Όταν ο Γέροντας Παΐσιος ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ ΒΛΑΣΦΗΜΟ Φοιτητή της Θεολ

[toula]

Όταν ο Γέροντας Παΐσιος ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ ΒΛΑΣΦΗΜΟ Φοιτητή της Θεολογίας!

Μαρτυρία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ.κ. Ιεροθέου

Κάποτε επισκέφτηκα τον Πατέρα Παϊσιο με έναν φοιτητή της θεολογίας που βρισκόταν σε μια ηλικία κρίσιμη.Τον ρώτησε για τις σπουδές του. Ο φοιτητής με αφέλεια του είπε για μια εργασία του σχετικά με την δημιουργία του ανρθώπου. Σε κάποια στιγμή είπε στον Πατέρα Παϊσιο:

“O Θεός κάποτε δεν ήξερε τι να κάνει και έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, για να περάσει τον καιρό του.”

Είδα αστραπιαία τον Πατέρα Παϊσιο να σηκώνει το χέρι του και να του δίνει ένα γερό χαστούκι. Ο φοιτητής τα έχασε, ζαλίστηκε, έμεινε για λίγο με γουρλωμένα τα μάτια για να συνειδητοποιήσει τι έγινε και μετά άρχισε να κλαίει με αναφιλητά σα μικρό παιδί.

Ο Πάτερας Παϊσιος τον κοίταζε, δεν έλεγε τίποτα και τον άφησε να κλάψει. Μετά άπό πολύ κλάμα του είπε:

“Ευλογημένε, τι είναι αυτό που είπες; Έλα μαζί μου”.

Τον πήρε από το χέρι, όπως η μάνα το μικρό παιδί, τον πήγε στον νιπτήρα και του είπε:

“Πλύνε το πρόσωπό σου”.

Ύστερα του έδωσε μια πετσέτα για να σκουπίσει το πρόσωπό του από τα δάκρυα και τον έφερε στην προηγούμενη θέση, όποτε άρχισε με ιλαρότητα, με τρυφερότητα και με πολύ αγάπη να του υποδεικνύει το λάθος του και να του λέγει ότι δεν πρέπει να μιλάμε με απρέπεια για τον Θεό και το έργο Του. Μάλιστα του έγραψε και μια χαριτώμενη αφιέρωση σε ένα βιβλίο του και του το έδωσε. Περιττό δε να πω ότι εγώ παρακολουθούσα όλη αυτή τη σκηνή άφωνος και εκστατικός.

Όταν τον επισκεφτόμουν μετά από τις συμβουλές που του ζητούσα για θέματα της προσωπικής μου ζωής, τον ρωτούσα και για θέματα που αντιμετώπιζα με τα πνευματικά μου παιδιά. Του είπα για κάποιο παιδί που ήταν πολύ ζωηρό και αντιδραστικό και ζήτησα την γνώμη του πως να τον αντιμετωπίζω. Μου απάντησε αφοπλιστικά:

“Να κάνεις ότι ο αγωγιάτης με το ζώο. Να κρατάς γερά τα γκέμια και να κάθεσαι μακριά για να μην τρως τις κλωτσιές του.”

Όταν επαναφέρω στην μνήμη μου την αγιασμένη αυτή μορφή, συγκινούμαι, δακρύζω και προσεύχομαι.

Να έχουμε τις άγιες ευχές του.


Απόσπασμα από το βιβλίο ‘ Μαρτυρίες Προσκυνητών -Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης-1924-1994,σελ 43-44, εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, Νικόλαος Α.Ζουρνατζόγλου, επισμηναγός Ε.Α

[Μ.Δ.Κ.]

Αμέ...τι νομίζαμε...πέφτουν και χαστούκια........έχω ιδίαν πείραν. Ον υιόν και θυγατέρα παραδέχομαι μαστιγώ λέγει Κύριος......

H λέξη βλάσφημος μου φαίνεται λίγο άστοχη για την περίπτωση, ασέβεια ήταν και αυτό απο νέο, αγιασμένα τα χεράκια του αγίου γέροντα, πόσοι είμαστε για κλωστές και δεν το ξέρουμε....

[dionysisgr]

Βλασφημια ειναι Κυριακο, γιατι απευθυνεται στο Προσωπο του Θεου.

Οταν λοιδωρεις ενεργεια του Θεου, τον Θεο λοιδωρεις.
Η ενεργεια του Θεου, ειναι ο Ιδιος ο Θεος ουσιωδως Ενεργων, γιατι δεν υπαρχει ενεργεια, ξενη της ουσιας Του.

Γιατι εμεις ως κτισματα δεν μπορουμε επ'ουδενι να εχουμε οντολογικη επαφη,
υπαρξιακη σχεση, ουτε και ψιλη-θεωρητικη γνωση της εσωτερικης ουσιας του Θεου,
παρα μονο των Ακτιστων Ενεργειων, του Πατρος, δια του Υιου Του, εν Πνευματι Αγιω.

Στην πραγματικοτητα, και μονο μετα τις αποκαλυψεις που εκανε ο Σαρκωθεις Υιος και Λογος, ο Χριστος, στον ανθρωπο,
δεν ξερουμε το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ο Θεος. Αλλα ξερουμε το ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.

Γνωριζουμε, ζουμε, υπαρχουμε, αγιαζομαστε, κοινωνουμε και με μια λεξη πασχουμε-δεχομαστε τις Ενεργειες Του.

Αυτο λοιπον που εκστομισε ο νεαρος, δεν ειναι η τυπικα αφελης, χαζο-ασεβεια εναντι καποιου πραγματος, η, ενεργειας,
σε κατι που τελειται, η υπαρχει, η προσκυνειται, σε κατι ιερο οπως παραδειγμα το να υποτιμησει καποιος ενα Μυστηριο,
μια εικονα, να κανει πραξεις αναρμοστες σε εναν ιερο χωρο οπως Ναο κλπ..

Εως εκει ειναι ασεβεια.

Εδω ομως εχουμε μια ευθεια βλασφημια, εστω και στο βαθος της ψυχης ακουσια,
που ηρθε στο στομα απο τη νεανικη ορμη και την επιπολαιοτητα της ηλικιας.

Γιατι το να ειρωνευεται καποιος το εργο του Θεου,
την δημιουργικη εκφραση της Αγαπης Του,
που γινεται ζωη, γινεται πλασματα-υπαρξεις, εξω απο την Υπαρξη Του,
και η ενεργεια αυτη, το να ερθει δηλαδη η Κτιση στο Ειναι,
ειναι κοινη του Πατρος, δια του Υιου, εν Πνευματι Αγιω,
δεν ειναι παρα βλασφημια συνολης της Αγιας Τριαδος.

Γιαυτο και η αμεση και επιβαλλομενη αντιδραση του διακριτικου οσιου γ.Παϊσιου.

Ετσι μονο μπορουσε να συναισθανθει το ατοπημα, και να ελθει εις εαυτον ο νεος αυτος.

Οπως και ηρθε, γιατι φανηκε απο το αποτελεσμα οτι ειχε καλη προαιρεση, στην καρδια του,
αλλα παρασυρθηκε απο την ηλικια και την ανωριμοτητα της.

Καλυτερα το χαστουκι και η επαναφορα, παρα να πηγαινε ετσι στην ζωη του,
και να μετανιωνε που ηρθε και στην υπαρξη καποτε.

Βλεπουμε εδω ποσο αγαπα ο Θεος τον καθενα, αλλα και πως οικονομει, και βοηθα,
και ενισχυει οποιον εχει προαιρεση καλη, να την ενεργοποιησει να την δουλεψει.

[Μ.Δ.Κ.]

Τέλος πάντων δεν θα ορίσουμε και την έννοια της βλασφημίας....όταν όπως έγραψα πολλοί είμαστε για κλωτσές και δεν το ξέρουμε. Εκ παραδρομής το έγραψα προηγουμένως λάθος, για κλωτσές και πολλές μάλιστα......

[dionysisgr]

Δεν κατανοω, τι εννοεις Κυριακο.

Το οτι δεν εχουμε ηθικο-πνευματικο αναστημα,
δεν σημαινει οτι δεν μπορουμε να εκφρασουμε επαρκως τι σημαινει βλασφημια.

Δεν ειναι δα και καμμια μεγαλη επιστημη.

Το να βλαπτεις την φημη, να προσβαλεις το προσωπο, να μειωνεις την αξια του, αυτο ειναι βλασφημια.

Πολυ δε περισσοτερο οταν αυτο το Προσωπο ειναι ο Κυριος των Παντων,
Ο Θεος εν Τριαδι προσκυνουμενος και δοξαζομενος.

Θα πει καποιος: "Ε, δεν προσβαλλεται ο Θεος, δεν παθαινει τιποτα, ειναι Απαθης".

Αυτο μπορει να ειναι αληθες, αλλα θεολογικα ειναι ρηχο και αφελες.

Δεν ειναι ετσι.

Μπορει ο Θεος να μην πασχει, ουτε να ζημιωνεται, ουτε να εχει επιπτωσεις απο την ανθρωπινη ανοησια,
αλλα αυτος που ζημιωνεται ειναι ο ιδιος ο ανθρωπος,
και γιαυτο φιλανθρωπα η Εκκλησια στηλιτευει την βλασφημια,
για να προστατευσει τον ανθρωπο,
και οχι τον Θεο που δεν εχει καμμια αναγκη προστασιας, απο τα κτισματα Του..

Τελικα, η βλασφημια, των πνευματικων νομων ενεργουντων, και ειναι ατεγκτοι οι πνευματικοι νομοις,
επιστρεφει ως ζημια, βλαβη, νεκροτητα και εμπαθεια στην ιδια την ψυχη η οποια την εκστομιζει.

Αυτο ηθελε να περισωσει και να διαφυλαξει στον νεαρο εκεινο ο Γερων Παϊσιος.

Ποιο; To αγαθο της υγειας, της ψυχης του, οχι με ορους ψυχολογικους,
αλλα με ορους συναισθησης πνευματικης.

[Μ.Δ.Κ.]

Απλώς ως βλασφημία είχα κατά νου την ευθεία και άμεση ύβρη ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων, και όχι την επιπόλαιη επίδειξη ευφυολογήματος που πιθανόν ετόλμησε αδιάκριτα ο νέος έστω και αν είχε τα χαρακτηριστικά που γράφεις περί βλασφημίας. Αυτός πήρε το μάθημά του γιατί τα βήματά του τον είχαν οδηγήσει δίπλα σε άγιο γέροντα, ήταν μάθημα ζωής που δεν θα το ξεχάσει. Κατά τα άλλα δεν κατανοώ τι δεν κατανοείς. Και μην ξεχνάμε ότι με όποιο μέτρο μετράμε θα μετρηθεί και για εμάς και θα προστεθεί μάλιστα.....

[dionysisgr]

Eμεις Κυριακο, δεν μετραμε, ουτε κρινουμε.

Πιθανον στα νιατα μας, να ειμαστε σε χειροτερη θεση απο τον νεαρο της ιστοριας αυτης.

Εγω προσωπικα σιγουρα ημουνα, δεν εχω προβλημα να το παραδεχτω.

Αυτο ομως δεν πρεπει να μας εμποδιζει να διατυπωνουμε την αληθεια "καθως εστι".

Δεν ειναι η αληθεια που θα χωρεσει στα μετρα μας,
αλλα εμεις θα χωρεσουμε σε αυτην κατα την καρδια μας.

Η βλασφημια ειναι βλασφημια ειτε για πλακα, ειτε σοβαρα σοβαρα.

Απο εκει και περα οπως ισως υπονοεις, σαφως και ο Θεος κρινει με ουσιωδες κριτηριο το "γιατι",
ειπε καποιος κατι, και εκανε κατι, και οχι τοσο το τι εκανε, η ειπε.

Αναξαρτητα με την αλανθαστη και επιεικη Κριση του Θεου, ομως δεν μας αφαιρειται το δικαιωμα,
αλλα και η υποχρεωση να ελεγχουμε τετοιες περιπτωσεις που καθυβριζεται το Ονομα του Θεου.

Και ολοι ξερουμε ποσο αγαπησε τον ανθρωπο, και θυσιαστηκε, καηκε σαν λαμπαδα διακονιας ο γ.Παϊσιος.

Οταν ομως ηταν ωρα της σφαλιαρας, ηταν ανενδοτος, δεν εδειξε εναν ταχα ψευτοφιλανθρωπο φιλελευθερισμο,
και ουτε αφησε την νοητικη ασυδοσια να καταστρεψει τον νεαρο, χαριν μιας ανοητης και κακως νοουμενης ελευθεριας,
αλλα τον παιδαγωγησε κατα Θεον, με πραγματικη, οχι υποκριτικη αγαπη,
και τον ωφελησε οπως μονο οι ανθρωποι του Θεου ξερουν να ωφελουν.

Στην ψυχη και στην καρδια. Ως οδοδεικτες πορειας ζωης.

Ας σκεφτουμε ολοι, κατα ποσο τετοια χαστουκια αγιων παιδαγωγικα,
θα μας ειχαν γλυτωσει απο αμαρτιες και αστοχιες, στην ζωη μας,
που ισως εν ημερα κρισεως χωρις την αληθινη μετανοια και τον αγωνα,
πιθανον θα μας ειχαν στερησει και αυτην ακομα την σωτηρια..

[Μ.Δ.Κ.]

Αν σε κάποιο νέο ή και σε μεγάλο ακόμα που θα φερθεί ανάλογα, φερθούμε με το να τον χαρακτηρίσουμε βλάσφημο, ούτε αυτός θα διορθωθεί, ούτε θα ακούσει, ούτε θα προσέξει, δεν πρόκειται να καταλάβει το σφάλμα του και να αλλάξει πορεία και γνώμη. Η λέξη βλάσφημος όταν έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον, πολύ περισσότερο όταν αυτός είναι νέος, είναι πλέον μια λέξη παρεξηγημένη, που οδηγεί τον χαρακτηριζόμενο στο να σκεφθεί ότι ο χαρακτηρίζων είναι κάτι σαν απολίθωμα το λιγότερο ή ότι δεν είναι παρά ένας Φαρισαίος υποκριτής.
Ένσταση είχα ως προς τον τίτλο και όχι ως προς το περιεχόμενο του θέματος. Αν πρόσεξες, ο γέροντας δεν τον αποκάλεσε βλάσφημο, τον χαστούκισε. Αν πάλι έχεις ακούσει, σε ανάλογη περίπτωση, μια άλλη αγιασμένη μορφή, ο παπα – Φώτης από την Μυτιλήνη, ταξιδεύοντας από Πειραιά και όντας προσκαλεσμένος του καπετάνιου στο καράβι - όλοι τον ήξεραν και τον συμπαθούσαν εκεί- όταν ο καπετάνιος επάνω στα νεύρα του κάποτε πραγματικά βλαστήμησε, δέχτηκε μια κατσαρόλα με ζουμί στο κεφάλι και περιλούστηκε από τον παπα –Φώτη. Δεν του είπε καθόλου είσαι βλάσφημος. Δεν θέλω να πώ ότι και εμείς πρέπει να ψάχνουμε ευκαιρία να φερθούμε το ίδιο, γιατί ούτε την ψυχή, ούτε την διάκριση έχουμε των αγίων αυτών ανθρώπων που ενεργούν όπως ενεργούν κατά περίπτωση. Μπορούμε όμως με επιχειρήματα και με πνεύμα αγάπης – που δεν έχουμε- να συζητήσουμε, και πιστεύω θα κερδίσουμε πολλά περισσότερα.
Τη λέξη βλάσφημος, αλλά και το βαθύ και πολύ σκοτεινό περιεχόμενό της, το έχουν τραγουδήσει πολλές φορές οι νέοι, κατακεραυνώνοντας έτσι την υποκρισία πολλών που ενώ είναι το απαύγασμα της βρωμιάς, και της διαστροφής, της κακίας, του ψεύδους, του εγκλήματος, και της απάτης, ( και δυστυχώς θα σου πώ ότι οι κορυφαίοι ζουν ανάμεσά μας, εντός των τειχών εννοώ, άλλωστε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ηγήθηκαν της σταυρώσεως του Κυρίου, και όχι οι λοιποί αμαρτωλοί ) χαρακτηρίζουν τους νέους – και όχι μόνο – ως βλάσφημους, όταν ειλικρινά αυτοί διατυπώνουν τις έστω λαθεμένες απόψεις ή και κατηγορίες κατά πάντων ακόμα και του Θεού.
Σε πολλούς δε από εμάς τους ‘’σωστούς’’ έχει γίνει η λέξη αυτή ψωμοτύρι, διότι δεν γνωρίζουμε το φοβερό περιεχόμενό της σε όλη του την έκταση. Αν υποτεθεί ότι ένας νέος θα διάβαζε τον τίτλο του θέματος όπως έχει, σκέψου τι θα σκεφτόταν.
Δεν διαφωνώ με αυτά που γράφεις λοιπόν, ίσως δεν μπόρεσα να εξηγήσω τις σκέψεις μου.
Κατόπιν έρχεται και ο Διάβολος και συνδέει τη λέξη βλάσφημος με τη λέξη ασυγχώρητος και την κάνει τραγούδι στους νέους, επειδή οι κατ΄εξοχήν προδότες και υποκριτές της πίστεως του Χριστού, κατηγορούν συχνά τους άλλους για βλασφημία.
Ο νέος όπως και κάθε άνθρωπος χρειάζεται κάποιον που πετάει σε άγνωστους ουρανούς με τα φτερά του Πνεύματος του Αγίου, που έχει τη δύναμη να συγκλονίζει με την ίδια την ζωή του το έργο και την παρουσία του, και όχι ξερό κατήγορο τάφου ακάθαρτου Φαρισαϊκής υφής, που απ’ έξω δείχνει καθαρός και μέσα γέμει ακαθαρσίας, αλλά ούτε μικρόψυχου στοιχείο και μονάδα του όχλου που είναι έτοιμος να λιθοβολήσει και να σύρει στους δρόμους την κάθε παρεκκλίνουσα και αμαρτωλή Υπατία, μη γένοιτο αδελφέ να καταντήσουμε έτσι.
Επίσης συζήτηση μπορούμε να κάνουμε ακόμα και όταν δεν διαφωνούμε, δεν νομίζω ότι απαραίτητη προϋπόθεση της κάθε συζητήσεως είναι η διαφωνία.

[dionysisgr]

Βρε Κυριακο πνιγεσαι σε μια κουταλια νερο. Γιατι εξανιστασαι ετσι;

Γιατι αυτο-δεσμευεσαι χωρις λογο;

Nα στο πω αλλιως.

Επειδη μια εννοια, μια λεξη, ενας ορος, εχει "φορτισθει" αρνητικα στην διαρκεια των χρονων,
ειτε απο κακη αντιληψη, ειτε απο προκαταληψη, ειτε επειδη τον εχουν χρησιμοποιησει στραβα,
ειτε επειδη εχει γινει καραμελλα στα στοματα αιρετικων, ειτε, ειτε.. για χιλιους δυο λογους,
αυτο δεν σημαινει οτι θα μας απαγορευεται να τον χρησιμοποιουμε και εμεις. Αλλοιμονο!

Τι λογικη ειναι αυτη;

Γιατι αμα ειναι ετσι, τοτε αφου και οι ιεχωβαδες πιανουν στο στομα τους το Ονομα του Χριστου και τις Γραφες,
να μην τα χρησιμοποιουμε εμεις γιατι εχουν "μαγαριστει", ας πουμε και θα σκανδαλισουμε τον κοσμο..

Επειδη καποιοι τσινανε, και εξανιστανται για τον ορο "βλασφημια", θα καθισω εγω να τρωω στην μαπα,
οποιον βριζει τα ιερα και τα οσια μπροστα μου, για να μην τον απομακρυνω απο την.. Εκκλησια;

Κυριακο.. Δεν μου τα λες πολυ καλα. Καλος ο φιλελευθερισμος, αλλα στο ακρο οδηγει σε ασυδοσια.

Απο την αλλη μερια, φυσικα και δεν θα πεις σε καποιον που υβριζει τον Θεο: Aντε χασου βρε βλασφημε!!!

Αυτονοητο ειναι αυτο. Ποιος αντιλεγει;

Οπως στον χειροτερο (τροπος του λεγειν) αθεο-αμαρτωλο να μιλησεις παλι δεν θα πεις: Κολαζεσαι ρε!! Χαθηκες ρεμαλι!!

Για Ονομα του Θεου.

Θα ελεγξεις αλλα με τροπο ανθρωπινο, πλην ομως να καταλαβει οτι κανει σφαλμα,
που βλαπτει πρωτα τον ιδιο, και μετα και τον περιγυρο του.
Θα τον ελεγξεις, θα αντιδρασεις, αλλα με τροπο που να μην τον εξουδενωσεις.

Το οτι ο κοσμος πλεον δεν σηκωνει λογο Θεου, δεν μας δεσμευει εμας. Δικο του προβλημα.
Δεν θα μιλαμε εμεις, και δεν θα αντιδρουμε, για να μην σκανδαλιστει ποιος; Αυτος που τα εχει ολα ισωμα;

Γιατι απο την αλλη, εαν δεις να υβριζεται το Ονομα του Κυριου και δεν αντιδρασεις, εχεις την ιδια ευθυνη.

Ο αγιος Νικολαος χαστουκισε τον Αρειο, οταν εξεμανη απο την αισχροτητα της βλασφημιας του, εναντιον του Χριστου.

Δεν τον ενδιεφερε εαν θα "σκανδαλιζε" κανεναν. Μεχρι φυλακη πηγε.

Δεν ειχε βλεπεις την δικη μας υψηλη "διακριση".. και την ακρα ψευτο-φιλανθρωπια μας, ξερεις αυτην του συρμου, αυτην την
"ασυρματη" φιλανθρωπια προς παντας, πλην ομως εξ΄αποστασεως, "μακρια και αγαπημενοι", που μας βολευει ολους και συμφερει..

Γιαυτο και ειναι ο αγιος Νικολαος, ο πιο τιμωμενος αγιος μετα την Θεοτοκο και τον Βαπτιστη,
και οχι γιαλαντζι μπακλαμαδο-χριστιανος, σαν και του λογου μας..

Πολυ "φιλελευθερος" μου προεκυψες εσχατως παντως. Να το ξαναδεις αυτο.

Ευρυ πνευμα να εχουμε, αλλα αδεσποτο πνευμα μην καταντησουμε, ενεκεν των αλλων.
Aλλο τι κανουν οι αλλοι, με την ψυχη τους, δικη τους ειναι, και αλλο εμεις τι κανουμε.

Και δεν ειναι ηθικολογικο το θεμα, ουτε φαρισαϊκο, ουτε πουριτανικο.

Ειναι θεμα σεβασμου, αληθειας, και φιλοτιμου.

Αναλογα τι γυαλια φοραμε, ετσι και θα το βλεπουμε.

Εμενα με περιμαζεψε ο Χριστος, απο τον βοθρο, και Του χρωσταω τα παντα,
λοιπον δεν θα καθομαι να κανω την.. γαλοπουλα, οταν Τον βριζουν μπροστα μου!

Κρινομαι και εγω, αλλα κρινονται και οι αλλοι. Τελικος Κριτης ο Χριστος.

Και να σου πω και το αλλο.

Καποτε, στην ηλικια την δυσκολη, που περναμε ολοι, και μαλιστα πολλοι μενουν για παντα εκει,
δηλαδη την εφηβεια, και την αμεσως μετα χρονικη περιοδο, ημουν και εγω κουκου-ρουκου.

Ελεγα, εβριζα, και εκανα χιλια δυο. Οπως οι περισσοτεροι απο εμας, να μην πω ολοι.

Ηξερα ομως βαθια μεσα μου, οτι ολα αυτα ειναι ελεεινα, παρολα αυτα παρασυρομουν και συνεχιζα.

Ποτε ομως δεν διανοηθηκα, να κανω το ασπρο μαυρο.
Να πιστεψω δηλαδη οτι εγω ειμαι σωστος και οι αλλοι λαθος.

Δεν ειναι προς θανατον να πεσεις. Αρκει να συναισθανθεις οτι κατι δεν παει καλα.

Γιατι εαν πεσεις και αρρωστησεις και νομιζεις οτι οι αλλοι ειναι αρρωστοι και εσυ καλα,
ε, τοτε εισαι κοντα να το χασεις το παιχνιδι, ειτε εισαι νεος, ειτε στα βαθια γεραματα..

[Μ.Δ.Κ.]

Διονύση δεν προέκυψα εσχάτως πολύ φιλελεύθερος, ήμουν ανέκαθεν, το ζήτημα της ελευθερίας με απασχολούσε από νέο, αυτό που με συγκλόνισε ήταν η εν Χριστώ αποκεκαλυμένη έννοια της ελευθερίας που δεν ήταν πλέον απλή κατάσταση, αλλά ταυτιζόταν το πλήρωμα αυτής της έννοιας με το πρόσωπο Του Κυρίου. Ο νέος δεν συγκινείται με τις τρυφές του Παραδείσου, ούτε τον φοβίζει το πυρ της Κολάσεως, έχει καιρό νομίζει για αυτά, τον συγκινεί όμως η ελευθερία και όσοι αγωνίστηκαν για αυτήν. Δεν χρειάζεται να αναπτύξω τις διαφορές μεταξύ της εν και δια Χριστώ ελευθερίας και της νομιζομένης του κόσμου και της πλάνης του εχθρού.
Δεν γράφτηκα λοιπόν στον Σύριγγα ενόψει της πιθανής εκλογικής του νίκης επειδή φοβήθηκα, ούτε υπέστειλα την σημαία χάριν αγαπολογίας έναντι των ΄΄βλασφήμων’’.
Κάποτε σε μια στάση του λεωφορείου κάποιος βλασφημούσε ακατάσχετα, με αναγκάζεις λοιπόν να πώ, ότι τον απείλησα με κλωτσοπατινάδα αν δεν σταματούσε αμέσως, πράγμα που έπραξε. Ποτέ δεν ξεκαθάρισα αν σωστά έπραξα σε εκείνη την περίπτωση και δεν ήταν η μόνη. Επειδή λοιπόν δεν ήταν δυνατόν να συνεχίζεται αυτή η αντιμετώπιση και κυρίως επειδή κινδύνευα στο τέλος κάποτε να τις αρπάξω, προτιμώ έκτοτε να του επισημαίνω οπωσδήποτε και εφ΄όσον αυτός ευρίσκεται στο περιβάλλον μου, ότι η αδίκως βλασφημεί, διότι ο Χριστός και η Παναγία δεν φταίνε σε τίποτα και δεν έχουν σχέση με τους λόγους για τους οποίους βρίζει. Οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι καταπίνουν τη γλώσσα τους, λίγοι ενοχλούνται αλλά μέχρι τώρα δεν μου ζήτησαν τα ρέστα……..

Πως συσχέτισες τον Άρειο και το χαστούκι που έφαγε από τον άγιο Νικόλαο, άνθρωπο που είχε δεχθεί και δρούσε με όλη την δαιμονική ενέργεια και δύναμη, και που προκάλεσε σφαγές, διχόνοια, πλάνη, συμφορά μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, με την ‘’εξυπνάδα’’ ή τη ‘’βλακεία’’ που λέει ο κάθε νέος δεν κατάλαβα. Πολύ περισσότερο δεν νομίζω να πιστεύεις ότι είναι εξ’ ίσου ‘’βλάσφημοι’’.

Πιστεύω ότι γνωρίζεις ότι η κατηγορία της βλασφημίας έχει αρχαία προέλευση, Τον ίδιο Τον Κύριο κατηγόρησαν για βλασφημία. Ο βλάσφημος για τον διαχρονικά Φαρισαϊκό κόσμο είναι ασυγχώρητος και άξιος θανάτου, επειδή κάθε αμαρτία είναι δυνατόν να συγχωρηθεί δια της μετανοίας, έπρεπε να εξευρεθεί κάτι που θα ήταν βαρύ και ασυγχώρητο και αυτό ήταν για τους διαχρονικούς ιεροεξεταστές η βλασφημία. Ο βλάσφημος ήταν υποψήφιος για φυσική κυρίως εξόντωση και αφανισμό, έτσι ώστε τα προνόμια της πρωτοκαθεδρίας και ότι συνεπάγεται εξ αυτών να διατηρηθούν επ’ ωφελεία ορισμένων. Αυτά είδαν δόξες μεγάλες στη Δύση αλλά και στην Ανατολή.

Ο νέος του θέματος έφαγε λοιπόν χαστούκι, γιατί; Γιατί ήταν βλάσφημος; Είπε κάτι τέτοιο ο άγιος γέροντας;
Ο Άρειος έφαγε και αυτός χαστούκι και ήταν όντως ‘’βλάσφημος’’ αν θέλεις, όργανο του Διαβόλου θα έλεγα εγώ.

Το λοιπόν ο νέος έφαγε το χαστούκι επειδή ήταν και αυτός ‘’βλάσφημος’’ ή για άλλους λόγους, και ο χαρακτηρισμός βλάσφημος δεν του αξίζει;