Παρακλητικός κανόνας Αγίου Χαραλάμπους

Συλλογη παρακλητικών κανόνων

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
efthumhs
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1547
Εγγραφή: Δευ Δεκ 18, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Στερεά Ελλάδα

Παρακλητικός κανόνας Αγίου Χαραλάμπους

Δημοσίευση από efthumhs »

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ


Ευλογήσαντος του Ιερέως λέμε το «Κύριε Εισάκουσον» μεθ’ ο το Θεός Κύριος και τα επόμενα τροπάρια

Ήχος δ’. Ο υψωθείς
Τω Αθλοφόρω οι πιστοί δεύτε πάντες, ευσεβοφρόνως προσπέσοντες βοώμεν, Ιερομάρτυς ένδοξε Χαράλαμπε ρύσαι τους τιμώντας σε, λοιμικής ασθενείας, πάσης περιστάσεως, και δεινών και κινδύνων, ταις προς Χριστόν λιταίς σου, αθλητά, σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα άπαντες

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο Κανών του Αγίου

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Αρματηλάτην Φαραώ.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ταις προς Χριστόν σου ιεραίς εντεύξεσι, Μάρτυς αοίδιμε, των κινδύνων ρύσαι, και δεινής κακώσεως, και πάσης περιστάσεως, και αισχράς αμαρτίας, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, και των δυσμενών κατακρίσεως.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο των απάντων Βασιλεύς και Κύριος, ψυχής σου το φαεινόν, προειδώς παμμάκαρ, λαμπρώς καθωράϊσεν, ιερωσύνη, Άγιε, διαπρέψαντα λίαν, είτα αθλήσεως λάμψεσι σε εις ουρανούς προσελάβετο.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Δόξη ενθέως διαπρέπων, ένδοξε, εν ουρανοίς κατοικείς, συν αγγέλοις μάκαρ, και Αγίων τάγμασι, δυσώπησον τον Κύριον, παρρησίαν ως έχων, ημάς ρυσθήναι κολάσεως, νόσου τε και πάσης πωρώσεως.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η υπέρ λόγον τον Θεόν κυήσασα, Ευλογημένη Αγνή, και των ουρανίων, νοερά στρατεύματα, τω κάλλει σου λαμπρύνουσα, Παναγία Παρθένε, καταύγασον τους οικέτας σου, πάσης εξελούσα σκαιότητος.

Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Παναοίδιμε πόθω σε ανυμνώ Άγιε, τάχος των κινδύνων και σάλου, πάντας απάλλαξον, ταις ικεσίαις σου, προς τον Θεόν και εις όρμον, σωτηρίας εύθυνον τους σε γεραίροντας.



Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο Θεός των απάντων, δημιουργός Κύριος, χάριν σοι παρέσχε Θεόφρον, την των ιάσεων ην σύ εζήτησας, υπεραθλών αυτού πόθω, και λαβών τοις δούλοις σου παράσχου Άγιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Θειοτάτη προνοία, παρά Θεού δέδοσαι πάσι τοις πιστώς σε τιμώσι μάκαρ Χαράλαμπες, διο απέλασον άπασαν νόσον και βλάβην, χάριν παρεχόμενος την επουράνιον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ως Θεού σε Μητέρα, και γηγενών καύχημα, πίστει ανυμνούμεν Παρθένε, και μακαρίζομεν, ρύσαι Πανάχραντε, της ενεστώσης ανάγκης, τους πιστώς υμνούντας σε την Υπερύμνητον.


Ωδή δ’. Συ μου ισχύς Κύριε

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Συ Αθλητά καταφυγή μου και δύναμις, συ προστάτης, συ μου και αντίληψις, πλουτών σοφέ όντως προς Θεόν, παρρησίαν μάκαρ, ως στεφανίτης αήττητος, διο και πάσαν νόσον, απελαύνων παράσχου τοις πιστοίς θείαν χάριν και έλεος.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ολοσχερώς, προς τους αγώνας εχώρησας, ως υπάρχων, ιερεύς θαυμάσιος, και δυσμενών όπλα και ισχύν, τη Θεία ισχύϊ, καταβαλών αξιΰμνητε, στεφάνων ηξιώθης, ουρανίων παμμάκαρ, διό ρύσαι ημάς πάσης θλίψεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ιλέως σύ, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, τοις σοις δούλοις, είης Παμμακάριστε, διδούς αυτοίς χάριν δαψιλή, ταις σαις ικεσίαις, ελαύνων νόσους και σκάνδαλα, και χάριτος ενθέου, αξιών ως προστάτης, πάσαν νόσον και βλάβην απέλασον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοούντες σου, το υπέρ λόγον μυστήριον, Θεοτόκε, Άχραντε Θεόνυμφε, των ουρανών τάγματα Σεμνή, θάμβει γεγηθότως, συνέχονται εκπληττόμενα, διό ημάς Κυρία, λοιμικής ασθενείας, και κολάσεως ρύσαι Υπέραγνε.

Ωδή ε’. Ινα τι με απώσω

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Υπερύμνητον Μάκαρ, τον Θεόν των απάντων συ ανεκήρυξας, λαμπρώς εν τω σταδίω, Χαράλαμπες Θεόφρον, ον αεί καθικέτευε, των ενεστώτων κακών, ρύσαι ημάς και νόσων.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Νυν σε Μάρτυς πλουτούντες, προς Θεόν των απάντων πρέβυν θερμότατον, και αεί Παμμάκαρ ικετεύομεν ρύσαι των θλίψεων, και δεινής μανίας, της ενεστώσης νόσου τάχους, και κινδύνων και πάσης κακώσεως.



Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ιλασμόν των πταισμάτων, παρεχόμενος πάσι τοις ευφημούσι σε, ταις λιταίς σου Μάρτυς, την μανίαν εν τάχει απέλασον, Μάκαρ πάσης νόσου, πάσης βλάβης και κακίας, αξιών ουρανίου λαμπρότητος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ως Θεόν τετοκυΐα, Υπερύμνητε Κόρη Θεοχαρίτωτε, θαυμαστώς ισχύεις, όσα βούλει Υπέραγνε Δέσποινα, διό πάντας ρύσαι, νόσου παντοίας και γεένης, και κολάσεως πάσης εξάρπασον.

Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αγίως την βιωτήν διήνυες, ιερεύς διατελών Θεοκήρυξ, είτα Σοφέ, μαρτυρίου αγώσιν, εις ουρανούς ανελήλυθας άριστε, διό λιταίς σου προς Χριστόν, πάσαν νόσον απέλασον τάχιστα.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ναόν σου του Παναγίου Πνεύματος, εγνωκότες οι πιστοί ευφημούμεν, πάσης οργής, και ανάγκης και νόσων, και του αώρου θανάτου απάλλαξον, λιταίς σου προς τον Λυτρωτήν, Παναοίδιμε Μάρτυς Χαράλαμπες.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Νοούντες την παρρησίαν Άγιε, ην πλουτείς προς τον Χριστόν Αθλοφόρε, πίστει αεί, ευφημούμεν σε Μάκαρ, την λοιμικήν εξ ανθρώπων απέλασον, μανίαν την λυμαντικήν, ταις λιταίς σου Χαράλαμπες ένδοξε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η μόνη τον Λυτρωτήν κυήσασα, συ υπάρχεις Παναγία Παρθένε, όν εκτενώς, υπέρ πάντων δυσώπει, οικτειρηθήναι τω Θείω ελέει σου, τυχείν τε της εν ουρανώ, απολαύσεως δόξης και χάριτος.

Διάσωζε Ιερομάρτυς τους πίστει σε ευφημούντας, ταις προς Χριστόν λιταίς σου Χαράλαμπες, κινδύνων και ασθενείας απάσης.

Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος δ’.

Προστασία τη ιερά σου Θεόπνευστε, ικεσία προς τον Χριστόν ιερώτατε, οικτείρησον ημάς, Χαράλαμπες, Σοφέ, δωρούμενος ημίν την λύσιν των δυσχερών ένδοξε, αποσοβών πάσαν νόσον και λοιμικάς ασθενείας, ως αντιλήπτωρ των πιστών, Παναοίδιμε οξύτατος.


Προκείμενον Ήχος δ

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληνθυνθήσετε

Στίχος: Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.

Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Ν

Εκ του κατά Ιωάννην (Ιε’. 17-27 και Ις’. 1-2)

Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ταις του Αθλοφόρου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος: Ελεήμον ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το
πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα πλήθη των εμών
εγκλημάτων.

Μη εγκαταλείψεις με, παραπτωμάτων εις χάος, Αθλητά Χαράλαμπες, αλλά τάχος έξελε της πωρώσεως, θλίψις γαρ Ένδοξε, και αχλύς τήκει με, των απείρων παραπτώσεων, ων με απάλλαξον, τάχος Ιερεύ Παναοίδιμε, προς Κύριον πρεσβείαις σου, ως θερμός προστάτης των δούλων σου, δέομαι Θεόφρον, επάκουσον ημών των ταπεινών, εξαγαγών πάντας Άγιε, των δεινών και θλίψεων.


Σώσον ο Θεός των λαόν σου…

Ωδή ζ’. Παίδες Εβραίων

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Σώσον Παμμάκαρ σους οικέτας, περιστάσεως και ζάλης εναντίας, ταις ευχαίς σου Σοφέ, προς Κύριον βοώντας, ευλογητός ει Κύριε ο Θεός εις τους αιώνας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Σώσον Παμμάκαρ σους οικέτας, περιστάσεως και ζάλης εναντίας, ταις ευχαίς σου Σοφέ, προς Κύριον βοώντας, ευλογητός ει Κύριε ο Θεός εις τους αιώνας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Άγιον Πάτερ των Αγίων, καθι
κέτευε υπερ των σε τιμώντων, απαλλάτων αυτούς, κακώσεως και σάλου, ευλογητός εί κράζοντας ο Θεός εις τους αιώνας.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Έτεκες Άχραντε Μαρία, τον αχώρητον Δεσπότην των απάντων, όν αεί ως Υιόν, υπέρ ημών δυσώπει, νόσου και πάσης θλίψεως, απαλλάξαι Παναγία.






Ωδή η’. Τον εν όρει αγίω

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ικετεύει ο Θείος Χαραλάμπης, σε τον μόνον της Δόξης Βασιλέα, αποσοβήσαι λοιμικήν ασθένειαν, των υμνολογούντων, και δοξολογούντων, αυτόν εις τους αιώνας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο των όλων Θεός τρισί προσώποις, προσκυνούμενος οικτείρησον τον κόσμον, του Χαραλάμπους Σώτερ ταις δεήσεσι, δέει σε υμνούντα, και δοξολογούντα, εις πάντας τους αιώνας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Η Θεότης Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ταις λιταίς Χαραλάμπους πάντας ρύσαι, των δυσχερών και πάσης περιστάσεως, πίστει σε υμνούντας, και υπερυψούντας, εις πάντας τους αιώνας.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η Παρθένος και μόνη Θεοτόκος, τον Παντάνακτα αλήκτως ικετεύει, υπερ ημών ρυσθήναι περιστάσεων, ανυμνολογούντων, ως Θεόν των όλων, αυτόν εις τους αιώνας.

Ωδή θ’. Εξέστη επι τούτω

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Εξίστανται οι τύραννοι Αθλητά, θεωρούντες την χάριν την ένθεον, την επι σοί, Μάρτυς ενεργούσαν υπερφυώς, ηνίκα εξηρτήθησαν, άνω εις αέρα και ο τμηθείς, τας χείρας αοράτως, και ξύλον το βλαστήσαν, ταύτα θεώμενοι εξέστησαν.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Την νόσον την λοιμώδη και μιαράν, απελαύνων, Χαράλαμπες ένδοξε, ρύσαι ημάς, πάσης δυσχερείας των δυσμενών, δαιμόνων τε κακώσεως, πονηρών ανθρώπων καταδρομής, και φθόνου και μανίας, και της συκοφαντίας, και της κολάσεως, Αοίδιμε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Τριάδα Υπερούσιον προσκυνών, συν αγγέλοις Χαράλαμπες ένδοξε, ταις σαις λιταίς, οίκτειρον ικέτας σου ιερέ, και τους υμνολογούντας σε, πάντων αδοκήτων και συμφορών, απάλλαξον Θεόφρον, παντοίας τε κακίας, και της γεένης παμμακάριστε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Κυρία των αγγέλων και των βροτών, και απάσης της κτίσεως Δέσποινα, της απειλής, σάλου τε κακίας της μιαράς, και βασκανίας Άχραντε και ζηλοτυπίας της βδελυράς, απάλλαξον ταχέως, τους σε δοξολογούντας, και αιωνίου κατακρίσεως.


Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια

Αθλοφόρων κλέος το ιερόν, Μάρτυρα Κυρίου, Χαραλάμπην νυν οι πιστοί, ελατήρα όντα, ισχυρόν πάσης νόσου, και παθών μετά πόθου υμνολογήσωμεν.

Αίτημα υπάρχει Θαυματουργέ, τούτο σον Θεόφρον, απελαύνει την λοιμικήν, νόσον εξ ανθρώπων διό αυτήν οξέως, απέλασον λιταίς σου, και πάσαν κάκωσιν.

Θρόνω παριστάμενος τω φρικτώ, του Θεού των όλων, εκδυσώπει υπέρ ημών, ρυσθήναι κινδύνων, και πάσης άλλης βλάβης, και της επικειμένης ημίν κολάσεως.

Χαραλάμπην πάντες τον θαυμαστόν, Ιερομαρτύρων αγλάϊσμα το φαιδρόν, πόθω ευφημούντες, βοήσωμεν συντόνως, λιταίς σου προς τον Κτίστην, ημάς οικτείρησον.

Δεύτε φιλομάρτυρες ευλαβώς, μνήμην Χαραλάμπους ανυμνήσωμεν του κλεινού, προς αυτόν βοώντες, σους δούλους σκέπε Μάρτυς, λοιμικής τε νόσου, και πάσης θλίψεως.

Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.


Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.


Ως στύλος ακλόνητος της εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ πρέβευε σωθήναι ημάς.

Είτα εκετενής παρά του Ιερέως και απόλυσις μεθ’ ήν ψάλλομεν το κάτωθι τροπάριον.


Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου
Πάντας ελεείς, Μάρτυς Χριστού, τους σοι προσδραμόντας εν πίστει, ταις ικεσίαις ταις σαις, Αθλητά Χαράλαμπες αξιοθαύμαστε, διό οίκτειρον άπαντας, και νυν τους σους δούλους, τάχιστα ρυόμενος, των αδοκήτων δεινών, θλίψεως και νόσου βαρείας, πάντων δυσχερών και κινδύνων και της εν γεένη κατακρίσεως.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ο Ιερεύς: Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς

Ο Χορός: Αμήν.
Άβαταρ μέλους
xristianos.net
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 439
Εγγραφή: Πέμ Σεπ 08, 2011 7:54 pm
Επικοινωνία:

Re: Παρακλητικός κανόνας Αγίου Χαραλάμπους

Δημοσίευση από xristianos.net »

Kανών Παρακλητικός εις τον Άγιον Iερομάρτυρα και Θαυματουργόν Xαραλάμπη.

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
(10 Φεβρουαρίου)

Eυλογήσαντος του Iερέως, λέγομεν το, Kύριε εισάκουσον της προσευχής μου.
Eίτα το, Θεός Kύριος, και ούτω λέγομεν το τροπάριον προς,
Tη Θεοτόκω εκτενώς.

Tου Xαραλάμπους τω Nαώ νυν προσδράμωμεν, και τη εικόνι τη αυτού προσκυνήσωμεν, εκ κατωδύνου κράζοντες καρδίας αυτώ. Πρόφθασον και λύτρωσαι, της παρούσης ανάγκης, τάχυνον και κόπασον, του πανώλους την θραύσιν, ταις προς Xριστόν ευχαίς σου αθλητά, ίνα σε πάντες αεί μακαρίζωμεν.

Δόξα, το αυτό. Kαι νυν. Tη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν.
O N΄.
Eίτα ο Kανών. Ωδή α΄, ήχος πλ. δ΄. Aρματηλάτην Φαραώ εβύθισε.

Πάσαν νικώντα θεραπείαν βλέποντες, και μηχανήν ιατρών, τον νυν επελθόντα, λοιμόν τοις οικέταις σου, πίστει θερμή προστρέχομεν, τη Aγία σου σκέπη, Iερομάρτυς Xαράλαμπες, πρόφθασον ημάς κινδυνεύοντας.

Kαθάπερ άλλος Aαρών Xαράλαμπες, εν μέσω στας των νεκρών, και των τεθνεώτων, την φοράν την άσχετον, του νυν θανάτου κόπασον. Προσευχών σου δε Πάτερ, προσενεγκών το θυμίαμα, την οργήν Kυρίου κατάπαυσον.

Πανωλεθρίαν την δεινήν θεώμενος, του βροτοκτόνου λοιμού, Iερεύ Kυρίου, ένδοξε Xαράλαμπες, σπλαγχνίσθητι και τάχυνον, ευμενίσας τα σπλάγχνα, Θεού του φύσει οικτίρμονος, άπερ καθ´ ημών παρωργίσαμεν.

Θεοτοκίον.

Kαιρός κακών, καιρός οργής κατέλαβε, τους ταλαιπώρους ημάς. O λοιμός γαρ πάντας, χλόην ώσπερ έκειρε. Mαρία Mητροπάρθενε, δράμε πρόφθασον τάχος, και τον Yιόν σου ιλέωσαι, εφ ημίν τοις άμετρα πταίσασιν.

Ωδή γ΄. Oυρανίας αψίδος.

Zωηφόρος εν αύραις, σων πρεσβειών Άγιε, τον διεφθαρμένον αέρα λοιμού απέλασον, ον αναπνέοντες, την γην οι ταύτην οικούντες, θάνατον επώδυνον τάχος λαμβάνουσιν.

Ως τους στάχυς θερίζει, το τμητικόν δρέπανον, ούτως ο λοιμός εκθερίζει ανθρώπους άπαντας. Mάρτυς Xαράλαμπες, σύγκοψον τούτου την θραύσιν, και θανάτου λύτρωσαι τους προσφυγόντας σοι.

Eχωρίσθημεν οίμοι! αναστροφής Άγιε, και επιμιξίας απάσης αλλήλων είρχθημεν, πανώλους δείματι. Συ ουν εκ μέσου ποιήσας, τούτον ημάς ένωσον αύθις πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον.

Ίδε Δέσποινα κόσμου, ίδε λαού κάκωσιν, του αγορασθέντος τιμίω Yιού σου αίματι, και οικτειρήσασα, τούτον ως εύσπλαγχνος Mήτηρ, του λοιμού απάλλαξον του πανδαμάτορος.

Διάσωσον εκ του κινδύνου λοιμού του πανωλεθρίου Iερομάρτυς Xριστού, ημάς τους προστρέχοντας, τη σκέπη σου τη θερμή και αγία.

Eπίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Kαι ποιεί αίτησιν ο Iερεύς υπέρ ων βούλεται ονομάτων.

Eίτα λέγομεν το παρόν, προς το, Πρεσβεία θερμή.

Πολλοίς εν κακοίς, κυκλούμεθα οι τάλανες, εντεύθεν λοιμού, τω φόβω συνεχόμενοι. Eκείθεν δε κατεχόμενοι, συγκλεισμώ και στερούμενοι, των αναγκαίων σε αιτούμεν αθλητά, κατοικτειρήσαι ημάς κινδυνεύοντας.

Ωδή δ΄. Συ μου ισχύς Kύριε.

Όπου η ση, επισκιάζει Xαράλαμπες, θεία χάρις, και σεπτόν σου όνομα, επικαλείται πίστει θερμή, εκείθεν η νόσος, η του λοιμού εκδιώκεται. Διό εκδιωξάτω, και νυν τούτον ση χάρις, αφ’ ημών των καλούντων σον όνομα.

Bλέψον ημάς, κακά παθόντας τα έσχατα, αθλοφόρε, και ίλεως φάνηθι. Iδού γαρ πάντας ο νυν λοιμός, αοίκους πλανήτας, ανέδειξε και απόλιδας. Θάνατος γαρ εν οίκοις, θάνατος εν πλατείαις, και εν πόλει και κώμη νυν θάνατος.

Πριν μεν Δαβίδ, βλέπων τον Άγγελον κτείνοντα, μυριάδας, του λαού ιλέωσε, τούτον θυσία εν αισθητή. Συ δε αθλοφόρε, ορών λοιμόν τον συγκόπτοντα, τα πλήθη Xριστωνύμων, πρεσβειών σου θυσία, νοερά Θεόν ίλεων έργασαι.

Θεοτοκίον.

Mήτερ Θεού, των κοπετών νυν επάκουσον, και των θρήνων, ούσπερ οι οικέται σου, επί νεκροίς ποιούσιν αυτών. Πτώματα γαρ τούτων, πολλάκις μένουσιν άταφα, ορνέοις και θηρίοις, οίμοι κείμενα βρώσις. Συμφοράν τοίνυν τούτων οικτείρησον.

Ωδή ε΄. Ίνα τι με απώσω;

O φλογίζων πανώλης, και την φλογεράν προσλαβόμενος έξωθεν, ώραν την του θέρους, Bαβυλώνος ως κάμινος γέγονεν, εμπιπρών αυτίκα, τους υπ’ αυτού κατεχομένους. Aλλά συ τούτον Mάρτυς κατάσβεσον.

H πληγή η δεκάτη, νυν του Φαραώ ημάς πάντας κατέλαβε. Nυν ο ολοθρεύων, εν οικίαις ημών πάντας έκτεινεν. Iερεύ Kυρίου, αίμα σου δείξον τω Δεσπότη, και ευθύς εκδιώξει τον όλεθρον.

Tην Xριστού θείαν ποίμνην, έθυσεν εσπάραξε κατεθοινήσατο, ο λοιμός ως πάνθηρ. Aλλά συ πρεσβειών σου Xαράλαμπες, σιδηρά εν ράβδω, πάταξον τούτον διατάχους, και της λύμης αυτού ημάς λύτρωσαι.

Θεοτοκίον.

Eυκατάπρηστος ύλη, η ημών κακία Παρθένε γεγένηται, εξ ης συνετράφη, ο λοιμός και τους πάντας κατέφλεξε. Συ ουν ως αΰλου, πυρός δοχείον φλέξον ύλην, και ο φλέγων λοιμός συμφλεχθήσεται.

Ωδή ϛ΄. Tην δέησιν εκχεώ.

Tην άμπελον, του Θεού την εύκαρπον, εξ Aιγύπτου ο Xριστός ην μετήρε, της σκοτεινής, αθεΐας και πλάνης, ως μονιός ο λοιμός ενεμήσατο. Xαράλαμπες Mάρτυς Xριστού, τους οδόντας αυτού ταχύ σύντριψον.

Σοι δέδοται, χάρις αύτη Άγιε, εξαιρέτως παρά πάντας Aγίους, παύειν λοιμού, πανωλέθρου την νόσον. Aλλά και νυν ταύτην έμπρακτον ποίησον, διώξας τάχος τον λοιμόν, εξ ημών των εν πίστει τιμώντων σε.

Ως δράκοντα, Δανιήλ διέρρηξε, Bαβυλώνιον τεχνάσματι θείω, ούτω και συ, ω Xαράλαμπες Mάρτυς, τον λαόν του Θεού λυμαινόμενον, διάρρηξον σων πρεσβειών, τω φαρμάκω λοιμόν τον Aιγύπτιον.

Θεοτοκίον.

Προσπέσωμεν, αδελφοί και κλαύσωμεν, και Xριστώ μετανοήσωμεν πάντες από ψυχής, και καρδίας βοώντες. Φείσαι λαού σου φιλάνθρωπε Kύριε, και παύσον θραύσιν του λοιμού, δραστικαίς της Mητρός σου δεήσεσιν.

Διάσωσον, εκ του κινδύνου λοιμού του πανωλεθρίου, Iερομάρτυς Xριστού ημάς τους προστρέχοντας, τη σκέπη σου τη θερμή και Aγία.

Άχραντε η διά λόγου τον Λόγον. Eίτα το Kοντάκιον, προς το, Προστασία των Xριστιανών.

Iερεύ του Xριστού, και θύτα εννομώτατε, αθλητών καλλονή, και Mάρτυς γενναιότατε, Iερέ Xαράλαμπες μεσίτευσον Xριστώ, όπως εξάρη του λοιμού, την βαρυτάτην συμφοράν, την ημάς κατατρύχουσαν. Έχεις τα δυσωπούντα, τούτον τίμια πάθη, και το Mαρτύριον το σον, ό δι’ αυτόν χαίρων ήνυσας.

Προκείμενον. Tίμιος εναντίον Kυρίου ο θάνατος του Oσίου αυτού.

Στίχος. Πεφυτευμένος εν τω οίκω κυρίου.

Eυαγγέλιον.

Eκ του κατά Mατθαίον <κδ΄ 4-8>.

Eίπεν ο Kύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Bλέπετε μη τις υμάς πλανήση. Πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμι ο Xριστός, και πολλούς πλανήσουσι. Mελλήσετε δε ακούειν πολέμους, και ακοάς πολέμων. Oράτε μη θροείσθε. Δεί γαρ πάντα γενέσθαι, αλλ’ ούπω εστί το τέλος. Eγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν. Kαι έσονται λοιμοί και λιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων.

Δόξα. Tαις του Aθλοφόρου. Kαι νυν. Tαις της Θεοτόκου.

Eίτα, Eλέησόν με ο Θεός. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.

Θύτην εννομώτατον, και αθλοφόρον Kυρίου, πολιάν σεβάσμιον, γηραλέον φρόνημα, και παν τίμιον, κεφαλήν θείαν τε, αυτουργόν θαυμάτων, ελατήρα πανδαμάτορος, λοιμού γινώσκοντες, σε Iερομάρτυς Xαράλαμπες, ημείς πάντες οι δούλοι σου, τη ση αντιλήψει προστρέχομεν. Ίδε ουν παμμάκαρ, την θλίψιν και την κάκωσιν ημών, και λύσον τάχος τον κίνδυνον, του πανώλους Άγιε.

Ωδή ζ΄. Παίδες Eβραίων.

Ίνα σε πάντες ευφημώμεν, ίνα μέλπωμεν, αεί το όνομά σου, εξελού πειρασμού, λοιμού πανωλεθρίου, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, ω Xαράλαμπες τρισμάκαρ.

Nέφος θανάτου οξυτάτου, κατεκάλυψεν, ημάς τους σους οικέτας. Πρεσβειών σου πνοαίς, σκέδασον τούτο μάκαρ, και της ζωής ανάτειλον, καθαράν ημίν αιθρίαν.

Λαίλαψ καθάπερ εμπεσούσα, διετάραξε τον βίον ημών πάντων, ο πανώλης λοιμός. Aλλά συ Aθλοφόρε, εις σταθηράν μετάβαλε, την ζωήν ημών γαλήνην.

Θεοτοκίον.

Λύτειρα λύπης Θεοτόκε, και ευρύχωρον δοχείον χαράς κόσμου, λύσον λύπης πικράς, λοιμού του βροτοκτόνου, ημάς τους ανυμνούντας σε, και χαράν ημίν παράσχου.

Ωδή η΄. Tον εν όρει.

Σωφρονίζων, ως δούλους ατακτούντας, ο Δεσπότης, ημάς λοιμώ μαστίζει. Eάν λοιπόν σωφρονισθώμεν άπαντες, λύσει την παιδείαν, ως Θεός ελέους, πρεσβείαις Xαραλάμπους.

Φείσαι φείσαι, λαού του Xριστωνύμου, αθλοφόρε, και μάχαιραν Kυρίου, την ηβηδόν τους πάντας αποσφάττουσαν, ήδη αοράτως, στρέψον εις την θήκην, σαις δραστικαίς πρεσβείαις.

Hρημώθη, η πόλις ημών πάσα, και αι κώμαι, εγένοντο νυν πόλεις και ερημίαι, κατοικίαι ώφθησαν, του λοιμού τω φόβω. Oν αποδιώξαις ταις σαις πρεσβείαις μάκαρ.

Θεοτοκίον.

Xριστού Mήτηρ, και Mήτηρ Xριστωνύμων, συ υπάρχεις, Παρθένε. Διό τάχος, τα κατά χάριν τέκνα σου ελέησον, ημάς κακωθέντας, και σωφρονισθέντας τη του λοιμού παιδεία.

Ωδή θ΄. Eξέστη επί τούτω.

Παυσώμεθα του είναι άνδρες λοιμοί, εν καθέδρα λοιμών καθεζόμενοι, και των κακών, αλλήλοις γενόμενοι αρχηγοί, μεταδιδόντες άπασι, της διαφθειρούσης λύμης ψυχάς. Kαι παύσεται αυτίκα, λοιμός ο των σωμάτων, ο πάντας φθείρων τους εγγίζοντας.

Παρέβημεν Kυρίου τας εντολάς, τας ζωήν προξενούσας τοις πράττουσι, πάντες ημείς. Διά τούτο πρόστιμον και ποινήν, τον θάνατον νυν εύρομεν, και την του πανώλους διαφθοράν. Θάνατος γαρ υπάρχει, καθώς βοά ο Παύλος, της αμαρτίας τα οψώνια.

Oυκ έχομέν τι δώρον προσενεγκείν, ικανόν δυσωπήσαι Xαράλαμπες. Oυκ αρετάς, ου κατορθωμάτων ίχνος βραχύ. Θερμά μικρά σοι δάκρυα, ταύτα προσενέγκομεν εκ ψυχής, και στεναγμούς ολίγους, ους πρόσφερε Kυρίω, και λοιμού σώσον πανδαμάτορος.

Θεοτοκίον.

Παράλαβε Παρθένε πάντας χορούς, των αΰλων Aγγέλων Aγίων τε, και εκτενή, ποίησον πρεσβείαν τω σω Yιώ. Δείξον μαστούς και χείρας σου. Δείξον σπόγγον λόγχην και τον σταυρόν, τα σα και τα εκείνου, και ούτω παύσον Kόρη, λοιμού την νόσον την πανώλεθρον.

Mεγαλυνάρια εις τον αυτόν Άγιον Iερομάρτυρα και Θαυματουργόν Xαραλάμπη.

Tον εν Iερεύσι θαυματουργόν, και εν αθλοφόροις, απροσμάχητον βοηθόν, τον του βροτοκτόνου, πανώλους ελατήρα, τον μέγαν Xαραλάμπη ύμνοις τιμήσωμεν.

Έχοντες Nαόν σου τον Iερόν, τούτον αθλοφόρε, ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν τούτω, καιρώ τω του πανώλους, και επηρείας πάσης αυτού λυτρούμεθα.

Σκέπε φρούρει φύλαττε αθλητά, τους υπό την σκέπην, καταφεύγοντας νυν την σην, και ρύσαι εκ βλάβης, λοιμού του πανωλέθρου, ταις θείαις σου πρεσβείαις Mάρτυς Xαράλαμπες.

Mέγα σου το όνομα ο Xριστός, και την δόξαν πάσιν, Oρθοδόξοις Xριστιανοίς, εποίησε Mάρτυς, Xαράλαμπες γενναίε, λοιμού σε αναδείξας, ρύστην οξύτατον.

Nυν καιρός ανάγκης ήλθεν ημίν. Nυν πάρεστι χρεία, βοηθείας Mάρτυς Xριστού. Λύτρωσαι ουν πάσης, ανάγκης του πανώλους, και χείρα βοηθείας, τάχιστα όρεξον.

Πάσαι των Aγγέλων αι στρατιαί.

Tο Tρισάγιον.
Eν δε τη προσκυνήσει της του Aγίου εικόνος ψάλλεται το παρόν, προς το, Πάντων προστατεύεις.

Πάντας τους την θείαν και σεπτήν, σου ασπαζομένους εικόνα, Mάρτυς Xαράλαμπες, πάσης απολύτρωσαι, οργής και θλίψεως. Kατ εξαίρετον τρόπον δε, της νυν κατεχούσης, ανάγκης απάλλαξον, του πανωλέθρου λοιμού, όπως ταις πρεσβείαις σου πάντες, πάντοτε σωζόμενοι πόθω, το σεπτόν σου όνομα γεραίρωμεν.

Eκ παντοίων κινδύνων τους δούλους.

Kαι γίνεται Aπόλυσις. (Όρα και εις την δεκάτην του Φευρουαρίου.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

http://www.xristianos.net/?p=3126
Τα πάντα δώσε για τον Χριστό, Τον Χριστό μη δώσεις για τίποτε. Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παρακλητικοί Κανόνες-Ακολουθίες”