"Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με"

[sokratism]

Ωραία ιδέα!!!
Δεν χρειάζεται όμως να κουραστούμε τόσο οργανωτικά...
πιο απλά!

Όποιος διαβάζει αυτό το μύνημα να σταματάει μπροστά στον υπολογιστή του και να σκέφτεται ότι είναι on line με τον Κύριο και ας λέει την ευχή όση ώρα μπορεί... 10 φορές 100 φορές, μισή ώρα... μιά ώρα...

Μπορεί και να συναντηθούμε τότε στην προσευχή...

Ας προσέξει μόνον μην είναι πολλή ώρα και τον ψάχνουν οι δικοί του!!!
Ας βάλει κάποιο ξυπνητήρι!!!

Ναι, ναι είναι πιο εύκολο, πιό απλό.

[aposal]

έτσι νομίζω και εγώ ότι επιδρά πάνω μας η ευχή και μας δίνει ανάπαυση της ψυχής και του ΣΩΜΑΤΟΣ

Ελπίζω να είναι όπως τα λέτε! Σ' εμένα πάντως η νύστα έρχεται πολύ γρηγορότερα και αυτό με κάνει να σκέφτομαι μήπως είναι εκ του πονηρού.

[dionysisgr]

Μπα, τα ταγκαλακια ειναι.

Μολις ακουσουν οτι πας να ξεκινησεις την ευχη, σεληνιαζονται και αρχιζουν να σε ψεκαζουν με υπνωτικο. Σε πλακωνουν στα νοητα νανουρισματα, τα οποια ειναι σε υπερηχους, και φυσικα με τα αυτια σου δεν τα ακους, αλλα ο νους τα "πιανει" και ερχεται νυστα.

Αλλα ξερεις τι τους χρειαζεται; Nα φτιαξεις ενα φραπε, οικογενειακο μεγεθος, των τριων λιτρων, και να κατσεις να λες την ευχη ολη νυχτα, να δω τι θα κανουν, αποσπαση θα ζητησουν απο κοντα σου, απο το αφεντικο τους..

[alex]

ΣΙΓΟΥΡΑ όταν βυθιζόμαστε τόσο γρήγορα στον ύπνο αυτό δεν είναι από τον θεό το νταγκαλακι έχει βάλει την ΟΥΡΑ του μόλις ακούει την ευχή τρελαίνετε

[mirto]

Εντάξει βρε παιδιά.... σίγουρα μας πειράζει το ταγκαλάκι αλλά τι να κάνει κι αυτό τη δουλειά του κάνει και εμείς τη δικιά μας. 'Οταν σκεφτούμε όμως ότι ο Χριστός μας βγήκε νικητής και τόσοι άλλοι μάρτυρες ....... ποιός του δίνει σημασία..... εμείς τη ευχούλα μας και αυτός τη δουλειά του..... κι ας μας παίρνει και ο ύπνος ...... εμείς ξέρουμε ότι ο Θεός το επιτρέπει.... έτσι δεν είναι;;;;;;

[theodora]

έτσι νομίζω και εγώ ότι επιδρά πάνω μας η ευχή και μας δίνει ανάπαυση της ψυχής και του ΣΩΜΑΤΟΣ

Ελπίζω να είναι όπως τα λέτε! Σ' εμένα πάντως η νύστα έρχεται πολύ γρηγορότερα και αυτό με κάνει να σκέφτομαι μήπως είναι εκ του πονηρού.

Από την νύστα είναι (κι εγώ της ίδιας σχολής είμαι αδελφέ μου).
Γιατί να βάζουμε πάντα τον πονηρό ότι μας πειράζει?
Τί πιό ευλογημένο από το να έχουμε γρήγορο και αβασάνιστο ύπνο?
Δοξασμένο το Όνομά Του το Άγιο.

[gkou]

Παιδιά, όσοι είμαστε κοσμικοί και όχι μοναχοί, συνήθως λέμε την ευχή για να ηρεμήσουμε και να χαλαρώσουμε. Δώρο είναι η νύστα που έρχεται για εμάς. Πόσες φορές έχω παρακαλέσει να με πάρει ο ύπνος προσευχόμενη με αυτές τις άγιες λέξεις...

[dionysisgr]

Eγω λοιπον σας λεω, δοκιμαστε το εξης.

Πειτε την ευχη, με κανονικο ρυθμο και λιγη επιμονη, οτι ωρα θελετε μεσα στην ημερα. Και ας εχετε πιει και καφε πρωτα.

Και εαν δεν σας ερθει, επιτοπου νυστα, ραθυμια, καταπτωση, και αχαλινωτη ορεξη για εναν βαθυ υπνακο, εμενα να μην με λενε Διονυση.

Το εχω κανει πολλες φορες, το εχω συζητησει με πολυ κοσμο, και εχουμε βγαλει το ιδιο συμπερασμα. Ειτε πρωι, ειτε, μεσημερι, ειτε απογευμα, ειτε βραδυ, συνεχως το ιδιο γινεται.

Μια ενεργεια, αμεση, και κυκλωτικη, σαν να προσπαθει να κοιμισει τον νουν, που μεχρι πριν λιγα λεπτα ηταν οξυτατος, και σε πληρη εγρηγορση.

Τωρα εαν αυτο οφειλεται στην επαναληπτικη φυση της ευχης, η κατα απολυτο ποσοστο σε πνευματικη ενεργεια, το συζηταμε. Ομως οτι οφειλεται και σε πνευματοβολια δαιμονικη ειναι διαπιστωμενο και απο την παραδοση της ευχης, ητοι τους Πατερες που την εδιδαξαν.

[theodora]

Αδελφέ μου ίσως να συμβαίνει και αυτό που λες και να έχουν έτσι ακριβώς τα πράγματα, δηλαδή να μας έρχεται μιά ξαφνική βαρεμάρα, νύστα, ραθυμία, κατάπτωση κτλ. (ίσως είπα)
Όταν όμως αυτό συμβεί είμαι σίγουρη πως δεν είναι ενέργεια ούτε από τα ταγκαλάκια, ούτε από τον «αντικείμενο», αλλά είναι ενέργεια της δικής μου ράθυμης και αμαρτωλής ψυχής.
Γενικά πιστεύω πως του έχουμε δώσει πολλή μεγάλη αξία, ή μάλλον μας αρέσει να του φορτώνουμε όλες τις αρρώστειες της ψυχής μας και τους δήθεν πειρασμούς μας..
Και οι πειρασμοί και οι πνευματικές ασθένειες όμως, είναι δικές μου και όχι δικές του.
Γιατί θα πρέπει να είναι όλα δικά του και όχι δικά μου?
Δεν αμφιβάλλω πως και αυτός βάζει την ουρίτσα του σε πολλά, αλλά σε τελική τον θεωρώ και πολύ «λίγο» μπροστά στην δική μου ασχήμια.
Γνωρίζω πως δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πειράζει τους αγνούς και άγιους ανθρώπους(μοναχούς, κληρικούς κτλ).
Αλλά εμάς πιά? Τί να μας ζηλέψει? (τρόπος του λέγειν)
Και όσο για τις .......... δοκιμές.....δεν θα πάρω! Και η Εύα να δοκιμάσει ήθελε!
(χιούμορ κάνω, δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ)

[dionysisgr]

Θελω να καταδειξω με αυτο που λεω το πασιφανες. Οτι παραλληλα με τον δικο μας αισθητο κοσμο, ζει και ενεργει και ο λεγομενος πνευματικος κοσμος.

Αυτο νομιζω δεν το αμφισβητει κανεις. Ενεργει ο Κυριος, ενεργει η Θεοτοκος, οι Αγιοι, και τα αντιθετα και εκπεσοντα πνευματα.

Το επιχειρημα που λες, οτι: γιατι να ασχοληθει με εμας ο αντιθετος και τα οργανα του, ειναι ακριβως η μεγαλυτερη πνευματικη παγιδα.

Μα ακριβως αυτο θελει να κανει, να πετυχει. Την μη τηρηση μιας αρχης που θα αποφασισουμε. Να την καταστρεψει καθε φορα εν τη γενεσει. Σου βαζει λογισμο απελπισιας, οτι δεν κανω τιποτα, ειμαι αναξιος, για ολα φταιει η καταντια μου κλπ, και επισης γνωριζει να κρυβεται τελεια πισω απο αυτες τις φαινομενικα "αυτοκριτικες" σκεψεις, τις οποιες αποδιδουμε εμεις στον νουν μας και μονον.

Γιατι το να πειραζει εναν μοναχο, για παραδειγμα που εχει σταθεροποιηθει στην ευχη, στον αγωνα, δεν του αποφερει και πολλα, το αντιθετο μαλιστα, του προξενει στεφανους πνευματικους, και χανει και χρονο, και ενεργεια που θα του ηταν πιο χρησιμη στο να εμποδιζει χιλιαδες λαικους σαν και εμας στο να αρχισουν.

Ας μην θεωρουμε λοιπον οτι δεν αποτελουμε στοχο και εμεις, και τα ριχνουμε ολα στον οντως αμαρτωλο εαυτο μας. Γιατι ετσι εκτος απο την ραθυμια, πεφτουμε και στην απελπισια που ειναι η τελεια παγιδα του πονηρου.