Εσύ θα απαντάς στο λογισμό αυτόν ότι ο Χριστός δεν έχει ανάγκη από εμένα αλλά εγώ από Αυτόν. Εκείνος δεν με παρεξηγεί που προσεύχομαι συμφεροντολογικά διότι γνωρίζει την αδυναμία μου και την ανικανότητά μου!!!
Όπως και να τη λέμε πάντως είναι καλό, αρκεί να υπάρχει ταπείνωση και να συμβουλευόμαστε και τον πνευματκό (έστω να τον ενημερώνουμε!).
smarti έγραψε:Νιωθω τυψεις γιατι βλεπω οτι χρησιμοποιω την ευχη σαν ενα εργαλειο σωτηριας.Ενω οταν ειμαι καλα δεν την λεω,οσο οταν δεν ειμαι καλαKostantinosve έγραψε:τι εννοείς τύψεις σμαρώ ? δλδ νιώθεις εννοχές για κάποιες πράξεις του παρελθόντος? ίσα ίσα όταν
νιώθουμε τύψεις (εγώ δλδ) πρέπει να λέμε την ευχούλα για να μας φεύγουν οι ενοχές ωστε να αισθανόμαστε μια σιγουρία ότι ο Κύριός μας , αυτός ο γλυκής Ιησούς είναι συμπαραστάτης μας στη θλίψη μας , μας χαρίζει χαρά και μας δίνει κατα κάποιον τρόπο την πληροφορία στη ψυχή μας ότι είναι οικτήρμων ώστε να πάρουμε κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ,
παρακαλώ πολύ συγχωρέστε με , εύχεσθε ...