Είναι Προδοσία;

[dionysisgr]

Ακριβως αυτο το αδιακριτον, της καθολικης αναφορας που εκανες, αδελφε koyk, ειναι που μας προσεβαλε.

Δεν ειναι θεμα αυτο για κοινοποιηση σε ανοιχτο φορουμ, και ειδικα τετοιας θεματολογιας. Δεν εξετασαμε το μυαλο της αδελφης μας, αλλα την ενεργεια της να θεσει παρορμητικα τετοιο θεμα, εδω σε κοινη θεα. Δεν ωφελει το προβλημα της, και το καταλαβε και η ιδια. Ειναι προσωπικο, ειναι εμπιστευτικο, ειναι θεμα προσευχης, αλλα πρωτιστως ειναι θεμα Πνευματικου, και συμβουλευτικης απο εξειδικευμενους ανθρωπους, και δη, επιφορτισμενους απο την Εκκλησια μας για τετοιο εργο.

Μας υπερβαινει αυτο, εαν με εννοεις.

[Koyk]

Να ναι ευλογημενο

[dionysisgr]

Συγχωρησον, η Κυρια Θεοτοκος να σε σκεπει και να σε ευλογει παντοτε, εκει στον τοπο της μετανοιας σου, αρρωγος και παραστατης σου, στην κατα Θεον αναβαση σου, και να ευχεσαι και εσυ για εμας τους καθημαγμενους εξ'αμαρτιων αδελφους σου.

[ktistos]

Βασιλική μήπως να της εξηγούσες πως άλλο ιδιαιτερότητα και άλλο πάθος.
Όταν έχω ένα πάθος πχ. λαιμαργία δεν βλάπτω κανένα παρά μόνο τον εαυτό μου (ίσως και το πορτοφόλι του μπαμπά μου). Όταν καπνίζω, όταν μεθάω, όταν παίρνω ναρκωτικά πάλι μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Τι σημαίνει αυτό; Ότι παύει πλέον να είναι πάθος και γίνεται γνώρισμα του εαυτού μου και του χαρακτήρα μου; Θα σταματήσω να αντιστέκομαι; Θα σταματήσω να παλεύω με νύχια και με δόντια μέχρι να νικήσω το πάθος;
Ήθελα να ήξερα στα υπόλοιπα πάθη αυτοί οι ξερόλες ψυχολόγοι τα ίδια διδάσκουν;
Όταν στην εποχή του Χρυσοστόμου κάποιοι άντρες που πόρνευαν σταμάτησαν να έρχονται στην εκκλησία ο Χρυσόστομος τους ξανακάλεσε λέγοντάς τους:
Λέτε πως αφού κάνουμε τέτοιες αμαρτίες πως να έρθουμε στο ναό ξανά. Και μόνο που μέσα σας νιώθετε ένοχοι για την αμαρτία που διαπράτετε στα πορνεία, είναι το πρώτο βήμα προς την μετάνοια. Χωρίς κανείς να σας ελέγχει η συνείδηση μέσα σας "ουρλιάζει".
Πες της λοιπόν πως αν αυτό που κάνει είναι φυσιολογικό να το κάνει μπροστά στην μητέρα της και στον πατέρα της. Να το κάνει μπροστά στους συμμαθητές και στους καθηγητές της. Το πρόβλημά της είναι να μην την κακοχαρακτηρίσουν ή μέσα της και η ίδια νιώθει απαίσια για αυτή την παρεκτροπή αλλά δεν μπορεί να ελέγξει την αδυναμία της; Αποκλείεται η συνείδηση της να μην την ελέγχει. Ας παλέψει να το αποβάλλει όπως ένα οποιοδήποτε άλλο πάθος. Γιατί περί πάθους πρόκειται και μάλιστα σοβαρού.
Ο απόστολος Παύλος το δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού όσοι πέφτουν στο αμάρτημα αυτό. Άραγε με συμφέρει να τα χαλάσω με το Θεό για μια πρόσκαιρη σχέση, εφήμερη, ψεύτικη, χωρίς νόημα και σκοπό;

[michail]

H προσευχή σου καί μόνον αυτή ειναι ύπερ αρκετή βασιλική γία να βοηθήσεις την κοπέλα.Η μέρα με τήν νύκτα και πταίσμα ,η έλξη μίας κοπέλας γία την φίλη της, ενώ είναι έγκλημα γία τον εαυτό του και όχι μόνον ,η έλξη άνδρος γία έναν άλλο.

[theodora]

«Βλέποντας» το πιό ψύχραιμα σήμερα το ιδιαιτέρως λεπτό αυτό θέμα Βασιλική μου και μπαίνοντας στην δική σου την θέση αλλά με τον δικό μου τον χαρακτήρα............. δεν θα μιλούσα σε κανέναν γνωστό ή συγγενή της κοπέλλας. Και εξηγώ τον λόγο:
1) θέμα υγείας των γονιών, είναι βαρύ και ασήκωτο κάτι τέτοιο για οποιονδήποτε γονιό. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα είμαι υπεύθυνη και για κανένα έμφραγμα ή εγκεφαλικό, ή καμία κατάθλιψη.
2) Και να το μάθουν από οπουδήποτε οι γονείς, τί μπορούν να κάνουν σε μία έφηβη πλέον κοπέλλα? Τί? (εάν εξαιρέσουμε την προσευχή, νηστεία, αγρυπνίες κτλ- που κι αυτά σκοπός είναι τα κάνουμε από αγάπη στον Κύριο όχι από απελπιστικές καταστάσεις-)
Ας το μάθουν οι γονείς (και μετά φίλοι και συγγενείς και δεν συμμαζεύεται) από κάποιον άλλον.
Υπάρχει η πιθανότητα το κορίτσι να ξαναέρθει στα συγκαλά του (με την βοήθεια του Θεού) σε κάποιο χρονικό διάστημα και να χιλιομετανοήσει και όχι μόνο. Εάν όμως το έχουν μάθει οι γονείς? Τί επίπτωση θα έχει αυτό και στην αντιμετώπιση τους απέναντι στο σπλάχνο τους (έστω κι αν έχει μετανιώσει πικρά) ? Το ξέρω? Δεν το ξέρω!( και άσε που το μυαλό έχει και όρια και εάν ξεπεραστούν και βρισκόμαστε μακρυά από την Εκκλησία, έχουμε δραματικές και τραγικές καταστάσεις!!!! (μη γένοιτο)
3) Από την στιγμή που επί τόσα πολλά χρόνια το κορίτσι με εμπιστεύεται, το θεωρώ λιγάκι άτιμο να το «προδώσω» όπως λες κι εσύ, στην δύσκολη στιγμή του. Και δεν μιλάμε για κάτι όπως τα ναρκωτικά να το βοηθήσει και να το στηρίξει ψυχολογικά ο γονιός, η πολιτεία κάποιος! Μιλάμε για ένα ΠΑΘΟΣ σαρκικό, για έναν δαίμονα που μόνο με προσευχή και με τα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας πολεμείται. (τί του είπε ο ψυχολόγος του κοριτσιού? Να αποδεχτεί τον εαυτό του τον ανώμαλο? Ωραία βοήθεια, μπράβο στον επιστήμονα, μόνο που έχει μείνει πίσω στην επιστήμη του γιατί πρόσφατα άκουγα μία ομιλία για το συγκεκριμένο θέμα της ομοφυλοφιλίας και οι τελευταίες μελέτες των ψυχολόγων μιλούσανε για διαστροφή της κριτικής ικανότητας των συγκεκριμένων ατόμων κτλ κτλ που δεν τα ξέρω να τα γράψω)
Δεν γνωρίζω εάν κάνω σωστά που λέω την άποψή μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα........ αλλά είναι μία άποψη, μία γνώμη ενός ανθρώπου.
Μπορούμε όλοι οι χριστιανοί να δώσουμε το όνομα της κοπέλας υπερ υγείας πνευματικής, στους πνευματικούς μας πατέρες.
5, 10? Όσοι περισότεροι, τόσο καλύτερα. Και προσευχή. Θερμή προσευχή σαν να είναι το δικό μας το κοριτσάκι, η αδελφή μας η μικρή............
Εύχομαι να αποδειχθεί μία επιπολαιότητα της εφηβείας και να το ξεπεράσει με την βοήθεια του Θεού και των Αγίων μας.
Ας μην ξεχνάμε φυσικά όλοι μας και τις δικές μας σαρκικές πτώσεις και σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία από αυτήν του κοριτσιού!!!!!!
Ο Θεός να μας λυπηθεί τους αμαρτωλούς...

[arxontopoulo]

Θα συμφωνήσω με την Θεοδώρα. Νομίζω δεν είναι σωστό να προδώσεις την εμπιστοσύνη που σου έδειξε η κοπέλα και να μιλήσεις στους γονείς της τη στιγμή που η ίδια δεν το επιθυμεί. Αν το κάνεις, το πιο πιθανό είναι θα διακόψει κάθε επικοινωνία μαζί σου. Από την άλλη και οι γονείς δεν μπορούν να προσφέρουν και πολλά στη περίπτωση αυτή. Ο μόνος δρόμος είναι η προσευχή με πόνο και δάκρυα. Όμως, καλό είναι να πάρεις και την συμβουλή του πνευματικού σου.

[aposal]

Εγώ δεν νομίζω ότι το να μιλήσεις στους γονείς κάποιου παιδιού ότι το κορίτσι τους είναι άρρωστο (πνευματικά) είναι προδοσία.
Δεν το λες σε κάποιον εχθρό του κοριτσιού, αλλά σ' αυτούς που το έφεραν στη ζωή. Βέβαια, θα πρέπει να το μάθουν με τρόπο, ώστε να μην το τραυματίσουν με τη συμπεριφορά τους και έχουμε χειρότερες εξελίξεις, αλλά, αντίθετα, να το βοηθήσουν με τον πνευματικό τους αγώνα που θεωρώ ότι ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να κάνουν!
Τώρα βέβαια κατά πόσον οι γονείς θα προσεγγίσουν το πρόβλημα πνευματικά και θα δεχθούν να κάνουν τον αγώνα είναι μια άλλη - εξ ίσου τραγική, ίσως - ιστορία. Έπειδή λοιπόν το θέμα πρέπει να προσεγγιστεί πνευματικά και οι χειρισμοί θα είναι πολύ λεπτοί, πιστεύω ότι η Βασσιλική πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη και ευλογία του πνευματικού της, χωρίς την οποία είναι δύσκολη κάθε θετική εξέλιξη.

[arxontopoulo]

Τώρα βέβαια κατά πόσον οι γονείς θα προσεγγίσουν το πρόβλημα πνευματικά και θα δεχθούν να κάνουν τον αγώνα είναι μια άλλη - εξ ίσου τραγική, ίσως - ιστορία.

Αυτή είναι μία πολύ βασική παράμετρος. Αν οι γονείς είναι μακριά από την εκκλησία είναι λίγο δύσκολο να το χειριστούν σωστά.

[vasilikirimp]

Συγγνώμη που επανέρχομαι στο θέμα θέλω όμως να δευκρινήσω κάτι που πιθανών να μην έγινε αντιληπτό διότι δε το έκανα εγώ απο τα γραπτά μου αντιληπτό.
Είναι σοκαριστικό να θέτει κάποιος ένα τέτοιο θέμα μπροστά σε όλους αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα μεσα απο τη κοινωνία μας και δυστυχώς η κοινωνία σε πολλά είναι σοκαριστική.
Εγώ προσωπικά το έθεσα μάλλον το εξιστόρησα το θέμα όχι απλά και μόνο για το προβληματισμό μου - στο πως πλεον πρεπει να το χειριστώ - διότι σωστά μου επισημάνθηκε πρέπει να μιλήσω με το πνευματικό μου και αυτό σκόπευα.
Το ζήτημα το μεγάλο για μένα είναι λίγο διαφορετικό.
Είμαι μητέρα και εγώ μιας κόρης πιστέψτε με τα κορίτσια αυτά που είναι παρέα της μαθήτριας μου επειδή τα γνωρίζω προερχονται απο οικογένειες που είναι α. κοντά στην εκκλησία β. απο περιοχή που ακόμη λειτουργεί η γειτονιά και η παρέα
τι θέλω να πω μ'αυτό;
Πως σαν οικογένειες είναι όλα φαινομενικά εντάξει - ξέρετε όμως ποιες είναι η κουβέντες τους δηλ. της κοπέλας αλλά και τις φίλης της που τυγχάνει να γνωρίζω και να μου έχει μιλήσει;

Το κοινό σημείο και των δύο είναι πως ένοιωθαν μοναξιά , έχουν μια καλη σχεση με τη μαμα τους αλλα μια σχέση επικριτική απο πλευράς μητέρας και ποτέ απ'ότι μου είπαν δεν ΑΚΟΥΣΤΙΚΑΝ επι της ουσίας.
Με λίγα λόγια να ακούσουμε το παιδί μας αυτά που μας λεει και ακόμη και αν δε συμφωνούμε μαζί του να μη γίνουμε επικριτές , τιμωρεί αλλά απλά και μόνο με την υπομονή μας και την αγάπη να τους οδηγήσουμε χωρίς να τους επιβαλλόμαστε.
Αυτό έχω εισπράξει και αυτό ήθελα να μεταφέρω και να θέσω ώς προβληματισμό. Γιατί ακριβώς ε΄δώ μπαίνει το ξένο στοιχείο - εγώ - και κάθε ένας που θα μπορούσε να είναι στη θέση μου.
το παιδί λοιπόν στρέφεται σε κάποιον άλλο που το ακούει.
Και ερωτώ θα μπορούσε αυτός ο άλλος να είναι ένα κακόβουλο άτομο; Ένα άτομο που μπορεί να συμβουλέψει αυτή τη στιγμή της αδυναμίας και να πει λόγου χάρη .....έλα μωρέ γλέντα καλά κάνεις εμπειρίες είναι αυτές;.........
Για παράδειγμα; Πόσο ευάλλωτα είναι λοιπόν τα παιδιά μας ;
Μπορείτε τώρα με αυτά τα λίγα που σας βγάζω μέσα απο την ψυχή μου να καταλάβετε που είναι η αγωνία μου;
Και ρίχνω ευθύνη στον εαυτό μου διότι αν εγώ που τα ήξερα όλα απο την αρχή δε μπόρεσα να το αποτρέψω άρα πόσο μηδενικό μπορώ να είμαι όχι μονο σα άνθρωπος αλλά ακομη και σα μητέρα διότι σ'αυτή τη θέση θα μπορούσε να είναι η κόρη μου.
Γι αυτό ήθελα να ακούσω πως θα αντιδρούσατε εσείς και γι αυτό χωρίς να ντραπώ έθεσα το θέμα ανοικτά για συζήτηση στο φόρουμ.
Δε θέλω ψυχολογικό και διάφορα τέτοια αναλύσεις απλά τη γνώμη τη δική σας ως άτομα ,ως μπαμπάς , μαμά ,παιδαγωγός κλπ.
Εξάλλου πιστεύω απο τους λίγους που γνωρισα προσωπικά οτι απευθυνομαι σε αξιόλογα άτομα στα οποία αν είχα τη δυνατότητα και επι προσωπικού χωρίς ενδοιασμούς και ντροπή θα έθετα το θέμα.