Επιλογή θελήματος...

[dionysisgr]

Αδελφοι! μας κραυγαζει μεσα απο τα καταβαθα της ιερης ψυχης του, διαχρονικα, ο Αποστολος των εθνων Παυλος:

"Οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακόν,
... Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος· τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου ..."

Αυτη ειναι σε μια ανεπαναληπτη, ενθεη, αλλα και υπερλογη συναμα,
περιληψη του μεγαλου αγιου αποστολικου ανδρος,
αποτυπωμενη ολη η τραγωδια του ανθρωπου, ανα τους αιωνες.

Εχουμε μπροστα μας, για αλλη μια φορα τον ιδιο εφιαλτη, που προκυπτει ξανα και ξανα μεσα,
απο το ψευτικο και απατηλο ονειρο του ανθρωπου,
για την αναζητηση της λυσης του προβληματος της ζωης,
ανευ ομως του μονου Λυτη, δηλαδη του Δημιουργου και Θεου μας.

Συνεχως η ιδια ιστορια, ανακυκλωνεται παλι, και παλι, με ιδια αρχη και ιδιο τελος.

Οι αδικοι αδικουν. Οι αδικουμενοι αδικουνται. Οι ισχυροι απειλουν. Οι ανισχυροι απειλουνται.

Καποιοι επαναστατουν. Καποιοι πνιγουν τις επαναστασεις.

Αλλα και εαν πετυχουν οι επαναστασεις σε βαθος χρονου τι αλλαζει; Ολα τριγυρω αλλαζουνε και ολα τα ιδια μενουν.

Τυρρανια, εκμεταλευση, ιδιον θελημα, εγωϊσμος, ναρκισσισμος, αυταρκεια, δαιμονικη επαρση και κενοδοξια, νυμφευμενες αχωριστα με την μητρα ολων των δεινων που ακολουθουν μετα απο αυτες, δηλαδη την φιλαργυρια.

Παλαια ηταν πρωτογονη βαρβαροτητα, αργοτερα εγινε αυτοκρατορικη βαρβαροτητα,
υστερα εγινε διεθνης, μετα κρατικη, και στο κοντινο μελλον θα γινει ολοκληρωτικη,
μεσα στο παγκοσμιο στρατοπεδο συγκεντρωσης το οποιο καποιοι ταλαιπωροι ετοιμαζουν,
πρωτα στην διεστραμμενη και νεκρωμενη διανοια τους και ψυχη τους, και επειτα στην πραξη.

Και αναρωτιεται κανεις. Γιατι ολα αυτα; Γιατι δεν μπορει να βρεθει κοινος τοπος κατω απο τον ηλιο;

Γιατι δεν μπορουν οι ανθρωποι να μοιρασουν ενα καρβελι ψωμι που φτανει για ολους, και περισσευει, αλλα θελουν να το φανε ολο μονοι τους;

Γιατι ο ενας τρεφεται με το αιμα του αλλου; Γιατι αυτα που φοβομαστε και λεμε, οτι θα γινουν ως μισητοι "μαντες" κακων, παντοτε γινονται, και μετα αυτοι που πριν απλα μας κοροϊδευαν, τωρα σχεδον μας μισουν;

Kαποιοι θα πουν: ο διαβολος! Ναι. ειναι και αυτος, η λογικη του κακου, ο δημιουργος και εφευρετης του.

Αλλα εμεις; Μηπως ειμαστε αμετοχοι;

Μηπως εμεις, δεν εμφορουμαστε απο το κακο, και δεν το "κυοφορουμε", ετοιμοι να το γεννησουμε καθε φορα που απειλειται η "ευδαιμονια" μας, και η "πλαστικη" μας ευτυχια; απο τους.. "αλλους";

Aυτη η ανιερη συμμαχια, αποδοχης και συμπραξης του θεληματος μας, με το δαιμονικο θελημα, ειναι η μητρα που γεννα το κακο στον κοσμο.

Αυτη ειναι η απαντηση. Και η λυση;

Η λυση δεν ειναι, σιγουρα οι θεωριες, οι φιλοσοφιες, τα συστηματα, οι επαναστασεις του αδιεξοδου, που οδηγουν σε νεα αδιεξοδα, οι διαφοροι επιδοξοι "σωτηρες" της ανθρωποτητος" οι "αναμορφωτες" οι "νεες" ιδεες, και ολα τα γεννηματα της ανθρωπινης διανοιας.

Οχι!

Η Λυση ειναι ο Χριστος! Ο Θεανθρωπος ειναι το αντιδοτο και η μονη διεξοδος, ωστε ο Ανθρωπος να μην γινει αργα η γρηγορα, διαβολανθρωπος!

Και οσο δεν καταλαβαινει η ανθρωποτητα, οτι εφοσον ακολουθει το δικο της θελημα, και κατ'επεκτασιν το διαβολικο θελημα, που συμπλεκεται σε μυστηριο και ακαταληπτο βαθμο, με το δικο της, αλλα επιμενει να αγνοει το Θειον Θελημα, τοτε λυση δεν υπαρχει, ουτε θα υπαρξει.

Ο κοσμος θα βουλιαξει μεσα στο θελημα του, και στο θελημα του διαβολου που ειναι η απωλεια των παντων, μαζι με την δικη του.

Τελικα το ερωτημα ειναι ποιο θελημα θα θελησουμε να εφαρμοσουμε.

1. Το θελημα το δικο μας, το οποιο οδηγει στην αμφιβολη οσο και εφημερη απολαυση, και στην απωλεια;

2. Το θελημα του διαβολου, στο οποιο μας κατευθυνει η στειρα και αδιεξοδη εμμονη στο δικο μας,
που αυτο κατεξοχην οδηγει οχι μονο στην απωλεια αλλα και στην ανειπωτη θλιψη ενοσω το πραττουμε;

η

3. Το θελημα του Θεου, που ναι μεν περναει μεσα απο την οδο του μαρτυριου με τον Σταυρο στους ωμους, αλλα που τελικα οδηγει,
στην Ανασταση και την αιωνια επουρανια και τρισενδοξη Βασιλεια Του;

Για οσο καιρο η ανθρωποτητα θα αμφιταλαντευεται αναμεσα στην ορθη και σωτηρια επιλογη, και στα χαωδη βαραθρα, θα βλεπουμε το ιδιο εργο..

Απομενει σε εμας να δουμε και το τελος του. Αυτο δεν ειναι δικο μας, βεβαια, ειναι του Θεου για τον καθενα.

Το να το δουμε ομως εν προσευχη και μετανοια, ε, αυτο ειναι δικο μας και μονο, σαν επιλογη, ζωης,
συνεργεια δε της Χαριτος του Θεου προς την αγαθη εκπληρωση του.

Συνεπως το ζητημα δεν ειναι τι θα κανουν οι αλλοι, αλλα τι κανουμε εμεις. Ο κοσμος αλλαζει εσωτερικα οχι εξωτερικα.

Γιατι εφοσον αλλαξεις εσωτερικα, η αλλαγη θα ειναι για παντα, και οχι μονο για τον εφημερο αυτο κοσμο. Και αυτη η αλλαγη, δηλαδη η Χριστοποιηση και ο εκκεντρισμος σου, εις την εν Χριστω, Ζωη, και Υπαρξη, θα σε συνοδευει αιωνια.

Απομενει σε εμας να συσχηματισθουμε με τον κοσμο, και να χωνευθουμε μεσα στο καμινι της απωλειας, η να συσταυρωθουμε, να Χριστοποιηθουμε, ινα εν καινοτητι ζωης περιπατησομεν, εις την μονην Οδον Αληθειας και Ζωης, και που δεν ειναι αλλη απο την οδο του Χριστου μας.

Αλλωστε.. το Ειπε, ο Κυριος:

«Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον»
(Ιωαν. ιστ΄ 33)

[aposal]

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Φρόντισε όμως την αδειοδοτική σου τακτοποίηση.

[panagiotisspy]

Ετσι είναι.
Πολύ σοφή και σωστή προσέγγιση.

Σκέφτομαι ότι εμείς οι άνθρωποι του κόσμου, μέσα στις "κοσμικές μας" πρακτικές και θεωρίες, τις οποίες δεν μπορούμε να απαρνηθούμε πλήρως, αν κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή ενεργούμε κοσμικά, αν έστω για ένα δευτερόλεπτο στην κάθε περίπτωση, στην κάθε θεωρία που διατυπώνουμε, στην κάθε αντιπαράθεση που μετέχουμε, αν έστω γιά μιά στιγμή, σκεφτούμε την πνευματική μας ιδιότητα, αμέσως αλλάζει ο ρους της σκέψης και της πράξης, η έπαρση γίνεται προσευχή, η φιλονικία γίνεται συγγνώμη, η οργή γίνεται ταπείνωση.

Αυτό είναι κάτι πραγματικά εκπληκτικό που παρατηρείται σε όλους μας συνεχώς.

Και αποδεικνύει πόσο μεγάλη είναι η Χάρις του Θεού, πόσο απλόχερα μας προσφέρεται διαρκώς και πόσο "λίγοι" είμαστε όλοι μας, που δεν μπορούμε να αναγάγουμε σε μοναδική κοσμοθεωρία μας την Πίστη μας.

[vasilisalt]

Συμφωνώ απολύτως και συνυπογράφω κάθε λέξη τόνο κόμμα κλπ.

[LOCKHEART]

Συμφωνώ αδερφέ ΔΙονύση...

Το έχουμε πει φταιμε και εμεις..που ειναι η πνευματικοτητα μας ; στις κινήσεις μας , στις πράξεις ; στο λόγο μας ; ε ; που ειναι ; που πρεπει να σταζουμε Χριστό.

Μου αρεσει το κείμενο σου όπως και της Ψυχούλας το τελευΤΑΙΟ που εβαλε..

ΡΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ....
ΑΣ ενωθουμε ....
ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ...
ΑΣ κοιταξουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ τι συμβαινει στην διπλανη πορτα..
ΑΣ παψουμε να περπαταμε πανω απο πτωματα ΑΕΔΡΦΩΝ ΜΑΣ..

ΕΧΟΥΜΕ χασει την ΑΓΑΠΗ σαν κοινωνια και σαν ΑΤΟΜΑ...

Ειχα γραψει σε ΕΝΑ ΠΟΣΤΑΚΙ ...ΤΟ ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ ΤΟΥ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΑ.... αυτο κυνηγαμε σαν τα ζωα (γαϊδουρια)

ΑΣ ΓΙΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ Η ΑΛΛΑΓΗ , ΕΓΩ , ΕΣΥ , ΕΜΕΙΣ.... και επηδει δεν μπορει να κοινωνια να χρωματιστει απο μονοι της ΕΜΕΙΣ σαν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ εχουμε τον πρωτο λογο να δινουμε το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ της ΠΡΑΞΗΣ με οποιον ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ωστε να αγγιζουμε καρδιες..με την βοηθεια του ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΝΤΑ..

[ψυχουλα]

συμφωνω απολυτως! μακαρι να το συνειδητοποιουσαν ολοι και γρηγορα...