Ιωσήφ ειπέ ημίν..

Γενικά Πνευματικά Θέματα

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Ιωσήφ ειπέ ημίν..

Δημοσίευση από dionysisgr »

"Ἰωσήφ, εἰπὲ ἡμῖν,
πῶς ἐκ τὼν ἁγίων ἣν παρέλαβες Κόρην,
ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ;
Ἐγὼ φησι, τοὺς Προφήτας ἐρευνήσας,
καὶ χρηματισθεὶς ὑπὸ Ἀγγέλου,
πέπεισμαι,
ὅτι Θεὸν γεννήσει ἡ Μαρία ἀνερμηνεύτως·
οὗ εἰς προσκύνησιν,
Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ἥξουσι,
σὺν δώροις τιμίοις λατρεύοντες.
Ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, Κύριε, δόξα σοι.."


Τροπάριο τῆς Γ΄ Ὥρας τῶν Χριστουγέννων, ἦχος γ΄.

Δικαιε Ιωσηφ,
αξιε και θεοχαριτωτε διακονε,
της του Θεου, πανσοφου και πανσωστικης Οικονομιας,
της προεπινοουμενης προ των αιωνων,
και ακωλυτως, αεναως τελουμενης
προς σωτηρια και αποκατασταση,
καταλλαγη και νεα υιοθεσια,
της φθαρεισας εικονος Του,
ειπε ημιν..

Ειπε ημιν και λυσε μας σε παρακαλουμε θερμα,
τις ευλαβεις και δικαιολογημενες αποριες μας,
και ας εχουμε ολοι, την ευχη σου, και την ευλογια σου.

Πες μας πως παρελαβες την Παρθενο και Παναμωμητο Κορη,
την ταπεινη και απειρανδρο θυγατερα απο την Ναζαρετ,
ζεστα και πατρικα την σκεπασες με την στοργικη αγκαλια σου,
και πως στ'αληθεια κρατουν,
την Πλατυτερα των Ουρανων,
σε μια μικρη ανθρωπινη αγκαλια,
πως προστατευουν, και φυλασουν,
Αυτην που τους παντες φυλαττει και προστατευει ως Αγαθη;

Πως μεσιτευουν και παρακαλουν τους ανθρωπους,
να βρεθει μια σπηλια, μια οπη της γης,
ενα εσχατο και φθηνο καταλυμα,
για την Παρθενο, Αυτην την νεα Ευα,
αυτην την Mονη και Μοναδικη,
που προσφερει καταλυμμα σε καθε πονεμενο,
και μεσιτευει και παρακαλει τον Υιο Της,
για την παντων σωτηρια;

Πως φυγαδευουν στην ερημο, σε μυστικη οδον προς Αιγυπτο,
σε γη ξενη και ανυδρη, εχθρικη και αλλοτρια,
Αυτην που φυγαδευει την θλιψη και τα αδιεξοδα,
ποτιζει και αρδευει τους πονους και τους καημους,
και την Πιστη των ανθρωπων,
οδηγει πανω απο καθε λογης αδιεξοδα και απογοητευσεις,
και οδηγει τους πιστους δουλους του Υιου Της,
σε φιλια γη, συμπονοιας και καταπαυσεως;

Πως προστατευσες απο την κακια του κοσμου,
την αγνοια, την απιστια και την εχθρα,
το Παναγιο Μυστικο, την Φλογα την αναμμενη,
που θα φωτιζε ολον τον κοσμο,
κοντρα σε ανεμους και καιρους, εναντιους,
να μην σβησει,
αλλα να κατακαψει το κακο και να το κατανικησει;

Πως ειναι Ιωσηφ, να πετας στο χωμα, εν στιγμη χρονου,
ολους τους λογισμους και τα χοϊκα "δογματικα" πιστευω,
του ανθρωπινου εγωϊσμου,
που ως ψηλα αιωνοβια και ισχυρα δεντρα,
εχουν καταριζωσει στον νου και την καρδια,
και να κενωνεσαι να αδειαζεις ολοκληρωτικα,
για να υπηρετησεις το υπερλογο και το ακαταληπτο;

Πως ειναι να αφηνεσαι, κατα παντα και εις παντα,
εις χειρας Θεου του Ζωντος,
και να μην ρωτας για τιποτα,
και κατα πως θα τα φερει,
που θα πορευθεις και τι θα συναντησεις, αλλα μονο να πιστευεις,
μονο να προσδοκας, και να ελπιζεις επ'Αυτου;

Πως περνας "απεναντι", απο την ορατη, υλικη,
ενδοκοσμικη και πεπερασμενη βεβαιοτητα,
στην αορατη, την νοητη,
και την ατελευτητη αιωνιοτητα της ερχομενης Βασιλειας;

Πως γινεσαι γραναζι ταπεινο και καλοκουρδισμενο,
στην υπηρεσια της Θειας μηχανικης,
που ευρυθμα και νυχθημερον απεργαζεται,
την ελευση της Ογδοης ανεσπερου Ημερας,
πως γινεσαι μελος της αχρονης προετοιμασιας
μιας παραδεισιας καταστασεως και ατελευτητου διαβιωσεως
του ταλαιπωρημενου και οδυνομενου εκπεσοντος ανθρωπινου γενους;

Πως ειναι να σε διακονουν και να σε πληροφορουν Αγγελοι Κυριου,
υπαρξεις νοερες, ταχυκινητες, αγαθες,
ουρανιοι φιλοι και προστατες του Ανθρωπου,
ταπεινοι υπηρετες του Θειου Λογου, αϋλα φωτα,
θεοφοροι και ανωτεροι νοες,
που φερουν και χωρουν εναν μοναχα λογισμο,
την αγαπη και την δοξολογια του Πλαστη;

Πως ειναι Ιωσηφ, να θεωρεις με τα ματια σου τα χωματινα,
το αδυναμο, μικροσκοπικο, τρεμαμενο, εκθετο σε μυριους κινδυνους,
σαρκινο και ανθρωπινο Βρεφος των ολιγων ωρων,
που δεν μπορει να μιλησει ουτε και να συντηρηθει,
απο μονο του,
και που συναμα την ιδια αυτην ωρα και φρικτη στον νου, στιγμη,
ειναι ο Προαιωνιος, Αϋλος,
Πανισχυρος και Παλαιος των Ημερων,
Θεος και Κυριος,
Αρχων και Εξουσιαστης,
Αρχη των ολων και Τελος,
και των Παντων η Προνοια, η Κυβερνηση, η Συντηρηση,
ο Λογος ο Ενυποστατος
και ο μονος Αιτιος της υπαρξεως τους;

Πως περνα ο καιρος Ιωσηφ,
και ζεις το Παιδιον το Νεον, το βλεπεις να βλαστανει και να αυξανει,
παντελειο μεσα στην θεοτητα Του, τελειο και στην ανθρωπινη φυση Του,
πως αποκτα σοφια, ο Πανσοφος,
πως μαθαινει η Γνωση η Απειρη,
πως εργαζεται το ξυλο και την υλη,
ο Δημιουργος τους,
και πως υπηρετει αλλο θελημα και δη ανθρωπινο,
Αυτος, που καλουνται απαντες να υπηρετουν το Θειο Του θελημα,
για να ζησουν και να συμβασιλευσουν εις τον Αιωνα μαζι Του,
και να διαφυγουν εξαπαντος, το κρατος της φθορας και του θανατου;

Πως τα ειδες ολα αυτα Ιωσηφ, και δεν σαλευτηκε το λογικο σου,
πως τα βασταξες, και απλα, σιωπηρα,
ειρηνικα τα σηκωσες, χωρις αμφιβολια και δισταγμο,
ταπεινωθηκες, διακονησες, ανεπαυσες και δικαιωσες,
και στο πληρωμα του καιρου και του Θειου προσταγματος,
παρεδωσες την αγια σου ψυχη και το ενθεο πνευμα σου,
στο Κυριο και Θεο σου,
σε Αυτον, που ισως πριν λιγες μολις ωρες,
νανουριζες και κοιμιζες στην πατρικη σου αγκαλη;

Ω! Ιωσηφ!

Δωσε μας, δια των αξιων μεσιτειων σου,
στον ετι και ετι,
γεννηθεντα ασπορως και ανερμηνευτως,
Κυριο Ιησου Χριστο,
την ελπιδα, την αγκυρα, τον λιμενα τον ευδιο,
την καταπαυση μας,
την παρηγορια μας και την λατρεια μας,
λιγη μονο ελαχιστη, υφη και γευση πνευματικη
απο οσα εζησες,
οσα ειδες και βιωσες, εκεινα τα αγιασμενα χρονια,
τις ιερες στιγμες, που φριττει ο νους,
ιλλιγια και σπαραζει η καρδια,
φτερουγιζει η ψυχη,
και ο ανθρωπος θελει να διαλυθει στα εξ'ων συνετεθη
καθως δεν αντεχουν τα ορια του,
οσα Θεια και Φρικτα τελεσιουργουνται,
μεσα σε απολυτη σιωπη, κρυφια ταπεινωση,
λαθρα περνουν διπλα απο την Ιστορια,
αλλα την αλλαζουν μυστικα και την νοηματοδοτουν,
την οδηγουν σε πεισμα του αλαστορος, και των οργανων του,
στην εσχατολογικη της αναφορα και δικαιωση,
που δεν ειναι αλλη απο την Βασιλεια των Ουρανων.

Ευχου υπερ ημων, δικαιε Ιωσηφ,
οπως και εμεις ταπεινα και αληθινα,
σαν μνηστορες της Αγαπης Του,
να δεχτουμε στην καρδια μας,
τον Υιο και Λογο, του Θεου,
ως φατνη να την καταστησουμε,
και εκει μεσα και μυστικα,
να Τον σπαργανωσουμε, και να Τον αυξανουμε, συν τω χρονω,
να διακονησουμε και εμεις, το Μυστηριο Του,
οπου μας καλεσει, εκει οπου εταχθη ο καθενας,
εναντι ολων των πολεμιων,
πρωτα του εαυτου μας,
επειτα του πονηρου, και των αντιθεων,
και να Τον δουμε να ανδρωνεται εντος μας,
να κυρηττει, να θαυματουργει και να διδασκει,
να Σταυρωνεται, να Ανασταινεται και να Αναλαμβανεται,
ωστε και ετσι διδασκομενοι απο ολη την βιουμενη στην ζωη μας, Οικονομια Του,
να αποκτησουμε την σοφια και την γνωση,
οτι χωρις να περασουμε απο την ιδια Οδο,
που περασε ο Χριστος,
δεν θα εχουμε αξιωση να δουμε το Προσωπο Του,
εν τη εσχατη ημερα,
αλλα εφοσον διαβουμε εν πιστει και μετανοια, αποφασισμενοι, τα βηματα Του,
θα Τον δουμε τον Κυριο, και θα μας γνωρισει ο Κυριος,
θα μας αναγνωσει μεσα στην Βιβλο της Ζωης,
και θα μας δεχτει στην ατελευτητη Βασιλεια Του.


Ευλογημενα Χριστουγεννα σε ολους,
οπου γης,
το Θειο Βρεφος, η Μονη Ελπιδα του κοσμου,
να μας αγιαζει παντοτε,
και να μας σωσει,
δια του Παναγιου, Ονοματος Του,
αμην.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
panagiotisspy
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 7181
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 4:57 am
Τοποθεσία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Re: Ιωσήφ ειπέ ημίν..

Δημοσίευση από panagiotisspy »

dionysisgr έγραψε:Πως ειναι να αφηνεσαι, κατα παντα και εις παντα,
εις χειρας Θεου του Ζωντος,
και να μην ρωτας για τιποτα,
και κατα πως θα τα φερει,
που θα πορευθεις και τι θα συναντησεις, αλλα μονο να πιστευεις,
μονο να προσδοκας, και να ελπιζεις επ'Αυτου;
dionysisgr έγραψε:Πως τα ειδες ολα αυτα Ιωσηφ, και δεν σαλευτηκε το λογικο σου,
πως τα βασταξες, και απλα, σιωπηρα,
ειρηνικα τα σηκωσες, χωρις αμφιβολια και δισταγμο,
ταπεινωθηκες, διακονησες, ανεπαυσες και δικαιωσες,
και στο πληρωμα του καιρου και του Θειου προσταγματος,
παρεδωσες την αγια σου ψυχη και το ενθεο πνευμα σου,
στο Κυριο και Θεο σου
dionysisgr έγραψε:Ευχου υπερ ημων, δικαιε Ιωσηφ,
οπως και εμεις ταπεινα και αληθινα,
σαν μνηστορες της Αγαπης Του,
να δεχτουμε στην καρδια μας,
τον Υιο και Λογο, του Θεου,
ως φατνη να την καταστησουμε,
και εκει μεσα και μυστικα,
να Τον σπαργανωσουμε, και να Τον αυξανουμε, συν τω χρονω,
να διακονησουμε και εμεις, το Μυστηριο Του,
οπου μας καλεσει, εκει οπου εταχθη ο καθενας,
εναντι ολων των πολεμιων,
πρωτα του εαυτου μας,
επειτα του πονηρου, και των αντιθεων,
και να Τον δουμε να ανδρωνεται εντος μας,
να κυρηττει, να θαυματουργει και να διδασκει,
να Σταυρωνεται, να Ανασταινεται και να Αναλαμβανεται,
ωστε και ετσι διδασκομενοι απο ολη την βιουμενη στην ζωη μας, Οικονομια Του,
να αποκτησουμε την σοφια και την γνωση,
οτι χωρις να περασουμε απο την ιδια Οδο,
που περασε ο Χριστος,
δεν θα εχουμε αξιωση να δουμε το Προσωπο Του,
εν τη εσχατη ημερα,
αλλα εφοσον διαβουμε εν πιστει και μετανοια, αποφασισμενοι, τα βηματα Του,
θα Τον δουμε τον Κυριο, και θα μας γνωρισει ο Κυριος,
θα μας αναγνωσει μεσα στην Βιβλο της Ζωης,
και θα μας δεχτει στην ατελευτητη Βασιλεια Του.


Ευλογημενα Χριστουγεννα σε ολους,
οπου γης,
το Θειο Βρεφος, η Μονη Ελπιδα του κοσμου,
να μας αγιαζει παντοτε,
και να μας σωσει,
δια του Παναγιου, Ονοματος Του,
αμην.
Σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου αδελφέ μου Διονύση..

Καλά Χριστούγεννα με Αγάπη..
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,Αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν και έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Θέματα”