκει δαίμονας, καί πάσι προστρέχουσι πιστοίς, ίασιν χαρίζεται, καί κακών απολύτρωσιν».

Σωμάτων νοσήματα, καί τών ψυχών Χαράλαμπες, παύονται τής θείας κεφαλής σου, προσκυνουμένης, καί τιμωμένης σεπτώς. Χριστός γάρ δεδώρηται ημίν, ταύτην ιατήριον, καί δεινών αμυντήριoν.

Εξέστησαν δαίμονες, καί Ελληνες οι άθεοι, βλέποντες τάς χείρας κεκομμένας, καί κρεμαμένας τού σώματός σου δεινώς, Δουκός τού παντόλμου υβριστού, σύ δ' ως χριστομίμητος, τούτον αύθις υγίανας.
Θεοτοκίον
Ο Λόγος Πανάμωμε, Θεού ο ενυπόστατος, ώσπερ υετός επί τόν πόκον, εν τή γαστρί σου κατήλθεν άχραντε, καί πάσαν τήν φύσιν τών βροτών, έσωσε τώ καύσωνι, ξηρανθείσαν τού πτώματος.
Ωδή ς'
«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοω σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Λαμπτήρ εχρημάτισας, τώ τών άθλων σου φωτί, φωταγωγών τά πέρατα, ομολογών τό όνομα τού Χριστού, τυράννων ενώπιον, Αθλοφόρε Κυρίου αξιάγαστε.

Ενθέου πυρούμενος, αγαπήσεως πυρί, τώ δροσισμώ τής πίστεως, τών δυσσεβούντων έσβεσας τήν πυράν, Χριστού τά θαυμάσια, τοίς απίστοις δεικνύων Αξιάγαστε.

Ζωής εφιέμενος, αθανάτου τής σαρκός, Χαράλαμπες ενέκρωσας, τάς εμπαθείς κινήσεις καί προσευχή, νεκρούς εξανέστησας, ανυμνών τόν εν πάσί σε δοξάσαντα.
Θεοτοκίον
Παθών με κλονούμενον, εναντίαις προσβολαίς Μήτερ Θεού στερέωσον, ως απαθείας τέξασα τήν πηγήν, πρός σέ γάρ κατέφυγον, τών ανθρώπων τό μέγα καταφύγιον.

Κανών β'

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον
«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν τού Παμμάκαρος, δεύτε τήν πάντιμον, κάραν αυτού ασπασώμεθα, καί τών δεινών τήν λύτρωσιν κομισώμεθα».

Πηγήν ιάσεων έχοντες, τήν κάραν τήν σεπτήν σου Χαράλαμπες, θερμώς προστρέχομεν, ταύτη προσκύνησιν νέμοντες, καί τόν Θεόν υμνούντες τόν σέ δοξάσαντα.

Μεγίστην χάριν απείληφας, θεόθεν αθλητά γενναιότατε, Μάρτυς Χαράλαμπες, κάραν τήν σήν γάρ ο Κύριος, τών ιαμάτων κρήνην σαφώς ειργάσατο.
Θεοτοκίον
Τό πύρ εν σοί τής θεότητος, εσκήνωσεν αγνή θεονύμφευτε, καί ου κατέφλεξε, τήν σήν νηδύν παμμακάριστε, εδρόσισε δέ μάλλον καί κατεφώτισε.

Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Θησαυρόν πολύτιμον η Εκκλησία, τήν σήν κάραν κέκτηται, Ιερομάρτυς Αθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες, διό καί χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.
Ο Οίκος
Τόν στερρόν οπλίτην, καί Χριστού στρατιώτην καί μέγαν εν Μάρτυσι, Χαραλάμπη τόν πανένδοξον, συνελθοντες ευφημήσωμεν, υπέρ Χριστού γάρ καί τής αληθείας λαμπρώς ηγωνίσατο, καί τήν ορθόδοξον πίστιν τρανώς ανεκήρυξε, τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησε, βασιλέα παρανομώτατον ήλεγξε, καί τήν κάραν ετμήθη, χαίρων καί αγαλλόμενος, διό καί τόν στέφανον είληφε παρά τής δεξιάς τού Υψίστου, καί συμπολίτης Αγγέλων εγένετο. Όθεν η Εκκλησία τών Ορθοδόξων, τούτου τήν πάντιμον κάραν κατασπαζομένη, καί ευφημίαις καταστέφουσα, καί πολλών δεινών καί νόσων απαλλαττομένη, χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.

Συναξάριον
Τή Ι' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Στίχοι
• • Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, εκ ξίφους,
• • Καί λαμπρότητος καί χαράς τών Μαρτύρων.
• • Τή δεκάτη Χαράλαμπες, εόν ετμήθης από λαιμόν.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες, Βάπτος καί Πορφύριος, οι τιμωρούντες τόν Άγιον Χαραλάμπη, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Πορφύριος καί Βάπτος εκ κοινού ξίφους,
• • Αθλήσεως βάπτουσι κοινήν πορφύραν.

Τή αυτή ημέρα, αι πιστεύσασαι Άγιαι τρείς γυναίκες ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Τάς τρείς γυναίκας αρρενωπούς μηνύει,
• • Άρρην αριθμός, ο τρία, πρός τό ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί Παρθένων, Ενναθά, Ουαλεντίνης, καί Παύλου.
Στίχοι
• • Εις αρραβώνα παρθένοις κόραις δύο,
• • Ο νυμφίος δίδωσι θάρσος πρός φλόγα.
• • Εκείνος ούτος Παύλος ο Χριστού φίλος,
• • Χριστού πόθω τράχηλον εκτετμημένος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Στίχοι
• • Αναστάσιος, τόν δρόμον τείνων πρόσω,
• • Γής εξαναστάς πρός τόν Υψιστον τρέχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων Ζήνωνος.
Στίχοι
• • Ζήνων τά τερπνά τής Εδέμ ζητών μόνα,
• • Εις τέρψιν είχε τήν λύσιν τού σαρκίου.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'
«Οι Παίδες εν Bαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών πατέρων ημών».

Προσομιλών ταίς βασάνοις καί τώ πυρί λιπαινόμενος, Αθλοφόρε Χριστού, ως χρυσίου, οβρυζότερος γέγονας, καί ιερόν ανάθημα, αληθώς εχρημάτισας.

Τών προσευχών τή δρόσω, παρανομούντων η κάμινος, κατεσβέσθη Σοφέ, καί ερύσθης μελωδών τώ ποιήσαντι, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τή παρατάσει τών άθλων, δένδρον εφάνης υψίκομον, συσκιάζων πιστούς, εκ φλογώδους αμαρτίας κραυγάζοντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Η τήν χαράν δεξαμένη, εν τή πανάγνω νηδύϊ σου, Θεοτόκε Αγνή, ευφροσύνης τήν καρδίαν μου πλήρωσον, τό κατηφές διώκουσα, τών παθών αειπάρθενε.

Κανών δεύτερος

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει
«Ανυμνούμέν σε βοώντες, χαίροις ένδοξε Μάρτυς Χαράλαμπες, τήν θείαν κάραν σου γάρ, ημίν σύ δεδώρησαι, ως κρήνην βρύουσαν, πλούτον άσυλον, τόν τάς ψυχάς ευφραίνοντα, τών πιστώς σε δοξαζόντων».

Μεγαλύνομεν τούς άθλους σου θεσπέσιε, Μεγαλομάρτυς Χριστού, καί τούς αγώνας τούς σούς, ειδώλων σεβάσματα γάρ καταβέβληκας, καί κατήργησας, τήν τών δαιμόνων έπαρσιν, παναοίδιμε γενναίως.

Ως φωστήρ αειλαμπέστατος ανέτειλεν, ημίν η κάρα σου, τής πλάνης τής ζοφεράς, κινδύνων καί θλίψεων ημάς εξαίρουσα, νοσημάτων τε, τών ολεθρίων ρύεται, καί δωρείται τήν υγείαν.
Θεοτοκίον
Ανατέταλκεν ο μέγας καί ανέσπερος, Ήλιος πάσι βροτοίς, εκ τής νηδύος τής σής, καί πάντας εφώτισε φωτί τής γνώσεως, τούς κραυγάζοντας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η'
«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ταίς ροαίς τών αιμάτων έτι σταζόμενος, τών στιγμάτων τώ κάλλει ωραϊζόμενος, τώ νικητικώ, ευπρεπώς διαδήματι, κεκαλλωπισμένος, Θεώ παρέστης Μάρτυς.

Τών βασάνων τά πλήθη ου κατεκάλυψαν, τήν ανδρείαν σου Μάρτυς καί γενναιότητα, ή τών διωκτών, ουκ ημαύρωσεν ένστασις, σού τήν λαμπροτάτην, θεόφρον καρτερίαν.

Ιερεύς τε καί Μάρτυς ακαταγώνιστος, στρατιώτης γενναίος καί στύλος άσειστος, έρεισμα πιστών, ασεβείας αντίπαλος, όντως ανεδείχθης, θεόφρον Αθλοφόρε.
Θεοτοκίον
Ο τά πάντα ποιήσας θείω βουλήματι, βουληθείς εν γαστρί σου ώκησεν Άχραντε, ρεύσαντας ημάς, αναπλάσαι βουλόμενος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Παίδας ευαγείς
«Μέγας αρωγός τών Ορθοδόξων, καί ρύστης εκ τών κινδύνων αναδέδειξαι, πάνσοφε Χαράλαμπες, ρύη καί γάρ πάντοτε, πάντας τούς προστρέχοντας τή σεπτή κάρα σου, καί λύσιν τών κακών αιτουμένους, καί υπερυψούντας, Χριστόν εις τούς αιώνας».

Έστης εν σταδίω τού Σεβήρου, στερέμνιος οίά περ αδάμας τις, στύλος τ' απερίτρεπτος, ένδοξε Χαράλαμπες, καί τόν Χριστόν εκήρυξας Θεόν καί άνθρωπον, καί όλως ουχ υπέκλινας Μάκαρ, ταίς τών παλαμναίων, θωπείαις θυμοβόροις.

Λύσον τάς σειράς μου τών πταισμάτων, υμνούντος τήν κάραν σου Χαράλαμπες, τήν αεί πηγάζουσαν, νάματα ιάσεων, αμπλακημάτων άφεσιν εμοί δωρούμενος, δεινής τε απολύτρωσιν νόσου, σέ υμνολογούντι εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Ρόδον εν ακάνθαις ευρηκώς σε, καί άνθος εν ταίς κοιλάσι τό πανεύοσμον, κρίνον τε πανάσπιλον, Δέσποινα Θεόνυμφε, ο σός Νυμφίος άνωθεν εν σοί εσκήνωσε, καί κόσμον ευωδίασε πάντα, σέ υπερυψούντα εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή θ'
«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Ου πύρ, ου ξίφος αλλ' ουδέ θάνατος, ου διωγμός, ου θλίψις, ου λιμός, ουδέ κίνδυνος, ού βασάνων παντοίων επίνοια, ίσχυσε τής αγάπης, όντως χωρίσαι σε, τού πεποιηκότος, Αθλητά αξιοθαυμαστε.

Ξεσμοίς ονύχων, τούς τής νεκρώσεως, αποβάλων χιτώνας, ταίς στολαίς ταίς εξ αίματος, σεαυτόν Αθλοφόρε εκόσμησας, όθεν σύν παρρησία Μάρτυς αήττητε, πάντων τώ Δεσπότη, καί Θεώ χαίρων παρίστασαι.

Χαράς καί θείας όντως λαμπρότητος, παρεκτική η μνήμη σου τώ κόσμω ανέτειλε, τών παθών τόν χειμώνα διώκουσα, πάντας φωταγωγούσα, ήν εορτάζοντες, σχοίημεν πταισμάτων, ιλασμόν ταίς ικεσίαις σου.
Θεοτοκίον
Παθών κλυδώνιον συνταράσσει με, καί τών κακών βυθίζει τρικυμία Πανάμωμε, κυβερνήτην Χριστόν η κυήσασα, χείρά μοι βοηθείας έκτεινον σώσόν με, μόνη προστασία, τών πιστώς μακαριζόντων σε.

Κανών δεύτερος

Άπας γηγενής
«Άπαντες πιστοί, τή κάρα προσέλθωμεν τού σεπτού Μάρτυρος, πάντων ο δεσπόζων γάρ, μεγίστην χάριν ταύτη παρέσχετo, όθεν ελαύνει δαίμονας, παύει νοσήματα, καί δωρείται, πάσι τοίς προσψαύουσιν, ευεξίαν καί ρώσιν καί έλεος».

Γή καί ουρανός, εξίσταται σήμερον επί τοίς θαύμασι, τού μεγαλομάρτυρος, δαιμόνων στίφη γάρ εκδιώκονται, καί τοίς νοσούσι δίδοται ρώσις τού σώματος, καί λοιμώδης νόσος καταπαύεται, τή προσψαύσει τής κάρας σου Ένδοξε.

Στώμεν ευλαβώς, εν οίκω Θεού ημών, καί προσκυνήσωμεν, κάραν τήν σεβάσμιον, τήν όντως θείαν καί αξιέπαινον, τήν φοινιχθείσαν αίματι τού θείου Μάρτυρος, καί τελούσαν θαύματα παράδοξα, ως στεφθείσαν χειρί Παντοκράτορος.
Θεοτοκίον
Υμνους παρ' ημών, προσδέχου Θεόνυμφε θεοχαρίτωτε, Μήτερ τού Θεού ημών, καί τήν σήν χάριν αντιδεδώρησο, τοίς ευλαβώς σε μέλπουσιν ημίν τοίς δούλοις σου, τόν Χριστόν δέ, όν αρρήτως τέτοκας, ημίν ίλεων Κόρη απέργασαι.
Καταβασίαι

Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η'
Αινούμεν…
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον
Γυναίκες ακουτίσθητε
Ενθέως πυρσευόμενος, τώ πόθω τού Παντάνακτος, τόν υπερήφανον όφιν, ανδρείως μάκαρ καθείλες, καί τύραννον απάνθρωπον, Σεβήρον τόν παράφρονα, ήλεγξας ώ Χαράλαμπες, καί τόν μισθόν εκομίσω, παρά τού πάντων Δεσπότου.
Θεοτοκίον
Μαρία καταφύγιον, Χριστιανών τό καύχημα, φύλαττε σκέπε σούς δούλους, εκ πάσης βλάβης ατρώτους, κινδύνων εξελού ημάς, τούς πόθω ευφη μούντάς σε, καί πάσης περιστάσεως, ταίς σαίς πρεσβείαις χρωμένη, πρός τόν Υιόν καί Θεόν σου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια, δευτερούντες τό πρώτον.


--Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Ήχος α' Τών oυρανίων ταγμάτων
Οι τής Ελλάδος νύν παίδες δεύτε συνδράμετε, καί τήν τιμίαν κάραν, κατασπάσασθε πάντες, τού θείου Χαραλάμπους, τήν τόν Χριστόν εν σταδίω κηρύξασαν, καί απελέγξασαν πλάνην τών δυσσεβών, καί τόν Κτίστην μεγαλύνασαν.
--Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα .
Οι τής Ελλάδος νύν παίδες δεύτε συνδράμετε, καί τήν τιμίαν κάραν, κατασπάσασθε πάντες, τού θείου Χαραλάμπους, τήν τόν Χριστόν εν σταδίω κηρύξασαν, καί απελέγξασαν πλάνην τών δυσσεβών, καί τόν Κτίστην μεγαλύνασαν.


--Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω
Τοίς ουρανίοις Αγγέλοις νύν συνηρίθμησαι, καί παρεστως Τριάδι, τή αγία Τρισμάκαρ, αυτήν καθικετεύεις υπέρ ημών, τών εν πίστει τιμώντων σου, τήν πανσεβάσμιον κάραν, καί τών δεινών, αιτουμένων απολύτρωσιν.

--Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Λαμπροφανής καί πανένδοξος ανατέταλκεν, εν τή Ελλάδι πάση, η πανέορτος μνήμη, τού θείου Χαραλάμπους, διό περ λαμπρώς, εορτάζει κατέχουσα, τήν πανσεβάσμιον κάραν, τήν τόν Χριστόν, ως θεάνθρωπον κηρύξασαν.

Δόξα... Ήχος πλ. α'
Ώσπερ αλάβαστρον πλήρες, η τιμία σου κάρα θεσπέσιε, προχέει οίόν τι μύρον πολύτιμον, τά ιάματα, τούς τε πιστούς ευωδιάζει θαυμασίως, καί τούς μετά πίστεως αυτή προσιόντας, τών δεινών πάντων ρύεται, τήν δυσώδη τε πλάνην, καί νόσους παντοίας, καί τήν πανώλην λοιμικήν καταπαύουσα, ευρωστίαν δωρείται πάσι, καί ειρήνην καί μέγα έλεος.
Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. α’
Mακαρίζομέv σε, Θεοτόκε παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγή τών ψυχών ημών.




ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.



ΕΙς την λειτουργίαν


Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Τα απολυτίκια:
Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.


Και του ναου....

Κοντάκιον Ήχος β'
Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν Ποιητήν αμετάθετε, Μή παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον, ώς αγαθή, εις τήν βοήθειαν ημών, τών πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, τών τιμώντων σε

Απόστολος

Προκείμενον.Ήχος βαρύς.(Ψαλμός ξγ’).

Ευφρανθήσεται δίκαιος εν τώ Κυρίω.

Στίχ. Εισάκουσον, ο Θεός, της φωνής μου.

Προς Τιμόθεον Β’ Επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. 3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. 4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. 5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. 7 νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. 8 Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, 9 ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. 10 διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

Εὐαγγέλιον
(᾿Ιω. ιε΄ 17-ιϛ΄ 2).

Κοινωνικόν << Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια>>.

[PRETORIAN]

Στη μνήμη του πατέρα μου Ιωάννη
Και του παππού μου Χαραλάμπους

10-2-2011
Χαραλάμπους ἱερομ. τοῦ θαυματουργοῦ (†202). ᾿Αναστασίου ᾿Ιεροσολύμων, Ζήνωνος ὁσίου τοῦ ταχυδρόμου (δ΄ αἰ.).

Εἰς τὸν ἑσπερινόν
«Εὐλογητὸς ὁ Θεός»,


Ἀμήν. Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

• Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον• Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφοδρα.
• • Εξομολόγησιν καί μαγαλοπρέπειαν ενεδύσω, αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον.
• • Εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν, ο στεγάζων εν ύδασιν τά υπερώα αυτού.
• • Ο τιθείς νέφη τήν επίβασιν αυτού, ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων.
• • Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.
• • Ο θεμελιών τήν γήν επί τήν ασφάλειαν αυτής, ου κλιθήσεται εις τόν αιώνα τού αιώνος.
• • Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού, επί τών ορέων στήσονται ύδατα.
• • Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται, από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν.
• • Αναβαίνουσιν όρη, καί καταβαίνουσι πεδία εις τόπον, όν εθεμελίωσας αυτά.
• • Όριον έθου, ό ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γήν.
• • Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν, ανάμεσον τών ορέων διελεύσονται ύδατα.
• • ποτιούσι πάντα τά θηρία τού αγρού, προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών.
• • Επ' αυτά τά πετεινά τού ουρανού κατασκηνώσει• εκ μέσου τών πετρών δώσουσι φωνήν.
• • Ποτίζων όρη εκ τών υπερώων αυτού• από καρπού τών έργων σου χορτασθήσεται η γή.
• • Ο εξανατέλλων χόρτον τοίς κτήνεσι, καί χλόην τή δουλεία τών ανθρώπων.
• • Τού εξαγαγείν άρτον εκ τής γής• καί οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.
• • Τού ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω• κα ί άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει.
• • Χορτασθήσεται τα ξύλα τού πεδίου, αι κέδροι τού Λιβάνου, άς εφύτευσας.
• • Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι, τού ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.
• • Όρη τά υψηλά ταίς ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοίς λαγωοίς.
• • Εποίησε σελήνην εις καιρούς• ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού.
• • Έθου σκότος, καί εγένετο νύξ• εν αυτή διελεύσονται πάντα τά θηρία τού δρυμού.
• • Σκύμνοι ωρυόμενοι τού αρπάσαι, καί ζητήσαι παρά τώ Θεώ βρώσιν αυτοίς.
• • Ανέτειλεν ο ήλιος, καί συνήχθησαν, καί εις τάς μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται.
• • Εξελεύσεται άνθρωπος επί τό έργον αυτού, καί επί τήν εργασίαν αυτού έως εσπέρας.
• • Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε• πάντα εν σοφία εποίησας• επληρώθη η γή τής κτίσεώς σου.
• • Αύτη η θάλασσα η μεγάλη καί ευρύχωρος• εκεί ερπετά ών ουκ έστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων.
• • Εκεί πλοία διαπορεύονται• δράκων ούτος, όν έπλασας εμπαίζειν αυτή.
• • Πάντα πρός σέ προσδοκώσι, δούναι τήν τροφήν αυτών εις εύκαιρον• δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν.
• • Ανοίξαντός σου τήν χείρα, τά σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος• αποστρέψαντος δέ σου τό πρόσωπον, ταραχθήσονται.
• • Αντανελείς τό πνεύμα αυτών, καί εκλείψουσι, και εις τόν χούν αυτών επιστρέψουσιν.
• • Εξαποστελείς τό πνεύμα σου, καί κτισθήσονται, καί ανακαινιείς τό πρόσωπον τής γής.
• • Ήτω η δόξα Κυρίου εις τούς αιώνας• ευφρανθήσεται Κύριος επί τοίς έργοις αυτού.
• • Ο επιβλέπων επί τήν γήν, καί ποιών αυτήν τρέμειν• ο απτόμενος τών ορέων, και καπνίζονται.
• • Άσω τώ Κυρίω εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου έως υπάρχω.
• • Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου, εγώ δέ ευφρανθήσομαι επί τώ Κυρίω.
• • Εκλείποιεν αμαρτωλοί από τής γής, καί άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

Καί πάλιν
Ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού• έθου σκότος, καί εγένετο νύξ.
Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε• πάντα εν σοφία εποίησας.

Δόξα... Καί νύν ...
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').
Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα σοι.

καὶ τὰ εἰρηνικά.

Ἦχος πλ. β'
Κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου, εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σὲ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.

Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινὴ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.

Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου, καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.
Μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας, τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις.
Σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν.
Παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει, καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου.
Ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν.
Ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου, ὅτι ἡδύνθησαν ὡσεὶ πάχος γῆς ἐῤῥάγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην.
Ὅτι πρὸς σέ, Κύριε, Κύριε, οἱ ὀφθαλμοὶ μου ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου.
Φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος ἧς συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν.
Πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί, κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγώ, ἕως ἂν παρέλθω.
Ψαλμὸς ρμα’ (141)
Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐδεήθην.
Ἐκχεῶ ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου, τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ.
Ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου, καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου.
Ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι.
Κατενόουν εἰς τὰ δεξιά, καὶ ἐπέβλεπον, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με.
Ἀπώλετο φυγὴ ἀπ' ἐμοῦ καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.
Ἐκέκραξα πρὸς σέ, Κύριε εἶπα· Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, μερίς μου εἶ ἐν γῇ ζώντων.
Πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου, ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα.
Ῥῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου
Ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι, ἕως οὐ ἀνταποδῷς μοι.
Ψαλμὸς 129
Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου.
Γενηθήτω τὰ ὦτά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.

Στίχ. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε, Κύριε τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν.
Ἦχος πλ. β'
Ὅλην ἀποθέμενοι
Ὅλος ἐκ νεότητος, ἀνατεθεὶς τῷ Δεσπότῃ, τοῦτον ἐπεπόθησας, καὶ αὐτοῦ τοῖς ἴχνεσιν ἠκολούθησας· καθαρθεὶς πάσης δέ, τῶν παθῶν κηλῖδος, θείαν χάριν κατεπλούτησας, τελεῖν ἰάματα, καὶ θαυματουργεῖν τὰ παράδοξα, καὶ Μάρτυς ἐχρημάτισας, πάσαις προσβολαῖς τῶν κολάσεων, ἀκλόνητος μείνας, δυνάμει τοῦ τυθέντος ἐν Σταυρῷ, ὃν ἐκτενῶς καθικέτευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.


Στίχ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε· ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον.
Ἥλοις προσηλούμενος, σοῦ τὸ μακάριον σῶμα, τὸ καρτερικώτατον, ἀθλητὰ Χαράλαμπες, καὶ ἀήττητον, τὴν ψυχὴν ἄτρεπτον, καὶ τὸν νοῦν ἄσυλον, διετήρεις συντριβόμενος· θεῖος γὰρ ἔρως σε, ἔνδοθεν πλουσίως ἀνέφλεγε, καὶ φέρειν τῶν κολάσεων, ἅπασαν ἰδέαν ἠρέθιζε, Μάρτυς ἀθλοφόρε, Χριστοῦ, τῶν παθηματων κοινωνέ, ὃν παρρησίᾳ ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Στίχ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας, ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον.

Χαρὰν τὴν ὑπέρλαμπρον, καὶ τὴν ὑπέρτιμον δόξαν, ἀθλήσας κεκλήρωσαι, καὶ τὴν αἰωνίζουσαν ἀγαλλίασιν, Ἱερεῦ Ὅσιε, ἀθλητὰ τίμιε, Στρατιῶτα γενναιότατε, ὁ τὰ στρατεύματα, καὶ τὰς παρατάξεις τοῦ δράκοντος, αἱμάτων σου τοῖς ῥεύμασιν, ἄρδην κατακλύσας τῇ χάριτι, καὶ θείᾳ ἐντεύξει, νεκροὺς ἐξαναστήσας ἀληθῶς, καὶ παρρησίᾳ δεόμενος, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Στίχ.Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ἔτερα Ἦχος δ'
Ἔδωκας σημείωσιν
Ἔδωκας τὸ σῶμά σου, πρὸς τὰς βασάνους ἀοίδιμε, τὴν ψυχὴν δὲ ἐτήρησας, ἄμωμον ἀκίβδηλον, πάσης ἁμαρτίας, καὶ τῆς δυσσεβείας, τῶν παρανόμων αἰκιστῶν, καὶ ἀνυψώσας τὸν νοῦν μετάρσιον, πανόλβιε Χαράλαμπες, πρὸς τὸν Δεσπότην καὶ Πλάστην σου, κατοικεῖν κατηξίωσαι, εἰς παστάδα οὐράνιον.

Στίχ. αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

Ἔδωκας τοῖς δούλοις σου, τὸν σὸν θεράποντα Κύριε, Χαραλάμπη τὸν ἔνδοξον, ἴασιν ἀλάθητον, νόσων πολυτρόπων, καὶ καθαιρέτην τῆς πλάνης μέγιστον· διὸ σου τὴν φιλάνθρωπον, οἰκονομίαν δοξάζομεν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε, καὶ Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Στίχ. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα
Χάριν ἣν περ εἴληφας, παρὰ Θεοῦ ὑπὲρ ἔννοιαν, ἀθλοφόρε Χαράλαμπες, χάρις τῶν ἰάσεων, πᾶσι παρεμφαίνει, καὶ τῶν θαυμασίων, ἡ ἀναρίθμητος πληθύς, τὰς δωρεάς σου κηρύττει Ἅγιε, ἃς ὄντως ὑπὲρ λόγον τε, καὶ νοῦν ἀπείληφας ἔνδοξε, πρὸς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τῶν Μαρτύρων ἀγλάϊσμα.

Δόξα... Ἦχος δ'
Ἔθυσας τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως Ἱερουργῶν τῷ Δεσπότῃ καὶ Κτίστῃ σου, ὡς ἱερεὺς ἐννομώτατος, οὗ καὶ τοῦ πάθους γέγονας μιμητής, θεόφρον Χαράλαμπες· σεαυτὸν γὰρ θυσίαν εὐπρόσδεκτον προσήγαγες, τῷ διὰ σὲ θυσίαν ἑαυτόν, τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ προσαγαγόντι. Διὸ συναγάλλῃ αὐτῷ εἰς οὐρανίους σκηνώσεις, ἐν Ἐκκλησίᾳ τῶν πρωτοτόκων ᾧ καὶ πρεσβεύεις ἀδιαλείπτως, ἵνα ῥυσθῶμεν ὀργῆς καὶ θλίψεως, οἱ τιμῶντές σου τὴν πανέορτον μνήμην, καὶ πόθῳ ζέοντι προσκυνοῦντες τὴν σὴν Κάραν, τὴν ἄπειρα θαύματα βρύουσαν, καὶ λοιμώδη νόσον ἐκ ποδῶν ποιουμένην, σωτηρίαν τε καὶ ἴασιν ἡμῖν βραβεύουσαν.

Καὶ νῦν ... Θεοτοκίον
Ὁ διὰ σὲ θεοπάτωρ προφήτης Δαυΐδ, μελῳδικῶς περὶ σοῦ προανεφώνησε, τῷ μεγαλεῖά σοι ποιήσαντι. Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν, σου· Σὲ γὰρ μητέρα πρόξενον ζωῆς ἀνέδειξεν, ὁ ἀπάτωρ ἐκ σοῦ ἐνανθρωπῆσαι εὐδοκήσας Θεός, ἵνα τὴν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι, καὶ τὸ πλανηθὲν ὀρειάλωτον εὑρὼν πρόβατον, τοῖς ὤμοις ἀναλαβών, τῷ Πατρὶ προσαγάγῃ, καὶ τῷ ἰδίω θελήματι ταῖς οὐρανίαις συνάψῃ Δυνάμεσι, καὶ σώσῃ, Θεοτόκε, τὸν κόσμον, Χριστὸς ὁ ἔχων τὸ μέγα, καὶ πλούσιον ἔλεος.

Εἴσοδος

Σοφία Ὀρθοί

Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς, ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς, Διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.

Προκείμενον τῆς ἡμέρας

Τῇ Τετάρτη ἑσπέρας Ἦχος πλ. α'
Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματι σου σῶσόν με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.
Στίχ. Ὁ Θεὸς εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 43, 9, 14)
Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τὶς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τὶς ἀκουστὰ ποιήσει; ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν, καὶ δικαιωθήτωσαν, καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητέ μοι, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγὼ εἰμι· ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μέτ' ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα· ὠνείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος· ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός. Ὅτι ἀπ' ἀρχῆς ἐγὼ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τὶς ἀποστρέψει αὐτό; οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ ἅγιος Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 3, 1-9)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ' ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δὲ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτους, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν, αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκαρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τούς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτὸν συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)
Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν, τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν, συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως καὶ λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν βασιλεῖς καὶ σύνετε, μάθετε δικασταὶ περάτων γῆς. Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν. Ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.

Ιερεύς : Είπωμεν πάντες…

Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε. δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα, συνέτισον μὲ τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Ἅγιε, φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Εἰς τὴν Λιτήν, Στιχηρὰ Ἰδιόμελα.
Ἦχος α'
Εὐφραίνεσθε ἐν Κυρίῳ πόλεις τῆς Ἑλλάδος, καὶ σκιρτήσατε ἀγαλλόμεναι, τὴν κάραν τοῦ μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους, ἐν κόλποις κατέχουσαι, ὡς θησαυρὸν βαθυτάλαντον καὶ ἀνεξάλειπτον· μεθ' ὧν καὶ ἡμεῖς ὁσημέραι, ἀπαρυόμενοι ἐξ αὐτῆς τὰ τῶν ἰάσεων ῥεῖθρα, τῆς πανώλους λοιμικῆς ἀπαλλαττόμεθα νόσου, εὐχαριστοῦντες Θεῷ, τῷ κηδεμόνι καὶ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν, καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν.

Ὁ αὐτὸς
Τὸν θεῖον ἀγῶνα καλῶς ἀγωνισάμενος Μάρτυς Χαράλαμπες, τῆς οὐρανῶν βασιλείας οἰκήτωρ γέγονας, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τοῦ κόσμου παναοίδιμε, τὸ δὲ καρτερικώτατόν σου σῶμα, ἐν τῇ γῇ κατέλιπες, ἴαμα σωτήριον τοῖς αὐτῷ προσιοῦσι καὶ ἁπτομένοις μετὰ πόθου, τὴν δὲ πάντιμόν σου κάραν, ἡ Ἑλλὰς ἐκτήσατο πλοῦτον ἀδάπανον, καὶ θησαυρὸν πολύτιμον, δι' ἧς τῶν ὄντως ἐφετῶν τυγχάνει, καὶ τῶν ἐναντίων ἐκλυτροῦται, ἐπισκιάσει τῆς ἐν σοὶ θείας χάριτος.

Ὁ αὐτὸς
Πίστει καὶ πόθῳ ἀναφλεχθείς, τῷ πρὸς τὸν Δεσπότην σου ζέοντι, καὶ τῷ μαρτυρίῳ τῷ ὑπὲρ Χριστοῦ, ὥσπερ κλίμακι χρησάμενος, ἀνῆλθες πρὸς οὐρανίους λειμῶνας· κἀκεῖθεν τῇ θεόθεν δοθείσῃ σοι χάριτι, ἐποπτεύεις τοὺς τελοῦντας τὴν σεβάσμιον μνήμην σου, καὶ τοὺς σοὺς γεραίροντας ἀγῶνας, καὶ τὴν σὴν πάντιμον κάραν κατασπαζομένους, Μάρτυς Χαράλαμπες.

Ὁ αὐτὸς
Τὰ τοῦ πονηροῦ ἠκονημένα βέλη, ἀπήμβλυνας Ἅγιε, τῇ τῶν σῶν ἄθλων ἀντιτυπίᾳ καὶ κατῄσχυνας ὄφιν τὸν ἀρχέκακον, καὶ τὸ τούτου ὄργανον, Σεβῆρον τὸν ἀσεβέστατον. Ἀκλινεῖ γὰρ διανοίᾳ τῇ πέτρᾳ ἐρηρεισμένος τῆς πίστεως, ἀδιάσειστος ἔμεινας· διὸ αἱ ἀντιφάσεις τῆς ἀσεβείας, οὐ κατίσχυσαν περιτρέψαι τὴν στερράν σου εὐσέβειαν. Ἀνθ' ὧν ἐν οὐρανοῖς συγχορεύεις Ἀγγέλοις, καὶ πρεσβεύεις ἀδιαλείπτως, ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθῳ τιμώντων ἐν ᾄσμασι, τὴν πανσεβάσμιον κάραν σου.

Ὁ αὐτὸς
Μεγαλομάρτυς Ἀθλητὰ τοῦ Χριστοῦ, Χαράλαμπες γενναιότατε, σὺ ῥωμαλέῳ φρονήματι, τὸν ὄντως Θεὸν μεγαλοφώνως ἐν σταδίῳ ἐκήρυξας, τῶν παρόντων καταφρονήσας ὡς προσκαίρων. Καὶ νῦν ἐν οὐρανοῖς ἐπαγαλλόμενος, σὺν τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων, ἀπαύστως τὸν Χριστόν, ὃν Υἱὸν Θεοῦ παρρησίᾳ ὡμολόγησας, ἱκέτευε εἰρηνεῦσαι τὸν κόσμον, καὶ τὴν πανώλεθρον λοιμικὴν νόσον ἐξ ἀνθρώπων ποιῆσαι, ἐκ κινδύνων λυτρούμενον, ἡμᾶς παντοίων ἀεί, τοὺς ἐν πίστει καὶ πόθῳ ἀσπαζομένους τήν σεβάσμιον κάραν σου, καὶ τὴν ἁγίαν σου μνήμην ἑορτάζοντας.

Ὁ αὐτὸς
Ῥωμαλεότητι φρενῶν ὠχυρωμένος θεσπέσιε, τὰς βασάνους τῶν ἀθέων εἰς οὐδὲν ἐλογίσω, ἀλλ' ἀνδρείως ὥρμησας πρὸς τὰ σκάμματα, τῷ δὲ θείῳ Πνεύματι λαμπρυνθείς τὴν διάνοιαν, βασιλέα παρανομώτατον ἤλεγξας, καὶ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν ἐκράτυνας. Καὶ νῦν ἐν οὐρανοῖς τὰ γέρα τῶν σῶν πόνων κομισάμενος, ἀπαύστως δοξολογεῖς τὴν Ἁγίαν Τριάδα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθῳ τιμώντων, τὴν σεβάσμιον κάραν σου.

Δόξα... Ἦχος πλ. α'
Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες, εὐωχηθῶμεν ἐν τῇ πανσέπτῳ πανηγύρει τοῦ Ἀθλοφόρου, καὶ πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν· Σήμερον γὰρ συγκαλεῖται ἡμᾶς, ἡ πανσεβάσμιος πανήγυρις, Χαραλάμπους τοῦ Ἱερομάρτυρος, τράπεζαν ἡμῖν παρατιθεμένη, τὰς ἀριστείας τῶν παλαισμάτων αὐτοῦ, καὶ τὴν πανεύφημον αὐτοῦ Κεφαλήν, ἰάματα ὡς νάματα βλύζουσαν, πᾶσι τοῖς πιστῶς αὐτῇ προσιοῦσι, καὶ ἀρυομένοις ἐξ αὐτῆς ἴασιν, ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, καὶ δεινῶν ἀπαλλαγήν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ νῦν ... Θεοτοκίον
Σὲ δυσωποῦμεν, ὡς Θεοῦ Μητέρα, εὐλογημένη, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Αρτοκλασία…

Ἦχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες
Πανεύφημε Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ἀθλητὰ Χαράλαμπες, σὺ τὸν Χριστὸν ἀνεκήρυξας, Θεὸν καὶ ἄνθρωπον, μέσον τοῦ σταδίου· διὸ καὶ ἠγώνισαι, κατὰ τῶν ἀντιπάλων ῥωννύμενος, σθένει τοῦ Πνεύματος, καὶ τὸν στέφανον ἀπείληφας· ὅθεν πάντες τὴν κάραν σου σέβομεν.

Στίχ. Δίκαιος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται

Ἀβρύνεται σήμερον Ἑλλάς, πᾶσα ἡ χριστώνυμος· κάραν τὴν σὴν γὰρ ἐκτήσατο, ὡς κρήνην βρύουσαν, ἰαμάτων ῥεῖθρα, καὶ πλοῦτον ἀδάπανον, καὶ χάριν κενουμένην μηδέποτε, νόσους τ' ἐλαύνουσαν, λοιμικήν τε τὴν πολύφθορον, ἐξ ἀνθρώπων τῶν μακαριζόντων σε.

Στίχ. τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς

Νεκρὸν ἀναστήσας δι' εὐχῆς, ἀσεβεῖς κατέπτηξας, ἐξ ὧν καὶ πλείστους προσήγαγες, Χριστῷ Πανόλβιε, καὶ τὸν δαιμονῶντα, εὐθὺς ἰασάμενος, Γαλήνην Βασιλίδα ἀνείλκυσας, τῆς πλάνης δαίμονος, καὶ Χριστῷ ταύτην προσήγαγες, ἐστεμμένην ὡς παρθενομάρτυρα.

Δόξα... Ἦχος δ'
Τὸν νοερὸν ἀδάμαντα, τῆς ὑπομονῆς ἀδελφοί, τὸν γενναιότατον ἀθλητήν, τὸν δυσὶ στέμμασι κατεστεμμένον, Ἱερωσύνης καὶ ἀθλήσεως, παρὰ τῆς δεξιᾶς τοῦ παντάνακτος Θεοῦ, Χαραλάμπη, τὸν ἐν Μάρτυσι μέγιστον εὐφημήσωμεν· Οὗτος γὰρ τὸν ἀλάστορα καταπαλαίσας, τρόπαιον μέγα κατὰ πλάνης ἀνεστήσατο. Καὶ νῦν ἐν οὐρανοῖς τόν Θεὸν ἐξαιτεῖται, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἡμῖν παρασχεῖν, καὶ παντοίων νόσων ἀπαλλαγήν, τοῖς θερμῶς προστρέχουσιν αὐτῷ, καὶ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ Κάραν εὐλαβῶς ἀσπαζομένοις, καὶ τὴν ἐτήσιον αὐτοῦ μνήμην μετὰ πόθου τελοῦσι, καὶ αἰτουμένοις δι' αὐτοῦ τὸν Θεὸν ἱλασμόν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ νῦν ... Θεοτοκίον
Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'
Ταχὺ προκατάλαβε
Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἠμας.

Καὶ νῦν ... Θεοτοκίον
Τὸ ἀπ' αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον, διὰ σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐπὶ γῆς πεφανέρωται, Θεὸς ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώσει σαρκούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος· δι' οὗ ἀναστήσας τὸν Πρωτόπλαστον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ήχος δ'

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...


Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.

Δόξα. Καί νύν.Θεοτοκίον
Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.


Κάθισμα Ήχος γ'
Θείας πίστεως
Έργοις έλαμψας τής ευσεβείας, πλάνην έσβεσας κακοδοξίας, ως τού Χριστού στρατιώτης Χαράλαμπες, καί παρανόμων τάς φάλαγγας ήσχυνας, τροπαιοφόρος παμμάκαρ γενόμενος, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Θεοτοκίον
Θαύμα μέγιστον! πώς εν αγκάλαις, σύ εβάστασας Παρθενομήτορ, τόν εν δρακί αυτού τά πάντα συνέχοντα, καί εκ μαζών σου εξέθρεψας γάλακτι, τόν τροφοδότην καί πλάστην τής φυσεως, Κόρη πάναγνε, αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ηχός δ'
Επεφάνης σήμερον
Ως φωστήρ ανέτειλας εκ τής Εώας, καί πιστούς εφώτισας, ταίς τών θαυμάτων σου βολαίς, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, όθεν τιμώμεν τά θείά σου λείψανα.

Δόξα... Όμοιον
Ιερόν τό Πνεύμά σε Ιερομάρτυς, Ιερώς ανέδειξε, τό Ιερόν θύμα σοφέ, προσενεχθέν Ιερώτατε, τώ θείω λόγω, ώ θείως δεδόξασαι.

Καί νύν... Θεοτοκίον
Μωϋσής εώρακε πυρφόρον βάτον, σέ τό πύρ βαστάσασαν, τό τάς ψυχάς φωταγωγούν, καί μή φλεχθείσαν Πανάμωμε, δρόσου δέ μάλλον, πλησθείσαν τής χάριτος.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος γ'
Τήν ωραιότητα
Τήν καθαρότητα Μάρτυς τού βίου σου, καί τό υπέρλαμπρον τού μαρτυρίου σου, καταπλαγείσα η Ελλάς, βοά σοι ευφραινομένη. Σήμερον τιμώμέν σου, κεφαλήν τήν σεβάσμιον, θραύσον τά φρυάγματα, τών εχθρών ημών Άγιε, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών κινδύνων, καί νοσημάτων τούς υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον
Τήν απειρόγαμον θεογεννήτριαν, τήν τόν αχώρητον γαστρί χωρήσασαν, καί τόν τροφέα τού παντός, τώ γάλακτι θρεψαμένην, μόνην εξισχύσασαν, τής κατάρας λυτρώσασθαι, γένος τό ανθρώπινον, τήν πανάχραντον Δέσποιναν, υμνήσωμεν συμφώνως βοώντες. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.


Τό Α' Αντίφωνον τών Αναβαθμών τού δ' Ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον, Σωτήρ μου. (δίς)

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ώς χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (δίς)
Δόξα...
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τή Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.
Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν τήν κτίσιν, πρός ζωογονίαν

Προκείμενον Ήχος δ'
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται
Στίχ. Πεφυτευμένοι εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσουσιν


Ή Τάξις τού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά… αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Τρίτῃ ιβ΄ ἑβδ. Λουκᾶ, «Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Λκ. κα΄ 12-19)

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους
•
Δόξα... Ήχος β'

Ταίς του Αθλοφόρου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου


Καί τό Ιδιόμελον, Ήχος πλ. β'
Φάλαγγα θεοστεφή, φωτοφανούς Μάρτυρος, υπέρ Χριστού τυθείσαν Προθύμως, τόν αγιόλεκτον συνασπισμόν, τού Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, φιλομάρτυρες δεύτε τιμήσωμεν, καί τήν πανίερον μνήμην αυτού πνευματικώς τελέσαντες, πρός αυτόν βοήσωμεν. Τής λοιμικής απειλής, τόν ευσεβόφρονα λαόν σου ελευθέρωσον, καί λύτρωσαι ημάς από πάσης περιστάσεως.

Είτα ψάλλεται ο Κανών τής Θεοτόκου μετά τών Ειρμών εις ς' καί τού Αγίου οι δύο παρόντες εις η'.

ὁ κανὼν τῆς μικρᾶς παρακλήσεως τῆς Θεοτόκου

Ἦχος πλ. δ' ᾨδὴ α' Ὁ Εἱρμὸς

Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν, καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν.

Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν· Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον.

Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας, ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν, εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ, τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, Πανάμωμε.
Δόξα...
Σωτῆρα τεκοῦσάν σε καὶ Θεόν, δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν· σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν.
Καὶ νῦν...
Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῆς θείας, καὶ προνοίας τῆς παρὰ σοῦ, ἀξίωσον, μόνη Θεομῆτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια.

Κανών α' τού Αγίου

Ωδή α' Ήχος πλ. β'
«Ως εν ηπείρω πεζευσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενoν, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Χοροβατών εύφροσυνως τά νοητά, ουρανών σκηνώματα, καί λαμπόμενoς φωτί, ανεσπέρω ρύσαί με παθών, ταίς πρεσβείαις σου Σοφέ, όπως υμνήσω σε.

Η φωτοφόρος σου μνήμη ηλιακάς, απαστράπτει χάριτας, καί φωτίζει τούς πιστώς, εν αυτώ τιμώντάς σε χαράς, λαμπροτάτης αληθώς, Μάρτυς επώνυμε.

Ταίς τών αιμάτων ρανίσι τήν αλμυράν, απιστίας θάλασσαν, κατακλύσας ποταμός, ευσεβείας γέγονας Χριστού, καταρδεύων αληθώς, τήν Εκκλησίαν αεί.
Θεοτοκίον
Αμαρτιών καταιγίδες καί λογισμών, εναντία κύματα, καί παθών επαγωγαί, επ' εμέ διήλθοσαν, τή σή, Θεοτόκε κραταιά πρεσβεία, σώσόν με.

Κανών δεύτερος

Ωδή α' Ήχος δ'
«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Τήν κάραν τήν πάνσεπτον, καί τά παλαίσματα Κύριε, υμνείν εφιέμενος, τού σού θεράποντος, θείαν έλλαμψιν, εξ ύψους εξαιτούμαι, δι' ής αναμέλψασθαι, ταύτα δυνήσομαι.

Σεβήρον τόν άθεον, τόν ωρυόμενον λέοντα, καθείλες Χαράλαμπες, σύν Κρίσπω άφρονι, τήν δυσσέβειαν, τήν τούτων άπελέγξας, ανθ' ών εστεφάνωσαι, χειρί τού Κτίστου σου.

Βασίλειον κόσμον σε, η Εκκλησία εκτήσατο, δαιμόνων διώκτην τε, θείε Χαράλαμπες, νοσημάτων τε, παντοίων ελατήρα, διό εορτάζει σου, τήν μνήμην Άγιε.
Θεοτοκίον
Μαρίαν τήν άχραντον, καί Θεοτόκον υμνήσωμεν, τό όρος τό άγιον, στάμνον τήν πάγχρυσον, τήν βαστάσασαν, τό φύσει θείον μάννα, τό τρέφον εκάστοτε, πιστούς τή χάριτι.
ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς
Οὐρανίας ἁψῖδος, ὀροφουργὲ Κύριε, καὶ τῆς Ἐκκλησίας δομῆτορ, σύ με στερέωσον, ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ σῇ, τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Προστασίαν καὶ σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι, Σέ, Θεογεννῆτορ, Παρθένε, σύ με κυβέρνησον, πρὸς τὸν λιμένα σου, τῶν ἀγαθῶν ἡ αἰτία, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνη πανύμνητε.

Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου· σὺ γάρ, Θεόνυμφε, τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε.
Δόξα...
Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πᾶσιν ἀνάβλυσον· πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε.
Καὶ νῦν....
Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν, ἐξεταζομένῳ, Παρθένε, σύ μοι βοήθησον· τῶν ἰαμάτων γάρ, ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον.


Ωδή γ'
«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε, Ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής Ομολογίας σου».

Ουκ έστιν όλως εξειπείν, τών θαυμάτων τα πλήθη, άπερ έδρασας έτι, εν τώ βίω περιών, καί πρός Θεόν μετελθών, Αθλοφόρε, Μάρτυς αξιάγαστε.

Δυνάμει θεία κρατυνθείς, τό ανίσχυρον θράσος, τών ανόμων καθείλες, στρατιώτης ως στερρός, Χαράλαμπες αθλητά, ως οπλίτης θείας παρατάξεως.

Αιμάτων ρεύσαντες κρουνοί, σού τού σώματος πάσαν, ασεβείας τήν φλόγα, καί δεινήν πυρκαϊάν, κατέσβεσαν, τής τρυφής, τόν χειμάρρουν, σοί δέ προεξένησαν.
Θεοτοκίον
Αγίων Άγιον Θεόν, τέτοκας Παναγία, αγιότητος οίκος, δεδειγμένη καθαρός, καί Πύλη μόνος Χριστός, ήν διήλθε, σώζων τό ανθρώπινον.

Κανών δεύτερος

Τούς σούς υμνολόγους
«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, πιστώς συνελθόντας εν ναώ τήν Κάραν προσκυνήσαί σου, τήν θείαν καί σεβάσμιον, φρούρει καί πολεμήτορος».

Νεκρόν νεανίαν αναστήσας, δαιμόνων οφθείς τε ελατήρ, πλήθη βροτών εξέστησας, καί τώ Χριστώ προσήγαγες, μαρτυρικώ εν αίματι, χειρών αρπάσας τού δράκοντος.

Δεύτε η πληθύς τών Χριστωνύμων, Κυρίου τόν Μάρτυρα πιστώς, αινέσωμεν καί στέψωμεν, αυτού τήν Κάραν άσμασι, πνευματικοίς τήν πάνσεπτον, πταισμάτων λύσιν ως εύρωμεν.
Θεοτοκίον
Υιόν τού Θεού τόν Θεόν Λόγον, τόν κόσμω αχώρητον παντί, εν τή γαστρί χωρήσασα, αγκάλαις σου εβάστασας, Παρθενομήτορ άχραντε, Χριστιανών καταφύγιον.

Κάθισμα Ήχος γ'
Θείας πίστεως
Στύλος άσειστος τής Εκκλησίας, λύχνος άσβεστος τής οικουμένης, Αθλοφόρε ανεδείχθης Χαράλαμπες, καί αναλάμψας ηλίου φαιδρότερον, τήν τών ειδώλων ελαύνεις σκοτόμαιναν, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Τά στίφη τών πιστών, ευσεβώς συνελθόντα, τόν Μάρτυρα Χριστού, Χαραλάμπη τόν μέγαν, αξίως ευφημήσωμεν, ευσεβείας τόν πρόμαχον, αδαμάντινον, καί δυσσεβών καθαιρέτην, τόν κηρύξαντα, Θεόν τού σύμπαντος κόσμου, Χριστόν τόν θεάνθρωπον.

Καί νύν... Θεοτοκίον
Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.

ᾨδὴ δ'
Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων σε.
Δόξα...
Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ γινώσκοντές σε Θεομήτορα.
Καὶ νῦν...
Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.


Ωδή δ'
«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Ωραίος γέγονας, χρισθείς εν αίματι, τής σεπτής μαρτυρίας καί καλλοναίς, ταύτης κατηγλάϊσαι, Χαράλαμπες τών αθλητών, εγκαλλώπισμα καί στήριγμα.

Δαιμόνων ξόανα, τή σή συνέτριψας, Αθλοφόρε, ανδρεία, ναόν σαυτόν, τού Αγίου Πνεύματος, καί καρτερίας αψευδούς, στήλην δείξας καί υπόδειγμα.

Εις ύψος αίροντες, τάς χείρας Ένδοξε, οι τού σκότους προστάται σού τάς πλευράς, έξεον τοίς όνυξι, τήν δι' αιώνος αληθή, προξενούντές σοι απόλαυσιν.
Θεοτοκίον
Ισχύς καί ύμνησις, Χριστός ο Κύριος, ο εκ σού ανατείλας υπερβολή, Πάναγνε χρηστότητος, καί λυτρωσάμενος ημάς, τής αρχαίας παραβάσεως.

Κανών δεύτερος

Ο καθήμενος εν δόξη
«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, ανεδέξατό σε, ώσπερ χρυσοπτέρυγα πέλειαν, εις ουρανίους σκηνώσεις ανιπτάμενον, ως αήττητον, αγωνιστήν καί περίδοξον».

Λαμπρυνόμενος τώ φέγγει, τού Θεού Μάρτυς ένδοξε, πρό βημάτων έστης, τών παρανομούντων αδείμαντος, καί τόν Χριστόν ελευθέρως ανεκήρυξας, Θεόν τέλειον, φύσιν βροτών ενδυσάμενον.

Μέγας όντως ανεδείχθη, θησαυρός καί πολύολβος, η τιμία Κάρα, σού τού αηττήτου Χαράλαμπες, πολυποικίλους τάς νόσους, τήν πανώλην τε, απελαύνουσα, νόσον δυνάμει τού Πνεύματος.
Θεοτοκίον
Τήν πανάχραντον Mαρίαν, Θεοτόκον υμνήσωμεν, τήν γεννησαμένην, τής δικαιοσύνης τόν Ήλιον, τήν επουράνιον πύλην τήν εισάγουσαν, τούς δοξάζοντας, ταύτην Θεού εις βασίλεια.

ᾨδὴ ε'
Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε, καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.
Δόξα...
Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου, Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.
Καὶ νῦν...
Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν, ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι.


Ωδή ε'
«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών Ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Τό θείον πάθος τού δι' ημάς, πάθη υπομείναντος στερρώς, Μάρτυς Χριστού μιμησάμενος, φέρεις τάς εν όλω σώματι ένδοξε, τών ήλων προσηλώσεις καρτερικώτατα.

Τήν αλογίαν τών διωκτών, Λόγος ο συνάναρχος Πατρί, επανορθούμενος Πάνσοφε, λόγον τοίς αλόγοις σαφώς εντίθησι, λυθήναι τών δεσμών σε διαγορεύουσι.

Τοίς οβελίσκοις περονηθείς, έτρωσας καρδίαν τού δεινού, τών γηγενών πολεμήτορος, λόγχη τής ανδρείας καί καρτερίας σου, θεόφρoν Αθλοφόρε αξιοθαύμαστε.
Θεοτοκίον
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθή, τήν εσκοτισμένην μου ψυχήν, ταίς ηδοναίς, φωταγώγησον, καί πρός σωτηρίας τρίβον οδήγησον, η μόνη τόν σωτήρα Χριστόν κυήσασα.

Κανών δεύτερος

Εξέστη τά σύμπαντα
«Εξίστανται σύμπαντες, επί τή θεία δόξη σου, σού γάρ πανσεβάσμιος η Κάρα, νόσους ελαύνει, διώκει δαίμονας, καί πάσι προστρέχουσι πιστοίς, ίασιν χαρίζεται, καί κακών απολύτρωσιν».

Σωμάτων νοσήματα, καί τών ψυχών Χαράλαμπες, παύονται τής θείας κεφαλής σου, προσκυνουμένης, καί τιμωμένης σεπτώς. Χριστός γάρ δεδώρηται ημίν, ταύτην ιατήριον, καί δεινών αμυντήριoν.

Εξέστησαν δαίμονες, καί Ελληνες οι άθεοι, βλέποντες τάς χείρας κεκομμένας, καί κρεμαμένας τού σώματός σου δεινώς, Δουκός τού παντόλμου υβριστού, σύ δ' ως χριστομίμητος, τούτον αύθις υγίανας.

Θεοτοκίον
Ο Λόγος Πανάμωμε, Θεού ο ενυπόστατος, ώσπερ υετός επί τόν πόκον, εν τή γαστρί σου κατήλθεν άχραντε, καί πάσαν τήν φύσιν τών βροτών, έσωσε τώ καύσωνι, ξηρανθείσαν τού πτώματος.

ᾨδὴ ς'
Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ Θεὸς με ἀνάγαγε.

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε, δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι.

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

Δόξα...
Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα· Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον.

Καὶ νῦν...
Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα, σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον.

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Ωδή ς'
«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοω σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Λαμπτήρ εχρημάτισας, τώ τών άθλων σου φωτί, φωταγωγών τά πέρατα, ομολογών τό όνομα τού Χριστού, τυράννων ενώπιον, Αθλοφόρε Κυρίου αξιάγαστε.

Ενθέου πυρούμενος, αγαπήσεως πυρί, τώ δροσισμώ τής πίστεως, τών δυσσεβούντων έσβεσας τήν πυράν, Χριστού τά θαυμάσια, τοίς απίστοις δεικνύων Αξιάγαστε.

Ζωής εφιέμενος, αθανάτου τής σαρκός, Χαράλαμπες ενέκρωσας, τάς εμπαθείς κινήσεις καί προσευχή, νεκρούς εξανέστησας, ανυμνών τόν εν πάσί σε δοξάσαντα.
Θεοτοκίον
Παθών με κλονούμενον, εναντίαις προσβολαίς Μήτερ Θεού στερέωσον, ως απαθείας τέξασα τήν πηγήν, πρός σέ γάρ κατέφυγον, τών ανθρώπων τό μέγα καταφύγιον.

Κανών β'

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον
«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν τού Παμμάκαρος, δεύτε τήν πάντιμον, κάραν αυτού ασπασώμεθα, καί τών δεινών τήν λύτρωσιν κομισώμεθα».

Πηγήν ιάσεων έχοντες, τήν κάραν τήν σεπτήν σου Χαράλαμπες, θερμώς προστρέχομεν, ταύτη προσκύνησιν νέμοντες, καί τόν Θεόν υμνούντες τόν σέ δοξάσαντα.

Μεγίστην χάριν απείληφας, θεόθεν αθλητά γενναιότατε, Μάρτυς Χαράλαμπες, κάραν τήν σήν γάρ ο Κύριος, τών ιαμάτων κρήνην σαφώς ειργάσατο.
Θεοτοκίον
Τό πύρ εν σοί τής θεότητος, εσκήνωσεν αγνή θεονύμφευτε, καί ου κατέφλεξε, τήν σήν νηδύν παμμακάριστε, εδρόσισε δέ μάλλον καί κατεφώτισε.

Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Θησαυρόν πολύτιμον η Εκκλησία, τήν σήν κάραν κέκτηται, Ιερομάρτυς Αθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες, διό καί χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.

Ο Οίκος
Τόν στερρόν οπλίτην, καί Χριστού στρατιώτην καί μέγαν εν Μάρτυσι, Χαραλάμπη τόν πανένδοξον, συνελθοντες ευφημήσωμεν, υπέρ Χριστού γάρ καί τής αληθείας λαμπρώς ηγωνίσατο, καί τήν ορθόδοξον πίστιν τρανώς ανεκήρυξε, τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησε, βασιλέα παρανομώτατον ήλεγξε, καί τήν κάραν ετμήθη, χαίρων καί αγαλλόμενος, διό καί τόν στέφανον είληφε παρά τής δεξιάς τού Υψίστου, καί συμπολίτης Αγγέλων εγένετο. Όθεν η Εκκλησία τών Ορθοδόξων, τούτου τήν πάντιμον κάραν κατασπαζομένη, καί ευφημίαις καταστέφουσα, καί πολλών δεινών καί νόσων απαλλαττομένη, χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.

Συναξάριον
Τή Ι' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Στίχοι
• • Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, εκ ξίφους,
• • Καί λαμπρότητος καί χαράς τών Μαρτύρων.
• • Τή δεκάτη Χαράλαμπες, εόν ετμήθης από λαιμόν.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες, Βάπτος καί Πορφύριος, οι τιμωρούντες τόν Άγιον Χαραλάμπη, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Πορφύριος καί Βάπτος εκ κοινού ξίφους,
• • Αθλήσεως βάπτουσι κοινήν πορφύραν.

Τή αυτή ημέρα, αι πιστεύσασαι Άγιαι τρείς γυναίκες ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Τάς τρείς γυναίκας αρρενωπούς μηνύει,
• • Άρρην αριθμός, ο τρία, πρός τό ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί Παρθένων, Ενναθά, Ουαλεντίνης, καί Παύλου.
Στίχοι
• • Εις αρραβώνα παρθένοις κόραις δύο,
• • Ο νυμφίος δίδωσι θάρσος πρός φλόγα.
• • Εκείνος ούτος Παύλος ο Χριστού φίλος,
• • Χριστού πόθω τράχηλον εκτετμημένος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Στίχοι
• • Αναστάσιος, τόν δρόμον τείνων πρόσω,
• • Γής εξαναστάς πρός τόν Υψιστον τρέχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων Ζήνωνος.
Στίχοι
• • Ζήνων τά τερπνά τής Εδέμ ζητών μόνα,
• • Εις τέρψιν είχε τήν λύσιν τού σαρκίου.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

ᾨδὴ ζ'
Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας, καταντήσαντες Παῖδες ἐν Βαβυλῶνι ποτέ, τῇ πίστει τῆς Τριάδος, τὴν φλόγα τῆς καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

Τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, ὡς ἠθέλησας Σῶτερ, οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου, κατῴ κησας τῷ κόσμῳ, ἣν προστάτιν ἀνέδειξας· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητός εἶ.

Θελητὴν τοῦ ἐλέους, ὃν ἐγέννησας, Μῆτερ ἁγνὴ δυσώπησον, ῥυσθῆναι τῶν πταισμάτων, ψυχῆς τε μολυσμάτων, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

Δόξα...
Θησαυρὸν σωτηρίας, καὶ πηγὴν ἀφθαρσίας, τὴν σὲ κυήσασαν, καὶ πύργον ἀσφαλείας, καὶ θύραν μετανοίας, τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

Καὶ νῦν...
Σωμάτων μαλακίας, καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας, Θεογεννήτρια, τῶν πόθῳ προσιόντων, τῇ σκέπῃ σου τῇ θείᾳ, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἡμῖν ἀποτεκοῦσα.

Ωδή ζ'
«Οι Παίδες εν Bαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών πατέρων ημών».

Προσομιλών ταίς βασάνοις καί τώ πυρί λιπαινόμενος, Αθλοφόρε Χριστού, ως χρυσίου, οβρυζότερος γέγονας, καί ιερόν ανάθημα, αληθώς εχρημάτισας.

Τών προσευχών τή δρόσω, παρανομούντων η κάμινος, κατεσβέσθη Σοφέ, καί ερύσθης μελωδών τώ ποιήσαντι, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τή παρατάσει τών άθλων, δένδρον εφάνης υψίκομον, συσκιάζων πιστούς, εκ φλογώδους αμαρτίας κραυγάζοντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Η τήν χαράν δεξαμένη, εν τή πανάγνω νηδύϊ σου, Θεοτόκε Αγνή, ευφροσύνης τήν καρδίαν μου πλήρωσον, τό κατηφές διώκουσα, τών παθών αειπάρθενε.

Κανών δεύτερος

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει
«Ανυμνούμέν σε βοώντες, χαίροις ένδοξε Μάρτυς Χαράλαμπες, τήν θείαν κάραν σου γάρ, ημίν σύ δεδώρησαι, ως κρήνην βρύουσαν, πλούτον άσυλον, τόν τάς ψυχάς ευφραίνοντα, τών πιστώς σε δοξαζόντων».

Μεγαλύνομεν τούς άθλους σου θεσπέσιε, Μεγαλομάρτυς Χριστού, καί τούς αγώνας τούς σούς, ειδώλων σεβάσματα γάρ καταβέβληκας, καί κατήργησας, τήν τών δαιμόνων έπαρσιν, παναοίδιμε γενναίως.

Ως φωστήρ αειλαμπέστατος ανέτειλεν, ημίν η κάρα σου, τής πλάνης τής ζοφεράς, κινδύνων καί θλίψεων ημάς εξαίρουσα, νοσημάτων τε, τών ολεθρίων ρύεται, καί δωρείται τήν υγείαν.

Θεοτοκίον
Ανατέταλκεν ο μέγας καί ανέσπερος, Ήλιος πάσι βροτοίς, εκ τής νηδύος τής σής, καί πάντας εφώτισε φωτί τής γνώσεως, τούς κραυγάζοντας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

ᾨδὴ η'
Τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν, ὃν ὑμνοῦσι στρατιαὶ τῶν Ἀγγέλων, ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Τοὺς βοηθείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ παρίδῃς Παρθένε, ὑμνοῦντας, καὶ ὑπερυψοῦντάς σε, Κόρη, εἰς αἰῶνας.

Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλές, ἐπιχέεις τοῖς πιστῶς ὑμνοῦσί σε Παρθένε, καὶ ὑπερυψοῦσι τὸν ἄφραστόν σου τόκον.

Δόξα...
Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις, καὶ σαρκὸς τὰς ὀδύνας, Παρθένε, ἵνα σε δοξάζω τὴν Κεχαριτωμένην.

Καὶ νύν...
Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις, καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους Παρθένε· ὅθεν σε ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.


Ωδή η'
«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ταίς ροαίς τών αιμάτων έτι σταζόμενος, τών στιγμάτων τώ κάλλει ωραϊζόμενος, τώ νικητικώ, ευπρεπώς διαδήματι, κεκαλλωπισμένος, Θεώ παρέστης Μάρτυς.

Τών βασάνων τά πλήθη ου κατεκάλυψαν, τήν ανδρείαν σου Μάρτυς καί γενναιότητα, ή τών διωκτών, ουκ ημαύρωσεν ένστασις, σού τήν λαμπροτάτην, θεόφρον καρτερίαν.

Ιερεύς τε καί Μάρτυς ακαταγώνιστος, στρατιώτης γενναίος καί στύλος άσειστος, έρεισμα πιστών, ασεβείας αντίπαλος, όντως ανεδείχθης, θεόφρον Αθλοφόρε.
Θεοτοκίον
Ο τά πάντα ποιήσας θείω βουλήματι, βουληθείς εν γαστρί σου ώκησεν Άχραντε, ρεύσαντας ημάς, αναπλάσαι βουλόμενος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Παίδας ευαγείς
«Μέγας αρωγός τών Ορθοδόξων, καί ρύστης εκ τών κινδύνων αναδέδειξαι, πάνσοφε Χαράλαμπες, ρύη καί γάρ πάντοτε, πάντας τούς προστρέχοντας τή σεπτή κάρα σου, καί λύσιν τών κακών αιτουμένους, καί υπερυψούντας, Χριστόν εις τούς αιώνας».

Έστης εν σταδίω τού Σεβήρου, στερέμνιος οίά περ αδάμας τις, στύλος τ' απερίτρεπτος, ένδοξε Χαράλαμπες, καί τόν Χριστόν εκήρυξας Θεόν καί άνθρωπον, καί όλως ουχ υπέκλινας Μάκαρ, ταίς τών παλαμναίων, θωπείαις θυμοβόροις.

Λύσον τάς σειράς μου τών πταισμάτων, υμνούντος τήν κάραν σου Χαράλαμπες, τήν αεί πηγάζουσαν, νάματα ιάσεων, αμπλακημάτων άφεσιν εμοί δωρούμενος, δεινής τε απολύτρωσιν νόσου, σέ υμνολογούντι εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον
Ρόδον εν ακάνθαις ευρηκώς σε, καί άνθος εν ταίς κοιλάσι τό πανεύοσμον, κρίνον τε πανάσπιλον, Δέσποινα Θεόνυμφε, ο σός Νυμφίος άνωθεν εν σοί εσκήνωσε, καί κόσμον ευωδίασε πάντα, σέ υπερυψούντα εις πάντας τούς αιώνας.

ᾨδὴ θ'
Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτων χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες.

Ῥοήν μου τῶν δακρύων, μὴ ἀποποιήσῃς, ἡ τὸν παντὸς ἐκ προσώπου πᾶν δάκρυον, ἀφῃρηκότα Παρθένε, Χριστὸν κυήσασα.

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα.

Λιμὴν καὶ προστασία, τῶν σοὶ προσφευγόντων, γενοῦ Παρθένε, καὶ τεῖχος ἀκράδαντον, καταφυγή τε καὶ σκέπη, καὶ ἀγαλλίαμα.

Δόξα...
Φωτός σου ταῖς ἀκτῖσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τὸ ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκουσα, τοὺς εὐσεβῶς Θεοτόκον, σὲ καταγγέλλοντας.

Καὶ νῦν...
Κακώσεως ἐν τόπῳ, τῷ τῆς ἀσθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, ἐξ ἀρρωστίας εἰς ῥῶσιν, μετασκευάζουσα.


Ωδή θ'
«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Ου πύρ, ου ξίφος αλλ' ουδέ θάνατος, ου διωγμός, ου θλίψις, ου λιμός, ουδέ κίνδυνος, ού βασάνων παντοίων επίνοια, ίσχυσε τής αγάπης, όντως χωρίσαι σε, τού πεποιηκότος, Αθλητά αξιοθαυμαστε.

Ξεσμοίς ονύχων, τούς τής νεκρώσεως, αποβάλων χιτώνας, ταίς στολαίς ταίς εξ αίματος, σεαυτόν Αθλοφόρε εκόσμησας, όθεν σύν παρρησία Μάρτυς αήττητε, πάντων τώ Δεσπότη, καί Θεώ χαίρων παρίστασαι.

Χαράς καί θείας όντως λαμπρότητος, παρεκτική η μνήμη σου τώ κόσμω ανέτειλε, τών παθών τόν χειμώνα διώκουσα, πάντας φωταγωγούσα, ήν εορτάζοντες, σχοίημεν πταισμάτων, ιλασμόν ταίς ικεσίαις σου.

Θεοτοκίον
Παθών κλυδώνιον συνταράσσει με, καί τών κακών βυθίζει τρικυμία Πανάμωμε, κυβερνήτην Χριστόν η κυήσασα, χείρά μοι βοηθείας έκτεινον σώσόν με, μόνη προστασία, τών πιστώς μακαριζόντων σε.

Κανών δεύτερος

Άπας γηγενής
«Άπαντες πιστοί, τή κάρα προσέλθωμεν τού σεπτού Μάρτυρος, πάντων ο δεσπόζων γάρ, μεγίστην χάριν ταύτη παρέσχετo, όθεν ελαύνει δαίμονας, παύει νοσήματα, καί δωρείται, πάσι τοίς προσψαύουσιν, ευεξίαν καί ρώσιν καί έλεος».

Γή καί ουρανός, εξίσταται σήμερον επί τοίς θαύμασι, τού μεγαλομάρτυρος, δαιμόνων στίφη γάρ εκδιώκονται, καί τοίς νοσούσι δίδοται ρώσις τού σώματος, καί λοιμώδης νόσος καταπαύεται, τή προσψαύσει τής κάρας σου Ένδοξε.

Στώμεν ευλαβώς, εν οίκω Θεού ημών, καί προσκυνήσωμεν, κάραν τήν σεβάσμιον, τήν όντως θείαν καί αξιέπαινον, τήν φοινιχθείσαν αίματι τού θείου Μάρτυρος, καί τελούσαν θαύματα παράδοξα, ως στεφθείσαν χειρί Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον
Υμνους παρ' ημών, προσδέχου Θεόνυμφε θεοχαρίτωτε, Μήτερ τού Θεού ημών, καί τήν σήν χάριν αντιδεδώρησο, τοίς ευλαβώς σε μέλπουσιν ημίν τοίς δούλοις σου, τόν Χριστόν δέ, όν αρρήτως τέτοκας, ημίν ίλεων Κόρη απέργασαι.

Καταβασίαι

Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η'
Αινούμεν…
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• • Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον
Γυναίκες ακουτίσθητε
Ενθέως πυρσευόμενος, τώ πόθω τού Παντάνακτος, τόν υπερήφανον όφιν, ανδρείως μάκαρ καθείλες, καί τύραννον απάνθρωπον, Σεβήρον τόν παράφρονα, ήλεγξας ώ Χαράλαμπες, καί τόν μισθόν εκομίσω, παρά τού πάντων Δεσπότου.

Θεοτοκίον
Μαρία καταφύγιον, Χριστιανών τό καύχημα, φύλαττε σκέπε σούς δούλους, εκ πάσης βλάβης ατρώτους, κινδύνων εξελού ημάς, τούς πόθω ευφη μούντάς σε, καί πάσης περιστάσεως, ταίς σαίς πρεσβείαις χρωμένη, πρός τόν Υιόν καί Θεόν σου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια, δευτερούντες τό πρώτον.


--Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Ήχος α' Τών oυρανίων ταγμάτων
Οι τής Ελλάδος νύν παίδες δεύτε συνδράμετε, καί τήν τιμίαν κάραν, κατασπάσασθε πάντες, τού θείου Χαραλάμπους, τήν τόν Χριστόν εν σταδίω κηρύξασαν, καί απελέγξασαν πλάνην τών δυσσεβών, καί τόν Κτίστην μεγαλύνασαν.

--Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Οι τής Ελλάδος νύν παίδες δεύτε συνδράμετε, καί τήν τιμίαν κάραν, κατασπάσασθε πάντες, τού θείου Χαραλάμπους, τήν τόν Χριστόν εν σταδίω κηρύξασαν, καί απελέγξασαν πλάνην τών δυσσεβών, καί τόν Κτίστην μεγαλύνασαν.


--Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Τοίς ουρανίοις Αγγέλοις νύν συνηρίθμησαι, καί παρεστως Τριάδι, τή αγία Τρισμάκαρ, αυτήν καθικετεύεις υπέρ ημών, τών εν πίστει τιμώντων σου, τήν πανσεβάσμιον κάραν, καί τών δεινών, αιτουμένων απολύτρωσιν.

--Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Λαμπροφανής καί πανένδοξος ανατέταλκεν, εν τή Ελλάδι πάση, η πανέορτος μνήμη, τού θείου Χαραλάμπους, διό περ λαμπρώς, εορτάζει κατέχουσα, τήν πανσεβάσμιον κάραν, τήν τόν Χριστόν, ως θεάνθρωπον κηρύξασαν.

Δόξα... Ήχος πλ. α'
Ώσπερ αλάβαστρον πλήρες, η τιμία σου κάρα θεσπέσιε, προχέει οίόν τι μύρον πολύτιμον, τά ιάματα, τούς τε πιστούς ευωδιάζει θαυμασίως, καί τούς μετά πίστεως αυτή προσιόντας, τών δεινών πάντων ρύεται, τήν δυσώδη τε πλάνην, καί νόσους παντοίας, καί τήν πανώλην λοιμικήν καταπαύουσα, ευρωστίαν δωρείται πάσι, καί ειρήνην καί μέγα έλεος.

Καὶ νῦν ... Θεοτοκίον Ἦχος πλ. α'
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄρρηκτον, τὴν ἀρραγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε

Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.


ΕΙς την λειτουργίαν
ΑΝ Τ Ι Φ Ω Ν Α

Ήχος β΄

Στίχ. α'. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί πάντα τά εντός μου τό όνομα τό άγιον αυτού.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς.

Στίχ. β'. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού.


Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...


Στίχ. γ'. Κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασε τόν θρόνον αυτού, καί η Βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει.


Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...


Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...


Β΄. Ήχος β'


Στίχ. α'. Αίνει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, αινέσω Κύριον εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου έως υπάρχω.


Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι. Αλληλούια.


Στίχ. β'. Μακάριος, ού ο Θεός Ιακώβ βοηθός αυτού, η ελπίς αυτού επί Κύριον τόν Θεόν αυτού.


Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...


Στίχ. γ'. Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.


Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...


Δόξα... Καί νύν...


Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος διά την ημετέραν σωτηρίαν σαρκοθήναι εκ της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.


Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.


Και του ναου....

Κοντάκιον Ήχος β'
Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν Ποιητήν αμετάθετε, Μή παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον, ώς αγαθή, εις τήν βοήθειαν ημών, τών πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, τών τιμώντων σε

Απόστολος

Προκείμενον.Ήχος βαρύς.(Ψαλμός ξγ’).

Ευφρανθήσεται δίκαιος εν τώ Κυρίω.

Στίχ. Εισάκουσον, ο Θεός, της φωνής μου.

Προς Τιμόθεον Β’ Επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. 3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. 4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. 5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. 7 νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. 8 Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, 9 ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. 10 διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

Εὐαγγέλιον
(᾿Ιω. ιε΄ 17-ιϛ΄ 2).

Κοινωνικόν << Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια>>.