"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Οι Ρωσοι αγιοκατατάσουν γρηγορα γιατι ειχανε αφησει τοτοε επι κουμουνισμου τα θεματα των Αγιοκατατάξεων πολυ πισω που καμια φορα δεν προλαβαινουν και ετσι γινεται και ενα μπερδεμα και με τους δικους μας Αγιους στο δικο τους Αγιολογιο

μην ξεχναμε οτι ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς Αγιοκατατάχθηκε σχεδον αμέσως μετά την κοιμήσή του
δεν το λέει πουθενα οτι πρεπει να περασουν τοσα συγκεκριμενα χρονια, αλλα περιπου εκει γινονται στα 50 ετη την σημερον ημερα
συνηθως στην Αγιοκαταταξη δεν υπαρχουν φιλοι και συγγενεις του Αγιου εν ζωη.
ετσι και αλλιως οι Πατερες αυτοι πρεσβευουν για εμας ειτε αγιοκαταταχθουνε ειτε οχι

Αγιοκατάταξη

Ο Γρηγόριος Παλαμάς άρχισε να τιμάται ως Άγιος σχεδόν αμέσως μετά το θάνατό του. Με συνοδική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1368) ανακηρύχθηκε και επίσημα Άγιος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 14 Νοεμβρίου και κατά τη Β' Κυριακή των Νηστειών, αμέσως μετά από την Κυριακή της Ορθοδοξίας και σαν συνέχεια εκείνης, επειδή η νίκη επί των Θεωριών του Βαρλαάμ θεωρείται εφάμιλλη της νίκης κατά των εικονομάχων. Το 2009, ύστερα από πρόταση της Μητρόπολης Βέροιας, Ναούσης και Καμπανίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε την αγιοκατάταξη και των μελών της οικογένειας του. Ημέρα μνήμης τους ορίστηκε η 18η Δεκεμβρίου.


Υπάρχει το πηδάλιο που μιλα αν δεν κανω λαθος για 100 χρόνια, αλλα οπως βλέπουμε υπάρχουν και συντρέχουν και αλλοι λόγοι για την αγιοκαταταξη ενος ανθρώπου-μοναχου-Ιερωμένου κ.τ.λ.

Ας αφήσουμε τα του Θεού στο Θεό και ας κοιταξουμε την καμπουρίτσα μας, άλλωστε ο Παππούλης ειναι ΑΓΙΟΣ για ολους μας μεσα στις καρδιές μας.

H αγιοκαταταξη ειναι μια συνοδικη, αλλα και συνολικη αποφανση και αποφαση της Εκκλησιας,
που γινεται για συγκεκριμενους λογους.

Ειναι απλα μια επικυρωση ενος τετελεσμενου και διαπιστωμενου γεγονοτος.

Πρωτα για λογους ποιμαντικους. Οι αγιοι ειναι προτυπα προς μιμηση. Πρωτιστως αυτο.

Επειτα για λογους παγκοινου τιμης, αλλα και κοινου εορτασμου απο ολη την Εκκλησια,
ωστε να μην κανει ο καθενας οτι θελει και οποτε το θελει και για οποιον θελει.

Αρα ειναι και για λογους ταξεως.

Ετσι γραφεται ειδικη ακολουθια, κανων, παρακληση, και οτι απαιτειται,
ωστε να εορταζεται ο αγιος, η αγια, κοινως και κανονικως.

Παραταυτα οφειλουμε να τονιζουμε οτι κατα τα πραγματα και ουσιωδως Αγιος ειναι μονον ο Θεος,
ο Οποιος και χαριζει την αγιοτητα ως ακτιστη μεθεκτη απειρομορφη ενεργεια,
στους πιστους Του φιλους και αγωνιστες.

Γιαυτο και μια λεπτομερεια ειναι οτι τον Θεο γραφουμε ως Αγιο, ενω τους τιμωμενους ως αγιους με α μικρο.

Συγνωμη κιολας που λεω τα αυτονοητα, αλλα στην εποχη μας, καλο ειναι να τα λεμε..

Ετσι βλεπουμε μια ενεργεια ακτιστη του Θεου, να διαφοροποιειται σε αμετρητους αγιους.

Αλλος εχει ιαματικο θαυματουργικο χαρισμα, αλλος παρεδωσε θεολογια, αλλος εμαρτυρησε,
αλλος βοηθα τους μελετωντες, κλπ κλπ κλπ.

Δεν ειναι μονο η θαυματουργια αποδεικτικο ενος αγιου.
Καποιοι μεγιστοι Πατερες διεσωσαν την Πιστη χωρις να θαυματουργησουν.

Ενας ανθρωπος καθισταται αγιος πρωτα με την ζωη του, και μετα αναγνωριζεται.
Κανεις δεν μπορει να επιβαλλει με το στανιο εναν αγιο, ουτε να τον κανει αγιο.

Αγιοτητα στην απολυτη εννοια της, ειναι η οντολογικη-υπαρξιακη αφιερωση-ζωη-κινηση,
προς τον Θεο Πατερα, με ολο το Ειναι του ανθρωπου που την μετεχει.

Επειδη σε καθετι προς το οποιο κινεισαι αρα και κοινωνεις αυτου, θα μετεχεις και στα ιδιωματα του,
ετσι και στην αποφασιστικη και οριστικη κινηση ορμη προς τον Θεον,
(των ανθρωπων που μενουν πιστοι σε Αυτον),
ειναι αναντιρρητο και γεγονος νομοτελειακο,
οτι θα μετασχεις της Αγιοτητος Του, γιατι ο Κυριος και Θεος, λεγει Πρωτος,
προς ολους: άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι. (Α΄ Πέτρ. α΄15-16)

Δηλαδη ελατε σε μενα, να με κοινωνησετε να με ζησετε και να με εμπιστευθειτε,
και θα γινετε αγιοι, γιατι εγω αυτο εχω και αυτο μεταδιδω, την Αγιοτητα μου.

Ετσι η αγιοτητα δεν ειναι παρα η Αγιοπνευματικη ζωοποιος εκλαμψη,
η ακτιστη ενεργεια, η θεοκοινωνια, που μετεχεται, και θεωνει,
τον ανθρωπο, δια της Χαριτος του Θεου,
η οποια εισερχεται στον ανθρωπο δια της ενοικησεως του Τριαδικου Θεου εντος του,
και εκχεεται απο τον εσω ανθρωπο και την ψυχη του, προς το σωμα,
αρα και στα λειψανα που αφηνει μετα την κοιμηση του.

Γιαυτο ρωτανε πολλοι εστω και με καλη προθεση.

Γιατι προσκυνατε και τιματε λειψανα. Που ειναι η αγιοτητα σε αυτα;

Και λεμε εμεις. Ο ανθρωπος ειναι το ολον, το συναμφοτερον της ψυχοσωματικης ενοτητος
για την Ορθοδοξη πατερικη ανθρωπολογια και θεολογια.

Αρα εφοσον αγιαζεται η ψυχη, ο νους η καρδια, το πνευμα, και το σωμα μετεχει,
και ολα αυτα εν Πνευματι Αγιω, αναποδραστα θα υπαρχει και στα λειψανα του,
που αφηνει σε εμας ως προσκαιρη παρηγορια και παρακληση,
η παρουσια του Αγιου Πνευματος, καθοτι ο Θεος ειναι πανταχου παρων και τα παντα πληρων,
και οπου ενοικει το Αγιον Πνευμα ενοικει απαξ και διαπαντος.

Αυτη ειναι η απαντηση. Το Πνευμα το Αγιο ενοικει στα λειψανα και χαριτωνει τον αγιο,
οποτε προσκυνουμε και τιμουμε τον αγιο μεν, απο ευλαβεια και αγαπη,
αλλα η λατρεια και η τελικη προκυνηση, θα αναπεμπεται στον Θεο που κανει τους αγιους να ειναι αγιοι.

Τα ειπα και ξεθυμανα..

Δόξα τω Θεώ!

« άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί »(Α΄ Πέτρ. α΄15-16)

Μας ζαλισες παλι

Ε, δεν παθαινεις εσυ απο ξενες ζαλαδες. Ζαλισμενος απο μονος σου εισαι..

Εκει στα μονοπατια, στις ερημιες και στους γκρεμους που περπατας στον Αθωνα,
σαν το κρι-κρι και κυνηγας τους ανθρωπους του Θεου, δεν σε πιανει ζαλαδα;

Αμαρτωλε.. Εσυ και ο Αποστολος εισαστε το ιδανικο διδυμο της αμαρτιας εν σαλοτητι!

dionysisgr έγραψε:Γιαυτο και μια λεπτομερεια ειναι οτι τον Θεο γραφουμε ως Αγιο, ενω τους τιμωμενους ως αγιους με α μικρο.

Αυτό δεν το ήξερα. Πρώτη φορά τ' ακούω. Αν είναι έτσι πάντως δεν εφαρμόζεται και πολύ συχνά. Ίσως μόνο σε εκκλησιαστικά κείμενα.

Ο Θεός είναι από τη φύση του Άγιος. Και οι άγιοι είναι άγιοι κατά Χάριν. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας, να γίνουμε δηλαδή κατά Χάριν άγιοι.

Φυσικα Νικολαε.

Αλλωστε η λεξη Αγιος για τον Θεο, δεν δινεται με κεφαλαια απλως απο ενδειξη ευλαβειας,
αλλα επειδη η ανθρωπινη γλωσσα και δη η ελληνικη, ειναι σημαντικη των πραγματων,
πρωτιστως σημαινει, δειχνει δηλαδη τα πραγματα, ειναι οδοδεικτης και οδηγος,
και επειτα τα οριζει, και τα περιγραφει, τα πραγματα, οποτε υποδηλωνει βαθια θεολογια.

Αγιος ειναι ο Θεος, και αγιοι οι ανθρωποι. Δεν ειναι λεκτικο μονο το σχημα.

Το Α δηλωνει εκτος απο την πηγη της αγιοτητος, και την θεμελιωδη οντολογικη διαφορα,
Ακτιστου Θεου, με τον κτιστο ανθρωπο.

Ηδη στην παλαια Διαθηκη ο Θεος, αποκαλειται τρις Αγιος: "Αγιος, Αγιος, Αγιος Κυριος Σαββαωθ!!!",
οπου εδω η σαφης τριπλη επαναληψη στην Ιουδαϊκη σκεψη και γλωσσα,
οριζει την απειροτητα ενος πραγματος, γιαυτο και το Αγιος!Αγιος!Αγιος!
καθως δεν εχει αποσαφηνισθει θεολογικα και δογματικα ακομη η Τριαδικοτητα του Θειου Οντος.

Ενω ο Θεος δρα φυσικα τριαδικα παντοτε, με μια ενιαια βουληση, κινηση, ενεργεια,
εν τουτοις τα κυρια ιδιωματα ειναι κοινα, εκτος απο τα υποστατικα που ειναι ακοινωνητα δηλαδη την,
αγεννησια του Πατρος, την γεννηση του Υιου, και την εκπορευση του Πνευματος, του Τρισαγιου Θεου.

Η αγιοτητα ειναι ενα καταφατικα θεολογικο ιδιωμα του Θεου, και μαλιστα ομολογημενο και αποκαλυπτομενο,
απο τον Κυριο, καθως ειπαμε παραπανω. Δεν ειναι μια ανθρωποπαθης η ανθρωπομορφη εκφραση, ενας τιτλος τιμης,
αλλα μια θα λεγαμε σωστικη ενεργεια για την κτιση απασα, και κατα συνεπεια για τον βασιλεα της κτισεως ανθρωπο.

Ο Θεος οντας Αγιος, δεν μονοπωλει την αγιοτητα Του, που για εμας ειναι η υπερτατη αγαθοτητα,
η αναχωρηση απο καθετι, γαιωδες και προσκαιρο, αλλα την μετακοινωνει, καλωντας τους ανθρωπους,
ελευθερα και αγαπητικα, να την μεθεξουν προς ομοιωση και προς συνοδοιπορια στο μηκος κυματος ζωης,
που Αυτος εκπεμπει και συν-εννοειται.

Ενας αγιος, καταλαβαινει τον Θεο, σε ενα εντελως αλλο υπαρξιακο επιπεδο και υποβαθρο.

Ζει για τον Θεο, ζει τον Θεο, ειναι ο ιδιος θεος μικρος χαρισματικος και δωρεο-ληπτης αγιοτητος και αγαπης Θεου.

Δεχεται και δινει, του χαριζεται και χαριζει, αγιαζεται και αγιαζει τον κοσμο, αλλα ολα αυτα,
μεσω μιας πηγης, οχι αυτονομα, οχι αυτοκυκλικα.

Πηγη ο Θεος, και τρεχουμενο νερο η Χαρις. Απο αυτην πινουν και ξεδιψουν την ακορεστη υπαρξιακη διψα ζωης,
και θεοκοινωνιας οι αγιοι και οι οσιοι και οι αγωνιστες ανθρωποι κατα Χριστον παντοτε.

Ευαγγελικως δηλαδη.

Μια παρατηρηση
που αναφερεται οτι οι αγιοι γραφεται με μικρο και οχι Αγιοι με κεφαλαιο? σε ποιο ευαγγελιο?

αφου δεν το απαγορευει καπου ειναι επιτρεπτο κατα την δικη μου γνωμη

Eγω πάντως στην αναφορά μου ως ΑΓΙΟ τον παππούλη το εκανα εν γνώση μου θέλοντας να "δείξω" οτι κατα τον κανονα ολοι μας τον αγαπάμε παρα πολύ κα τον θεωρούμε ειδη αγιο, απο κει και μετα εμένα μπορείτε να με γράφετε και με μικρο (α)