Η υπέρβαση του εγωκεντρισμού

[virgin]

Η ίαση των παθών και η απελευθέρωση από τις εγωκεντρικές δεσμεύσεις είναι μυστήριο. Δεν μπορεί να γίνει μέσα από συνειδητές, ανθρώπινες προσπάθειες αλλά με την παρέμβαση του Θεού. Η υπέρβαση του εγωκεντρισμού δεν είναι αποτέλεσμα συνειδητών ασκητικών προσπαθειών αλλά καρπός της επίσκεψης του Αγίου Πνεύματος. Η θεραπεία των παθών βιώνεται ως άμεση δωρεά υπερβατικής ελευθερίας. Ο πιστός πάσχει τη θεραπεία χωρίς να μπορεί να επεξηγήσει λογικά την ακριβή διαδικασία της θεραπευτικής του εμπειρίας. Η θεραπεία δεν είναι ανταμοιβή για τις ασκητικές προσπάθειες και τις θυσίες αλλά θείο δώρο που παρέχεται δωρεάν χάριν της ταπεινώσεως. Ο πιστός δεν μπορεί με τη δύναμη της θέλησής του να ξεπεράσει το εγώ του. Καθώς όμως συντρίβεται μέσα από την επαφή του με την πραγματικότητα και αδειάζει από τον εαυτό του, επιτρέπει στη Χάρη του Θεού να τον επισκεφτεί και να τον κατακλύσει. Η αναφορά της συντριβής στο Θεό ελκύει τη Χάρη.

Μέσα απο αυτά τα κείμενα- υπήρξαν τα πρώτα που με αιφνιδίασαν με τον θεολογικό και ψυχολογικό τους λόγο- ξεκίνησα τα πρώτα δειλά βήματα, να ανακαλύπτω πόσο βαθιά νυχτωμένη ,στην κοσμάρα του εγωκεντρισμού μου είμουν και συνεχίζω βέβαια το ταξίδι..
Πόσο "συνετή " ήμουν αφού διάβαζα και ερμήνευα την Αγία Γραφή κατά το δοκούν και μάλιστα αφού την διαβαζα είμουν ασφαλής στην πορεία μου Και διαβαζωντας σήμερα τα πατερικά εννούν να λένε οτι τότε ερμηνεύεις και ζείς και καταλαβαίνεις τον Θείο Λόγο όταν τίποτε δεν παραδέχεσαι οτι γνωρίζεις ή οτι κατάλαβες ...
Η αναφορά της συντριβής στο Θεό ελκύει τη Χάρη
Όπως ακριβώς το λέει μόνο συντετριμμένοι καταποντισμένοι απορημένοι για το μη παρέκει της ύπαρξης μας
για τήν αναξιότητα μας για την ταπεινή ολίγιστη θέση και φύση μας πολιτευόμενοι ως ξένοι... τότε έρχεσαι λίγο στα συγκαλάσου και χάνεσαι πάλι όταν αντιμέτωπίζεις ψυχολογικά με προσπάθεια την ανοησία του παρόντος βίου