Tι σημαίνουν τα επίθετα των Αγίων ....

Ότι έχει σχέση με την Ορθοδοξία γενικότερα.

Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές

Απάντηση
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Tι σημαίνουν τα επίθετα των Αγίων ....

Δημοσίευση από toula »

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α’,7 – Α” Κορ. α’,1-2 – Εβρ. ς’,10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος «Άγιος» αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄»φίλους του Θεού», που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: «Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα».

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

- Δίκαιοι.Ονομάζονται όλοι οι άγιοι άνθρωποι που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν στον ερχομό του Μεσσία – Χριστού.

-Προφήτες. Όνομάζονται οι Δίκαιοι που προφήτευσαν για το πρόσωπο του Χριστού και για την Σωτηρία του ανθρώπου.

- Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες.Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.

- Μάρτυρες.Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.

- Μεγαλομάρτυρες.Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό – βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο, ακόμα ονομάζονται και οι Μάρτυρες των οποίων η μαρτυρία τους επηρέασε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι έγιναν χριστιανοί.

- Ιερομάρτυρες. Ονομάζονται όσοι από τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.

- Οσιομάρτυρες. Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο, είχαν οσιακό βίο και μαρτυρικό τέλος.

- Νεομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας, μετά το 1453 (Άλωση της Κων/πολης)

- Ομολογητές. Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.

- Όσιοι. Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές…) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά «κοιμήθηκαν εν ειρήνη», ονομάσθηκαν Όσιοι.

- Οσιοπαρθενομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι παρθένες γυναίκες μοναχές, που θανατώθηκαν με μαρτυρικό τρόπο.

- Ισαπόστολοι. Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.

- Πατέρες της Εκκλησίας. Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακρίθηκαν για το συγγραφικό, αντιαιρετικό και ποιμαντικό έργο τους.

- Απολογητές. Όλοι όσοι υπερασπίστηκαν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους.

- Θεολόγοι. Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος ο Ευαγγελιστής, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επίσκοπος Ναζιανζού, και ο Συμεών ο νέος, ο Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.

www.xristianos.net
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Tι σημαίνουν τα επίθετα των Αγίων ....

Δημοσίευση από dionysisgr »

Γενικα σαν εισαγωγικο και περιεκτικο κειμενο ειναι ορθο.

Λιγες μονο παρατηρησεις, η καλυτερα ετι περαιτερω διευκρινισεις θεολογικης υφης.

1. - Δίκαιοι.Ονομάζονται όλοι οι άγιοι άνθρωποι που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν στον ερχομό του Μεσσία – Χριστού.

Η εννοια του Δικαιου ανθρωπου δεν ειναι απλα θρησκευτικης υφης.
Η εκ Θεου δικαιωση, επισης δεν ειναι νομικο, ουτε ηθικο κατηγορημα απλως ως επαθλο. Ειναι και αυτο.

Αυτο ομως ειναι το μερος, δεν ειναι το ολον, του ορισμου.

Η δικαιωση για τον ανθρωπο ερχεται μεσα απο την ζωντανη σχεση-πορεια μετα του Θεου.
Μεσα απο την ταπεινη και επιπονη συνυπαρξη και την συνοδοιπορια κατα το θελημα και τις επιταγες της θειας Βουλης.

Ο Δικαιος, με αλλα λογια, δεν ειναι απλα ο καλος, ο ηθικος, που πιστευει στον Θεο.
Ειναι ο ανθρωπος που ζει, αναπνεει, πορευεται, υπαρχει για τον Θεο. Δικαιωνεται η υπαρξη του εκ Θεου.

Εξ'ου και οτι και να συμβει, οποια περισταση, στην ζωη του,
αυτος δεν παυει να τοποθετειται ορθα, σε σχεση με τον ανθρωπο και τον Θεο.

Και η Δικαιοσυνη του Θεου, ειναι σε τελικη αναλυση, η μεριδα μετα του Θεου, στην Βασιλεια,
η οποια δεν ειναι απλα ενα αναμενομενο εσχατολογικο οραμα, η προσδοκια του μελλοντος,
αλλα κερδιζεται, βιωνεται και λειτουργειται ηδη απο την εδω και τωρα επιγεια βιοτη μας.

Αυτη ειναι η οντολογικη-υπαρξιακη δικαιωση, που δικαιωνει την ιδια την ουσια της υπαρξεως μας,
δηλαδη την κληση μας εις το ειναι, εις το υπαρχειν.

Μονο με την πραξη και την ζωη κοντα και διπλα στο θελημα του Θεου, δικαιωνει, τον εαυτο του, και την ζωη του, ο ανθρωπος,
και εναντι του Θεου-Πατερα, αλλα και στις σχεσεις του μετα των συνανθρωπων-αδελφων του.

Γιαυτο απο μεσα του πηγαζει η δικαιοσυνη του Θεου, δηλαδη η φιλαδελφη-αγαπητικη σταση ζωης προς τον καθενα.

Τελικα Δικαιος θα μπορουσαμε να προσθεσουμε οτι ειναι ο θεωμενος (με νηπτικους ορους) ανθρωπος,
που δεχεται και διαχεει την λαμβανομενη χαρη του Θεου, εν παντι τοπω και καιρω της Δεσποτειας Αυτου,
και παντοτε εν συνεργεια με την σταθερα και προσηλωμενη θεληση του θετικα απεναντι στο Θειο θελημα.


2. -Προφήτες. Όνομάζονται οι Δίκαιοι που προφήτευσαν για το πρόσωπο του Χριστού και για την Σωτηρία του ανθρώπου.

Προφητης γενικα ειναι αυτος που εξαγγελει το θελημα και τις βουλες του Θεου.

Ομως ειδικοτερα, προφητης δεν ειναι μονο αυτος που αποκαλυπτει το μελλον, εστω και εαν αυτο αφορα αποκλειστικα,
το σχεδιο της Θειας Οικονομιας, και οχι την ασθενη ανθρωπινη περιεργεια..

Υπαρχει στην διαδρομη της ιστοριας και φαινεται μεσα στις Γραφες και ενας αλλος "τυπος" προφητη, ο υποφητης,
ο οποιος εκφραζει το θειο θελημα στην -εδω και τωρα- (hic et nunc) εκφραση του,
σε ειδικες και καθημερινες περιστασεις. Eνας ας το πουμε πιο "καθημερινος" προφητης.

Προφητης ειναι ο "Ορών", ο "Βλεπων", αυτος που με την θετικη σταση του απεναντι στον Θεο, λαμβανει το δωρημα,
να ορα, να βλεπει καθαρα το εκαστοτε ενεργο θελημα του Θεου μεσα στην κτιση και την ιστορικη της διαδρομη.

Ακομα και καποιος που μεσα σε μια ιστορικη κοινωνια, που εχει ελθει σε δεινη θεση εξαιτιας αποστασιας-διαφθορας-απιστιας,
("καλη" ωρα σαν του λογου μας), εξαγγελει συγχρονικα εν τω παροντι, και οχι μελλοντικα μονο, την Θεια Βουλη, ειναι Προφητης.

Ελεγχοντας την κατασταση, καταγγελει την παρουσια του Θεου, και την διαστροφη του αγαθου θεληματος Του,
απο τους αστοχουντες και τετυλφωμενους συνανθρωπους του. Βλεπει αυτο που δεν βλεπουν οι αλλοι.

Γιατι το βλεπει; Γιατι μετεχει των θειων ενεργειων, ειναι δεκτικος του Πνευματος,
ενω οι αλλοι την ιδια στιγμη διπλα του, ενω φερουν τις ιδιες προδιαγραφες οντολογικα, ειναι ανεπιδεκτοι με ευθυνη τους.

Το να καταγγελεις λοιπον την παρουσια, την ενεργο και σωστικη παρουσια του Θεου, δια των ακτιστων ενεργειων Του,
μεσα στην ιστορια, ειτε παρελθοντικα, ειτε συγχρονικα την ωρα που ζεις και εσυ, ειτε μελλοντικα,
ειναι Προφητεια με την εννοια της διακονιας και της υπακοης στο εν Πνευματι Αγιω εκπεφρασμενο Θειο Θελημα εντος σου,

Αρα αυτο σε καθιστα Προφητη, ανεξαρτητα απο το χωροχρονικο σημειο, στο οποιο εντασσεις τα εξαγγελομενα.

Τελικα Προφητης ειναι ο βλεπων και καταγγελων την Παρουσια το Θελημα και τις Ενεργειες του Θεου,
μεσα στην κτιση και την ιστορια, και που ολα αυτα δεν αποβλεπουν παρα στον φωτισμο της Οδου,
δια της οποιας ο ανθρωπος ως λογικο και ελευθερο ον, καλειται να βαδισει,
ωστε να καταστει "θειας φυσεως κοινωνος", -χαριτι βεβαια-, αλλα και -αληθεια- στην ζωη του, και επεκεινα αυτης.

Προφητης λοιπον κατα συμπερασμα ειναι αυτος που διακονει-εξαγγελει το θειο θελημα,
σε καθε περισταση εν τοπω και χρονω, οχι μονο εν τω μελλοντι,
θελημα που θα του αποκαλυψει και θα του υποδειξει ο Κυριος, με σκοπο την σωτηρια του ανθρωπου.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ορθοδοξία”