Η θεία Λειτουργία την Κυριακή

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Harrys1934
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1041
Εγγραφή: Πέμ Σεπ 28, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ¨οπου γη και Πατρις
Επικοινωνία:

Η θεία Λειτουργία την Κυριακή

Δημοσίευση από Harrys1934 »

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κάνω μία προσπάθεια για την ερμηνεία τής Θείας Λειτουργίας όσο μπορώ κατά την δύναμη μου. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί και δίδονται, άλλά επειδή πάντα κάτι λίπη κάνω αυτήν την προσπάθεια, να δώσω χονδρικά άλλά ουσιώδη στοιχεία πώς πρέπει να στεκόμαστε κατά την Θεία Λειτουργία, και να παίρνουμε και εμείς μέρος και να λαμβάνουμε την Χάριν,καί να μην στεκόμαστε σαν ένα ξένο σώμα σαν από συνήθεια μέσα στην Εκκλησία μόνο και μόνο ότι είναι Κυριακή και πρέπει να πάω στην Εκκλησία.

Πρώτον και σπουδαίο είναι για τον κάθε έναν, αφού μπει στην Εκκλησία και πάρει την θέση του δεν πρέπει να μιλάει .Οταν εισερχόμεθα στον Ναόν λέει ο ιερός Χρυσόστομος εισερχόμεθα στα ανάκτορα των Ουρανών περπατούμε σε τόπο πού αστράφτει από φώς. Όλοι ή Αγία Τριάδα είναι παρών με μυριάδες Αγγέλων φτάνει να ξέρουμε ότι τά μύρια είναι δέκα χιλιάδες. Εδώ όμως λέει για μυριάδες. Για να μην πω πολλά ότι δεν μιλούν στην Εκκλησία λέω τούτο μόνο. Ο φτωχούλης μας ο Κωσμάς ο Αιτωλός λέει, αυτός πού μιλάει βάζει αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του.

Ο Ρωμαιοκαθολικός καθηγητής του πανεπιστημίου του Μονάχου Ignan Dolllinger γράφει.
Μόνη η Ορθοδοξία αποτελεί σήμερον την άμωμων ενότητα της πίστεως. Η Ορθοδοξία διεφύλαξεν αλώβητον το ιερόν σύμβολον της πίστεως, της Εκκλησίας το θεμέλιον της αληθούς πίστεως σημείον και στήλιν και όρον ασφαλή και ασάλευτον
Η Ορθοδοξία μόνη διεφύλαξε απαραχάρακτον το δόγμα και ανόθευτον το αρχαίον εκκλησιαστικό πολίτευμα. Η Ορθοδοξία είναι η σταμνος ¨η το μάνα φέρουσα της αληθείας το γλυκαίνον τα των ευσεβών αισθητήρια. Δια τον Μ. Αθανάσιον η Ορθοδοξία είναι το θείον οξυγόνον άνευ του οποίου είναι αδύνατον η ζωή.
Ο ρωμαιοκαθολικός συγγραφεύς Joseph Casper εκστατικός ενώπιον του Ουρανίου μεγαλείου της Ορθοδόξου Θείας Λειτουργίας ομολογεί.
Όταν εισερχόμεθα εις έναν ανατολικόν Ναόν αισθανόμαστε, ότι είμαστε ενώπιον του Θεού, συναντάμεν τον Θεόν. Ο άνθρωπος προσέρχεται κατενώπιον του Θεού. Ο Θεός ο οποίος είναι κρυμμένος εις τα Άγια θέλει να τον πλησιάσει. Το εικονοστάσιον της ανατολικής Εκκλησίας δεν είναι φράγμα, είναι μια επίσημος Πύλη εις το βασίλειον του Ουρανού, εις το οποίον οδηγεί τον άνθρωπον η Λειτουργία, πολύ περισσότερον παρά εις ημάς» τους Ρωμαιοκαθολικούς φαίνεται, ότι η Ανατολική Εκκλησία υπερνικά τον χρόνον μέσα εις την Λειτουργίαν, βαδίζει προς αιωνιότητα, τρέχει εις αιώνες αιώνων. Ύψη και βάθη υπερπηδώνται, Ουρανός και γη ενώνονται

Αρχινώντας την Λειτουργία από την Είσοδο τού Ευαγγελίου συμβολίζει τον ερχομό τού Χριστού στον κόσμο, και το όνομα Αυτού Εμμανουήλ μέθ,υμών ο Θεός. Αυτό λέγεται η Μικρά Είσοδος. Ο τρόπος πού κρατεί ο ιερέας το Ευαγγέλιο κατά την Είσοδο, το κρατά μπροστά από το πρόσωπο του το οποίον το καλύπτει τελείως, και αφήνει μόνον μία χαραμάδα να βλέπει μόνον τά πόδια του να περπατάει.
Αυτό συμβολίζει ότι ό Χριστός όταν ήρθε στον κόσμο επισκίασε κάθε σοφία, γνώση και θεούς ‘’’’τών ειδώλων’’’’καί αυτήν ακόμη την Π.Γραφή. Γιαυτό κατά ανάλογη στάση αφού δεχόμαστε τον Χριστό με σκυμμένο κεφάλι, χάρη ευλαβείας κάνουμε και την ανάλογη ευχή μέσα μας, λέγοντας.Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ή ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή σου. Οι ψάλτες ψάλουν αντιφωνηκά πότε ο ένας και πότε ο άλλος για να σπάει η μονοτονία ενός μόνον ψάλτη όσο και καλά να ψάλει.Kaτά την Μικρά Είσοδο μπροστά προχωρούν τά παιδιά με αναμμένες λαμπάδες .

Αυτό συμβολίζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο πού ήρθε πιο μπροστά από τον Χριστό για να μάς τον δήξει. Ιδού ο Αμνός τού Θεού. Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι ο Χριστός είναι η Σοφία τού Θεού στον κόσμο, και το Φώς τού κόσμου. Όποια ερμηνεία να πάρεις ή και τής δύο είναι ωραίες. Πριν την ανάγνωσιν τού Απόστολου ο Ιερέας μεγαλοφώνος θα πεί το Δύναμης, και ψάλλετε πολύ μελωδικά ο Τρισάγιος ύμνος, το Άγιος ο Θεός κ.τ.λ.

Το Δύναμης συμβολίζει το θαύμα πού έγινε το 450 στην Κωνσταντινούπολη και έχει ως εξής. Την χρονολογία αυτή καί επί 4 μήνες όλη η γή κουνιόταν από σεισμούς, καί ο κόσμος από φόβο δέν κοιμόταν στά σπίτια τους, αλλά έξω στά πάρκα μέσα σέ σκηνές, όπως πρίν στήν Καλαμάτα, αλλά ποτέ δέν έπαψαν νά προσεύχονται στόν Θεό. Οι άλλοι βλασφημούν.

Καί ξαφνικά ένα σύννεφο άρπαξε ένα παιδί καί τό πήγε μέχρι τόν ουρανό καί εκεί εδιδάχθη από τούς Αγγέλους πώς να ψάλετε το Άγιος ο θεός, καί γιαυτό ψάλετε τόσο μελωδικά από τούς ψάλτες χωρίς τεμπελιά. Επιστρέφοντας το παιδί κάτω στήν γή ψέλνοντας με τούς Αγγέλους το Άγιος ο Θεός άρχισε και ο λαός να ψάλει μαζί, καί αυτομάτως σταμάτησαν οί σεισμοί. Μέ διαταγή της βασίλισσας Πουλχερίας δόθηκε, να ψάλετε
ελληνικά όπως έγινε το θαύμα, σε όλες τής Εκκλησίες σέ όλα τα μεροι. Καί στούς παπικούς να βρεθείς ψάλετε Ελληνικά εάν δεν το άλλαξαν. Κατά την ώρα αυτή προσπαθώ νοερός να βρίσκομε εκεί, και σε κάθε άλλη περίπτωση κάνω το ίδιο. Το μέρος πού έγινε αυτό το θαύμα ονομάστηκε ψομαθιά ή κάπως έτσι.
Αμέσως

διαβάζεται ο Απόστολος καί εν συνεχεία το Ευαγγέλιο. Μετά το Ευαγγέλιο ο Ιερέας θα αρχίσει να θυμιάζει εντατικά λέγοντας το Ανάστασιν Χριστού θεασάμενον τήν Κυριακή, ή Δεύτε προσκυνήσουμε ‘’καθημερινός’’’ και τον 50’ ψαλμό.

Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη στιγμή, γιατί αυτό συμβολίζει ότι ο Ιερέας επικαλείται το Άγιο Πνεύμα να έρθει να μας φωτίσει, να μας βοηθήσει να κάνουμε ‘’με τον ιερέα’’ την αναίμακτο Θυσία. Καί τότε γίνεται ή Είσοδο τών Τιμίων Δώρων ,βγαίνοντας ο Ιερέας από τήν βόρια πύλη δια μέσου του κεντρικού διαδρόμου έρχεται και τοποθετεί τα Δώρα ταύτα επάνω στήν Αγία Τράπεζα ‘’’Θυσιαστήριο Αφιέρωμα----για να αγιαστούν.

Ο Ν. Καβάσιλας λέει. Οι δε πιστοί ψάλουν και πέφτουν κάτω εμπρός στόν Ιερέα με μεγάλο σεβασμό και ευλάβειαν, και παρακαλούν να τους μνημονεύσει στην προσφορά των Τιμίων Δώρων. Διότι δεν υπάρχει άλλος δυνατότερος τρόπος Ικεσίας που να δίνει βέβαιες ελπίδες από την φρικτή αυτή Θυσία.

Η Είσοδος αυτή συμβολίζει την διαδρομή μετά την έγερση του Λαζάρου από την Βιθυνία στην Ιερουσαλήμ, μία διαδρομή περί δύο ώρες. Ο Χριστός καθήμενος επάνω στον όνο ‘’λόγο Ταπεινώσεως –γιατί οι βασιλείς επίγεναν με ωραία άλογα μπαίνει στην αγία πόλη. Ο Ιερέας αυτήν την στιγμή συμβολίζει τον όνο ή το πουλάρι που κάθισε ο Χριστός, το οποίο συμβολίζεται με το μεγάλο μανδήλι που έχει στους ώμους του.

Και ακούμε μεγαλοφώνος . Τας Θύρας Τας Θύρας εν Σοφία πρόσκωμεν. Και απαγγέλωμεν το Σύμβολο της πίστεως μας. Αυτό καθιερώθηκε από τον Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο –511-518—να ψάλετε σε κάθε Λειτουργία για τυχόν ετεροδόξους που ήθελαν να μπουν στην Εκκλησία, γιαυτό και λέει Τας Θύρας, γιατί πρόσεχαν στις πόρτες οι διάκονοι να μην μπουν μέσα οι αιρετικοί. Και τότε εκφώνως ακούμε.

Λάβετε Φάγετε κ.τ.λ. Αυτός ακριβός απαράλλακτος είναι ο Μυστικός Δείπνος. Έστω νοερός μπορείς να πάρεις και εσύ μέρος στον Μυστικό Δείπνο

και να δεχτείς την ταπεινότητα του Χριστού να σου πλύνει και εσένα τα πόδια. Δακρύζεις αληθινά όταν μπορεί να τα καταλάβεις, και να ιδείς όσο Ύψος είχε τόσο χαμηλά έπεσε.

Όταν γεννιόμαστε εμείς με όλες τις φροντίδες των γιατρών στα πούπουλα Αυτός γεννήθηκε μέσα στον στάβλο. Η Θ. Λειτουργία είναι το Μυστήριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού. Είμαστε παρόντες στον Γολγοθά, κοντά στον Σταυρό του Κυρίου. Άραγε όμως στεκόμαστε με το μέρος των μαθητών του Χριστού ή με το μέρος των σταυρωτών Του;

Διότι όταν την ώρα πού ο Χριστός θυσιάζεται για την σωτηρία μας εμείς φωνασκούμε ή ασχολούμεθα με μέριμνες βιοτικές ή σκεπτόμαστε πράγματα γήινα τότε βρισκόμαστε στο μέρος των υβριστών και των σταυρωτών του Κυρίου.
Δεν είμαστε κοντά στην Παναγία και τον αγαπημένο μαθητή, αλλά κοντά στους Ρωμαίους στρατιώτες που εμπαίζουν τον Κύριο, κοντά στους Εβραίους που τον φτύνουν και τον ειρωνεύονται. Και βέβαια δεν θέλουμε να μοιάσουμε με αυτούς. Εγώ θα προσπαθήσω να συμμορφωθώ τώρα που έμαθα κάποια κριμένα Θεού Μυστικά.
Μία από της μεγαλύτερες στιγμές είναι κατά την ώρα που βγαίνει ο δίσκος με το τραγούδι της φωνής της δραχμής καθώς πέφτει στο καλαθάκι, ντρίνκ, ντρίνκ Δεν απαγορεύεται από την Γραφή αλλά είναι σε ακατάλληλη ώρα.

Κλίνει η ωραία πύλη και ο Ιερέας γονατιστός λέει της πιο ωραίες προσευχές.

Τα Σα Εκ Των Σων Σοι Προσφέροντες κατά πάντα και δια πάντα. Οι ψάλτες πολύ μελωδικά ψάλουν το Σε υμνούμε. Ιερέας. Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν. Ταύτην και αναίμακτον λατρείαν και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα, και ικετεύομεν κατάπεμψον το πνεύμα σου το Άγιον εφ’ημάς και τα προκείμενα δώρα ταύτα .

Ευλόγησον, δέσποτα τον Άγιον Άρτον. Και ποίησον τον με Άρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου. Το δε εν τω ποτηρίω τούτω Τίμιον Αίμα του Χριστού σου.

Μεταβάλω τω πνεύματι σου τω Άγιο. Αμήν Αμήν Αμήν.
Ώστε γενέσθαι τοις μεταλαμβάνουσιν εις νηψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου πνεύματος εις βασιλείας ουρανών κ.τ.λ.

Τι Άγια λόγια, τι γέμισμα καρδιάς, τι αγαλλίαση, όταν προσπαθήσουμε να συνταυτισθούμε με τη την Θ.Λειτουργία μας. Δεν υπάρχει άλλη θρησκεία τέτοια και ας λένε ότι θέλουν αυτοί που τα λένε, κάποιος άλλος τους οδηγεί να τα πούνε.

Ξέρεται ότι αυτήν την επίκληση στην Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας το 1439 απέτισε ο πάπας από τους δικούς μας, αφού είχαν κάνει πολλές υποχωρήσεις να δεχτούν να καταργηθεί από τους Ιερείς μας η επίκληση αυτή;

Τι δαιμονική απαίτηση. Αυτή η Θ.Λειτουργία που κάνουμε εμείς οι ορθόδοξοι, γιατί είναι και άλλες, είναι του Ιωάννη Χρυσοστόμου. Με την βοήθεια και την έμπνευση του Αποστόλου Παύλου που του ερμήνευε μυστικά στο αυτί έγραψε την Θ.Λειτουργία. Ξέρεται αν και έχουν περάσει 1600 χρόνια ότι το δεξί του αυτί από την μεριά που του μίλαγε ο Απόστολος διατηρείται ακόμη ολόκληρο πάνω στο σκελετωμένο σώμα του;

Όσοι είχαν την καλή τύχη και πέρασαν από το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στο Άγιο Όρος θα το είδαν. Ω Αγία Ορθοδοξία πόσο σε αγαπώ. Γυρίζω πίσω την ώρα του δίσκου. Αυτήν την στιγμή κλίνει η Ωραία Πύλη που σημαίνει ότι ο Χριστός αφού τον έβαλαν στον τάφο έκλεισαν τον τάφο με μια πολύ βαριά πέτρα.

Κλείσιμο Ωραίας Πύλης –κλείσιμο Τάφου με την πέτρα. Είμαστε ακριβός στο Ματθαίου ΚΖ-61 Και απέναντι του τάφου στέκονται η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία –Παναγία—Και τι κάνουν εκεί; Καθόλου δύσκολο να καταλάβεις τι κάνουν εκεί. Κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησε νοερός να βρεθείς κοντά τους να της παρηγορήσεις.

Πες λόγια παρηγοριάς .Όλοι την εγκατέλειψαν για δεύτερη φορά οι μαθητές . Μία την ώρα της δίκης του Κυρίου και τώρα. Είναι μόνες δύο ανήμπορες γυναίκες και σε λίγο θα νυχτώσει. Ώ Άγιες γυναίκες του Θεού πανάγιες.

Δεν είχε άδικο ο Άγιος Γρηγόριος όταν λέει ότι η χριστιανοσύνη είναι θρησκεία των γυναικών γιατί άντεξαν περισσότερο στους διωγμούς και αλλού λέει. Ώ γυναικεία φύσις που δεν διαφέρεις από τον άνδρα παρά μόνο στο σώμα, αλλά όχι στην καρδιά. Και αυτό το ωραίο που αξίζει βραβείο ΝΟΜΠΕΛ Οι άνδρες με περισσότερο εγωισμό, αρέσκονται να λένε ότι είναι η κεφαλή του σπιτιού

Εάν ο άνδρας είναι κεφαλή, η γυναίκα είναι η καρδιά. Μπορεί να λήψη η καρδιά από το σώμα.; Και όταν ο άνδρας ανεβαίνει, τη σκάλα της επιτυχίας,, την κρατάει η γυναίκα.; Κοριτσάκια μικρά νίκησαν αυτοκράτορες όταν δικαζόντουσαν αρνούμενα να αρνηθούν την πίστη τους προτιμώντας να παλέψουν με τα θηρία.

Διαβάστε Αγία Σοφία και οι τρείς θυγατέρες αυτής. Κοιτάτε μέσα στους ναούς δέκα γυναίκες δύο άνδρες. Κάτι απαραίτητο. Όλη αυτήν την ώρα που είναι οι γυναίκες εκεί στον τάφο εμείς στεκόμαστε όρθιοι. Είναι η πιο σπουδαία μου στιγμή. Και όμως αυτήν την ώρα όλοι κάθονται και κουβεντιάζουν.

Σε λίγο ανοίγει η ωραία πύλη, ίσον φεύγει η πέτρα από τον Τάφο. Αυτή είναι η Ανάστασης του Κυρίου. Όρθιοι χωρίς μηλιά ευχόμενοι μέσα από την καρδιά---Χριστός Ανέστη. Αρχινάει η Αγία Κοινωνία. Από την στιγμή που αρχινάει η Θ.Λειτουργία κέντρο είναι να φθάσουμε στην Αγία Κοινωνία, και να είμαστε όρθιοι.

Αλλιώς μοιάζουμε σαν αυτόν που άρμεγε την αγελάδα και αφού γέμισε ο κουβάς έδωσε μια στον κουβά και έχυσε το γάλα. Και μαζί με τους ψάλτες να ψάλουμε και εμείς Μνήσθητη μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου. Αυτός δεν είναι ο πόθος μας; Και φθάνουμε στην προσευχή της Κυριακής = Πάτερ υμών, το οποίο συναντάμε μέσα στις Εκκλησίες μας κατά τους χρόνους 344-επί Κύριλλου Ιεροσολύμων.

Εμείς οι Ορθόδοξοι συναθροιζόμαστε στην Θ.Λειτουργία σαν στρατός για να πολιορκήσουμε τον Θεό με τις προσευχές μας. ΟΙ παπικοί κατεβάζουν τον Ουρανό στην γη. Εμείς οι Ορθόδοξοι ανεβάζουμε την γη στον Ουρανό. Η μελέτη της Γραφής και η Θ.Λειτοτργία είναι ένα χρυσωρυχείο που δεν στερεύει ποτέ.

Μια σχολή από όπου δεν αποφοιτά ποτέ κανείς. Ένας ωκεανός που δεν εξαντλείται. Μία τροφή που χορταίνει αλλά δεν φέρνει κορεσμό. Ένα νερό που ξεδιψά αλλά γίνεται όλο ένα πιο λαχταριστό πιο ποθητό πιο αναγκαίο. Μόνος μου μονολογώ και λέω ότι ο Θεός μας έχει βάλει μια μαγνητική δύναμη μια ακατανόητο έλξη προς Αυτόν, και επιβαιώνεται ακόμη καλύτερα όταν βλέπεις κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες όπου είναι γεμάτες είτε αυτοί πιστεύουν λίγο η πολύ.

Εάν υποθέσουμε ότι άκουγες ένα από τα πιο αγαπημένα σου τραγούδια της νεότις σου, πόσο θα το ανεχόσουνα πριν το βαρεθείς. Πως γίνεται να ακούμε για χρόνια την ίδια Θ.Λειτουργία χωρίς να την βαρεθούμε, αλλά και ούτε να πούμε ότι την μάθαμε από μνήμη όλη.
Πάρτε τον πιο παλιό Ιερέα ή ψάλτη και αφαιρέσετε του τα βιβλία από μπροστά του θα ιδείς ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει με την πρέπουσα σειρά Εγώ ο πολύξερος που της περισσότερες φορές δεν ξέρω τι θα πούμε μετά από την μία πράξη έως την άλλη. Δεν είναι από τα Μυστήρια του Θεού όλα αυτά; Δεν είναι η Μυστηριακή ένωση με τον Θεό; Τότε τι είναι; Μνήσθητη μου εν τη Βασιλεία Σου. Αμήν

TEΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Εκκλησιαστική Ιστορία”