Ποιόν Χριστό, αρνούνται οι αρνητές;

[dionysisgr]

Το ερωτημα ειναι, ποιον Χριστο, αρνουνται οι αρνητες;

Παντως οχι Αυτον που εμεις λατρευουμε. Σιγουρα οχι.

Διοτι,

Αυτες τις αγιες ημερες, ολοι μας ζησαμε ακομα μια φορα, το αεναο θαυμα, το προαιωνιο θαυμα, το επικαιρο παντοτε θαυμα, το αναμενομενο για τον καθενα θαυμα.

Την Αγια και ενδοξη Ανασταση του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, Υιου και Λογου του Θεου.

Ομως πολλοι, επιμενουν, να αρνουνται το θαυμα αυτο, καθως και τον αυτουργο και αιτιο του, τον Κυριο.

Kαι προκυπτει το ερωτημα, οτι:

Πως γινεται να αρνεισαι καποιον με τον Οποιο ζεις καθημερινα, μεσα στην καρδια σου;

Πως αρνεισαι καποιον, τον Οποιον, κοινωνεις, μετα φοβου, πιστεως, ελπιδος και αγαπης, και ρεει στις φλεβες σου και γινεται σωμα σου, το παναγιον Αιμα και το παναχραντο Σωμα Του;

Πως γινεται να αρνεισαι καποιον ο Οποιος, ειναι Πατερας σου, εκατομμυρια ετη και φορες, περισσοτερο απο οτι ο βιολογικος σου πατερας, τον οποιον και αυτον τον καλεσε στην υπαρξη, οπως και ολους τους αλλους πριν απο αυτον, ο Ιδιος;

Πως γινεται να αρνεισαι Αυτον, που θα δωσει την φρικτη και αμετακλητη εντολη, στον Αρχαγγελο, να χωρισει την ψυχη σου απο το σωμα, και να την παραλαβει, για να την καλεσει κοντα Του;

Πως γινεται να αρνεισαι Αυτον που υπεστη τα παντα, για τους παντες, για να γινει τα παντα για ολους; Ταπεινωση, εξευτελισμο, σταυρωση, μαστιγωμα, ραπισματα, υβρεις, θανατο..

Πως γινεται να αρνεισαι Καποιον ο Οποιος ειναι μονον Αγαπη, η μαλλον η ιδια η Αγαπη, και οτι απορρεει απο αυτην;

Πως γινεται να αρνεισαι Τον Κυριο σου και Θεο σου, που προ καταβολης κοσμου, και πριν την αρχη των κοσμων, σε καλεσε, να Tον αγαπησεις, οπως σε αγαπησε Αυτος, και να ζησεις Αιωνια κοντα Του, με λιγο μονο κοπο και πιστη, εδω προσωρινα, και παντοτε με την βοηθεια Του;

Πως γινεται να αρνεισαι καποιον τον Οποιον, ομολογουν ακομα και οι θεομαχοι δαιμονες;

Και η απαντηση ποια πρεπει να ειναι..

Οτι, τελικα αρνεισαι καποιον τον οποιον δεν εχεις γνωρισει. Δεν τον ξερεις. Δεν τον ζεις. Δεν τον εχεις κοντα σου, και δεν θες να τον βρεις, γιατι δεν θες να συναντας αλλον εκτος απο τον εαυτο σου.

Δεν εισαι σε θεση να τον θεωρεις, να τον καταλαβεις, να τον σκιαγραφησεις εστω και διανοητικα. Ποσω μαλλον δε ψυχικα η πνευματικα. Αυτα ειναι μονο αποτελεσματα της Χαριτος του Παναγιου Πνευματος.

Αυτοι οι ανθρωποι που Τον αρνουνται, ειναι γιατι τον βλεπουν τον Χριστο, με το ματι του κοσμου. Ως στοιχειο αυτου του κοσμου. Εκει ειναι το κλειδι.

Τον βλεπουν μοναχα ιστορικα, φιλολογικα, φιλοσοφικα, ανθρωπιστικα, ξερα γηινα και χοϊκά. Μενουν στο πως, το γιατι, το ποτε, το που, το μηπως και το ισως.. Και πεθαινουν με αυτα.

Δεν προσδοκουν τιποτα απο τον Χριστο. Τον εχουν ηδη καταταξει σχεδον αμετακλητα, ως ενα απο τα του κοσμου, φθαρτα πραγματα και στιγμιαια γεγονοτα. Εγκλωβιζονται μεσα στην πεπερασμενη κτιστη πραγματικοτητα. Και μενουν εκει. Μαζι με τον θανατο τους τον πνευματικο, θα ακολουθησει συντομα και ο βιολογικος. Και μετα; Δεν υπαρχει γιαυτους μετα.. Δεν το προσμενουν, δεν το ελπιζουν.

Οποιος δεν πιστευει στην Ανασταση, ειναι φυσει αδυνατο να πιστευσει στον Χριστο. Οποιος βλεπει μεχρι τον ταφο, δεν μπορει να δει την Αγαπη, την Δυναμη, την Δικαιοσυνη, το Ελεος, την Φιλανθρωπια, την θεοτητα, και τα αμετρητα θεια ιδιωματα, που κανουν τον Χριστο, Κυριο μας και Θεο μας.

Οποιος δεν εξερχεται απο τον εαυτο του, δεν θα βγει σε συναντηση με Αυτον, που Πρωτος εξηλθε απο τον εαυτο Του, για να μας συναντησει.

Οταν βαλεις μια γραμμη και ξεγραψεις ολα σου τα ερωτηματα, τοτε θα βρεις τον Χριστο.

Οχι γιατι παραιτεισαι, απο αυτα, με στωϊκοτητα και μοιρολατρεια, αλλα γιατι ξερεις πια, οτι μονον Αυτος, ειναι η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, σε ολα τα ερωτηματα. Η οντολογικη η βιωματικη, η αιωνια απαντηση.

Οτι τα παντα, εγιναν απο και για τον Χριστο. Τα σα εκ των σων προσφερομεν κατα παντα και δια παντα. Και δεν μενουν ερωτηματα, παρα μονο η προσδοκια της Αναστασεως, και της Βασιλειας Του.

Εκει θα λυθουν ολα. Αλλα ποιο νοημα εχει να λυθουν τα ερωτηματα, αυτης της ζωης, οταν θα εχει ηδη ανατειλει η ανεσπερη ημερα του Κυριου; Και ολοι οσοι Τον προσδοκουν, θα συνεορταζουν μαζι Του;

Και αυτο ειναι κατι που το καταλαβαινουν μονο οσοι, εχουν ηδη εναποθεσει τις ελπιδες τους, δια παντος εις Χριστον. Κανεις αλλος.

Στο χερι του καθενος ειναι να καταταξει τον εαυτο του στην μια η στην αλλη κατηγορια. Οσο ακομα ζει και υπαρχει.

Διοτι θαρθει η ωρα αναποδραστα που παν γονυ, επουρανιο, επιγειο και καταχθονιο, θα καμφθει ενωπιον Αυτου, του Εσταυρωμενου, και εκ νεκρων Ανασταντα Κυριου.

[vivika]

Διονύση, αν μου επιτρέπεις, να προσθέσω:
Ίσως επίσης να αρνούνται αυτόν που έχουν γνωρίσει μέσω των 'πιστών'... αλλά δεν έχουν την δύναμη, τη διάθεση, ή τη φώτιση να ψάξουν για Αυτόν...

Ίσως να αρνούνται γιατί δεν έχουν μάθει να αγαπούν ή γιατί δεν τους δίδαξε ποτέ κάποιος να αγαπούν...

Ίσως να αρνούνται γιατί έχουν μάθει ή τους έχουμε μάθει ότι σε αυτό τον κόσμο που καθένας κοιτά τον εαυτό του και ο κύκλος της βίας συνεχίζεται, αυτή είναι η απάντηση... τυφλή βία στη βία, ο δυνατότερος είναι αυτός που επιβιώνει, τα πάντα γίνονται για την επιβίωση, ο εγωισμός στο απώγειο της δόξας του είναι μερικά από τα 'συνθήματα' που δίνουμε στις νεότερες γενιές...

Ίσως να αρνούνται γιατί δεν τους δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να Τον γνωρίσουν, να Τον βιώσουν, νομίζω πως η πίστη πρέπει να στηρίζεται στο βίωμα και όχι στη θεωρία ή στον εξαναγκασμό, αν δεν κάνω λάθος...

Ίσως γιατί πρέπει εμείς (με ή χωρίς εισαγωγικά) που Τον ξέρουμε να γονατίσουμε ακόμα περισσότερο, να προσευχηθούμε ακόμα θερμότερα, να νοιαστούμε ακόμα πιο πολύ ώστε και αυτοί να Τον γνωρίσουν, να παρακαλέσουμε Εκείνον να μας ελεήσει και να μας φωτίσει ...
ίσως δίνοντας ένα καλύτερο, σωστότερο, ειλικρινέστερο ... παράδειγμα... Γιατί μόνο τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν κι αυτά που χαράσουν πορεία κι αυτά που αξίζει να μιμηθούμε...

Εύχομαι κι ελπίζω ο Θεός να μας βοηθήσει ... τους 'πιστούς', τους πιστούς και τους απίστους να μπορούμε όλοι να βρούμε το δρόμο μας για το δικό Του μονοπάτι.