Η επανάσταση του 1821 ως Πνευματική Επανάσταση

[Captain Yiannis]

Όποτε διαβάζουμε ή ακούμε για το ’21, συνήθως ακούμε για τις πολεμικές αρετές των αγωνιστών.
Όμως οι ήρωες εκείνοι, εκτός από μπρίκια, μπουρλότα και τρομπόνια, διέθεταν και πίστη ακράδαντη
καθώς και όπλα που δεν είχαν μπαρούτι , αλλά ήταν πνευματικά
και που ..συνήθως, είχαν περισσότερη ισχύ από τα μπουρλότα και τα τρομπόνια.

Η κυριακή, 26 Απριλίου 1825, θα περάσει στην Ιστορία σαν αιματοβαμμένη ημέρα θανάτου, καταστροφής, άφθαστων ηρωισμών, αυτοθυσίας, αλλά και της εμφανέστατης Θεϊκής συμπαράστασης.
Το Υδραίικο βρίκι «Άρης», με έκτακτο κυβερνήτη τον Νικόλαο Βότση, τολμάει να εξέλθει από το στενό του Ναβαρίνου, πλέοντας ανάμεσα από 57 Αιγυπτιακά πλοία που του έχουν φράξει τον έκπλου.
Οι Έλληνες ναύτες αυθόρμητα φέρνουν γρήγορα στο κατάστρωμα την εικόνα της Θεοτόκου και την τοποθετούν πάνω στο βαρούλκο.
Έχει διασωθεί η φράση ενός ναύτη:
«Παναγία μου αν δεν μας σώσεις θα χαθείς κι εσύ».
η Θεοτόκος ήταν παρούσα, ταξίδευε μαζί τους, συμμε-
τείχε στους κινδύνους τους.
Ένας ιερέας που είχε διασωθεί πάνω στον «Άρη» μετά την καταστροφή στη Σφακτηρία, ψέλνει τις πιο επίκαιρες ευχές της παράκλησης:

«Προστασίαν και σκέπην ζωής εμής τίθημι Σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Συ με κυβέρνησον προς τον λιμένα Σου, των αγαθών η αιτία…»

κι ύστερα, τονωμένοι ψυχικά, γεμάτοι θάρρος και αποφασιστικότητα, παίρνει ο καθένας τη θέση μάχης, …της ύστατης μάχης.
Πέντε ολόκληρες ώρες κράτησε η υπεράνθρωπη πάλη εκείνων των ναυμάχων.
Πέντε ώρες έμεινε γονατιστός κι ο ιερέας μπροστά στην εικόνα.
Εκεί ήταν η «θέση μάχης» για το λειτουργό του Υψίστου.
Οι χαρακτηριστικές αυτές σκηνές είναι αυθεντικές.
Είναι από τις ωραιότερες του ναυτικού Αγώνα και τις περιγράφει διεξοδικά ο
μεγάλος ιστορικός μας Σπυρίδωνας Τρικούπης, ο οποίος είχε τις πληροφορίες κατ’ ευθείαν από τον κουνιάδο του, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, που επέβαινε στον «Άρη» σε εκείνη την επική σύγκρουση.

Σ’ αυτό το΄21 σας προκαλώ … να αναφερθούμε
σ’ αυτό που αγνοείται – σκοπίμως ή όχι ...

«Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε ποτέ στον κόσμο, …είναι αγιασμένη»
Έλεγε ο Φώτης Κόντογλου

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Άγιος της Πολιτικής
... όταν επρότεινε να θεμελιωθεί η Φιλική Εταιρεία επρότεινε… να δημιουργηθεί ...
«ουχί επί της εθνότητος, αλλ’ επί της ευρείας και ζώσης Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Βρείτε και σείς κάτι και γράφτε το εδώ, … από όπου και νάναι ,
…προς οικοδομή και ανάταση ψυχής.

Αυτά είναι η ιστορία μας, η παράδοση μας, η ΕΛΛΑΔΑ μας, η χώρα μας
και είμαστε ο Λαός που βάλλετε παντοιοτρόπως και πανταχόθεν, .. με απώτερο σκοπό να μας ξεκληρίσουν.

Δεν θα τους περάσει όμως, γιατί …με το Χριστό …γίναμε Αθάνατοι!!!

[Μ.Δ.Κ.]

Οι γενναίοι αυτοί και καθαροί απόγονοί σου ( Λεωνίδα), -- κ’εσύ και οι σύντροφοί σου υπέρ της πατρίδος σας σκοτωθήκατε και της θρησκείας σας – κ’ εμείς σ’ αυτό ετοιμαζόμαστε.

Γιάννης Μακρυγιάννης

[Captain Yiannis]

«Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο, είναι αγιασμένη», ...έλεγε ο Φώτης κόντογλου.

Οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Τούρκο, πάνω από όλα, ...γιατί ο τύραννος ήθελε να χαλάσει ..την πίστη τους.

Η θρησκευτική συνείδηση και η πίστη των ναυμάχων και όχι μόνον, εμψύχωναν και στήριζαν τις εκστρατείες τους.

Το χριστιανικό Εικοσιένα υπήρξε, ..... το θεμέλιο του ηρωικού, ...λέει ο εν αποστρατεία Ναύαρχος Δημήτρης Λισμάνης (κατευθείαν απόγονος Υδραιοαγωνιστών) σε έρευνά του για την περίοδο αυτή.

Πόσοι, λοιπόν από εμάς, έχουμε καταλάβει, ποια ήταν η κρυφή δύναμη, ... που έδινε θάρρος, στους αγριωπούς και ανυπότακτους εκείνους καπετάνέους και τα "τσούρμα" τους, που ...άφοβα τα ΄βαζαν με τις θύελλες, τους κουρσάρους, τους Άγγλους και τους Οθωμανούς.

Αλλά, ... είχαν και τον προάγγελο τους, ... τον Αγιασμένο Κωνσταντή τον Υδραίο, να τους υπενθυμίζει την καταγωγή τους και το γιατί πρέπει να ζεί κανείς.

Λίγα χρόνια πριν την επανάσταση έδωσε το παράδειγμα , όχι πολύ πρίν βροντήξουνε τα τρομπόνια και σκάσουνε τα ελεύθερα μπουρλότα.

Ήταν τότε στις 14 του Νοέμβρη του 1800, όταν μαρτυρούσε ..και έδινε τον δικό του αγώνα ,
με ράσα αντί γιά βράκα και με σταυρό στο χέρι αντί σαλτιρμά, .. έβαζε την υπογραφή του αναδικνύοντας την αδούλωτη Χριστο-ψυχή του Έλληνα.
Φώτισε το δρόμο και έδωσε το παράδειγμα για τα ιδανικά που διακατέχουν τους Έλληνες......
Η μάνα του, ... τον ξύπνησε από το λήθαργο, κι αυτός, ... έκανε μάνα του την Παναγιά και άναψε το Φως και μέσα Του μπήκε!!!!

Παράδειγμα τον είχανε οι Υδραίοι και τόσοι άλλοι.... Δόξα τω Θεώ!!!

[Captain Yiannis]

Άγιος Κωνσταντής ο Υδραίος...

Mετά την ανακομιδή των αγίων λειψάνων του Νεομάρτυρα στην Ύδρα, το 1807, οι συντηρητικοί και αναποφάσιστοι Υδραίοι,
δυναμωμένοι και από τα θαύματα του Αγίου τους, βρήκαν το θάρρος κι έκαναν το απίστευτο:

.....κατέβασαν από το Τουρκικό διοικητήριο την κυματίζουσα τούρκικη σημαία.

Εκείνη την ώρα φάνηκε σαν η επανάσταση κατά του οθωμανικού ζυγού να είχε κιόλας αρχίσει,
...σαν το θαύμα να είχε γίνει τότε.

Να πώς αρχίζει η προκήρυξη της μεγάλης Επανάστασης προς το λαό της Ύδρας από τον καπετάν Αντώνη Οικονόμου:

«Αδελφοί χριστιανοί, πιστεύοντες εις ένα και τον αυτόν Θεόν, είμεθα όλοι μία και η αυτή αδελφότης.
Διά την σωτηρίαν μας έχυσε το πανάγιόν του αίμα ο θεάνθρωπος Ιησούς.
Το αυτό βάπτισμα, τα αυτά άχραντα μυστήρια, η αυτή πίστις και το αυτό γένος μάς ενώνουν εις μίαν αχώριστον αδελφότητα.
Ήλθεν, αδελφοί, ο καιρός να δείξωμεν πόσην δύναμιν έχει ο ζήλος της πίστεως και η αγάπη της πατρίδος…

Ύδρα, νύκτα, 27 προς 28 Μαρτίου 1821».

Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το “Προκήρυγμα εθνικόν” των τριών νήσων

«Γενναίοι αδελφοί! Φιλελεύθεροι Έλληνες!
Έφθασε το τέλος των στεναγμών σας διά τας αδικίας, τας ύβρεις…
Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών.
Εις όλους ενέπνευσεν ο Θεός αμετάτρεπτον ενθουσιασμόν τού να αποτινάξωμεν τον σκληρότατον και ανυπόφορον ζυγόν των βαρβάρων και ασεβών τυράννων μας…
Ο πόλεμος γίνεται διά την Πίστην και την Πατρίδα…

Διαδίδεται διά μέσου του Ελληνικού στόλου, τη 18 Απριλίου1821»

Ευλογείτε

[Captain Yiannis]

O όρκος, ..που έδωσε ο Γιακουμάκης Τουμπάζης, όταν εκλέχθηκε πρώτος αρχηγός του υδραίικου στόλου,
αποκαλύπτει καθαρά την ευλάβειας και το σεμνόν του έμπειρου καραβοκύρη και των πρωτοκαπετανέων, που συναίνεσαν στον όρκο αυτόν:

«Ορκίζομαι εις τον αληθινόν Θεόν, τον υπερασπιζόμενον τον δίκαιον, τον εκδικούμενον τον κακόν και τον παραβάτην των ηθικών του Ευαγγελίου αρετών.
Ορκίζομαι εις το θείον και ιερόν Ευαγγέλιον.
Ορκίζομαι εις την ελευθερίαν και εις την μέλλουσαν του Γένους ανέγερσιν…
Αν δε, παραβώ τον άνω εκτεθέντα όρκον μου, κηρύττομαι υπόχρεως να δώσω λόγον εις τον Θεόν…

Χίος.
Εν τω Ελληνικώ Στόλω τη 28 Απριλίου 1821
Ο Ναύαρχος Γιακουμάκης Ν. Τουμπάζης
Οι καπετάνιοι: Λάζαρος Λαλεχός, Δημήτριος Βώκος, Γιάννης Βούλγαρης.…».

Λίγο αργότερα, ο ίδιος εξυμνεί την πρώτη νίκη της ελληνικής μοίρας στην Ερεσσό και την χαρακτηρίζει ως νίκη του σταυρού κατά της ημισελήνου
Ο Αντώνιος Ανδρέα Μιαούλης, στον βίο Αντωνίου Κριεζή γράφει :

«...Εις την εκστρατείαν αυτήν, καθ’ ην πρώτον τρόπαιον οι Έλληνες έστησαν κατά των ναυτικών δυνάμεων του τυράννου
και η Ημισέληνος εκιτρίνισεν εμπρός του Σταυρού...
Εν Ύδρα, 16 Ιουνίου 1821
Γιακουμάκης Τουμπάζης»

Και τω Θεώ η Δόξα!!!

[Captain Yiannis]

Τη φρικτή σφαγή της Χίου από τους Τούρκους ο ελληνικός στόλος εκδικήθηκε με θρυλικές νίκες.
Kατά το τέλος του 1822, αποφασίστηκε να τιμηθούν οι νικητές ναύαρχοι και τα πληρώματα με ένα θριαμβευτικό πλου από τη Χίο προς την Ύδρα.
Αυτό έγινε κυρίως, για να τιμηθεί με θριαμβευτική Λιτανεία ...ο Τίμιος Σταυρός - όπως δήλωσαν ευλαβικά οι ίδιοι οι ήρωες.
Στις ενδιάμεσες προσεγγίσεις στα νησιά του Αιγαίου, κατέβαιναν στις παραλίες, ... ο Δεσπότης, ..ο κλήρος με τα λάβαρα και τις εικόνες και ο λαός έσπευδε να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, που κρατούσαν οι ιερείς των πολεμικών πλοίων.

Tην όλη σκηνή περιγράφει ο αυτόπτης Γάλλος διπλωμάτης και συγγραφέας, François Pouqeuville, ο οποίος καταλήγει:
«Αυτόν τον συγκλονιστικόν πλουν του θριάμβου ουδέποτε θα λησμονήσω…
Ουδέποτε λαός εστέναξε με περισσότερον ζήλον,
όσον οι Έλληνες του Αρχιπελάγους και της Ύδρας επί τη εμφανίσει του Σταυρού».

Εικοσιτέσσερις ημέρες αργότερα, η Β΄ Ελληνική μοίρα διασκόρπισε τον τουρκικό στόλο του Χοσρέφ-Τοπάλ σε ολοήμερη ναυμαχία κοντά στον καφηρέα.

Ο Υδραίος αντιναύαρχος Γεώργιος Σαχτούρης, -αργότερα ..το 1825- ,
αναλύοντας τους συντελεστές της νίκης, στην έκθεσή του προς τους προκρίτους της Ύδρας,
δίνει παραστατικά τον παλμό της ψυχής των ναυμάχων:

«Φιλογενέστατοι Πατριώται και αδελφοί,
ας δοξάσωμεν τον Κύριον με δάκρυα κατανύξεως, διά την λαμπράν ναυμαχίαν με την οποίαν ηυδόκησε να τιμήση τα άρματά μας…
Ο παρών συστάδην πόλεμός μας, Κύριοι, είναι αποτέλεσμα βέβαια της Θείας Προνοίας,
διότι αύτη μόνη ηδύνατο να εμπνεύση τοσαύτην γενναιότητα εις τους ναύτας μας…
Διά τούτο ας δοξάσωμεν το όνομα Αυτής και ας φωνάξωμεν όλοι ομοφώνως ότι:
‘Μεθ΄ημών ο Θεός’…

Κατά την θάλασσαν μεταξύ Γιούρα και Τσέας (Κέας).
Τη νυκτί των 20 Μαΐου 1825.
Εν τη Aντιναυαρχίδι,
Ο πατριώτης
Γεώργιος Σαχτούρης».