Όταν τα λόγια μας απέχουν από τις πράξεις μας...

[Domna]

ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΤΑΝ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Πως συνδέονται τα λόγια μας, οι πράξεις μας με την αποτυχία στις εξετάσεις μας μπορεί να σας φαίνεται παράξενο αλλά θα αντιληφθείτε πολύ σύντομα τι εννοώ.
Αφορμή για την παράθεση των σκέψεών μου σε άρθρο ήταν η παραλίγο απώλεια του τρίτου εκ των τεσσάρων παιδιών μου Αντρέα από περιτονίτιδα το καλοκαίρι που πέρασε. Τώρα που τα πράγματα είναι πιο ήρεμα μου πέρασε από το μυαλό ο τίτλος του άρθρου. Τι εννοώ..

Ξεκίνησα μια πιο πνευματική ζωή εδώ και εννέα χρόνια μέσα σε αυτό τον κυκεώνα των πειρασμών που ζούμε. Στην αρχή με ζήλο στα πνευματικά όπως κάθε αρχάριος. Εκκλησία ανελλιπώς, πολλές φορές σε απόδειπνα, αγρυπνίες. Διάβασα δεν ξέρω και εγώ πόσα πνευματικά βιβλία, αν πω τριακόσια μπορεί να είναι και λίγα, γεμάτες οι βιβλιοθήκες μου. Όσο για συμβουλές, αφειδώς έδινα όταν με ρωτούσαν αλλά και πολλές φορές ακόμα και όταν δεν με ρωτούσαν , έτσι αδιάκριτα. Πόσες φορές επισκέφθηκα το Άγιον Όρος δεν θυμάμαι , μπορεί και τριάντα φορές. Προσωπική σχέση με μοναχούς, ιερείς, με γέροντες…Ο Θείος μου ιερέας, εξάδελφος ιερέας και δεν συμμαζεύεται !!Όλο δόξα τω Θεώ, αλλά πότε; σε καιρό μικρών πειρασμών πάντα, όχι στο μπάμ. Όχι όταν χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Εκεί πάνε όλα, ξεχάστηκαν όλα. Εδώ είναι η απόδειξη, τι σου έμεινε από όλα αυτά που έκανες με κόπο, όλα αυτά που προανέφερα. Εδώ δίνεις εξετάσεις, εδώ έδωσα εξετάσεις, σε απρόοπτο διαγώνισμα. Σε εξέταση χωρίς προειδοποίηση, κεραυνοβόλα. Αποτυχία στις εξετάσεις, κατάρρευση. Που είναι το δόξα τω Θεώ τώρα, εδώ είναι η αξία του. Πως αντιμετωπίζεις τον μεγάλο πειρασμό; Μπορείς όλα όσα έμαθες, έζησες, όσα διατείνεσαι ότι είσαι να συμπυκνωθούν σε μια στιγμή και να σου δώσουν την αντίδραση που θα έπρεπε σε δεδομένο πειρασμό ή όλα εξανεμίζονται γίνονται αέρας; Πριν το πειρασμό, φούσκωμα, υπερηφάνεια για τα πνευματικά μας κατορθώματα, κατά την διάρκεια του πειρασμού ξεγύμνωμα της αλήθειας, ο βασιλιάς γυμνός. Μετά τον πειρασμό, απολογισμός, πάλι εκ του ασφαλούς. Μέσα από αυτό το βίωμά μου ευελπιστώ να καταλάβω και να αναλύσω όσο μπορώ την αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου ,πνευματικού και μη, απέναντι στον επερχόμενο πειρασμό.
Έχουμε την δύναμη να αντέξουμε στο οποιοδήποτε γεγονός που ανθίσταται στο θέλημά μας; Ποιος μας δίνει αυτή δύναμη; Εξαρτάται από εμάς ή και του Θεού συνεργούντος; Πρέπει να απελπιζόμαστε με την απογοητευτική μας στάση ή ακόμη να αγανακτούμε με τον πολλά υποσχόμενο εαυτό μας; Ερωτήματα πολύ δύσκολα να απαντηθούν, ειδικά από την αναξιότητα μου, ειδικά όταν απέτυχα στις εξετάσεις!!
- Πόσες φορές δεν υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι δεν θα θυμώσουμε με τον τάδε, με τη γυναίκα μας; όλα καλά ώσπου να πατηθεί το κουμπάκι μας και να εκραγούμε. Μα μόλις πριν ένα λεπτό δώσαμε την υπόσχεση της αοργησίας.
- Πόσες φορές είπαμε δεν θα κατακρίνουμε, και στην πρώτη κουβέντα του φίλου μας για κάποιον άλλο συμφωνούμε, συμπληρώνουμε, κουνάμε το κεφάλι μας, τα χέρια μας ή μειδιούμε με ύφος χαμηλοβλεπούσας νομίζοντας ότι δεν κατακρίνουμε επειδή δεν μιλάμε.
- Πόσες φορές διαβάσαμε για ελεημοσύνη και σε κάποια στιγμή πάμε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη και ή δεν δίνουμε τίποτα γιατί έρχονται δύσκολες μέρες ή το ποσό πέφτει κατά πολύ σε σχέση με αυτό που σκεφτήκαμε. Πάει και η ελεημοσύνη.
- Πόσες φορές είπαμε να μην είμαστε περίεργοι και όμως ανοίγουμε το παραθυράκι μας να δούμε τι αυτοκίνητο αγόρασε ο γείτονας μας που τόσο αγαπούμε.
- Και συνεχίζω, πόσες φορές είπαμε να μην ζηλεύουμε και μόλις δούμε το γείτονα με το νέο αμάξι κάτι μας καίει. Πάνε και οι λόγοι περί ζήλειας που διαβάσαμε.
- Πόσες φορές διαβάσαμε για ταπεινοφροσύνη. Πόσες φορές κάποιος δεν μας μίλησε, που μπορεί να μην μας είδε, δεν μας συμπεριφέρθηκε νομίζουμε σωστά και εμείς υπερήφανα, εγωιστικά από μέσα μας είπαμε λόγια που κάθε άλλο παρά ταπεινοφροσύνη δείχνουν.
-Πόσες φορές επίτηδες μειώσαμε με τα λόγια μας κάποιον γνωστό ή μη ενώ πριν λίγη ώρα διαβάζαμε για την αγάπη.
- Πόσες φορές κοιτάξαμε πονηρά κάποιο άτομο άλλου φύλου ενώ είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας ότι θα διατηρήσουμε τον οφθαλμό μας καθαρό.
Τα παραδείγματα που μπορούμε να πούμε αμέτρητα, ο καθένας που διαθέτει συνείδηση και ελάχιστη αυτομεμψία μπορεί να βρει για τον εαυτό του ένα σωρό λόγια τα οποία δεν έγιναν πράξη. Οι εξετάσεις που δίνουμε κάθε φορά που κάτι νέο προκύπτει αποδεικνύουν την αδυναμία μας. Κάθε φορά σοφότεροι από πριν αλλά και πιο πληγωμένοι. Όμως ας έχουμε θάρρος, ας μη απελπιζόμαστε ούτε να αγανακτούμε με τον εαυτό μας, δεν ζητάει ο Χριστός αναμαρτησία, ποιος είναι ο αναμάρτητος; Μετάνοια ζητά, αλλαγή νου, στάσης ζωής. Ζητάει να αντιληφθούμε την αδυναμία μας όπως εκείνος ο τελώνης της παραβολής και με συντριβή να ζητήσουμε το έλεος Του, την βοήθεια Του.
Τι είχε πει στον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη όταν αυτός άρχισε να απελπίζεται;
« Κράτα τον εαυτό σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι»…
Αδέλφια θαρσείτε .

http://orthodoxy-rainbow.blogspot.com/2 ... st_07.html

[panagiotisspy]

Πολύ ωραία παράθεση Δόμνα..

Ο άνθρωπος εφηύρε τη γλώσσα και τα λόγια, για να περιγράψει σκέψεις και πράξεις..

Και τελικά,
έχει σχεδόν καταντήσει,
να μιλάει ακατάσχετα γι' αυτά που ΔΕΝ κάνει,
και γι' αυτά που κάνει,
να μην μιλάει καθόλου....

ΥΓ..
Χμμμμ, αυτό ταιριάζει για το "καθημερινό άγγελμα", πάω να το βάλω, να κάνω παρέα στον Φώτη, να μην γράφει μόνο αυτός εκεί..