Υποθήκες της μητέρας

Ψυχολογικά Θέματα

Συντονιστές: pAntonios, Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

15 Συμβουλές για τους γονείς

1. Να προμηθεύετε στα παιδιά σας καλά βιβλία και καλή μουσική. Να καλλιεργείτε μέσα τους την αγάπη για το διάβασμα.

2. Να βοηθάτε τα παιδιά σας να μάθουν να διακρίνουν τις συνέπειες της αμαρτίας.

3. Να κάνετε το σπίτι σας έναν ευχάριστο τόπο διαμονής.

4. Να μάθετε στα παιδιά σας να μελετούν το Λόγο του Θεού από την πολύ μικρή τους ηλικία. Καθιερώστε μια ώρα οικογενειακής λατρείας κάθε μέρα.

5. Μάθετε στα παιδιά σας να απολαμβάνουν τη δουλειά.

6. Βοηθήστε τα παιδιά σας να μάθουν κάτι που θα δημιουργήσει το αίσθημα της αυτοπεποίθησης. Να τους προμηθεύετε με μαθήματα, με μουσικά όργανα, με παιγνίδια, με σύνεργα τέχνης κλπ.

7. Να μην παραλείπετε να τα εγκωμιάζετε. Να διαθέτετε χρόνο να τα ακούτε. Να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να εκφράζουν τα αισθήματα τους και να υποβάλλετε ερωτήσεις.

8. Να χρησιμοποιείτε τις οικογενειακές γιορτές (γενέθλια κλπ.) και παραδόσεις σαν ευκαιρίες για να κάνετε τα παιδιά σας να νιώθουν υπερήφανα για την οικογένεια τους.

9. Να τα διδάξετε την ανεξαρτησία και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Να τα βοηθάτε να παίρνουν αποφάσεις.

10. Να συμπεριφέρεστε στα παιδιά σας φιλικά. Να τα κάνετε να νιώθουν ευχαρίστηση να βρίσκονται μαζί σας.

11. Να τα βοηθάτε να αντιμετωπίζουν με τον σωστό τρόπο τις απογοητεύσεις και τις αποτυχίες.

12. Οι συζυγικές σχέσεις να είναι τέτοιες που να αποτελούν το πρότυπο που θα μιμηθούν τα παιδιά τους αργότερα. Να δείχνετε πως αρέσετε ο ένας τον άλλον και να εκδηλώνετε την αγάπη σας ο ένας για τον άλλον.

13. Αποτυπώστε τις ευχάριστες στιγμές σας σ’ ένα οικογενειακό λεύκωμα για να τις θυμάστε.

14. Διδάξτε στα παιδιά σας πως τα προνόμια συνεπάγονται υπευθυνότητες.

15. Μάθετε τα να σέβονται τους εαυτούς τους και τους άλλους. Διδάξτε τα πως ο σεβασμός είναι βασική προϋπόθεση για αγάπη και είναι σπουδαίο στοιχείο μιας σωστής προσωπικότητας.



12 Κανόνες για την αγωγή των παιδιών


1. Να θυμάστε πως το παιδί είναι δώρο Θεού και ότι είναι η πλουσιότερη ευλογία που έχουμε. Μη προσπαθείτε να το κάνετε ότι είστε εσείς ή ότι είναι ο αδερφός του ή οποιοσδήποτε συγγενής. Κάθε παιδί είναι μονάδα και πρέπει να το αφήνουμε να εκδηλώνει την προσωπικότητά του.

2. Μη αποθαρρύνετε το παιδί όταν φαίνετε να αποτυγχάνει. Μη το συγκρίνετε με άλλους που ίσως πέτυχαν καλύτερα.

3. Να θυμάστε ότι ο θυμός και η εχθρότητα είναι φυσικά αισθήματα. Αφήστε τα παιδιά σας να εκφραστούν και να εξωτερικεύσουν τα αισθήματά τους ειδεμή θα γίνουν εσωτερικά συμπλέγματα που μπορούν να ξεσπάσουν σε φυσικές αρρώστιες.

4. Να επιβάλλετε πειθαρχεία στο παιδί σας με σταθερότητα και νοημοσύνη. Μη τα πειθαρχείτε ποτέ θυμωμένοι. Το παιδί ξέρει πότε η πειθαρχία είναι για το καλό του και πότε προσπαθούμε μάλλον να το εκδικηθούμε.

5. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί έχει ανάγκη από δύο γονείς. Δεν πρέπει πάντα ο ένας γονείς να πειθαρχεί το παιδί. Πρέπει και οι δύο γονείς εκ συμφώνου να πειθαρχούν και να καθοδηγούν το παιδί. Ποτέ ο ένας γονέας δεν πρέπει να συμφωνεί με το παιδί εναντίων του άλλου γονέως.

6. Ποτέ να μη δίνετε στο παιδί σας ότι επιθυμεί η καρδιά του. Να του επιτρέπετε μόνο του να κερδίζει και να αποκτά εκείνο που θέλει αν αυτό βέβαια είναι κάτι το καλό. Το συναίσθημα της αξίας είναι σπουδαιότερο στη ζωή του παιδιού.

7. Μη προβάλλετε τον εαυτό σας πάντοτε σαν το υπόδειγμα της τελειότητας. Πάντοτε να δίνετε την εντύπωση ότι είναι δυνατόν ότι είναι δυνατόν ο μπαμπάς και η μαμά του να κάνουν και αυτοί λάθος.

8. Μη φοβερίσετε το παιδί με κάτι που δεν μπορείτε να το εφαρμόσετε και μη υπόσχεστε πράγματα που δεν μπορείτε να εκτελέσετε. Το παιδί παίρνει τον εκφοβισμό ή την υπόσχεση του γονιού στα σοβαρά. Όταν το παιδί χάσει την εμπιστοσύνη του στο γονιό του έχει χάσε το παν.

9. Μη το πνίξετε το παιδί σας με φαινομενική επιφανειακή αγάπη χωρίς βάθος. Η αγάπη πρέπει να δείχνετε μέρα με την ημέρα όχι μόνο με λόγια αλλά με έργα και με το συναίσθημα της πλήρους εξαρτήσεως του παιδιού από τον αξιόπιστο γονιό.

10. Να διδάξετε στο παιδί σας ότι η εργασία είναι κάτι το έντιμο και ότι δεν πρέπει να αποφεύγεται από το παιδί. Να του δώσετε την εντύπωση ότι η διασκέδαση έχει τη θέση της αλλά δεν πρέπει να είναι το μοναδικό μέλημα της ζωής του.

11. Μη προσπαθείτε να προστατεύετε το παιδί σας εναντίον κάθε απογοητεύσεως και κάθε χτυπήματος και αναποδιάς. Τα χτυπήματα και οι αναποδιές είναι εκείνες που δημιουργούν χαρακτήρα στο παιδί.

12. Να μάθετε το παιδί σας να αγαπά το Θεό και να αγαπά τους συνανθρώπους του. Μη το στέλνετε στην εκκλησία αλλά να το παίρνετε μαζί σας. Τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμά σας και όχι από εκείνα που τους διδάσκουμε.


Σαν γονιός ποτέ δε θα μετανιώσεις...

1. Αν κάνεις το καλύτερο που μπορείς ακόμα κι όταν είσαι αποθαρρυμένος.

2. Αν ακούσεις προτού κρίνεις σε οικογενειακούς καυγάδες.

3. Αν σκεφτείς προτού μιλήσεις όταν είσαι ταραγμένος.

4. Αν αποφύγεις να πεις τα οικογενειακά σου σε τρίτους.

5. Αν φερθείς με μεγαλοψυχία σ' έναν εχθρό και ίσως στο γείτονα της διπλανής σου πόρτας.

6. Αν αρνηθείς να δώσεις προσοχή και ν' ακούσεις τις κακογλωσσιές του ενός και του άλλου.

7. Αν κρατήσεις τις αρχές σου στις σχέσεις σου με τα παιδιά σου.

8. Αν ζητήσεις συγνώμη για κάποιο λάθος σου ακόμα κι από το παιδί σου.

9. Αν είσαι πάντα τίμιος στις δοσοληψίες σου με τους άλλους.

10. Αν ξοδεύεις χρόνο με τα παιδιά σου






«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Τα γεύματα




Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προτείνει την ώρα τού φαγητού ως μια καλή ευκαιρία για να αναφέρουμε στη συζήτηση μας με τα παιδιά ιστορίες και παραδείγματα από την Άγια Γραφή. Η ώρα του φαγητού είναι μια ευκαιρία για να συγκεντρωθεί η οικογένεια, να φάγουν και να συζητήσουν όλοι μαζί. Δυστυχώς η τηλεόραση και τα φορτωμένα προγράμματα έχουν σχεδόν καταργήσει την ώρα του φαγητού σε πολλά σπίτια. Οι χριστιανοί γονείς πρέπει να επιδιώκουν τα οικογενειακά γεύματα, όποτε είναι δυνατόν.

Τό πρωινό είναι από τα πιο παραμελημένα γεύματα, παρ' όλα αυτά είναι σημαντικό, επειδή βρίσκεται στο ξεκίνημα της ημέρας. Αύτη την ώρα η οικογένεια μοιάζει να κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβουν όλοι να ετοιμαστούν στην ώρα τους για τη δουλειά η για το σχολείο. Άλλα εκτός από την πρωινή προσευχή (η οποία φυσικά εννοείται) θα ήταν πολύ ωφέλιμο για τα παιδιά να αρχίσουν την ημέρα συντροφιά με τους γονείς τους, έστω και για πέντε λεπτά. Έτσι θα γευθούν την αγάπη τού πατέρα και της μητέρας τους και το ενδιαφέρον τους για ο,τι πρόκειται να κάνει το καθένα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν ένα παιδί φεύγει για το σχολείο η μητέρα μπορεί να το ευλογήσει η να προσευχηθεί λέγοντας: Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε προστατεύει· Η Παναγιά μαζί σου. Όλα αυτά δεν παρέχουν μόνο ψυχολογική ασφάλεια αλλά αποτελούν και προστασία από κάθε αρνητική επιρροή, που μπορεί να συναντήσει το παιδί, και είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους δύο κόσμους, του σπιτιού και του σχολείου.


ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Περιφρούρηση των αισθήσεων του παιδιού





Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους γονείς να προσέχουν τις αισθήσεις των παιδιών τους: τι βλέπουν, τι ακούν κ.ο.κ. Δεν μπορούμε να βάλουμε στα παιδιά μας παρωπίδες και, σε μια πόλη του εικοστού αιώνα, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος πώς



ο,τι συναντήσουν θα είναι ωραίο και θα εμπνέει; Μπορούμε όμως να έχουμε ύπ' όψιν τα λόγια του άγιου, όταν διακοσμούμε το σπίτι μας. Ο άγιος Ιωάννης προτείνει επίσης να δίνουμε στα παιδιά ευκαιρίες να αγγίξουν τις αισθήσεις τους οι φυσικές καλλονές: τοπία, λίμνες, λουλούδια κ.λ.π. Όταν προγραμματίζουμε εκδρομές και διακοπές, μπορούμε να προβλέψουμε και κάποιες ευκαιρίες για να θαυμάσουμε τη φύση. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε στο σπίτι μας φυσικά υλικά. Τα παιδιά συχνά δεν μπορούν να καταλάβουν την ιδέα του Θεού - Δημιουργού, και μάλιστα όταν περιβάλλονται μόνο από αντικείμενα κατασκευασμένα από ανθρώπους, στα οποία το έργο των χειρών του Θεού δεν είναι τόσο άμεσα φανερό.


ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Θρησκευτική αγωγή



Οι χριστιανοί γονείς και δάσκαλοι και όλοι όσοι επιθυμούν να διδάξουν το χριστιανισμό οφείλουν να έχουν πάντα κατά νουν ότι ο κύριος σκοπός τους είναι: να εμπνεύσουν στο παιδί προσωπική αγάπη για τον Χριστό και την Μητέρα Του. Αν ένα παιδί μεγαλώνει τιμώντας τον Χριστό και την Παναγία ως αγαπημένα πρόσωπα, αυτή η αγάπη θα στερεώσει την καρδιά του στον Θεό, κι αν αργότερα περάσει μέσα από αμφιβολίες η ακόμα κι αν εγκαταλείψει την Εκκλησία, τουλάχιστον η καρδιά του δε θα στραφεί εναντίον του Χριστού· αυτό και μόνο μπορεί να είναι αρκετό για τη σωτηρία του. Η θρησκευτική μόρφωση των παιδιών επιτυγχάνεται κυρίως με το παράδειγμα και με την ατμόσφαιρα αγάπης και προσευχής μέσα στο σπίτι. Η καρδιά του παιδιού συγκινείται· χωρίς εξηγήσεις, κατακτά την προσευχή ως φυσική δραστηριότητα, και χωρίς να έχει ανάγκη λογικών αποδείξεων γνωρίζει την παρουσία του Θεού.

Στους βίους των άγιων βλέπει κανείς συχνά πώς η ζωή ενός άγιου επηρεάστηκε από κάποιον άγιο άνθρωπο που απλώς είδε. Ο άγιος Νεκτάριος θυμόταν πάντα την αγάπη της γιαγιάς του και πώς στεκό-ταν όταν προσευχόταν μπροστά στις εικόνες. Η αγάπη, η προσευχή και το παράδειγμα είναι περισσότερο αποτελεσματικά από τα λόγια — στην πραγματικότητα είναι αυτά που δίνουν αξία στα λόγια — όταν οδηγούμε τα παιδιά προς τον Θεό. Η εργασία μας ως γονείς η κατηχητές είναι συχνά αφανής, και μας δίνει την εμπειρία της φοβερής όψεως της ανθρώπινης ελευθερίας: ότι δηλαδή κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε άλλον άνθρωπο την αγάπη για τον Θεό. Άλλωστε· δε θα θέλαμε να είναι τα πράγματα διαφορετικά. Θέλουμε να αγαπούμε τον Θεό ελεύθερα και το ευχόμαστε αυτό και για όλο το ανθρώπινο γένος. Όμως ταυτόχρονα η προσευχή για τα αγαπημένα μας παιδιά μας προκαλεί ένα διαρκή εσωτερικό πόνο. Είναι ευκολότερο να μιλάς παρά να προσεύχεσαι. Πρέπει μάλλον να ακολουθούμε την έμπνευση του Θεού και το μυαλό του ίδιου του παιδιού. Δε θα βοηθήσουμε τόσο τα παιδιά μας με τα λόγια μας για τον Θεό, όσο με την παραμονή μας μέσα στην παρουσία τού Θεού. Οι χριστιανοί ενήλικες έχουν την τάση να πιστεύουν ότι ο Θεός απουσιάζει από τη συζήτηση, αν δεν αποτελεί Αυτός το αντικείμενο της. Οι καλύτερες εκπαιδευτικές μέθοδοι έχουν ως στόχο να διδάξουν στα παιδιά πώς να μαθαίνουν. Υπάρχει μια παροιμία που λέει: Δώσε στο γιό σου ένα ψάρι και θα φάει καλά σήμερα. Μάθε του πώς να ψαρεύει και θα τρώει καλά σ' όλη του τη ζωή. Έτσι αντιλαμβανόμαστε το έργο μας ως χριστιανοί γονείς η δάσκαλοι. Εμπνέουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τον Θεό και τα διδάσκουμε πώς να βρίσκουν μόνα τους το θέλημα Του. Αν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον Θεό και τους αγίους, ταύτα πάντα προστεθήσεται αυτοίς.

Σε μερικές χριστιανικές οικογένειες, και όχι λιγότερο σε οικογένειες κληρικών, τα παιδιά καμιά φορά παθαίνουν ένα είδος δυσπεψίας, επειδή ακούν υπερβολικά πολλές συζητήσεις για τον Θεό και για εκκλησιαστικά θέματα. Ίσως αυτά τα παιδιά να εξακολουθούν να ακούν από ευγένεια αλλά μπορεί κανείς να δει και να αισθανθεί ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να ακούσουν περισσότερα για τον Θεό κι ακόμη ότι Αυτός έχει αρχίσει να τα κουράζει και θα ήθελαν να τα αφήσει ήσυχα. Σε μια τάξη κατηχητικού, όπου κανείς συναντά μεγάλες διαφορές μεταξύ των παιδιών, όσον άφορα στην ικανότητα και στην επιθυμία τους να ακούσουν για τον Θεό, μπορεί να προκληθεί μεγάλη πνευματική βλάβη, αν ο λόγος μας δεν είναι προσαρμοσμένος στα μέτρα του κάθε παιδιού. Προσπαθούμε να εμπνεύσουμε και όχι να επιβάλουμε διά της βίας. Το ίδιο παιδί είναι δυνατόν να έχει σε ορισμένες στιγμές μεγαλύτερη πνευματική δε-κτικότητα απ’ ο,τι σε άλλες. Πώς κρίνουμε την αξία μιας τάξεως του κατηχητικού; Το πιο βασικό είναι να φεύγουν τα παιδιά από την τάξη περισσότερο εμπνευσμένα να αγαπούν τον Θεό, παρά η ολοκλήρωση του προγράμματος του κατηχητή. Μερικές φορές τα παιδιά έχουν κάτι που απασχολεί το μυαλό τους και ίσως είναι πιο ωφέλιμο πνευματικά να συζητήσουν γι' αυτό. Μερικές φορές οι παρεμβάσεις και τα σχόλια τους, όταν δε γίνονται απλώς για να διασπάσουν την προσοχή, αποτελούν μια ένδειξη για την πραγματική τους κατάσταση και τα θέματα που τα απασχολούν. Το αληθινό κριτήριο μιας κατηχήσεως δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων (ονομάτων, ημερομηνιών κ.λ.π.) στη μνήμη των παιδιών, άλλα το αν θεμελιώνεται βαθειά μέσα στην καρδιά τους η πεποίθηση ότι ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας είναι ο δρόμος της αληθινής ζωής. Τα ονόματα και τα γεγονότα πρέπει να θεωρούνται σαν βοηθητικοί γάντζοι πάνω στους οποίους μπορούμε να κρεμάμε αυτή την έμπνευση.


Σε πολλούς αρέσει να ακούν τους κατηχητές και τους ιερείς να διηγούνται ερωτήσεις και απαντήσεις των παιδιών σχετικά με τον Θεό. Είναι γεγονός ότι τα παιδιά λένε συχνά συγκινητικά και διασκεδαστικά πράγματα. Άλλα η συζήτηση με τα παιδιά δεν είναι συλλογή αστείων παιδικών εκφράσεων. Όσοι ασχολούνται με τα παιδιά γνωρίζουν καλά ότι το ίδιο αυτό παιδί, του οποίου τα λόγια μας διασκέδασαν, ίσως χρειάστηκε μήνες η και χρόνια ακόμα μέχρι να φθάσει στο σημείο να ανοίξει την καρδιά του και να εμπιστευθεί τον κατηχητή. Ακόμα, ο κατηχητής μπορεί να έχει μιλήσει επί ώρες στα παιδιά σχετικά με την τηλεόραση, το σχολείο, το φαγητό η τα παιχνίδια, πριν κάνει κάποια νύξη για τον Θεό. Οι πιο πολύτιμοι κατηχητές είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν μια καλή σχέση με τα παιδιά. Τα παιδιά συχνά αποδέχονται μια κατηγορηματική απάντηση από έναν ενήλικα του οποίου αισθάνονται την αγάπη και έχουν μάθει να εμπιστεύονται τη γνώμη του. Ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φιλείσθαι24. (Γιατί τίποτε δεν προσελκύει τόσο στη διδασκαλία, όσο το να αγαπά και να αγαπιέται κανείς). Από τα επτά τους χρόνια περίπου τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν να σκέπτονται σοβαρά για μεταφυσικά προβλήματα όπως: Ποιος δημιούργησε τον Θεό; και να αγωνίζονται να κατανοήσουν την αιώ-νια ύπαρξη. Οι εικόνες είναι πολύ χρήσιμες για να οδηγήσουν τα παιδιά στη γνώση και στην αγάπη του Χριστού και των αγίων από πολύ μικρό ακόμα το παιδί μπορεί να έχει στο κρεβάτι του ή στο δωμάτιο του εικόνες του Χριστού, της Παναγίας η ενός αγίου. Οι εικόνες προκαλούν διάφορες ερωτήσεις των παιδιών αλλά και δίνουν απαντήσεις σ' αυτές. Οι εικόνες πρέπει να μιλούν σε όλους μας άμεσα, οπτικά. 'Αλλά ενώ οι ενήλικες έχουν την τάση να εκφράζουν με λόγια ή να εκλογικεύουν ακόμα και τις οπτικές τους εμπειρίες, τα παιδιά συχνά κατανοούν, βαθειά θεολογικά μυστήρια μέσω των εικόνων, π.χ. συγκρίνοντας τις δύο εικόνες, της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως. Τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να ερμηνεύσουν ικανο-ποιητικά το μυστήριο αλλά τα λόγια και η έκφραση του προσώπου τους δείχνουν ότι αυτό έχει εισχωρήσει στην καρδιά και στο μυαλό τους. Η εικόνα μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για το μάθημα του κατηχητικού· άλλα ακόμα κι όταν δίνεται έμφαση στην παιδαγωγική άποψη της, οφείλουμε πάντοτε να μεταχειριζόμαστε την εικόνα με το σεβασμό που αρμόζει σ' ένα αντικείμενο λατρείας. Από πολύ μικρή ηλικία μπορούμε να εμπνεύσουμε στα παιδιά την αγάπη για την Άγια Γραφή και τους Βίους των Αγίων. Σημαντικότερο από την ποσότητα των κειμένων που διάβασαν η από τα γεγονότα που απομνημόνευσαν είναι να δουν τα παιδιά από τους γονείς και τους κατηχητές τους ότι η Γραφή και οι βίοι των Αγίων είναι πάντα επίκαιροι, αποτελούν παράδειγμα για τη ζωή μας σήμερα και μπο-


ρούν να μας εμπνεύσουν. Πρέπει επίσης οι διηγήσεις μας να περιλαμβάνουν μια ποικιλία ιστοριών. Είναι καλό, παραδείγματος χάριν, να εξοικειώνονται τα παιδιά με διηγήσεις και λαϊκά παραμύθια της χώρας οπού ζουν. Η Αγία Γραφή και οι βίοι των Άγιων πρέπει να παρουσιάζονται στα παιδιά ως διηγήσεις που έχουν μεγαλύτερη άξια και ενδιαφέρον απ’ όλες τις άλλες και όχι ως ιστορίες, τις οποίες έχουν ιερό καθήκον να μελετούν.






ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Η συμμετοχή στις ακολουθίες της Εκκλησίας






Τα παιδιά στην Εκκλησία μας είναι πλήρη μέλη του σώματος του Χριστού. Δεν έχουμε ειδικές ακολουθίες για παιδιά, επειδή γνωρίζουμε ότι η εμπειρία των λειτουργικών ακολουθιών δεν είναι αποκλειστικά και μόνον λογική. Ακόμα κι αν ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει όλα όσα συμβαίνουν, μπορεί να δει, να ακούσει, να οσφρανθεί, να γευθεί, να αγγίξει... και να αποκτήσει εμπειρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει να στερούμε τα παιδιά μας από αυτή την εμπειρία- πρέπει να τα προετοιμάζουμε ώστε να εκτιμήσουν την αξία της, να την περιμένουν με χαρά και να συμμετέχουν σ' αυτήν με την προσευχή και με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Οι γονείς δεν πρέπει να φορτώνουν υπερβολικά τα παιδιά με προσευχές μεγάλης διάρκειας στο σπίτι η πηγαίνοντας τα σε όλες τις ακολουθίες, επειδή οι ίδιοι θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτές. Δε θα θέλαμε να κυριεύει τα παιδιά μας η τεμπελιά, όταν πρόκειται να πάνε στην εκκλησία, άλλα, αν στα μάτια τους η εκκλησία δεν είναι παρά μια βαρετή υποχρέωση, είναι πιθανόν να επαναστατήσουν εναντίον της.

Όσον αφορά την καθημερινή πρωινή και βραδινή προσευχή της οικογένειας, είναι δύσκολο να ορισθεί συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Οι ηλικίες και οι χαρακτήρες των παιδιών μπορεί να διαφέρουν και οι ψυχικές διαθέσεις τους να μεταβάλλονται από μέρα σε μέρα. Το βασικό είναι να δίνουν οι γονείς το παράδειγμα, χωρίς επίδειξη, της τακτικής προσευχής ως φυσικού τμήματος της ημέρας και τα παιδιά να βλέπουν πώς ωφελούνται απ’ αυτήν. Οι γονείς πρέπει να συμβουλεύονται τον πνευματικό τους πατέρα για κάθε παιδί τους και ακόμα να μοιράζονται τις εμπειρίες τους με άλλους γονείς. Όταν τα παιδιά ξέρουν να διαβάζουν, προτιμούν συχνά να λένε τις προσευχές τους μόνα τους, μπροστά στις δικές τους εικόνες ή στο οικογενειακό εικονοστάσι. Επίσης αρέσει στα παιδιά να συμμετέχουν στην ανάγνωση, όταν όλη η οικογένεια προσεύχεται μαζί. Είναι δυνατόν ακόμα να πάρουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές από τον πνευματικό τους, ίσως και έναν σύντομο κανόνα προσευχής, αν μπορούν να τον σηκώσουν. Η ειλικρινής και τακτική προσευχή είναι πιο σημαντική από την ποσοτικά μεγάλη προσευχή.

Είναι καλύτερα για το παιδί να έχει έναν πολύ σύντομο κανόνα (έστω και λίγων λεπτών), μπορεί βέβαια, να αυξήσει το χρόνο της προσευχής μόνο του, ανάλογα με την έμπνευση του. Οι υπενθυμίσεις για προσευχή δε θα είναι απαραίτητες, αν το παιδί έχει αποκτήσει τη συνήθεια να προσεύχεται και έχει αντιληφθεί πόσο αναγκαίο είναι να ζητούμε την ευλογία του Θεού.


Είναι σίγουρο πάντως πώς, με το να είμαστε συνεχώς πάνω απ’ το κεφάλι του παιδιού για να τού υπενθυμίζουμε το καθήκον της προσευχής, δε θα το βοηθήσουμε σε καμμιά περίπτωση. Για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας οι τακτικές προσευχές πρέπει να θε-ωρούνται ως στόχος αλλά οι γονείς δεν πρέπει να ανησυχούν, αν αυτός δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί καθημερινά. Μια σύντομη προσευχή δίπλα στο κρεβάτι με τον ένα η και τους δύο γονείς είναι σε πολλές περιπτώσεις ευκολότερο να πραγματοποιηθεί, καθώς επίσης και οι προσευχές πριν και μετά το φαγητό

Τα παιδιά που αισθάνονται πλήξη στην εκκλησία, θα την ξεπεράσουν ευκολότερα, αν δε φοβούνται να μιλήσουν γι' αυτήν. Μπορούμε να την αναφέρουμε ως πειρασμό, ο οποίος ενοχλεί και τους μεγάλους. (Τα παιδιά τους βλέπουν να κοιτάζουν το ρολόι τους, να κουβεντιάζουν...). Μπορούμε επίσης να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλούν στον Χριστό για τα προβλήματα και τις χαρές τους κατά την διάρκεια της ακολουθίας, αν είναι κουρασμένα και δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν — κι ακόμη να του μιλούν για την πλήξη τους και να ζητούν από τον Θεό να τα βοηθήσει να αισθανθούν την ακολουθία. Όταν δεν μπορούμε να προσευχηθούμε πρέπει να το εξομολογούμαστε πρώτα στον Θεό, επειδή είναι σύμπτωμα πνευματικής ασθένειας. Τα μικρά παιδιά μπορούμε να τα βγάζουμε για λίγο έξω, να τους δίνουμε κάτι να δουν ή να κρατήσουν, να τους εξηγούμε τι συμβαίνει ή να τους δείχνουμε κάτι μέσα στο ναό. Όταν η ακολουθία είναι πολύ μεγάλη, μπορούμε να τα φέρνουμε στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν μόνο ένα μέρος της. Οι ψάλτες, οι αναγνώστες, όσοι υπηρετούν στο ναό ή συμμετέχουν στην κοινή προσευχή πρέπει να εκτελούν το διακόνημά τους με τρόπο αντάξιο τού Θεού, ώστε να εμπνέουν τους παρόντες και, πάνω απ’ όλα, να μη διώχνουν από την εκκλησία τα παιδιά ή τους άλλους παρόντες που δεν είναι σταθερά μέλη της Εκκλησίας. Ος δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης.








ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Η ατμόσφαιρα του χριστιανικού σπιτιού


Αδιαλείπτως προσεύχεσθε.

Ένα σπίτι είναι ευλογημένο όταν οι καθημερινές δουλειές γίνονται με προσευχή.
Φαγητό μαγειρεμένο με αγάπη και προσευχή είναι ευλογία για όλους όσους το μοιράζονται.
Όταν ντύνεσαι, μπορείς να προσεύχεσαι: Κύριε, ντύσε με με τη δικαιοσύνη σου.
Όταν φεύγεις ή έρχεσαι στο σπίτι μπορείς να λες: Κύριε, ευλόγησε την είσοδο και την έξοδο μου. Παρόμοιες προσευχές μπορούμε να χρησιμοποιούμε και για κάθε άλλη εργασία.
Συνηθίζεται επίσης να κάνουμε το σημείο τού σταυρού και να προσευχόμαστε κάθε φορά που ξεκινάμε για ταξίδι.


Να ένα ακόμα απόσπασμα από τον πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης: Προσπάθησε να ευαρεστείς στον Θεό σε όλα και πάντοτε και να σκέπτεσαι τη σωτηρία της ψυχής σου από την αμαρτία και το διάβολο και την υιοθεσία της από τον Θεό. Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, κάνε το σημείο τού σταυρού και λέγε: Εις το όνομα τού Πατρός και του Υιού και τού Άγιου Πνεύματος.

Επίσης: Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς· και, δί-δαξαν με τού ποιείν το θέλημα Σου.
Όταν πλένεσαι, είτε στο σπίτι σου είτε στα λουτρά, λέγε: Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Όταν ντύνεσαι, σκέψου την καθαρότητα της καρδιάς και ζήτησε από τον Θεό καθαρή καρδιά: Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός.
Αν έραψες καινούρια ρούχα, όταν τα φοράς, σκέψου την πνευματική ανακαίνιση και λέγε: Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Όταν βγάζεις τα παλιά ρούχα και τα παρατάς με περιφρόνηση, θυμήσου με μεγαλύτερη περιφρόνηση την παραίτηση του παλαιού, τού αμαρτωλού, τού εμπαθούς, τού σαρκικού άνθρωπου.
Όταν γεύεσαι τη γλυκύτητα τού ψωμιού, θυμήσου τον αληθινό Άρτο, ο οποίος δίνει στην ψυχή την αιώνια ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, και να αισθάνεσαι πείνα γι' αυτόν τον Άρτο — δηλαδή, να επιθυμείς να κοινωνείς απʼ Αυτόν συχνότερα.
Πίνοντας νερό, τσάι, γλυκό κρασί η άλλο ποτό, θυμήσου το αληθινό ποτό, το οποίο σβήνει τη δίψα της ψυχής που φλέγεται από τα πάθη — το πανάχραντο και ζωοποιό Αίμα του Σωτήρος.
Όταν αναπαύεσαι την ημέρα, θυμήσου

την αιώνια ανάπαυση, την ετοιμασμένη για εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται και παλεύουν κατά της αμαρτίας, κατά των αερίων πνευμάτων του κακού, κατά της ανθρώπινης αδικίας η τραχύτητας και αμάθειας.
Όταν ξαπλώνεις για να κοιμηθείς τη νύχτα, σκέψου τον ύπνο του θανάτου, ο οποίος αργά η γρήγορα οπωσδήποτε θα έρθει σε όλους μας, και τη σκοτεινή εκείνη, αιώνια, φοβερή νύκτα, στην οποία θα ριχθούν όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί.
Όταν αντικρίζεις το φως της ημέρας, σκέψου την ανέσπερη μέρα, την αιώνια, τη λαμπρότατη — τη λαμπρότερη κι από την πιο λαμπρή γήινη μέρα — την ημέρα της βασιλείας των Ουρανών, κατά την οποία θα χαρούν όλοι όσοι προσπάθησαν να ευαρεστήσουν στον Θεό η μετανόησαν ενώπιον του Θεού για όλα όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της πρόσκαιρης αυτής ζωής.
Όταν πηγαίνεις κάπου, θυμήσου τη δίκαιη πνευματική πορεία ενώπιον τού Θεού και λέγε: Τα διαβήματα μου κατεύθυνον κατά το λόγιόν Σου και μη κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία.
Όταν κάνεις κάτι, προσπάθησε να το κάνεις με τη σκέψη τού Θεού, τού Δημιουργού, ο οποίος έκανε τα πάντα με την άπειρη σοφία, χάρη και παντοδυναμία Του και σε δημιούργησε κατ' εικόνα και ομοίωση Του. Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα η θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας, από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και τού σώματος μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός. Ευχαρίστησε Τον με όλη την καρδιά σου και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό, τον Θεό- άλλα μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σ' αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους, στους φτωχούς αδελφούς σου, οι οποίοι έχουν μείνει σ' αυτή τη ζωή για να φανερώσεις σ' αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς γι' αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό. Όταν βλέπεις τη λευκή λάμψη τού αργύρου, μη δελεασθείς από αυτήν άλλα σκέψου ότι η ψυχή σου οφείλει να είναι λευκή και να λάμπει με τις αρετές τού Χριστού. Όταν βλέπεις τη λάμψη τού χρυσού, μη σαγηνεύεσαι από αυτήν άλλα θυμήσου ότι η ψυχή σου πρέπει να καθαρίζεται με τη φωτιά όπως ο χρυσός, και ότι ο Κύριος επιθυμεί να σε κάνει να λάμπεις κι εσύ όπως ο ήλιος, στην αιώνια, λαμπρή βασιλεία τού Πατέρα Του. Θυμήσου ότι θα δεις τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Θεό, την Άγια Τριάδα, την Υπεραγία Παρθένο και Μητέρα τού Θεού και όλες τις επουράνιες δυνάμεις και τους άγιους να λάμπουν πλημμυρισμένοι από το ανέκφραστο φως το οποίο ξεχύθηκε επάνω τους.


Σε ένα από τα Αποφθέγματα των Πατέρων της Ερήμου διαβάζουμε ότι η μαγειρική ενός μονάχου ήταν πολύ δημοφιλής. Οι άλλοι πατέρες τον ρώτησαν κάποτε τι το ιδιαίτερο είχε η συνταγή η τα υλικά άλλα εκείνος απάντησε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πιάτο βραστές φακές. Μετά από πολλές πιέσεις ομολόγησε το

μυστικό του, ότι σε κάθε στάδιο της προετοιμασίας τού φαγητού είχε τη συνήθεια να λέει μία προσευχή μετανοίας. Μια μητέρα στο σπίτι μπορεί να είναι πολυάσχολη, αλλά παρ' όλα αυτά είναι πιο ελεύθερη να προσεύχεται από κάποιον που εργάζεται έξω από το σπίτι. Γενικά, μια μητέρα πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι μόνο για σοβαρούς λόγους και πρέπει πάντοτε να έχει τη συναίσθηση ότι η οικογένεια είναι το πρώτο της καθήκον. Να εργάζεται μόνο εάν ο μισθός της είναι απολύτως αναγκαίος για την οικογένεια. Μια αλλαγή από το περιβάλλον τού σπιτιού ίσως είναι αναγκαία σε ορισμένες περιπτώσεις για ψυχολογικούς λόγους άλλα αυτό δε σημαίνει ότι μια μητέρα χρειάζεται μια πλήρους απασχολήσεως επαγγελματική καριέρα.

Πράγματι, η παρουσία της μητέρας στο σπίτι έχει θετική επίδραση στο πνεύμα της οικογένειας· αυτό εκφράζεται ωραία στην παροιμία που λέει ότι η μητέρα στο σπίτι είναι όπως η καρδιά στη θέση της. Ο πνευματικός ρόλος της μητέρας στον οργανισμό της οικογένειας είναι πολυτιμότερος από οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση που μπορεί να προσφέρει, και είναι αναντικατάστατος, ιδίως στη σύγχρονη πυρηνική οικογένεια. Μερικές φορές οι γονείς ισχυρίζονται ότι είναι πολύ απασχολημένοι η κουρασμένοι και δεν μπορούν να τηρήσουν έναν κανόνα προσευχής. Ωστόσο ο καθένας μπορεί σε ορισμένα χρονικά διαστήματα (π.χ. κάθε ώρα ή κάθε μισή ώρα) να προσευχηθεί, έστω και μια φορά, αργά με όλη του την ύπαρξη, διώχνοντας από το μυαλό του κάθε άλλη σκέψη, λέγοντας: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό. Η ένταση αυτής της προσευχής, έστω και τόσο σύντομης, έχει ως αποτέλεσμα να παραμείνει για πολλή ώρα η αίσθηση της προσευχής και της παρουσίας του Θεού, ακόμα κι αν είμαστε απασχολημένοι με άλλες δραστηριότητες. Έτσι μπορεί κανείς να παραμείνει σε κατάσταση προσευχής μέχρι να ξαναπροσευχηθεί. Οι άνθρωποι λένε ότι ξεχνούν τον Θεό, όταν δε βρίσκονται στην εκκλησία. Αλλά η οικογένεια μας η ίδια θα πρέπει να είναι μια μικρή εκκλησία. Πρέπει να τελείται στο σπίτι μας ο αγιασμός, να έχουμε εικόνες και να θυμιάζουμε. Ίσως μας βοηθήσει η ακρόαση λειτουργικής μουσικής στο σπίτι. Ωστόσο δεν συνιστάται η αποφυγή όλων των πινάκων ζωγραφικής εκτός από τις εικόνες ούτε κάθε άλλου είδους μουσικής εκτός από τους εκκλησιαστικούς ύμνους, ούτε όλων των συζητήσεων, που αφορούν κοσμικά θέματα, με την οικογένεια και τους φίλους μας. Είναι πολύ αποτελεσματικότερο να προσπαθούμε να κρατάμε αδιαλείπτως στην καρδιά μας το πνεύμα της προσευχής και την αίσθηση της παρουσίας τού Θεού. Κάθε πρωί μπορούμε να προσευχόμαστε λέγοντας: Κύριε, αν εγώ Σε ξεχνώ, Εσύ μη με ξεχνάς ή Κύριε, στρέψε το βλέμμα Σου στα παιδιά μου, ακόμη και όταν αυτά δεν Σε θυμούνται.


ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Η ασκητική ζωή της οικογενείας

Φύλακας άγγελος της οικογενείας είναι η άσκηση. Όταν λέµε άσκηση εννοούµε την λειτουργική ζωή της οικογενείας. Χωρίς την Εκκλησία δεν µπορεί να διατη­ρηθεί η οικογένεια. Η οικογένεια πρέπει να έχει τον πνευµατικό της σαν τον οικογενειακό της γιατρό. Όταν είναι υπό την παρακολούθηση του πνευµατικού λύνονται όλα τα προβλήµατα και οι σύζυγοι αλληλοκατανοού­νται.


Η πνευµατική αγάπη ανέχεται και τα αρνητικά στοιχεία του άλλου. Δεν επιµένει εγωϊστικά να εκπλη­ρώνονται όλα τα θελήµατά του. Η νηστεία, η προσευχή και η Θεία Λειτουργία αγιάζουν τα παιδιά και τους συ­ζύγους. Η καλυτέρα πρακτική άσκηση είναι οι στρωτές µετάνοιες. Η µεγαλυτέρα όµως άσκηση και ευλογία στην οικογένεια είναι η συµµετοχή στην Θεία Κοινω­νία. Πρέπει να εγκρατεύωνται και να ρυθµίζουν έτσι την ζωή τους, ώστε µε την ευλογία του Πνευµατικού τους να µπορούν τακτικά να κοινωνούν. Όταν το επιτύχουν αυτό δεν ζουν σαρκικά, αλλά πνευµατικά και η χάρις του Θε­ού αναπαύεται επάνω τους. Το πρόβληµα στην οικογέ­νεια προέρχεται από τον σαρκικό τρόπο ζωής, διότι σκοτίζεται ο νους και αρχίζει η εµπάθεια και ο εγωϊ­σµός. Όταν µας κατευθύνει µόνο το σώµα κάνουµε πολ­λά λάθη.


Αλλάζουν όµως τα κριτήρια όταν υπάρχη άσκηση και η βίωση της χριστιανικής ζωής. Τότε υπάρχει ευλο­γία και χαρά στην οικογένεια. Ο Χριστός τα δίνει όλα τα αγαθά µας και είναι όλα ευλογηµένα. Τι κρίµα να µην αγαπούν την οµορφιά και την ζεστασιά που φέρνει ο Χριστός στην οικογένεια!

Πηγή: Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Άβαταρ μέλους
eleimon
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 3520
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από eleimon »

Τι είναι η συναισθηματική κακοποίηση;

Είναι ο τύπος της συμπεριφοράς, λεκτικής ή πρακτικής που θέτει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο.Παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης αποτελούν:
" Οι φωνές και οι κραυγές. "
Οι χαρακτηρισμοί «είσαι ηλίθιος», «είσαι κακό παιδί», «είσαι άχρηστος/η». [/b]
" Η σύγκριση των παιδιών με άλλα παιδιά, εις βάρος του «δεν αξίζεις τίποτε», «ο ξάδελφος σου πάει καλύτερα από σένα» κλπ. "
Η έλλειψη στοργής, αγάπης και τρυφερών εκδηλώσεων.
" Η δημιουργία ενοχών «θα με κάνεις να πεθάνω», «εσύ φταις για όλα». "
Η ταπείνωση του παιδιού «είσαι για πέταμα», «τι ήθελα και έκανα ένα παιδί σαν και σένα» κλπ "
Οι απειλές εγκατάλειψης ή βίας «θα φύγω και θα σε παρατήσω», «θα σε κλείσω σε ίδρυμα», «θα σου σπάσω τα κόκαλα» κλπ. "
Οι ακραίες μορφές τιμωρίας π.χ. στέρηση φαγητού, νερού, κλείδωμα σε σκοτεινούς χώρους, δέσιμο κλπ.
«Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: υποθηκες της μητερας

Δημοσίευση από aposal »

Ελπίδα ένα μεγάλο μπράβο για την ενότητα που άνοιξες και τις δημοσιεύσεις σου!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ψυχολογικά Θέματα”